1
00:00:00,000 --> 00:00:02,000
สวัสดีครับ ผมชื่อแฟรงค์

2
00:00:02,000 --> 00:00:04,000
ผมเป็นนักสะสมความลับ

3
00:00:04,000 --> 00:00:06,000
เรื่องมันเกิดขึ้นจากไอเดียบ้าๆของผม

4
00:00:06,000 --> 00:00:09,000
ในเดือนพฤศจิกายน ปี 2004

5
00:00:09,000 --> 00:00:12,000
ผมปริ้นโปสการ์ดที่จ่าหน้าถึงตัวเอง 3,000 ใบ

6
00:00:12,000 --> 00:00:14,000
หน้าตาแบบนี้

7
00:00:14,000 --> 00:00:16,000
มีด้านหนึ่งว่างเปล่า

8
00:00:16,000 --> 00:00:18,000
ส่วนอีกด้าน

9
00:00:18,000 --> 00:00:20,000
มีคำแนะนำการใช้งานเขียนเอาไว้

10
00:00:20,000 --> 00:00:23,000
ผมขอให้ผู้คนแปลกหน้า เขียนเรื่องราวความลับ

11
00:00:23,000 --> 00:00:26,000
ที่พวกเขาไม่เคยบอกใครมาก่อน

12
00:00:26,000 --> 00:00:28,000
ผมสุ่มแจกมันออกไป

13
00:00:28,000 --> 00:00:30,000
บนถนนในวอชิงตัน ดีซ๊

14
00:00:30,000 --> 00:00:32,000
ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น

15
00:00:32,000 --> 00:00:35,000
แต่ไม่นานความคิดนี้ก็แพร่ออกไปอย่างรวดเร็ว

16
00:00:35,000 --> 00:00:38,000
ผู้คนเริ่มซื้อโปสการ์ดเอง

17
00:00:38,000 --> 00:00:40,000
และทำโปสการ์ดเอง

18
00:00:40,000 --> 00:00:43,000
ความลับของผู้คนเริ่มหลั่งไหลเขามาในกล่องจดหมายของผม

19
00:00:43,000 --> 00:00:46,000
ไม่ใช่เพียงจากวอชิงตันดีซี

20
00:00:46,000 --> 00:00:48,000
แต่จาก เท็กซัส แคลิฟอร์เนีย

21
00:00:48,000 --> 00:00:51,000
แวนคูเวอร์ นิวซีแลนด์ อิรัก

22
00:00:51,000 --> 00:00:55,000
ไม่นานนัก ความคิดบ้าๆของผม ก็ดูไม่บ้าอีกต่อไป

23
00:00:55,000 --> 00:00:57,000
PostSecret.com

24
00:00:57,000 --> 00:01:01,000
เป็นบล๊อกไร้โฆษณาที่มีการเข้าชมมากที่สุดในโลก

25
00:01:01,000 --> 00:01:04,000
และนี่คือโปสการ์ดที่ผมรวบรวมได้ทุกวันนี้

26
00:01:06,000 --> 00:01:08,000
คุณเห็นภรรยาผม

27
00:01:08,000 --> 00:01:10,000
พยายามวางโปสการ์ดเพิ่ม

28
00:01:10,000 --> 00:01:14,000
บนปิระมิดแห่งความลับ กว่าห้าแสนชิ้น

29
00:01:14,000 --> 00:01:16,000
สิ่งที่ผมอยากทำตอนนี้

30
00:01:16,000 --> 00:01:19,000
คือเล่าความลับที่น่าสนใจ

31
00:01:19,000 --> 00:01:21,000
ให้คุณฟัง

32
00:01:21,000 --> 00:01:24,000
เริ่มจากความลับนี้ครับ

33
00:01:25,000 --> 00:01:28,000
"ฉันเก็บสแตมป์นี้ไว้ตั้งแต่เด็ก

34
00:01:28,000 --> 00:01:30,000
และฉันก็รอมาทั้งชีวิต

35
00:01:30,000 --> 00:01:33,000
เพื่อหาใครสักคนที่ฉันส่งให้ได้

36
00:01:33,000 --> 00:01:35,000
แต่ฉันไม่เคยมีเพื่อนเลย"

37
00:01:35,000 --> 00:01:37,000
ความลับมาในหลากหลายรูปแบบ

38
00:01:37,000 --> 00:01:39,000
ทั้งน่าตกใจ น่าขบขัน

39
00:01:39,000 --> 00:01:42,000
หรือที่เต็มไปด้วยจิตวิญญาณ

40
00:01:42,000 --> 00:01:45,000
มันเชื่อมต่อเราในฐานะมนุษยธรรม

41
00:01:45,000 --> 00:01:48,000
และเชื่อมเรากับผู้ที่เราไม่เคยพบเจอ

42
00:01:51,000 --> 00:01:59,000
(เสียงหัวเราะ)

43
00:01:59,000 --> 00:02:01,000
อันนี้อาจมาจากคนที่นั่งอยู่ที่นี่ก็ได้

44
00:02:01,000 --> 00:02:03,000
ก็ไม่แน่นะ

45
00:02:03,000 --> 00:02:05,000
อันนี้แสดงให้เห็นถึง

46
00:02:05,000 --> 00:02:07,000
ความคิดสร้างสรรค์ที่คนเรามี

47
00:02:07,000 --> 00:02:09,000
เมื่อเขาเขียนและส่งโปสการ์ดใบนี้มา

48
00:02:09,000 --> 00:02:12,000
แน่นอนว่าอันนี้ทำขึ้นจากแก้วของสตาร์บัคส์

49
00:02:12,000 --> 00:02:16,000
ด้านหลังมีสแตมป์และที่อยู่ของผม

50
00:02:18,000 --> 00:02:21,000
"ถึงแม่ผู้ให้กำเนิดฉัน ตอนนี้ครอบครัวฉันอบอุ่นที่สุด

51
00:02:21,000 --> 00:02:24,000
หนูพบความรักแล้ว มีความสุขที่สุดเลย"

52
00:02:26,000 --> 00:02:29,000
ความลับเตือนสติเราถึงอารมณ์ของผู้คน

53
00:02:29,000 --> 00:02:32,000
ทั้งความอ่อนแอ และความกล้าหาญ

54
00:02:32,000 --> 00:02:34,000
ที่เกิดขึ้นอย่างเงียบๆ

55
00:02:34,000 --> 00:02:36,000
ในชีวิตของคนรอบตัวเรา

56
00:02:36,000 --> 00:02:39,000
แม้กระทั่งวินาทีนี้

57
00:02:40,000 --> 00:02:44,000
"ทุกคนที่รู้จักฉันก่อนเหตุการณ์ 9/11

58
00:02:44,000 --> 00:02:47,000
เชื่อว่าฉันตายแล้ว"

59
00:02:53,000 --> 00:02:56,000
"ฉันเคยทำงานกับคนที่เคร่งศาสนามากๆ

60
00:02:56,000 --> 00:02:58,000
บางครั้งฉันเลยไม่ใส่กางเกงในไปทำงาน

61
00:02:58,000 --> 00:03:01,000
ฉันยิ้มกว้าง และหัวเราะทั้งวัน"

62
00:03:01,000 --> 00:03:06,000
(เสียงหัวเราะ)

63
00:03:09,000 --> 00:03:12,000
อันต่อไปนี้ ผมต้องเล่าถึงเบื้องหลังซะก่อน

64
00:03:12,000 --> 00:03:15,000
ผมชอบที่ได้เชิญไปพูดตามมหาวิทยาลัย

65
00:03:15,000 --> 00:03:17,000
และแบ่งปันความลับและเรื่องราวกับนักศึกษา

66
00:03:17,000 --> 00:03:20,000
บางครั้งฉันก็จะอยู่ต่อหลังพูดจบ

67
00:03:20,000 --> 00:03:23,000
เซ็นหนังสือ และถ่ายรูปกับเด็กๆ

68
00:03:23,000 --> 00:03:25,000
และโปสการ์ดใบนี้

69
00:03:25,000 --> 00:03:27,000
ทำมาจากหนึ่งในรูปเหล่านั้น

70
00:03:27,000 --> 00:03:29,000
ผมต้องบอกด้วยว่า ในงาน PostSecret วันนั้น

71
00:03:29,000 --> 00:03:31,000
ผมต้องติดไมค์ไร้สาย

72
00:03:31,000 --> 00:03:34,000
คล้ายๆกับที่ผมใช้วันนี้

73
00:03:36,000 --> 00:03:38,000
"ไมค์ของคุณเปิดอยู่ตอนซาวด์เช็ค

74
00:03:38,000 --> 00:03:40,000
เราทุกคนได้ยินเสียงคุณฉี่"

75
00:03:40,000 --> 00:03:49,000
(เสียงหัวเราะ)

76
00:03:49,000 --> 00:03:51,000
มันน่าอับอายมากครับตอนนั้น

77
00:03:51,000 --> 00:03:56,000
แต่ผมก็คิดซะว่า มันอาจจะแย่กว่านี้ได้อีก

78
00:03:56,000 --> 00:03:59,000
นึกออกใช่ไหมครับ

79
00:03:59,000 --> 00:04:02,000
(เสียงหัวเราะ)

80
00:04:02,000 --> 00:04:04,000
"ในซองนี้

81
00:04:04,000 --> 00:04:06,000
มีเศษกระดาษที่เหลือ

82
00:04:06,000 --> 00:04:08,000
จากจดหมายฆ่าตัวตาย ที่ฉันไม่ได้ใช้

83
00:04:08,000 --> 00:04:12,000
ฉันเป็นคนที่มีความสุขที่สุดในโลกเลย (ตอนนี้นะ)"

84
00:04:16,000 --> 00:04:19,000
"หนึ่งในนี้ เป็นพ่อของลูกฉัน

85
00:04:19,000 --> 00:04:22,000
เขาจ่ายเงินฉันเยอะมาก เพื่อให้เก็บเป็นความลับ"

86
00:04:22,000 --> 00:04:30,000
(เสียงหัวเราะ)

87
00:04:32,000 --> 00:04:35,000
"วันเสาร์นั้น ที่คุณสงสัยว่าผมไปไหนมา

88
00:04:35,000 --> 00:04:37,000
ผมไปซื้อแหวนมาให้คุณ

89
00:04:37,000 --> 00:04:39,000
มันอยู่ในกระเป๋าผมตอนนี้"

90
00:04:39,000 --> 00:04:42,000
ผมแปะโปสการ์ดนี้ลงบนบล็อก

91
00:04:42,000 --> 00:04:44,000
เมื่อสองปีที่แล้ว ในวันวาเลนไทน์

92
00:04:44,000 --> 00:04:47,000
มันเป็นใบล่างสุด จากโปสการ์ดกองเบ้อเริ่ม

93
00:04:47,000 --> 00:04:50,000
เพียงไม่กี่ชั่วโมงที่ผมอัพขึ้นบล็อก

94
00:04:50,000 --> 00:04:52,000
ผมได้รับอีเมล์ที่น่ายินดี

95
00:04:52,000 --> 00:04:54,000
จากคนที่ส่งโปสการ์ดใบนี้มา

96
00:04:54,000 --> 00:04:57,000
เขาบอกว่า "แฟรงค์ ผมอยากให้คุณรู้

97
00:04:57,000 --> 00:04:59,000
มันเป็นเรื่องที่น่ายินดีมาก"

98
00:04:59,000 --> 00:05:02,000
เขาว่า "ขาผมยังสั่นอยู่เลย"

99
00:05:02,000 --> 00:05:05,000
เขาว่า "ผมกับแฟนผม

100
00:05:05,000 --> 00:05:07,000
นั่งอ่านบล็อกของคุณทุกเช้าวันอาทิตย์

101
00:05:07,000 --> 00:05:09,000
อ่านออกเสียงให้ดังๆ

102
00:05:09,000 --> 00:05:11,000
ประหนึ่งว่ามันเป็นกิจวัตรประจำวัน

103
00:05:11,000 --> 00:05:14,000
ผมอ่านให้เธอฟัง เธออ่านให้ผมฟัง"

104
00:05:14,000 --> 00:05:16,000
เขาบอกว่า "มันทำให้เราสนิทกันมากขึ้น

105
00:05:16,000 --> 00:05:18,000
ตลอดหลายปีที่ผ่านมา

106
00:05:18,000 --> 00:05:20,000
ตอนที่ผมเห็น

107
00:05:20,000 --> 00:05:22,000
คุณโพสต์โปสการ์ดของผม

108
00:05:22,000 --> 00:05:24,000
ไว้เป็นใบล่างสุด

109
00:05:24,000 --> 00:05:26,000
ผมพยายามอยู่กับเนื้อกับตัว

110
00:05:26,000 --> 00:05:28,000
พยายามไม่ให้เธอจับได้

111
00:05:28,000 --> 00:05:30,000
และดั่งวันอาทิตย์อื่นๆ

112
00:05:30,000 --> 00:05:34,000
เราเริ่มอ่านความลับให้กันและกันฟัง"

113
00:05:34,000 --> 00:05:37,000
เขาว่า "แต่ครั้งนี้มันช่างยาวนานเหลือเกิน

114
00:05:37,000 --> 00:05:39,000
กว่าจะผ่านไปแต่ละใบ"

115
00:05:39,000 --> 00:05:41,000
แต่ในที่สุด

116
00:05:41,000 --> 00:05:44,000
เธออ่านไปถึงโปสการ์ดใบสุดท้าย

117
00:05:44,000 --> 00:05:49,000
เขาเล่าว่า "เธออ่านมัน แล้วทวนอีกรอบ"

118
00:05:49,000 --> 00:05:51,000
เธอหันมาหาผม แล้วพูดว่า

119
00:05:51,000 --> 00:05:53,000
"นั่นมันแมวเราไม่ใช่หรอ"

120
00:05:53,000 --> 00:06:01,000
(เสียงหัวเราะ)

121
00:06:01,000 --> 00:06:03,000
และเมื่อเธอหันมา

122
00:06:03,000 --> 00:06:05,000
เขาก็ไปอยู่ในท่าคุกเข่าแล้ว พร้อมแหวนอยู่ในมือ

123
00:06:05,000 --> 00:06:08,000
เขาถามคำถามนั้น และเธอก็ตอบตกลง

124
00:06:08,000 --> 00:06:10,000
ผมส่งอีเมล์กลับไป

125
00:06:10,000 --> 00:06:12,000
และบอกว่า "รบกวนส่งรูป หรืออะไรก็ได้

126
00:06:12,000 --> 00:06:15,000
ที่ผมสามารถแบ่งปันให้ทุกๆคนได้รับรู้

127
00:06:15,000 --> 00:06:18,000
ถึงเรื่องราวความรักที่จบลงอย่างสวยงาม"

128
00:06:18,000 --> 00:06:20,000
เขาส่งรูปนี้มา

129
00:06:20,000 --> 00:06:24,000
(เสียงหัวเราะ)

130
00:06:25,000 --> 00:06:28,000
"ผมเจอกล้องของคุณที่ ลอลลาพาลูซ่า

131
00:06:28,000 --> 00:06:31,000
ผมเลยล้างรูปพวกนี้ให้

132
00:06:31,000 --> 00:06:35,000
และผมยินดีที่จะส่งให้คุณ"

133
00:06:35,000 --> 00:06:37,000
รูปนี้ไม่เคยกลับไปหา

134
00:06:37,000 --> 00:06:40,000
เจ้าของที่ทำมันหายไป

135
00:06:40,000 --> 00:06:43,000
แต่ความลับนี้กระทบผู้คนจำนวนมาก

136
00:06:43,000 --> 00:06:45,000
เริ่มจากนักศึกษาในแคนาดา

137
00:06:45,000 --> 00:06:47,000
ชื่อว่า แมตตี้

138
00:06:47,000 --> 00:06:49,000
แมตตี้มีแรงบันดาลใจจากความลับนี้

139
00:06:49,000 --> 00:06:51,000
เขาสร้างเว็บไซต์ขึ้นมา

140
00:06:51,000 --> 00:06:54,000
ชื่อว่า IFoundYourCamera (ผมเจอกล้องของคุณ)

141
00:06:54,000 --> 00:06:56,000
แมตตี้เชื้อเชิญให้ผู้คน

142
00:06:56,000 --> 00:06:59,000
ส่งกล้องถ่ายรูปที่คนเก็บได้

143
00:06:59,000 --> 00:07:01,000
แผ่นเมมโมรี่ที่สูญหาย

144
00:07:01,000 --> 00:07:03,000
กับรูปถ่ายที่พรากจากเจ้าของ

145
00:07:03,000 --> 00:07:05,000
แมตตี้เอารูปพวกนี้ออกมา

146
00:07:05,000 --> 00:07:08,000
แล้วโพสต์บนเว็บไซต์ทุกอาทิตย์

147
00:07:08,000 --> 00:07:10,000
ผู้คนเข้ามาค้นหา

148
00:07:10,000 --> 00:07:13,000
เผื่อว่าจะเจอกล้องที่เขาทำหายไป

149
00:07:13,000 --> 00:07:16,000
หรือช่วยคนอื่นหารูปภาพที่หายไป

150
00:07:16,000 --> 00:07:20,000
รูปภาพที่อาจมีค่าเกินคำบรรยาย

151
00:07:20,000 --> 00:07:22,000
ผมชอบอันนี้มากครับ

152
00:07:22,000 --> 00:07:25,000
(เสียงหัวเราะ)

153
00:07:25,000 --> 00:07:29,000
แมตตี้ค้นพบวิธี

154
00:07:29,000 --> 00:07:32,000
ที่เพิ่มพูลน้ำใจของคนแปลกหน้า

155
00:07:32,000 --> 00:07:35,000
มันดูเหมือนเป็นไอเดียที่ง่ายมาก ซึ่งมันก็จริง

156
00:07:35,000 --> 00:07:38,000
แต่ผลกระทบที่มันมี มันมหาศาล

157
00:07:38,000 --> 00:07:40,000
แมตตี้เล่าให้ผมฟัง

158
00:07:40,000 --> 00:07:42,000
ถึงอีเมล์ชิ้นหนึ่ง

159
00:07:42,000 --> 00:07:46,000
จากคุณแม่ในรูป

160
00:07:46,000 --> 00:07:49,000
"นั่นคือฉัน สามีฉัน และลูกของฉัน

161
00:07:49,000 --> 00:07:53,000
อีกรูปหนึ่งคือคุณยายฉันที่กำลังป่วย

162
00:07:53,000 --> 00:07:55,000
ขอบคุณที่สร้างเว็บนี้ขึ้นมา

163
00:07:55,000 --> 00:07:58,000
รูปพวกนี้มีค่ามากกว่าอะไรทั้งสิ้น

164
00:07:58,000 --> 00:08:00,000
รูปตอนลูกของฉันเพิ่งคลอด

165
00:08:00,000 --> 00:08:03,000
พรุ่งนี้เขาจะสี่ขวบแล้ว"

166
00:08:04,000 --> 00:08:06,000
ทุกรูปที่คุณเห็น

167
00:08:06,000 --> 00:08:08,000
และอีกหลายพันนอกจากนั้น

168
00:08:08,000 --> 00:08:10,000
ถูกส่งคืนให้เจ้าของ

169
00:08:10,000 --> 00:08:12,000
บางทีข้ามน้ำข้ามทะเล

170
00:08:12,000 --> 00:08:15,000
บางครั้งก็ต้องข้ามผ่านภาษา

171
00:08:17,000 --> 00:08:20,000
นี่เป็นโปสการ์ดสุดท้ายที่ผมอยากเอ่ยถึงวันนี้

172
00:08:20,000 --> 00:08:23,000
"เวลาที่คนที่ฉันรัก

173
00:08:23,000 --> 00:08:25,000
ฝากข้อความเสียงไว้ในโทรศัพท์

174
00:08:25,000 --> 00:08:28,000
ฉันบันทึกมันไว้ตลอด เผื่อว่าเราจะไม่ได้เจอเขาอีก

175
00:08:28,000 --> 00:08:30,000
ซึ่งฉันอาจไม่มีทาง

176
00:08:30,000 --> 00:08:33,000
ได้ยินเสียงเขาอีกเลย"

177
00:08:34,000 --> 00:08:36,000
เมื่อผมโพสต์ความลับนี้

178
00:08:36,000 --> 00:08:38,000
ผู้คนจำนวนหนึ่ง

179
00:08:38,000 --> 00:08:40,000
ส่งข้อความเสียงออกจากโทรศัพท์เขา

180
00:08:40,000 --> 00:08:43,000
บางอันเก็บมาเป็นปี

181
00:08:43,000 --> 00:08:46,000
เป็นข้อความจากครอบครัว หรือเพื่อนฝูง

182
00:08:46,000 --> 00:08:49,000
ที่เสียชีวิตลง

183
00:08:49,000 --> 00:08:51,000
พวกเขาว่า การเก็บรักษาเสียงเหล่านั้น

184
00:08:51,000 --> 00:08:53,000
และแบ่งปันมันออกไป

185
00:08:53,000 --> 00:08:58,000
ช่วยให้จิตวิญญาณของคนที่เขารัก ยังคงอยู่

186
00:08:58,000 --> 00:09:00,000
มีหญิงสาวคนหนึ่ง

187
00:09:00,000 --> 00:09:02,000
โพสต์ข้อความสุดท้าย

188
00:09:02,000 --> 00:09:05,000
ที่เธอได้ยินจากคุณยายของเขา

189
00:09:06,000 --> 00:09:09,000
ความลับมาในหลากหลายรูปแบบ

190
00:09:09,000 --> 00:09:12,000
มีทั้งน่าตกใจ น่าขบขัน

191
00:09:12,000 --> 00:09:14,000
หรือเต็มไปด้วยจิตวิญญาณ

192
00:09:14,000 --> 00:09:16,000
มันเชื่อมต่อเราในฐานะมนุษยธรรม

193
00:09:16,000 --> 00:09:21,000
หรือกับผู้คนที่เรามิอาจพบเจออีก

194
00:09:21,000 --> 00:09:24,000
เสียงเครื่องอัด: ข้อความแรก

195
00:09:25,000 --> 00:09:30,000
คุณยาย: ♫ วันนี้วันเกิดใครหนอ ♫

196
00:09:30,000 --> 00:09:34,000
♫ วันนี้วันเกิดใครหนอ ♫

197
00:09:34,000 --> 00:09:37,000
♫ เรามาจุดเทียน ♫

198
00:09:37,000 --> 00:09:40,000
♫ บนเค้กของคนนั้นกัน ♫

199
00:09:40,000 --> 00:09:43,000
♫ พวกเราพร้อมหน้ากัน ♫

200
00:09:43,000 --> 00:09:45,000
♫ ในวันเกิดของของเธอ ♫

201
00:09:45,000 --> 00:09:48,000
วันนี้หนูอายุ 21 แล้วนะ

202
00:09:48,000 --> 00:09:51,000
สุขสันต์วันเกิด ยายรักเธอมากนะ

203
00:09:51,000 --> 00:09:53,000
แล้วไว้คุยกันนะ

204
00:09:53,000 --> 00:09:55,000
แฟรงค์: ขอบคุณครับ

205
00:09:55,000 --> 00:10:01,000
(เสียงปรบมือ)

206
00:10:01,000 --> 00:10:03,000
ขอบคุณครับ

207
00:10:03,000 --> 00:10:14,000
(เสียงปรบมือ)

208
00:10:14,000 --> 00:10:16,000
จูน โคเฮน: แฟรงค์ มันงดงามมาก

209
00:10:16,000 --> 00:10:18,000
ซาบซึ้งมาก

210
00:10:18,000 --> 00:10:20,000
คุณเคยส่งโปสการ์ดให้ตัวเองไหม?

211
00:10:20,000 --> 00:10:22,000
ส่งโปสการ์ดให้ PostSecret?

212
00:10:22,000 --> 00:10:25,000
แฟรงค์: มีความลับของผมในหนังสือผมทุกเล่ม

213
00:10:25,000 --> 00:10:28,000
ผมคิดว่า เหตุผลหนึ่งของโปรเจกต์นี้

214
00:10:28,000 --> 00:10:30,000
ถึงแม้ผมไม่ได้รู้ตั้งแต่ต้น

215
00:10:30,000 --> 00:10:33,000
เกิดขึ้นเพราะผมต้องสู้กับความลับของผม

216
00:10:33,000 --> 00:10:35,000
และด้วยพลังของฝูงชน

217
00:10:35,000 --> 00:10:38,000
ด้วยน้ำใจที่คนแปลกหน้ามีให้ผม

218
00:10:38,000 --> 00:10:40,000
ผมสามารถฟื้นตัว

219
00:10:40,000 --> 00:10:43,000
จากอดีตที่เคยหลอกหลอนผม

220
00:10:43,000 --> 00:10:45,000
จูน: มีใครเคยจับได้ไหม

221
00:10:45,000 --> 00:10:47,000
ว่าความลับไหนเป็นของคุณ

222
00:10:47,000 --> 00:10:49,000
มีใครเคยบอกได้ไหม?

223
00:10:49,000 --> 00:10:51,000
แฟรงค์: บางครั้งผมก็บอกตรงๆเลยนะ

224
00:10:51,000 --> 00:10:54,000
(เสียงหัวเราะ)

225
00:10:54,000 --> 00:11:02,000
(เสียงปรบมือ)