WEBVTT

00:00:00.372 --> 00:00:02.085
ผมคิดว่าพวกเราทุกคนทราบ

00:00:02.085 --> 00:00:05.058
ว่าโลกทุกวันนี้มีแต่ปัญหา

00:00:05.058 --> 00:00:07.153
เราได้ยินได้ฟังปัญหาพวกนั้น

00:00:07.153 --> 00:00:11.443
ในวันนี้ เมื่อวาน และทุกๆ วัน 
มาเป็นเวลาหลายทศวรรษแล้ว

00:00:11.443 --> 00:00:15.487
ปัญหาหนัก ปัญหาใหญ่ ปัญหาเร่งด่วน

00:00:15.487 --> 00:00:18.843
ปัญหาด้านโภชนาการ ปัญหาการเข้าถึงนํ้าใช้

00:00:18.843 --> 00:00:21.880
การเปลี่ยนแปลงสภาพอากาศ การทำลายป่าไม้

00:00:21.880 --> 00:00:25.124
การขาดทักษะฝีมือ ความไม่มั่นคงปลอดภัย 
อาหารไม่เพียงพอ

00:00:25.124 --> 00:00:28.100
บริการทางสุขภาพไม่เพียงพอ ปัญหามลพิษ

00:00:28.100 --> 00:00:29.845
ปัญหาแล้วปัญหาเล่า

00:00:29.845 --> 00:00:32.376
และผมคิดว่าสิ่งที่แบ่งแยกช่วงเวลานี้

00:00:32.376 --> 00:00:36.500
ออกจากช่วงเวลาอื่นๆที่ผมจดจำได้ 
ภายในช่วงชีวิตสั้นๆ ของผมบนโลกใบนี้

00:00:36.500 --> 00:00:38.935
ก็คือ การตื่นตัวต่อปัญหาต่างๆ เหล่านี้

00:00:38.935 --> 00:00:41.501
เราทุกคนต่างตื่นตัวอย่างมาก

NOTE Paragraph

00:00:41.501 --> 00:00:43.529
แต่ทำไมเราจึงมีความยากลำบากอย่างมาก

00:00:43.529 --> 00:00:45.360
ที่จะรับมือกับปัญหาเหล่านี้ล่ะ

00:00:45.360 --> 00:00:48.400
นั่นคือคำถาม ที่ผมปลุกปลํ้ากับมันมาโดยตลอด

00:00:48.400 --> 00:00:52.569
มันมาจากมุมมองที่แตกต่างออกไปอย่างมากของผม

00:00:52.569 --> 00:00:55.652
ผมไม่ใช่คนที่ทำงานด้านปัญหาสังคม

00:00:55.652 --> 00:00:58.414
ผมเป็นคนทำงานด้านธุรกิจ

00:00:58.414 --> 00:01:01.704
ช่วยธุรกิจให้ทำเงินได้

00:01:01.704 --> 00:01:04.938
พระเจ้าทรงห้าม

00:01:04.938 --> 00:01:07.992
แล้วทำไมเราจึงมีปัญหามากเหลือเกิน

00:01:07.992 --> 00:01:11.135
กับปัญหาสังคมเหล่านี้

00:01:11.135 --> 00:01:13.192
และจริงๆแล้ว องค์กรธุรกิจมีบทบาทอะไรได้หรือไม่

00:01:13.192 --> 00:01:16.725
ถ้ามี บทบาทที่ว่านั้นคืออะไร

00:01:16.725 --> 00:01:19.584
ผมคิดว่า เพื่อที่จะจัดการกับปัญหานั้น

00:01:19.584 --> 00:01:23.450
เราต้องถอยออกมาสักก้าว แล้วมาคิดเกี่ยวกับ

00:01:23.450 --> 00:01:27.105
ว่าเราได้เข้าใจ และตรึกตรองอย่างไรเกี่ยวกับ

00:01:27.105 --> 00:01:29.103
ปัญหาและการแก้ปัญหา

00:01:29.103 --> 00:01:33.267
ของข้อท้าทายทางสังคมอันยิ่งใหญ่ที่เรากำลังเผชิญอยู่นี้

NOTE Paragraph

00:01:33.267 --> 00:01:36.101
ครับ ผมคิดว่า หลายท่านได้มองภาคธุรกิจว่า

00:01:36.101 --> 00:01:38.976
เป็นตัวปัญหา หรืออย่างน้อยที่สุดก็เป็นหนึ่งในหลายๆปัญหา

00:01:38.976 --> 00:01:41.728
ท่ามกลางข้อท้าทายทางสังคมมากมาย ที่เราเผชิญอยู่

00:01:41.728 --> 00:01:43.134
ลองคิดถึงธุรกิจอาหารจานด่วน (ฟาสต์ฟู้ด)

00:01:43.134 --> 00:01:45.109
อุตสาหกรรมยา ธุรกิจการธนาคาร

00:01:45.109 --> 00:01:47.288
นี่เป็นจุดด้อย

00:01:47.288 --> 00:01:50.279
เกี่ยวกับภาคธุรกิจ

00:01:50.279 --> 00:01:51.989
ภาคธุรกิจไม่ได้ถูกมองว่าเป็นทางออก

00:01:51.989 --> 00:01:55.730
ในปัจจุบัน สำหรับคนส่วนมาก มันถูกมองว่าเป็นปัญหา

00:01:55.730 --> 00:01:57.704
และก็เป็นอย่างนั้นจริงๆด้วยในหลายๆ กรณี

00:01:57.704 --> 00:01:59.983
มีคนในธุรกิจที่แย่ๆ จำนวนมาก ข้างนอกนั่น

00:01:59.983 --> 00:02:02.160
ที่ได้ทำสิ่งที่ผิดๆ

00:02:02.160 --> 00:02:03.961
ซึ่งได้ทำให้ปัญหานั้นยิ่งแย่ลงไปอีก

00:02:03.961 --> 00:02:07.424
ดังนั้นการมองแบบนี้ก็อาจถือได้ว่าฟังขึ้น

NOTE Paragraph

00:02:07.424 --> 00:02:10.014
เรามักชอบที่จะมองหาทางออกกันอย่างไร

00:02:10.014 --> 00:02:12.350
สำหรับปัญหาทางสังคมเหล่านี้

00:02:12.350 --> 00:02:15.512
ประเด็นปัญหามากมายเหล่านี้ ที่เราเผชิญอยู่ในสังคม

00:02:15.512 --> 00:02:17.144
ครับ เรามักจะมองหาทางแก้

00:02:17.144 --> 00:02:19.296
ในแง่ขององค์กรพัฒนาเอกชน (NGO)

00:02:19.296 --> 00:02:21.302
หรือในแง่ของรัฐบาล

00:02:21.302 --> 00:02:23.439
หรือในแง่ของมูลนิธิ

00:02:23.439 --> 00:02:25.873
ความจริงแล้ว เอกลักษณ์ขององค์กรที่ไม่เหมือนใครแบบนี้

00:02:25.873 --> 00:02:30.630
ของยุคนี้ ก็คือการเพิ่มขึ้นอย่างมากของเอ็นจีโอ

00:02:30.630 --> 00:02:33.136
และองค๋กรทางสังคมนี้

00:02:33.136 --> 00:02:35.960
สิ่งนี้รูปแบบองค์กรที่ใหม่และมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว

00:02:35.960 --> 00:02:37.153
ที่เราได้เห็นเติบโตขึ้นมา

00:02:37.153 --> 00:02:40.560
นวัตกรรมมหึมา พลังงานมหึมา

00:02:40.560 --> 00:02:43.295
พรสวรรค์มหึมา ปัจจุบันได้ถูกนำมาขับเคลื่อน

00:02:43.295 --> 00:02:45.415
ผ่านทางโครงสร้างนี้

00:02:45.415 --> 00:02:50.268
เพื่อพยายามจัดการกับสิ่งที่ท้าทายเหล่านี้

00:02:50.268 --> 00:02:54.525
และพวกเราหลายคนที่นี่ 
ก็ได้เข้าไปมีส่วนร่วมอย่างมากในสิ่งเหล่านั้นด้วย

NOTE Paragraph

00:02:54.525 --> 00:02:56.034
ผมเองเป็นอาจารย์สอนวิชาธุรกิจในมหาวิทยาลัย

00:02:56.034 --> 00:03:00.049
แต่ที่จริงแล้ว ผมได้ก่อตั้งองค์กรไม่แสวงหากำไร
ผมคิดว่า จนถึงทุกวันนี้มีสี่แห่ง

00:03:00.049 --> 00:03:02.938
เมื่อใดก็ตามที่ผมสนใจและรับทราบ

00:03:02.938 --> 00:03:05.998
ปัญหาทางสังคม และนั่นแหละ ที่ผมได้ทำ

00:03:05.998 --> 00:03:07.876
จัดตั้งองค์กรที่ไม่แสวงหากำไรขึ้น

00:03:07.876 --> 00:03:10.939
และนั่นคือวิธีการที่เราคิด เกี่ยวกับวิธีที่จะไปจัดการ

00:03:10.939 --> 00:03:11.948
กับปัญหาเหล่านี้

00:03:11.948 --> 00:03:16.400
แม้อาจารย์สอนวิชาธุรกิจในมหาวิทยาลัย ก็คิดแบบนั้น

NOTE Paragraph

00:03:16.400 --> 00:03:18.235
แต่ในขณะนี้ ผมคิดว่า

00:03:18.235 --> 00:03:21.004
เราได้ทำเรื่องนี้ มานานพอสมควรแล้ว

00:03:21.004 --> 00:03:23.856
เราได้รับรู้ถึงปัญหาเหล่านั้น มาเป็นเวลาหลายทศวรรษ

00:03:23.856 --> 00:03:25.766
เรามีประสบการณ์มาหลายทศวรรษแล้ว

00:03:25.766 --> 00:03:30.091
กับเอ็นจีโอของเรา และกับหน่วยงานรัฐบาลของเรา

00:03:30.091 --> 00:03:31.920
และมีความเป็นจริงที่น่าอึดอัดใจ

00:03:31.920 --> 00:03:33.862
ความเป็นจริงที่น่าอึดอัดใจก็คือ เราไม่ได้ทำให้เกิด

00:03:33.862 --> 00:03:36.446
ความก้าวหน้าได้อย่างเร็วพอ

00:03:36.446 --> 00:03:39.170
เราไม่ได้กำลังมุ่งไปสู่ชัยชนะ

00:03:39.170 --> 00:03:41.254
ปัญหาเหล่านี้ ยังดูเหมือนจะทำให้เราหวาดหวั่นอยู่มาก

00:03:41.254 --> 00:03:42.460
และควบคุมยากมาก

00:03:42.460 --> 00:03:45.160
และวิธีแก้ปัญหาใดๆ ที่เราได้มา

00:03:45.160 --> 00:03:47.100
ก็เล็กน้อย

00:03:47.100 --> 00:03:50.982
เรากำลังก้าวหน้าเพิ่มมากขึ้น

NOTE Paragraph

00:03:50.982 --> 00:03:53.704
แล้วอะไรคืออุปสรรคสำคัญ ที่เราประสบอยู่

00:03:53.704 --> 00:03:56.782
ในการจัดการกับปัญหาสังคมเหล่านี้เล่า

00:03:56.782 --> 00:04:00.814
ถ้าเราตัดเอาความซับซ้อนทั้งหมดนั้นออกไป

00:04:00.814 --> 00:04:04.193
เราก็มีปัญหาด้านการประเมินค่า

00:04:04.193 --> 00:04:07.304
เราไม่สามารถประมินค่าได้

00:04:07.304 --> 00:04:10.231
เราก้าวหน้าไปได้ แสดงให้เห็นผลกำไรได้

00:04:10.231 --> 00:04:13.559
เราแสดงผลลัพธ์ออกมาได้ ทำให้สิ่งต่างๆ ดีขึ้นได้

00:04:13.559 --> 00:04:17.837
เรากำลังช่วยกัน เรากำลังทำให้มันดีขึ้น
เรากำลังทำในสิ่งที่ดี

00:04:17.837 --> 00:04:20.191
เราไม่สามารถรับมือได้

00:04:20.191 --> 00:04:25.157
แต่เราไม่สามารถสร้างผลกระทบต่อปัญหา
ให้เกิดขึ้นได้ในระดับกว้าง

00:04:25.157 --> 00:04:26.991
ทำไมจึงเป็นเช่นนั้นหรือครับ

00:04:26.991 --> 00:04:30.581
เพราะว่าเราไม่มีทรัพยากร

00:04:30.581 --> 00:04:32.292
และนั่นก็เห็นได้ชัดเจนยิ่งในปัจจุบัน

00:04:32.292 --> 00:04:35.174
และนั่นก็ชัดเจนขึ้นในปัจจุบัน 
กว่าที่มันเป็นอยู่ในหลายๆ ทศวรรษที่แล้วมา

00:04:35.174 --> 00:04:38.726
เรื่องง่ายๆ ก็คือ ไม่มีเงินพอ

00:04:38.726 --> 00:04:42.117
ที่จะไปจัดการกับปัญหามากมายเหล่านี้

00:04:42.117 --> 00:04:44.442
โดยใช้วิธีการที่มีอยู่ในปัจจุบัน

00:04:44.442 --> 00:04:47.512
ไม่มีรายได้จากภาษีที่เพียงพอ

00:04:47.512 --> 00:04:51.558
ไม่มีเงินบริจาคจากการทำบุญอย่างเพียงพอ

00:04:51.558 --> 00:04:54.006
เพื่อไปจัดการกับปัญหา ในแบบที่เราจัดการอยู่ในปัจจุบัน

00:04:54.006 --> 00:04:59.171
เราต้องเผชิญกับความเป็นจริงนั้น

00:04:59.171 --> 00:05:02.230
และความขาดแคลนทรัพยากร

00:05:02.230 --> 00:05:06.257
ที่จะเข้าไปจัดการกับปัญหาเหล่านี้ ก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

00:05:06.257 --> 00:05:09.807
เห็นได้ชัดในโลกที่ก้าวหน้าในปัจจุบัน

00:05:09.807 --> 00:05:14.186
กับปัญหาด้านงบประมาณทั้งมวลที่เราเผชิญอยู่

NOTE Paragraph

00:05:14.186 --> 00:05:18.431
หากโดยพื้นฐานแล้ว เราประสบปัญหาด้านทรัพยากร

00:05:18.431 --> 00:05:22.476
แล้วพรัพยากรในสังคมนั้นอยู่ที่ไหนกันเล่าครับ

00:05:22.476 --> 00:05:24.861
ทรัพยากรเหล่านั้น จริงๆแล้วมีขึ้นมาได้อย่างไร

00:05:24.861 --> 00:05:26.568
ทรัพยากรที่เราจำเป็นต้องนำมาใช้จัดการ

00:05:26.568 --> 00:05:30.208
กับสิ่งที่ท้าทายสังคมทั้งหมดนี้

00:05:30.208 --> 00:05:33.324
เอาละครับ ผมคิดว่า คำตอบนั้นชัดเจนมาก

00:05:33.324 --> 00:05:37.010
คำตอบนั้นอยู่ในธุรกิจไงครับ

00:05:37.010 --> 00:05:42.621
ความรํ่ารวยทั้งหมด จริงๆแล้วสร้างขึ้นมาจากธุรกิจ

00:05:42.621 --> 00:05:45.347
ธุรกิจสร้างความรํ่ารวยขึ้นมา

00:05:45.347 --> 00:05:50.393
เมื่อมันสนองความต้องการด้านผลกำไร

00:05:50.393 --> 00:05:52.857
นั่นเป็นวิธีการที่ความรํ่ารวยทั้งมวลเกิดขึ้นมา

00:05:52.857 --> 00:05:55.230
มันสนองความต้องการด้านผลกำไร

00:05:55.230 --> 00:05:57.642
ซึ่งจะนำไปสู่การเสียภาษี

00:05:57.642 --> 00:05:59.311
และซึ่งจะนำไปสู่รายได้

00:05:59.311 --> 00:06:01.578
และซึ่งนำไปสู่การบริจาคเงินเพื่อการกุศล

00:06:01.578 --> 00:06:04.829
นั่นคือ แหล่งกำเนิดของทรัพยากรทั้งหมด

00:06:04.829 --> 00:06:07.287
ธุรกิจเท่านั้นสามารถสร้างทรัพยากรขึ้น ได้อย่างแท้จริง

00:06:07.287 --> 00:06:09.241
สถาบันอื่นสามารถนำมันไปใช้ประโยชน์

00:06:09.241 --> 00:06:10.466
เพื่อทำงานที่สำคัญๆ ได้

00:06:10.466 --> 00:06:13.650
ธุรกิจเท่านั้นที่สร้างทรัพยากรขึ้นมาได้

00:06:13.650 --> 00:06:15.171
และธุรกิจสร้างทรัพยากรขึ้นมา

00:06:15.171 --> 00:06:23.049
เมื่อธุรกิจนั้นสามารถสนองความต้องการทางผลกำไรได้

00:06:23.049 --> 00:06:26.433
ทรัพยากรนั้นถูกสร้างขึ้นโดยธุรกิจ

00:06:26.433 --> 00:06:28.322
อย่างมากมายท่วมท้น

00:06:28.322 --> 00:06:33.625
แล้วคำถามก็คือ เราจะเอาสิ่งนี้มาได้ใช้อย่างไร

00:06:33.625 --> 00:06:36.000
เราจะเอามันมาใช้ได้อย่างไร

00:06:36.000 --> 00:06:38.947
ธุรกิจสร้างทรัพยากรเหล่านั้นขึ้นมา

00:06:38.947 --> 00:06:43.616
เมื่อมันทำกำไรได้

00:06:43.616 --> 00:06:46.990
กำไรนั้นก็คือ ผลต่างเล็กๆน้อยๆ

00:06:46.990 --> 00:06:51.836
ระหว่างราคา และค่าใช้จ่ายที่ใช้ในการผลิต

00:06:51.836 --> 00:06:54.153
วิธีแก้ปัญหาใดๆที่ธุรกิจได้สร้างขึ้น

00:06:54.153 --> 00:06:57.376
กับปัญหาใดๆก็ตามที่พวกเขากำลังพยายามแก้อยู่

00:06:57.376 --> 00:07:04.136
แต่กำไรนั้น เป็นมนต์ขลัง

00:07:04.136 --> 00:07:08.890
ทำไมหรือครับ ก็เพราะว่าผลกำไรที่ว่านั้น ทำให้เราได้มาซึ่ง

00:07:08.890 --> 00:07:11.109
วิธีแก้ปัญหาที่เราเป็นผู้ก่อ

00:07:11.109 --> 00:07:15.299
ให้สามารถประเมินค่าได้อย่างไม่มีที่สิ้นสุด

00:07:15.299 --> 00:07:17.900
เพราะว่า ถ้าเราสามารถทำกำไรได้

00:07:17.900 --> 00:07:21.424
เราก็จะสามารถทำขึ้นมาได้เป็น 10, เป็น 100, เป็นล้าน

00:07:21.424 --> 00:07:24.716
เป็น 100 ล้าน, เป็นพันล้าน

00:07:24.716 --> 00:07:29.436
วิธีแก้ปัญหานั้นก็จะยั่งยืนได้ในตัวเอง

00:07:29.436 --> 00:07:32.035
นั่นคือสิ่งที่ธุรกิจทำงาน

00:07:32.035 --> 00:07:35.645
เมื่อธุรกิจทำกำไรได้

NOTE Paragraph

00:07:35.645 --> 00:07:38.029
ครับ ทั้งหมดนี้มันเกี่ยวข้องอะไร

00:07:38.029 --> 00:07:41.097
กับปัญหาสังคมหรือครับ

00:07:41.097 --> 00:07:44.379
ครับ แนวคิดหนึ่งก็คือ เรามาเอาผลกำไรนี้มา

00:07:44.379 --> 00:07:49.928
และนำมันกลับไปใช้ใหม่ในเรื่องของปัญหาสังคม

00:07:49.928 --> 00:07:51.194
ธุรกิจควรจะให้มากกว่านี้

00:07:51.194 --> 00:07:52.618
ธุรกิจควรจะรับผิดชอบมากกว่านี้

00:07:52.618 --> 00:07:55.068
และนั่นเป็นวิถีทางที่เราทำอยู่

00:07:55.068 --> 00:07:57.754
ในธุรกิจ

00:07:57.754 --> 00:07:59.618
แต่ขอยํ้าอีกครั้ง วิถีทางที่เราทำอยู่นี้

00:07:59.618 --> 00:08:03.958
จะไม่นำพาเราไปยังที่ๆเราต้องไป

NOTE Paragraph

00:08:03.958 --> 00:08:07.106
ครับ ผมเริ่มต้นด้วยการเป็นอาจารย์ด้านยุทธศาสตร์

00:08:07.106 --> 00:08:08.612
และผมก็ยังคงเป็นอาจารย์ด้านยุทธศาสตร์อยู่

00:08:08.612 --> 00:08:09.971
ผมภาคภูมิใจในเรื่องนั้น

00:08:09.971 --> 00:08:11.497
แต่ตลอดหลายปีที่ผ่านไป ผมก็ยังคง

00:08:11.497 --> 00:08:14.153
ทำงานเกี่ยวกับปัญหาสังคม เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ

00:08:14.153 --> 00:08:17.420
ผมได้ทำงานด้านสุขอนามัย สิ่งแวดล้อม

00:08:17.420 --> 00:08:20.992
การพัฒนาทางเศรษฐกิจ การลดความยากจน

00:08:20.992 --> 00:08:25.337
และเมื่อผมทำงานเพิ่มมากขึ้นๆในสาขาสังคมนั้น

00:08:25.337 --> 00:08:26.899
ผมก็เริ่มเห็นบางสิ่งบางอย่าง

00:08:26.899 --> 00:08:30.169
ที่ส่งผลกระทบอย่างลึกลํ้ากับผม

00:08:30.169 --> 00:08:33.755
และชีวิตทั้งหมดของผม แบบใดแบบหนึ่ง

NOTE Paragraph

00:08:33.755 --> 00:08:37.544
ความฉลาดลํ้าแบบดั้งเดิมในเรื่องเศรษฐกิจ

00:08:37.544 --> 00:08:41.412
และแนวคิดทางธุรกิจที่เป็นมาตลอดประวัติศาสตร์

00:08:41.412 --> 00:08:45.369
เป็นไปในแนวนั้นจริงๆ คือมีการได้อย่างเสียอย่าง

00:08:45.369 --> 00:08:50.377
ระหว่างสมรรถนะทางสังคม 
และสมรรถนะทางเศรษฐกิจ

00:08:50.377 --> 00:08:51.861
ภูมิปัญญาที่สืบทอดกันมาก็คือ

00:08:51.861 --> 00:08:54.931
ธุรกิจนั้น จริงๆแล้วทำกำไร

00:08:54.931 --> 00:08:56.724
ด้วยการก่อให้เกิดปัญหาสังคมขึ้น

00:08:56.724 --> 00:08:58.906
ตัวอย่างที่ยอดเยี่ยมก็คือ มลพิษ

00:08:58.906 --> 00:09:01.682
ถ้าธุรกิจทำให้เกิดมลพิษ ก็จะทำเงินได้มากกว่า

00:09:01.682 --> 00:09:06.323
ความพยายาที่จะมลดมลพิษนั้นลง

00:09:06.323 --> 00:09:08.214
การลดมลพิษลงมีราคาแพง

00:09:08.214 --> 00:09:13.697
ดังนั้นธุรกิจจึงไม่ต้องการทำเช่นนั้น

00:09:13.697 --> 00:09:16.642
ผลกำไรจะดีขึ้น หากสภาพแวดล้อมการทำงานไม่ปลอดภัย

00:09:16.642 --> 00:09:19.380
ราคาจะสูงเกินไป
หากจัดการสภาพแวดล้อมการทำงานให้ปลอดภัย

00:09:19.380 --> 00:09:20.686
ดังนั้น ธุรกิจจึงทำเงินได้มากกว่า

00:09:20.686 --> 00:09:22.526
ถ้าพวกเขาไม่จัดสภาพแวดล้อมในการทำงานให้ปลอดภัย

00:09:22.526 --> 00:09:26.023
นั่นเป็นภูมิปัญญาที่สืบทอดกันมา

00:09:26.023 --> 00:09:28.836
บริษัทต่างๆ จำนวนมาก ได้ตกอยู่ในภูมิปัญญาเดิมนั้น

00:09:28.836 --> 00:09:31.379
พวกเขาต่อต้านการพัฒนาสิ่งแวดล้อมให้ดีขึ้น

00:09:31.379 --> 00:09:36.813
พวกเขาต่อต้านการพัฒนาสถานที่ทำงานให้ดีขึ้น

00:09:36.813 --> 00:09:40.359
ผมคิดว่า ความคิดอย่างนั้นได้นำไปสู่

00:09:40.359 --> 00:09:41.879
พฤติกรรมส่วนใหญ่

00:09:41.879 --> 00:09:43.815
ที่ทำให้เราต้องมาวิพากษ์วิจารณ์ธุรกิจ

00:09:43.815 --> 00:09:46.335
ที่ทำให้ผมวิพากษ์วิจารณ์ธุรกิจ

NOTE Paragraph

00:09:46.335 --> 00:09:49.868
แต่ยิ่งผมเข้าไปเกี่ยวข้องกับปัญหาสังคมลึกลงไปเท่าใด

00:09:49.868 --> 00:09:52.880
ทีละปัญหา

00:09:52.880 --> 00:09:55.326
และจริงแล้ว ยิ่งผมพยายาม
ที่จะระบุปัญหามากขึ้นเท่าใด

00:09:55.326 --> 00:09:57.442
ตัวผมเอง โดยส่วนตัวแล้ว มีสองสามกรณี

00:09:57.442 --> 00:10:00.171
ที่ผมทำผ่านทางองค์กรไม่หวังผลกำไร 
ซึ่งผมเข้าไปเกี่ยวข้องด้วยนั้น

00:10:00.171 --> 00:10:03.109
ผมยิ่งพบว่า ในความเป็นจริงนั้น

00:10:03.109 --> 00:10:05.643
มันเป็นสิ่งตรงกันข้าม

00:10:05.643 --> 00:10:06.889
ธุรกิจไม่ได้กำไร

00:10:06.889 --> 00:10:08.591
จากการทำให้เกิดปัญหาขึ้น

00:10:08.591 --> 00:10:12.965
จริงๆ แล้ว ไม่ใช่ในสำนึกพื้นฐานไหนๆ

00:10:12.965 --> 00:10:15.158
นั่นเป็นแนวคิดที่ง่ายเกินไปมาก

00:10:15.158 --> 00:10:17.866
ยิ่งเราลงลึกไปในปัญหาเหล่านี้

00:10:17.866 --> 00:10:19.711
เราจะเริ่มเข้าใจมากยิ่งขึ้น

00:10:19.711 --> 00:10:21.612
ว่าจริงๆ แล้ว ธุรกิจนั้นได้กำไร

00:10:21.612 --> 00:10:23.608
จากการแก้ไขปัญหาสังคม

00:10:23.608 --> 00:10:26.152
นั่นคือ ที่มาของผลกำไรที่แท้จริง

00:10:26.152 --> 00:10:28.993
เรามาดูเรื่องมลพิษกัน

00:10:28.993 --> 00:10:31.209
ในวันนี้เราเรียนรู้ว่า ที่จริงแล้ว

00:10:31.209 --> 00:10:33.616
การลดมลพิษและการปลดปล่อยมลพิษ

00:10:33.616 --> 00:10:37.122
ทำให้เกิดผลกำไร

00:10:37.122 --> 00:10:39.190
ช่วยประหยัดเงิน

00:10:39.190 --> 00:10:40.888
ทำให้ธุรกิจผลิตได้มากขึ้น และมีประสิทธิภาพยิ่งขึ้น

00:10:40.888 --> 00:10:42.285
ไม่ได้ทำให้ทรัพยากรสูญไปเปล่าๆ

00:10:42.285 --> 00:10:44.928
จริงๆ แล้ว สภาพแวดล้อมการทำงานที่ปลอดภัยมากขึ้น

00:10:44.928 --> 00:10:46.416
และการป้องกันอุบัติเหตุ

00:10:46.416 --> 00:10:47.788
ช่วยทำให้ธุรกิจมีผลกำไรเพิ่มขึ้น

00:10:47.788 --> 00:10:50.996
เพราะนั่นเป็นสัญญาณของกระบวนการที่ดี

00:10:50.996 --> 00:10:55.027
อุบัติเหตุนั้นมีค่าใช้จ่ายสูงและทำให้เกิดความสูญเสีย

00:10:55.027 --> 00:10:57.631
ปัญหาแล้วปัญหาเล่า เราจึงเริ่มเรียนรู้

00:10:57.631 --> 00:11:00.597
ว่าแท้จริงแล้ว ไม่มีการได้อย่างเสียอย่าง

00:11:00.597 --> 00:11:04.193
ระหว่างความก้าวหน้าทางสังคม

00:11:04.193 --> 00:11:07.194
และประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจ

00:11:07.194 --> 00:11:09.287
ในสำนึกพื้นฐานไหนๆ

00:11:09.287 --> 00:11:10.646
อีกปัญหาหนึ่งก็คือ สุขภาพ

00:11:10.646 --> 00:11:13.215
ผมหมายถึง สิ่งที่เราได้พบก็คือ แท้จริงแล้ว

00:11:13.215 --> 00:11:15.097
สุขภาพของลูกจ้างคือสิ่ง

00:11:15.097 --> 00:11:16.490
ที่ธุรกิจควรจะเห็นคุณค่า

00:11:16.490 --> 00:11:18.818
เพราะว่าสุขภาพทำให้ลูกจ้างเหล่านั้น

00:11:18.818 --> 00:11:20.227
ผลิตได้มากขึ้น และมาทำงาน

00:11:20.227 --> 00:11:22.543
ไม่ขาดงานไปไหน

00:11:22.543 --> 00:11:25.967
งานที่ลึกกว่า งานใหม่ การคิดแบบใหม่

00:11:25.967 --> 00:11:30.151
ที่เชื่อมโยงกันระหว่างธุรกิจกับปัญหาสังคม

00:11:30.151 --> 00:11:33.069
จริงๆแล้ว กำลังชี้ให้เห็นว่ามีการประสานกัน

00:11:33.069 --> 00:11:34.988
ขั้นรากฐานและลึกซึ้ง

00:11:34.988 --> 00:11:38.916
โดยเฉพาะ ถ้าเราไม่คิดถึงในระยะสั้นมากๆ

00:11:38.916 --> 00:11:40.754
ในระยะสั้นมากนั้น บางครั้งคุณอาจ

00:11:40.754 --> 00:11:42.855
โกหกตัวเองให้คิด

00:11:42.855 --> 00:11:45.150
ว่ามีเป้าหมายซึ่งแตกต่างกันอย่างสำคัญ

00:11:45.150 --> 00:11:47.963
แต่ในระยะไกล ท้ายที่สุดแล้ว เรากำลังเรียนรู้

00:11:47.963 --> 00:11:52.159
ในหลายต่อหลายสาขามาแล้ว ว่าสิ่งนี้ไม่จริง

NOTE Paragraph

00:11:52.159 --> 00:11:55.449
ฉะนั้นแล้ว เราจะนำเอา

00:11:55.449 --> 00:11:58.171
พลังของธุรกิจออกมาใช้ประโยชน์ได้อย่างไร

00:11:58.171 --> 00:12:00.374
เพื่อคิดจัดการกับปัญหาพื้นฐาน

00:12:00.374 --> 00:12:02.807
ที่เราเผชิญอยู่นั้น

00:12:02.807 --> 00:12:05.407
ลองจินตนาการดูซิครับ ว่าเราจะทำได้ เพราะถ้าเราทำได้

00:12:05.407 --> 00:12:07.447
เราก็จะประเมินค่ามันได้

00:12:07.447 --> 00:12:09.856
เราจะนำทรัพยากรที่รวบรวมไว้จำนวนมหึมานี้

00:12:09.856 --> 00:12:12.754
และสมรรถภาพองค์การนี้มาใช้ประโยชน๋ได้

NOTE Paragraph

00:12:12.754 --> 00:12:18.244
และลองเดาดูซิครับ ในที่สุดสิ่งนั้นกำลังเกิดขึ้นอยู่

00:12:18.244 --> 00:12:22.257
บางส่วนเกิดขึ้นเพราะผู้คนอย่างเช่นพวกท่าน

00:12:22.257 --> 00:12:24.205
ซึ่งในปัจจุบัน ได้ยกปัญหาเหล่านี้ขึ้นมาถกกัน

00:12:24.205 --> 00:12:27.320
มาปีแล้วปีเล่า ทศวรรษแล้วทศวรรษเล่า

00:12:27.320 --> 00:12:29.728
เราเห็นองค์กรอย่างเช่น
กลุ่มบริษัท ดาว เคมิคอล (Dow Chemical)

00:12:29.728 --> 00:12:31.646
ชักนำการเปลี่ยนแปลงจากไขมันทรานส์ (trans fat)

00:12:31.646 --> 00:12:34.778
และไขมันอิ่มตัว (saturated fat) ด้วยผลิตภัณฑ์ใหม่ๆ
ที่ประดิษฐ์ขึ้นมา

00:12:34.778 --> 00:12:36.731
นี่เป็นตัวอย่างหนึ่งของ เจน เออริเกชั่น (Jain Irrigation)

00:12:36.731 --> 00:12:39.282
เป็นบริษัทที่นำเอาเทคนิคการชลประทานแบบนํ้าหยด 
(drip irrigation)

00:12:39.282 --> 00:12:41.951
มาให้ชาวนาหลายพันหลายล้านคน

00:12:41.951 --> 00:12:45.002
ช่วยลดการใช้นํ้าจำนวนมากได้

00:12:45.002 --> 00:12:48.323
เราเห็นบริษัทอย่างเช่น บริษัทป่าไม้ในบราซิล ฟิเบรีย (Fibria)

00:12:48.323 --> 00:12:49.806
ที่คิดได้ว่าจะหลีกเลี่ยง

00:12:49.806 --> 00:12:51.685
การโค่นต้นไม้เก่าแก่ในป่า

00:12:51.685 --> 00:12:54.461
และหันมาใช้ต้นยูคาลิปตัส และได้ผลผลิตของเยื่อไม้

00:12:54.461 --> 00:12:56.451
ต่อหนึ่งเฮกตาร์เพิ่มมากกว่าเดิม

00:12:56.451 --> 00:12:58.419
และทำกระดาษได้มากกว่าที่คุณจะได้จาก

00:12:58.419 --> 00:13:00.528
การตัดต้นไม้เก่าแก่เหล่านั้น

00:13:00.528 --> 00:13:03.408
คุณเห็นบริษัทอย่างเช่น ซิสโก (Cisco) ซึ่งกำลังฝึก

00:13:03.408 --> 00:13:07.564
ทักษะ IT ให้กับผู้คน จนถึงปัจจุบันได้สี่ล้านคนแล้ว

00:13:07.564 --> 00:13:09.507
จริงๆแล้วเพื่อ ใช่ครับ รับผิดชอบ

00:13:09.507 --> 00:13:11.938
แต่ก็ได้ช่วยขยายโอกาส

00:13:11.938 --> 00:13:14.211
ที่จะแพร่กระจายเทคโนโลยี่ IT

00:13:14.211 --> 00:13:15.513
และทำให้ธุรกิจโดยรวมเติบโตขึ้น

00:13:15.513 --> 00:13:20.134
มีโอกาสสำคัญสำหรับธุรกิจในทุกวันนี้

00:13:20.134 --> 00:13:24.190
ที่จะทำให้เกิดผลกระทบและจัดการกับปัญหาสังคมเหล่านี้

00:13:24.190 --> 00:13:25.514
และโอกาสนี้

00:13:25.514 --> 00:13:28.782
เป็นโอกาสทางธุรกิจที่ใหญ่ที่สุด

00:13:28.782 --> 00:13:32.448
ที่เราเห็นอยู่ในธุรกิจ

NOTE Paragraph

00:13:32.448 --> 00:13:34.654
และคำถามก็คือ เราจะสามารถทำให้ธุรกิจ

00:13:34.654 --> 00:13:38.082
คิดที่จะนำประเด็น ค่านิยมร่วม (shared value) นี้ 
มาปรับใช้ได้อย่างไร

00:13:38.082 --> 00:13:39.891
นี่คือสิ่งที่ผมเรียกว่า ค่านิยมร่วม

00:13:39.891 --> 00:13:43.646
การคิดจัดการกับปัญหาสังคม ด้วยการใช้โมเดลธุรกิจ (business model)

00:13:43.646 --> 00:13:45.570
นั่นคือ ค่านิยมร่วม

00:13:45.570 --> 00:13:47.399
ค่านิยมร่วม เป็นลัทธิทุนนิยม

00:13:47.399 --> 00:13:49.961
แต่มันเป็นแบบของลัทธิทุนนิยมที่สูงขึ้นมา

00:13:49.961 --> 00:13:53.321
มันเป็นลัทธิทุนนิยม ที่เราตั้งใจจะให้มันเป็น ในท้ายที่สุด

00:13:53.321 --> 00:13:56.734
สนองความจำเป็นที่สำคัญ

00:13:56.734 --> 00:13:59.557
ไม่ใช่การยิ่งแข่งขันกันมากขึ้นเพื่อ

00:13:59.557 --> 00:14:02.820
ผลต่างเล็กๆน้อยๆ ในคุณลักษณะของผลิตภัณฑ์

00:14:02.820 --> 00:14:04.553
และในส่วนแบ่งทางการตลาด

00:14:04.553 --> 00:14:06.772
ค่านิยมร่วม คือ เมื่อเราสามารถสร้างค่านิยมทางสังคม

00:14:06.772 --> 00:14:09.375
และค่านิยมทางเศรษฐกิจไปพร้อมๆกัน

00:14:09.375 --> 00:14:11.885
มันคือ การค้นพบโอกาสเหล่านั้น

00:14:11.885 --> 00:14:14.950
ที่จะปลดปล่อยความเป็นไปได้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่เรามี 
ให้ออกมา

00:14:14.950 --> 00:14:16.941
เพื่อคิดรับมือกับปัญหาสังคมเหล่านี้อย่างแท้จริง

00:14:16.941 --> 00:14:18.974
เพราะว่าเราจะสามารถประเมินค่าได้

00:14:18.974 --> 00:14:22.530
เราจะจัดการกับค่านิยมร่วมได้ ในระดับทวีคูณ

00:14:22.530 --> 00:14:25.695
มันจริง มันกำลังเกิดขึ้น

NOTE Paragraph

00:14:25.695 --> 00:14:28.588
แต่เพื่อที่จะให้ทางออกนี้ทำงานได้

00:14:28.588 --> 00:14:32.716
เราต้องเปลี่ยนวิธีการที่ธุรกิจมองตนเองเสียแต่เดี๋ยวนี้

00:14:32.716 --> 00:14:35.230
และต้องขอบคุณ ที่เรื่องนี้ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว

00:14:35.230 --> 00:14:38.706
ในอดีต ธุรกิจติดกับดักอยู่ในภูมิปัญญาแบบเดิมๆ

00:14:38.706 --> 00:14:40.554
ว่าพวกเขาไม่ควรจะวิตกอะไรเกี่ยวกับปัญหาสังคม

00:14:40.554 --> 00:14:42.596
ว่าเรื่องนี้เป็นสิ่งที่ไม่สำคัญ

00:14:42.596 --> 00:14:45.177
ว่าคนอื่นก็กำลังจัดการอยู่แล้ว

00:14:45.177 --> 00:14:46.753
บัดนี้ เรากำลังเห็นบริษัทต่างๆ

00:14:46.753 --> 00:14:49.229
ยอมรับความคิดนี้

00:14:49.229 --> 00:14:51.418
แต่เราก็ยังต้องยอมรับด้วยว่าธุรกิจ

00:14:51.418 --> 00:14:54.162
ไม่อาจทำสิ่งนี้ได้อย่างมีประสิทธิภาพ

00:14:54.162 --> 00:14:56.022
เท่าๆกับที่เรามีเอ็นจีโอและรัฐบาล

00:14:56.022 --> 00:14:59.053
ร่วมกันทำงานกับธุรกิจ

00:14:59.053 --> 00:15:02.061
เอ็นจีโอใหม่ ที่กำลังทำให้เกิดความแตกต่างอย่างสำคัญ

00:15:02.061 --> 00:15:04.244
ก็คือหน่วยงานที่ได้มีหุ้นส่วนเหล่านี้

00:15:04.244 --> 00:15:06.061
ที่ได้พบวิธีทำงานร่วมกัน

00:15:06.061 --> 00:15:08.534
รัฐบาลซึ่งกำลังก้าวหน้าไปอย่างมากที่สุด

00:15:08.534 --> 00:15:10.148
ก็คือ รัฐบาลที่ได้พบวิธีการ

00:15:10.148 --> 00:15:13.799
เพื่อทำให้ค่านิยมร่วม เกิดขึ้นได้

00:15:13.799 --> 00:15:16.920
มากกว่าที่จะเห็นฝ่ายรัฐบาลเพียงฝ่ายเดียว

00:15:16.920 --> 00:15:19.934
ที่ต้องเป็นผู้ตัดสินใจปฏิบัติการ

00:15:19.934 --> 00:15:22.406
และรัฐบาลมีวิธีการหลายอย่างที่จะทำให้เกิดผลกระทบ

00:15:22.406 --> 00:15:24.720
ด้านความเต็มใจและความสามารถของบริษัท

00:15:24.720 --> 00:15:26.714
ที่จะแข่งขันกันในแนวทางนี้

NOTE Paragraph

00:15:26.714 --> 00:15:29.663
ผมคิดว่า ถ้าเราทำให้ธุรกิจมองตัวเองให้แตกต่างออกไปได้

00:15:29.663 --> 00:15:32.206
แะถ้าเราทำให้หน่วยงานอื่นๆ มองธุรกิจแตกต่างออกไป

00:15:32.206 --> 00:15:35.011
เราก็จะสามารถเปลี่ยนโลกได้

00:15:35.011 --> 00:15:38.216
ผมรู้ครับ ผมกำลังเห็นมันอยู่

00:15:38.216 --> 00:15:40.166
ผมรู้สึกได้ถึงมัน

00:15:40.166 --> 00:15:41.861
ผมคิดว่า สำหรับเยาวชน

00:15:41.861 --> 00:15:45.041
นักศึกษาคณะธุรกิจมหาวิทยาลัยฮาวาร์ดของผม
กำลังทำความเข้าใจ

00:15:45.041 --> 00:15:49.363
ถ้าเราสามารถทำลายเส้นแบ่งแยกนี้ได้

00:15:49.363 --> 00:15:52.373
ความไม่สบายใจนี้ ความตึงเครียดนี้

00:15:52.373 --> 00:15:54.303
ความรู้สึกนี้ที่เรา

00:15:54.303 --> 00:15:56.543
ไม่ได้ร่วมมือกันอย่างสมบูรณ์ตรงนี้

00:15:56.543 --> 00:15:58.893
ในการขับเคลื่อนปัญหาสังคมเหล่านี้

00:15:58.893 --> 00:16:00.997
เราก็จะสามารถทำลายสิ่งนี้ได้

00:16:00.997 --> 00:16:02.997
และท้ายที่สุด ผมคิดว่า

00:16:02.997 --> 00:16:05.629
เรามีวิธีแก้ปัญหาได้

NOTE Paragraph

00:16:05.629 --> 00:16:08.429
ขอบคุณครับ

NOTE Paragraph

00:16:08.429 --> 00:16:11.151
(เสียงปรบมือ)