WEBVTT

00:00:07.079 --> 00:00:10.020
زیبایی یک نفرین است.

00:00:10.020 --> 00:00:15.170
پسوخه در حال نگریستن از فراز صخره‌ای که
پدرش او را آنجا رها کرده بود می‌اندیشید.

00:00:15.170 --> 00:00:18.760
او با جسمی به‌غایتِ کمال به دنیا آمده بود.

00:00:18.760 --> 00:00:25.060
آن‌قدر بی‌نقص که به‌عنوان تجسمِ نوینِ
ونوس، الهه‌ی عشق پرستش می‌شد.

00:00:25.060 --> 00:00:30.861
اما عاشقانش در زندگی واقعی،
حتی جرئت نزدیک شدن به او را نداشتند.

00:00:30.861 --> 00:00:34.312
زمانی که پدرش از سروشِ آپولون،

00:00:34.312 --> 00:00:36.942
خدای نور، خرد و پیشگویی چاره جست.

00:00:36.942 --> 00:00:40.572
به او گفته شد که دخترش را
در پرتگاهی صخره‌ای رها کند.

00:00:40.572 --> 00:00:47.463
تا آنجا با اهریمنِ ماروَش و بالدارِ
وحشی و بی‌رحمی ازدواج کند.

00:00:47.463 --> 00:00:51.584
تنها در پرتگاه، پسوخه
احساس کرد که زِفیر، بادِ مغرب

00:00:51.584 --> 00:00:54.773
به نرمی او را به هوا بلند کرد،

00:00:54.773 --> 00:00:57.823
و در برابر قصری بر زمین نهاد.

00:00:57.823 --> 00:01:02.563
صدایی بی‌نشان را شنید که گفت:
«تو در خانه هستی»

00:01:02.563 --> 00:01:08.243
«شوهرت در خوابگاه به انتظار توست.
اگر جسارت کنی که به ملاقاتش روی.»

00:01:08.243 --> 00:01:12.353
پسوخه به خود گفت که به‌قدر کافی شجاع است.

00:01:12.353 --> 00:01:16.163
خوابگاه آن‌قدر تاریک بود که
نمی‌توانست شوهرش را ببیند.

00:01:16.163 --> 00:01:19.194
اما اصلاً احساس نمی‌کرد
که او ماروَش باشد.

00:01:19.194 --> 00:01:23.364
پوستش نرم بود و صدا و رفتارش ملایم.

00:01:23.364 --> 00:01:25.334
از او پرسید که کیست،

00:01:25.334 --> 00:01:29.834
اما پاسخ شنید که این تنها سؤالی است که
او هرگز نمی‌تواند پاسخ دهد.

00:01:29.834 --> 00:01:35.205
اگر او عاشقش است،
نیازی به دانستن آن ندارد.

00:01:35.205 --> 00:01:39.016
دیدارهای او هر شب ادامه یافت.

00:01:39.016 --> 00:01:42.556
مدت زیادی نگذشت که پسوخه آبستن گشت.

00:01:42.556 --> 00:01:46.235
او مسرور شد اما احساسی متعارض هم داشت.

00:01:46.235 --> 00:01:51.147
چطور می‌توانست کودکش را
با مردی که هرگز ندیده بود بزرگ کند؟

00:01:51.147 --> 00:01:57.017
آن شب، پسوخه با چراغی در دست
نزد همسرش که در خواب بود رفت.

00:01:57.017 --> 00:01:59.706
چیزی که دید، کیوپید خدای عشق بود

00:01:59.706 --> 00:02:03.106
که با نیش‌زخمی از تیرهایش

00:02:03.106 --> 00:02:06.198
شهوت خدایان و انسان‌ها را برمی‌انگیخت.

00:02:06.198 --> 00:02:12.117
چراغ از دست پسوخه افتاد
و روغن داغش کیوپید را سوزاند.

00:02:12.117 --> 00:02:16.137
او گفت از زمانی که مادرِ حسودش ونوس،

00:02:16.137 --> 00:02:21.107
از او خواست که با انداختن تیری به پسوخه
او را مضحکه کند، عاشقش بوده است.

00:02:21.107 --> 00:02:26.328
اما کیوپید مسحور از زیبایی پسوخه،
تیر را بر خودش زد.

00:02:26.328 --> 00:02:31.469
با این حال او باور نداشت که خدایان
و انسان‌ها بتوانند در عشق همتای هم باشند.

00:02:31.469 --> 00:02:36.330
پس حالا که هویتش بر او فاش شده،
امیدِ خوشبختی آنان نیز ازدست‌رفته بود.

00:02:36.330 --> 00:02:40.519
پس پرواز کرد و رفت.

00:02:40.519 --> 00:02:45.189
پسوخه درمانده شد
تا اینکه همان صدای بی‌نشان بازگشت

00:02:45.189 --> 00:02:48.070
و به گفت که او و کیوپید واقعاً می‌توانند

00:02:48.070 --> 00:02:52.741
عشقی برابر به یکدیگر نثار کنند.

00:02:52.741 --> 00:02:55.430
دلگرم شده، او به جستجوی کیوپید رهسپار شد.

00:02:55.430 --> 00:03:00.860
اما ونوس راه پسوخه را سد کرد و گفت
او و کیوپید فقط وقتی می‌توانند ازدواج کنند

00:03:00.860 --> 00:03:05.541
که او یک سری وظایفِ
غیرممکن را به انجام برساند.

00:03:05.541 --> 00:03:12.741
نخست، پسوخه باید کُپه‌ای عظیم از دانه‌های
درهم‌ریخته را ظرف یک‌شب مرتب می‌کرد.

00:03:12.741 --> 00:03:15.200
درست در لحظه‌ای که داشت
امیدش را از دست می‌داد،

00:03:15.200 --> 00:03:20.622
جماعتی از مورچگان بر او دل سوزاندند
و به یاری‌اش آمدند.

00:03:20.622 --> 00:03:22.810
پس از موفقیت در آزمون نخست،

00:03:22.810 --> 00:03:26.782
پسوخه سپس می‌بایست پشمِ قوچِ زرین را

00:03:26.782 --> 00:03:30.923
که به دریدنِ شکمِ ماجراجویانِ راه گم‌کرده
معروف بود، برای ونوس می‌برد.

00:03:30.923 --> 00:03:33.012
اما خدای رود نشانش داد که چگونه

00:03:33.012 --> 00:03:35.883
پشم‌هایی که از قوچ به خار بوته‌ها
گیر می‌کرد را جمع‌آوری کند،

00:03:35.883 --> 00:03:39.032
و او موفق شد.

00:03:39.032 --> 00:03:42.473
دست‌آخر، پسوخه می‌بایست
به جهان زیرین سفر می‌کرد

00:03:42.473 --> 00:03:45.644
و پروسرپینا ملکه‌ی مردگان را متقاعد می‌کرد

00:03:45.644 --> 00:03:50.324
که قطره‌ای از زیبایی‌اش را
در جعبه‌ای برای ونوس بیفشاند.

00:03:50.324 --> 00:03:54.602
باری دیگر، صدای بی‌نشان به یاری پسوخه آمد.

00:03:54.602 --> 00:04:00.374
و به او گفت که کیکی جوین برای سربروس،
سگ نگهبان دنیای زیرین و دو سکه

00:04:00.374 --> 00:04:08.234
برای پرداخت به شارون قایقران بیاورد
تا او را از رود استیکس عبور دهد.

00:04:08.234 --> 00:04:11.214
با انجام سومین و آخرین وظیفه‌اش،

00:04:11.214 --> 00:04:15.525
پسوخه به دنیای زندگان بازگشت.

00:04:15.525 --> 00:04:21.476
بیرون قصر ونوس،
او جعبه‌ی زیبایی پروسرپینا را گشود،

00:04:21.476 --> 00:04:24.736
به این امید که بخشی از آن را
برای خود بردارد.

00:04:24.736 --> 00:04:28.597
اما جعبه نه با زیبایی،
که با خواب پر شده بود.

00:04:28.597 --> 00:04:32.417
و پسوخه بی‌هوش بر زمین افتاد.

00:04:32.417 --> 00:04:37.786
کیوپید که زخم‌هایش التیام یافته بود
به‌سوی عروس خفته‌اش پرواز کرد.

00:04:37.786 --> 00:04:41.166
و گفت که احمق و در اشتباه بوده،

00:04:41.166 --> 00:04:43.508
و بی‌باکی پسوخه در مواجهه با ناشناخته‌ها

00:04:43.508 --> 00:04:48.147
ثابت کرده که او در عشق برتر است.

00:04:48.147 --> 00:04:55.467
کیوپید به پسوخه آمبروزیا،
شهدِ خدایان را نوشاند و او را نامیرا کرد.

00:04:55.467 --> 00:04:58.958
کوتاه زمانی بعد،
پسوخه دخترشان را به دنیا آورد.

00:04:58.958 --> 00:05:01.249
آن‌ها او را لذت نام نهادند،

00:05:01.249 --> 00:05:06.199
و او، کیوپید و پسوخه
که نامش به معنای روان است،

00:05:06.199 --> 00:05:10.249
از آن پس در کارِ بغرنج ساختنِ
زندگی عاشقانه‌ی انسان‌ها بوده‌اند.