İnanılmaz!
-Mary, bunu unutamaz mıyız?

Ben hayatımda böyle küçük düşürülmedim.

Biliyorum canım.

Bana ne dediğini duydun mu?

Duydum evet.

Fazla kiloluymuşum!

Herkesin içinde söyledi!
-Biliyorum, biliyorum.

Üç kilo vermem gerekiyormuş!
-Tamamen saçmalık.

Sence ben fazla kilolu muyum, Gerry?
-Hayır, hayır.

Evet.
-Hayır.

Hayır.
-Evet.

Hayır.

Sen de pek küçük bir valiz değilsin, Gerry.
-Ben öyle bir şey söylemedim.

Dergilerde gördüğün Samsoniteler 
gibi görünmeyebilirim...

O dergilere pek bakmıyorum ki.
-...ama ben gerçek bir valizim.

Elbette öylesin.
-Gerçek valizler böyle görünür Gerry.

Kesinlikle.
-Evet.

Ben 70-80-40'ım.
-Evet.

Biliyor musun? Kulplarımla gurur duyuyorum.

%100 katılıyorum. Daha fazla katılamazdım, Mary.

Genişleyecek alanın var ve bu harika...

Uyuşturucu izlerin olduğuna inanmaya başlıyorum.

Ohh! Sadece aradıklarını söylemişlerdi!

Öyle mi? Senin üzerinde mi aradılar?
-Evet!

Yapma Gerry, hadi ama!

O kadar da heyecan verici değilsin, aşkım.
Kusura bakma.

Öyle mi? Dün akşam öyle demiyordun ama.

Taksinin arka koltuğunda üzerime çıkmıştın.

Söyleyeceklerim bu kadar.

Ama o küçük valiz yanımızda olmasın/ Artık bu tür şeyler olmayacak, tamam mı? 
-Elbette.

Biliyor musunuz? Bu skeci sevmediyseniz

bunlardan daha çok yapacağız.

Foil Arms and Hog'da biz böyle çalışır 
ve ekstra şeyler yaparız.

Bu skeç gecikiyor.
-Ah evet.

Bana biraz şundan versene.

Evet, birinci sınıf espri.

Devam et!

Bir şeyim yok.
-Tamam.

Gerry.
-Efendim?

Fermuarın.
-Ne?

Fermuarın açık Gerry.
-Hayır, tüm uçuş boyunca böyleymiş.

Seni hiçbir yere götürmemeliyim.
-Beni rahat bırak, seni yaşlı valiz.