0:00:00.000,0:00:02.000
ไม่กี่เดือนก่อน

0:00:02.000,0:00:04.000
รางวัลโนเบลสาขาฟิสิกส์

0:00:04.000,0:00:06.000
ถูกมอบให้ทีมนักดาราศาสตร์ 2 ทีม

0:00:06.000,0:00:09.000
สำหรับการค้นพบที่ได้รับการยกย่อง

0:00:09.000,0:00:11.000
ให้เป็นการค้นพบที่สำคัญที่สุดเท่าที่เคยมีมา

0:00:11.000,0:00:13.000
ด้านการสังเกตการณ์ดาราศาสตร์

0:00:13.000,0:00:15.000
วันนี้ ผมจะเริ่มจากอธิบายให้ฟัง [br]เกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขาค้นพบ

0:00:15.000,0:00:18.000
แล้วต่อด้วยกรอบแนวคิดซึ่งเป็นที่ถกเถียง

0:00:18.000,0:00:21.000
ที่ใช้อธิบายการค้นพบนี้

0:00:21.000,0:00:23.000
นั่นก็คือ ความเป็นไปได้ที่

0:00:23.000,0:00:25.000
ไกลออกไปจากโลก

0:00:25.000,0:00:28.000
จากกาแล็กซีทางช้างเผือก และกาแล็กซีอื่นๆ

0:00:28.000,0:00:30.000
เราอาจพบว่าเอกภพ (universe) ของเรา

0:00:30.000,0:00:32.000
ไม่ได้เป็นเอกภพเดียวที่มีอยู่

0:00:32.000,0:00:34.000
แต่เป็นเพียงแค่

0:00:34.000,0:00:36.000
ส่วนหนึ่งของหลายเอกภพที่ซับซ้อน

0:00:36.000,0:00:38.000
ที่เราเรียกว่า "สหภพ" (multiverse)

0:00:38.000,0:00:41.000
แนวคิดของสหภพออกจะฟังดูแปลกสักหน่อย

0:00:41.000,0:00:43.000
พวกเราส่วนใหญ่โตมากับความเชื่อที่ว่า

0:00:43.000,0:00:46.000
คำว่า "เอกภพ" หมายถึง ทุกสิ่งอย่าง

0:00:46.000,0:00:49.000
และผมว่าพวกเราส่วนใหญ่ที่คิดรอบคอบ

0:00:49.000,0:00:52.000
เหมือนลูกสาวอายุ 4 ขวบของผม[br]ที่ได้ยินผมพูดแนวคิดเหล่านี้มาตั้งแต่เกิด

0:00:52.000,0:00:54.000
และเมื่อปีที่แล้ว ในขณะที่ผมกำลังประคองเธออยู่

0:00:54.000,0:00:56.000
ผมบอกเธอว่า "โซเฟีย,

0:00:56.000,0:00:59.000
พ่อรักลูกมากกว่าสิ่งอื่นใดในเอกภพเลยนะ"

0:00:59.000,0:01:01.000
เธอถามผมว่า "พ่อคะ

0:01:01.000,0:01:03.000
เอกภพ หรือ สหภพ กันแน่คะ?"

0:01:03.000,0:01:06.000
(เสียงหัวเราะ)

0:01:06.000,0:01:09.000
แม้ไม่นับการสอนลูกแบบแปลกๆ ของผม

0:01:09.000,0:01:11.000
มันก็ดูแปลกที่จะจินตนาการ

0:01:11.000,0:01:13.000
ถึงดินแดนอื่นๆ นอกเหนือจากของเรา

0:01:13.000,0:01:15.000
ที่มีลักษณะพื้นฐานแตกต่างอย่างสิ้นเชิง

0:01:15.000,0:01:18.000
ที่ซึ่งอาจมีสิทธิ์เรียกตัวเองว่าเป็นเอกภพได้เหมือนกัน

0:01:18.000,0:01:20.000
ถึงแม้ว่า

0:01:20.000,0:01:22.000
แนวความคิดนี้เป็นเพียงการคาดคะเน

0:01:22.000,0:01:24.000
ผมก็ยังมุ่งมั่นจะโน้มน้าวให้พวกคุณเชื่อ

0:01:24.000,0:01:26.000
ว่ามีเหตุผลมากพอที่จะจริงจังกับมัน

0:01:26.000,0:01:28.000
เพราะมันอาจเป็นแนวคิดที่ถูกต้อง

0:01:28.000,0:01:31.000
ผมจะแบ่งการอธิบายเรื่องของสหภพออกเป็นสามภาค

0:01:31.000,0:01:33.000
ในภาคแรก

0:01:33.000,0:01:35.000
ผมจะบรรยายการค้นพบที่ได้รางวัลโนเบล

0:01:35.000,0:01:37.000
และชี้ให้เห็นปริศนาอันน่าฉงน

0:01:37.000,0:01:39.000
ซึ่งถูกเปิดเผยโดยการค้นพบเหล่านั้น

0:01:39.000,0:01:41.000
ในภาคที่สอง

0:01:41.000,0:01:43.000
ผมจะเสนอคำตอบสำหรับปริศนานั้น

0:01:43.000,0:01:45.000
ซึ่งตั้งอยู่บนพื้นฐานของแนวคิด ทฤษฎีสตริง (string theory)

0:01:45.000,0:01:47.000
และนั่นคือตอน ที่แนวคิดเรื่องสหภพ

0:01:47.000,0:01:49.000
จะเข้ามาในเรื่องราวของเรา

0:01:49.000,0:01:51.000
และสุดท้าย ในภาคที่สาม

0:01:51.000,0:01:53.000
ผมจะบรรยายทฤษฎีของจักรวาลวิทยา

0:01:53.000,0:01:55.000
ที่เรียกว่า การขยายตัว (infllation)

0:01:55.000,0:01:58.000
ซึ่งจะดึงเอาเรื่องราวทั้งสามภาคมารวมเข้าด้วยกัน

0:01:58.000,0:02:02.000
ภาคแรก เริ่มต้นเมื่อปี 1929

0:02:02.000,0:02:04.000
เมื่อนักดาราศาสตร์ชื่อดัง เอ็ดวิน ฮับเบิล (Edwin Hubble)

0:02:04.000,0:02:07.000
ตระหนักว่ากาแล็กซีที่ห่างไกลออกไป

0:02:07.000,0:02:09.000
ต่างวิ่งห่างจากเราออกไปเรื่อยๆ

0:02:09.000,0:02:11.000
เขาก่อตั้งแนวคิดที่ว่าอวกาศนั้นยืดตัวออกเรื่อยๆ

0:02:11.000,0:02:13.000
มันกำลังขยายตัว

0:02:13.000,0:02:16.000
นี่เป็นการปฏิวัติด้านแนวคิดเลยทีเดียว

0:02:16.000,0:02:19.000
ความเข้าใจโดยทั่วไปในยุคนั้นคือ

0:02:19.000,0:02:21.000
เอกภพนั้นหยุดนิ่ง

0:02:21.000,0:02:23.000
แต่กระนั้น

0:02:23.000,0:02:26.000
มีสิ่งหนึ่งที่ทุกคนแน่ใจ นั่นก็คือ

0:02:26.000,0:02:29.000
การขยายตัวจะต้องช้าลง

0:02:29.000,0:02:32.000
เปรียบเสมือนแรงดึงดูดของโลก

0:02:32.000,0:02:35.000
ที่ชะลอการลอยตัวของผลแอปเปิลที่ถูกโยนขึ้น

0:02:35.000,0:02:37.000
ซึ่งแรงดึงดูด

0:02:37.000,0:02:39.000
ของแต่ละกาแล็กซีนี้

0:02:39.000,0:02:41.000
มีผลให้การขยายตัวของห้วงอวกาศ

0:02:41.000,0:02:43.000
ชะลอลง

0:02:43.000,0:02:46.000
ทีนี้ เร่งเวลามาสู่ยุคปี 90

0:02:46.000,0:02:48.000
ในตอนที่นักดาราศาสตร์ 2 ทีม

0:02:48.000,0:02:50.000
ที่ผมกล่าวถึงเมื่อตอนต้น

0:02:50.000,0:02:52.000
เกิดแรงบันดาลใจจากเหตุผลดังกล่าว

0:02:52.000,0:02:54.000
พวกเขาจึงคิดวัดอัตรา

0:02:54.000,0:02:56.000
การขยายตัวเริ่มชะลอลง

0:02:56.000,0:02:58.000
พวกเขาทำการทดลอง

0:02:58.000,0:03:00.000
โดยใช้ความอุตสาหะในการเฝ้าสังเกตการณ์

0:03:00.000,0:03:02.000
หลายๆ กาแล็กซีอันห่างไกล

0:03:02.000,0:03:04.000
ทำให้พวกเขาสามารถบันทึก

0:03:04.000,0:03:07.000
ว่าอัตราการขยายตัวนั้นเปลี่ยนแปลงตามเวลาไปอย่างไร

0:03:07.000,0:03:10.000
และนี่คือผลที่น่าประหลาดใจ

0:03:10.000,0:03:13.000
พวกเขาพบว่าอัตราการขยายตัวไม่ได้ค่อยๆ ชะลอลง

0:03:13.000,0:03:15.000
แต่กลับพบว่ามันกำลังเร่งความเร็วขึ้น

0:03:15.000,0:03:17.000
เร็วขึ้นเรื่อยๆ

0:03:17.000,0:03:19.000
มันเหมือนกับการโยนลูกแอปเปิลขึ้นในอากาศ

0:03:19.000,0:03:21.000
แล้วมันลอยสูงขึ้น เร็วขึ้นเรื่อยๆ

0:03:21.000,0:03:23.000
เวลาคุณเห็นแอปเปิลเป็นอย่างนั้น

0:03:23.000,0:03:25.000
คุณคงอยากรู้ว่า

0:03:25.000,0:03:27.000
อะไรกำลังผลักมันอยู่

0:03:27.000,0:03:29.000
คล้ายกันครับ การค้นพบของนักดาราศาสตร์เหล่านั้น

0:03:29.000,0:03:32.000
สมควรได้รับรางวัลโนเบลอย่างแน่นอน

0:03:32.000,0:03:36.000
แต่พวกเขาก็สร้างคำถามเชิงเปรียบเทียบขึ้นมา

0:03:36.000,0:03:38.000
ว่าแรงอะไรที่กำลังผลักดันกาแล็กซีทั้งหลาย

0:03:38.000,0:03:41.000
ให้วิ่งออกห่างจากกัน

0:03:41.000,0:03:44.000
ด้วยอัตราที่เร็วขึ้นเรื่อยๆ

0:03:44.000,0:03:46.000
ทีนี้ คำตอบที่เป็นไปได้มากที่สุด

0:03:46.000,0:03:49.000
มาจากแนวคิดเก่าแก่ของ ไอน์สไตน์ (Einstien)

0:03:49.000,0:03:51.000
คือว่า พวกเราเคยชินกับแรงโน้มถ่วง

0:03:51.000,0:03:54.000
ว่าเป็นแรงที่มีหน้าที่อย่างเดียว

0:03:54.000,0:03:56.000
คือดึงวัตถุเข้าหากัน

0:03:56.000,0:03:58.000
แต่ในทฤษฎีแรงโน้มถ่วงของไอน์สไตน์

0:03:58.000,0:04:00.000
หรือทฤษฎีสัมพัทธภาพ

0:04:00.000,0:04:03.000
แรงโน้มถ่วงก็สามารถผลักวัตถุออกจากกันได้

0:04:03.000,0:04:06.000
ถ้าอธิบายตามคณิตศาสตร์ของไอน์สไตน์

0:04:06.000,0:04:08.000
อวกาศนั้นเต็มไปด้วยพลังงานที่มองไม่เห็น

0:04:08.000,0:04:10.000
กระจายตัวอยู่อย่างสม่ำเสมอ

0:04:10.000,0:04:13.000
คล้ายๆ กับหมอกบางๆ ที่มองไม่เห็น

0:04:13.000,0:04:16.000
ทีนี้แรงโน้มถ่วงที่สร้างขึ้นจากหมอกพวกนั้น

0:04:16.000,0:04:18.000
จะเป็นแรงผลัก

0:04:18.000,0:04:20.000
เป็นแรงโน้มถ่วงชนิดผลัก

0:04:20.000,0:04:23.000
ซึ่งเป็นสิ่งที่เราต้องการ [br]ที่จะใช้อธิบายผลสังเกตการณ์เหล่านั้น

0:04:23.000,0:04:25.000
และเป็นเพราะแรงโน้มถ่วงชนิดผลัก

0:04:25.000,0:04:27.000
ของพลังงานที่มองไม่เห็นในอวกาศ

0:04:27.000,0:04:29.000
เราจึงเรียกมันว่า พลังงานมืด (dark energy)

0:04:29.000,0:04:32.000
ผมทำมันเป็นควันสีขาว เพื่อให้คุณเห็นมัน

0:04:32.000,0:04:34.000
แรงโน้มถ่วงชนิดผลัก

0:04:34.000,0:04:36.000
ทำให้แต่ละกาแล็กซีต่างผลักตัวออกจากกัน

0:04:36.000,0:04:38.000
ส่งผลให้การขยายตัวเพิ่มอัตราขึ้น

0:04:38.000,0:04:40.000
ไม่ใช่ช้าลง

0:04:40.000,0:04:42.000
และการอธิบายนี้

0:04:42.000,0:04:44.000
ก็แสดงถึงความก้าวหน้าอันยิ่งใหญ่

0:04:44.000,0:04:47.000
ผมสัญญาพวกคุณว่าจะมีปริศนา

0:04:47.000,0:04:49.000
ในภาคแรกนี้

0:04:49.000,0:04:51.000
เรื่องมันเป็นอย่างนี้ครับ

0:04:51.000,0:04:53.000
เมื่อนักดาราศาสตร์กลุ่มนี้คำนวณได้ว่า

0:04:53.000,0:04:56.000
ต้องมีพลังงานมืด

0:04:56.000,0:04:58.000
แทรกตัวอยู่ในอวกาศมากแค่ไหน

0:04:58.000,0:05:00.000
จึงจะส่งผลให้เกิดการขยายตัวของอวกาศเช่นที่เป็นอยู่

0:05:00.000,0:05:02.000
นี่คือผลที่พวกเขาพบ

0:05:09.000,0:05:11.000
ตัวเลขที่ได้ มีค่าน้อยมาก

0:05:11.000,0:05:13.000
แม้จะแสดงในหน่วยที่เหมาะสมแล้ว

0:05:13.000,0:05:15.000
มันก็ยังดูน้อยมากอยู่ดี

0:05:15.000,0:05:18.000
และปริศนานั้นก็คือการที่จะอธิบายเจ้าเลขแปลกๆ ตัวนี้

0:05:18.000,0:05:20.000
เราอยากให้ตัวเลขนี้

0:05:20.000,0:05:22.000
ให้เป็นผลลัพธ์ของกฏฟิสิกส์

0:05:22.000,0:05:25.000
แต่จนถึงตอนนี้ยังไม่มีใครพบวิธีที่จะทำได้

0:05:25.000,0:05:28.000
ทีนี้คุณอาจสงสัยว่า

0:05:28.000,0:05:30.000
ต้องสนใจมันด้วยเหรอ?

0:05:30.000,0:05:32.000
บางทีคำอธิบายเลขตัวนี้

0:05:32.000,0:05:34.000
อาจเป็นแค่เรื่องทางเทคนิค

0:05:34.000,0:05:37.000
อาจเป็นรายละเอียดที่มีแต่ผู้เชี่ยวชาญสนใจ

0:05:37.000,0:05:39.000
แต่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับใครอื่น

0:05:39.000,0:05:42.000
มันก็เป็นเรื่องรายละเอียดทางเทคนิคจริงๆ แหละครับ

0:05:42.000,0:05:44.000
แต่รายละเอียดบางอย่าง ก็น่าสนใจ

0:05:44.000,0:05:46.000
บางรายละเอียด ชี้ให้เห็นประตู

0:05:46.000,0:05:48.000
สู่ดินแดนที่ไม่เคยมีใครค้นพบมาก่อน

0:05:48.000,0:05:51.000
และเลขแปลกๆ ตัวนี้อาจมีหน้าที่เช่นนั้น

0:05:51.000,0:05:54.000
และวิธีเดียวที่จะเข้าใกล้การอธิบายตัวเลขนี้ได้มากที่สุด

0:05:54.000,0:05:57.000
ก็ก่อให้เกิดความเป็นไปได้ของเอกภพอื่นๆ

0:05:57.000,0:06:00.000
เป็นแนวคิดที่เกิดขึ้นมาจากทฤษฎีสตริง

0:06:00.000,0:06:03.000
ซึ่งจะนำผมเข้าสู่ภาคสอง: ทฤษฎีสตริง

0:06:03.000,0:06:07.000
พักเรื่องปริศนาของพลังงานมืด

0:06:07.000,0:06:09.000
ไว้ในใจก่อนนะครับ

0:06:09.000,0:06:11.000
เพราะตอนนี้ผมจะเล่าให้คุณฟังเกี่ยวกับ

0:06:11.000,0:06:14.000
สิ่งสำคัญสามอย่างเกี่ยวกับทฤษฎีสตริง

0:06:14.000,0:06:16.000
อย่างแรกเลย

0:06:16.000,0:06:19.000
มันคือวิธีการทำฝันของไอน์สไตน์ให้เป็นจริง

0:06:19.000,0:06:22.000
ซึ่งก็คือทฤษฎีเอกภาพทางฟิสิคส์

0:06:22.000,0:06:24.000
เป็นกรอบแนวคิดใหญ่

0:06:24.000,0:06:26.000
ที่จะสามารถอธิบาย

0:06:26.000,0:06:28.000
แรงทุกอย่างที่มีในเอกภพ

0:06:28.000,0:06:30.000
และแก่นความคิดหลักของทฤษฎีสตริง

0:06:30.000,0:06:32.000
ก็ตรงไปตรงมา

0:06:32.000,0:06:34.000
มันกล่าวว่าถ้าคุณพิจารณา

0:06:34.000,0:06:36.000
สสารชิ้นใดก็ตามให้ละเอียด

0:06:36.000,0:06:38.000
ตอนแรกคุณจะพบโมเลกุล

0:06:38.000,0:06:41.000
จากนั้นคุณจะพบอะตอมและอนุภาคย่อยของอะตอม

0:06:41.000,0:06:43.000
แต่ทฤษฎีกล่าวไว้ว่า ถ้าคุณสามารถมองเห็นสิ่งที่เล็กลงไปอีก

0:06:43.000,0:06:46.000
เล็กกว่าความสามารถของเทคโนโลยีที่เรามีอยู่

0:06:46.000,0:06:49.000
คุณจะพบสิ่งอื่นๆ ในอนุภาคเหล่านี้

0:06:49.000,0:06:52.000
มันคือสายใยขนาดจิ๋วของพลังงานที่กำลังสั่น

0:06:52.000,0:06:55.000
เส้นด้ายเล็กๆ ที่กำลังสั่น

0:06:55.000,0:06:57.000
และเช่นเดียวกับสายไวโอลิน

0:06:57.000,0:06:59.000
พวกมันสามารถสั่นได้หลายรูปแบบ

0:06:59.000,0:07:01.000
สร้างโน้ตดนตรีต่างๆ กัน

0:07:01.000,0:07:03.000
เมื่อเส้นด้ายพื้นฐานเล็กๆ เหล่านี้

0:07:03.000,0:07:05.000
สั่นในรูปแบบต่างๆ

0:07:05.000,0:07:07.000
พวกมันจะผลิตอนุภาคที่แตกต่างกัน

0:07:07.000,0:07:09.000
ดังนั้นอิเล็กตรอน ควาร์ก นิวตริโน โฟตอน

0:07:09.000,0:07:11.000
และ อนุภาคอื่น ๆ

0:07:11.000,0:07:13.000
จะถูกรวมอยู่ในกรอบเดียวกัน

0:07:13.000,0:07:16.000
เพราะพวกมันล้วนเกินจากเส้นด้ายที่สั่น

0:07:16.000,0:07:19.000
มันเป็นภาพที่สวยจับใจ

0:07:19.000,0:07:21.000
คล้ายกับเป็นซิมโฟนีจักรวาล

0:07:21.000,0:07:23.000
ที่ซึ่งความอิ่มเอิบ

0:07:23.000,0:07:25.000
ที่เราเห็นในโลกรอบตัวเรา

0:07:25.000,0:07:27.000
ก่อกำเนิดขึ้นมาจากบทเพลง

0:07:27.000,0:07:30.000
ที่เส้นด้ายจิ๋วเหล่านี้สามารถเล่นได้

0:07:30.000,0:07:32.000
แต่ก็มีต้นทุน

0:07:32.000,0:07:34.000
เพื่อให้ได้มาซึ่งความเป็นเอกภาพที่เริศหรูนี้

0:07:34.000,0:07:36.000
เพราะจากการวิจัยหลายปี

0:07:36.000,0:07:39.000
แสดงให้เห็นว่าคณิตศาสตร์ของทฤษฎีสตริง[br]ทำงานไม่สมบูรณ์นัก

0:07:39.000,0:07:41.000
มันมีความไม่สอดคล้องภายในอยู่บางอย่าง

0:07:41.000,0:07:43.000
ยกเว้นว่าเราอนุญาตให้มี

0:07:43.000,0:07:46.000
บางสิ่งที่ เราไม่คุ้นเคยโดยสิ้นเชิง

0:07:46.000,0:07:49.000
นั่นคือ มิติเพิ่มเติมของพื้นที่

0:07:49.000,0:07:52.000
เราทุกคนทราบเกี่ยวกับพื้นที่สามมิติปกติของเรา

0:07:52.000,0:07:54.000
และคุณสามารถนึกถึงมัน

0:07:54.000,0:07:57.000
ในแง่ความสูง ความกว้าง และความลึก

0:07:57.000,0:08:00.000
แต่ทฤษฎีสตริงกล่าวว่าว่า ในระดับที่เล็กมากๆ

0:08:00.000,0:08:02.000
จะมีมิติเพิ่มเติม

0:08:02.000,0:08:04.000
ที่ถูกบีบอัดขนาดให้เล็กมาก

0:08:04.000,0:08:06.000
กระทั่งเราไม่สามารถตรวจพบได้

0:08:06.000,0:08:08.000
แม้ว่ามิติเหล่านี้จะถูกซ่อน ไว้

0:08:08.000,0:08:11.000
พวกมันก็ส่งผลกระทบ[br]ต่อสิ่งที่เราสามารถสังเกตได้

0:08:11.000,0:08:14.000
เนื่องจากมิติพิเศษเหล่านี้

0:08:14.000,0:08:17.000
บังคับพฤติกรรมการสั่นของเส้นด้าย

0:08:17.000,0:08:19.000
และในทฤษฎีสตริง

0:08:19.000,0:08:22.000
การสั่นสะเทือนกำหนดทุกสิ่งทุกอย่าง

0:08:22.000,0:08:24.000
ดังนั้น มวลของอนุภาค แรงต่างๆ

0:08:24.000,0:08:27.000
และที่สำคัญมากที่สุดคือ ปริมาณของพลังงานมืด

0:08:27.000,0:08:29.000
จะถูกกำหนด

0:08:29.000,0:08:31.000
โดยรูปร่างของมิติพิเศษ

0:08:31.000,0:08:34.000
ดังนั้นถ้าเรารู้รูปร่างของมิติพิเศษ

0:08:34.000,0:08:37.000
เราน่าจะคำนวณคุณลักษณะต่างๆ ได้

0:08:37.000,0:08:40.000
คำนวณปริมาณของพลังงานมืดได้

0:08:40.000,0:08:42.000
ความท้าทาย

0:08:42.000,0:08:44.000
คือ เราไม่รู้

0:08:44.000,0:08:47.000
รูปร่างของมิติพิเศษ

0:08:47.000,0:08:49.000
ทั้งหมดที่เรามี

0:08:49.000,0:08:51.000
คือ รายการของรูปร่างที่เป็นไปได้

0:08:51.000,0:08:54.000
ที่คณิตศาสตร์จะอนุญาตให้มี

0:08:54.000,0:08:56.000
ตอนนี้ เมื่อความคิดเหล่านี้ถูกแรกพัฒนา

0:08:56.000,0:08:58.000
มีรูปร่างต่างๆ ที่เข้าข่าย เพียงแค่ห้าแบบ

0:08:58.000,0:09:00.000
คุณคงพอนึกออกว่า

0:09:00.000,0:09:02.000
การวิเคราะห์พวกมันทีละรูปร่าง

0:09:02.000,0:09:04.000
เพื่อดูว่ารูปร่างใด ให้ผลลัพธ์

0:09:04.000,0:09:06.000
เป็นคุณลักษณะทางกายภาพที่เราสังเกตเห็นได้

0:09:06.000,0:09:08.000
แต่เมื่อเวลาผ่านไป รายการก็ยาวขึ้น

0:09:08.000,0:09:10.000
เมื่อนักวิจัยพบรูปร่างอื่นที่เข้าข่าย

0:09:10.000,0:09:13.000
จากห้ารูปร่าง เพิ่มเป็นหลักร้อย และหลักพัน

0:09:13.000,0:09:16.000
กลายเป็นรายการขนาดใหญ่[br]แต่ก็พอที่จะทำการวิเคราะห์ไหว

0:09:16.000,0:09:18.000
เพราะยังไงก็แล้วแต่

0:09:18.000,0:09:21.000
เหล่านักศึกษาป.โท ก็ยังต้องหาหัวข้อทำวิจัย

0:09:21.000,0:09:23.000
แต่แล้ว รายการก็ยังเพิ่มขึ้นอีก

0:09:23.000,0:09:26.000
เป็นหลักล้าน พันล้าน จนทุกวันนี้

0:09:26.000,0:09:28.000
รายการรูปร่างที่เข้าข่าย

0:09:28.000,0:09:33.000
มีสูงถึงประมาณ 10 ยกกำลัง 500

0:09:33.000,0:09:36.000
แล้วเราจะทำอย่างไรดี

0:09:36.000,0:09:39.000
นักวิจัยบางคนก็ถอดใจ

0:09:39.000,0:09:42.000
สรุปเอาว่า มีจำนวนรูปร่างของมิติพิเศษ[br]ที่เป็นไปได้มากเกินไป

0:09:42.000,0:09:45.000
แต่ละอันก่อให้เกิดลักษณะทางกายภาพแตกต่างกัน

0:09:45.000,0:09:47.000
ทฤษฎีสตริงคงไม่สามารถ

0:09:47.000,0:09:49.000
ให้การทำนายที่ชัดเจนและทดสอบได้

0:09:49.000,0:09:53.000
แต่มีคนที่เปลี่ยนวิธีมองปัญหานี้โดยสิ้นเชิง

0:09:53.000,0:09:55.000
นำเราไปสู่ความเป็นไปได้ ของสหภพ

0:09:55.000,0:09:57.000
และนี่คือแนวคิดที่ว่า

0:09:57.000,0:10:00.000
บางที รูปร่างเหล่านี้อาจมีศักดิ์ศรี[br]เท่าเทียมกับรูปร่างอื่นๆ

0:10:00.000,0:10:02.000
แต่ละรูปร่างก็มีอยู่จริงเหมือนกับรูปร่างอื่นๆ

0:10:02.000,0:10:04.000
ในเชิงที่ว่า

0:10:04.000,0:10:06.000
มีเอกภพอยู่มากมาย

0:10:06.000,0:10:09.000
แต่ละเอกภพ มีรูปร่างมิติพิเศษที่แตกต่างกัน

0:10:09.000,0:10:11.000
และข้อเสนอที่สุดโต่งนี้

0:10:11.000,0:10:14.000
มีผลกระทบลึกซึ้งต่อปริศนา

0:10:14.000,0:10:17.000
เรื่องปริมาณพลังงานมืดจากผลลัพธ์[br]ของทีมผู้ได้รับรางวัลโนเบล

0:10:17.000,0:10:19.000
เพราะว่า

0:10:19.000,0:10:22.000
ถ้ามีเอกภพอื่นๆ

0:10:22.000,0:10:24.000
และหากเอกภพเหล่านั้น

0:10:24.000,0:10:28.000
แต่ละเอกภพมีรูปร่างของมิติพิเศษที่แตกต่างกัน

0:10:28.000,0:10:30.000
แล้ว คุณสมบัติทางกายภาพของแต่ละเอกภพจะแตกต่างกัน

0:10:30.000,0:10:32.000
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง

0:10:32.000,0:10:34.000
ปริมาณของพลังงานมืดในแต่ละเอกภพ

0:10:34.000,0:10:36.000
จะแตกต่างกันไปด้วย

0:10:36.000,0:10:38.000
ซึ่งหมายความว่าปริศนา

0:10:38.000,0:10:40.000
ในการอธิบายปริมาณพลังงานมืดที่เราวัดได้ตอนนี้

0:10:40.000,0:10:43.000
จะเปลี่ยนวิธีไปโดยสิ้นเชิง

0:10:43.000,0:10:45.000
ในบริบทนี้

0:10:45.000,0:10:48.000
กฎฟิสิกส์ไม่สามารถอธิบาย[br]ค่าพลังงานมืดค่าใดค่าหนึ่งได้

0:10:48.000,0:10:51.000
เนื่องจากมันไม่ได้มีเพียงค่าเดียว

0:10:51.000,0:10:53.000
มีค่าพลังงานมืดหลายค่า

0:10:53.000,0:10:55.000
ซึ่งแปลว่า

0:10:55.000,0:10:58.000
เราตั้งคำถามผิดมาโดยตลอด

0:10:58.000,0:11:00.000
คำถามที่ถูกควรจะเป็น

0:11:00.000,0:11:03.000
ทำไมมนุษย์เราเกิดขึ้นมาในเอกภพหนึ่ง

0:11:03.000,0:11:06.000
ที่มีปริมาณพลังงานมืด เท่าที่เราวัดได้อยู่นี้

0:11:06.000,0:11:09.000
แทนที่จะเกิดขึ้นในเอกภพอื่นๆ

0:11:09.000,0:11:11.000
ที่มีอยู่มากมาย

0:11:11.000,0:11:14.000
และนั่นคือคำถามสำคัญที่ควรหยิบขึ้นมาพิจารณา

0:11:14.000,0:11:16.000
และคำตอบก็คือ เหล่าเอกภพ

0:11:16.000,0:11:18.000
ที่มีพลังงานมืดมากกว่าของเรา

0:11:18.000,0:11:21.000
เมื่อใดก็ตามที่สสารพยายามก่อตัว

0:11:21.000,0:11:24.000
แรงโน้มถ่วงแบบผลักของพลังงานมืดจะรุนแรงมาก

0:11:24.000,0:11:26.000
จนระเบิดสสารนั้นออกเป็นเสี่ยงๆ

0:11:26.000,0:11:28.000
กาแล็กซีจึงไม่ก่อเป็นรูปร่าง

0:11:28.000,0:11:31.000
ส่วนเอกภพที่มีพลังงานมืดน้อยไป

0:11:31.000,0:11:33.000
พวกมันจะยุบตัวลงอย่างรวดเร็ว

0:11:33.000,0:11:36.000
จนกาแล็กซีไม่ก่อเกิดเป็นรูปร่างเช่นกัน

0:11:36.000,0:11:39.000
และถ้าไม่มีเอกภพ ก็ไม่มีดาวฤกษ์ ไม่มีดาวเคราะห์

0:11:39.000,0:11:41.000
และไม่มีโอกาส

0:11:41.000,0:11:43.000
สำหรับสิ่งมีชีวิตแบบเรา

0:11:43.000,0:11:45.000
ที่จะเกิดในเอกภพเหล่านั้น

0:11:45.000,0:11:47.000
ดังนั้นเราจึงพบตัวเราในเอกภพ

0:11:47.000,0:11:50.000
ที่มีปริมาณพลังงานมืด ดังที่เราวัดได้

0:11:50.000,0:11:53.000
ก็เพียงเพราะเอกภพของเรามีเงื่อนไข

0:11:53.000,0:11:57.000
ที่เหมาะสมต่อสิ่งมีชีวิตแบบเรา

0:11:57.000,0:11:59.000
และมันก็เป็นเช่นนี้เอง

0:11:59.000,0:12:01.000
ปริศนาได้ถูกตอบแล้ว

0:12:01.000,0:12:03.000
เราค้นพบสหภพ

0:12:03.000,0:12:08.000
บางคนยังคิดว่าคำอธิบายเหล่านี้ยังไม่น่าพอใจ

0:12:08.000,0:12:10.000
เราเคยชินกับฟิสิกส์

0:12:10.000,0:12:13.000
ที่ให้คำอธิบายสำหรับสิ่งต่างๆ ที่เราสังเกตได้

0:12:13.000,0:12:15.000
แต่ประเด็น คือ

0:12:15.000,0:12:18.000
ถ้าคุณลักษณะที่คุณกำลังเฝ้าสังเกต

0:12:18.000,0:12:20.000
สามารถมี

0:12:20.000,0:12:22.000
ค่าต่างๆ ที่หลากหลาย

0:12:22.000,0:12:25.000
มากมายเท่าที่จะเป็นไปได้

0:12:25.000,0:12:27.000
การพยายามหาคำอธิบาย

0:12:27.000,0:12:29.000
สำหรับค่าเฉพาะเจาะจงหนึ่งค่า

0:12:29.000,0:12:32.000
จึงเป็นความคิดที่ผิด

0:12:32.000,0:12:34.000
ตัวอย่างแรกๆ

0:12:34.000,0:12:37.000
มาจากนักดาราศาสตร์ชื่อ โยฮันเนส เคปเลอร์[br](Johannes Kepler)

0:12:37.000,0:12:39.000
ผู้ซึ่งหมกมุ่น กับการพยายามเข้าใจ

0:12:39.000,0:12:41.000
ตัวเลขอีกตัวหนึ่ง

0:12:41.000,0:12:45.000
ทำไมดวงอาทิตย์อยู่ห่างจากโลก 93 ล้านไมล์

0:12:45.000,0:12:48.000
และเขาได้ทำงานเป็นสิบปี พยายามอธิบายเลขตัวนี้

0:12:48.000,0:12:51.000
แต่ไม่เคยสำเร็จ และเราก็รู้ว่าทำไม

0:12:51.000,0:12:53.000
เคปเลอร์ ได้ถาม

0:12:53.000,0:12:55.000
ผิดคำถาม

0:12:55.000,0:12:58.000
ตอนนี้ เรารู้แล้วว่ามีดาวเคราะห์หลายดวง

0:12:58.000,0:13:01.000
ที่ระยะทางต่างๆ กัน จากดาวฤกษ์ของตนเอง

0:13:01.000,0:13:04.000
ดังนั้น การหวังว่ากฎฟิสิกส์

0:13:04.000,0:13:07.000
จะอธิบายถึงเลขเจาะจง 93 ล้านไมล์

0:13:07.000,0:13:10.000
เป็นความคิดที่ผิด

0:13:10.000,0:13:12.000
คำถามที่ถูกคือ

0:13:12.000,0:13:15.000
ทำไมมนุษย์จึงอยู่บนดาวเคราะห์

0:13:15.000,0:13:17.000
ที่ระยะห่างนี้โดยเฉพาะ

0:13:17.000,0:13:20.000
แทนที่เป็นระยะห่างอื่นๆ

0:13:20.000,0:13:23.000
และนั่นเป็นคำถามที่เราตอบได้

0:13:23.000,0:13:26.000
เหล่าดาวเคราะห์ซึ่งอยู่ใกล้มากเกินไป จากดาวฤกษ์คล้ายดวงอาทิตย์

0:13:26.000,0:13:28.000
จะร้อนมาก

0:13:28.000,0:13:30.000
จนสิ่งมีชีวิตอย่างเราอยู่ไม่ได้

0:13:30.000,0:13:33.000
และดาวเคราะห์ที่อยู่ไกลจากดาวฤกษ์มากเกินไป

0:13:33.000,0:13:35.000
ก็จะเย็นมาก

0:13:35.000,0:13:37.000
จนสิ่งมีชีวิตอย่างเราก็ทนไม่ได้เช่นกัน

0:13:37.000,0:13:39.000
ดังนั้น เราจึงเกิดขึ้น

0:13:39.000,0:13:41.000
บนดาวเคราะห์ในระยะห่างนี้โดยเฉพาะ

0:13:41.000,0:13:43.000
เพียงแค่ เพราะมันมีสภาพ

0:13:43.000,0:13:46.000
ที่สำคัญต่อสิ่งมีชีวิตแบบเรา

0:13:46.000,0:13:49.000
และเมื่อพูดถึงดาวเคราะห์และระยะห่างของมัน

0:13:49.000,0:13:53.000
นี่คือการให้เหตุผลอย่างถูกต้อง

0:13:53.000,0:13:55.000
ประเด็นก็คือ

0:13:55.000,0:13:58.000
เมื่อพูดถึงเอกภพ และพลังงานมืดที่มากับมัน

0:13:58.000,0:14:02.000
มันอาจเป็นการให้เหตุผลที่ถูกต้องด้วยเช่นกัน

0:14:02.000,0:14:05.000
แน่นอน ความแตกต่างสำคัญ

0:14:05.000,0:14:07.000
คือ เรารู้แน่นอนแล้วว่ามีดาวฤกษ์อื่นๆ อยู่

0:14:07.000,0:14:10.000
แต่จนถึงตอนนี้ เราได้เพียงแต่คาดคะเนว่ามีความน่าจะเป็น

0:14:10.000,0:14:12.000
ที่จะมีเอกภพอื่นๆ อยู่

0:14:12.000,0:14:14.000
ถ้าจะสรุป

0:14:14.000,0:14:16.000
เราจำเป็นต้องมีกลไก

0:14:16.000,0:14:19.000
ที่สามารถให้กำเนิดเอกภพอื่นๆ ได้

0:14:19.000,0:14:22.000
และนั่นนำผมไปสู่ภาคสาม ภาคสุดท้าย

0:14:22.000,0:14:25.000
เนื่องจากกลไกดังกล่าวถูกค้นพบแล้ว

0:14:25.000,0:14:28.000
โดยนักดาราศาสตร์ที่พยายามศึกษา บิ๊กแบง (Big Bang)

0:14:28.000,0:14:30.000
เมื่อเราพูดถึงบิ๊กแบง

0:14:30.000,0:14:32.000
เรามักจะนึกถึง

0:14:32.000,0:14:34.000
การระเบิดของจักรวาล

0:14:34.000,0:14:36.000
ที่สร้างเอกภพของเรา

0:14:36.000,0:14:39.000
และเริ่มทำให้อวกาศพุ่งขยายตัวทุกทิศทาง

0:14:39.000,0:14:41.000
แต่ยังมีความลับเล็กน้อยอยู่

0:14:41.000,0:14:44.000
บิ๊กแบง ได้ทิ้งบางสิ่งที่สำคัญมากเอาไว้

0:14:44.000,0:14:46.000
นั่นคือ การระเบิด

0:14:46.000,0:14:49.000
มันบอกถึงวิวัฒนาการของเอกภพหลังการระเบิด

0:14:49.000,0:14:51.000
แต่มันไม่ให้ข้อมูลเชิงลึกกับเราเลย

0:14:51.000,0:14:55.000
ว่าอะไรเป็นแหล่งพลังงานของการระเบิด

0:14:55.000,0:14:57.000
และสุดท้ายคำถามนี้ก็ได้รับคำตอบ

0:14:57.000,0:14:59.000
โดยทฤษฎีบิ๊กแบง ฉบับปรับปรุงใหม่

0:14:59.000,0:15:02.000
ซึ่งถูกเรียกว่า จักรวาลวิทยาแบบขยายตัว[br](inflationary cosmology)

0:15:02.000,0:15:06.000
ซึ่งระบุถึงชนิดเชื้อเพลิง

0:15:06.000,0:15:08.000
ซึ่งโดยธรรมชาติแล้ว จะสร้าง

0:15:08.000,0:15:10.000
แรงผลักออกของอวกาศ

0:15:10.000,0:15:13.000
เชื้อเพลิงนี้มีรากฐานอยู่บนสิ่งที่เรียกว่า[br]สนามควอนตัม (quantum field)

0:15:13.000,0:15:16.000
แต่รายละเอียดเดียวที่สำคัญกับเรา

0:15:16.000,0:15:19.000
นั่นคือ เชื้อเพลิงชนิดนี้ [br]ถูกพิสูจน์แล้วว่ามีประสิทธิภาพสูงมาก

0:15:19.000,0:15:21.000
จนเกือบจะเป็นไปไม่ได้

0:15:21.000,0:15:23.000
ที่จะใช้มันจนหมด

0:15:23.000,0:15:25.000
ซึ่งแปลว่าในทฤษฎีการขยายตัว

0:15:25.000,0:15:28.000
การที่บิ๊กแบงให้กำเนิดเอกภพของเรา

0:15:28.000,0:15:31.000
อาจไม่ได้เป็นเหตุการณ์เพียงครั้งเดียว

0:15:31.000,0:15:34.000
หากแต่ว่า เชื้อเพลิงไม่เพียงแต่สร้างบิ๊กแบงของเรา

0:15:34.000,0:15:40.000
แต่มันยังสร้าง บิ๊กแบง อีกนับไม่ถ้วน

0:15:40.000,0:15:43.000
แต่ละครั้งให้กำเนิดเอกภพของมันเอง

0:15:43.000,0:15:45.000
ซึ่งมีเอกภพของเรา เป็นเพียงแค่หนึ่งฟอง

0:15:45.000,0:15:48.000
ในอ่างอาบน้ำฟองสบู่แห่งเอกภพ

0:15:48.000,0:15:50.000
ทีนี้ เมื่อเรารวมสิ่งนี้เข้ากับทฤษฎีสตริง

0:15:50.000,0:15:52.000
นี่คือภาพที่เราพบ

0:15:52.000,0:15:54.000
แต่ละเอกภพมีมิติพิเศษที่หลากลาย

0:15:54.000,0:15:57.000
มิติพิเศษเหล่านี้มีรูปร่างที่แตกต่างกัน

0:15:57.000,0:16:00.000
รูปร่างที่แตกต่างกันมีผลต่อ[br]คุณลักษณะทางกายภาพที่แตกต่างกัน

0:16:00.000,0:16:03.000
และเราพบตัวเราในเอกภพหนึ่งแทนที่จะเป็นที่อื่นๆ

0:16:03.000,0:16:06.000
เพียงเพราะในเอกภพของเรานั้น

0:16:06.000,0:16:09.000
ที่มีคุณลักษณะกายภาพ เช่น ปริมาณของพลังงานมืด

0:16:09.000,0:16:13.000
เหมาะสมสำหรับรูปแบบสิ่งมีชีวิตอย่างเราจะดำรงอยู่ได้

0:16:13.000,0:16:16.000
และนี่คือภาพที่น่าดึงดูด[br]แต่ยังเป็นข้อถกเถียงอย่างกว้างขวาง

0:16:16.000,0:16:18.000
ของจักรวาลในมุมกว้าง

0:16:18.000,0:16:20.000
ซึ่ง การเฝ้าสังเกตการณ์[br]ด้วยทฤษฎี และเครื่องมือทันสมัย

0:16:20.000,0:16:24.000
ทำให้เราเริ่มใคร่ครวญอย่างจริงจัง

0:16:24.000,0:16:28.000
แน่นอน คำถามใหญ่ที่เหลืออยู่คือ

0:16:28.000,0:16:31.000
เราจะสามารถยืนยัน

0:16:31.000,0:16:34.000
การมีอยู่จริงของเอกภพอื่นๆ ได้หรือไม่

0:16:34.000,0:16:36.000
ผมว่า

0:16:36.000,0:16:39.000
ทางหนึ่งคือ วันนั้นอาจมาถึงในที่สุด

0:16:39.000,0:16:41.000
ทฤษฎีการขยายตัว

0:16:41.000,0:16:43.000
ก็มีข้อมูลการเฝ้าสังเกตการณ์[br]เป็นหลักฐานสนับสนุนที่หนักแน่นแล้ว

0:16:43.000,0:16:45.000
เนื่องจากทฤษฎีทำนายว่า

0:16:45.000,0:16:47.000
บิ๊กแบง น่าจะเกิดขึ้นรุนแรงมาก

0:16:47.000,0:16:50.000
จนในขณะที่อวกาศขยายอย่างรวดเร็ว

0:16:50.000,0:16:52.000
การสั่นไหวเล็กน้อยทางควอนตัมจากโลกใบเล็กๆ

0:16:52.000,0:16:55.000
จะต้องถูกยืดออกไปยังโลกขนาดใหญ่

0:16:55.000,0:16:58.000
ส่งผลให้ทิ้งร่องรอยที่เป็นเอกลักษณ์

0:16:58.000,0:17:00.000
เป็นรูปแบบของจุดที่ร้อนกว่า และจุดที่เย็นกว่าจุดอื่นๆ

0:17:00.000,0:17:02.000
แผ่ทั่วทั้งอวกาศ

0:17:02.000,0:17:05.000
ที่ซึ่งกล้องโทรทัศน์กำลังสูงทุกวันนี้[br]สามารถตรวจวัดได้แล้ว

0:17:05.000,0:17:08.000
ในอนาคต หากมีเอกภพอื่นๆ

0:17:08.000,0:17:10.000
ทฤษฎีทำนายไว้ว่า บ่อยครั้ง

0:17:10.000,0:17:12.000
ที่เอกภพเหล่านั้นสามารถชนกันได้

0:17:12.000,0:17:14.000
และ ถ้าเอกภพถูกชนโดยอีกเอกภพ

0:17:14.000,0:17:16.000
การชนนั้น

0:17:16.000,0:17:18.000
จะทำให้เกิดรูปแบบที่ซับซ้อนเพิ่มขึ้น

0:17:18.000,0:17:20.000
ของความแปรปรวนของอุณหภูมิทั่วทั้งอวกาศ

0:17:20.000,0:17:22.000
ความแปรปรวนซึ่งวันหนึ่ง

0:17:22.000,0:17:24.000
เราอาจตรวจพบ

0:17:24.000,0:17:27.000
และแม้ภาพของอวกาศนี้จะดูแปลกประหลาด

0:17:27.000,0:17:29.000
วันหนึ่งอาจมีหลักฐานที่หนักแน่น

0:17:29.000,0:17:31.000
จากการเฝ้าสังเกต

0:17:31.000,0:17:34.000
ที่ยืนยันว่าเอกภพอื่นมีอยู่จริง

0:17:34.000,0:17:36.000
ผมจะกล่าวปิด

0:17:36.000,0:17:39.000
ด้วยการตีความที่น่าสนใจ

0:17:39.000,0:17:41.000
ของความคิดเหล่านี้ทั้งหมด

0:17:41.000,0:17:43.000
สำหรับในอนาคตอันไกล

0:17:43.000,0:17:45.000
เราได้เรียนรู้

0:17:45.000,0:17:47.000
ว่าเอกภพของเรานั้นไม่คงที่

0:17:47.000,0:17:49.000
รู้ว่าอวกาศขยายตัวออกเรื่อยๆ

0:17:49.000,0:17:51.000
รู้ว่าการขยายตัวนั้น เร่งความเร็วขึ้นเรื่อยๆ

0:17:51.000,0:17:53.000
และรู้ว่าอาจมีเอกภพอื่นๆอีก

0:17:53.000,0:17:55.000
ทั้งหมดนี้ จากการตรวจสอบ

0:17:55.000,0:17:57.000
แสงเล็กๆ อันริบหรี่ของดวงดาว

0:17:57.000,0:18:00.000
ที่เดินทางมาจากกาแล็กซีอันไกลโพ้น

0:18:00.000,0:18:03.000
แต่เนื่อง จากการขยายตัวนั้นเร่งความเร็วขึ้น

0:18:03.000,0:18:05.000
ในอนาคตอันไกล

0:18:05.000,0:18:08.000
กาแล็กซีเหล่านั้นจะพุ่งออกห่าง อย่างไกลมากและเร็วมาก

0:18:08.000,0:18:11.000
จนเรามองเห็นมันไม่ได้

0:18:11.000,0:18:13.000
ไม่ใช่เพราะข้อจำกัดของเทคโนโลยี

0:18:13.000,0:18:15.000
แต่เนื่องจากกฎฟิสิกส์

0:18:15.000,0:18:17.000
แสงที่วิ่งออกจากกาแล็กซีเหล่านั้น

0:18:17.000,0:18:20.000
แม้เดินทางด้วยความเร็วที่เร็วที่สุด [br]หรือความเร็วของแสง

0:18:20.000,0:18:22.000
จะไม่สามารถเอาชนะ

0:18:22.000,0:18:25.000
ช่องว่างที่ขยายตัวออกเรื่อยๆ ระหว่างกาแล็กซีได้

0:18:25.000,0:18:27.000
นักดาราศาสตร์ในอนาคตอันไกล

0:18:27.000,0:18:29.000
ที่ค้นหาลึกลงไปในอวกาศ

0:18:29.000,0:18:32.000
จะไม่พบอะไรนอกจากความว่างเปล่าไร้ที่สิ้นสุด

0:18:32.000,0:18:36.000
มีแต่ความแน่นิ่ง ที่ดำมืดสนิท

0:18:36.000,0:18:38.000
และพวกเขาจะสรุป

0:18:38.000,0:18:40.000
ว่า เอกภพเป็นนั้นคงที่ ไม่เปลี่ยนแปลง

0:18:40.000,0:18:43.000
และมีสสารอยู่เป็นกลุ่มก้อน[br]ณ ใจกลางเพียงจุดเดียว

0:18:43.000,0:18:45.000
ที่ซึ่งพวกเขาอาศัยอยู่

0:18:45.000,0:18:47.000
นั่นคือภาพของจักรวาล

0:18:47.000,0:18:50.000
ที่เรารู้อย่างแน่นอนว่าผิด

0:18:50.000,0:18:53.000
ถึงตอนนั้น บางทีนักดาราศาสตร์ในอนาคตอาจได้รับบันทึก

0:18:53.000,0:18:55.000
ที่ตกทอดจากยุคก่อนหน้า

0:18:55.000,0:18:57.000
เช่นยุคของเรา

0:18:57.000,0:18:59.000
บันทึกที่ยืนยันการขยายตัวของจักรวาล

0:18:59.000,0:19:01.000
พราวสะพรั่งไปด้วยกาแล็กซี

0:19:01.000,0:19:03.000
แต่นักดาราศาสตร์ในอนาคตเหล่านั้น

0:19:03.000,0:19:06.000
จะเชื่อว่าความรู้โบราณดังกล่าวไหม?

0:19:06.000,0:19:08.000
หรือพวกเขาจะเลือกเชื่อ

0:19:08.000,0:19:11.000
ในเอกภพสีดำอันว่างเปล่า

0:19:11.000,0:19:15.000
ที่ซึ่งเครื่องมือตรวจสอบอันล้ำยุคของพวกเขาเผยให้เห็น

0:19:15.000,0:19:17.000
ผมคิดว่าพวกเขาเลือกอย่างหลัง

0:19:17.000,0:19:19.000
ซึ่งหมายความว่า เรากำลังมีชีวิต

0:19:19.000,0:19:22.000
ผ่านยุคที่มีความพิเศษอย่างเหลือเชื่อ

0:19:22.000,0:19:24.000
ยุคที่ความจริงอันลักลับเกี่ยวกับจักรวาล

0:19:24.000,0:19:26.000
ยังอยู่ในระยะที่เอื้อมถึง

0:19:26.000,0:19:28.000
ของจิตใจรักสำรวจของมนุษย์

0:19:28.000,0:19:33.000
เป็นที่ปรากฏแล้วว่า มันคงไม่อยู่แบบนี้เสมอไป

0:19:33.000,0:19:35.000
เนื่องจากวันนี้นักดาราศาสตร์

0:19:35.000,0:19:38.000
โดยการหันกล้องโทรทัศน์กำลังสูงขึ้นสู่ท้องฟ้า

0:19:38.000,0:19:41.000
ได้ตรวจจับโฟตอนมากมาย[br]ที่ซ่อนข้อมูลเอาไว้อย่างบรรจง

0:19:41.000,0:19:44.000
เสมือนดั่งโทรเลขจักรวาล

0:19:44.000,0:19:46.000
เดินทางมานับพันล้านปี

0:19:46.000,0:19:50.000
และข้อความที่สะท้อนข้ามกาลเวลามานั้นก็ชัดเจน

0:19:50.000,0:19:53.000
บางครั้งธรรมชาติก็เก็บความลับไว้

0:19:53.000,0:19:55.000
ด้วยกำมือที่แน่นหนา

0:19:55.000,0:19:57.000
ของกฏฟิสิกส์

0:19:57.000,0:20:01.000
บางครั้งธรรมชาติของความจริง ก็กวักมือเรียกเรา

0:20:01.000,0:20:04.000
เพียงแค่จากสุดขอบฟ้า

0:20:04.000,0:20:06.000
ขอบคุณมากครับ

0:20:06.000,0:20:10.000
(เสียงปรบมือ)

0:20:10.000,0:20:12.000
คริส แอนเดอร์สัน: ไบรอัน ขอบคุณครับ

0:20:12.000,0:20:14.000
แนวคิดที่หลากหลายที่คุณได้พูดไป

0:20:14.000,0:20:17.000
มันช่างน่าตื้นเต้น น่าชื่นใจอย่างไม่น่าเชื่อเลย

0:20:17.000,0:20:19.000
คุณคิดว่า

0:20:19.000,0:20:21.000
ดาราศาสตร์ปัจจุบันนี้อยู่จุดไหนครับ

0:20:21.000,0:20:23.000
ในแง่ของประวัติศาสตร์?

0:20:23.000,0:20:26.000
คือเรากำลังอยู่ระหว่างเหตุการณ์ไม่ปกติ[br]ในประวัติศาสตร์หรือเปล่า

0:20:26.000,0:20:28.000
ไบรอัน: คือ มันก็ยากที่จะพูดนะครับ

0:20:28.000,0:20:31.000
เมื่อเรารู้ว่านักดาราศาสตร์ในอนาคตอันไกล

0:20:31.000,0:20:34.000
อาจไม่มีข้อมูลเพียงพอจะอธิบายอะไร

0:20:34.000,0:20:37.000
คำถามที่ตามมาคือ บางทีเราอาจอยู่ในสถานการณ์นั้นแล้วก็ได้

0:20:37.000,0:20:40.000
และคุณลักษณะบางอย่างลึกซึ้ง[br]และสำคัญของจักรวาล

0:20:40.000,0:20:43.000
ก็ได้อยู่เกินเอื้อมที่เราจะเข้าใจได้แล้ว

0:20:43.000,0:20:45.000
เป็นเพราะลักษณะที่จักรวาลวิทยาเปลี่ยนไป

0:20:45.000,0:20:47.000
ดังนั้นจากมุมมองที่ว่า

0:20:47.000,0:20:49.000
บางทีเราจะต้องคอยตั้งคำถามไปตลอด

0:20:49.000,0:20:51.000
และไม่สามารถหาคำตอบได้อย่างเต็มรูปแบบ

0:20:51.000,0:20:53.000
ในอีกทางหนึ่ง เดี๋ยวนี้เราสามารถรู้ได้

0:20:53.000,0:20:55.000
ว่าจักรวาลอายุเท่าไหร่

0:20:55.000,0:20:57.000
เรารู้จัก

0:20:57.000,0:21:00.000
วิธีการทำความเข้าใจข้อมูล[br]จากการแผ่รังสีไมโครเวฟพื้นหลัง

0:21:00.000,0:21:03.000
ซึ่งถูกปล่อยออกมาเมื่อ 13.72 พันล้านปีมาแล้ว

0:21:03.000,0:21:05.000
กระนั้น เราสามารถทำการคำนวณ ณ วันนี้ [br]เพื่อทำนายว่ามันจะมีหน้าตาอย่างไร

0:21:05.000,0:21:07.000
และได้ผลตรงกัน

0:21:07.000,0:21:09.000
นั่นมันน่าอัศจรรย์ที่สุด!

0:21:09.000,0:21:12.000
ดังนั้น ในทางกลับกัน มันก็น่าเหลือเชื่อ [br]ที่เรามาถึง ณ จุดนี้

0:21:12.000,0:21:16.000
แต่ใครจะรู้ ว่าเราจะเจออุปสรรคอะไรในอนาคต

0:21:16.000,0:21:19.000
คริส: หวังว่าคุณคงยังไม่ไปไหนในช่วงสองสามวันนี้นะครับ

0:21:19.000,0:21:21.000
บางทีบทสนทนาเหล่านี้อาจจะมีต่อ

0:21:21.000,0:21:23.000
ขอบคุณครับ ขอบคุณ ไบรอัน (ไบรอัน: ยินดีครับ)

0:21:23.000,0:21:26.000
(เสียงปรบมือ)