1832 წელს, მათემატიკოსმა კარლ
გაუსმა

და ფიზიკოსმა პროფესორმა, ვილჰელმ
ვებერმა, შექმნეს სისტემა

რომელიც საშუალებას
აძლევდა მათ კომუნიკაცია ჰქონოდათ

ექსპერიმენტებზე მუშაობისას დიდ მანძილზე-

დაეკავშირებინათ ობსერვატორია ფიზიკის
ლაბორატორიასთან.

მათ ნამდვილად მნიშვნელოვანი პრობლემა
გადაჭრეს:

რომელიც მეტი იყო, ვიდრე თავსატეხი:

როგორ გაეგზავნათ ანბანის ყველა ასო

ერთი წრედის ან ერთი სადენის გამოყენებით.

და მათი სისტემა იყენებდა გალვანომეტრს,,

რადგან ცნობილი იყო რომ ელეტროდენი, 
რომელი გადიოდა

კოჭაში, ქმნიდა მაგნიტურ ველს, 
რომელიც გადიოდა

ხვიების ცენტრზე,მას კი შეეძლო 
ისრის გადახრა.

მაგრამ მარტივი დისტანციური გადაცემის 
ნაცვლად,

მათი სისტემა იყენებდა გადამრთველს,
რომელსაც შეეძლო

წამიერად შეეცვალა დენის მიმართულება.

ამას შეიძლება მოჰყოლოდა მაგნიტური

ველის მიმართულების შეცვლა 
ხვეულას ირგვლივ

და ისარიც გადაიხრებოდა მარჯვნივ 
ან მარცხნივ,

დენის მიმართულების მიხედვით-

ასე, მათთვის ორი განსხვავებული შემთხვევის
გადაცემით-

ან "სიმბოლოსი"- მარცხნივ 
ან მარჯვნივ გადახრით.

ყველაზე მნიშვნელოვანი, მან პატარა 
სიმბოლოები შეუსაბამა

ყველაზე გავრცელებულ ასოებს.

მაგალითად, A ნიშნავდა მარჯვნივ 
ერთ გადახრას.

და'E'მარცხენა მხარეს ერთ გადახრას.

ის ნაკლებად გავრცელებული ასოებისთვის
იყენებდა შედარებით გრძელ კოდებს,

როგორიცაა 'K,რომელიც მარჯვნივ
სამ გადახრას ნიშნავდა,

და ამავე დროს, გადაცემის სისწრაფე

იყო დაახლოებით 9 ასო ერთ წუთში.

ყველა შემდეგი ტელეგრაფს მაგნიტური
ისრით,

ჰქონდა მსგავსი შეზღუდვები-

და ეს ინჟინერიის პრობლემა იყო.

სიგნალის გადაცემა არ იყო სწრაფი.

ახლა სიგნალის გადაცემის სისწრაფე

განისაზღვრებოდა ერთ წუთში 
გადახრების რიცხვით,

რომლებიც ზუსტად მიიღებოდა და გადაიცემოდა.

და თუ სიგნალების რაოდენობა მეტი
იქნებოდა,

მიმღები იბნეოდა, რხევების გამო-

რაც შეცდომებს წარმოშობდა-

ეს პიანინოზე სწრაფ დაკვრას შეიძლება 
შევადაროთ, ნოტები ერთმანეთს ერევიან

და განსხვავება რთულად შესამჩნევი ხდება-
თუ თქვენს სწრაფად უკრავთ.

და დროსთან ერთად, გადაცემის სისწრაფე

ხარისხობრივად გაუმჯობესდა.

ერთ-ერთი გაუმჯობესება

გამოიხატებოდა ხვეულაზე პატარა
მაგნიტის დამატებით.

ეს ეხმარებოდა გადახრილ ისარს

თავის ნეიტრალურ მდგომარეობაში
დასაბრუნებლად.

და ამ კონსტრუქციის დახმარებით მაგნიტურ
ისრიანი

ტელეგრაფი ფართოდ გავრცელებული გახდა 
ევროპაში.

The Electric Telegraph Company

პირველი საჯარო სატელეგრაფო კომპანია
იყო.

ის დაარსდა 1846 წელს, მას შემდეგ, რაც 
მფლობელებმა

შეისყიდეს ისრიანი ტელეგრაფის პატენტი
იყიდეს.

თუმცა ასეთი ტელეგრაფების სისწრაფე

არასდროს აჭარბებდა წუთში 60 ასოს-

ამის მიზეზი ის იყო, რომ ისარს არ 
შეეძლო

წუთში ერთზე მეტად გადახრა.

და ამიტომ, კომპანია იღებდა
მომხმარებლებისგან

მხოლოდ ერთ წერილს-

რომელშიც არ შეიძლება ყოფილიყო
ოცზე მეტი სიტყვა-

რაც ტვიტერში წერილის სიგრძის ტოლია.

და 1848 წლისთვის, ერთი წერილის გაგზავნის
ფასი

ლონდონიდან ედინბურგამდე 16 შილინგს
უდრიდა.

და იმ დროს,ეს დაახლოებით უდრიდა
მაღაზიის

მფლობელის ერთი კვირის ხელფასს.

ამიტომ, თავიდან, ეს ტექნოლოგია

მიუწვდომელი იყო უბრალო ხალხისთვის.

აშშ-ში, ტელეგრაფის კომერცალიზაცია

მოხდა პორტრეტისტ სამუელ მორზეს 
წყალობით,

რომელიც აკვირდებოდა

ტელეგრაფის განვითარებას ევროპაში.

მორზეს როლი მნიშვნელოვანია. მან 
მოახდინა ფოკუსირება

იმაზე, თუ როგორ დაეჩქარებინა
წერილების გადაცემა.

მან უარი თქვა ისრების
გამოყენებაზე.

და 1838 წელს, მან დაარეგისტრირა
პატენტი

ის დაფუძნებული იყო იდეაზე, რომ 
ელექტრული დენს

შეეძლო დინება და შეწყვეტაც-

და ეს პაუზები რაღაცაზე მიანიშნებდა.

პაუზების კოდირების პროცესი 
საკმაოდ რთული იყო-

მექანიზმის ჩახლართული სისტემა,

ბერკეტები და ელექტრომაგნიტები..

თუმცა, ეს სისტემა მნიშვნელოვნად
გამარტივდა

მორზეს ალბერტ ვეილთან 
თანამშრომლობის დაწყების შემდეგ.

ამის წყალობით, წერილის დაწერა 
შესაძლებელი გახდა

მარტივი ზამბარიანი 
ბერკეტის ("გასაღების") საშუალებით-

რომლის გაკონტროლებაც 
თითის დაჭერით ხერხდებოდა.

და მიმღების ბოლოზე იყო ზამბარიანი 
ბერკეტი

რომელიც მოქაჩვა და დაბრუნება

შესაძლებელი იყო ელექტრომაგნიტის
დახმარებით.

მარჯვენა და მარცხენა მხარეს გადახრის
განსასხვავებლად

მან განასხვავა კლავიშის სიგრძე, ან
იმპულსის სიგანე.

გადამრთველზე ძალიან მოკლე დროში

დაჭერას "წერტილი" ჰქვია.

და წერტილი ითვლება მორზეს ანბანის

საბაზო ერთეულად.

და გადამრთველზე დროის ერთეულში

სამჯერ დაწერა გამოიხატება- "ტირეთი".

[მორზეს ანბანის დახმარებით დაწერილი
წერილების ხმა.]

ინტერვალი აბსოლუტურად სწორია.

ძალიან პატარა, შეკუმშული ინტერვალებია

წერტილებსა და ტირეებს შორის.

დი-დაჰ დიტ.

[მორზეს კოდით დაწერილი წერილები]

დი-დაჰ დიტ.

[მორზეს კოდით დაწერილი წერილები]

და ეს იყო გასაღები მათი

კოდების წერის სტრატეგიის.

დაწყებული პირველი წერტილით ან ტირეთი-
მარცხენა ან მარჯვენა შტოთი-

რომელსაც,მივყავართმომდევნო
წერტილამდე ან ტირემდე და ასე შემდეგ.

სქემა უნიშნავდა სიმბოლოების მოკლე 
თანამიმდევრობებს

მეტად მოსალოდნელ ასოებს.

ასეოების გამოყენების სიხშირე კი

განისაზღვრებოდა მათი წიგნებში
გამოყენების მიხედვით.

ამიტომ,თუ ხის მწვერვალი,

იყო უბრალოდ ერთი წერტილი- ის
ნიშნავდა 'E'-ს.

ერთი ტირე გამოსახავდა 'T-ს.

და თუ ჩვენ ქვემოთ წამოვალთ,

მივალთ ნაკლებად გამოყენებად
ასოებთან.

სისტემის მიხედვით ასოს შემდეგ ჩნება 
სამერთეულიანი პაუზა.

ინტერვალები სიტყვაში ან ჯგუფში სიმბოლოებს 
შორის

ასევე თანაბარზომიერია- თუმცა უფრო
გრძელი.

[მორზეს კოდით გაგზავნილი წერილები]

მნიშვნელოვანია გავიგოთ, რომ წერილების
მნიშვნელობა

იხლართებოდა მათი გადაცემის 
სისწრაფესთან ერთად.

გიკვირთ, რომ ჩვეული ინტერვალები

ნამდვილად ასე მნიშვნელოვანია?

და ეს აღარ არის ზედმეტი დაზუსტება-

ახირება- როგორც, ვთქვათ,
კოხტად წერა?

თუ თქვენ ასე ფიქრობთ, თქვენ ცდებით.
და გაჩვენებთ, რატომ,

[მორზეს კოდით დაწერილი წერილები]

წერტილი წერტილთან, ტირე ტირესთან.
ისინი ემთხვევიან.

მხოლოდ ინტერვალი ასხვავებს

ერთმანეთისგან სიტყვებს.

ამიტომ,სიტყვის 'Paris,'

გასაგზავნად,ეს უნდა
წარმოვიდგინოთ,როგორც

'P [ინტერვალი]A [ინტერვალი] 
R [ინტერვალი] I [ინტერვალი] S.

ამ სისტემის გადაცემის სისწრაფე
პირდაპირ კავშირშია

სიგნალის ტემპთან.

და სავარჯიშო ვიდეოში გამოყენებული
იყო მუსიკალური ანალოგიები.

მან გაგზავნა სტანდარტული სატესტო სიტყვა:
'PARIS.'

და აი თქვენ.

თითოეული პიკი არის ან 
წერტილი, ან ტირე.

თითეული ჩაღრმავება, ინტერვალი.

ეს საუკეთესოდ გაგზავნაა. თანაბარზომიერი
და რიტმული.

ეს ცუდი შეტყობინების ნიშანია.

იგივე სიტყვა:'PARIS, განსხვავებულად
ჩანს

არარეგულარული წერტილები და ტირეები,
არასისტემური ინტერვალები.

არა თანაბარზომიერობა. არარიტმულობა.

საოცარია, ზუსტად ამ კოდური სისტემის 
სიმარტივემ

გახადა გადაცემა უფრო სწრაფი,

კლავიშებთან და ბერკეტებთან შედარებით,

რომლებიც ევროპის მაგნიტურ ტელეგრაფებში
გამოიყენებოდა.

გადაცემის სიჩქარე გაიზარდა წუთში 
135 სიმბოლომდე,

ან მეტამდე, გაწვრთნილი ოპერატორის
შემთხვევაში,

და 1884 წლის 24 მაისს, პირველად წარმატებით
გაიგზავნა შეტყობინება:

"რა მოიმოქმედა ღმერთმა?"

და მომდევნო დღეს, "New YorkTribune "-მა
დაწერა:

"მოხდა სასწაული, სივრცეს უკვე

აღარ აქვს მნიშვნელობა"

გაითვალისწინეთ, რომ იმ დროს წერილების
90%

ცხენების ზურგით ტრანსპორტირდებოდა.

სწრაფადვე, ეს ტექნოლოგია უმნიშვნელოვანესი
გახდა

შეარაღებული ძალების, გაზეთების,
ფინანსური მოვაჭრეების,

კრიმინალთან მებრძოლი ორგანიზაციების
წარმატებისთვის.

ბიზნესი, რომელიც ინფორმაციაზე იყო 
დამოკიდებული,

ახლა დამოკიდებული გახდა მორზეს კოდსა
და ტელეგრაფზე.

1900 წლისთვის, ერთი წერილის 
ფასი 30 ცენტამდე დაეცა,

რადგან ტრაფიკი გაიზარდა და იმ წელს

63.2 მილიონი წერილი გაიგზავნა.

რადგან ადამიანებმა დაიწყეს ამ სისტემის 
გამოყენება, მათ ბუნებრივია

დაიწყეს ფიქრი, როგორ დაეზოგათ ფული.

ამან მიგვიყვანა იმ წიგნების 
პოპულარიზაციამდე,

რომლებშიც დაშიფრული იყო წინადადებები.

მაგალითად, სიტყვა 'Blade' სინამდვილეში
ნიშნავდა:

გთხოვთ დაასახელეთ და დაჯავშნეთ
საცხოვრებელი ადგილი

ჩემთვის და ჩემი ოჯახისთვის.

სატელეგრაფო კომპანიებს ეს არ მოსწონდათ

რადგან ისინი შემოსავალს კარგავდნენ.

მეტი სიმბოლო უდრდა მეტ მოგებას.

გამოაშკარავდა, რომ ინფორმაცია
ფარდობითი ცნება გახდა.

საჭირო იყო კონკრეტული ინფორმაცია.

აშკარა კითხვა უპასუხოდ რჩებოდა.

თუ თქვენ გადასცემთ ინფორმაციას

არ აქვს მნიშვნელობა რა საშუალებით-

როგორ იქნებით ყველასთვის სამართლიანი?

ასოების რიცხვი ინფორმაციის საზომად

აღარ განიხილებოდა.