"Այս երկրում բոլորը պետք է սովորեն՝ ինչպես համակարգչով ծրագրավորել ...

որովհետև դա սովորեցնում է մտածել": Սթիվ Ջոբս

Ի՞նչ ես ուզում դառնալ, երբ մեծանաս, Օլիվիա:

Աստղագնաց:

Ուզում եմ նորաձևության դիզայներ դառնալ:

Բասկետբոլ խաղացող:

Ուզում եմ դերասան դառնալ:

Բժիշկ:

Ուսուցիչ:

Շեֆ խոհարար:

Արվեստագետ:

Ի՞նչ ես ուզում դառնալ, երբ մեծանաս:

Ջրահարս:

Գիտե՞ս ով է համակարգչային ծրագրավորողը:

Ահա... ոչ:

Ոչ:

Մմմմ, ոչ:

Կարծում եմ՝ մի բան է, որ ունի կոդեր, և այնպիսի բան է, որ առեղծված է վերծանում:

Կարծում եմ, որ նրանք...

Մմմմ, սպասեք՝ ի՞նչ:

... համակարգչային ծրագրավորող:

... ոչ...:

Հիմա գրեթե ամեն ինչ մի փոքր ծրագրավորում է պահանջում:

Եվ այսպես, ի՞նչ է դա:

Ծրագրավորումը բացատրում է քո համակարգչին, թե ինչ ես ուզում, որ նա անի քեզ համար:

Երբ ծրագրավորում ես, սովորեցնում ես տիեզերքի ամենապարզ բանին՝ համակարգչին,

որ նա ինչ-որ բան անի:

Ծրագրավորումը միակ բաներից է աշխարհում,

որտեղ կարող ես նստել և լիովին նոր բան զրոյից ստեղծել,

այն ինչ ուզում ես:

Դա նման չէ երաժշտական գործիք նվագելուն կամ այլ բանի, ասենք՝ սպորտով զբաղվելուն:

Դա կարող է ճնշող լինել, բայց ժամանակի հետ վարժվում ես:

Ծրագրավորումը մի բան է, որ կարելի է սովորել:

Գիտեմ, որ դա կարող է հոգնեցնող լինել, չնայած հոգնեցնող շատ բաներ կան:

Բայց կա՞ մի բան, որ հոգնեցնող չի դառնում:

Շատ ծրագրավորման տեսակներ իրականում շատ պարզ են:

Դա նման է խնդիրները մասերի բաժանելուն,

հետո գալիս են բարդ ալգորիթմները, ինչպես հաճախ մտածում են մարդիկ:

Եթե դա պարզ բան է, ապա ինչո՞ւ շատերը չեն անում:

10 տարի անց 1.4 միլիոն աշխատող կլինի համակարգչային ոլորտում,

և միայն 400.000-ը կլինեն ավարտած որակավորմամբ:

Դա պակաս է միլիոն մարդուց:

Ինչպե՞ս սկսել:

Երբ երեխա էի, տարված էի քարտեզներով:

Հատկապես քաղաքներով:

Ես սովորեցրի ինքս ինձ՝ ինչպես ծրագրավորել:

Ես շատ հստակ նպատակ ունեի, թե ինչ եմ ուզում անել,

ուզում էի տեսնել քաղաքի քարտեզն իմ էկրանին և խաղալ դրանով,

որոշ բաներ դնել քարտեզին, որոշները՝ հեռացնել,

տեսնել, թե ինչ է տեղի ունենում քաղաքում, ինչպես է դա աշխատում,

ինչպիսին է կյանքը դառնում, ինչպես է այն շնչում:

Լավագույն միջոցը ծրագրաշար օգտագործելն էր, որ

որոշեի, թե երբ կլինեն դպրոցիս միացյալ դասերը:

Որպեսզի որոշեմ, թե որ աղջիկները կլինեն այդ դասին:

Առաջին ծրագիրը, որ գրեցի, հարցնում էր՝

ո՞րն է սիրածդ գույնը կամ քանի՞ տարեկան ես:

Նախ սովորեցի՝ ինչպես անել, որ էկրանին կանաչ օղակ և կարմիր քառակուսի հայտնվեն:

Առաջին անգամ մի բան ստեղծեցի, որ ասում էր՝ Բարև աշխարհ:

Եվ ստիպեցի, որ համակարգիչը դա անի: Դա ապշեցուցիչ էր:

Երբ ծրագրավորում սովորեցի, այդ դատարկ պատը վերածվեց դռների:

Եվ բացելով դռները, ի վերջո որ լույս է հայտնվում:

Ինձ համար ավարտուն ծրագիրը նման է լույսով լի կառույցի:

Բոլոր անկյունները լուսավորված են, հասկանում ես դրա կառուցվածքը:

Դա շատ հրաշալի զգացում է, երբ իրականացնում ես այն:

Շատ ժամանակ տևեց, մինչև իմ ձեռքերով ստեղծեցի դա,

ստեղծեցի կոդ, ծրագրեր:

Դա ստեղծարարությունն արտահայտելու մեկ այլ ուղի է:

Կարծում եմ հիմա ստեղծարարության մեծ առաջընթաց կա:

Մարդիկ ստեղծում են իրենց սեփական շարֆերն ու գլխարկները:

Գրում են իրենց սեփական ծրագրերը:

Հիմա դա պարզապես սահմանափակված է մեր երևակայությամբ:

Եվ թե ինչ տեսակի գաղափարներ...

ինչ տեսակի մտածելակերպ կարող ես կառուցել համակարգչում,

որը կանի այն ամենը, որ նախկինում անհնար էր:

Բոլոր լավագույն բաները կառուցվում են թիմերով:

Երբ համախմբվում են մի խումբ խելացի մարդիկ:

Դուք փորձարկում եք ձեր գաղափարները, խրախուսում իրար:

Հենց դա էլ մեզ հաջողակ դարձրեց:

Այդքան էլ լավ չէ, երբ միայնակ 3 շաբաթ, օրը 24 ժամ անընդմեջ ծրագրավորում ես:

Հրաշքը կատարվեց, երբ բոլորս նույն գործին անցնանք՝ համագործակցելով և կառուցելով նույն բանը միասին:

Հիմա աշխարհում ծրագրավորող ինժեներների ու մարդկանց

շատ մեծ կարիք կա, քան երբևէ:

Եվ այսպես, մենք բոլորս ապրում ենք այս զարմանահրաշ կյանքով:

Լավագույն մարդկանց ձեռք բերելու համար մենք մեր գրասենյակը դարձրել ենք հրանավորինս հրաշալի:

(ի՞նչ կանեիր, եթե չվախենայիր)

Մենք ունենք հրաշալի շեֆ խոհարար:

Անվճար ուտելիք:

Նախաշաճ, ճաշ, ընթրիք:

Անվճար լվացքատուն:

Թեթև ուտելիքներ:

Անգամ խաղալու տեղեր, տեսախաղեր, սկուտերներ:

Կան ահա այս բոլոր հետաքրքիր բաները մեր գրասենյակում,

վայրեր, որտեղ մարդիկ կարող են խաղալ, հանգստանալ,

մտածել, երաժշտություն լսել, ստեղծագործել:

Ես վիճակագրություն եմ կատարել ԱՄՆ-ի աշխատանքային բյուրոյում,

և պարզեցի, որ աշխատողների մեկ-երրորդը, որ ասենք՝

կառավարությունում են աշխատում,

կատարում են ծրագրավորման աշխատաքներ:

Բայց մնացածը, որն ավելի մեծ մասն է կազմում,

բաշխվում են մյուս բոլոր աշխատանքների միջև:

Եվ ստացվում է, որ համակարգիչներն ամենուր են:

Ուզում ես գյուղատնտեսության ոլորտո՞ւմ աշխատել:

Կամ բնապահպանությա՞ն:

Կամ մշակող արդյունաբերության ոլորտո՞ւմ: Այս բոլոր ոլորտներում դրանք առկա են:

Հիմա 2013 թ.ն է, և մենք կախված ենք տեխնոլոգիաներից, որ հաղորդակցվենք,

բանկային ծառայություններից օգտվենք:

Տեղեկատվություն ստանանք, բայց մեզնից ոչ ոք չգիտի կոդ գրել-կարդալ:

Ուրիշ ի՞նչ կարելի է փոխել ծրագրավորմամբ:

Ուրիշ ի՞նչ կարող ենք անել:

Թիֆանի՞:

Օրինակ՝ իմ ուսանողները Scratch կամ ծրագրավորում սովորելուց հետո

այլևս չեն խուսափում խնդիրներից, այլ փորձում են լուծել դրանք:

Դա ստեղծում է վերլուծողական մտածելակերպ:

խնդիրներ լուծելու հմտություն:

Նրանք դա կարող են կիրառել մաթեմատիկան դասարանում, կամ ընթերցանությունը զարգացնելիս:

Մենք համատեղում ենք գիտությունը ծրագրավորման հետ, և ես տեսա իմ միավորները աճել են 30%-ով:

Երբ ես դպրոցում էի, հաճախում էի հետդպրոցական խմբակի, որ կոչվում էր "Whizz Kids":

Բոլորը սկսեցին ծիծաղել ինձ վրա, դե գիտեք դա ինչպես է լինում:

Ես մտածում էի՝ ինձ չի հետաքրքրում, ես կարծում եմ սա հավես է...

Ես շատ բան եմ սովորել, իսկ այդ խմբից շատերը ծրագրավորող են աշխատում":

Դա կարևոր է այդ երեխաների համար:

Դա պետք է պարտադիր լինի:

Այս մոլորակի քաղաքացի լինելու համար:

Կոդ գրելու և կարդալու համար:

Կարծում եմ՝ պետք է քչից սկսել:

Կարծում եմ՝ թյուրիմացություն է մտածել, որ

պետք է սովորես տեղեկատվության այս մեծ կառույցը, նախքան որևէ բան անել կարողանալը:

Պարտադիր չէ, որ տաղանդ լինես, որ իմանաս՝ ինչպես ծրագրավորել:

Գումարում, հանում. ահա և ամբողջը:

Պետք է որ իմանաս բազմապատկման աղյուսակը:

Կարիք չունես ծրագրավորման տաղանդ լինել:

Կարիք կա՞ տաղանդավոր լինել՝ կարդալու համար կամ մաթեմատիկա անելու համար:

Ոչ:

Ոչ:

Եթե մեկն ինձ ասեր, որ ծրագրաշարը մարդկայնության մասին է,

որ դա մարդկանց օգնելու համար է՝ համակարգչային տեխնոլոգիաների միջոցով,

Դա կփոխեր իմ մտահորիզոնը շատ ավելի շուտ:

Դու կա՛մ փորձում ես շատ փող աշխատել, կա՛մ ուզում ես փոխել աշխարհը:

Համակարգչային ծրագրավորումը մեծապես ուժեղացնում է սովորելու հմտությունը,

գաղափարներ ստեղծելու, դա քո ձեռքերում տեսնելու ունակությությունը,

կոճակ սեղմել կարողանալը, հետո դա ողջ մարդկությանը հանձնելը...

Մենք առաջին սերունդն ենք աշխարհում, որ երբևէ ունեցել է նման փորձառություն:

Վաղվա ծրագրավորողները ապագայի հրաշագործներն են:

Դու կունենաս կախարդական ուժեր՝ մյուսների հետ համեմատած:

Դա հրաշալի է:

Դա ամենից շատն է մոտեցնում է գերտիրապետությանը:

Լավ ծրագրավորողներն այսօրվա հերոսներն են:

Ահա այսքանը: