Evet...

Ben Michelle Nario Redmond.

Sosyal psikoloji uzmanıyım.

Hiram Koleji'nde öğretmenlik yapıyorum.

Psikoloji 
ve biyomedikal beşeri bilimler alanında.

Engellilere yönelik ön yargı 
ve ayrımcılığın neden ve sonuçları üzerine

yeni bir kitap yazdım.
Bu konuda hatırladığım ilk şey

1990 yılına dayanmakta.

Engelli Amerikalılar Yasası (ADA)
yürürlüğe geçtiğinde

Kansas'ta bir lisansüstü programındaydım.
Bu yasa, engellilere yönelik önyargı

ya da engelliliğe dair herhangi bir şey
benim için tamamen uzak bir konuydu.

Engellilere yönelik çalışmaların 
öncülerinden biri olan

Beatrice Wright'ın da çalıştığı 
bir yerde çalışıyordum

ve henüz onunla
tek bir dersim bile olmamıştı.

1995 yılına yani beş yıl sonrasına kadar

ayrık omurga hastalığı olan
kızım Sierra doğana kadar

engelliğin farkına hiç varmamıştım.

Carol Gill ve Simi Linton'ın çalışmalarını
henüz bulmamış ve engelli çalışmaları

ve kapsamı konusunda eğitimli değildim.
Erişim zorluğuna dair ilk anım

birkaç yıl sonrasına,
kızım Sierra'yı yolun aşağısında bulunan

bir Katolik anaokuluna
yazdırdığımız zamana dayanıyor.

Bir okul öncesi öğrencisi olduğundan 
bu kadar çok uğraşmamız gerekeceği

aklımın ucundan bile geçmemişti.

Bunun bir sebebi ise
binanın gerçekten çok eski olmasıydı.

Ortamın öğrenci erişimine uygun olması
ve onların vatandaşlık hakları konusunda

bilinçli değillerdi 
ya da yasal olarak bilmeleri gerekmiyordu.

Çünkü özel bir kurumdu 
ve ADA'nın kurallarına tabi değildi.

Haliyle yeni bir okul bulmamız gerektiğinin
farkına varmıştım.

Şansımız yaver gitti 
ve yeni bir özel kurum bulduk.

Devlet okulu değildi 
ama bir müzik okuluydu.

kaynakları vardı 
ve çeşitliliğin değerinin çoktan farkında,

geniş perspektife sahip 
ve çeşitli ihtimallerin farkındalardı.

Bu yüzden bizim de 
çok uğraşmamız gerekmemişti.

Bu yüzden gelip tam daire

yapsa mükemmel olur.

Onu aynı zamanda Cleveland, Ohio
bölgesine geldiğimizde de yaptık.

Bildiğiniz gibi ADA
Temmuzda 30 yaşında olacak.

Bunu bir gecede yapamazsınız.