WEBVTT

00:00:00.000 --> 00:00:02.000
สวัสดีครับ ผมชื่อแฟรงค์

00:00:02.000 --> 00:00:04.000
ผมเป็นนักสะสมความลับ

00:00:04.000 --> 00:00:06.000
เรื่องมันเกิดขึ้นจากไอเดียบ้าๆของผม

00:00:06.000 --> 00:00:09.000
ในเดือนพฤศจิกายน ปี 2004

00:00:09.000 --> 00:00:12.000
ผมปริ้นโปสการ์ดที่จ่าหน้าถึงตัวเอง 3,000 ใบ

00:00:12.000 --> 00:00:14.000
หน้าตาแบบนี้

00:00:14.000 --> 00:00:16.000
มีด้านหนึ่งว่างเปล่า

00:00:16.000 --> 00:00:18.000
ส่วนอีกด้าน

00:00:18.000 --> 00:00:20.000
มีคำแนะนำการใช้งานเขียนเอาไว้

00:00:20.000 --> 00:00:23.000
ผมขอให้ผู้คนแปลกหน้า เขียนเรื่องราวความลับ

00:00:23.000 --> 00:00:26.000
ที่พวกเขาไม่เคยบอกใครมาก่อน

00:00:26.000 --> 00:00:28.000
ผมสุ่มแจกมันออกไป

00:00:28.000 --> 00:00:30.000
บนถนนในวอชิงตัน ดีซ๊

00:00:30.000 --> 00:00:32.000
ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น

NOTE Paragraph

00:00:32.000 --> 00:00:35.000
แต่ไม่นานความคิดนี้ก็แพร่ออกไปอย่างรวดเร็ว

00:00:35.000 --> 00:00:38.000
ผู้คนเริ่มซื้อโปสการ์ดเอง

00:00:38.000 --> 00:00:40.000
และทำโปสการ์ดเอง

00:00:40.000 --> 00:00:43.000
ความลับของผู้คนเริ่มหลั่งไหลเขามาในกล่องจดหมายของผม

00:00:43.000 --> 00:00:46.000
ไม่ใช่เพียงจากวอชิงตันดีซี

00:00:46.000 --> 00:00:48.000
แต่จาก เท็กซัส แคลิฟอร์เนีย

00:00:48.000 --> 00:00:51.000
แวนคูเวอร์ นิวซีแลนด์ อิรัก

00:00:51.000 --> 00:00:55.000
ไม่นานนัก ความคิดบ้าๆของผม ก็ดูไม่บ้าอีกต่อไป

00:00:55.000 --> 00:00:57.000
PostSecret.com

00:00:57.000 --> 00:01:01.000
เป็นบล๊อกไร้โฆษณาที่มีการเข้าชมมากที่สุดในโลก

00:01:01.000 --> 00:01:04.000
และนี่คือโปสการ์ดที่ผมรวบรวมได้ทุกวันนี้

00:01:06.000 --> 00:01:08.000
คุณเห็นภรรยาผม

00:01:08.000 --> 00:01:10.000
พยายามวางโปสการ์ดเพิ่ม

00:01:10.000 --> 00:01:14.000
บนปิระมิดแห่งความลับ กว่าห้าแสนชิ้น

NOTE Paragraph

00:01:14.000 --> 00:01:16.000
สิ่งที่ผมอยากทำตอนนี้

00:01:16.000 --> 00:01:19.000
คือเล่าความลับที่น่าสนใจ

00:01:19.000 --> 00:01:21.000
ให้คุณฟัง

00:01:21.000 --> 00:01:24.000
เริ่มจากความลับนี้ครับ

00:01:25.000 --> 00:01:28.000
"ฉันเก็บสแตมป์นี้ไว้ตั้งแต่เด็ก

00:01:28.000 --> 00:01:30.000
และฉันก็รอมาทั้งชีวิต

00:01:30.000 --> 00:01:33.000
เพื่อหาใครสักคนที่ฉันส่งให้ได้

00:01:33.000 --> 00:01:35.000
แต่ฉันไม่เคยมีเพื่อนเลย"

00:01:35.000 --> 00:01:37.000
ความลับมาในหลากหลายรูปแบบ

00:01:37.000 --> 00:01:39.000
ทั้งน่าตกใจ น่าขบขัน

00:01:39.000 --> 00:01:42.000
หรือที่เต็มไปด้วยจิตวิญญาณ

00:01:42.000 --> 00:01:45.000
มันเชื่อมต่อเราในฐานะมนุษยธรรม

00:01:45.000 --> 00:01:48.000
และเชื่อมเรากับผู้ที่เราไม่เคยพบเจอ

00:01:51.000 --> 00:01:59.000
(เสียงหัวเราะ)

00:01:59.000 --> 00:02:01.000
อันนี้อาจมาจากคนที่นั่งอยู่ที่นี่ก็ได้

00:02:01.000 --> 00:02:03.000
ก็ไม่แน่นะ

00:02:03.000 --> 00:02:05.000
อันนี้แสดงให้เห็นถึง

00:02:05.000 --> 00:02:07.000
ความคิดสร้างสรรค์ที่คนเรามี

00:02:07.000 --> 00:02:09.000
เมื่อเขาเขียนและส่งโปสการ์ดใบนี้มา

00:02:09.000 --> 00:02:12.000
แน่นอนว่าอันนี้ทำขึ้นจากแก้วของสตาร์บัคส์

00:02:12.000 --> 00:02:16.000
ด้านหลังมีสแตมป์และที่อยู่ของผม

NOTE Paragraph

00:02:18.000 --> 00:02:21.000
"ถึงแม่ผู้ให้กำเนิดฉัน ตอนนี้ครอบครัวฉันอบอุ่นที่สุด

00:02:21.000 --> 00:02:24.000
หนูพบความรักแล้ว มีความสุขที่สุดเลย"

00:02:26.000 --> 00:02:29.000
ความลับเตือนสติเราถึงอารมณ์ของผู้คน

00:02:29.000 --> 00:02:32.000
ทั้งความอ่อนแอ และความกล้าหาญ

00:02:32.000 --> 00:02:34.000
ที่เกิดขึ้นอย่างเงียบๆ

00:02:34.000 --> 00:02:36.000
ในชีวิตของคนรอบตัวเรา

00:02:36.000 --> 00:02:39.000
แม้กระทั่งวินาทีนี้

00:02:40.000 --> 00:02:44.000
"ทุกคนที่รู้จักฉันก่อนเหตุการณ์ 9/11

00:02:44.000 --> 00:02:47.000
เชื่อว่าฉันตายแล้ว"

00:02:53.000 --> 00:02:56.000
"ฉันเคยทำงานกับคนที่เคร่งศาสนามากๆ

00:02:56.000 --> 00:02:58.000
บางครั้งฉันเลยไม่ใส่กางเกงในไปทำงาน

00:02:58.000 --> 00:03:01.000
ฉันยิ้มกว้าง และหัวเราะทั้งวัน"

NOTE Paragraph

00:03:01.000 --> 00:03:06.000
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:03:09.000 --> 00:03:12.000
อันต่อไปนี้ ผมต้องเล่าถึงเบื้องหลังซะก่อน

00:03:12.000 --> 00:03:15.000
ผมชอบที่ได้เชิญไปพูดตามมหาวิทยาลัย

00:03:15.000 --> 00:03:17.000
และแบ่งปันความลับและเรื่องราวกับนักศึกษา

00:03:17.000 --> 00:03:20.000
บางครั้งฉันก็จะอยู่ต่อหลังพูดจบ

00:03:20.000 --> 00:03:23.000
เซ็นหนังสือ และถ่ายรูปกับเด็กๆ

00:03:23.000 --> 00:03:25.000
และโปสการ์ดใบนี้

00:03:25.000 --> 00:03:27.000
ทำมาจากหนึ่งในรูปเหล่านั้น

00:03:27.000 --> 00:03:29.000
ผมต้องบอกด้วยว่า ในงาน PostSecret วันนั้น

00:03:29.000 --> 00:03:31.000
ผมต้องติดไมค์ไร้สาย

00:03:31.000 --> 00:03:34.000
คล้ายๆกับที่ผมใช้วันนี้

00:03:36.000 --> 00:03:38.000
"ไมค์ของคุณเปิดอยู่ตอนซาวด์เช็ค

00:03:38.000 --> 00:03:40.000
เราทุกคนได้ยินเสียงคุณฉี่"

00:03:40.000 --> 00:03:49.000
(เสียงหัวเราะ)

00:03:49.000 --> 00:03:51.000
มันน่าอับอายมากครับตอนนั้น

00:03:51.000 --> 00:03:56.000
แต่ผมก็คิดซะว่า มันอาจจะแย่กว่านี้ได้อีก

00:03:56.000 --> 00:03:59.000
นึกออกใช่ไหมครับ

NOTE Paragraph

00:03:59.000 --> 00:04:02.000
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:04:02.000 --> 00:04:04.000
"ในซองนี้

00:04:04.000 --> 00:04:06.000
มีเศษกระดาษที่เหลือ

00:04:06.000 --> 00:04:08.000
จากจดหมายฆ่าตัวตาย ที่ฉันไม่ได้ใช้

00:04:08.000 --> 00:04:12.000
ฉันเป็นคนที่มีความสุขที่สุดในโลกเลย (ตอนนี้นะ)"

00:04:16.000 --> 00:04:19.000
"หนึ่งในนี้ เป็นพ่อของลูกฉัน

00:04:19.000 --> 00:04:22.000
เขาจ่ายเงินฉันเยอะมาก เพื่อให้เก็บเป็นความลับ"

NOTE Paragraph

00:04:22.000 --> 00:04:30.000
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:04:32.000 --> 00:04:35.000
"วันเสาร์นั้น ที่คุณสงสัยว่าผมไปไหนมา

00:04:35.000 --> 00:04:37.000
ผมไปซื้อแหวนมาให้คุณ

00:04:37.000 --> 00:04:39.000
มันอยู่ในกระเป๋าผมตอนนี้"

00:04:39.000 --> 00:04:42.000
ผมแปะโปสการ์ดนี้ลงบนบล็อก

00:04:42.000 --> 00:04:44.000
เมื่อสองปีที่แล้ว ในวันวาเลนไทน์

00:04:44.000 --> 00:04:47.000
มันเป็นใบล่างสุด จากโปสการ์ดกองเบ้อเริ่ม

00:04:47.000 --> 00:04:50.000
เพียงไม่กี่ชั่วโมงที่ผมอัพขึ้นบล็อก

00:04:50.000 --> 00:04:52.000
ผมได้รับอีเมล์ที่น่ายินดี

00:04:52.000 --> 00:04:54.000
จากคนที่ส่งโปสการ์ดใบนี้มา

NOTE Paragraph

00:04:54.000 --> 00:04:57.000
เขาบอกว่า "แฟรงค์ ผมอยากให้คุณรู้

00:04:57.000 --> 00:04:59.000
มันเป็นเรื่องที่น่ายินดีมาก"

00:04:59.000 --> 00:05:02.000
เขาว่า "ขาผมยังสั่นอยู่เลย"

00:05:02.000 --> 00:05:05.000
เขาว่า "ผมกับแฟนผม

00:05:05.000 --> 00:05:07.000
นั่งอ่านบล็อกของคุณทุกเช้าวันอาทิตย์

00:05:07.000 --> 00:05:09.000
อ่านออกเสียงให้ดังๆ

00:05:09.000 --> 00:05:11.000
ประหนึ่งว่ามันเป็นกิจวัตรประจำวัน

00:05:11.000 --> 00:05:14.000
ผมอ่านให้เธอฟัง เธออ่านให้ผมฟัง"

00:05:14.000 --> 00:05:16.000
เขาบอกว่า "มันทำให้เราสนิทกันมากขึ้น

00:05:16.000 --> 00:05:18.000
ตลอดหลายปีที่ผ่านมา

NOTE Paragraph

00:05:18.000 --> 00:05:20.000
ตอนที่ผมเห็น

00:05:20.000 --> 00:05:22.000
คุณโพสต์โปสการ์ดของผม

00:05:22.000 --> 00:05:24.000
ไว้เป็นใบล่างสุด

00:05:24.000 --> 00:05:26.000
ผมพยายามอยู่กับเนื้อกับตัว

00:05:26.000 --> 00:05:28.000
พยายามไม่ให้เธอจับได้

00:05:28.000 --> 00:05:30.000
และดั่งวันอาทิตย์อื่นๆ

00:05:30.000 --> 00:05:34.000
เราเริ่มอ่านความลับให้กันและกันฟัง"

00:05:34.000 --> 00:05:37.000
เขาว่า "แต่ครั้งนี้มันช่างยาวนานเหลือเกิน

00:05:37.000 --> 00:05:39.000
กว่าจะผ่านไปแต่ละใบ"

00:05:39.000 --> 00:05:41.000
แต่ในที่สุด

00:05:41.000 --> 00:05:44.000
เธออ่านไปถึงโปสการ์ดใบสุดท้าย

00:05:44.000 --> 00:05:49.000
เขาเล่าว่า "เธออ่านมัน แล้วทวนอีกรอบ"

00:05:49.000 --> 00:05:51.000
เธอหันมาหาผม แล้วพูดว่า

00:05:51.000 --> 00:05:53.000
"นั่นมันแมวเราไม่ใช่หรอ"

00:05:53.000 --> 00:06:01.000
(เสียงหัวเราะ)

00:06:01.000 --> 00:06:03.000
และเมื่อเธอหันมา

00:06:03.000 --> 00:06:05.000
เขาก็ไปอยู่ในท่าคุกเข่าแล้ว พร้อมแหวนอยู่ในมือ

00:06:05.000 --> 00:06:08.000
เขาถามคำถามนั้น และเธอก็ตอบตกลง

NOTE Paragraph

00:06:08.000 --> 00:06:10.000
ผมส่งอีเมล์กลับไป

00:06:10.000 --> 00:06:12.000
และบอกว่า "รบกวนส่งรูป หรืออะไรก็ได้

00:06:12.000 --> 00:06:15.000
ที่ผมสามารถแบ่งปันให้ทุกๆคนได้รับรู้

00:06:15.000 --> 00:06:18.000
ถึงเรื่องราวความรักที่จบลงอย่างสวยงาม"

00:06:18.000 --> 00:06:20.000
เขาส่งรูปนี้มา

NOTE Paragraph

00:06:20.000 --> 00:06:24.000
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:06:25.000 --> 00:06:28.000
"ผมเจอกล้องของคุณที่ ลอลลาพาลูซ่า

00:06:28.000 --> 00:06:31.000
ผมเลยล้างรูปพวกนี้ให้

00:06:31.000 --> 00:06:35.000
และผมยินดีที่จะส่งให้คุณ"

00:06:35.000 --> 00:06:37.000
รูปนี้ไม่เคยกลับไปหา

00:06:37.000 --> 00:06:40.000
เจ้าของที่ทำมันหายไป

00:06:40.000 --> 00:06:43.000
แต่ความลับนี้กระทบผู้คนจำนวนมาก

00:06:43.000 --> 00:06:45.000
เริ่มจากนักศึกษาในแคนาดา

00:06:45.000 --> 00:06:47.000
ชื่อว่า แมตตี้

00:06:47.000 --> 00:06:49.000
แมตตี้มีแรงบันดาลใจจากความลับนี้

00:06:49.000 --> 00:06:51.000
เขาสร้างเว็บไซต์ขึ้นมา

00:06:51.000 --> 00:06:54.000
ชื่อว่า IFoundYourCamera (ผมเจอกล้องของคุณ)

00:06:54.000 --> 00:06:56.000
แมตตี้เชื้อเชิญให้ผู้คน

00:06:56.000 --> 00:06:59.000
ส่งกล้องถ่ายรูปที่คนเก็บได้

00:06:59.000 --> 00:07:01.000
แผ่นเมมโมรี่ที่สูญหาย

00:07:01.000 --> 00:07:03.000
กับรูปถ่ายที่พรากจากเจ้าของ

00:07:03.000 --> 00:07:05.000
แมตตี้เอารูปพวกนี้ออกมา

00:07:05.000 --> 00:07:08.000
แล้วโพสต์บนเว็บไซต์ทุกอาทิตย์

00:07:08.000 --> 00:07:10.000
ผู้คนเข้ามาค้นหา

00:07:10.000 --> 00:07:13.000
เผื่อว่าจะเจอกล้องที่เขาทำหายไป

00:07:13.000 --> 00:07:16.000
หรือช่วยคนอื่นหารูปภาพที่หายไป

00:07:16.000 --> 00:07:20.000
รูปภาพที่อาจมีค่าเกินคำบรรยาย

00:07:20.000 --> 00:07:22.000
ผมชอบอันนี้มากครับ

NOTE Paragraph

00:07:22.000 --> 00:07:25.000
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:07:25.000 --> 00:07:29.000
แมตตี้ค้นพบวิธี

00:07:29.000 --> 00:07:32.000
ที่เพิ่มพูลน้ำใจของคนแปลกหน้า

00:07:32.000 --> 00:07:35.000
มันดูเหมือนเป็นไอเดียที่ง่ายมาก ซึ่งมันก็จริง

00:07:35.000 --> 00:07:38.000
แต่ผลกระทบที่มันมี มันมหาศาล

00:07:38.000 --> 00:07:40.000
แมตตี้เล่าให้ผมฟัง

00:07:40.000 --> 00:07:42.000
ถึงอีเมล์ชิ้นหนึ่ง

00:07:42.000 --> 00:07:46.000
จากคุณแม่ในรูป

00:07:46.000 --> 00:07:49.000
"นั่นคือฉัน สามีฉัน และลูกของฉัน

00:07:49.000 --> 00:07:53.000
อีกรูปหนึ่งคือคุณยายฉันที่กำลังป่วย

00:07:53.000 --> 00:07:55.000
ขอบคุณที่สร้างเว็บนี้ขึ้นมา

00:07:55.000 --> 00:07:58.000
รูปพวกนี้มีค่ามากกว่าอะไรทั้งสิ้น

00:07:58.000 --> 00:08:00.000
รูปตอนลูกของฉันเพิ่งคลอด

00:08:00.000 --> 00:08:03.000
พรุ่งนี้เขาจะสี่ขวบแล้ว"

00:08:04.000 --> 00:08:06.000
ทุกรูปที่คุณเห็น

00:08:06.000 --> 00:08:08.000
และอีกหลายพันนอกจากนั้น

00:08:08.000 --> 00:08:10.000
ถูกส่งคืนให้เจ้าของ

00:08:10.000 --> 00:08:12.000
บางทีข้ามน้ำข้ามทะเล

00:08:12.000 --> 00:08:15.000
บางครั้งก็ต้องข้ามผ่านภาษา

NOTE Paragraph

00:08:17.000 --> 00:08:20.000
นี่เป็นโปสการ์ดสุดท้ายที่ผมอยากเอ่ยถึงวันนี้

00:08:20.000 --> 00:08:23.000
"เวลาที่คนที่ฉันรัก

00:08:23.000 --> 00:08:25.000
ฝากข้อความเสียงไว้ในโทรศัพท์

00:08:25.000 --> 00:08:28.000
ฉันบันทึกมันไว้ตลอด เผื่อว่าเราจะไม่ได้เจอเขาอีก

00:08:28.000 --> 00:08:30.000
ซึ่งฉันอาจไม่มีทาง

00:08:30.000 --> 00:08:33.000
ได้ยินเสียงเขาอีกเลย"

00:08:34.000 --> 00:08:36.000
เมื่อผมโพสต์ความลับนี้

00:08:36.000 --> 00:08:38.000
ผู้คนจำนวนหนึ่ง

00:08:38.000 --> 00:08:40.000
ส่งข้อความเสียงออกจากโทรศัพท์เขา

00:08:40.000 --> 00:08:43.000
บางอันเก็บมาเป็นปี

00:08:43.000 --> 00:08:46.000
เป็นข้อความจากครอบครัว หรือเพื่อนฝูง

00:08:46.000 --> 00:08:49.000
ที่เสียชีวิตลง

00:08:49.000 --> 00:08:51.000
พวกเขาว่า การเก็บรักษาเสียงเหล่านั้น

00:08:51.000 --> 00:08:53.000
และแบ่งปันมันออกไป

00:08:53.000 --> 00:08:58.000
ช่วยให้จิตวิญญาณของคนที่เขารัก ยังคงอยู่

00:08:58.000 --> 00:09:00.000
มีหญิงสาวคนหนึ่ง

00:09:00.000 --> 00:09:02.000
โพสต์ข้อความสุดท้าย

00:09:02.000 --> 00:09:05.000
ที่เธอได้ยินจากคุณยายของเขา

NOTE Paragraph

00:09:06.000 --> 00:09:09.000
ความลับมาในหลากหลายรูปแบบ

00:09:09.000 --> 00:09:12.000
มีทั้งน่าตกใจ น่าขบขัน

00:09:12.000 --> 00:09:14.000
หรือเต็มไปด้วยจิตวิญญาณ

00:09:14.000 --> 00:09:16.000
มันเชื่อมต่อเราในฐานะมนุษยธรรม

00:09:16.000 --> 00:09:21.000
หรือกับผู้คนที่เรามิอาจพบเจออีก

NOTE Paragraph

00:09:21.000 --> 00:09:24.000
เสียงเครื่องอัด: ข้อความแรก

00:09:25.000 --> 00:09:30.000
คุณยาย: ♫ วันนี้วันเกิดใครหนอ ♫

00:09:30.000 --> 00:09:34.000
♫ วันนี้วันเกิดใครหนอ ♫

00:09:34.000 --> 00:09:37.000
♫ เรามาจุดเทียน ♫

00:09:37.000 --> 00:09:40.000
♫ บนเค้กของคนนั้นกัน ♫

00:09:40.000 --> 00:09:43.000
♫ พวกเราพร้อมหน้ากัน ♫

00:09:43.000 --> 00:09:45.000
♫ ในวันเกิดของของเธอ ♫

00:09:45.000 --> 00:09:48.000
วันนี้หนูอายุ 21 แล้วนะ

00:09:48.000 --> 00:09:51.000
สุขสันต์วันเกิด ยายรักเธอมากนะ

00:09:51.000 --> 00:09:53.000
แล้วไว้คุยกันนะ

NOTE Paragraph

00:09:53.000 --> 00:09:55.000
แฟรงค์: ขอบคุณครับ

NOTE Paragraph

00:09:55.000 --> 00:10:01.000
(เสียงปรบมือ)

NOTE Paragraph

00:10:01.000 --> 00:10:03.000
ขอบคุณครับ

NOTE Paragraph

00:10:03.000 --> 00:10:14.000
(เสียงปรบมือ)

NOTE Paragraph

00:10:14.000 --> 00:10:16.000
จูน โคเฮน: แฟรงค์ มันงดงามมาก

00:10:16.000 --> 00:10:18.000
ซาบซึ้งมาก

00:10:18.000 --> 00:10:20.000
คุณเคยส่งโปสการ์ดให้ตัวเองไหม?

00:10:20.000 --> 00:10:22.000
ส่งโปสการ์ดให้ PostSecret?

NOTE Paragraph

00:10:22.000 --> 00:10:25.000
แฟรงค์: มีความลับของผมในหนังสือผมทุกเล่ม

00:10:25.000 --> 00:10:28.000
ผมคิดว่า เหตุผลหนึ่งของโปรเจกต์นี้

00:10:28.000 --> 00:10:30.000
ถึงแม้ผมไม่ได้รู้ตั้งแต่ต้น

00:10:30.000 --> 00:10:33.000
เกิดขึ้นเพราะผมต้องสู้กับความลับของผม

00:10:33.000 --> 00:10:35.000
และด้วยพลังของฝูงชน

00:10:35.000 --> 00:10:38.000
ด้วยน้ำใจที่คนแปลกหน้ามีให้ผม

00:10:38.000 --> 00:10:40.000
ผมสามารถฟื้นตัว

00:10:40.000 --> 00:10:43.000
จากอดีตที่เคยหลอกหลอนผม

NOTE Paragraph

00:10:43.000 --> 00:10:45.000
จูน: มีใครเคยจับได้ไหม

00:10:45.000 --> 00:10:47.000
ว่าความลับไหนเป็นของคุณ

00:10:47.000 --> 00:10:49.000
มีใครเคยบอกได้ไหม?

NOTE Paragraph

00:10:49.000 --> 00:10:51.000
แฟรงค์: บางครั้งผมก็บอกตรงๆเลยนะ

NOTE Paragraph

00:10:51.000 --> 00:10:54.000
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:10:54.000 --> 00:11:02.000
(เสียงปรบมือ)