WEBVTT 00:00:00.000 --> 00:00:03.000 Πιθανώς πολλοί από εσάς γνωρίζετε την ιστορία των δύο πωλητών 00:00:03.000 --> 00:00:06.000 που πήγαν στην Αφρική κατά το 1900. 00:00:06.000 --> 00:00:08.000 Τους έστειλαν εκεί κάτω για να ερευνήσουν αν υπήρχε καμία ευκαιρία 00:00:08.000 --> 00:00:10.000 να πουλήσουν παπούτσια. 00:00:10.000 --> 00:00:13.000 Στείλανε λοιπόν τηλεγραφήματα πίσω στο Μάντσεστερ. 00:00:13.000 --> 00:00:17.000 Και ο ένας απ' αυτούς έγραφε: "Κατάσταση απελπιστική. Στοπ. 00:00:17.000 --> 00:00:18.000 Δεν φοράνε παπούτσια." 00:00:18.000 --> 00:00:21.000 Και ο άλλος έγραφε: "Λαμπρή ευκαιρία. 00:00:21.000 --> 00:00:23.000 Δεν έχουν καν παπούτσια ακόμα." 00:00:23.000 --> 00:00:24.000 (Γέλια) NOTE Paragraph 00:00:24.000 --> 00:00:27.000 Λοιπόν, είμαστε σε μία παρόμοια κατάσταση στον κόσμο της κλασσικής μουσικής 00:00:28.000 --> 00:00:29.000 λόγω του ότι υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που πιστεύουν 00:00:29.000 --> 00:00:32.000 πως η κλασσική μουσική πεθαίνει. 00:00:33.000 --> 00:00:36.000 Και υπάρχουν κάποιοι από εμάς που πιστεύουν πως δεν είδατε τίποτε ακόμη. 00:00:36.000 --> 00:00:40.000 Και αντί να μπω σε στατιστικές και τάσεις 00:00:40.000 --> 00:00:42.000 και να σας μιλήσω για όλες τις ορχήστρες οι οποίες κλείνουν, 00:00:42.000 --> 00:00:45.000 και τις δισκογραφικές εταιρείες που χρεωκοπούν, 00:00:45.000 --> 00:00:49.000 πιστεύω πως πρέπει να κάνουμε ένα πείραμα απόψε -- ένα πείραμα. 00:00:49.000 --> 00:00:53.000 Για την ακρίβεια, δεν είναι ακριβώς πείραμα γιατί γνωρίζω την έκβαση του. NOTE Paragraph 00:00:54.000 --> 00:00:56.000 Αλλά μοιάζει με πείραμα. Τώρα, πριν -- 00:00:56.000 --> 00:01:00.000 (Γέλια) 00:01:00.000 --> 00:01:02.000 -- πριν ξεκινήσουμε, πρέπει να κάνω δυο πράγματα. 00:01:02.000 --> 00:01:06.000 Το πρώτο είναι, να σας θυμίσω πώς ένα επτάχρονο παιδί 00:01:07.000 --> 00:01:08.000 ακούγεται όταν παίζει στο πιάνο. 00:01:08.000 --> 00:01:10.000 Πιθανώς έχετε αυτό το παιδί στο σπίτι. 00:01:11.000 --> 00:01:12.000 Ακούγεται κάπως έτσι. 00:01:12.000 --> 00:01:32.000 (Πιάνο) 00:01:32.000 --> 00:01:34.000 Βλέπω πως κάποιοι από εσάς αναγνωρίζετε αυτό το παιδί. 00:01:34.000 --> 00:01:39.000 Τώρα, αν εξασκηθεί για ένα χρόνο και κάνει μαθήματα, είναι πλέον οκτώ 00:01:39.000 --> 00:01:40.000 και ακούγεται κάπως έτσι. 00:01:40.000 --> 00:01:47.000 (Πιάνο) 00:01:47.000 --> 00:01:50.000 Έπειτα, εξασκείται για ακόμη ένα χρόνο και κάνει επιπλέον μαθήματα. Είναι στα εννιά τώρα. 00:01:50.000 --> 00:01:56.000 (Πιάνο) 00:01:56.000 --> 00:01:59.000 Και εξασκείται περισσότερο και συνεχίζει τα μαθήματα. Είναι στα δέκα του. 00:01:59.000 --> 00:02:06.000 (Πιάνο) 00:02:06.000 --> 00:02:07.000 Σε αυτό το σημείο συνήθως τα παρατάνε. 00:02:07.000 --> 00:02:09.000 (Γέλια) 00:02:09.000 --> 00:02:11.000 (Χειροκρότημα) 00:02:11.000 --> 00:02:13.000 Τώρα, αν περιμένατε, αν περιμένατε για ακόμη ένα χρόνο, 00:02:14.000 --> 00:02:15.000 θα ακούγατε κάτι σαν αυτό: 00:02:15.000 --> 00:02:24.000 (Πιάνο) NOTE Paragraph 00:02:24.000 --> 00:02:27.000 Τώρα, αυτό που συνέβη δεν ήταν μάλλον αυτό που περιμένατε, 00:02:27.000 --> 00:02:30.000 δηλαδή, ότι ξαφνικά παθιάστηκε, δεσμεύτηκε, 00:02:30.000 --> 00:02:33.000 ασχολήθηκε, πήγε σε νέο δάσκαλο, μπήκε στην εφηβεία, ή οτιδήποτε τέτοιο. 00:02:33.000 --> 00:02:37.000 Αυτό που πραγματικά συνέβη είναι ότι οι παρορμήσεις μειώθηκαν. 00:02:38.000 --> 00:02:39.000 Βλέπετε, την πρώτη φορά έπαιζε 00:02:39.000 --> 00:02:41.000 με ορμή σε κάθε νότα. 00:02:42.000 --> 00:02:44.000 (Πιάνο) 00:02:44.000 --> 00:02:46.000 Και τη δεύτερη με ορμή σε κάθε δεύτερη νότα. 00:02:47.000 --> 00:02:49.000 (Πιάνο) 00:02:49.000 --> 00:02:50.000 Μπορείτε να το δείτε κοιτάζοντας το κεφάλι μου. 00:02:51.000 --> 00:02:52.000 (Γέλια) 00:02:52.000 --> 00:02:54.000 Το εννιάχρονο, το εννιάχρονο 00:02:54.000 --> 00:02:55.000 έβαζε ορμή σε κάθε τέσσερις νότες. 00:02:55.000 --> 00:02:57.000 (Πιάνο) 00:02:58.000 --> 00:02:59.000 Και το δεκάχρονο σε κάθε οκτώ νότες. 00:02:59.000 --> 00:03:02.000 (Πιάνο) 00:03:02.000 --> 00:03:04.000 Και το 11χρονο, έναν αυθορμητισμό σε όλη τη φράση. 00:03:04.000 --> 00:03:07.000 (Πιάνο) NOTE Paragraph 00:03:08.000 --> 00:03:10.000 Ξέρω -- Δεν ξέρω πώς ήρθαμε σε αυτήν τη θέση. 00:03:10.000 --> 00:03:12.000 (Γέλια) 00:03:13.000 --> 00:03:15.000 Δεν σκέφτηκα πώς θα κινήσω τον ώμο μου, πώς θα κινήσω το σώμα μου. 00:03:15.000 --> 00:03:17.000 Όχι, η μουσική με έσπρωξε, 00:03:17.000 --> 00:03:19.000 και γι' αυτό το αποκαλώ παίξιμο στον ένα γλουτό. 00:03:19.000 --> 00:03:21.000 (Πιάνο) 00:03:21.000 --> 00:03:22.000 Μπορεί να είναι και ο άλλος γλουτός. 00:03:22.000 --> 00:03:26.000 (Πιάνο) 00:03:26.000 --> 00:03:29.000 Ξέρετε, κάποτε ένας κύριος παρακολουθούσε μία παρουσίαση που έκανα 00:03:29.000 --> 00:03:30.000 όταν δούλευα με έναν νεαρό πιανίστα. 00:03:31.000 --> 00:03:33.000 Ήταν πρόεδρος κάποιας εταιρείας στο Οχάιο. 00:03:33.000 --> 00:03:35.000 Και εγώ εργαζόμουν με αυτόν το νεαρό πιανίστα 00:03:36.000 --> 00:03:38.000 και εγώ του είπα, "Το πρόβλημά με 'σένα είναι ότι είσαι μουσικός των δύο γλουτών. 00:03:38.000 --> 00:03:40.000 Θα έπρεπε να είσαι μουσικός του ενός γλουτού." 00:03:40.000 --> 00:03:42.000 Και μετακίνησα το σώμα του κάπως έτσι ενώ έπαιζε. 00:03:42.000 --> 00:03:44.000 Και ξαφνικά η μουσική απογειώθηκε. Πέταξε. 00:03:45.000 --> 00:03:47.000 Ακούστηκε ένα ξεφύσημα από το κοινό μόλις άκουσαν τη διαφορά. 00:03:47.000 --> 00:03:49.000 Και αργότερα έλαβα ένα γράμμα από αυτόν τον κύριο. 00:03:49.000 --> 00:03:50.000 Έλεγε, "Συγκινήθηκα τόσο πολύ. 00:03:50.000 --> 00:03:52.000 Γύρισα πίσω και μεταμόρφωσα ολόκληρη την εταιρία μου 00:03:53.000 --> 00:03:54.000 σε εταιρία του ενός γλουτού." 00:03:54.000 --> 00:03:57.000 (Γέλια) NOTE Paragraph 00:03:58.000 --> 00:04:00.000 Τώρα το δεύτερο πράγμα για το οποίο θα ήθελα να μιλήσω, είστε εσείς. 00:04:00.000 --> 00:04:03.000 Εδώ μέσα είναι 1,600 άνθρωποι, πιστεύω. 00:04:03.000 --> 00:04:06.000 Η εκτίμηση μου είναι πως πιθανώς 45 από εσάς 00:04:06.000 --> 00:04:08.000 είστε απολύτως παθιασμένοι με την κλασσική μουσική. 00:04:09.000 --> 00:04:14.000 Λατρεύετε την κλασσική μουσική. Τα FM σας είναι πάντα στο σταθμό με την κλασσική. 00:04:14.000 --> 00:04:17.000 Έχετε CD στο αυτοκίνητό σας και πηγαίνετε στη συμφωνική. 00:04:17.000 --> 00:04:18.000 Και τα παιδιά σας παίζουν μουσικά όργανα. 00:04:18.000 --> 00:04:20.000 Δεν μπορείτε να φανταστείτε τη ζωή σας χωρίς κλασσική μουσική. 00:04:21.000 --> 00:04:23.000 Αυτή είναι η πρώτη ομάδα· μια κάπως μικρή ομάδα. 00:04:23.000 --> 00:04:25.000 Έπειτα, υπάρχει άλλη μία ομάδα, μια μεγαλύτερη. 00:04:25.000 --> 00:04:27.000 Εκεί ανήκουν αυτοί που η κλασσική μουσική δεν τους ενοχλεί. 00:04:27.000 --> 00:04:28.000 (Γέλια) 00:04:28.000 --> 00:04:30.000 Ξέρετε, έχετε επιστρέψει στο σπίτι από μία κουραστική μέρα 00:04:30.000 --> 00:04:32.000 και βάζετε ένα ποτήρι κρασί, σηκώνετε και τα πόδια σας ψηλά. 00:04:33.000 --> 00:04:35.000 Ε και λίγος Βιβάλντι να παίζει από πίσω δεν βλάπτει. 00:04:35.000 --> 00:04:36.000 (Γέλια) 00:04:36.000 --> 00:04:37.000 Αυτή είναι η δεύτερη ομάδα. 00:04:37.000 --> 00:04:38.000 Τώρα ερχόμαστε στην τρίτη ομάδα. 00:04:38.000 --> 00:04:40.000 Εκεί ανήκουν αυτοί οι οποίοι δεν έχουν ακούσει ποτέ τους κλασσική μουσική. 00:04:40.000 --> 00:04:42.000 Απλά δεν είναι μέρος της ζωής τους. 00:04:43.000 --> 00:04:45.000 Μπορεί να την ακούτε σαν παθητικοί καπνιστές στο αεροδρόμιο, αλλά -- 00:04:45.000 --> 00:04:47.000 (Γέλια) 00:04:47.000 --> 00:04:48.000 -- και ίσως ένα μικρό κομματάκι του μαρς της Αΐντα 00:04:48.000 --> 00:04:51.000 όταν μπαίνετε στην αίθουσα. Αλλιώς δεν την ακούτε ποτέ. 00:04:52.000 --> 00:04:53.000 Αυτή ίσως είναι η μεγαλύτερη από τις ομάδες. NOTE Paragraph 00:04:53.000 --> 00:04:55.000 Και ύστερα, υπάρχει μία πολύ μικρή ομάδα. 00:04:55.000 --> 00:04:58.000 Αυτοί οι άνθρωποι πιστεύουν πως δεν έχουν μουσικό αυτί. 00:04:58.000 --> 00:05:00.000 Εκπληκτικός αριθμός ανθρώπων, πιστεύουν πως δεν έχουν μουσικό αυτί. 00:05:01.000 --> 00:05:03.000 Στην πραγματικότητα, ακούω συχνά, "Ο σύζυγός μου είναι μουσικά κουφός." 00:05:03.000 --> 00:05:04.000 (Γέλια) 00:05:04.000 --> 00:05:07.000 Όμως πραγματικά, δεν γίνεται να μην έχετε μουσικό αυτί. Κανείς δεν είναι μουσικά κουφός. 00:05:07.000 --> 00:05:10.000 Αν δεν είχατε μουσικό αυτί, δεν θα μπορούσατε να αλλάζετε τις ταχύτητες 00:05:10.000 --> 00:05:12.000 στο αυτοκίνητό σας, σε αυτά με το λεβιέ. 00:05:12.000 --> 00:05:14.000 Δεν θα μπορούσατε να διακρίνετε τη διαφορά ανάμεσα 00:05:14.000 --> 00:05:16.000 σε κάποιον από το Τέξας και κάποιον από τη Ρώμη. 00:05:16.000 --> 00:05:20.000 Και το τηλέφωνο. Το τηλέφωνο. Όταν σας καλέσει η μητέρα σας 00:05:21.000 --> 00:05:23.000 στο ταπεινό τηλέφωνο, σας καλεί και σας λέει "Γεια," 00:05:23.000 --> 00:05:26.000 όχι μόνο ξέρετε ποιος είναι, αλλά ξέρετε και τη διάθεσή του εκείνη τη στιγμή. 00:05:27.000 --> 00:05:30.000 Έχετε ένα φανταστικό αυτί. Ο καθένας έχει φανταστικό αυτί. 00:05:30.000 --> 00:05:32.000 Έτσι λοιπόν, κανείς δεν είναι μουσικά κουφός. NOTE Paragraph 00:05:32.000 --> 00:05:36.000 Αλλά θα σας πω κάτι. Δεν λειτουργεί για μένα αυτό το πράγμα, 00:05:36.000 --> 00:05:39.000 με ένα τόσο μεγάλο χάσμα μεταξύ αυτών που καταλαβαίνουν, 00:05:40.000 --> 00:05:42.000 που αγαπούν και είναι παθιασμένοι με την κλασσική μουσική, 00:05:42.000 --> 00:05:45.000 και αυτών που δεν έχουν απολύτως καμία σχέση μαζί της. 00:05:45.000 --> 00:05:47.000 Οι μουσικά κουφοί άνθρωποι, δεν είναι πλέον εδώ. 00:05:47.000 --> 00:05:51.000 Όμως ακόμη και ανάμεσα σε αυτές τις τρεις κατηγορίες, είναι επίσης μεγάλο το χάσμα. 00:05:51.000 --> 00:05:55.000 Έτσι λοιπόν, δεν θα συνεχίσω έως ότου κάθε άτομο σε αυτήν την αίθουσα, 00:05:55.000 --> 00:06:00.000 εκεί κάτω και στο Άσπεν και όλοι όσοι παρακολουθούν, 00:06:01.000 --> 00:06:04.000 να φτάσουν σε σημείο να αγαπήσουν και να καταλάβουν την κλασσική μουσική. 00:06:04.000 --> 00:06:06.000 Έτσι, να τι πρόκειται να κάνουμε. NOTE Paragraph 00:06:07.000 --> 00:06:12.000 Τώρα, παρατηρείτε πως δεν υπάρχει το παραμικρό ίχνος αμφιβολίας στο μυαλό μου 00:06:12.000 --> 00:06:15.000 ότι όλο αυτό θα δουλέψει αν κοιτάξετε το πρόσωπό μου, σωστά; 00:06:15.000 --> 00:06:19.000 Είναι ένα από τα χαρακτηριστικά ενός ηγέτη το να μην αμφιβάλλει 00:06:19.000 --> 00:06:22.000 ούτε για μία στιγμή για τη δυνατότητα των ανθρώπων που καθοδηγεί 00:06:23.000 --> 00:06:25.000 να συνειδητοποιήσουν όσα ονειρεύεται. 00:06:25.000 --> 00:06:28.000 Φανταστείτε αν ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ είχε πει, "Έχω ένα όραμα. 00:06:28.000 --> 00:06:30.000 Φυσικά, δεν είμαι σίγουρος πως θα αντεπεξέλθουν στις προσδοκίες μου." 00:06:30.000 --> 00:06:33.000 (Γέλια) NOTE Paragraph 00:06:34.000 --> 00:06:36.000 Εντάξει. Λοιπόν, θα ξεκινήσω με ένα κομμάτι του Σοπέν. 00:06:36.000 --> 00:06:41.000 Είναι ένα πανέμορφο πρελούδιο του Σοπέν. Κάποιοι από εσάς θα το ξέρετε. 00:06:42.000 --> 00:07:10.000 (Μουσική) 00:07:10.000 --> 00:07:12.000 Ξέρετε τι νομίζω ότι πιθανώς συνέβη σε αυτήν την αίθουσα; 00:07:13.000 --> 00:07:15.000 Όταν ξεκίνησα, εσείς σκεφτήκατε, "Πόσο όμορφο ακούγεται." 00:07:15.000 --> 00:07:28.000 (Μουσική) 00:07:29.000 --> 00:07:30.000 "Πιστεύω πως δεν πρέπει να πάμε στο ίδιο μέρος 00:07:30.000 --> 00:07:32.000 για τις καλοκαιρινές μας διακοπές του χρόνου." 00:07:32.000 --> 00:07:35.000 (Γέλια) 00:07:35.000 --> 00:07:38.000 Είναι αστείο, έτσι δεν είναι; Είναι αστείο το πώς αυτές οι σκέψεις 00:07:38.000 --> 00:07:41.000 κατά κάποιον τρόπο αναδύονται μέσα στο κεφάλι σας. 00:07:41.000 --> 00:07:42.000 Και φυσικά -- 00:07:42.000 --> 00:07:45.000 (Χειροκρότημα) 00:07:45.000 --> 00:07:47.000 -- και φυσικά, αν το κομμάτι είναι μεγάλο και είχατε μία δύσκολη ημέρα 00:07:48.000 --> 00:07:49.000 τότε πραγματικά μπορεί να αποκοιμηθείτε. 00:07:49.000 --> 00:07:51.000 Τότε ο σύντροφός σας θα σας σκουντήξει στα πλευρά 00:07:51.000 --> 00:07:55.000 και θα σας πει, "Ξύπνα! Είναι κουλτούρα!" Και τότε θα νιώσετε ακόμα πιο άσχημα. NOTE Paragraph 00:07:55.000 --> 00:07:58.000 Όμως, σας έχει περάσει ποτέ από το μυαλό ότι ο λόγος που αισθάνεστε νύστα 00:07:59.000 --> 00:08:01.000 με την κλασσική μουσική, δεν οφείλετε σε εσάς, αλλά οφείλεται σε εμάς; 00:08:01.000 --> 00:08:03.000 Σκέφτηκε κανείς ενώ εγώ έπαιζα: 00:08:03.000 --> 00:08:05.000 "Γιατί χρησιμοποιεί τόσες ορμές;" 00:08:05.000 --> 00:08:08.000 Αν έκανα, αυτό, με το κεφάλι μου τότε σίγουρα θα το είχατε σκεφτεί. 00:08:09.000 --> 00:08:14.000 (Μουσική) 00:08:14.000 --> 00:08:18.000 Και για την υπόλοιπη ζωή σας, κάθε φορά που θα ακούτε κλασσική μουσική 00:08:18.000 --> 00:08:22.000 θα είστε σε θέση να γνωρίζετε αν ακούτε αυτές τις ορμές. NOTE Paragraph 00:08:22.000 --> 00:08:24.000 Ας δούμε λοιπόν τι γίνεται στ' αλήθεια εδώ. 00:08:24.000 --> 00:08:29.000 Έχουμε μια Σι. Αυτή είναι μια Σι. Η επόμενη νότα είναι μια Ντο. 00:08:29.000 --> 00:08:32.000 Και η δουλειά αυτής της Ντο είναι να κάνει τη Σι θλιμμένη. Και το κάνει, έτσι δεν είναι; 00:08:32.000 --> 00:08:35.000 (Γέλια) 00:08:35.000 --> 00:08:37.000 Οι συνθέτες το γνωρίζουν αυτό. Αν θέλουν θλιμμένη μουσική 00:08:37.000 --> 00:08:38.000 τότε απλά παίζουν αυτές τις δύο νότες. 00:08:38.000 --> 00:08:43.000 (Μουσική) 00:08:43.000 --> 00:08:45.000 Αλλά βασικά είναι μόνο μια Σι, με τέσσερις θλιμμένες. 00:08:45.000 --> 00:08:47.000 (Γέλια) 00:08:48.000 --> 00:08:53.000 Τώρα, κατεβαίνει στη Λα. Τώρα στη Σολ και έπειτα στη Φα. 00:08:53.000 --> 00:08:57.000 Έτσι έχουμε Σι, Λα, Σολ, Φα. Και αν έχουμε Σι, Λα, Σολ, Φα, 00:08:58.000 --> 00:09:04.000 ποια περιμένουμε να ακολουθεί; Ω, αυτό μάλλον ήτανε στην τύχη. 00:09:04.000 --> 00:09:10.000 Ας προσπαθήσουμε ξανά. Ωωω, η χορωδία του TED. 00:09:10.000 --> 00:09:13.000 (Γέλια) 00:09:13.000 --> 00:09:17.000 Και προσέξατε πως κανείς δεν είναι μουσικά κουφός, σωστά; Κανείς δεν είναι. 00:09:17.000 --> 00:09:19.000 Ξέρετε, κάθε χωριό στο Μπανγκλαντές 00:09:19.000 --> 00:09:24.000 και κάθε οικισμός στην Κίνα. Όλοι το ξέρουν: 00:09:25.000 --> 00:09:28.000 ντα, ντα, ντα, ντα -- ντα. Όλοι ξέρουν ποιος περιμένει αυτήν τη Μι. NOTE Paragraph 00:09:28.000 --> 00:09:31.000 Τώρα, ο Σοπέν δεν ήθελε να φτάσει στη Μι εκεί, 00:09:32.000 --> 00:09:34.000 γιατί, τι θα είχε συμβεί τότε; Θα τελείωνε, σαν τον Άμλετ. 00:09:34.000 --> 00:09:36.000 Θυμάστε τον Άμλετ; Πράξη 1, Σκηνή 3: 00:09:37.000 --> 00:09:38.000 Μαθαίνει πως ο θείος του σκότωσε τον πατέρα του. 00:09:38.000 --> 00:09:40.000 Θα θυμάστε πως πηγαίνει συνεχώς στο θείο του 00:09:40.000 --> 00:09:41.000 και σχεδόν τον σκοτώνει. Και μετά κάνει πίσω 00:09:41.000 --> 00:09:44.000 και πηγαίνει ξανά σε αυτόν και πάλι σχεδόν τον σκοτώνει. 00:09:44.000 --> 00:09:46.000 Και οι κριτικοί, που όλοι τους κάθονται εκεί πίσω στην τελευταία σειρά, 00:09:46.000 --> 00:09:49.000 πρέπει να έχουν μία άποψη, έτσι λένε, "Ο Άμλετ χρονοτριβεί." 00:09:49.000 --> 00:09:50.000 (Γέλια) 00:09:50.000 --> 00:09:52.000 Ή λένε, "Ο Άμλετ έχει Οιδιπόδειο σύμπλεγμα." 00:09:53.000 --> 00:09:56.000 Όχι, αλλιώς το έργο θα είχε τελειώσει, ανόητοι. 00:09:56.000 --> 00:09:58.000 Γι' αυτό ο Σαίξπηρ βάζει όλα αυτά τα πράγματα στον Άμλετ. 00:09:59.000 --> 00:10:01.000 Ξέρετε, την Οφηλία που τρελαίνεται, το έργο μέσα στο έργο, 00:10:01.000 --> 00:10:02.000 το κρανίο του Γιόρικ και τους νεκροθάφτες. 00:10:03.000 --> 00:10:06.000 Όλα αυτά αποσκοπούν στην καθυστέρηση -- ώσπου στην 5η πράξη μπορεί πλέον να τον σκοτώσει. NOTE Paragraph 00:10:06.000 --> 00:10:11.000 Είναι το ίδιο με τον Σοπέν. Είναι έτοιμος να φτάσει στη Μι, 00:10:11.000 --> 00:10:13.000 και λέει, "Ουπς, καλύτερα να πάω πίσω και να το κάνω ξανά." 00:10:13.000 --> 00:10:16.000 Οπότε το κάνει ξανά. 00:10:17.000 --> 00:10:20.000 Τώρα αρχίζει να διεγείρεται -- αυτό είναι διέγερση, 00:10:20.000 --> 00:10:21.000 μην ανησυχείτε γι' αυτό. 00:10:22.000 --> 00:10:24.000 Τώρα πηγαίνει σε Φα δίεση και τελικά κατεβαίνει στη Μι, 00:10:24.000 --> 00:10:27.000 αλλά η συγχορδία είναι λάθος. Και αυτό γιατί η συγχορδία που ψάχνει 00:10:28.000 --> 00:10:31.000 είναι αυτή εδώ, και αντ' αυτού κάνει ... 00:10:31.000 --> 00:10:35.000 αυτό λοιπόν, το ονομάζουμε "απατηλή λύση" γιατί μας εξαπατά. 00:10:36.000 --> 00:10:38.000 Πάντα λέω στους μαθητές μου, "Αν έχετε μία καταληκτική διακύμανση 00:10:38.000 --> 00:10:40.000 σιγουρευτείτε πως σηκώνετε τα φρύδια σας για να το καταλάβουν όλοι." 00:10:40.000 --> 00:10:43.000 (Γέλια) 00:10:43.000 --> 00:10:46.000 (Χειροκρότημα) 00:10:47.000 --> 00:10:49.000 Έτσι. Λοιπόν φτάνει στη Μι, αλλά είναι λάθος η συγχορδία. 00:10:49.000 --> 00:10:52.000 Τώρα, δοκιμάζει τη Μι ξανά. Αυτή η συγχορδία δεν ταιριάζει. 00:10:52.000 --> 00:10:55.000 Δοκιμάζει τη Μι ξανά λοιπόν. Η συγχορδία δεν ταιριάζει. 00:10:55.000 --> 00:10:57.000 Και δοκιμάζει τη Μι ξανά και πάλι δεν ταιριάζει. 00:10:58.000 --> 00:11:01.000 Και τότε επιτέλους .... 00:11:01.000 --> 00:11:05.000 Ήταν ένας κύριος στην πρώτη σειρά που έκανε, "Μμμ." 00:11:06.000 --> 00:11:08.000 Είναι η ίδια έκφραση που κάνει όταν επιστρέφει στο σπίτι 00:11:08.000 --> 00:11:11.000 μετά από μία μεγάλη ημέρα, σβήνει τη μηχανή στο αυτοκίνητο και λέει: 00:11:12.000 --> 00:11:15.000 "Ααα, είμαι σπίτι." Γιατί όλοι ξέρουμε που είναι το σπίτι μας. NOTE Paragraph 00:11:15.000 --> 00:11:18.000 Έτσι, αυτό είναι ένα κομμάτι που πηγαίνει από μακρυά στο σπίτι. 00:11:18.000 --> 00:11:20.000 Και θα το παίξω ολόκληρο τώρα 00:11:20.000 --> 00:11:23.000 και εσείς θα ακολουθήσετε. Σι, Ντο, Σι, Ντο, Σι, Ντο, Σι -- 00:11:23.000 --> 00:11:25.000 κάτω στη Λα, κάτω στη Σολ, κάτω στη Φα. 00:11:25.000 --> 00:11:27.000 Σχεδόν φτάνει στη Μι, όμως έτσι το έργο θα τελείωνε. 00:11:28.000 --> 00:11:30.000 Πηγαίνει πίσω στη Σι. Αρχίζει να διεγείρεται. Πηγαίνει σε Φα δίεση. Πηγαίνει σε Μι. 00:11:30.000 --> 00:11:32.000 Είναι λάθος η συγχορδία. Είναι λάθος η συγχορδία. Είναι λάθος η συγχορδία. 00:11:33.000 --> 00:11:35.000 Και τελικά καταλήγει σε Μι, και είναι πλέον στο σπίτι. 00:11:35.000 --> 00:11:38.000 Και αυτό που πρόκειται να δείτε είναι παίξιμο του ενός γλουτού. 00:11:38.000 --> 00:11:41.000 (Γέλια) 00:11:41.000 --> 00:11:43.000 Γιατί για 'μένα, για να ενώσω τη Σι με τη Μι, 00:11:44.000 --> 00:11:49.000 πρέπει να σταματήσω να σκέφτομαι την κάθε νότα που μεσολαβεί 00:11:49.000 --> 00:11:54.000 και να αρχίσω να σκέφτομαι την μακριά, μακριά γραμμή από τη Σι στη Μι. NOTE Paragraph 00:11:55.000 --> 00:11:59.000 Ξέρετε, ήσασταν μόλις στη Νότιο Αφρική και δεν μπορείτε να πάτε πάλι εκεί 00:11:59.000 --> 00:12:02.000 χωρίς να σκεφτείτε τον Μαντέλα στη φυλακή για 27 χρόνια. 00:12:03.000 --> 00:12:05.000 Τι να σκεφτόταν άραγε; Το φαγητό; 00:12:05.000 --> 00:12:08.000 Όχι, σκεφτόταν το όραμά του για τη Νότιο Αφρική 00:12:09.000 --> 00:12:10.000 και την ανθρωπότητα. Αυτό τον κράτησε - 00:12:10.000 --> 00:12:13.000 έχει να κάνει με το όραμα, με την μακριά γραμμή. 00:12:13.000 --> 00:12:15.000 Σαν το πουλί που πετάει πάνω από το λιβάδι 00:12:15.000 --> 00:12:19.000 και δεν νοιάζεται για τους φράχτες από κάτω, σωστά; 00:12:19.000 --> 00:12:22.000 Έτσι τώρα θα ακολουθήσετε τη γραμμή μέχρι το τέλος, από τη Σι στη Μι. 00:12:22.000 --> 00:12:26.000 Και θέλω να ζητήσω κάτι τελευταίο πριν παίξω ολόκληρο το κομμάτι. 00:12:26.000 --> 00:12:31.000 Μπορείτε να σκεφτείτε κάποιον που λατρεύετε, κάποιον που δεν είναι πλέον εδώ; 00:12:31.000 --> 00:12:34.000 Την αγαπημένη σας γιαγιά, έναν εραστή, 00:12:35.000 --> 00:12:38.000 κάποιον στη ζωή σας που τον αγαπάτε με όλη σας την καρδιά, 00:12:38.000 --> 00:12:41.000 αλλά αυτός ο άνθρωπος δεν είναι πια μαζί σας. 00:12:42.000 --> 00:12:45.000 Φέρτε αυτόν τον άνθρωπο στο μυαλό σας, και την ίδια στιγμή 00:12:45.000 --> 00:12:49.000 ακολουθήστε τη γραμμή μέχρι τέλους, από τη Σι στη Μι, 00:12:49.000 --> 00:12:57.000 και θα ακούσετε όλα όσα θέλει να πει ο Σοπέν. 00:12:57.000 --> 00:14:48.000 (Μουσική) 00:14:48.000 --> 00:14:55.000 (Χειροκρότημα) NOTE Paragraph 00:14:55.000 --> 00:15:00.000 Τώρα, μπορεί να αναρωτιέστε 00:15:00.000 --> 00:15:06.000 μπορεί να αναρωτιέστε γιατί χειροκροτώ. 00:15:06.000 --> 00:15:08.000 Λοιπόν, το έκανα αυτό σε ένα σχολείο στη Βοστόνη 00:15:08.000 --> 00:15:12.000 με περίπου 70 μαθητές γυμνασίου -- 12χρονους. 00:15:12.000 --> 00:15:14.000 Και έκανα ακριβώς ότι έκανα και με εσάς, και τους είπα 00:15:14.000 --> 00:15:15.000 και τους εξήγησα, και όλα αυτά. 00:15:15.000 --> 00:15:17.000 Και στο τέλος ξετρελάθηκαν, χειροκροτούσαν. Χειροκροτούσαν. 00:15:18.000 --> 00:15:19.000 Χειροκροτούσα εγώ. Χειροκροτούσαν και αυτοί. 00:15:19.000 --> 00:15:21.000 Στο τέλος, είπα, "Γιατί χειροκροτώ;" 00:15:21.000 --> 00:15:22.000 Και ένα από τα παιδιά είπε, "Γιατί ακούγαμε." 00:15:22.000 --> 00:15:27.000 (Γέλια) 00:15:28.000 --> 00:15:30.000 Σκεφτείτε το. 1,600 άνθρωποι, πολυάσχολοι άνθρωποι, 00:15:30.000 --> 00:15:32.000 ασχολούμενοι με κάθε είδους διαφορετικά πράγματα. 00:15:33.000 --> 00:15:39.000 Ακούνε, καταλαβαίνουν και συγκινούνται από ένα κομμάτι του Σοπέν. 00:15:39.000 --> 00:15:40.000 Αυτό λοιπόν είναι κάτι. 00:15:40.000 --> 00:15:43.000 Τώρα, είμαι σίγουρος πως όλοι το ακολουθήσατε, 00:15:43.000 --> 00:15:45.000 το καταλάβατε και συγκινηθήκατε; Φυσικά δεν μπορώ να είμαι βέβαιος. 00:15:46.000 --> 00:15:47.000 Όμως θα σας πω τι συνέβη σε μένα. NOTE Paragraph 00:15:47.000 --> 00:15:50.000 Ήμουν στην Ιρλανδία την περίοδο των ταραχών πριν από 10 χρόνια, 00:15:50.000 --> 00:15:53.000 και εργαζόμουν με μερικά Καθολικά και Προτεσταντικά παιδιά 00:15:53.000 --> 00:15:57.000 στην επίλυση της διαμάχης. Και έκανα το πείραμά μου με αυτά. 00:15:58.000 --> 00:16:00.000 Πράγμα ριψοκίνδυνο μιας και ήταν παιδιά του δρόμου. 00:16:00.000 --> 00:16:03.000 Και ένα από αυτά ήρθε σε μένα το επόμενο πρωί και μου είπε: 00:16:04.000 --> 00:16:07.000 "Ξέρετε, δεν είχα ακούσει ποτέ στη ζωή μου κλασσική μουσική, 00:16:07.000 --> 00:16:08.000 όμως όταν παίξατε αυτό το κομμάτι του Σόπινγκ...." 00:16:08.000 --> 00:16:11.000 (Γέλια) 00:16:11.000 --> 00:16:15.000 Είπε: "Ο αδερφός μου σκοτώθηκε πέρυσι και δεν έκλαψα γι' αυτόν. 00:16:16.000 --> 00:16:17.000 Όμως εχθές το βράδυ όταν παίξατε αυτό το κομμάτι, 00:16:17.000 --> 00:16:20.000 αυτός ήτανε που είχα στο μυαλό μου. 00:16:20.000 --> 00:16:22.000 Και ένιωσα τα δάκρυα να τρέχουνε στο πρόσωπό μου. 00:16:22.000 --> 00:16:25.000 Και ξέρετε, ένιωσα στ' αλήθεια πολύ καλά που έκλαψα για τον αδερφό μου." 00:16:25.000 --> 00:16:27.000 Έτσι, εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα 00:16:27.000 --> 00:16:34.000 πως η κλασσική μουσική είναι για τους πάντες. Τους πάντες. NOTE Paragraph 00:16:35.000 --> 00:16:37.000 Πώς θα περπατούσες λοιπόν -- γιατί ξέρετε, 00:16:37.000 --> 00:16:41.000 το επάγγελμά μου, το μουσικό επάγγελμα δεν βλέπει τα πράγματα έτσι. 00:16:41.000 --> 00:16:44.000 Λένε πως στο 3 τοις εκατό του πληθυσμού αρέσει η κλασσική μουσική. 00:16:44.000 --> 00:16:48.000 Έστω και στο 4 τοις εκατό να μπορούσαμε να το ανεβάσουμε, τα προβλήματά μας θα τελείωναν. 00:16:49.000 --> 00:16:52.000 Και λέω, "Πως θα περπατούσες; Πως θα μιλούσες; Πως θα ήσουν 00:16:52.000 --> 00:16:55.000 αν πιστεύεις πως στο 3 τοις εκατό αρέσει η κλασσική μουσική; 00:16:56.000 --> 00:16:58.000 Αν μόνο μπορούσαμε να το πάμε στο 4 τοις εκατό. Πως θα περπατούσες; 00:16:58.000 --> 00:17:00.000 Πώς θα μιλούσες; Πώς θα ήσουν 00:17:00.000 --> 00:17:02.000 αν πίστευες πως όλοι αγαπούν την κλασσική μουσική -- 00:17:02.000 --> 00:17:04.000 απλά δεν το ξέρουν ακόμη." 00:17:04.000 --> 00:17:05.000 (Γέλια) 00:17:05.000 --> 00:17:07.000 Βλέπετε, είναι τελείως διαφορετικοί κόσμοι. NOTE Paragraph 00:17:08.000 --> 00:17:11.000 Λοιπόν, είχα μια φανταστική εμπειρία. Ήμουν 45 χρονών, 00:17:11.000 --> 00:17:16.000 διήυθυνα ορχήστρες για 20 χρόνια, και έξαφνα συνειδητοποίησα κάτι. 00:17:17.000 --> 00:17:20.000 Ότι ο μαέστρος μίας ορχήστρας δεν παράγει τον παραμικρό ήχο. 00:17:20.000 --> 00:17:22.000 Η φωτογραφία μου φιγουράρει στο εξώφυλλο του CD -- 00:17:22.000 --> 00:17:25.000 (Γέλια) 00:17:25.000 --> 00:17:27.000 -- αλλά ο μαέστρος δεν βγάζει τον παραμικρό ήχο. 00:17:28.000 --> 00:17:32.000 Στηρίζει τη δύναμή του, στην ικανότητά του να κάνει άλλους ανθρώπους ισχυρούς. 00:17:32.000 --> 00:17:36.000 Και αυτό άλλαξε τα πάντα για μένα. Ήταν τελείως καθοριστικό για τη ζωή μου. 00:17:37.000 --> 00:17:38.000 Άνθρωποι της ορχήστρας μου ερχόντουσαν και μου λέγανε: 00:17:38.000 --> 00:17:40.000 "Μπεν, τι συνέβη;" Να τι συνέβη. 00:17:40.000 --> 00:17:45.000 Κατάλαβα πως η δουλειά μου ήταν να αφυπνίσω τις δυνατότητες των άλλων. 00:17:45.000 --> 00:17:48.000 Και φυσικά, ήθελα να ξέρω κατά πόσο το κατάφερα αυτό. 00:17:48.000 --> 00:17:51.000 Και ξέρετε πως το ανακαλύπτεις; Κοιτάς στα μάτια τους. 00:17:51.000 --> 00:17:55.000 Αν τα μάτια τους λάμπουν, τότε ξέρεις πως το κατάφερες. 00:17:56.000 --> 00:17:57.000 Μπορείς να φωτίσεις ένα ολόκληρο χωριό με τα μάτια αυτού του τύπου. 00:17:57.000 --> 00:17:59.000 (Γέλια) 00:17:59.000 --> 00:18:01.000 Έτσι. Αν τα μάτια λάμπουν, τότε ξέρεις πως το πετυχαίνεις. 00:18:01.000 --> 00:18:04.000 Εάν τα μάτια δεν λάμπουν, κάνεις μία ερώτηση. 00:18:04.000 --> 00:18:05.000 Και αυτή η ερώτηση είναι: 00:18:05.000 --> 00:18:11.000 Ποιός είμαι εγώ που τα μάτια του μουσικού μου δε λάμπουν; 00:18:12.000 --> 00:18:13.000 Μπορούμε να το κάνουμε και με τα παιδιά μας επίσης. 00:18:13.000 --> 00:18:18.000 Ποιός είμαι εγώ που τα μάτια των παιδιών μου δε λάμπουν; 00:18:19.000 --> 00:18:21.000 Είναι ένας τελείως διαφορετικός κόσμος. NOTE Paragraph 00:18:21.000 --> 00:18:26.000 Τώρα, που όλοι ετοιμαζόμαστε για το τέλος αυτής της μαγικής εβδομάδας στο βουνό, 00:18:27.000 --> 00:18:28.000 και θα επιστρέψουμε πίσω στον κόσμο. 00:18:28.000 --> 00:18:32.000 Και λέω, πρέπει να ρωτήσουμε τους εαυτούς μας αυτήν την ερώτηση: 00:18:32.000 --> 00:18:37.000 Ποιοί είμαστε καθώς επιστρέφουμε πίσω στον κόσμο; 00:18:37.000 --> 00:18:39.000 Ξέρετε, έχω έναν ορισμό για την επιτυχία. 00:18:40.000 --> 00:18:42.000 Για μένα είναι πολύ απλό. Δεν έχει να κάνει με τον πλούτο, τη δόξα και τη δύναμη. 00:18:42.000 --> 00:18:45.000 Έχει να κάνει με το πόσα λαμπερά μάτια έχω τριγύρω μου. NOTE Paragraph 00:18:46.000 --> 00:18:49.000 Έτσι έχω μια τελευταία σκέψη, η οποία είναι 00:18:49.000 --> 00:18:52.000 πως στ' αλήθεια αυτά που λέμε κάνουν τη διαφορά. 00:18:52.000 --> 00:18:54.000 Τα λόγια τα οποία βγαίνουν από το στόμα μας. 00:18:54.000 --> 00:18:58.000 Το έμαθα αυτό από μία γυναίκα που επέζησε του Άουσβιτς, 00:18:58.000 --> 00:18:59.000 μία από τους σπάνιους επιζήσαντες. 00:18:59.000 --> 00:19:03.000 Πήγε στο Άουσβιτς όταν ήταν 15 χρονών, 00:19:04.000 --> 00:19:11.000 και ο αδερφός της ήταν οκτώ, και οι γονείς τους είχαν χαθεί. 00:19:11.000 --> 00:19:16.000 Και μου είπε το εξής: 00:19:16.000 --> 00:19:19.000 "Ήμασταν στο τραίνο για το Άουσβιτς και κοίταξα χαμηλά 00:19:19.000 --> 00:19:21.000 και είδα πως λείπανε τα παπούτσια του αδερφού μου. 00:19:22.000 --> 00:19:25.000 Του είπα: "Γιατί είσαι τόσο χαζός, δεν μπορείς να κρατάς τα πράγματά σου 00:19:25.000 --> 00:19:26.000 για όνομα του Θεού;" -- με τον τρόπο που μιλάει μια μεγάλη αδερφή 00:19:26.000 --> 00:19:30.000 στον νεότερο αδερφό της. 00:19:30.000 --> 00:19:33.000 Δυστυχώς, ήταν το τελευταίο πράγμα που του είπε ποτέ 00:19:33.000 --> 00:19:37.000 γιατί δεν τον ξαναείδε ποτέ της. Δεν επέζησε. 00:19:37.000 --> 00:19:39.000 Και έτσι όταν επέστρεψε από το Άουσβιτς, έκανε έναν όρκο. 00:19:40.000 --> 00:19:44.000 Και μου είπε το εξής. Είπε: "Βγήκα από το Άουσβιτς στη ζωή 00:19:44.000 --> 00:19:49.000 και έδωσα έναν όρκο. Και ο όρκος ήταν, πως δεν θα ξανάλεγα τίποτα 00:19:50.000 --> 00:19:53.000 το οποίο δεν θα μπορούσε να σταθεί, σαν το τελευταίο πράγμα που θα μπορούσα να πω." 00:19:53.000 --> 00:19:57.000 Τώρα, μπορούμε να το κάνουμε αυτό; Όχι. Και θα κάνουμε τους εαυτούς μας άδικους 00:19:58.000 --> 00:20:05.000 και τους άλλους άδικους. Όμως είναι πιθανή προοπτική. Σας ευχαριστώ. 00:20:05.000 --> 00:20:10.000 (Χειροκρότημα) 00:20:11.000 --> 00:20:22.000 Λαμπερά μάτια, λαμπερά μάτια. 00:20:22.000 --> 00:20:25.000 Σας ευχαριστώ, σας ευχαριστώ. 00:20:26.000 --> 00:20:31.000 (Μουσική)