1
00:00:06,659 --> 00:00:12,099
ที่สุดแล้ว อารยธรรมของมนุษยชาติจะกระจาย
ไปทั่วทั้งกาแล็กซี่ทางช้างเผือกได้ไหม

2
00:00:12,099 --> 00:00:15,249
เราจะสามารถย้ายออกจาก
ดาวเคราะห์สีฟ้าเล็ก ๆ นี้

3
00:00:15,249 --> 00:00:19,699
เพื่อไปสร้างอาณานิคมในระบบดวงดาวมากมาย
ที่อยู่ห่างไกลออกไปได้ไหม

4
00:00:19,699 --> 00:00:21,957
นี่เป็นคำถามที่น่ากลัวหน่อย ๆ เหมือนกัน

5
00:00:21,957 --> 00:00:25,939
มีดาวประมาณ 300 พันล้านดวงในกาแล็กซี่

6
00:00:25,939 --> 00:00:29,488
ซึ่งมีความยาวพาดผ่านประมาณ 160,000 ปีแสง

7
00:00:29,488 --> 00:00:34,016
จนถึงตอนนี้ เราส่งยานอวกาศลำหนึ่ง
ออกไปนอกระบบสุริยะจักรวาล

8
00:00:34,016 --> 00:00:39,209
ซึ่งมันเดินทางด้วยความเร็วเพียง 
0.006% ของความเร็วแสง

9
00:00:39,209 --> 00:00:42,615
ด้วยอัตราความเร็วนี้
มันคงต้องใช้เวลามากกว่า 2.5 ล้านปี

10
00:00:42,615 --> 00:00:45,759
เพื่อเดินทางจากด้านหนึ่งของกาแล็กซี่
ไปยังอีกด้านหนึ่ง

11
00:00:45,759 --> 00:00:48,329
แล้วยังมีคำถามในเรื่อง
การดำรงชีวิตของของมนุษย์

12
00:00:48,329 --> 00:00:51,460
พื้นที่ระหว่างดาวมีขนาดมหึมา

13
00:00:51,460 --> 00:00:54,169
เราไม่สามารถมีชีวิตอยู่อย่างยั่งยืนได้
บนดาวเคราะห์ส่วนใหญ่

14
00:00:54,169 --> 00:00:57,880
และเราต้องการทรัพยากรจำนวนมาก
ในการดำรงชีวิต

15
00:00:57,880 --> 00:01:01,880
แต่ถึงกระนั้น หลายทศวรรษก่อน
นักวิชาพบว่ามันเป็นไปได้ในทางทฤษฎี

16
00:01:01,880 --> 00:01:05,181
ที่ไม่เพียงแต่จะกระจายอารยธรรมของมนุษย์
ไปทั่วทั้งกาแล็กซี่

17
00:01:05,181 --> 00:01:07,610
แต่จะทำได้อย่างรวดเร็วมาก

18
00:01:07,610 --> 00:01:10,980
โดยไม่ขัดกับกฎฟิสิกส์ใด ๆ ที่เรารู้กันในตอนนี้

19
00:01:10,980 --> 00:01:15,139
แนวคิดของพวกเขามีพื้นฐานมาจากงาน
ของนักคณิตศาสตร์ที่ชื่อ จอห์น ฟอน นอยมันน์

20
00:01:15,139 --> 00:01:18,890
ผู้ออกแบบเครื่องยนต์กระดาษ
ที่สามารถทำสำเนาตัวเองได้

21
00:01:18,890 --> 00:01:21,679
และสร้างรุ่นใหม่ ๆ ของพวกมันเองได้

22
00:01:21,679 --> 00:01:25,570
ต่อมาในภาพหลัง สิ่งนี้เป็นที่รู้จักกัน
ในชื่อเครื่องจักรแบบ ฟอน นอยมันน์

23
00:01:25,570 --> 00:01:27,532
ในบริบทของการสำรวจอวกาศ

24
00:01:27,532 --> 00:01:30,041
เครื่องจักรแบบ ฟอน นอยมันน์
อาจถูกสร้างขึ้นบนโลก

25
00:01:30,041 --> 00:01:32,182
แล้วปล่อยออกสู่อวกาศ

26
00:01:32,182 --> 00:01:36,242
ซึ่งที่นั่น เครื่องจักรที่พึ่งพาตัวเองได้
ก็จะไปลงจอดบนดาวที่อยู่ห่างไกล

27
00:01:36,242 --> 00:01:40,442
จากนั้นพวกมันจะขุดทรัพยากรที่มี
และเก็บเกี่ยวพลังงาน

28
00:01:40,442 --> 00:01:42,691
สร้างสำเนาของตัวพวกมันเอง

29
00:01:42,691 --> 00:01:44,632
ส่งพวกมันออกไปยังดาวเคราะห์ที่อยู่ใกล้ที่สุด

30
00:01:44,632 --> 00:01:46,451
และทำอย่างนี้ไปเรื่อย ๆ

31
00:01:46,451 --> 00:01:49,492
ผลลัพธ์ก็คือการสร้างหน่วยสำรวจเป็นล้าน ๆ

32
00:01:49,492 --> 00:01:54,112
ที่กระจายออกไปสู่จักรวาล
เหมือนกับหยอดน้ำหมึกใส่ในอ่างปลา

33
00:01:54,112 --> 00:01:57,722
นักวิชาการทำการคำนวณและพบว่าเครื่องจักรแบบ
ฟอน นอยมันน์ เพียงเครื่องเดียว

34
00:01:57,722 --> 00:02:00,401
ที่เดินทางด้วยความเร็ว 5% ของความเร็วแสง

35
00:02:00,401 --> 00:02:06,123
น่าจะทำสำเนาตัวเองไปทั่วทั้งกาแล็กซี่
ภายในเวลา 4 ล้านปีหรือน้อยกว่านั้น

36
00:02:06,123 --> 00:02:07,972
นั่นฟังดูเหมือนจะใช้เวลานาน

37
00:02:07,972 --> 00:02:11,554
แต่เมื่อคุณลองพิจารณาว่า
จักรวาลของเรามีอายุถึง 14 พันล้านปี

38
00:02:11,554 --> 00:02:14,323
ในระดับจักรวาลแล้ว นั่นถือว่าเร็วมาก

39
00:02:14,323 --> 00:02:19,763
เทียบเท่ากับ 2.5 ชั่วโมงในหนึ่งปี

40
00:02:19,763 --> 00:02:23,253
การสร้างเครื่องจักรแบบ ฟอน นอยมันน์
ต้องใช้เทคโนโลยีบางอย่าง

41
00:02:23,253 --> 00:02:24,893
ที่ตอนนี้เรายังไม่มี

42
00:02:24,893 --> 00:02:27,054
รวมถึงปัญญาประดิษฐ์ขั้นสูง

43
00:02:27,054 --> 00:02:28,554
การทำให้อุปกรณ์มีขนาดเล็กลง

44
00:02:28,554 --> 00:02:30,793
และระบบแรงขับดันที่ดีกว่านี้

45
00:02:30,793 --> 00:02:34,253
ถ้าเราต้องการใช้มันเพื่อกระจาย
มนุษย์จริง ๆ ไปทั่วทั้งกาแล็กซี่

46
00:02:34,253 --> 00:02:37,013
เราจะต้องการความก้าวหน้า
ทางด้านเทคโนโลยีขึ้นไปอีกขั้น

47
00:02:37,013 --> 00:02:41,599
ความสามารถในการเพาะสิ่งมีชีวิต
และร่างกายชีวภาพในสภาวะจำลอง

48
00:02:41,599 --> 00:02:44,933
โดยใช้ส่วนประกอบพื้นฐาน
และข้อมูลทางพันธุกรรม

49
00:02:44,933 --> 00:02:47,432
ไม่แน่ว่า ถ้าในช่วงพันล้านปีที่ผ่านมา

50
00:02:47,432 --> 00:02:50,221
อารยธรรมต่างดาว
สร้างเครื่องจักรนี้เช่นกัน

51
00:02:50,221 --> 00:02:53,124
แล้วตั้งค่าให้มันเพิ่มจำนวน
แผ่ขยายมาทางเรา

52
00:02:53,124 --> 00:02:56,373
กาแล็กซี่ของเราตอนนี้
คงมีพวกมันอยู่เต็มไปหมดแล้ว

53
00:02:56,373 --> 00:02:58,978
แล้วเครื่องจักรพวกนี้อยู่ที่ไหนล่ะ

54
00:02:58,978 --> 00:03:01,075
นักดาราศาสตร์บางคน อย่าง คาร์ล เซแกน

55
00:03:01,075 --> 00:03:06,032
กล่าวว่า สิ่งมีชีวิตต่างดาวทรงภูมิปัญญา
คงจะไม่สร้างเครื่องจักรที่ทำสำเนาตนเอง

56
00:03:06,032 --> 00:03:07,770
เพราะมันอาจจะควบคุมยากเกินไป

57
00:03:07,770 --> 00:03:11,521
ขุดคุ้ยดาวเคราะห์จนถึงแกน
เพื่อทำสำเนาตัวเองไปเรื่อย ๆ

58
00:03:11,521 --> 00:03:13,730
บางคนใช้การไม่มีอยู่ของเครื่องจักรนี้
เป็นข้อพิสูจน์

59
00:03:13,730 --> 00:03:17,115
ว่าอารยธรรมต่างดาวทรงภูมิปัญญานั่น
ไม่ได้มีอยู่จริง

60
00:03:17,115 --> 00:03:21,684
หรือพวกมันสูญพันธุ์ ก่อนที่จะ
พัฒนาเทคโนโลยีต่าง ๆ ที่จำเป็นได้

61
00:03:21,684 --> 00:03:25,056
แต่ทั้งหมดนั้นก็ไม่สามารถหยุดพวกเรา
จากการจินตนาการว่ามันจะเป็นอย่างไร

62
00:03:25,056 --> 00:03:27,097
ถ้ามีพวกเขาอยู่ข้างนอกนั่น

63
00:03:27,097 --> 00:03:28,865
นักเขียนนิยายวิทยาศาสตร์ เดวิด บริน

64
00:03:28,865 --> 00:03:33,006
เขียนเกี่ยวกับเอกภพที่มีเครื่องจักรแบบ
ฟอน นอยมันน์ แบบต่าง ๆ

65
00:03:33,006 --> 00:03:35,193
และแพร่กระจายออกมาในเวลาเดียวกัน

66
00:03:35,193 --> 00:03:38,274
บางแบบถูกออกแบบให้
ต้อนรับนับถืออารยธรรมใหม่ ๆ

67
00:03:38,274 --> 00:03:41,855
บางแบบมุ่งที่จะค้นหาและทำลายมัน
ก่อนที่มันจะกลายเป็นภัยร้าย

68
00:03:41,855 --> 00:03:44,825
อันที่จริง ในเรื่อง "ปลาปอด" 
(Lungfish) ของบริน

69
00:03:44,825 --> 00:03:50,375
เครื่องจักรแบบ ฟอน นอยมันน์ บางแบบ
กำลังเฝ้าสังเกตโลกอย่างใกล้ชิดในตอนนี้

70
00:03:50,375 --> 00:03:53,198
รอคอยว่าเมื่อไหร่ เราจะมีความก้าวหน้า
ที่ซับซ้อนในระดับหนึ่ง

71
00:03:53,198 --> 00:03:55,739
ก่อนที่พวกมันจะตัดสินใจ
เดินหมากตัวถัดไป

72
00:03:55,739 --> 00:03:59,026
ในตอนนี้ ทั้งหมดที่พวกเรามี
ก็คือความสงสัยใคร่รู้และทฤษฎี

73
00:03:59,026 --> 00:04:01,140
แต่ครั้งต่อไป
ที่คุณมองท้องฟ้ายามราตรี

74
00:04:01,140 --> 00:04:04,085
ลองคิดดูว่า เครื่องจักรนับพันล้าน
ที่ทำสำเนาตัวเองได้

75
00:04:04,085 --> 00:04:09,515
ตอนนี้อาจกำลังรุดหน้ากระจายไป
ยังดาวดวงต่าง ๆ ในกาแล็กซี่ของเรา

76
00:04:09,515 --> 00:04:13,295
ถ้าพวกมันมีจริง หนึ่งในนั้น
จะมาลงจอดที่โลกในที่สุด

77
00:04:13,295 --> 00:04:17,115
หรือไม่แน่ แค่บางที
พวกมันอาจอยู่ที่นี่แล้วก็ได้