0:00:07.569,0:00:12.165
ดูเหมือนว่าเครื่องหมายอัฒภาค[br]กำลังดิ้นรนกับวิกฤติทางเอกลักษณ์

0:00:12.165,0:00:15.083
มันดูเหมือนจุลภาคผสมกับมหัพภาค

0:00:15.083,0:00:20.608
นั่นอาจเป็นสาเหตุที่[br]เราใช้เครื่องหมายวรรคตอนนี้อย่างพร่ำเพรื่อ

0:00:20.608,0:00:23.628
เพราะเราต่างสับสนในการใช้งานให้ถูกต้อง

0:00:23.628,0:00:29.343
อันที่จริง เป็นเพราะสถานะก้ำกึ่งของอัฒภาค[br]ที่ทำให้มันมีประโยชน์

0:00:29.343,0:00:33.393
อัฒภาคนั้นหนักแน่นกว่าจุลภาค[br]และจบเบากว่ามหัพภาค

0:00:33.393,0:00:36.764
มันเติมเต็มช่องว่างระหว่างกัน[br]และด้วยเหตุนั้น

0:00:36.764,0:00:40.526
มันจึงมีหน้าที่อันสำคัญและเฉพาะตัว

0:00:40.526,0:00:43.579
อย่างแรกคือ มันสามารถชี้แจงแนวคิดในประโยค

0:00:43.579,0:00:46.681
ที่ถูกห้อยด้วยจุลภาคหลายอัน

0:00:46.681,0:00:50.217
"อัฒภาคอาจดูน่ากลัวในครั้งแรก

0:00:50.217,0:00:52.757
แต่หลังจากนั้น พวกมันจะกระจ่างแจ้ง

0:00:52.757,0:00:57.863
ท้ายที่สุด คุณจะพบว่าตัวเอง[br]หลงใหลไปกับเครื่องหมายอันน่าอภิรมย์นี้"

0:00:57.863,0:01:00.966
แม้ว่าจุลภาค[br]จะแยกส่วนที่ต่างกันของประโยคออกจากกัน

0:01:00.966,0:01:04.376
มันก็ง่ายที่จะหลงลืมว่าอะไรเป็นของที่ไหน

0:01:04.376,0:01:07.751
ต่อมา อัฒภาคจึงตามมาเพื่อช่วยเหลือ

0:01:07.751,0:01:12.269
ในประโยคที่แบ่งเป็นรายการ[br]อัฒภาคสามารถส่งแรงมากกว่าที่จุลภาคทำได้

0:01:12.269,0:01:17.528
โดยตัดประโยคเป็นส่วน ๆ[br]และจัดหมวดสิ่งที่อยู่ด้วยกัน

0:01:17.528,0:01:22.413
อัฒภาคทำให้ของแตกออกจากกัน[br]แต่ก็สร้างความเชื่อมโยงด้วย

0:01:22.413,0:01:26.605
หน้าที่อีกอย่างของอัฒภาค[br]คือเชื่อมข้อความที่เดิมแยกจากกัน

0:01:26.605,0:01:29.436
พวกนี้คือประโยคที่ต่างอยู่ได้ด้วยตัวเอง

0:01:29.436,0:01:31.556
แต่พอเชื่อมด้วยอัฒภาค

0:01:31.556,0:01:35.662
ดูดีและไพเราะขึ้น[br]เพราะต่างก็เชื่อมโยงกันในทางใดทางหนึ่ง

0:01:35.662,0:01:38.812
"ครั้งหนึ่งอัฒภาคเคยเป็น[br]สิ่งลึกลับอันยิ่งใหญ่สำหรับฉัน

0:01:38.812,0:01:41.526
ฉันไม่รู้เลยว่าจะวางมันไว้ตรงไหน"

0:01:41.526,0:01:43.695
ในทางเทคนิคแล้ว ไม่มีข้อผิดใด ๆ ณ ที่นี้

0:01:43.695,0:01:46.513
สองประโยคนี้สามารถอยู่ด้วยตัวเองได้

0:01:46.513,0:01:49.984
แต่ถ้าคิดภาพว่าสองประโยคนั้น[br]ปรากฏท่ามกลางประโยคอื่นจำนวนมาก

0:01:49.984,0:01:54.218
ในความยาวเท่า ๆ กัน[br]แต่ละอันถูกแยกโดยมหัพภาค

0:01:54.218,0:01:57.789
คงจะจืดจางลงอย่างเร็ว

0:01:57.789,0:01:59.335
ในสถานการณ์เช่นนั้น

0:01:59.335,0:02:02.382
อัฒภาคนำมาซึ่งความลื่นไหล[br]และความหลากหลายในการเขียน

0:02:02.382,0:02:04.927
จากการเชื่อมโยงข้อความที่เกี่ยวเนื่องกัน

0:02:04.927,0:02:09.687
แต่แม้จะมีประโยชน์[br]อัฒภาคจะไม่ได้อยู่ได้ทุกที่

0:02:09.687,0:02:12.663
มีกฎหลักอยู่สองข้อที่ควบคุมการใช้งาน

0:02:12.663,0:02:15.692
อย่างแรกคือ นอกจากว่าจะถูกใช้ในรายการ

0:02:15.692,0:02:20.728
อัฒภาคควรจะเชื่อมเฉพาะ[br]วลีที่เกี่ยวข้องกันในทางใดทางหนึ่ง

0:02:20.728,0:02:22.884
ไม่ควรจะถูกใช้ที่แบบนี้ ตัวอย่างเช่น

0:02:22.884,0:02:25.903
"ครั้งหนึ่งอัฒภาคเคยเป็น[br]ความลึกลับอันยิ่งใหญ่สำหรับฉัน

0:02:25.903,0:02:29.051
ฉันชอบทานแซนวิชจริง ๆ"

0:02:29.051,0:02:33.647
มหัพภาคทำหน้าที่ตรงนี้ได้ดีที่สุด[br]เพราะนี่คือสองใจความที่แตกต่างกัน

0:02:33.647,0:02:37.787
หน้าที่ของอัฒภาคคือการทำให้สองวลีที่แยกกัน[br]มาเชื่อมกันอีกครั้ง

0:02:37.787,0:02:40.262
ซึ่งจะส่งผลดีต่อการมีอยู่ระหว่างกันและกัน

0:02:40.262,0:02:42.446
เพราะต่างก็อ้างอิงกับสิ่งเดียวกัน

0:02:42.446,0:02:46.489
อย่างที่สอง[br]คุณจะแทบไม่เห็นอัฒภาคที่เต็มใจจะถูกใช้งาน

0:02:46.489,0:02:49.250
หน้าคำสันธานเชื่อมประโยค

0:02:49.250,0:02:55.763
คำว่า and, but, for, nor, or, so และ yet

0:02:55.763,0:02:57.852
อันที่จริง ที่ตรงนี้เป็นของจุลภาค

0:02:57.852,0:03:02.157
แต่อัฒภาคสามารถแทนที่คำสันธาน[br]เพื่อตัดทอนประโยคให้สั้นลง

0:03:02.157,0:03:04.149
หรือเพื่อให้ประโยคมีความหลากหลาย

0:03:04.149,0:03:08.101
ท้ายที่สุดแล้ว เครื่องหมายวรรคตอนนี้

0:03:08.101,0:03:11.782
สามารถมอบความกระจ่าง พลัง[br]และรูปแบบงานเขียน

0:03:11.782,0:03:15.345
ทั้งหมดภายในหนึ่งจุดและรอยเส้นขนาดจิ๋ว

0:03:15.345,0:03:18.486
ซึ่งเพียงแค่กำลังรอคอย[br]ที่จะถูกวางลงในตำแหน่งที่ถูกต้อง