(ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ)
Αρλίν Σέχετ «Σμιλεύοντας τον χρόνο»
Θα δω κομμάτια
που έχω να δω είκοσι χρόνια
διότι πολλά στάλθηκαν σε διαφορετικούς
ανθρώπους σε διαφορετικά μέρη.
Δυστυχώς, δεν κατάφερα να τα βρω όλα.
Πριν 25 χρόνια, μια πολύ στενή μου φίλη,
που ήταν πολύ νέα, επρόκειτο να πεθάνει
την ίδια περίοδο που εγώ ήμουν έγκυος.
Μια μέρα, όταν συνειδητοποίησα ότι
η Κάρολ θα πέθαινε σύντομα
πήγα να μιλήσω σε έναν Βουδιστή δάσκαλο.
Είπε «Σταμάτα να το κάνεις τόσο θέμα».
Τότε κατάλαβα ότι είχε απόλυτο δίκιο.
Μου είπε «Όλοι θα πεθάνουμε,
μην το κάνεις τόσο δραματικό».
Συνειδητοποίησα για πρώτη φορά
ότι θα κι εγώ θα πέθαινα
που δεν θα'πρεπε να με εκπλήσσει
ωστόσο ήταν τεράστια έκπληξη για μένα
που το ένιωσα μέσα μου.
(ΓΕΛΙΑ)
Για να τιμήσω λοιπόν την Κάρολ
πέταξα τα πάντα απ'το ατελιέ μου
και έκανα μια νέα αρχή.
Αντί να λέω ότι δεν έχω αρκετό χρόνο
όπως κάνουν κάποιοι Νεουορκέζοι
είπα «ό,τι χρόνος μου απομένει
είναι ακριβώς αυτό που χρειάζομαι».
Στον γύψο αποτυπώνεται
τόσο καλά ο χρόνος.
Κάθε δευτερόλεπτο που στεγνώνει,
αλλάζει.
Παρόλο που είχα δουλέψει με γύψο
πολλές φορές
τότε ήταν που ξεκίνησα να δίνω προσοχή
στο τι γινόταν.
Πήρα τον υγρό γύψο και προσπάθησα
να του δώσω σχήμα
και άρχισε να σκληραίνει.
Συνέχισα να τον πλάθω
χωρίς κάποιο στήριγμα.
Είχα ζωγραφίσει κάποιους πίνακες
με φλούδες μπογιάς.
Όση ώρα και να χρειαζόταν,
μία ώρα ή πέντε ώρες
εγώ έφτιαχνα ένα έργο τέχνης
μέσα σε αυτό το διάστημα με αυτό το υλικό
που τελικά πήρε τη σωστή μορφή.
Για περίπου ένα χρόνο,
χωρίς να το πω σε κανέναν
ούτε καν στον σύζυγό μου
(ΓΕΛΙΑ)
έφτιαξα μια ολόκληρη οικογένεια.
Τα έβαζα πάνω σε σκαμνιά.
Για μένα ήταν σαν να ζούσαν εδώ.
Παρέμεναν σε αυτή τη θέση.
(Αρλίν Σέχετ: Ταυτοχρόνως)
Δεν φιλοδοξούσα
να φτιάξω το τέλειο γλυπτό.
Ο στόχος μου ήταν
να δημιουργήσω ένα σύμβολο
Το πραγματικό νόημα ενός συμβόλου για μένα
είναι να με βοηθήσει να θυμάμαι
αυτά που θέλω.
Αργότερα, δημιούργησα κάτι
που θύμιζε Βούδα.
Για να μην σας τα πολυλογώ,
αποφάσισα να ακολουθήσω αυτό το πρότυπο
διότι η αναζήτηση ενός προτύπου
έδινε κατεύθυνση στο έργο μου
χωρίς να με περιορίζει.
Έζησα μ'αυτά τα έργα και μ'άρεσαν
να τα βλέπω σε εγκατάσταση.
Δεν είναι το ίδιο χαριτωμένα με το
να τα βλέπεις στο ατελιέ μου.
Αλλά έζησα με αυτά και μου θυμίζουν
πόσο εύθραυστη είναι η ζωή
κάτι που αντιμετωπίζω κάθε μέρα
στο ατελιέ μου.