Vandaag de dag
kan je producten, of liever productgegevens,
van het web downloaden.
Pas ze wat aan
aan je eigen behoeften of smaak,
stuur die informatie door
naar een bureaumachine
en ze fabriceert zelf ter plekke wat je nodig hebt.
We kunnen
zeer snel
een voorwerp voor je bouwen.
Dat kunnen we
door middel van een nieuwe technologie
die we additieve fabricage
of 3D-printen noemen.
Dit is een 3D-printer.
Ze bestaan nu
al bijna 30 jaar.
Verbazingwekkend, als je bedenkt
dat ze nog maar recent
in de publieke arena opduiken.
Het gaat zo:
je neemt de gegevens van bijvoorbeeld een pen
- dat is een geometrische weergave van dat product in 3D -
en je brengt die data, samen met materiaal
in een machine.
In die machine
wordt dan laag voor laag dat product opgebouwd.
We halen het voorwerp eruit
klaar voor gebruik
of assembleren het misschien tot iets anders.
Maar als deze machines al bijna 30 jaar bestaan,
waarom zijn ze dan zo onbekend?
Omdat ze meestal te inefficiënt,
te ontoegankelijk,
niet snel genoeg
en vrij duur waren.
Tegenwoordig echter
beginnen ze werkelijk
succesvol te worden.
Veel barrières vallen weg.
Dat betekent dat je
je binnenkort zo'n machine zal kunnen aanschaffen
al is dat nog niet voor morgen.
Dat zal het fabriceren,
ons leven, onze bedrijven
en het leven van onze kinderen
ingrijpend gaan veranderen.
Hoe werkt deze machine?
Ze leest CAD-gegevens,
dat zijn productontwerpgegevens
gemaakt met professionele programma’s voor productdesign.
Hier zie je een ingenieur -
het kon ook een architect of een professionele productontwerper zijn -
een product in 3D ontwerpen.
De data worden verstuurd naar een machine
die de gegevens
in tweedimensionale afbeeldingen
van dat product opdeelt -
bijna zoals het snijden van salami.
die gegevens worden laag na laag door de machine gevoerd,
vanaf de basis van het product
en zetten het materiaal laag na laag af.
Elke nieuwe laag wordt versmolten met de vorige laag
in een additief proces.
Het te deponeren materiaal is
in vloeibare vorm
of in poedervorm.
Het versmeltingsproces kan gebeuren
door smelten en deponeren of deponeren en dan versmelten.
Hier een laser-sintermachine ontwikkeld door EOS.
Ze gebruikt een laser
om de laag nieuw materiaal op de oude laag te fixeren.
En tamelijk snel,
in enkele uren tijd,
bouwen we een product
klaar voor gebruik.
Dat is een fantastisch idee,
maar het is alreeds de realiteit.
Al de getoonde producten
werden op dezelfde wijze gemaakt.
Ze werden 3D-geprint.
Dat gaat
van schoenen,
ringen van roestvrij staal,
telefoonbehuizingen uit kunststof,
helemaal tot aan wervelkolomimplantaten,
gemaakt met titanium van medische kwaliteit,
en motoronderdelen.
Maar wat opvalt aan al deze producten
is dat ze heel, heel erg ingewikkeld zijn.
Het ontwerp is heel bijzonder.
Omdat we deze gegevens in 3D opnemen,
ze opdelen voordat ze de machine ingaan,
kunnen we structuren maken
die ingewikkelder zijn
dan met elke andere productietechnologie -
of in feite onmogelijk te maken zijn op een andere manier.
Je kunt dingen maken met bewegende onderdelen,
scharnieren, delen in delen.
In sommige gevallen komt er helemaal
geen handenarbeid meer aan te pas.
Het klinkt geweldig.
Het is ook geweldig.
3D-printers van vandaag
kunnen structuren als deze bouwen.
Deze hier is bijna drie meter hoog.
Hij werd gebouwd
door kunstmatige zandsteen laag na laag
in lagen van 5 tot 10 mm dikte aan te brengen -
waardoor deze structuur langzaam aangroeide .
Dit werd gemaakt door architectenbureau Shiro.
Je kan erin gaan staan.
Aan de andere kant van het spectrum
heb je deze microstructuur.
Hier werden lagen
van ongeveer vier micron gedeponeerd.
De resolutie is ongelooflijk.
Het detail dat je vandaag kunt krijgen
is verbazingwekkend.
Wie past dit nu toe?
Omdat we deze producten zeer snel kunnen creëren,
wordt het al gebruikt door productontwerpers,
of iedereen die een prototype wilde
en een ontwerp zeer snel wilde realiseren of herhalen.
Het verbazingwekkende aan deze technologie
is dat je massaal op maat gemaakte producten kunt produceren.
Er zijn heel weinig opschalingvoordelen.
Je kunt nu heel gemakkelijk unieke stukken maken.
Architecten willen bijvoorbeeld
prototypes van gebouwen maken.
Dit is een gebouw
van de Vrije Universiteit in Berlijn
en het werd ontworpen door Foster and Partners.
Op geen enkele andere manier te bouwen.
Zelfs heel moeilijk om manueel te maken.
Dit is een motoronderdeel.
Ontwikkeld door het bedrijf Within Technologies
en 3T RPD.
Een zeer gedetailleerd
inwendig ontwerp.
3D-printen
kan nu ontwerpbarrières
die de massaproductie beperken,
omzeilen.
Op de doorsnede van dit product hier,
kun je zien dat er een aantal koelkanalen doorheen gaan,
wat het een efficiënter product maakt.
Dit kun je niet maken met standaard productietechnieken
zelfs niet handmatig.
Het is efficiënter
omdat we nu al deze holtes in het object kunnen aanbrengen
om de vloeistof te koelen.
Het wordt gebruikt door lucht- en ruimtevaart
en in de automobielindustrie.
Het is lichter
en geeft minder materiaalafval.
De totale prestaties en efficiëntie zijn beter
dan die van standaard in massa geproduceerde producten.
Uitgaande van dit idee
om een zeer gedetailleerde structuur te creëren,
kunnen we nu honingraatstructuren
binnen implantaten gaan toepassen.
Een implantaat
is effectiever
naarmate het meer poreus is
omdat ons lichaamsweefsel naar binnen kan groeien.
Er is minder kans op afstoting.
Maar het is erg moeilijk te maken op de standaardmanier.
Met 3D-printen
kunnen we vandaag
betere implantaten maken.
In feite kunnen we
op maat gemaakte producten massaal produceren.
Bijvoorbeeld implantaten
die specifiek zijn voor individuen.
Deze technologie en de kwaliteit
van wat er uit die machines komt, is fantastisch.
Het wordt reeds gebruikt
voor afgewerkte eindproducten.
De detaillering wordt beter,
de kwaliteit verbetert,
de prijs van de machines daalt
en ze worden steeds sneller.
Ze zijn nu ook klein genoeg
om op een bureau te staan.
Voor ongeveer $ 300
kan je vandaag al
een ongelooflijke zelfbouwmachine aanschaffen.
Maar dat roept de vraag op:
waarom hebben we er niet allemaal een in huis?
De meesten van ons
zijn vandaag niet in staat om de data voor
een 3D-printer aan te maken.
Als ik je een 3D-printer zou geven,
zou je niet weten hoe hem
te laten maken wat je wilt.
Maar meer en meer
technologieën, software en processen
zijn nu die belemmeringen aan het wegnemen.
We komen op een omslagpunt
waar dit iets
onvermijdelijks wordt.
Deze technologie
gaat het hele productiegebeuren
grondig op zijn kop zetten
en, geloof ik, tot een revolutie
in de productie leiden.
Vandaag kan je al
producten van het web downloaden -
alles wat je wil hebben
zoals pennen, fluitjes, citroenpersen.
Je kan software zoals Google SketchUp gebruiken
om zeer eenvoudig
producten vanuit het niets te creëren.
3D-printen kan ook worden gebruikt
om reserveonderdelen te downloaden van het web.
Stel dat je bijvoorbeeld
met een kapotte stofzuiger zit
en je hebt een onderdeel nodig
dat het bedrijf niet meer kan leveren.
Kan je je voorstellen dat je online gaat -
dit is al realiteit -
je vindt dat onderdeel
in een database van de afmetingen
van dat uit productie genomen product,
je downloadt die informatie,
en het product wordt thuis
klaar voor gebruik gefabriceerd?
Omdat we zo onderdelen kunnen maken
voor deze machines,
maken deze machines letterlijk zichzelf.
Machines die zichzelf kunnen maken.
Dit zijn onderdelen van een RepRap machine,
een bureauprinter.
Maar wat mijn bedrijf het meest interesseert
is het feit dat je
individuele unieke producten en masse kunt maken.
Je hoeft er niet ineens
duizenden of miljoenen van te maken,
of het product te laten spuitgieten in China.
Je kunt het ter plekke fabriceren.
Dat betekent
dat we nu aan het publiek
de volgende generatie van maatwerk kunnen aanbieden.
Je kan nu
zelf kiezen
hoe je product er gaat uitzien.
We zijn allemaal vertrouwd met het idee
van op maat maken en personaliseren.
Merken als Nike doen het.
Het gaat allemaal via het web.
Sterker nog, alle grote bekende namen
laten je toe
om hun producten
interactief aan te passen -
helemaal van Smart Auto's
tot Prada
en Ray Ban, bijvoorbeeld.
Maar dit is niet echt massaal maatwerk.
Het staat bekend als 'variantproductie'
varianten van hetzelfde product.
Nu kan je echt invloed hebben op je product,
de vorm ervan manipuleren.
Ik weet niet hoe het met jullie zit,
maar ik heb de ervaring
dat ik in een winkel precies wist wat ik wilde,
naar de perfecte lamp zocht
voor die plaats in mijn huis
en ze gewoon niet kon vinden.
Of dat perfecte sieraad
als geschenk of voor mezelf.
Stel je voor
dat je nu met een merk
kan gaan communiceren
zodat je zelf
de producten naar eigen smaak kan ontwerpen.
Vandaag al
kan je met software als deze een product downloaden
en het in 3D bekijken.
Dit soort 3D-gegevens
kan een dergelijke machine lezen.
Dit is een lamp.
Je kunt beginnen met het ontwerp te herhalen.
Je kan de kleur ervan kiezen
en misschien ook het materiaal.
Je kan binnen veilige grenzen
met de vorm gaan spelen,
omdat klanten natuurlijk geen professionele productontwerpers zijn.
De software zorgt ervoor dat je
binnen de grenzen van het mogelijke blijft.
Zodra het product
in je eigen design klaar is,
klik je op "Enter" en worden deze gegevens omgezet
in de gegevens die een 3D-printer kan lezen.
Hij geeft ze door aan een 3D-printer
misschien wel op iemands bureaublad.
Maar ik denk niet dat dat voor vandaag is.
En ook niet voor de nabije toekomst.
Waarschijnlijker, en dat zien we vandaag al,
zullen deze data verstuurd worden
naar een lokaal productiecentrum.
Dit betekent een lagere koolstofvoetafdruk.
In plaats van een product over de hele wereld te verzenden,
verzenden we data over het internet.
Hier is het product dat wordt gebouwd.
Dit kwam in één stuk uit de machine
en de elektronica werd later ingebracht.
Het is deze lamp.
Als je de gegevens hebt,
kan je op aanvraag het onderdeel creëren.
Dat hoeft niet per se
voor alleen maar esthetische aanpassingen,
het gaat ook voor functionele aanpassingen,
zoals lichaamsdelen scannen
en dingen op maat creëren.
Bijvoorbeeld prothesen
perfect op maat voor iemands handicap.
We kunnen zeer specifieke prothesen
ontwerpen voor die persoon.
Vandaag,
kun je je tanden laten scannen
en passende tandheelkundige coatings laten maken
terwijl je wacht bij de tandarts.
Een machine zal ze
op maat van je gebit maken.
Dan het creëren van implantaten;
iemands MRI-scan kunnen we
nu omzetten in 3D-gegevens
en zo kunnen we zeer specifieke implantaten maken.
Dit kan gaan tot
het construeren van lichaamsdelen.
Hier de longen en de bronchiale boom.
Heel ingewikkeld.
Dit kan je op geen enkele andere manier maken of simuleren.
Maar met MRI-data
kunnen we het product
nauwkeurig nabouwen.
Met dit proces
bouwen industriële ontwikkelaars cellaag na cellaag op.
Een van die pioniers is Dr. Anthony Atala.
Hij bouwde op die manier,
cellaag na cellaag, lichaamsdelen:
blazen, kleppen, nieren.
Dit is nog niet klaar voor het publiek,
maar het gaat vooruit.
Om af te ronden: we zijn allemaal individuen.
We hebben allemaal verschillende voorkeuren, verschillende behoeften.
We willen verschillende dingen.
We hebben verschillende maten, en onze bedrijven eveneens.
Bedrijven willen verschillende dingen.
Zonder twijfel
zal deze technologie
een productierevolutie veroorzaken
en het productielandschap grondig veranderen.
Dank je.
(Applaus)