ที่สุดแล้ว อารยธรรมของมนุษยชาติจะกระจาย
ไปทั่วทั้งกาแล็กซี่ทางช้างเผือกได้ไหม
เราจะสามารถย้ายออกจาก
ดาวเคราะห์สีฟ้าเล็ก ๆ นี้
เพื่อไปสร้างอาณานิคมในระบบดวงดาวมากมาย
ที่อยู่ห่างไกลออกไปได้ไหม
นี่เป็นคำถามที่น่ากลัวหน่อย ๆ เหมือนกัน
มีดาวประมาณ 300 พันล้านดวงในกาแล็กซี่
ซึ่งมีความยาวพาดผ่านประมาณ 160,000 ปีแสง
จนถึงตอนนี้ เราส่งยานอวกาศลำหนึ่ง
ออกไปนอกระบบสุริยะจักรวาล
ซึ่งมันเดินทางด้วยความเร็วเพียง
0.006% ของความเร็วแสง
ด้วยอัตราความเร็วนี้
มันคงต้องใช้เวลามากกว่า 2.5 ล้านปี
เพื่อเดินทางจากด้านหนึ่งของกาแล็กซี่
ไปยังอีกด้านหนึ่ง
แล้วยังมีคำถามในเรื่อง
การดำรงชีวิตของของมนุษย์
พื้นที่ระหว่างดาวมีขนาดมหึมา
เราไม่สามารถมีชีวิตอยู่อย่างยั่งยืนได้
บนดาวเคราะห์ส่วนใหญ่
และเราต้องการทรัพยากรจำนวนมาก
ในการดำรงชีวิต
แต่ถึงกระนั้น หลายทศวรรษก่อน
นักวิชาพบว่ามันเป็นไปได้ในทางทฤษฎี
ที่ไม่เพียงแต่จะกระจายอารยธรรมของมนุษย์
ไปทั่วทั้งกาแล็กซี่
แต่จะทำได้อย่างรวดเร็วมาก
โดยไม่ขัดกับกฎฟิสิกส์ใด ๆ ที่เรารู้กันในตอนนี้
แนวคิดของพวกเขามีพื้นฐานมาจากงาน
ของนักคณิตศาสตร์ที่ชื่อ จอห์น ฟอน นอยมันน์
ผู้ออกแบบเครื่องยนต์กระดาษ
ที่สามารถทำสำเนาตัวเองได้
และสร้างรุ่นใหม่ ๆ ของพวกมันเองได้
ต่อมาในภาพหลัง สิ่งนี้เป็นที่รู้จักกัน
ในชื่อเครื่องจักรแบบ ฟอน นอยมันน์
ในบริบทของการสำรวจอวกาศ
เครื่องจักรแบบ ฟอน นอยมันน์
อาจถูกสร้างขึ้นบนโลก
แล้วปล่อยออกสู่อวกาศ
ซึ่งที่นั่น เครื่องจักรที่พึ่งพาตัวเองได้
ก็จะไปลงจอดบนดาวที่อยู่ห่างไกล
จากนั้นพวกมันจะขุดทรัพยากรที่มี
และเก็บเกี่ยวพลังงาน
สร้างสำเนาของตัวพวกมันเอง
ส่งพวกมันออกไปยังดาวเคราะห์ที่อยู่ใกล้ที่สุด
และทำอย่างนี้ไปเรื่อย ๆ
ผลลัพธ์ก็คือการสร้างหน่วยสำรวจเป็นล้าน ๆ
ที่กระจายออกไปสู่จักรวาล
เหมือนกับหยอดน้ำหมึกใส่ในอ่างปลา
นักวิชาการทำการคำนวณและพบว่าเครื่องจักรแบบ
ฟอน นอยมันน์ เพียงเครื่องเดียว
ที่เดินทางด้วยความเร็ว 5% ของความเร็วแสง
น่าจะทำสำเนาตัวเองไปทั่วทั้งกาแล็กซี่
ภายในเวลา 4 ล้านปีหรือน้อยกว่านั้น
นั่นฟังดูเหมือนจะใช้เวลานาน
แต่เมื่อคุณลองพิจารณาว่า
จักรวาลของเรามีอายุถึง 14 พันล้านปี
ในระดับจักรวาลแล้ว นั่นถือว่าเร็วมาก
เทียบเท่ากับ 2.5 ชั่วโมงในหนึ่งปี
การสร้างเครื่องจักรแบบ ฟอน นอยมันน์
ต้องใช้เทคโนโลยีบางอย่าง
ที่ตอนนี้เรายังไม่มี
รวมถึงปัญญาประดิษฐ์ขั้นสูง
การทำให้อุปกรณ์มีขนาดเล็กลง
และระบบแรงขับดันที่ดีกว่านี้
ถ้าเราต้องการใช้มันเพื่อกระจาย
มนุษย์จริง ๆ ไปทั่วทั้งกาแล็กซี่
เราจะต้องการความก้าวหน้า
ทางด้านเทคโนโลยีขึ้นไปอีกขั้น
ความสามารถในการเพาะสิ่งมีชีวิต
และร่างกายชีวภาพในสภาวะจำลอง
โดยใช้ส่วนประกอบพื้นฐาน
และข้อมูลทางพันธุกรรม
ไม่แน่ว่า ถ้าในช่วงพันล้านปีที่ผ่านมา
อารยธรรมต่างดาว
สร้างเครื่องจักรนี้เช่นกัน
แล้วตั้งค่าให้มันเพิ่มจำนวน
แผ่ขยายมาทางเรา
กาแล็กซี่ของเราตอนนี้
คงมีพวกมันอยู่เต็มไปหมดแล้ว
แล้วเครื่องจักรพวกนี้อยู่ที่ไหนล่ะ
นักดาราศาสตร์บางคน อย่าง คาร์ล เซแกน
กล่าวว่า สิ่งมีชีวิตต่างดาวทรงภูมิปัญญา
คงจะไม่สร้างเครื่องจักรที่ทำสำเนาตนเอง
เพราะมันอาจจะควบคุมยากเกินไป
ขุดคุ้ยดาวเคราะห์จนถึงแกน
เพื่อทำสำเนาตัวเองไปเรื่อย ๆ
บางคนใช้การไม่มีอยู่ของเครื่องจักรนี้
เป็นข้อพิสูจน์
ว่าอารยธรรมต่างดาวทรงภูมิปัญญานั่น
ไม่ได้มีอยู่จริง
หรือพวกมันสูญพันธุ์ ก่อนที่จะ
พัฒนาเทคโนโลยีต่าง ๆ ที่จำเป็นได้
แต่ทั้งหมดนั้นก็ไม่สามารถหยุดพวกเรา
จากการจินตนาการว่ามันจะเป็นอย่างไร
ถ้ามีพวกเขาอยู่ข้างนอกนั่น
นักเขียนนิยายวิทยาศาสตร์ เดวิด บริน
เขียนเกี่ยวกับเอกภพที่มีเครื่องจักรแบบ
ฟอน นอยมันน์ แบบต่าง ๆ
และแพร่กระจายออกมาในเวลาเดียวกัน
บางแบบถูกออกแบบให้
ต้อนรับนับถืออารยธรรมใหม่ ๆ
บางแบบมุ่งที่จะค้นหาและทำลายมัน
ก่อนที่มันจะกลายเป็นภัยร้าย
อันที่จริง ในเรื่อง "ปลาปอด"
(Lungfish) ของบริน
เครื่องจักรแบบ ฟอน นอยมันน์ บางแบบ
กำลังเฝ้าสังเกตโลกอย่างใกล้ชิดในตอนนี้
รอคอยว่าเมื่อไหร่ เราจะมีความก้าวหน้า
ที่ซับซ้อนในระดับหนึ่ง
ก่อนที่พวกมันจะตัดสินใจ
เดินหมากตัวถัดไป
ในตอนนี้ ทั้งหมดที่พวกเรามี
ก็คือความสงสัยใคร่รู้และทฤษฎี
แต่ครั้งต่อไป
ที่คุณมองท้องฟ้ายามราตรี
ลองคิดดูว่า เครื่องจักรนับพันล้าน
ที่ทำสำเนาตัวเองได้
ตอนนี้อาจกำลังรุดหน้ากระจายไป
ยังดาวดวงต่าง ๆ ในกาแล็กซี่ของเรา
ถ้าพวกมันมีจริง หนึ่งในนั้น
จะมาลงจอดที่โลกในที่สุด
หรือไม่แน่ แค่บางที
พวกมันอาจอยู่ที่นี่แล้วก็ได้