1
00:00:02,374 --> 00:00:12,056
วันนี้เป็นวันเสาร์ที่ดูแปลก ดูสงบผิดปกติ

2
00:00:12,056 --> 00:00:15,496
ธรรมดามาฟังเทศน์วันเสาร์จะวอกแวกๆ

3
00:00:15,496 --> 00:00:30,605
เตรียมจะไปเที่ยวต่อ

4
00:00:30,605 --> 00:00:35,410
พยายามศึกษาธรรมะเอาไว้

5
00:00:35,410 --> 00:00:39,598
ดูพระไตรปิฎกได้ก็ดู

6
00:00:39,598 --> 00:00:44,773
ดูฉบับเต็มไม่ได้ดูฉบับย่อก็ได้

7
00:00:44,773 --> 00:00:47,745
พระไตรปิฎกสำหรับประชาชน

8
00:00:47,745 --> 00:00:51,776
ของ อาจารย์สุชีพ ปุญญานุภาพ เป็นเบื้องต้น

9
00:00:51,776 --> 00:00:59,006
สนใจรายละเอียดตรงไหนก็ไปอ่านฉบับเต็มเอา

10
00:00:59,006 --> 00:01:03,360
ก่อนหลวงพ่อจะเจอหลวงปู่ดูลย์

11
00:01:03,360 --> 00:01:08,662
หลวงพ่อพยายามแสวงหาหนทางปฏิบัติ

12
00:01:08,662 --> 00:01:11,976
ตั้งแต่เด็กๆ ทำแต่สมาธิ

13
00:01:11,976 --> 00:01:16,011
ทำอานาปานสติสงบเฉยๆ

14
00:01:16,011 --> 00:01:21,302
คิดว่าศาสนาพุทธมีอะไรมากกว่าความสงบ

15
00:01:21,302 --> 00:01:25,934
ก็พยายามช่วยตัวเอง
ตอนนั้นไม่มีครูบาอาจารย์

16
00:01:25,934 --> 00:01:30,154
ยังทำงานอยู่

17
00:01:30,154 --> 00:01:35,700
อ่านพระไตรปิฎก อ่านหลายรอบ

18
00:01:35,700 --> 00:01:42,439
ได้เห็นธรรมะดีๆ มากมายในพระไตรปิฎก

19
00:01:42,439 --> 00:01:47,540
แต่ว่าเราไม่รู้จะตั้งต้นอย่างไร

20
00:01:47,540 --> 00:01:50,601
หลักของการปฏิบัติมีมากมายเหลือเกิน

21
00:01:50,601 --> 00:01:57,119
ที่พระพุทธเจ้าสอนไว้

22
00:01:57,119 --> 00:02:00,666
จนมาเจอหลวงปู่ดูลย์

23
00:02:00,666 --> 00:02:08,421
ท่านสอนให้หลวงพ่ออ่านจิตตัวเอง

24
00:02:08,421 --> 00:02:15,916
พื้นฐานเราเคยอ่านตำรับตำรา มา

25
00:02:15,916 --> 00:02:17,977
หลวงปู่ดูลย์ท่านก็บอกว่า

26
00:02:17,977 --> 00:02:23,979
“อ่านหนังสือมามากแล้ว
ต่อไปนี้อ่านจิตตนเอง”

27
00:02:23,979 --> 00:02:29,369
ท่านทราบว่าอ่านมามาก

28
00:02:29,369 --> 00:02:34,154
แล้วท่านก็แนะนำให้อ่านจิตตนเอง

29
00:02:34,154 --> 00:02:39,297
ก็พยายามมาอ่านจิตตัวเองมาเรื่อยๆ

30
00:02:39,297 --> 00:02:43,873
ทีแรกอ่านไม่เป็นก็ไปแทรกแซงจิต

31
00:02:43,873 --> 00:02:47,846
ไปฝึกจิตให้ว่างๆ

32
00:02:47,846 --> 00:02:50,544
ยังติดคำว่าว่างอยู่

33
00:02:50,544 --> 00:02:54,070
อ่านหนังสือท่านอาจารย์พุทธทาส

34
00:02:54,070 --> 00:02:56,930
มีคำว่า ว่างๆ เยอะ

35
00:02:56,930 --> 00:03:03,213
อ่านหนังสือเซนก็มีแต่คำว่าว่างเยอะแยะเลย

36
00:03:03,213 --> 00:03:07,147
เลยไปทำจิตว่างๆ

37
00:03:07,147 --> 00:03:12,935
ไปเจอหลวงปู่ดูลย์ 
ทำอยู่ 3 เดือนแล้วขึ้นไปกราบท่านอีกที

38
00:03:12,935 --> 00:03:15,620
ท่านบอกทำผิดแล้วล่ะ

39
00:03:15,620 --> 00:03:20,168
ให้ไปอ่านจิตไม่ได้ให้ไปแต่งจิต

40
00:03:20,168 --> 00:03:26,252
ให้มันนิ่งๆ ว่างๆ นี้เป็นการปรุงแต่งเอาเอง

41
00:03:26,252 --> 00:03:28,863
ให้อ่านเอาท่านบอกอย่างนี้

42
00:03:28,863 --> 00:03:32,265
หลวงพ่อก็มาเริ่มอ่าน

43
00:03:32,265 --> 00:03:36,600
เวลาเราอ่านหนังสือ คิดถึงการอ่านหนังสือ

44
00:03:36,600 --> 00:03:40,180
เราไม่ใช่นักประพันธ์เราไม่ใช่คนแต่งหนังสือ

45
00:03:40,180 --> 00:03:44,443
เราเป็นแค่คนอ่าน เราไม่ใช่นักวิจารณ์

46
00:03:44,443 --> 00:03:46,966
เราเป็นแค่คนอ่าน

47
00:03:46,966 --> 00:03:49,383
เพราะฉะนั้นเวลาจะอ่านจิตตัวเอง

48
00:03:49,383 --> 00:03:53,178
ก็อ่านเหมือนเราอ่านหนังสือเล่มหนึ่ง

49
00:03:53,178 --> 00:03:56,300
หรือดูเหมือนดูละคร

50
00:03:56,300 --> 00:04:00,430
เวลาเราดูละครเราไม่ใช่คนแต่งบทละคร

51
00:04:00,430 --> 00:04:03,361
เราไม่ใช่ผู้กำกับ

52
00:04:03,361 --> 00:04:09,028
เราไม่ใช่นักวิจารณ์ เราเป็นแค่คนดู

53
00:04:09,028 --> 00:04:11,470
กว่าจะจับเคล็ดคำว่า “ดู” ได้

54
00:04:11,470 --> 00:04:13,849
คำว่า “เห็นตามความเป็นจริง” ได้

55
00:04:13,849 --> 00:04:18,319
ใช้เวลาเหมือนกัน ทำผิดอยู่ 3 เดือน

56
00:04:18,319 --> 00:04:23,656
พยายามไปปรุงแต่งจิตเป็น
นักประพันธ์แต่งให้จิตมันดี

57
00:04:23,656 --> 00:04:28,215
เวลามันไม่ดีเราก็เป็น
นักวิจารณ์บอกตอนนี้มันไม่ดี

58
00:04:28,215 --> 00:04:32,972
ไม่ใช่นักดู ไม่ใช่นักอ่าน

59
00:04:32,972 --> 00:04:36,960
พอมาอ่านทำอย่างไร ก็ดูไป

60
00:04:36,960 --> 00:04:42,997
จิตใจของเราแต่ละวันไม่เคยเหมือนกัน

61
00:04:42,997 --> 00:04:46,200
บางวันจิตใจเรามีความสุข

62
00:04:46,200 --> 00:04:49,448
บางวันจิตใจเรามีความทุกข์

63
00:04:49,448 --> 00:04:51,885
บางวันจิตเราเป็นกุศลเยอะ

64
00:04:51,885 --> 00:04:54,928
บางวันเป็นอกุศลเยอะ

65
00:04:54,928 --> 00:04:58,434
บางวันสงบ บางวันฟุ้งซ่าน

66
00:04:58,434 --> 00:05:03,298
ภาวนาแล้วเห็นแต่ละวัน
จิตเราไม่เคยเหมือนกันเลย

67
00:05:03,298 --> 00:05:06,883
เราก็ภาวนาไหว้พระสวดมนต์ นั่งสมาธิ

68
00:05:06,883 --> 00:05:10,366
เดินจงกรมเหมือนกันทุกวัน

69
00:05:10,366 --> 00:05:13,700
แต่จิตเราไม่เหมือนกัน

70
00:05:13,700 --> 00:05:17,008
เห็นแต่ละวันไม่เหมือนกัน

71
00:05:17,008 --> 00:05:19,599
อย่างหลวงพ่อเวลาอยู่ที่บ้าน

72
00:05:19,599 --> 00:05:23,127
จะไหว้พระสวดมนต์แล้วก็นั่งสมาธิ ไม่ได้เดิน

73
00:05:23,127 --> 00:05:26,028
เพราะบ้านเป็นบ้านโบราณบ้านไม้

74
00:05:26,028 --> 00:05:30,378
เวลาเดินแล้วมันร้องเอี๊ยดๆ หนวกหูคนอื่นเขา

75
00:05:30,378 --> 00:05:35,077
แต่เวลาออกมาจากบ้าน ทุกก้าวที่เดิน

76
00:05:35,077 --> 00:05:37,802
รู้สึกไปเรื่อยๆ

77
00:05:37,802 --> 00:05:42,766
ตามรู้ตามเห็นไปเรื่อยๆ

78
00:05:42,766 --> 00:05:47,376
พอมาอ่านเราก็จะเห็นเลย
แต่ละวันจิตเราไม่เหมือนกัน

79
00:05:47,376 --> 00:05:50,275
ทั้งๆ ที่ภาวนาเหมือนกัน

80
00:05:50,275 --> 00:05:53,453
ต่อมาดูได้ละเอียดมากขึ้น

81
00:05:53,453 --> 00:05:55,334
ไม่ได้ดูเป็นวันๆ หรอก

82
00:05:55,334 --> 00:05:58,248
ดูเป็นช่วงเวลา

83
00:05:58,248 --> 00:06:02,911
ตอนเช้าตอนตื่นนอนจิตใจเราเป็นแบบนี้

84
00:06:02,911 --> 00:06:06,452
ตอนสายๆ หน่อยเป็นอย่างนี้

85
00:06:06,452 --> 00:06:08,860
ตอนเที่ยงจิตใจเราเป็นอย่างนี้

86
00:06:08,860 --> 00:06:11,451
ตอนบ่ายจิตใจเป็นอย่างนี้

87
00:06:11,451 --> 00:06:14,738
ตอนเย็นๆ จิตใจเป็นอย่างนี้

88
00:06:14,738 --> 00:06:20,052
ตอนค่ำๆ ตอนดึกๆ จิตใจไม่เหมือนกันสักที

89
00:06:20,052 --> 00:06:23,503
ทั้งๆ ที่เป็นวันเดียวกัน

90
00:06:23,503 --> 00:06:28,682
ก่อนจะมาเห็นตรงนี้ได้ก็
เห็นแต่ละวันไม่เหมือนกัน

91
00:06:28,682 --> 00:06:33,914
พอภาวนามากเข้าๆ 
เราเห็นว่าแต่ละห้วงเวลาไม่เหมือนกัน

92
00:06:33,914 --> 00:06:40,051
อย่างตอนเช้าตื่นมา
แล้วเช้าแต่ละวันก็ยังไม่เหมือนกันอีก

93
00:06:40,051 --> 00:06:44,557
อย่างเช้าวันจันทร์ตอนนั้นรับราชการ

94
00:06:44,557 --> 00:06:49,826
เช้าวันจันทร์เบื่อ ขี้เกียจ

95
00:06:49,826 --> 00:06:52,959
เช้าวันอังคารก็เบื่อมาก

96
00:06:52,959 --> 00:06:57,323
เช้าวันพุธชักจะอุเบกขาแล้ว เฉยๆ แล้ว

97
00:06:57,323 --> 00:07:00,341
เช้าวันพฤหัสเริ่มสดชื่น

98
00:07:00,341 --> 00:07:03,412
พอเช้าวันศุกร์นี้กระดี๊กระด๊า

99
00:07:03,412 --> 00:07:05,431
แต่ละวันไม่เหมือนกัน

100
00:07:05,431 --> 00:07:07,228
ทั้งๆ ที่เป็นห้วงเวลาเดียวกัน

101
00:07:07,228 --> 00:07:11,187
แต่ละวันก็ยังไม่เหมือนกันอีก

102
00:07:11,187 --> 00:07:15,221
ตอนสายๆ แต่ละวันก็ไม่เหมือนกัน

103
00:07:15,221 --> 00:07:19,470
ตอนเที่ยงก็ไม่เหมือนกัน สังเกตไป

104
00:07:19,470 --> 00:07:24,826
ตอนเย็นๆ หลวงพ่อสังเกตตัวเอง

105
00:07:24,826 --> 00:07:27,628
จิตหลวงพ่อจะมีกำลังมาก

106
00:07:27,628 --> 00:07:30,803
ตอนเป็นโยมจิตจะมีกำลังมาก

107
00:07:30,803 --> 00:07:34,535
ตอนสัก 4 โมงเย็นไปแล้ว

108
00:07:34,535 --> 00:07:39,533
คล้ายๆ ทำงานใกล้จะเลิกงานแล้ว

109
00:07:39,533 --> 00:07:42,058
จิตใจเริ่มสดชื่น

110
00:07:42,058 --> 00:07:45,095
ตอนทำงานก็เครียดไม่ใช่ไม่เครียด

111
00:07:45,095 --> 00:07:50,037
เพราะงานที่ทำนี้ งานที่เครียดมากๆ เลย

112
00:07:50,037 --> 00:07:53,273
งานอยู่สภาความมั่นคง

113
00:07:53,273 --> 00:07:59,534
วันๆ ก็เป็นเรื่องหาข้อมูลวิเคราะห์ข้อมูล

114
00:07:59,534 --> 00:08:03,523
หาทางออกในการแก้ปัญหาแต่ละเรื่อง

115
00:08:03,523 --> 00:08:06,925
เรื่องปวดหัวทั้งนั้นล่ะ

116
00:08:06,925 --> 00:08:11,833
พอได้เวลาจะเลิกงานใจเริ่มผ่อนคลาย

117
00:08:11,833 --> 00:08:15,507
ฉะนั้นเวลาสังเกตตัวเอง

118
00:08:15,507 --> 00:08:19,612
ตอนเย็นๆ ตอนเลิกงานจิตจะมีกำลัง

119
00:08:19,612 --> 00:08:27,503
จิตจะสดชื่นเกิดสมาธิโดยที่ไม่ต้องนั่งสมาธิ

120
00:08:27,503 --> 00:08:33,362
ฉะนั้นตรงนี้เป็นนาทีทองสำหรับหลวงพ่อ

121
00:08:33,362 --> 00:08:36,435
พวกเราก็ต้องไปดูตัวเอง

122
00:08:36,435 --> 00:08:39,654
เวลาช่วงไหนในแต่ละวัน

123
00:08:39,654 --> 00:08:44,437
เป็นช่วงที่สติของเราดีสมาธิของเราดี

124
00:08:44,437 --> 00:08:50,215
ช่วงเวลานั้นเป็นเวลานาทีทองของวันนั้น

125
00:08:50,215 --> 00:08:57,553
เราควรจะสงวนควรจะรักษา
ช่วงเวลานี้เอาไว้ภาวนา

126
00:08:57,553 --> 00:09:01,577
เพราะฉะนั้นหลวงพ่อ
พอเลิกงานแล้วไม่ทำอะไรหรอก

127
00:09:01,577 --> 00:09:03,733
กลับบ้าน

128
00:09:03,733 --> 00:09:08,529
ไม่เอานาทีทองตัวนี้ไปทำลายทิ้ง ไปเที่ยว

129
00:09:08,529 --> 00:09:12,342
คนเขาก็ชวนไปเที่ยว
ผับเที่ยวบาร์อะไรอย่างนี้

130
00:09:12,342 --> 00:09:15,785
ไม่ไป บอกไม่ชอบ

131
00:09:15,785 --> 00:09:19,233
แล้วจริงๆ ก็คือไม่ชอบไม่ได้โกหก

132
00:09:19,233 --> 00:09:23,827
เคยหลุดเข้าไปในบาร์หรือในผับอะไรทีหนึ่ง

133
00:09:23,827 --> 00:09:27,029
นี่มันนรกชัดๆ เลย

134
00:09:27,029 --> 00:09:32,928
เสียงก็ดัง ไฟก็วูบๆ วาบๆ คนก็หลง

135
00:09:32,928 --> 00:09:35,912
แล้วก็ดื่มน้ำทองแดงกัน

136
00:09:35,912 --> 00:09:40,034
เข้าไปเห็นครั้งเดียวเข็ดเลย หนีตลอด ไม่ยอม

137
00:09:40,034 --> 00:09:42,421
ใครชวนอย่างไรก็ไม่ไป

138
00:09:42,421 --> 00:09:48,696
เรื่องอะไรอยู่ดีๆ
เป็นมนุษย์ดีๆ ไปตกนรกเล่น

139
00:09:48,696 --> 00:09:52,696
ฉะนั้นพอเลิกงานตกเย็นตกค่ำ

140
00:09:52,696 --> 00:09:57,308
หลวงพ่อภาวนา

141
00:09:57,308 --> 00:10:02,102
ขึ้นรถเมล์กลับบ้านก็ภาวนา

142
00:10:02,102 --> 00:10:05,748
ตอนเช้าขึ้นรถเมล์ไปทำงานก็ภาวนา

143
00:10:05,748 --> 00:10:07,579
ตอนจะกินข้าวก็ภาวนา

144
00:10:07,579 --> 00:10:11,626
ภาวนาไม่ใช่ไปนั่งพุทโธๆ อะไรหรอก

145
00:10:11,626 --> 00:10:16,978
มีสติอ่านจิตใจตัวเองไปไม่หยุด

146
00:10:16,978 --> 00:10:20,543
จิตใจเรามีความสุขก็รู้ จิตใจเราทุกข์ก็รู้

147
00:10:20,543 --> 00:10:23,182
จิตสงบก็รู้ จิตฟุ้งซ่านก็รู้

148
00:10:23,182 --> 00:10:26,222
ฝึกไปเรื่อยๆ

149
00:10:26,222 --> 00:10:31,374
ต่อมาสติแข็งแรงมากขึ้นๆ สมาธิดีขึ้น

150
00:10:31,374 --> 00:10:36,494
คราวนี้ไม่ได้เห็นความเปลี่ยนแปลง
ของจิตตามห้วงเวลาแล้ว

151
00:10:36,494 --> 00:10:40,460
ถ้าอ่อนที่สุดก็เห็นว่าแต่ละวันไม่เหมือนกัน

152
00:10:40,460 --> 00:10:45,073
ถ้าพัฒนาขึ้นมาแล้วเห็นว่า
แต่ละเวลาไม่เหมือนกัน

153
00:10:45,073 --> 00:10:49,195
พอสติเราเร็วจริงๆ สมาธิเราดีจริงๆ

154
00:10:49,195 --> 00:10:53,642
เราจะเห็นว่าแต่ละขณะไม่เหมือนกัน

155
00:10:53,642 --> 00:10:55,835
อย่างตอนเช้านี้

156
00:10:55,835 --> 00:10:59,254
จิตเราเปลี่ยนไป
ไม่รู้กี่ร้อยกี่พันครั้งแล้ว

157
00:10:59,254 --> 00:11:01,997
แค่ช่วงเช้าแป๊บเดียวนั้น

158
00:11:01,997 --> 00:11:04,564
ค่อยๆ สังเกตเอา

159
00:11:04,564 --> 00:11:08,585
อย่างออกจากบ้านหรืออยู่ในบ้าน

160
00:11:08,585 --> 00:11:11,252
ตอนเช้าจะไปทำงาน

161
00:11:11,252 --> 00:11:16,155
พยายามจะขับถ่ายกลัวไปปวดท้องกลางทาง

162
00:11:16,155 --> 00:11:18,408
วันนี้ขับถ่ายสะดวก

163
00:11:18,408 --> 00:11:21,943
จิตใจสบายรู้สึกผ่อนคลาย

164
00:11:21,943 --> 00:11:26,330
วันนี้ท้องผูกไม่ยอมถ่าย กลุ้มใจ

165
00:11:26,330 --> 00:11:29,731
ไม่ได้รู้แค่ว่าถ่ายได้ไม่ได้

166
00:11:29,731 --> 00:11:32,340
รู้เข้ามาถึงจิตถึงใจเลย

167
00:11:32,340 --> 00:11:36,022
จิตใจยินดีพอใจหรือจิตใจกลุ้มใจ

168
00:11:36,022 --> 00:11:38,602
นี่คือการปฏิบัติ

169
00:11:38,602 --> 00:11:44,580
ถ้าปฏิบัติเก่งเฉพาะตอนนั่งสมาธิ
เดินจงกรมถือว่ายังอ่อนหัดมากเลย

170
00:11:44,580 --> 00:11:49,929
ต้องฝึกให้ได้ มีสติอยู่ทุกขณะ

171
00:11:49,929 --> 00:11:55,718
คำว่า “ทุกขณะ” ไม่ถึงขณะตามตำราอภิธรรม

172
00:11:55,718 --> 00:11:59,226
ตำราอภิธรรมบอกว่าลัดนิ้วมือหนึ่ง

173
00:11:59,226 --> 00:12:02,452
จิตเกิดดับแสนโกฏิขณะ

174
00:12:02,452 --> 00:12:05,034
ลัดนิ้วมือ ดีดนิ้วทีหนึ่ง

175
00:12:05,034 --> 00:12:09,055
จิตเกิดดับแสนโกฏิขณะ อันนั้นตำรา

176
00:12:09,055 --> 00:12:12,858
ทางวิทยาศาสตร์ก็พบว่า

177
00:12:12,858 --> 00:12:17,060
มันมีช่วงเวลากว่าที่จิตจะ
ขึ้นมารับอารมณ์แต่ละครั้ง

178
00:12:17,060 --> 00:12:20,911
แล้วรู้เรื่องว่าอะไรเป็นอะไร ใช้เวลา

179
00:12:20,911 --> 00:12:27,302
แต่ไม่ถึงวินาทีผุดความรู้สึกขึ้นมาแล้ว

180
00:12:27,302 --> 00:12:31,141
เราก็ดูจากความเป็นจริงที่เราเห็น

181
00:12:31,141 --> 00:12:33,459
ไม่ได้ดูจากตำรา

182
00:12:33,459 --> 00:12:35,872
ตำราก็อาจจะถูกก็ได้

183
00:12:35,872 --> 00:12:39,014
แต่สติเราไม่ละเอียดพอที่จะเห็น

184
00:12:39,014 --> 00:12:41,930
ต้องตีความอย่างนี้ไว้ก่อน ไม่ใช่

185
00:12:41,930 --> 00:12:44,490
ทำได้ไม่เหมือนตำราบอกตำราผิด

186
00:12:44,490 --> 00:12:48,211
อันนั้นเซลฟ์จัดเกินไปแล้ว

187
00:12:48,211 --> 00:12:51,211
เราดูเท่าที่เราดูได้

188
00:12:51,211 --> 00:12:53,833
หลวงพ่อเห็นว่าจิตมันเปลี่ยนอยู่ทุกขณะ

189
00:12:53,833 --> 00:12:56,356
ขณะอะไรไม่ใช่ขณะจิตหรอก

190
00:12:56,356 --> 00:13:02,011
ขณะที่ตาเห็นรูปก็เกิดความเปลี่ยนแปลงที่จิต

191
00:13:02,011 --> 00:13:06,553
ขณะที่หูได้ยินเสียง
ก็เกิดความเปลี่ยนแปลงที่จิต

192
00:13:06,553 --> 00:13:11,029
ขณะที่จมูกได้กลิ่น
ลิ้นกระทบรสกายกระทบสัมผัส

193
00:13:11,029 --> 00:13:14,746
ก็เกิดความเปลี่ยนแปลงที่จิต

194
00:13:14,746 --> 00:13:17,343
ขณะที่จิตมันคิด

195
00:13:17,343 --> 00:13:20,984
จิตมันคิดนึกปรุงแต่งก็เกิดความเปลี่ยนแปลง

196
00:13:20,984 --> 00:13:24,337
คิดเรื่องนี้เกิดสุข คิดเรื่องนี้เกิดทุกข์

197
00:13:24,337 --> 00:13:28,687
คิดเรื่องนี้เกิดราคะ คิดเรื่องนี้เกิดโทสะ

198
00:13:28,687 --> 00:13:32,080
อยู่เฉยๆ จะมีโทสะได้ไหม ไม่ได้หรอก

199
00:13:32,080 --> 00:13:36,118
ต้องตามหลังความคิดเรียกพยาบาทวิตกมาก่อน

200
00:13:36,118 --> 00:13:39,571
อยู่ๆ จะเกิดราคารุนแรงอะไรได้ไหม ไม่ได้

201
00:13:39,571 --> 00:13:42,343
ต้องมีกามวิตกมาก่อน

202
00:13:42,343 --> 00:13:44,563
แล้วทั้งหมดต้องหลง

203
00:13:44,563 --> 00:13:47,350
ทีแรกเราไม่เห็นขนาดนั้น

204
00:13:47,350 --> 00:13:51,553
เราภาวนาเราเห็นว่าจิตเราเปลี่ยนทุกขณะ

205
00:13:51,553 --> 00:13:56,308
ขณะที่กระทบอารมณ์นั่นล่ะ ไม่ใช่ขณะจิตหรอก

206
00:13:56,308 --> 00:13:58,358
ตาเห็นรูป

207
00:13:58,358 --> 00:14:02,186
ทีแรกบอกเห็นรูปใจก็โกรธขึ้นมาอะไรอย่างนี้

208
00:14:02,186 --> 00:14:06,764
ดูละเอียดลงไปอีก ไม่ต้องตั้งใจดู

209
00:14:06,764 --> 00:14:11,147
แต่เราฝึกสติของเราไปเรื่อยๆ 
ฝึกสมาธิของเราไปเรื่อยๆ

210
00:14:11,147 --> 00:14:15,187
มันจะเห็นได้ละเอียดๆๆ เข้าไปอีก

211
00:14:15,187 --> 00:14:17,413
ขณะที่ตาเห็นรูป

212
00:14:17,413 --> 00:14:20,823
จิตไม่มีความสุขไม่มีความทุกข์

213
00:14:20,823 --> 00:14:24,500
จิตเฉยๆ ขณะที่ตามองเห็น

214
00:14:24,500 --> 00:14:29,127
จะเกิดสุขเกิดทุกข์
เกิดกุศลอกุศลมาเกิดทีหลัง

215
00:14:29,127 --> 00:14:33,075
พอตาเห็นรูปปุ๊บมันจะมีการแปล

216
00:14:33,075 --> 00:14:36,796
เราจะเห็นการแปลความหมายของรูป

217
00:14:36,796 --> 00:14:39,080
รูปนี้คืออะไร

218
00:14:39,080 --> 00:14:44,271
แล้วอนุสัยความคุ้นเคยมันก็ให้ค่าออกมา

219
00:14:44,271 --> 00:14:48,941
พอใจรูปนี้สวยงาม เห็นดอกไม้สวย

220
00:14:48,941 --> 00:14:53,844
ตรงที่ตาเห็นดอกไม้สวยไม่มีคำว่าสวยหรอก

221
00:14:53,844 --> 00:14:58,121
ตาเห็นรูปเฉยๆ ตาไม่เห็นของสวยหรอก

222
00:14:58,121 --> 00:15:03,639
ตาเห็นแล้วก็จิตมันแปล
ว่านี่ดอกไม้นี่ดอกกุหลาบ

223
00:15:03,639 --> 00:15:06,484
สวยเชียว ดอกก็โตสวย

224
00:15:06,484 --> 00:15:09,113
พอมีการให้ค่าขึ้นมา

225
00:15:09,113 --> 00:15:13,200
ใจก็ยินดีพอใจ ราคะก็เกิด

226
00:15:13,200 --> 00:15:19,409
ตามหลังความคิดมา ความคิดที่เป็นกามวิตก

227
00:15:19,409 --> 00:15:25,252
กระบวนการมันจะค่อย
ยิ่งภาวนามันยิ่งละเอียดๆๆ เข้าไป

228
00:15:25,252 --> 00:15:29,893
เราจะรู้เลยว่าขณะที่ตามองเห็นไม่มีกิเลส

229
00:15:29,893 --> 00:15:33,126
แล้วจิตก็เป็นอุเบกขา

230
00:15:33,126 --> 00:15:38,877
ขณะหูได้ยินเสียงก็ไม่มีกิเลส

231
00:15:38,877 --> 00:15:42,925
ขณะที่จมูกได้กลิ่น
ลิ้นกระทบรส กายกระทบสัมผัส

232
00:15:42,925 --> 00:15:45,580
ก็ยังไม่มีกิเลส

233
00:15:45,580 --> 00:15:49,699
ตรงที่ใจมันกระทบความคิดแล้วความคิดมันนำไป

234
00:15:49,699 --> 00:15:53,365
กิเลสมันก็ทำงานขึ้นมาได้

235
00:15:53,365 --> 00:15:58,485
คอยรู้คอยดูค่อยๆ ฝึกไปเรื่อยๆ

236
00:15:58,485 --> 00:16:01,297
แล้ววันหนึ่งก็เข้าใจหรอก

237
00:16:01,297 --> 00:16:04,770
สิ่งใดเกิดสิ่งนั้นก็ดับ

238
00:16:04,770 --> 00:16:09,643
ไม่มีสิ่งใดที่เกิด
แล้วสิ่งนั้นไม่ดับ ไม่มีเลย

239
00:16:09,643 --> 00:16:13,969
เราภาวนาเรื่อยๆ 
เราก็เห็นสุขเกิดแล้วสุขก็ดับ

240
00:16:13,969 --> 00:16:15,917
ทุกข์เกิดแล้วทุกข์ก็ดับ

241
00:16:15,917 --> 00:16:18,230
กุศลเกิดแล้วกุศลก็ดับ

242
00:16:18,230 --> 00:16:22,273
อกุศล โลภ โกรธ หลงเกิดแล้วมันก็ดับ

243
00:16:22,273 --> 00:16:27,814
จิตที่ไปดูรูปเกิดแล้วก็ดับ ตรงนี้ละเอียด

244
00:16:27,814 --> 00:16:32,505
ละเอียดกว่าที่จะรู้
จิตสุขจิตทุกข์จิตดีจิตชั่ว

245
00:16:32,505 --> 00:16:37,060
คือเห็นจิตมันเกิดดับทางอายตนะทั้ง 6

246
00:16:37,060 --> 00:16:42,958
จิตเกิดที่ตาดับที่ตา จิตเกิดที่หูดับที่หู

247
00:16:42,958 --> 00:16:46,161
จิตเกิดที่จมูกดับที่จมูก
เกิดที่ลิ้นดับที่ลิ้น

248
00:16:46,161 --> 00:16:50,545
เกิดที่ร่างกายดับที่กาย 
จิตเกิดที่ใจก็ดับที่ใจ

249
00:16:50,545 --> 00:16:55,205
จิตเกิดที่ไหนก็ดับที่นั้น
จิตไม่ได้มีดวงเดียว

250
00:16:55,205 --> 00:16:58,435
หัดภาวนาทีแรกเรารู้สึกจิตมีดวงเดียว

251
00:16:58,435 --> 00:17:02,219
แล้วก็เที่ยวร่อนเร่ไปทางทวารทั้ง 6

252
00:17:02,219 --> 00:17:05,065
คิดว่าจิตมีดวงเดียว

253
00:17:05,065 --> 00:17:10,300
ดวงนี้หลงไปดูพอรู้ทันมันก็วิ่งกลับมา

254
00:17:10,300 --> 00:17:14,342
มันหลงไปฟังพอรู้ทันมันก็วิ่งกลับมา

255
00:17:14,342 --> 00:17:18,289
เข้าฐาน เห็นจิตเหมือนตัวแมงมุม

256
00:17:18,289 --> 00:17:21,158
เดี๋ยวก็วิ่งไปข้างซ้าย
เดี๋ยวก็วิ่งไปข้างขวา

257
00:17:21,158 --> 00:17:24,450
เดี๋ยวขึ้นข้างบนเดี๋ยวลงข้างล่าง

258
00:17:24,450 --> 00:17:29,833
แมงมุมมีตัวเดียววิ่งไปวิ่งมา

259
00:17:29,833 --> 00:17:34,446
พอเราภาวนาละเอียดเข้าๆ เราเห็น

260
00:17:34,446 --> 00:17:37,795
จิตเกิดที่ไหนก็ดับที่นั้น

261
00:17:37,795 --> 00:17:42,102
จิตเสวยอารมณ์อันไหนก็ดับพร้อมอารมณ์อันนั้น

262
00:17:42,102 --> 00:17:45,975
เกิดดับไปด้วยกัน

263
00:17:45,975 --> 00:17:50,210
มันถี่ยิบขึ้นมา จะเห็น

264
00:17:50,210 --> 00:17:52,873
ทีแรกเรายังไม่เห็นหรอก

265
00:17:52,873 --> 00:17:57,056
เราต้องฝึกให้มีจิตที่เป็นผู้รู้ก่อน

266
00:17:57,056 --> 00:18:00,316
จิตตั้งมั่นเด่นดวงขึ้นมา

267
00:18:00,316 --> 00:18:05,778
เป็นมหากุศลจิตประกอบด้วยปัญญา

268
00:18:05,778 --> 00:18:08,763
เกิดขึ้นโดยไม่ได้จงใจ

269
00:18:08,763 --> 00:18:12,422
ต้องเป็นจิตชนิดนี้ถึงจะมีกำลังมากพอ

270
00:18:12,422 --> 00:18:15,652
ที่จะเดินปัญญาได้จริง

271
00:18:15,652 --> 00:18:19,856
ไม่อย่างนั้นยังเป็นปัญญาพื้นๆ คิดๆ เอา

272
00:18:19,856 --> 00:18:22,996
แต่ถ้าจะขึ้นวิปัสสนาปัญญา

273
00:18:22,996 --> 00:18:28,295
จิตต้องตั้งมั่นอัตโนมัติมีกำลัง

274
00:18:28,295 --> 00:18:32,499
ของฟรีไม่มีก็ต้องฝึก

275
00:18:32,499 --> 00:18:39,112
วิธีฝึกให้จิตตั้งมั่นทำอะไรดี

276
00:18:39,112 --> 00:18:45,575
ทำได้ 2 วิธี หนึ่ง
ฝึกเข้าฌานที่ประกอบด้วยสติ

277
00:18:45,575 --> 00:18:52,815
อันที่สอง อาศัยสัมมาสติ
หรือสติระลึกรู้รูปนามกายใจ

278
00:18:52,815 --> 00:18:56,391
พอสติเราระลึกรู้รูปธรรมนามธรรม

279
00:18:56,391 --> 00:19:01,026
ถูกต้องตรงตามความเป็นจริง

280
00:19:01,026 --> 00:19:05,905
จิตที่ตั้งมั่นก็จะเกิดขึ้นเอง

281
00:19:05,905 --> 00:19:12,735
เพราะฉะนั้นเจริญสัมมาสติให้มาก
แล้วสัมมาสมาธิจะเกิดร่วมด้วย

282
00:19:12,735 --> 00:19:15,804
เกิดด้วยกันกับสัมมาสติ

283
00:19:15,804 --> 00:19:17,802
ขาดสตินี่

284
00:19:17,802 --> 00:19:22,635
สัมมาสัมมาทั้งหลายหายหมดเลยไม่เหลือเลย

285
00:19:22,635 --> 00:19:26,694
ฉะนั้นต้องฝึกสติให้ดี

286
00:19:26,694 --> 00:19:33,521
วิธีฝึกสติอยู่ในหลักสูตร
ชื่อการเจริญสติปัฏฐาน

287
00:19:33,521 --> 00:19:37,668
มี 4 อย่าง กาย เวทนา จิต ธรรม

288
00:19:37,668 --> 00:19:41,225
ถนัดอันไหนเอาอันนั้น แล้วได้ทุกอัน

289
00:19:41,225 --> 00:19:44,455
สุดท้ายได้ทั้งหมดล่ะ

290
00:19:44,455 --> 00:19:47,150
อย่างเราหัดรู้สึกร่างกาย

291
00:19:47,150 --> 00:19:51,987
ร่างกายเคลื่อนไหวรู้สึก
ร่างกายเคลื่อนไหวรู้สึกไปเรื่อยๆ

292
00:19:51,987 --> 00:19:53,916
ต่อมาจิตเราหลงไป

293
00:19:53,916 --> 00:19:58,064
ร่างกายเราขยับปุ๊บเรารู้เลยว่าจิตหลงไปแล้ว

294
00:19:58,064 --> 00:20:01,343
มันก็เข้ามารู้จิตได้

295
00:20:01,343 --> 00:20:04,557
สติปัฏฐาน 4 มันก็
เหมือนโต๊ะตัวเดียวกันนี้ล่ะ

296
00:20:04,557 --> 00:20:07,485
แต่มันมี 4 มุม

297
00:20:07,485 --> 00:20:11,224
แข็งแรงหน่อยก็ยกมุมใด
มุมหนึ่งมันก็ขึ้นมาหมดแล้ว

298
00:20:11,224 --> 00:20:16,884
ได้หมดล่ะ ไม่ยาก

299
00:20:16,884 --> 00:20:22,178
ชาวพุทธเราอย่าทิ้งการเจริญสติปัฏฐาน

300
00:20:22,178 --> 00:20:25,796
ตราบใดที่ยังมีการเจริญสติปัฏฐานอยู่

301
00:20:25,796 --> 00:20:30,859
การบรรลุมรรคผลนิพพานยังมีความเป็นไปได้

302
00:20:30,859 --> 00:20:37,380
ไม่เจริญสติปัฏฐาน
ไม่มีทางบรรลุมรรคผลอะไรหรอก

303
00:20:37,380 --> 00:20:44,521
วิชาสติปัฏฐานเป็นวิชาที่ดี

304
00:20:44,521 --> 00:20:47,896
ส่วนวิชาที่จะอยู่กับโลก

305
00:20:47,896 --> 00:20:52,767
เขาเรียก เดรัจฉานวิชา

306
00:20:52,767 --> 00:20:57,142
พระพุทธเจ้าไม่ได้ด่าเดรัจฉานวิชา

307
00:20:57,142 --> 00:20:59,756
อย่าเข้าใจผิด

308
00:20:59,756 --> 00:21:03,387
ตัวอย่างเดรัจฉานวิชาคืออะไร

309
00:21:03,387 --> 00:21:06,949
แพทยศาสตร์นี้เดรัจฉานวิชา

310
00:21:06,949 --> 00:21:11,680
รัฐศาสตร์ นิติศาสตร์ เศรษฐศาสตร์

311
00:21:11,680 --> 00:21:17,279
ทันตแพทยศาสตร์ นิเทศศาสตร์

312
00:21:17,279 --> 00:21:18,864
เดรัจฉานวิชาทั้งนั้นเลย

313
00:21:18,864 --> 00:21:21,999
วิชาหมอนวดก็เดรัจฉานวิชา

314
00:21:21,999 --> 00:21:27,000
คำว่าเดรัจฉานวิชาไม่ได้แปลว่า 
วิชาของสัตว์เดรัจฉาน

315
00:21:27,000 --> 00:21:33,446
ดิรัจฉาน ตัวนี้แบบไปทางขวางไปทางนี้ ขวาง

316
00:21:33,446 --> 00:21:35,461
สัตว์เดรัจฉาน สังเกตไหม

317
00:21:35,461 --> 00:21:40,062
กระดูกสันหลังมักจะขวาง คือขนานกับโลก

318
00:21:40,062 --> 00:21:43,877
เดรัจฉานวิชาคือวิชาที่จะอยู่กับโลก

319
00:21:43,877 --> 00:21:47,297
จำเป็นต้องมีไหม จำเป็น

320
00:21:47,297 --> 00:21:53,827
ถ้าขืนไม่มีเดรัจฉานวิชาทำมาหากินไม่เป็น

321
00:21:53,827 --> 00:21:56,441
รู้วิธีเลี้ยงเด็กก็เดรัจฉานวิชา

322
00:21:56,441 --> 00:22:00,193
รู้วิธีเลี้ยงเสือ ตอนนี้หมูเด้งจืดแล้ว

323
00:22:00,193 --> 00:22:05,036
ตอนนี้มีเสือชื่ออะไร น้องเอวา

324
00:22:05,036 --> 00:22:08,931
คนเลี้ยงเสือได้เขาก็มีวิชาของเขา

325
00:22:08,931 --> 00:22:12,280
ให้เราไปเลี้ยง เสือเอาไปกิน

326
00:22:12,280 --> 00:22:16,912
ฉะนั้นเดรัจฉานวิชาไม่ใช่วิชาต่ำต้อย

327
00:22:16,912 --> 00:22:21,328
เป็นวิชาที่ต้องเอาไว้อยู่กับโลก

328
00:22:21,328 --> 00:22:27,616
สิ่งที่ตรงข้ามกับเดรัจฉานวิชา
คือวิชาทางตั้ง แนวตั้ง

329
00:22:27,616 --> 00:22:31,925
เดรัจฉานวิชามันแนวขนาน ขนานไปกับโลก

330
00:22:31,925 --> 00:22:36,461
แนวตั้งคือการปฏิบัติธรรมนั่นล่ะ

331
00:22:36,461 --> 00:22:41,348
พัฒนาไตรสิกขาศีล สมาธิ ปัญญาขึ้นมา

332
00:22:41,348 --> 00:22:45,153
แล้วลงท้ายไปเจริญสติปัฏฐานให้ได้

333
00:22:45,153 --> 00:22:47,872
ในที่สุดก็จะพ้นโลก

334
00:22:47,872 --> 00:22:51,301
เหมือนยิงจรวด ยิงจรวดขึ้นไปอย่างนี้

335
00:22:51,301 --> 00:22:54,789
ถ้าเครื่องบินมันขนานกับโลกมันก็ไปอย่างนี้

336
00:22:54,789 --> 00:22:59,057
ไปจากที่หนึ่งของโลกไปอีกที่หนึ่งของโลก

337
00:22:59,057 --> 00:23:04,000
ถ้าเป็นทางจิตใจก็คือ
จากภพนี้ก็ย้ายไปอีกภพหนึ่ง

338
00:23:04,000 --> 00:23:07,482
ก็เวียนว่ายตายเกิดในภพน้อยภพใหญ่

339
00:23:07,482 --> 00:23:11,418
แต่วิชาโลกุตตระ วิชาแนวตั้ง

340
00:23:11,418 --> 00:23:15,439
เหมือนจรวดลอยขึ้นไปพ้นจากโลก

341
00:23:15,439 --> 00:23:25,402
อยู่เหนือโลกก็คือคำว่า โลกุตตระ

342
00:23:25,402 --> 00:23:29,245
คนยุคนี้ไม่เรียนธรรมะ ก็

343
00:23:29,245 --> 00:23:36,646
ชอบวิจารณ์ตัดสินพระบ้าง ตัดสินฆราวาสบ้าง

344
00:23:36,646 --> 00:23:39,046
ว่าทำไม่ถูกอะไร อย่างนี้

345
00:23:39,046 --> 00:23:46,945
อย่างวิชาหมอดูเป็นเดรัจฉานวิชา

346
00:23:46,945 --> 00:23:49,700
พระพุทธเจ้าก็ไม่ได้ว่าอะไร

347
00:23:49,700 --> 00:23:52,614
ที่ท่านห้ามมีอันเดียว

348
00:23:52,614 --> 00:23:57,486
ห้ามพระประกอบอาชีพทางเดรัจฉานวิชา

349
00:23:57,486 --> 00:23:59,289
ท่านห้ามตัวนี้ต่างหากล่ะ

350
00:23:59,289 --> 00:24:04,477
ท่านไม่ได้ห้ามฆราวาส อย่ามั่ว

351
00:24:04,477 --> 00:24:09,012
ถ้าพระไปรักษาโรค

352
00:24:09,012 --> 00:24:13,150
พระสมัยโบราณจะรักษาโรค

353
00:24:13,150 --> 00:24:16,142
คนไม่สบายไม่รู้จะไปไหน โรงพยาบาลไม่มี

354
00:24:16,142 --> 00:24:20,682
หามกันไปหาพระ กระดูกหักให้พระต่อให้

355
00:24:20,682 --> 00:24:23,931
พระทำเดรัจฉานวิชาไหม ทำ

356
00:24:23,931 --> 00:24:26,780
อาบัติไหมไม่อาบัติ

357
00:24:26,780 --> 00:24:29,045
เพราะไม่ได้เอาไว้ทำมาหากิน

358
00:24:29,045 --> 00:24:31,450
ทำเพื่อสงเคราะห์โลก

359
00:24:31,450 --> 00:24:37,910
ไม่มีความละเอียดรอบคอบไม่เข้าใจ
เรื่องธรรมวินัยแล้วชอบตัดสิน

360
00:24:37,910 --> 00:24:41,605
พระทำอย่างนี้ไม่ถูก 
อันนี้ก็ไม่ถูก นั่นก็ไม่ถูก

361
00:24:41,605 --> 00:24:44,523
พระดีๆ ก็คือพระพุทธรูป

362
00:24:44,523 --> 00:24:48,215
ห้ามกระดุกกระดิกทำอะไรไม่ได้เลย

363
00:24:48,215 --> 00:24:50,538
พอไม่ได้เรียนไม่ได้ศึกษาแล้วก็

364
00:24:50,538 --> 00:24:56,507
ชอบมั่วชอบตีความชอบตัดสิน มั่วมาก

365
00:24:56,507 --> 00:25:03,826
ทำให้พระธรรมวินัยศาสนาอยู่ยาก อยู่ลำบาก

366
00:25:03,826 --> 00:25:06,298
ธรรมะจริงๆ สูญหายไป

367
00:25:06,298 --> 00:25:08,698
สัทธรรมปฏิรูปเกิดขึ้นมาแทนที่

368
00:25:08,698 --> 00:25:11,389
บางทีพูดแล้วโก้เก๋ดี

369
00:25:11,389 --> 00:25:15,028
พูดแล้วแหมดูดีจังเลย

370
00:25:15,028 --> 00:25:20,375
คนที่พูดแล้วดูดีที่มีชื่อเสียงที่สุดเลย

371
00:25:20,375 --> 00:25:22,906
คือเทวทัต

372
00:25:22,906 --> 00:25:26,157
เทวทัตเป็นคนเสนอพระพุทธเจ้า

373
00:25:26,157 --> 00:25:29,370
บอกต่อไปนี้พระต้องมักน้อยสันโดษ

374
00:25:29,370 --> 00:25:33,862
ต้องดำรงชีวิตด้วยอาหารบิณฑบาตเท่านั้น

375
00:25:33,862 --> 00:25:37,169
ต้องใช้ผ้าบังสุกุลจีวรเท่านั้น

376
00:25:37,169 --> 00:25:40,405
ต้องไม่มีกุฏิไม่มีอะไร

377
00:25:40,405 --> 00:25:43,517
ไม่สร้างวัดสร้างวาอะไร

378
00:25:43,517 --> 00:25:47,223
อยู่ตามธรรมชาติธรรมดา

379
00:25:47,223 --> 00:25:52,147
ต้องกินมังสวิรัติ ฟังแล้วดี

380
00:25:52,147 --> 00:25:54,898
พวกคนไม่ฉลาดก็เคลิ้ม

381
00:25:54,898 --> 00:25:59,114
เทวทัตเคร่งครัดกว่าพระพุทธเจ้าอีก

382
00:25:59,114 --> 00:26:02,340
ส่วนหนึ่งพวกพระก็ยังตามไปเลย

383
00:26:02,340 --> 00:26:06,579
ตามเทวทัตไปเป็นร้อยๆ เลย

384
00:26:06,579 --> 00:26:09,560
แล้วต่อมาพระโมคคัลลานะ สารีบุตร

385
00:26:09,560 --> 00:26:12,867
ท่านไปอธิบายธรรมะให้ฟัง

386
00:26:12,867 --> 00:26:17,261
ตอนที่ท่านเข้าไปสำนักของเทวทัต

387
00:26:17,261 --> 00:26:20,257
เทวทัตกำลังเทศน์ให้ลูกศิษย์ฟังอยู่

388
00:26:20,257 --> 00:26:24,818
พอเห็นพระโมคคัลลานะ สารีบุตรเข้าไปก็ดีใจ

389
00:26:24,818 --> 00:26:32,513
นึกว่าแปรพักตร์จากพระพุทธเจ้า
มาเป็นสาวกของเทวทัตแล้ว

390
00:26:32,513 --> 00:26:35,625
เทวทัตก็บอกว่าช่วยเทศน์แทนหน่อย

391
00:26:35,625 --> 00:26:39,203
เมื่อยแล้วจะไปนอน

392
00:26:39,203 --> 00:26:41,891
พอตื่นมาลูกศิษย์หายไปหมดแล้ว

393
00:26:41,891 --> 00:26:44,889
มาฟังเทศน์พระโมคคัลลานะ พระสารีบุตร

394
00:26:44,889 --> 00:26:49,584
รู้ผิดชอบชั่วดีถอยออกมาเลย

395
00:26:49,584 --> 00:26:54,481
เหลือที่ไม่ถอยออกมาไม่มาก

396
00:26:54,481 --> 00:26:58,217
พวกที่ถอยออกมาก็มาภาวนา

397
00:26:58,217 --> 00:27:03,214
จำไม่ได้ว่าออกมาแล้วภาวนาแล้วผลเป็นอย่างไร

398
00:27:03,214 --> 00:27:05,782
แต่มีเรื่องเล่าอันหนึ่ง

399
00:27:05,782 --> 00:27:10,381
อันนี้ต้องใช้วิจารณญาณในการฟัง

400
00:27:10,381 --> 00:27:13,279
สำนวนนี้เคยคุ้นๆ ไหม

401
00:27:13,279 --> 00:27:16,593
ต้องใช้วิจารณญาณในการฟัง

402
00:27:16,593 --> 00:27:22,192
เมื่อก่อนหลวงพ่อเคยรู้จักพระองค์หนึ่ง
ตอนหลวงพ่อยังไม่บวช

403
00:27:22,192 --> 00:27:25,360
ท่านพิการมือนิ้วท่านติดกันอย่างนี้

404
00:27:25,360 --> 00:27:28,278
ติดกันหมดเลย

405
00:27:28,278 --> 00:27:32,409
แล้วท่านบอกท่านพิการมาแต่เด็กเลย

406
00:27:32,409 --> 00:27:36,792
สงสัยบาปกรรมอะไรทำให้พิการอย่างนี้

407
00:27:36,792 --> 00:27:39,806
ท่านก็ระลึกๆ ไป จริงหรือเปล่าไม่รู้

408
00:27:39,806 --> 00:27:43,834
อันนี้ท่านเล่าพิสูจน์ไม่ได้

409
00:27:43,834 --> 00:27:46,997
ท่านบอกท่านเคยเป็นลูกศิษย์เทวทัต

410
00:27:46,997 --> 00:27:50,496
แต่กลับใจแล้ว กลับใจแล้ว

411
00:27:50,496 --> 00:27:57,430
ตอนเป็นลูกศิษย์เทวทัตก็ประกาศ
ว่าต่อไปนี้จะไม่ไหว้พระพุทธเจ้าแล้ว

412
00:27:57,430 --> 00:28:00,997
แล้วต่อมาก็เปลี่ยนใจกลับเข้ามา

413
00:28:00,997 --> 00:28:05,448
บอกว่าอกุศลนี่ นิ้วของท่านเป็นแบบนี้

414
00:28:05,448 --> 00:28:09,971
แยกออกจากกันไม่ได้ ทำได้แค่นี้

415
00:28:09,971 --> 00:28:11,995
จริงหรือเปล่าไม่รู้

416
00:28:11,995 --> 00:28:16,079
อันนี้เรื่องของกรรมเป็นเรื่องอจินไตย

417
00:28:16,079 --> 00:28:22,297
แต่การกระทำทั้งหลายทั้งปวงย่อมมีผลแน่นอน

418
00:28:22,297 --> 00:28:27,908
ลูกศิษย์เทวทัตปรามาสพระพุทธเจ้า
ปรามาสพระสาวก

419
00:28:27,908 --> 00:28:34,560
ก็ต้องรับวิบาก เทวทัตก็ต้องรับวิบาก

420
00:28:34,560 --> 00:28:38,504
เพราะฉะนั้นเวลาเราได้ยินใครเขาเสนอวาทะ

421
00:28:38,504 --> 00:28:43,299
คมคายดูดีเหลือเกินเลย

422
00:28:43,299 --> 00:28:48,099
ต้องทบทวนว่ามันตรงกับพระไตรปิฎกหรือเปล่า

423
00:28:48,099 --> 00:28:51,877
บางทีการเสนออะไรที่เข้มมากๆ

424
00:28:51,877 --> 00:28:54,373
พระพุทธเจ้าท่านไม่เอา ท่านบอก

425
00:28:54,373 --> 00:29:00,043
เดี๋ยวศาสนาจะอยู่ยาก ศาสนาจะอันตรธานเร็ว

426
00:29:00,043 --> 00:29:04,043
อย่างเป็นพระบอกต้องฉันเจอย่างเดียว

427
00:29:04,043 --> 00:29:05,566
ชาวบ้านเขาไม่ได้กินเจ

428
00:29:05,566 --> 00:29:09,362
ใครเขาจะมาหาอาหารเจให้ทุกวันๆ

429
00:29:09,362 --> 00:29:13,778
สุดท้ายพระอาหารไม่พอแล้วก็อยู่ไม่ได้

430
00:29:13,778 --> 00:29:18,228
ศาสนาก็หายไป พระหายไปไม่มีใครสืบทอด

431
00:29:18,228 --> 00:29:23,420
ฉะนั้นพระพุทธเจ้าท่านจะไม่สุดโต่งๆ

432
00:29:23,420 --> 00:29:30,044
ศาสนาถึงได้ยืนยาวมาถึงทุกวันนี้

433
00:29:30,044 --> 00:29:32,768
ทำไมมาเรื่องนี้ได้ก็ไม่รู้

434
00:29:32,768 --> 00:29:37,731
รวมความก็คือต้องเจริญสติปัฏฐาน

435
00:29:37,731 --> 00:29:42,336
หลวงพ่อสอนอยู่ทุกวี่ทุกวันก็เรื่องนี้ล่ะ

436
00:29:42,336 --> 00:29:46,646
แต่ก่อนที่เราจะมาเจริญสติปัฏฐานได้

437
00:29:46,646 --> 00:29:50,878
บทเรียนของเราต้องครบ ไตรสิกขา

438
00:29:50,878 --> 00:29:53,453
ศีลต้องรักษา

439
00:29:53,453 --> 00:30:02,152
ตั้งใจไว้ก่อนจะรักษาศีล 5 
ให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้

440
00:30:02,152 --> 00:30:09,352
เรื่องรักษาศีลก็เคยมี
คนถามหลวงปู่เทสก์กระมัง

441
00:30:09,352 --> 00:30:15,928
บอกว่า ถ้าท่านเดินไปแล้วเห็นผู้หญิงตกน้ำ

442
00:30:15,928 --> 00:30:17,821
พระจะกระโดดลงไปช่วย

443
00:30:17,821 --> 00:30:23,293
อาบัติไหมไปจับตัวผู้หญิง

444
00:30:23,293 --> 00:30:27,898
ไม่ช่วยจิตจะเศร้าหมองไหม

445
00:30:27,898 --> 00:30:30,274
ถ้าจิตเศร้าหมองแสดงว่า

446
00:30:30,274 --> 00:30:33,539
ตรงนั้นเราต้องทำชั่วอะไรสักอย่างแล้ว

447
00:30:33,539 --> 00:30:39,761
อย่างเราเห็นผู้หญิงตกน้ำ แล้วเราก็อุเบกขา

448
00:30:39,761 --> 00:30:43,693
จริงๆ แล้วจิตจะไม่ดีเลย จิตจะกระด้าง

449
00:30:43,693 --> 00:30:46,981
เห็นสัตว์ลำบากแล้วเฉยเมย

450
00:30:46,981 --> 00:30:51,107
คิดว่าความเฉยเมยคืออุเบกขา ไม่ใช่

451
00:30:51,107 --> 00:30:54,658
เป็นความใจไม้ไส้ระกำ

452
00:30:54,658 --> 00:30:57,348
ท่านบอกว่าท่านก็ใช้วิธีนี้สิ

453
00:30:57,348 --> 00:31:01,261
ท่านกระโดดลงไปในน้ำไปอยู่ใกล้ๆ เขา

454
00:31:01,261 --> 00:31:03,753
เดี๋ยวเขาก็เกาะท่านท่านก็ว่ายเข้าฝั่ง

455
00:31:03,753 --> 00:31:10,307
ท่านว่าอย่างนี้ แต่หลวงพ่อคงไม่เอา

456
00:31:10,307 --> 00:31:13,559
ขืนมาเกาะเราก็พากันจมแน่เลย

457
00:31:13,559 --> 00:31:22,873
หาไม้หาอะไรโยนให้ ให้เกาะ ก็ต้องช่วย

458
00:31:22,873 --> 00:31:25,672
จำเป็นจริงๆ

459
00:31:25,672 --> 00:31:33,136
ก็ลงไปลากขึ้นมาแล้วมาปลงอาบัติเอา

460
00:31:33,136 --> 00:31:37,674
บางทีก็ต้องคิดต้องพิจารณา

461
00:31:37,674 --> 00:31:42,741
ถือศีลเคร่งๆ ไปเลยแบบงมงายก็ใช้ไม่ได้

462
00:31:42,741 --> 00:31:46,675
ศีลรักษาไปเพื่อให้จิตใจเป็นปกติ

463
00:31:46,675 --> 00:31:50,693
เพื่อให้หมู่สงฆ์สงบสุข

464
00:31:50,693 --> 00:31:53,566
เพื่อให้คนที่ยังไม่เลื่อมใสเกิดเลื่อมใส

465
00:31:53,566 --> 00:31:56,137
เพื่อให้คนที่เลื่อมใสแล้ว

466
00:31:56,137 --> 00:32:02,106
มีความมั่นคงในพระศาสนา เลื่อมใสมั่นคง

467
00:32:02,106 --> 00:32:04,505
ศีลไม่ได้ถือเอาไว้ทรมานตัวเอง

468
00:32:04,505 --> 00:32:09,354
ศีลไม่ได้ถือไว้ใจร้ายกับคนอื่น

469
00:32:09,354 --> 00:32:18,352
เพราะฉะนั้นก็ต้องรู้จักอะไรควรอะไรไม่ควร

470
00:32:18,352 --> 00:32:25,129
เห็นมีพระมีข่าวเรื่อยเลย ดูแลแม่

471
00:32:25,129 --> 00:32:29,200
เช็ดอึเช็ดฉี่อาบน้ำให้อะไรให้

472
00:32:29,200 --> 00:32:34,098
ถามว่าถูก ไม่ถูก ก็ไม่ถูก

473
00:32:34,098 --> 00:32:37,745
ถ้าไม่มีใครทำให้ก็ต้องทำ

474
00:32:37,745 --> 00:32:42,790
อาบัติร้ายแรงไหม อาบัติไม่ร้ายแรง

475
00:32:42,790 --> 00:32:47,851
อาบัติที่ร้ายแรงคือภิกษุมี
ความกำหนัดจับต้องกายหญิง

476
00:32:47,851 --> 00:32:51,950
ไม่ได้มีความกำหนัดมีแต่ความเมตตา

477
00:32:51,950 --> 00:32:54,235
ดีกรีมันมี

478
00:32:54,235 --> 00:32:57,034
ว่ามันผิดร้ายแรงแค่ไหน

479
00:32:57,034 --> 00:32:59,600
ไม่ใช่เห็นอะไรก็บอกจับสึกๆ

480
00:32:59,600 --> 00:33:08,091
ทุกวันนี้ง่ายเหลือเกิน
เจอพระไม่ชอบใจ บอกจับสึก

481
00:33:08,091 --> 00:33:12,079
เพราะฉะนั้นต้องเรียน ขอแนะนำ

482
00:33:12,079 --> 00:33:19,921
อ่านพระไตรปิฎกดีที่สุดเลยหัดอ่านไป

483
00:33:19,921 --> 00:33:22,285
พระวินัย พระสูตรพวกนี้ อ่าน

484
00:33:22,285 --> 00:33:24,368
อภิธรรมอ่านไม่รู้เรื่อง

485
00:33:24,368 --> 00:33:35,725
ต้องไปเรียนอภิธัมมัตถสังคหะอะไรพวกนั้นก่อน

486
00:33:35,725 --> 00:33:41,787
ศีลต้องรักษา สมาธิต้องฝึก

487
00:33:41,787 --> 00:33:45,260
ทุกวันแบ่งเวลาไว้เลย

488
00:33:45,260 --> 00:33:51,506
ถึงเวลาจะต้องปฏิบัติในรูปแบบ

489
00:33:51,506 --> 00:33:59,514
ทำไมหลวงพ่อไม่ใช้คำว่าถึงเวลา
ให้ไปนั่งสมาธิให้ไปเดินจงกรม

490
00:33:59,514 --> 00:34:04,273
เพราะว่าแต่ละคนรูปแบบ
ของแต่ละคนไม่เหมือนกัน

491
00:34:04,273 --> 00:34:10,323
บางคนกวาดพื้นอยู่เป็นเครื่องอยู่

492
00:34:10,323 --> 00:34:14,913
นั่นคือการทำในรูปแบบของเขา

493
00:34:14,913 --> 00:34:18,695
ตอนหลวงพ่อบวชครั้งแรกที่วัดชลประทาน

494
00:34:18,695 --> 00:34:22,042
หลวงพ่อปัญญาเป็นพระอุปัชฌาย์

495
00:34:22,042 --> 00:34:27,470
มีพระผู้เฒ่าองค์หนึ่งกุฏิอยู่ติดๆ กัน

496
00:34:27,470 --> 00:34:32,290
ท่านกวาดวัด ฉันข้าวเสร็จตอนเช้าก็กวาดวัดไป

497
00:34:32,290 --> 00:34:34,644
กวาดจากหน้าวัดไปท้ายวัด

498
00:34:34,644 --> 00:34:35,945
ท้ายวัดกวาดมาหน้าวัด

499
00:34:35,945 --> 00:34:38,394
กวาดอยู่อย่างนั้นทั้งวัน

500
00:34:38,394 --> 00:34:41,997
หลวงพ่อตอนนั้นโง่ ก็ไปบอกท่าน

501
00:34:41,997 --> 00:34:47,251
บอกหลวงพ่อทำไมไม่นั่งสมาธิไม่เดินจงกรม

502
00:34:47,251 --> 00:34:49,449
ไม่ต้องห่วงเดี๋ยวผมช่วยกวาด

503
00:34:49,449 --> 00:34:53,113
เราไปนั่งสมาธิกันดีกว่า

504
00:34:53,113 --> 00:34:57,681
ท่านก็ยิ้มหวานหลวงพ่อ
ยังจำรอยยิ้มของท่านได้

505
00:34:57,681 --> 00:35:03,309
ท่านบอกคุณบวชสั้นๆ คุณไปนั่งสมาธิเดินจงกรม

506
00:35:03,309 --> 00:35:05,963
เดี๋ยวผมกวาดเอง

507
00:35:05,963 --> 00:35:08,436
นี่ความโง่ของเรา

508
00:35:08,436 --> 00:35:12,139
ที่จริงท่านภาวนาทั้งวันเลย

509
00:35:12,139 --> 00:35:15,294
ร่างกายท่านเคลื่อนไหวท่านกวาดใบไม้

510
00:35:15,294 --> 00:35:18,875
กวาดถนนกวาดใบไม้กวาดไปเรื่อยๆ

511
00:35:18,875 --> 00:35:21,255
ร่างกายเคลื่อนไหวรู้สึก

512
00:35:21,255 --> 00:35:25,188
เห็นรูปเคลื่อนไหวใจเป็นคนรู้

513
00:35:25,188 --> 00:35:27,870
เราภาวนาเป็นแล้วเราถึงนึกถึงท่านได้

514
00:35:27,870 --> 00:35:29,496
โอ๊ยตายแล้ว

515
00:35:29,496 --> 00:35:32,763
เราไปบอกท่านด้วยความโง่ของเราแท้ๆ

516
00:35:32,763 --> 00:35:34,946
แต่ประกอบด้วยเมตตา

517
00:35:34,946 --> 00:35:37,539
ความโง่นั้นไม่ได้ประกอบด้วย

518
00:35:37,539 --> 00:35:41,967
ดูถูกว่าท่านไม่ยอมไปนั่งภาวนา

519
00:35:41,967 --> 00:35:47,564
เรามีความเมตตาอยากให้
ท่านได้ภาวนาบ้างมีเวลาบ้าง

520
00:35:47,564 --> 00:35:50,977
เพราะฉะนั้นหลวงพ่อจะใช้คำว่าทำในรูปแบบ

521
00:35:50,977 --> 00:35:53,487
รูปแบบแต่ละคนไม่เหมือนกัน

522
00:35:53,487 --> 00:35:58,802
แค่กวาดวัดก็เป็นการปฏิบัติในรูปแบบแล้ว

523
00:35:58,802 --> 00:36:02,126
ได้เห็นรูปเคลื่อนไหวใจเป็นคนรู้

524
00:36:02,126 --> 00:36:04,221
อย่างบางคน

525
00:36:04,221 --> 00:36:08,044
หลวงพ่อไปที่บ้านจิตสบาย
เห็นมีคนหนึ่งส่งการบ้าน

526
00:36:08,044 --> 00:36:12,341
หลวงพ่อดูแล้วคนนี้
ไม่เคยช่วยเมียทำงานบ้านเลย

527
00:36:12,341 --> 00:36:13,999
เมียก็ชักโมโห

528
00:36:13,999 --> 00:36:18,890
บอกไปช่วยเมียทำงาน ช่วยเมียซักผ้า ถูบ้าน

529
00:36:18,890 --> 00:36:24,125
เขาเชื่อเขาไปทำ แล้วจิตใจเขาก็สบาย

530
00:36:24,125 --> 00:36:27,309
สบายเพราะอะไร เพราะเมียไม่ด่า

531
00:36:27,309 --> 00:36:30,436
เมียไม่บ่นแล้วสบายใจ

532
00:36:30,436 --> 00:36:34,128
ก็รู้เนื้อรู้ตัว ทำงานไปรู้เนื้อรู้ตัวไป

533
00:36:34,128 --> 00:36:37,645
ในครอบครัวก็ดีจิตใจตัวเองก็ดี

534
00:36:37,645 --> 00:36:39,910
นี่ทำในรูปแบบ

535
00:36:39,910 --> 00:36:45,384
ไม่ใช่ทำในรูปแบบต้อง
นั่งสมาธิท่านี้ต้องเดินท่านี้

536
00:36:45,384 --> 00:36:50,495
บางทีเดินจงกรมต้องกำหนดโน้นกำหนดนี้

537
00:36:50,495 --> 00:36:55,105
มีเท่านั้นจังหวะเท่านี้จังหวะ ทำแล้วเครียด

538
00:36:55,105 --> 00:36:57,954
ทำแล้วเครียดไม่ใช่การปฏิบัติหรอก

539
00:36:57,954 --> 00:36:59,904
ทำอกุศลที่ยังไม่เกิดให้เกิด

540
00:36:59,904 --> 00:37:03,554
ทำอกุศลที่เกิดแล้วให้แรงขึ้น

541
00:37:03,554 --> 00:37:05,301
อย่างทำแบบเครียดๆ ไปเรื่อยๆ

542
00:37:05,301 --> 00:37:11,604
อกุศลอะไรจะแรง กูเก่ง กูดีกว่าคนอื่น

543
00:37:11,604 --> 00:37:14,938
อกุศลพวกนี้จะเด่นขึ้นมา

544
00:37:14,938 --> 00:37:16,861
เพราะฉะนั้นถึงเวลาไปทำในรูปแบบ

545
00:37:16,861 --> 00:37:20,542
ถนัดกรรมฐานอะไรเอานั้นล่ะ

546
00:37:20,542 --> 00:37:23,406
มีต้นไม้เยอะก็ไปรดต้นไม้

547
00:37:23,406 --> 00:37:27,635
อย่างที่นี่ตกเย็นพระต้องไปรดต้นไม้

548
00:37:27,635 --> 00:37:29,803
ต้นไม้มี 2 ส่วน

549
00:37:29,803 --> 00:37:34,209
ต้นไม้รอบๆ กุฏิอันนี้เช้าๆ เขาก็รดกันแล้ว

550
00:37:34,209 --> 00:37:38,474
ทางเดินก็แบ่งกันกวาดทั่ววัด

551
00:37:38,474 --> 00:37:41,773
แต่ฤดูนี้พอกวาดเสร็จคล้อยหลัง

552
00:37:41,773 --> 00:37:44,819
ลมพัดทีเดียวใบไม้ลงมาเต็มเหมือนเดิม

553
00:37:44,819 --> 00:37:47,101
แต่ไม่ต้องกวาดซ้ำแล้ว

554
00:37:47,101 --> 00:37:49,782
เพราะถ้ากวาดก็คือไม่ต้องทำอย่างอื่นแล้ว

555
00:37:49,782 --> 00:37:51,271
อย่างน้อยก็รักษาข้อวัตร

556
00:37:51,271 --> 00:37:55,603
กวาดแล้ว ตั้งใจกวาด

557
00:37:55,603 --> 00:37:59,386
ตอนเช้าก็รดต้นไม้รอบๆ กุฏิ

558
00:37:59,386 --> 00:38:02,099
ตอนเย็นไปรดต้นไม้ฝั่งโน้น

559
00:38:02,099 --> 00:38:06,025
ไปปลูกป่ากันไว้ร่วมร้อยไร่

560
00:38:06,025 --> 00:38:12,121
แบกน้ำตักน้ำใส่ถังเอาไปรดต้นไม้

561
00:38:12,121 --> 00:38:14,379
รดทีละต้นทีละต้น

562
00:38:14,379 --> 00:38:18,639
ฝั่งโน้นไม่รู้ต้นไม้กี่พันต้น ฝั่งโน้น

563
00:38:18,639 --> 00:38:23,498
ถามว่าเสียเวลาภาวนาไหม ไม่เสีย

564
00:38:23,498 --> 00:38:28,232
เวลาตักน้ำรู้สึกตัวหิ้วน้ำไปรู้สึกตัว

565
00:38:28,232 --> 00:38:32,088
ถ้าไม่รู้สึกทำอะไร ไม่รู้สึกตัวก็ทำน้ำหก

566
00:38:32,088 --> 00:38:35,604
หรือเดินตกหลุมตกบ่อแข้งขาเคล็ด

567
00:38:35,604 --> 00:38:41,903
บางองค์ขาเส้นเอ็นพลิกเดินเผลอไปหน่อย

568
00:38:41,903 --> 00:38:47,480
นี่คือการปฏิบัติ ไปรดต้นไม้

569
00:38:47,480 --> 00:38:51,954
ทุกวันทำอย่างนี้ล่ะ

570
00:38:51,954 --> 00:38:56,234
เห็นไหมต้องมีรักษาศีล

571
00:38:56,234 --> 00:39:00,026
ต้องทำในรูปแบบทุกวันๆ

572
00:39:00,026 --> 00:39:04,429
แล้วก็ต้องเจริญสติในชีวิตประจำวัน

573
00:39:04,429 --> 00:39:07,139
ถ้าทำได้อย่างที่บอก 3 อย่างนี้

574
00:39:07,139 --> 00:39:09,322
มรรคผลไม่ไกลหรอก

575
00:39:09,322 --> 00:39:15,583
การเจริญสติในชีวิตประจำวัน
ส่วนใหญ่ก็คือการเจริญสติปัฏฐานนั่นล่ะ

576
00:39:15,583 --> 00:39:22,062
อย่างเรามีสติเห็นร่างกายหายใจออก
มีสติเห็นร่างกายหายใจเข้า

577
00:39:22,062 --> 00:39:25,137
แล้ววันไหนจิตใจเราฟุ้งซ่าน

578
00:39:25,137 --> 00:39:28,352
เราเห็นร่างกายหายใจออกหายใจเข้าสักพักหนึ่ง

579
00:39:28,352 --> 00:39:34,002
จิตมันจะรวมลงไป จะพักผ่อนหายฟุ้งซ่าน

580
00:39:34,002 --> 00:39:39,008
วันไหนจิตเรามีกำลังอยู่แล้ว
หายใจออกรู้สึกหายใจเข้ารู้สึก

581
00:39:39,008 --> 00:39:43,263
เราก็จะเห็นว่าร่างกายที่
หายใจเป็นคนละอันกับจิต

582
00:39:43,263 --> 00:39:45,706
ร่างกายกับจิตแยกออกจากกัน

583
00:39:45,706 --> 00:39:49,148
ขึ้นเจริญปัญญาแล้ว

584
00:39:49,148 --> 00:39:54,838
ฉะนั้นแค่เราหายใจมันมีทั้งสมถะทั้งวิปัสสนา

585
00:39:54,838 --> 00:40:01,216
อย่างเวลาจะทำสมาธิเราก็หายใจไป

586
00:40:01,216 --> 00:40:05,239
แล้วถ้าจิตมันต้องการพักผ่อนมันจะรวมสงบลงไป

587
00:40:05,239 --> 00:40:08,164
รวมเองไม่ต้องสั่งให้รวมเลย

588
00:40:08,164 --> 00:40:10,703
ยกเว้นมีวสีชำนาญแล้ว

589
00:40:10,703 --> 00:40:13,660
นึกอยากรวมเมื่อไรก็รวมได้ทันที

590
00:40:13,660 --> 00:40:16,993
แต่ถ้ายังรวมไม่ได้ก็อย่าไปตกใจ

591
00:40:16,993 --> 00:40:19,942
ถึงเวลาเราก็ทำกรรมฐานไป

592
00:40:19,942 --> 00:40:24,993
แล้วถ้าจิตมันต้องการพัก 
มันรวมเองมันเข้าเอง

593
00:40:24,993 --> 00:40:29,004
ตอนที่เกิดอริยมรรคอริยผลจิตก็รวมเอง

594
00:40:29,004 --> 00:40:31,165
ถ้าตั้งใจรวมไม่ค่อยได้เรื่องหรอก

595
00:40:31,165 --> 00:40:34,990
ยังเจือโลภเจตนาอยู่

596
00:40:34,990 --> 00:40:37,411
อย่างเราหายใจไป หายใจไป

597
00:40:37,411 --> 00:40:39,599
วันนี้จิตเรามีกำลังแล้ว

598
00:40:39,599 --> 00:40:41,965
มันไม่รวม ไม่เคลิ้ม

599
00:40:41,965 --> 00:40:45,265
ตั้งมั่นทรงตัวขึ้นมา

600
00:40:45,265 --> 00:40:48,994
สติระลึกรู้กายก็เห็นไตรลักษณ์ของกาย

601
00:40:48,994 --> 00:40:54,660
ใครเป็นคนรู้กาย จิตเป็นคนรู้กาย
แล้วก็เห็นไตรลักษณ์ของจิต

602
00:40:54,660 --> 00:40:56,420
เวทนาเกิดขึ้นในกาย

603
00:40:56,420 --> 00:40:59,812
เเล้วก็เห็นว่าเวทนาในกายกับกายก็คนละอันกัน

604
00:40:59,812 --> 00:41:02,511
แล้วเป็นคนละอันกับจิต

605
00:41:02,511 --> 00:41:05,477
เวทนาทางกายก็ตกอยู่ใต้ไตรลักษณ์

606
00:41:05,477 --> 00:41:09,778
จิตที่รู้เวทนาทางกายก็ตกอยู่ใต้ไตรลักษณ์

607
00:41:09,778 --> 00:41:13,209
เราเห็นสังขาร จิตสังขาร

608
00:41:13,209 --> 00:41:15,959
จิตที่เป็นกุศลบ้างอกุศลบ้าง

609
00:41:15,959 --> 00:41:19,972
ทีแรกเราก็เห็นว่าจิตเราโลภจิตเราโกรธ

610
00:41:19,972 --> 00:41:23,253
พอเราภาวนามากเข้าๆ เราเห็นว่า

611
00:41:23,253 --> 00:41:28,188
ความโลภ ความโกรธ 
ความหลงกับจิตเป็นคนละอันกัน

612
00:41:28,188 --> 00:41:30,351
ความโลภกับจิตคนละอันกัน

613
00:41:30,351 --> 00:41:32,274
ความโกรธกับจิตเป็นคนละอันกัน

614
00:41:32,274 --> 00:41:35,211
เป็นองค์ธรรมคนละชนิดกัน

615
00:41:35,211 --> 00:41:38,677
ตัวโลภตัวโกรธตัวหลงเป็นสังขาร

616
00:41:38,677 --> 00:41:42,620
เรียกว่าสังขารขันธ์ อยู่ในสังขารขันธ์

617
00:41:42,620 --> 00:41:46,387
จิตเป็นอีกขันธ์หนึ่งอยู่ในวิญญาณขันธ์

618
00:41:46,387 --> 00:41:48,776
เป็นคนละอันกัน

619
00:41:48,776 --> 00:41:50,898
คนทั่วไปบอกเราโกรธ

620
00:41:50,898 --> 00:41:54,337
อันนี้โง่ที่สุดแต่ไม่โง่มากไม่ถึงที่สุด

621
00:41:54,337 --> 00:41:56,683
โง่ที่สุดคือไม่รู้ว่าตัวเองกำลังโกรธ

622
00:41:56,683 --> 00:41:59,465
ไปอาละวาดใส่คนอื่นแล้ว

623
00:41:59,465 --> 00:42:02,905
ดีขึ้นมาหน่อยเห็นว่าเรากำลังโกรธ

624
00:42:02,905 --> 00:42:06,976
ดีกว่านั้นก็คือเห็นว่า
ความโกรธกับจิตคนละอันกัน

625
00:42:06,976 --> 00:42:08,935
มันแยกออกจากกัน

626
00:42:08,935 --> 00:42:10,702
แล้วดีกว่านั้นก็คือเห็นว่า

627
00:42:10,702 --> 00:42:15,290
ความโกรธก็ตกอยู่ใต้ไตรลักษณ์ 
จิตก็ตกอยู่ใต้ไตรลักษณ์

628
00:42:15,290 --> 00:42:20,170
จิตก็เดินปัญญาละเอียดๆๆ เข้าไปเรื่อยๆ

629
00:42:20,170 --> 00:42:22,317
สุดท้ายก็เข้ามาที่จิต

630
00:42:22,317 --> 00:42:28,349
ก็เห็นจิตนั้นเกิดดับ 
จิตเกิดที่ไหนจิตก็ดับที่นั้น

631
00:42:28,349 --> 00:42:30,937
ตอนที่หลวงพ่อเห็นตรงนี้ทีแรก

632
00:42:30,937 --> 00:42:34,032
จิตเกิดที่ตาแล้วก็ดับที่หูแล้วก็ดับ

633
00:42:34,032 --> 00:42:39,320
เลยเกิดสงสัยแล้ว
เราจะเอาจิตไปตั้งไว้ที่ไหนดี

634
00:42:39,320 --> 00:42:41,816
ก็เข้าไปกราบหลวงปู่ดูลย์

635
00:42:41,816 --> 00:42:45,018
หลวงปู่ครับ จิตมันตั้งอยู่ที่ไหน

636
00:42:45,018 --> 00:42:49,076
คิดว่ามันตั้งอยู่กลางอก 
คิดว่ามันอยู่ตรงนี้

637
00:42:49,076 --> 00:42:51,879
แล้วมันเกิดที่ตา ตัวนี้หายไป

638
00:42:51,879 --> 00:42:54,900
เกิดที่ตาแล้วก็ดับ เกิดที่หูแล้วก็ดับ

639
00:42:54,900 --> 00:42:59,533
แล้วเข้ามาตรงนี้ เห็นตัวนี้มันไหวๆๆ อยู่

640
00:42:59,533 --> 00:43:02,102
ก็เลยนึกว่าจิตมันอยู่ตรงนี้กระมัง

641
00:43:02,102 --> 00:43:04,703
แต่ไหนๆ เจอหลวงปู่แล้วถามหลวงปู่สักหน่อย

642
00:43:04,703 --> 00:43:06,525
หลวงปู่ครับจิตมันอยู่ที่ไหน

643
00:43:06,525 --> 00:43:08,731
จิตมันตั้งอยู่ที่ไหน

644
00:43:08,731 --> 00:43:11,730
หลวงปู่บอกจิตไม่มีที่ตั้ง

645
00:43:11,730 --> 00:43:15,574
บอกแค่นี้เราก็เข้าใจแล้ว

646
00:43:15,574 --> 00:43:18,669
เราไม่ต้องเอาจิตไปตั้งไว้ที่ไหนหรอก

647
00:43:18,669 --> 00:43:21,687
จิตตั้งอยู่กับอารมณ์

648
00:43:21,687 --> 00:43:24,827
เกิดพร้อมกับอารมณ์ ดับพร้อมกับอารมณ์

649
00:43:24,827 --> 00:43:26,014
จิตเกิดที่ไหน

650
00:43:26,014 --> 00:43:31,171
เกิดออกไปรู้อารมณ์ทางตา
แล้วก็ดับพร้อมกับการรู้อารมณ์ทางตา

651
00:43:31,171 --> 00:43:34,695
ออกไปฟังเสียงแล้วก็ดับพร้อมกับเสียง

652
00:43:34,695 --> 00:43:37,319
พร้อมกับการฟังเสียง

653
00:43:37,319 --> 00:43:39,872
นี่มันเกิดดับ

654
00:43:39,872 --> 00:43:44,409
ภาวนาพอละเอียดๆ มันเข้ามาที่จิตนี่ล่ะ

655
00:43:44,409 --> 00:43:48,271
แล้วเห็นจิตมันสร้างภพสร้างชาติตลอดเวลาเลย

656
00:43:48,271 --> 00:43:53,588
แล้วภาวนาถ้าเราเข้าใจ
ธรรมะประณีตขึ้น ประณีตขึ้น

657
00:43:53,588 --> 00:43:56,819
การปฏิบัติมันบีบวงมาที่จิต

658
00:43:56,819 --> 00:44:01,894
บางทีเราก็เห็นจิต บางทีเราก็ไม่เห็นจิต

659
00:44:01,894 --> 00:44:04,677
จิตตัวนี้คือจิตผู้รู้

660
00:44:04,677 --> 00:44:08,935
อะไรทำให้เรามองจิตผู้รู้ไม่ออก

661
00:44:08,935 --> 00:44:12,870
อาสวกิเลสทั้ง 4

662
00:44:12,870 --> 00:44:19,161
อาสวกิเลสเกิดเมื่อไร หาจิตผู้รู้ไม่เจอแล้ว

663
00:44:19,161 --> 00:44:24,294
อาสวะที่ดูง่ายๆ อย่างตัวภพดูง่าย

664
00:44:24,294 --> 00:44:27,469
จิตสร้างภพเมื่อไร

665
00:44:27,469 --> 00:44:32,252
จิตก็หลุดเข้าไปอยู่ไปเกิดในภพนั้น

666
00:44:32,252 --> 00:44:36,303
ถ้ารู้ทันปุ๊บจิตหลุดออกจากภพ ภพดับ

667
00:44:36,303 --> 00:44:39,535
จิตผู้รู้ก็เด่นดวงขึ้นมา

668
00:44:39,535 --> 00:44:43,302
มันจะเข้ามารู้ที่ตัวจิตผู้รู้ได้

669
00:44:43,302 --> 00:44:46,202
พอรู้ที่ตัวจิตผู้รู้ได้

670
00:44:46,202 --> 00:44:52,401
สิ่งที่ปิดกั้นทำให้เรารู้จิตผู้รู้ไม่ได้
ก็คืออาสวกิเลสทั้ง 4 ตัวนั่นล่ะ

671
00:44:52,401 --> 00:44:56,377
กามาสวะเข้ามามาดึงจิตเราไป

672
00:44:56,377 --> 00:45:00,758
ดึงดูดจิตเราไปหากามคุณอารมณ์

673
00:45:00,758 --> 00:45:05,509
ภวาสวะจิตไปสร้างภพแล้วหลงอยู่ในภพอันนั้น

674
00:45:05,509 --> 00:45:10,423
อวิชชาสวะมันไม่รู้แจ้งอริยสัจ

675
00:45:10,423 --> 00:45:14,827
ทิฏฐาสวะ เวลาเราติดในความคิดความเห็น

676
00:45:14,827 --> 00:45:17,491
ถูกความคิดความเห็นย้อมเมื่อไร

677
00:45:17,491 --> 00:45:21,256
ตัวจิตผู้รู้เราก็สูญหายไป

678
00:45:21,256 --> 00:45:26,677
พอไม่ถูกอาสวะทั้ง 4 ย้อม สติสมาธิเราดี

679
00:45:26,677 --> 00:45:30,753
อาสวะเข้ามาย้อมไม่ได้
จิตผู้รู้เด่นดวงขึ้นมา

680
00:45:30,753 --> 00:45:32,917
แล้ววันหนึ่งเราก็จะเห็น

681
00:45:32,917 --> 00:45:36,084
จิตผู้รู้เองก็ตกอยู่ใต้ไตรลักษณ์

682
00:45:36,084 --> 00:45:38,957
จิตผู้รู้นั่นล่ะก็คือตัวทุกข์

683
00:45:38,957 --> 00:45:41,470
แล้วคือหัวโจกของตัวทุกข์

684
00:45:41,470 --> 00:45:44,690
ดูยากที่สุดเลยว่าคือตัวทุกข์

685
00:45:44,690 --> 00:45:47,438
เพราะว่าถ้าเราภาวนาเรามีจิตผู้รู้

686
00:45:47,438 --> 00:45:50,230
เรารู้สึกตัวนี้บรมสุข

687
00:45:50,230 --> 00:45:54,409
ถ้าเมื่อไรไม่ถูกอาสวะย้อม

688
00:45:54,409 --> 00:45:59,251
เห็นมันบ่อยๆ เนืองๆ รู้แจ้งแทงตลอด

689
00:45:59,251 --> 00:46:01,797
จิตผู้รู้นั่นล่ะคือตัวบรมทุกข์

690
00:46:01,797 --> 00:46:05,197
ทุกข์ยิ่งกว่าทุกสิ่งทุกอย่างเลย

691
00:46:05,197 --> 00:46:09,276
พอรู้ทุกข์แจ่มแจ้งก็หมดความรักใคร่ยินดี

692
00:46:09,276 --> 00:46:12,309
หมดความอยาก หมดความยึดถือ

693
00:46:12,309 --> 00:46:15,274
เพราะฉะนั้นพอรู้ทุกข์แจ่มแจ้ง

694
00:46:15,274 --> 00:46:19,815
สมุทัยคือตัณหาอุปาทาน
อะไรพวกนี้ก็ถูกทำลายทันที

695
00:46:19,815 --> 00:46:21,829
ดับอัตโนมัติ

696
00:46:21,829 --> 00:46:25,310
เราไม่ต้องดับตัณหา

697
00:46:25,310 --> 00:46:27,795
รู้ทุกข์แจ่มแจ้งเมื่อไรตัณหาดับเอง

698
00:46:27,795 --> 00:46:29,671
ดับอัตโนมัติ

699
00:46:29,671 --> 00:46:34,454
สิ้นตัณหาเมื่อไร นิโรธคือ
นิพพานปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตา

700
00:46:34,454 --> 00:46:37,741
นิโรธคือสภาวะที่สิ้นตัณหา

701
00:46:37,741 --> 00:46:39,557
หลวงพ่อเคยภาวนาผิด

702
00:46:39,557 --> 00:46:42,213
กำหนดจิตลงไปแล้วว่างลงไป

703
00:46:42,213 --> 00:46:45,729
คิดว่าฝึกเข้านิโรธไปแล้ว

704
00:46:45,729 --> 00:46:49,261
หลวงปู่บุญจันทร์ท่านมาเจอ ท่านด่าเอา

705
00:46:49,261 --> 00:46:51,769
นิพพานอะไรมีเข้ามีออก

706
00:46:51,769 --> 00:46:53,906
เลยรู้เลยไม่ใช่แล้ว

707
00:46:53,906 --> 00:46:56,950
ถ้ายังกำหนดจิตอย่างโน้นกำหนดจิตอย่างนี้

708
00:46:56,950 --> 00:46:58,950
ไม่ใช่ของจริงแล้ว

709
00:46:58,950 --> 00:47:01,905
ของจริงก็คือต้องรู้ทุกข์แจ่มแจ้ง

710
00:47:01,905 --> 00:47:06,990
จิตเห็นจิตอย่างแจ่มแจ้งว่ามันคือตัวทุกข์

711
00:47:06,990 --> 00:47:11,495
จิตก็หมดความอยากหมดความยึดถือในตัวจิต

712
00:47:11,495 --> 00:47:13,902
สิ้นอยากเมื่อไรก็คือนิพพาน

713
00:47:13,902 --> 00:47:17,410
นิพพานคือสภาวะที่สิ้นตัณหา

714
00:47:17,410 --> 00:47:21,092
แล้วขณะนั้นอริยมรรคเกิดขึ้น

715
00:47:21,092 --> 00:47:23,822
นี่เส้นทาง เราทำไป

716
00:47:23,822 --> 00:47:29,404
เดินไปเรื่อยๆ มาตรงนี้ได้ด้วยการรักษาศีล

717
00:47:29,404 --> 00:47:34,004
ฝึกในรูปแบบให้จิตมีสมาธิขึ้นมา

718
00:47:34,004 --> 00:47:38,686
แล้วก็เอาจิตที่ตั้งมั่น
มีสมาธิแล้วมาเดินปัญญา

719
00:47:38,686 --> 00:47:41,659
แยกธาตุแยกขันธ์แยกรูปแยกนามไป

720
00:47:41,659 --> 00:47:44,478
ทำสติปัฏฐาน 4 นั่นล่ะ

721
00:47:44,478 --> 00:47:47,244
ฝึกเรื่อยๆ

722
00:47:47,244 --> 00:47:50,394
สติปัฏฐานนั้นเป็นของวิเศษอีกอย่าง

723
00:47:50,394 --> 00:47:53,972
ในเบื้องต้นที่เราฝึกทำให้สติเราดีขึ้น

724
00:47:53,972 --> 00:47:56,389
ในเบื้องปลายทำให้เกิดปัญญา

725
00:47:56,389 --> 00:47:59,738
นี้หมดเวลาแล้ว เทศน์ละเอียดตรงนี้ไม่ทัน

726
00:47:59,738 --> 00:48:04,721
ไปหาฟังเอาก็แล้วกัน 
หลวงพ่อเทศน์เอาไว้เยอะแยะแล้ว

727
00:48:04,721 --> 00:48:11,681
ต่อไปตรวจการบ้าน

728
00:48:11,681 --> 00:48:18,277
เบอร์ 1: ในรูปแบบเดินจงกรม
และรู้สึกกายที่เคลื่อนไหว

729
00:48:18,277 --> 00:48:23,016
เมื่อจิตใจหลงไปคิดแล้วรู้

730
00:48:34,056 --> 00:48:41,077
เบอร์ 1: ในรูปแบบเดินจงกรม
และรู้สึกกายที่เคลื่อนไหว

731
00:48:41,077 --> 00:48:43,635
เมื่อจิตใจหลงไปคิดแล้วรู้

732
00:48:43,635 --> 00:48:48,189
ถ้าดูจิตไม่ได้จะทำสมถะโดยคิดถึงพระพุทธเจ้า

733
00:48:48,189 --> 00:48:52,577
และครูบาอาจารย์พร้อมกับรู้สึกถึงร่างกาย

734
00:48:52,577 --> 00:48:57,661
ในชีวิตประจำวันเจริญสติโดยการรู้สึกกาย

735
00:48:57,661 --> 00:49:00,443
บางครั้งรู้ใจที่หลงไป

736
00:49:00,443 --> 00:49:03,394
ถ้าอยู่กับผู้อื่นจะหลงไปกับโลก

737
00:49:03,394 --> 00:49:05,746
นานๆ จะรู้สึกตัว

738
00:49:05,746 --> 00:49:08,060
ที่ปฏิบัติอยู่นี้ถูกต้องไหมคะ

739
00:49:08,060 --> 00:49:12,097
ถูก แล้วเรารู้ว่าตรงไหน
เป็นจุดอ่อนเราก็เลี่ยงเสีย

740
00:49:12,097 --> 00:49:15,815
ยุ่งกับโลกน้อยๆ ยุ่งกับคนอื่นน้อยๆ

741
00:49:15,815 --> 00:49:18,481
ใช้ได้ ภาวนาไป

742
00:49:18,481 --> 00:49:20,842
เบอร์ 2

743
00:49:20,842 --> 00:49:24,797
เบอร์ 1 ตรงนี้จิตไม่เข้าฐาน ดูออกไหม

744
00:49:24,797 --> 00:49:28,039
จิตอยู่ข้างนอกนิดหนึ่ง

745
00:49:28,039 --> 00:49:30,070
อย่าดึงๆ

746
00:49:30,070 --> 00:49:33,536
หลวงพ่อบอกไว้เฉยๆ ไม่ต้องดึงจิตเข้ามา

747
00:49:33,536 --> 00:49:38,304
หายใจสิ หายใจสบายๆ

748
00:49:38,304 --> 00:49:47,231
เก่งๆ หายใจไป

749
00:49:47,231 --> 00:49:51,451
รู้สึกไหมตรงนี้กับเมื่อกี้ไม่เหมือนกัน

750
00:49:51,451 --> 00:49:55,148
เมื่อกี้จิตไม่ตั้งมั่นไม่ถึงฐาน

751
00:49:55,148 --> 00:49:59,675
จำตัวนี้ได้ก็โอเค แต่ว่าตรงนี้จงใจทำไม่ได้

752
00:49:59,675 --> 00:50:03,216
พอเรารู้ว่าจิตเราไม่เข้าฐาน 
เราก็ทำกรรมฐานของเราไป

753
00:50:03,216 --> 00:50:05,567
เดี๋ยวมันก็เข้าเองล่ะ

754
00:50:05,567 --> 00:50:10,743
แต่ถ้าเราไม่รู้ว่าจิตเราไม่
เข้าฐานทำอย่างไรมันก็ไม่เข้า

755
00:50:10,743 --> 00:50:15,142
เบอร์ 2

756
00:50:15,142 --> 00:50:17,794
ในรูปแบบทำทุกวัน

757
00:50:17,794 --> 00:50:21,843
เดินรู้สึกตัว ดูจิตหลงคิด รู้

758
00:50:21,843 --> 00:50:26,719
นั่งสมาธิ ดูจิตหลง รู้ เพ่ง รู้

759
00:50:26,719 --> 00:50:29,301
หลังๆ หลงบ่อยกว่าเพ่ง

760
00:50:29,301 --> 00:50:33,114
บางครั้งเห็นเหมือน
เราดูการนั่งสมาธินั้นอยู่

761
00:50:33,114 --> 00:50:37,684
จิตทำงานเอง จนจิตสงบแต่ไม่นิ่งเฉย

762
00:50:37,684 --> 00:50:39,891
บางครั้งก็มีเคลิ้มไปบ้าง

763
00:50:39,891 --> 00:50:42,074
ขอหลวงพ่อตรวจการบ้านค่ะ

764
00:50:42,074 --> 00:50:46,974
ใช้ได้ ดี ต้องเพิ่มนั่นนิดหนึ่ง

765
00:50:46,974 --> 00:50:50,225
ทำความสงบเข้ามาเป็นระยะๆ

766
00:50:50,225 --> 00:50:55,131
กำลังสมาธิไม่พอ ใจมันจะฟุ้งง่าย

767
00:50:55,131 --> 00:51:01,512
ทำในรูปแบบแล้วก็ไม่เดินปัญญาตอนนั้น

768
00:51:01,512 --> 00:51:04,530
เช่น พุทโธๆๆ ไป

769
00:51:04,530 --> 00:51:06,799
สงบก็ช่างไม่สงบก็ช่างทำไปเรื่อยๆ

770
00:51:06,799 --> 00:51:10,344
เดี๋ยวมันสงบเอง แล้วจิตมันจะมีแรง

771
00:51:10,344 --> 00:51:12,793
ของเบอร์ 2 จิตมันยังไม่ค่อยมีแรง

772
00:51:12,793 --> 00:51:15,575
ที่ดูที่อะไรดูถูกแล้วล่ะ

773
00:51:15,575 --> 00:51:18,575
แต่มันดูด้วยจิตที่ไม่ค่อยมีแรง

774
00:51:18,575 --> 00:51:24,739
ฉะนั้นเรารู้ตรงนี้เป็นจุดอ่อน 
เราก็เพิ่มสมาธิขึ้น

775
00:51:24,739 --> 00:51:29,240
เบอร์ 3

776
00:51:29,240 --> 00:51:31,741
ทำในรูปแบบสม่ำเสมอ

777
00:51:31,741 --> 00:51:34,758
เมื่อก่อนคาดหวังจากการปฏิบัติ

778
00:51:34,758 --> 00:51:37,090
เดี๋ยวนี้คาดหวังน้อยลง

779
00:51:37,090 --> 00:51:39,740
เข้าใจความยึดมากขึ้น

780
00:51:39,740 --> 00:51:42,740
เห็นจิตใจทำงานได้เองบ่อยขึ้น

781
00:51:42,740 --> 00:51:46,223
รู้เผลอ รู้หลงมากกว่าเดิม

782
00:51:46,223 --> 00:51:51,106
โดยรวมมั่นใจในการปฏิบัติ มีความเห็นถูกขึ้น

783
00:51:51,106 --> 00:51:53,473
ตัวเราไม่มีอยู่จริง

784
00:51:53,473 --> 00:51:56,756
ชีวิตประจำวันอยู่กับอิริยาบถ 4

785
00:51:56,756 --> 00:52:00,248
เดิน ยืน นั่ง นอน คอยรู้สึก

786
00:52:00,248 --> 00:52:03,533
ทำไปเรื่อยๆ ไม่ท้อไม่เลิก

787
00:52:03,533 --> 00:52:05,531
ขอหลวงปู่ชี้แนะค่ะ

788
00:52:05,531 --> 00:52:07,807
ดี ที่ทำอยู่ใช้ได้

789
00:52:07,807 --> 00:52:13,006
แต่ปัญหาใหญ่ของนักปฏิบัติ
ก็คือสมาธิมันไม่ค่อยพอกัน

790
00:52:13,006 --> 00:52:16,539
ของโยมสมาธิเยอะ เบอร์ 3

791
00:52:16,539 --> 00:52:19,972
แต่มันไม่เข้าที่มันไม่เข้าฐาน

792
00:52:19,972 --> 00:52:23,789
ขณะนี้จิตยังอยู่ข้างนอกรู้สึกไหม

793
00:52:23,789 --> 00:52:27,645
มองเห็นไหมว่า 
จิตมันไม่เข้ามาไม่เข้าหาตัวเอง

794
00:52:27,645 --> 00:52:31,905
ไม่โอปนยิโกน้อมเข้ามา น้อมเข้ามา

795
00:52:31,905 --> 00:52:36,790
สังเกตลงไปในร่างกายนี้ 
รู้สึกลงไปในร่างกายบ่อยๆ

796
00:52:36,790 --> 00:52:40,884
เห็นแต่ความเป็นปฏิกูล อสุภะ 
ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา

797
00:52:40,884 --> 00:52:44,345
ดูบ่อยๆ ดูอย่างนี้บ่อยๆ

798
00:52:44,345 --> 00:52:49,392
เบอร์ 4

799
00:52:49,392 --> 00:52:51,314
ภาวนาในรูปแบบ

800
00:52:51,314 --> 00:52:54,899
ดูการเคลื่อนไหวของร่างกายทุกวันเป็นหลัก

801
00:52:54,899 --> 00:53:00,729
ในชีวิตประจำวันดูร่างกาย
เคลื่อนไหวสลับกับลมหายใจเข้าออก

802
00:53:00,729 --> 00:53:03,812
มีความคิดแทรกตอนที่ภาวนา

803
00:53:03,812 --> 00:53:06,545
ส่วนใหญ่เป็นเรื่องราวในอดีต

804
00:53:06,545 --> 00:53:09,470
พยายามไม่สนใจความคิดเหล่านั้น

805
00:53:09,470 --> 00:53:13,147
และกลับมาดูที่อาการเคลื่อนไหวทางกายแทน

806
00:53:13,147 --> 00:53:15,364
ตอนนี้ทำถูกหรือไม่คะ

807
00:53:15,364 --> 00:53:19,940
ทำถูก แต่ตั้งใจมากไปหน่อย

808
00:53:19,940 --> 00:53:26,858
ตั้งใจใจจะเครียด จะแน่นๆ จะหนักๆ

809
00:53:26,858 --> 00:53:32,246
ถ้าภาวนาแล้วมันหนักมันแน่น
แสดงว่าเราจงใจเยอะไป

810
00:53:32,246 --> 00:53:37,041
มันไม่ธรรมดา ตั้งใจเยอะไป

811
00:53:37,041 --> 00:53:43,665
ภาวนาใช้ใจธรรมดาๆ อย่าตั้งใจแรง รู้สึกไป

812
00:53:43,665 --> 00:53:46,377
คิดเยอะ อย่าคิดเยอะ

813
00:53:46,377 --> 00:53:49,773
เห็นไหมร่างกายขยับ

814
00:53:49,773 --> 00:53:53,480
รู้ว่าร่างกายขยับรู้ด้วยจิตธรรมดา

815
00:53:53,480 --> 00:53:55,653
จิตธรรมดาเลย

816
00:53:55,653 --> 00:53:59,737
ตรงนี้ไม่ธรรมดาแล้ว เมื่อกี้ธรรมดา

817
00:53:59,737 --> 00:54:03,821
ตรงนี้จิตหลง หลงคิด

818
00:54:03,821 --> 00:54:05,398
ยิ้มหวาน

819
00:54:05,398 --> 00:54:09,151
เห็นร่างกาย ยิ้มอย่างนี้ไม่เอา ยิ้มจอมปลอม

820
00:54:09,151 --> 00:54:11,915
ยิ้มแต่หน้า

821
00:54:11,915 --> 00:54:17,014
ใจมันแน่นรู้สึกไหม ใจมันยังแน่นอยู่

822
00:54:17,014 --> 00:54:19,443
ใจที่แน่นเกิดจากอยาก

823
00:54:19,443 --> 00:54:25,271
อยากปฏิบัติ อยากรู้ อยากเห็น
อยากเป็น อยากได้ อยากดี

824
00:54:25,271 --> 00:54:29,305
อยากไม่ขาดสติ อยากเจริญ

825
00:54:29,305 --> 00:54:34,027
มีความอยากมาเมื่อไรใจจะแน่นๆ

826
00:54:34,027 --> 00:54:37,440
ใจที่ดีคือใจธรรมดา

827
00:54:37,440 --> 00:54:41,199
จิตธรรมดานั้นประภัสสรผ่องใส

828
00:54:41,199 --> 00:54:44,253
จิตธรรมดานั่นล่ะคือจิตผู้รู้

829
00:54:44,253 --> 00:54:48,762
แต่พอมีกิเลสมันเลยกลายเป็นจิตผู้หลงไป

830
00:54:48,762 --> 00:54:52,373
เพราะฉะนั้นจิตโดยตัวมันประภัสสรผ่องใส

831
00:54:52,373 --> 00:54:55,426
เศร้าหมองเพราะกิเลสที่จรมา

832
00:54:55,426 --> 00:55:00,496
เราไม่ต้องทำอะไร
รู้ทันกิเลสที่จรมาก็แล้วกัน

833
00:55:00,496 --> 00:55:04,902
อย่างอยากปฏิบัติ รู้ทันว่าอยาก

834
00:55:04,902 --> 00:55:09,136
รู้ว่าอยากปฏิบัติ ความอยากปฏิบัติดับแล้ว

835
00:55:09,136 --> 00:55:13,982
ทำอย่างไร ก็ปฏิบัติไปด้วยใจที่ไม่ต้องอยาก

836
00:55:13,982 --> 00:55:19,494
ให้เป็นธรรมดาอย่างนี้

837
00:55:25,704 --> 00:55:30,234
เบอร์ 4 ตึงไป

838
00:55:30,234 --> 00:55:43,500
รู้สึกไหม มันจงใจมากไป ตั้งใจแรงไป

839
00:55:43,500 --> 00:55:46,571
เบอร์ 4 คอยเคลื่อนไหวกระดุกกระดิก

840
00:55:46,571 --> 00:55:48,821
แล้วก็เห็นร่างกายเคลื่อนไหวไปเรื่อยๆ

841
00:55:48,821 --> 00:55:50,714
ไม่ต้องแกล้งทำ

842
00:55:50,714 --> 00:55:52,856
เราเคลื่อนไหวอยู่แล้วโดยธรรมชาติ

843
00:55:52,856 --> 00:55:56,185
เราหายใจร่างกายมันก็เคลื่อนไหว

844
00:55:56,185 --> 00:55:59,624
เคลื่อนไหวไปตามธรรมชาติธรรมดา

845
00:55:59,624 --> 00:56:02,450
มีหน้าที่ใช้ร่างกายทำอะไรก็ทำไป

846
00:56:02,450 --> 00:56:05,780
แต่มีสติรู้ไปเรื่อยๆ

847
00:56:05,780 --> 00:56:09,199
ไม่ไปเพ่งเอาไว้ให้นิ่งๆ

848
00:56:09,199 --> 00:56:13,676
เบอร์ 5

849
00:56:13,676 --> 00:56:15,190
เห็นการเกิด

850
00:56:15,190 --> 00:56:19,265
แต่ไม่เห็นการดับของความโลภและความโกรธ

851
00:56:19,265 --> 00:56:24,646
เมื่อปวดกายก็ฝึกแยกใจกับ
กายความปวดออกจากกัน

852
00:56:24,646 --> 00:56:28,115
โดยมีใจเห็นความปวดแทรกอยู่ในกาย

853
00:56:28,115 --> 00:56:30,215
อยากเดินปัญญาเป็น

854
00:56:30,215 --> 00:56:34,787
แต่ไม่รู้ว่าจิตตั้งมั่นมากพอ
และพร้อมที่จะเดินปัญญาไหมคะ

855
00:56:55,193 --> 00:57:00,934
ภาวนาได้ดี จิตตั้งมั่น

856
00:57:00,934 --> 00:57:07,993
เดินปัญญาได้แต่จิตมันไม่ค่อยชอบเดินปัญญา

857
00:57:07,993 --> 00:57:10,973
ชอบเฉยๆ มากกว่า

858
00:57:10,973 --> 00:57:15,846
พอเวลาภาวนาพอจิตตั้งมั่นแล้ว

859
00:57:15,846 --> 00:57:22,989
มันกลัวจิตตั้งมั่นจะหายไปพยายามรักษาเอาไว้

860
00:57:22,989 --> 00:57:26,484
เวลาจิตตั้งมั่นแล้ว เบอร์ 5

861
00:57:26,484 --> 00:57:30,504
พิจารณาเข้าไปในร่างกายเลย

862
00:57:30,504 --> 00:57:31,615
พิจารณาเข้าไปเลย

863
00:57:31,615 --> 00:57:35,830
หัวกะโหลกเราเป็นอย่างนี้ มีตาโบ๋ๆ อย่างนี้

864
00:57:35,830 --> 00:57:41,577
มีปากงับๆๆ ได้ ข้างล่างนะ 
ข้างบนไม่เป็นอย่างนี้

865
00:57:41,577 --> 00:57:48,857
ขากรรไกรอย่างนี้ ดูไปเรื่อยๆ ในร่างกาย

866
00:57:48,857 --> 00:57:52,171
พิจารณาลงไปให้ถึงกระดูกเลย

867
00:57:52,171 --> 00:57:55,565
เห็นกระดูก กระดูกมันหมุนแล้ว

868
00:57:55,565 --> 00:57:59,301
กระดูกตัวนี้หมุน

869
00:57:59,301 --> 00:58:02,527
คอยรู้สึกอย่างนี้ รู้สึกบ่อยๆ

870
00:58:02,527 --> 00:58:12,066
ดีไม่ใช่ไม่ดี

871
00:58:12,066 --> 00:58:15,706
เก่ง เบอร์ 5 ใช้ได้

872
00:58:15,706 --> 00:58:18,743
แต่ว่าเดินปัญญาดูเข้าไปในกายเลย

873
00:58:18,743 --> 00:58:23,446
ดูเข้าไปเลย ดูเข้าไปที่กระดูกเลยก็ได้

874
00:58:23,446 --> 00:58:26,422
เห็นไหมกระดูกมันเคลื่อน

875
00:58:26,422 --> 00:58:30,464
กระดูกมันขยับ เวลาปาก

876
00:58:30,464 --> 00:58:36,208
เวลากินข้าวเราขยับขากรรไกรบนหรือขากรรไกรล่าง

877
00:58:36,208 --> 00:58:39,056
ขยับอย่างนี้ เราก็รู้

878
00:58:39,056 --> 00:58:40,639
บางคนไม่รู้

879
00:58:40,639 --> 00:58:44,381
คิดว่าขยับข้างบน คิดว่าตัวนี้ขยับ

880
00:58:44,381 --> 00:58:49,018
วิธีพิสูจน์ง่ายๆ เอาคางไปเกยโต๊ะไว้

881
00:58:49,018 --> 00:58:53,715
แล้วจะพูดไม่ได้

882
00:58:53,715 --> 00:58:57,655
ดูเข้าไปถึงกระดูกดูเข้าไป

883
00:58:57,655 --> 00:59:02,447
เบอร์ 6

884
00:59:02,447 --> 00:59:04,366
รักษาศีล 5

885
00:59:04,366 --> 00:59:09,808
ภาวนาในรูปแบบด้วยการสวดมนต์
ทำวัตรเช้าเย็นทุกวัน

886
00:59:09,808 --> 00:59:11,842
เพิ่งหยุดทำงานประจำ

887
00:59:11,842 --> 00:59:15,193
จึงใช้เวลาศึกษาในเรื่องขันธ์ 5

888
00:59:15,193 --> 00:59:18,008
ทุกข์ และการเดินอริยสัจ

889
00:59:18,008 --> 00:59:22,642
ใช้โยนิโสมนสิการในการพิจารณากายใจ

890
00:59:22,642 --> 00:59:26,357
เห็นทุกข์และกิเลสได้ละเอียดขึ้น

891
00:59:26,357 --> 00:59:29,021
รู้ทันบ้าง ไม่ทันบ้าง

892
00:59:29,021 --> 00:59:32,907
เห็นขันธ์แยกขณะผ่ารากฟันเทียม

893
00:59:32,907 --> 00:59:35,124
เลยเข้าใจที่หลวงพ่อสอนว่า

894
00:59:35,124 --> 00:59:37,690
แยกขันธ์แล้วให้ดูไตรลักษณ์

895
00:59:37,690 --> 00:59:39,623
เห็นถูกต้องไหมคะ

896
00:59:39,623 --> 00:59:46,306
ถูก ดี

897
00:59:46,306 --> 00:59:48,804
จุดอ่อนยังมีนิดหนึ่ง

898
00:59:48,804 --> 00:59:55,491
เราอย่าคิด ความคิดมันล้ำไป ปัญญามันล้ำไป

899
00:59:55,491 --> 01:00:00,009
ตามรู้ตามเห็นสภาวะไปเรื่อยๆ

900
01:00:00,009 --> 01:00:02,441
ไม่อย่างนั้นมันล้ำหน้าไป

901
01:00:02,441 --> 01:00:07,787
คอยคิดแต่เรื่องไตรลักษณ์ไปเรื่อยๆ

902
01:00:07,787 --> 01:00:13,790
ภาวนา ศีล สมาธิ ปัญญา ต้องสมดุลกัน

903
01:00:13,790 --> 01:00:19,739
ถ้าปัญญาล้ำหน้าไป สมาธิไม่พอ ใจมันจะฟุ้ง

904
01:00:19,739 --> 01:00:25,141
เบอร์ 6 สังเกตไหมใจมันยังฟุ้งเล็กๆ อยู่

905
01:00:25,141 --> 01:00:31,421
เพราะฉะนั้นอย่าทิ้งการทำความสงบ ต้องทำ

906
01:00:31,421 --> 01:00:35,920
เดินปัญญามากไป จิตจะฟุ้งซ่าน

907
01:00:35,920 --> 01:00:38,257
เป็นคนปัญญาเยอะ

908
01:00:38,257 --> 01:00:43,154
พวกปัญญาเยอะมีจุดอ่อนสมาธิคือไม่ค่อยพอ

909
01:00:43,154 --> 01:00:45,319
ไปทำสมาธิเพิ่มขึ้น

910
01:00:45,319 --> 01:00:49,011
ทำความสงบให้จิตอยู่กับเนื้อกับตัว

911
01:00:49,011 --> 01:00:50,713
สงบ พักผ่อน

912
01:00:50,713 --> 01:00:55,230
จิตมีกำลังแล้วค่อยถอยออกมาเดินปัญญาต่อ

913
01:00:55,230 --> 01:00:57,893
ไม่น่าห่วงเรื่องเดินปัญญา

914
01:00:57,893 --> 01:01:01,145
จิตมันเดินปัญญาเก่ง

915
01:01:01,145 --> 01:01:06,025
เบอร์ 7

916
01:01:06,025 --> 01:01:13,224
ปฏิบัติในรูปแบบทุกวันโดยทำ
อานาปานสติอย่างน้อย 30 นาที

917
01:01:13,224 --> 01:01:17,723
ระหว่างวันเฝ้ารู้เวทนาที่เกิดขึ้นในร่างกาย

918
01:01:17,723 --> 01:01:21,906
เห็นทุกข์มากขึ้นและมักหลงคิดบ่อยๆ

919
01:01:21,906 --> 01:01:26,140
บางครั้งก็หลงคิดไปนานแล้วถึงจะรู้สึกตัว

920
01:01:26,140 --> 01:01:31,679
ขอหลวงปู่ช่วยแนะนำ
วิธีการปฏิบัติที่เหมาะกับจริตค่ะ

921
01:01:31,679 --> 01:01:34,330
จิตมันชอบคิด

922
01:01:34,330 --> 01:01:39,899
ถ้าจิตมันชอบคิดเราจะไปฝืน
บอกมันอย่าคิดมันไม่เชื่อ

923
01:01:39,899 --> 01:01:42,097
พามันคิดไปเลยคิดอะไรก็ได้

924
01:01:42,097 --> 01:01:44,359
คิดเรื่องโลกๆ ก็ยังได้เลย

925
01:01:44,359 --> 01:01:48,055
แต่คิดแล้วต้องลงไตรลักษณ์ให้ได้

926
01:01:48,055 --> 01:01:51,748
อย่างเราคิดถึงอะไรสวยๆ งามๆ

927
01:01:51,748 --> 01:01:56,822
คิดว่าเราไปเดินสวนสาธารณะดูดอกไม้งาม

928
01:01:56,822 --> 01:01:59,930
ดูทุ่งทานตะวัน ดูอะไรอย่างนี้

929
01:01:59,930 --> 01:02:02,533
ดูไปแหมใจมีความสุข

930
01:02:02,533 --> 01:02:07,015
แล้วลงท้าย ดอกไม้มันเหี่ยวลงไป

931
01:02:07,015 --> 01:02:10,898
มันก็ไม่ยั่งยืน ของสวยของงามอะไรอย่างนี้

932
01:02:10,898 --> 01:02:12,866
ฉะนั้นคิดอะไรก็ได้

933
01:02:12,866 --> 01:02:15,998
แต่ให้ลงไตรลักษณ์ให้ได้

934
01:02:15,998 --> 01:02:19,348
ลองไปทำดู เพราะจิตมันชอบคิด

935
01:02:19,348 --> 01:02:24,385
จิตมันชอบคิดไปฝืนไม่ให้คิดมันทำไม่ได้หรอก

936
01:02:24,385 --> 01:02:27,126
ส่วนที่กรรมฐานทำอยู่แล้ว

937
01:02:27,126 --> 01:02:30,223
ดีอยู่แล้วทำต่อไป

938
01:02:30,223 --> 01:02:34,339
ทำอานาปานสติ ทำอะไรไม่ผิดหรอก ทำไปเถอะ

939
01:02:34,339 --> 01:02:37,640
แต่เวลาช่วงไหนที่จิตมันฟุ้งซ่านมากๆ

940
01:02:37,640 --> 01:02:40,557
พามันคิดแล้วลงไตรลักษณ์

941
01:02:40,557 --> 01:02:43,728
ถ้าเป็นช่วงปกติก็หายใจไปรู้สึกไป

942
01:02:43,728 --> 01:02:49,462
อย่างที่ทำอยู่ถูกแล้ว

943
01:02:49,462 --> 01:02:53,377
แยกออกไหม หมายถึงเวลาปกติก็ทำอย่างที่ทำนี้

944
01:02:53,377 --> 01:02:56,236
แต่ช่วงไหนที่ใจมันฟุ้งมาก

945
01:02:56,236 --> 01:02:58,489
คิดพิจารณาลงไปเลย

946
01:02:58,489 --> 01:03:03,685
คิดอะไรก็ได้แล้วลงไตรลักษณ์ให้ได้ก็แล้วกัน

947
01:03:03,685 --> 01:03:08,026
เบอร์ 8

948
01:03:08,026 --> 01:03:12,510
เดินจงกรมวันละ 1.30 - 2 ชั่วโมง

949
01:03:12,510 --> 01:03:15,877
ระหว่างวันดูกายและจิตทำงาน

950
01:03:15,877 --> 01:03:20,211
ถ้าฟุ้งซ่านจะบริกรรมระลึกถึงพระรัตนตรัย

951
01:03:20,211 --> 01:03:23,178
หลวงพ่อให้ดูความเป็นอนัตตา

952
01:03:23,178 --> 01:03:26,293
คิดว่าพอจะเห็นว่ากายไม่ใช่เรา

953
01:03:26,293 --> 01:03:28,852
แต่จิตยังคงเป็นเราอยู่

954
01:03:28,852 --> 01:03:32,301
เวลานั่งจะเพ่งมากเลยต้องเดิน

955
01:03:32,301 --> 01:03:35,180
หรือใช้การพิจารณากายเคลื่อนไหว

956
01:03:35,180 --> 01:03:36,955
แล้วรู้สึกตัวแทน

957
01:03:36,955 --> 01:03:40,771
ไม่แน่ใจว่าดูความเป็นอนัตตาได้จริงไหมคะ

958
01:03:40,771 --> 01:03:43,556
จริง ไปดูอีก ทำไป

959
01:03:43,556 --> 01:03:49,344
ร่างกายเคลื่อนไหวรู้สึกไป ดี ที่ทำอยู่

960
01:03:49,344 --> 01:03:52,194
ไปทำต่อทำอีก

961
01:03:52,194 --> 01:03:59,153
เบอร์ 7 อย่างนี้จงใจเยอะไปแล้วเบอร์ 7

962
01:03:59,153 --> 01:04:01,453
คิดเอาเป็นเอาตาย

963
01:04:01,453 --> 01:04:04,652
ใจมันไม่สบาย จะไม่ได้สมาธิ

964
01:04:04,652 --> 01:04:07,835
คิดที่มันไม่รุนแรงนัก

965
01:04:07,835 --> 01:04:11,892
คิดๆๆ ไป อันนี้เป็นอุบาย

966
01:04:11,892 --> 01:04:18,446
เป็นอุบายในการแก้เรื่อง
จิตมันช่างคิดไม่ยอมหยุด

967
01:04:18,446 --> 01:04:19,859
มันคิดไม่ยอมหยุด

968
01:04:19,859 --> 01:04:21,921
ไปห้ามมันไม่ได้ก็พามันคิดไป

969
01:04:21,921 --> 01:04:24,795
แล้วลงไตรลักษณ์ให้ได้ 
เดี๋ยวมันหยุดเองล่ะ

970
01:04:24,795 --> 01:04:29,913
แต่ถ้าตอนไหนมันไม่ได้
ฟุ้งซ่านไม่ต้องไปคิดเยอะ รู้สึกไป

971
01:04:29,913 --> 01:04:31,597
เดี๋ยวสับสน

972
01:04:31,597 --> 01:04:34,779
ภาวนาอยู่ดีๆ บอกหลวงพ่อให้ไปนั่งคิด

973
01:04:34,779 --> 01:04:36,530
เละเลย เสีย

974
01:04:36,530 --> 01:04:41,328
แล้วมาโทษหลวงพ่อสอนยังอย่างไร ฟุ้งไปเลย

975
01:04:41,328 --> 01:04:49,403
แค่อุบายไว้แก้ปัญหาเฉพาะหน้า
เวลามันคิดหนักๆ คิดไม่เลิก

976
01:04:49,403 --> 01:04:53,231
วันนี้เทศน์ให้ฟังเท่านี้

977
01:05:00,731 --> 01:05:02,579
เชิญ