ดูเหมือนว่าเครื่องหมายอัฒภาค
กำลังดิ้นรนกับวิกฤติทางเอกลักษณ์
มันดูเหมือนจุลภาคผสมกับมหัพภาค
นั่นอาจเป็นสาเหตุที่
เราใช้เครื่องหมายวรรคตอนนี้อย่างพร่ำเพรื่อ
เพราะเราต่างสับสนในการใช้งานให้ถูกต้อง
อันที่จริง เป็นเพราะสถานะก้ำกึ่งของอัฒภาค
ที่ทำให้มันมีประโยชน์
อัฒภาคนั้นหนักแน่นกว่าจุลภาค
และจบเบากว่ามหัพภาค
มันเติมเต็มช่องว่างระหว่างกัน
และด้วยเหตุนั้น
มันจึงมีหน้าที่อันสำคัญและเฉพาะตัว
อย่างแรกคือ มันสามารถชี้แจงแนวคิดในประโยค
ที่ถูกห้อยด้วยจุลภาคหลายอัน
"อัฒภาคอาจดูน่ากลัวในครั้งแรก
แต่หลังจากนั้น พวกมันจะกระจ่างแจ้ง
ท้ายที่สุด คุณจะพบว่าตัวเอง
หลงใหลไปกับเครื่องหมายอันน่าอภิรมย์นี้"
แม้ว่าจุลภาค
จะแยกส่วนที่ต่างกันของประโยคออกจากกัน
มันก็ง่ายที่จะหลงลืมว่าอะไรเป็นของที่ไหน
ต่อมา อัฒภาคจึงตามมาเพื่อช่วยเหลือ
ในประโยคที่แบ่งเป็นรายการ
อัฒภาคสามารถส่งแรงมากกว่าที่จุลภาคทำได้
โดยตัดประโยคเป็นส่วน ๆ
และจัดหมวดสิ่งที่อยู่ด้วยกัน
อัฒภาคทำให้ของแตกออกจากกัน
แต่ก็สร้างความเชื่อมโยงด้วย
หน้าที่อีกอย่างของอัฒภาค
คือเชื่อมข้อความที่เดิมแยกจากกัน
พวกนี้คือประโยคที่ต่างอยู่ได้ด้วยตัวเอง
แต่พอเชื่อมด้วยอัฒภาค
ดูดีและไพเราะขึ้น
เพราะต่างก็เชื่อมโยงกันในทางใดทางหนึ่ง
"ครั้งหนึ่งอัฒภาคเคยเป็น
สิ่งลึกลับอันยิ่งใหญ่สำหรับฉัน
ฉันไม่รู้เลยว่าจะวางมันไว้ตรงไหน"
ในทางเทคนิคแล้ว ไม่มีข้อผิดใด ๆ ณ ที่นี้
สองประโยคนี้สามารถอยู่ด้วยตัวเองได้
แต่ถ้าคิดภาพว่าสองประโยคนั้น
ปรากฏท่ามกลางประโยคอื่นจำนวนมาก
ในความยาวเท่า ๆ กัน
แต่ละอันถูกแยกโดยมหัพภาค
คงจะจืดจางลงอย่างเร็ว
ในสถานการณ์เช่นนั้น
อัฒภาคนำมาซึ่งความลื่นไหล
และความหลากหลายในการเขียน
จากการเชื่อมโยงข้อความที่เกี่ยวเนื่องกัน
แต่แม้จะมีประโยชน์
อัฒภาคจะไม่ได้อยู่ได้ทุกที่
มีกฎหลักอยู่สองข้อที่ควบคุมการใช้งาน
อย่างแรกคือ นอกจากว่าจะถูกใช้ในรายการ
อัฒภาคควรจะเชื่อมเฉพาะ
วลีที่เกี่ยวข้องกันในทางใดทางหนึ่ง
ไม่ควรจะถูกใช้ที่แบบนี้ ตัวอย่างเช่น
"ครั้งหนึ่งอัฒภาคเคยเป็น
ความลึกลับอันยิ่งใหญ่สำหรับฉัน
ฉันชอบทานแซนวิชจริง ๆ"
มหัพภาคทำหน้าที่ตรงนี้ได้ดีที่สุด
เพราะนี่คือสองใจความที่แตกต่างกัน
หน้าที่ของอัฒภาคคือการทำให้สองวลีที่แยกกัน
มาเชื่อมกันอีกครั้ง
ซึ่งจะส่งผลดีต่อการมีอยู่ระหว่างกันและกัน
เพราะต่างก็อ้างอิงกับสิ่งเดียวกัน
อย่างที่สอง
คุณจะแทบไม่เห็นอัฒภาคที่เต็มใจจะถูกใช้งาน
หน้าคำสันธานเชื่อมประโยค
คำว่า and, but, for, nor, or, so และ yet
อันที่จริง ที่ตรงนี้เป็นของจุลภาค
แต่อัฒภาคสามารถแทนที่คำสันธาน
เพื่อตัดทอนประโยคให้สั้นลง
หรือเพื่อให้ประโยคมีความหลากหลาย
ท้ายที่สุดแล้ว เครื่องหมายวรรคตอนนี้
สามารถมอบความกระจ่าง พลัง
และรูปแบบงานเขียน
ทั้งหมดภายในหนึ่งจุดและรอยเส้นขนาดจิ๋ว
ซึ่งเพียงแค่กำลังรอคอย
ที่จะถูกวางลงในตำแหน่งที่ถูกต้อง