Vandaag de dag kan je producten, of liever productgegevens, van het web downloaden. Pas ze wat aan aan je eigen behoeften of smaak, stuur die informatie door naar een bureaumachine en ze fabriceert zelf ter plekke wat je nodig hebt. We kunnen zeer snel een voorwerp voor je bouwen. Dat kunnen we door middel van een nieuwe technologie die we additieve fabricage of 3D-printen noemen. Dit is een 3D-printer. Ze bestaan nu al bijna 30 jaar. Verbazingwekkend, als je bedenkt dat ze nog maar recent in de publieke arena opduiken. Het gaat zo: je neemt de gegevens van bijvoorbeeld een pen - dat is een geometrische weergave van dat product in 3D - en je brengt die data, samen met materiaal in een machine. In die machine wordt dan laag voor laag dat product opgebouwd. We halen het voorwerp eruit klaar voor gebruik of assembleren het misschien tot iets anders. Maar als deze machines al bijna 30 jaar bestaan, waarom zijn ze dan zo onbekend? Omdat ze meestal te inefficiënt, te ontoegankelijk, niet snel genoeg en vrij duur waren. Tegenwoordig echter beginnen ze werkelijk succesvol te worden. Veel barrières vallen weg. Dat betekent dat je je binnenkort zo'n machine zal kunnen aanschaffen al is dat nog niet voor morgen. Dat zal het fabriceren, ons leven, onze bedrijven en het leven van onze kinderen ingrijpend gaan veranderen. Hoe werkt deze machine? Ze leest CAD-gegevens, dat zijn productontwerpgegevens gemaakt met professionele programma’s voor productdesign. Hier zie je een ingenieur - het kon ook een architect of een professionele productontwerper zijn - een product in 3D ontwerpen. De data worden verstuurd naar een machine die de gegevens in tweedimensionale afbeeldingen van dat product opdeelt - bijna zoals het snijden van salami. die gegevens worden laag na laag door de machine gevoerd, vanaf de basis van het product en zetten het materiaal laag na laag af. Elke nieuwe laag wordt versmolten met de vorige laag in een additief proces. Het te deponeren materiaal is in vloeibare vorm of in poedervorm. Het versmeltingsproces kan gebeuren door smelten en deponeren of deponeren en dan versmelten. Hier een laser-sintermachine ontwikkeld door EOS. Ze gebruikt een laser om de laag nieuw materiaal op de oude laag te fixeren. En tamelijk snel, in enkele uren tijd, bouwen we een product klaar voor gebruik. Dat is een fantastisch idee, maar het is alreeds de realiteit. Al de getoonde producten werden op dezelfde wijze gemaakt. Ze werden 3D-geprint. Dat gaat van schoenen, ringen van roestvrij staal, telefoonbehuizingen uit kunststof, helemaal tot aan wervelkolomimplantaten, gemaakt met titanium van medische kwaliteit, en motoronderdelen. Maar wat opvalt aan al deze producten is dat ze heel, heel erg ingewikkeld zijn. Het ontwerp is heel bijzonder. Omdat we deze gegevens in 3D opnemen, ze opdelen voordat ze de machine ingaan, kunnen we structuren maken die ingewikkelder zijn dan met elke andere productietechnologie - of in feite onmogelijk te maken zijn op een andere manier. Je kunt dingen maken met bewegende onderdelen, scharnieren, delen in delen. In sommige gevallen komt er helemaal geen handenarbeid meer aan te pas. Het klinkt geweldig. Het is ook geweldig. 3D-printers van vandaag kunnen structuren als deze bouwen. Deze hier is bijna drie meter hoog. Hij werd gebouwd door kunstmatige zandsteen laag na laag in lagen van 5 tot 10 mm dikte aan te brengen - waardoor deze structuur langzaam aangroeide . Dit werd gemaakt door architectenbureau Shiro. Je kan erin gaan staan. Aan de andere kant van het spectrum heb je deze microstructuur. Hier werden lagen van ongeveer vier micron gedeponeerd. De resolutie is ongelooflijk. Het detail dat je vandaag kunt krijgen is verbazingwekkend. Wie past dit nu toe? Omdat we deze producten zeer snel kunnen creëren, wordt het al gebruikt door productontwerpers, of iedereen die een prototype wilde en een ontwerp zeer snel wilde realiseren of herhalen. Het verbazingwekkende aan deze technologie is dat je massaal op maat gemaakte producten kunt produceren. Er zijn heel weinig opschalingvoordelen. Je kunt nu heel gemakkelijk unieke stukken maken. Architecten willen bijvoorbeeld prototypes van gebouwen maken. Dit is een gebouw van de Vrije Universiteit in Berlijn en het werd ontworpen door Foster and Partners. Op geen enkele andere manier te bouwen. Zelfs heel moeilijk om manueel te maken. Dit is een motoronderdeel. Ontwikkeld door het bedrijf Within Technologies en 3T RPD. Een zeer gedetailleerd inwendig ontwerp. 3D-printen kan nu ontwerpbarrières die de massaproductie beperken, omzeilen. Op de doorsnede van dit product hier, kun je zien dat er een aantal koelkanalen doorheen gaan, wat het een efficiënter product maakt. Dit kun je niet maken met standaard productietechnieken zelfs niet handmatig. Het is efficiënter omdat we nu al deze holtes in het object kunnen aanbrengen om de vloeistof te koelen. Het wordt gebruikt door lucht- en ruimtevaart en in de automobielindustrie. Het is lichter en geeft minder materiaalafval. De totale prestaties en efficiëntie zijn beter dan die van standaard in massa geproduceerde producten. Uitgaande van dit idee om een zeer gedetailleerde structuur te creëren, kunnen we nu honingraatstructuren binnen implantaten gaan toepassen. Een implantaat is effectiever naarmate het meer poreus is omdat ons lichaamsweefsel naar binnen kan groeien. Er is minder kans op afstoting. Maar het is erg moeilijk te maken op de standaardmanier. Met 3D-printen kunnen we vandaag betere implantaten maken. In feite kunnen we op maat gemaakte producten massaal produceren. Bijvoorbeeld implantaten die specifiek zijn voor individuen. Deze technologie en de kwaliteit van wat er uit die machines komt, is fantastisch. Het wordt reeds gebruikt voor afgewerkte eindproducten. De detaillering wordt beter, de kwaliteit verbetert, de prijs van de machines daalt en ze worden steeds sneller. Ze zijn nu ook klein genoeg om op een bureau te staan. Voor ongeveer $ 300 kan je vandaag al een ongelooflijke zelfbouwmachine aanschaffen. Maar dat roept de vraag op: waarom hebben we er niet allemaal een in huis? De meesten van ons zijn vandaag niet in staat om de data voor een 3D-printer aan te maken. Als ik je een 3D-printer zou geven, zou je niet weten hoe hem te laten maken wat je wilt. Maar meer en meer technologieën, software en processen zijn nu die belemmeringen aan het wegnemen. We komen op een omslagpunt waar dit iets onvermijdelijks wordt. Deze technologie gaat het hele productiegebeuren grondig op zijn kop zetten en, geloof ik, tot een revolutie in de productie leiden. Vandaag kan je al producten van het web downloaden - alles wat je wil hebben zoals pennen, fluitjes, citroenpersen. Je kan software zoals Google SketchUp gebruiken om zeer eenvoudig producten vanuit het niets te creëren. 3D-printen kan ook worden gebruikt om reserveonderdelen te downloaden van het web. Stel dat je bijvoorbeeld met een kapotte stofzuiger zit en je hebt een onderdeel nodig dat het bedrijf niet meer kan leveren. Kan je je voorstellen dat je online gaat - dit is al realiteit - je vindt dat onderdeel in een database van de afmetingen van dat uit productie genomen product, je downloadt die informatie, en het product wordt thuis klaar voor gebruik gefabriceerd? Omdat we zo onderdelen kunnen maken voor deze machines, maken deze machines letterlijk zichzelf. Machines die zichzelf kunnen maken. Dit zijn onderdelen van een RepRap machine, een bureauprinter. Maar wat mijn bedrijf het meest interesseert is het feit dat je individuele unieke producten en masse kunt maken. Je hoeft er niet ineens duizenden of miljoenen van te maken, of het product te laten spuitgieten in China. Je kunt het ter plekke fabriceren. Dat betekent dat we nu aan het publiek de volgende generatie van maatwerk kunnen aanbieden. Je kan nu zelf kiezen hoe je product er gaat uitzien. We zijn allemaal vertrouwd met het idee van op maat maken en personaliseren. Merken als Nike doen het. Het gaat allemaal via het web. Sterker nog, alle grote bekende namen laten je toe om hun producten interactief aan te passen - helemaal van Smart Auto's tot Prada en Ray Ban, bijvoorbeeld. Maar dit is niet echt massaal maatwerk. Het staat bekend als 'variantproductie' varianten van hetzelfde product. Nu kan je echt invloed hebben op je product, de vorm ervan manipuleren. Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik heb de ervaring dat ik in een winkel precies wist wat ik wilde, naar de perfecte lamp zocht voor die plaats in mijn huis en ze gewoon niet kon vinden. Of dat perfecte sieraad als geschenk of voor mezelf. Stel je voor dat je nu met een merk kan gaan communiceren zodat je zelf de producten naar eigen smaak kan ontwerpen. Vandaag al kan je met software als deze een product downloaden en het in 3D bekijken. Dit soort 3D-gegevens kan een dergelijke machine lezen. Dit is een lamp. Je kunt beginnen met het ontwerp te herhalen. Je kan de kleur ervan kiezen en misschien ook het materiaal. Je kan binnen veilige grenzen met de vorm gaan spelen, omdat klanten natuurlijk geen professionele productontwerpers zijn. De software zorgt ervoor dat je binnen de grenzen van het mogelijke blijft. Zodra het product in je eigen design klaar is, klik je op "Enter" en worden deze gegevens omgezet in de gegevens die een 3D-printer kan lezen. Hij geeft ze door aan een 3D-printer misschien wel op iemands bureaublad. Maar ik denk niet dat dat voor vandaag is. En ook niet voor de nabije toekomst. Waarschijnlijker, en dat zien we vandaag al, zullen deze data verstuurd worden naar een lokaal productiecentrum. Dit betekent een lagere koolstofvoetafdruk. In plaats van een product over de hele wereld te verzenden, verzenden we data over het internet. Hier is het product dat wordt gebouwd. Dit kwam in één stuk uit de machine en de elektronica werd later ingebracht. Het is deze lamp. Als je de gegevens hebt, kan je op aanvraag het onderdeel creëren. Dat hoeft niet per se voor alleen maar esthetische aanpassingen, het gaat ook voor functionele aanpassingen, zoals lichaamsdelen scannen en dingen op maat creëren. Bijvoorbeeld prothesen perfect op maat voor iemands handicap. We kunnen zeer specifieke prothesen ontwerpen voor die persoon. Vandaag, kun je je tanden laten scannen en passende tandheelkundige coatings laten maken terwijl je wacht bij de tandarts. Een machine zal ze op maat van je gebit maken. Dan het creëren van implantaten; iemands MRI-scan kunnen we nu omzetten in 3D-gegevens en zo kunnen we zeer specifieke implantaten maken. Dit kan gaan tot het construeren van lichaamsdelen. Hier de longen en de bronchiale boom. Heel ingewikkeld. Dit kan je op geen enkele andere manier maken of simuleren. Maar met MRI-data kunnen we het product nauwkeurig nabouwen. Met dit proces bouwen industriële ontwikkelaars cellaag na cellaag op. Een van die pioniers is Dr. Anthony Atala. Hij bouwde op die manier, cellaag na cellaag, lichaamsdelen: blazen, kleppen, nieren. Dit is nog niet klaar voor het publiek, maar het gaat vooruit. Om af te ronden: we zijn allemaal individuen. We hebben allemaal verschillende voorkeuren, verschillende behoeften. We willen verschillende dingen. We hebben verschillende maten, en onze bedrijven eveneens. Bedrijven willen verschillende dingen. Zonder twijfel zal deze technologie een productierevolutie veroorzaken en het productielandschap grondig veranderen. Dank je. (Applaus)