WEBVTT

00:00:15.436 --> 00:00:19.454
Het sneeuwt op dit moment
in de Grand Canyon

00:00:20.124 --> 00:00:23.574
en het is er stil.

00:00:24.494 --> 00:00:28.105
Een statige galerij
in sneeuwgedempte gedaante;

00:00:28.105 --> 00:00:29.309
ik luister,

00:00:29.439 --> 00:00:30.860
gefluister,

00:00:31.080 --> 00:00:32.392
een kus.

00:00:33.342 --> 00:00:37.366
En ik denk: aaah,
wat hou ik toch van sneeuw.

00:00:37.616 --> 00:00:41.545
Ik hou van haar gedempte voetstappen --
een kat op een tapijt --

00:00:41.545 --> 00:00:44.842
haar verfijnde schommeldans,

00:00:44.842 --> 00:00:46.865
haar Etch A Sketch-magie.

00:00:47.415 --> 00:00:49.619
Het roept je op even stil te staan

00:00:50.450 --> 00:00:52.026
en te luisteren,

00:00:52.026 --> 00:00:55.624
naar buiten te gaan en te zijn.

00:00:56.624 --> 00:00:58.018
Afgelopen februari

00:00:58.018 --> 00:01:00.663
was ik de 'artist-in-residence'
van de Grand Canyon,

00:01:00.663 --> 00:01:04.110
wat betekende dat ik aan de rand
van de kloof verbleef,

00:01:04.110 --> 00:01:06.108
helemaal aan de rand.

00:01:06.108 --> 00:01:07.794
Dat was een opmerkelijk voorrecht.

00:01:07.794 --> 00:01:12.000
Een hele maand lang leefde ik
aan de rand van de kloof

00:01:12.000 --> 00:01:13.673
en dan werd ik 's morgens wakker,

00:01:13.673 --> 00:01:16.638
kleedde me warm aan vanwege de ijzige kou

00:01:16.638 --> 00:01:18.233
en ging ik wandelen.

00:01:18.233 --> 00:01:20.789
Ik zag de zon dan opkomen in het oosten

00:01:20.789 --> 00:01:24.234
en zichzelf tegen
de afzettingsgesteenten slaan

00:01:24.234 --> 00:01:25.875
en, mijn God, dat licht.

00:01:25.875 --> 00:01:30.449
Waskrijt heeft nooit de kleuren
van de Grand Canyon kunnen vangen.

00:01:30.449 --> 00:01:32.648
En dan 's avonds deed ik hetzelfde.

00:01:32.648 --> 00:01:33.681
Ik ging wandelen

00:01:33.681 --> 00:01:36.684
en aanschouwde de
zonsondergang en haar kleuren.

00:01:37.434 --> 00:01:40.734
En overdag keek ik
hoe de stormen overdreven.

00:01:41.383 --> 00:01:43.856
Op een van die dagen,
een van die stormachtige dagen,

00:01:43.856 --> 00:01:45.538
met grote gekneusde wolken

00:01:45.538 --> 00:01:49.312
die de kloof in- en uitkwamen
als ademtochten,

00:01:49.702 --> 00:01:51.236
was ik aan het wandelen.

00:01:51.926 --> 00:01:55.063
En plotseling bevond ik mij ...

00:01:55.635 --> 00:01:57.527
te midden van een kudde elanden!

00:01:57.757 --> 00:02:00.538
Acht, negen, tien dieren --

00:02:00.538 --> 00:02:04.539
zo dichtbij dat ik de baardharen
op hun kin kon zien.

00:02:04.539 --> 00:02:10.128
Ik hoorde het knisperen
van de salie tussen hun tanden.

00:02:10.527 --> 00:02:11.955
En op dat moment,

00:02:11.955 --> 00:02:15.945
precies op dat moment
begon het te sneeuwen.

00:02:16.435 --> 00:02:19.625
En in die stille waas van wit

00:02:19.625 --> 00:02:22.271
gutsten de gedachten uit mijn geest

00:02:22.271 --> 00:02:26.705
en stond ik daar stokstijf stil
voor een hele lange tijd.

00:02:27.175 --> 00:02:30.425
Ik moest dat moment onthouden,

00:02:30.815 --> 00:02:32.989
het gevoel dat het teweegbracht,

00:02:32.989 --> 00:02:35.457
dat gevoel van onaantastbare schoonheid.

00:02:35.457 --> 00:02:37.757
Ik was niets

00:02:37.757 --> 00:02:40.634
aan de rand van iets groots.

00:02:41.314 --> 00:02:43.176
En de elanden graasden

00:02:43.676 --> 00:02:45.961
en de sneeuw viel

00:02:46.401 --> 00:02:50.178
en de wereld was zo verheven.

00:02:50.998 --> 00:02:55.506
De eerste keer dat ik de kloof zag,
was van beneden uit;

00:02:55.506 --> 00:03:00.955
ik ging op een raft
400 km de rivier af door de kloof.

00:03:01.885 --> 00:03:04.894
Dat was september 1996.

00:03:04.894 --> 00:03:06.537
Voordat ik naar de kloof vertrok,

00:03:06.537 --> 00:03:08.762
bevond ik me in totaal
andere omstandigheden:

00:03:08.762 --> 00:03:12.908
vijf dagen ervoor zat ik
in de staatsgevangenis van Oregon,

00:03:12.908 --> 00:03:14.028
als journalist,

00:03:14.028 --> 00:03:18.023
om verslag te doen van de eerste
executie in die staat in 30 jaar.

00:03:18.023 --> 00:03:23.153
De hele gebeurtenis -- de interviews,
de rondleiding door de executieruimte,

00:03:23.153 --> 00:03:26.012
de boeien waarmee een man werd vastgelegd,

00:03:26.012 --> 00:03:28.145
gesprekken over dodelijke chemicaliën --

00:03:28.145 --> 00:03:29.735
ik vond het hartverscheurend.

00:03:29.735 --> 00:03:31.760
Ik voelde me gekwetst en bezwaard.

00:03:31.760 --> 00:03:36.884
Maar weet je, twee dagen daarna
deed ik iets wat me nog meer kwetste:

00:03:37.424 --> 00:03:42.337
ik leidde mezelf een kliniek binnen
en liet een abortus doen.

00:03:43.247 --> 00:03:46.220
Iets wat de mensen hierbuiten,
met hun protestborden,

00:03:46.220 --> 00:03:48.583
ongetwijfeld een executie zouden noemen.

00:03:49.613 --> 00:03:52.256
Die eerste gebeurtenis,
de executie van een gevangene,

00:03:52.256 --> 00:03:53.905
daar zou ik over kunnen praten.

00:03:53.905 --> 00:03:55.333
Ik zou het kunnen onderzoeken,

00:03:55.333 --> 00:03:57.894
ik zou rond kunnen gaan en vragen stellen;

00:03:57.894 --> 00:04:01.909
sterker nog, het was een van de redenen
om mijn boek te schrijven.

00:04:02.289 --> 00:04:04.242
Maar dat tweede ding?

00:04:04.786 --> 00:04:06.998
Nee. Dat was mijn geheim.

00:04:07.457 --> 00:04:09.799
Dat was mijn duistere geheim.

00:04:10.259 --> 00:04:12.791
Maar twee dagen na die ingreep
stond ik dus daar --

00:04:12.791 --> 00:04:16.305
ik bevond mezelf bij Lees Ferry
en stond boten in te laden.

00:04:16.305 --> 00:04:18.714
Lees Ferry is de toegangspoort
tot de Grand Canyon

00:04:18.714 --> 00:04:21.029
en daar starten de meeste rafttochten.

00:04:21.029 --> 00:04:22.255
Maar zoals gewoonlijk

00:04:22.255 --> 00:04:26.168
geeft de toegangspoort je geen idee
van wat je jezelf op de hals haalt.

00:04:27.278 --> 00:04:29.399
Binnen tien minuten raften

00:04:29.399 --> 00:04:32.203
begreep ik waarom de parkwachter
ons had aangehouden

00:04:32.203 --> 00:04:35.392
om ons communicatiemiddel
voor noodgevallen te controleren

00:04:35.392 --> 00:04:36.729
voordat we gingen,

00:04:36.729 --> 00:04:39.091
een spiegeltje van 8 bij 12 cm,

00:04:39.091 --> 00:04:41.237
om de aandacht van
vliegtuigen mee te trekken

00:04:41.237 --> 00:04:43.537
ingeval we problemen kregen.

00:04:43.537 --> 00:04:46.295
In feite zei hij daarmee:
"Je staat er alleen voor.

00:04:46.295 --> 00:04:48.443
Succes met de slangen en de stortvloeden

00:04:48.443 --> 00:04:50.497
en, nou ja, je weet het niet."

00:04:50.957 --> 00:04:51.965
En hij had gelijk,

00:04:51.965 --> 00:04:53.834
want de rivier afzakkend

00:04:53.834 --> 00:04:56.044
rezen de wanden van de kloof als een fort

00:04:56.044 --> 00:04:57.814
en die rand daarboven, die wereld,

00:04:57.814 --> 00:05:01.928
dat werd een onwerkelijk,
onwezenlijk deel van mijn leven.

00:05:01.928 --> 00:05:04.129
Ik kon niets doen
om daar iets te veranderen.

00:05:04.129 --> 00:05:05.804
Ik had er geen toegang toe.

00:05:05.804 --> 00:05:09.713
Nee, wij gingen het hart
van de korst van de aarde in.

00:05:10.419 --> 00:05:11.808
Dus wat was er wel relevant?

00:05:11.808 --> 00:05:13.414
Nou, het water.

00:05:13.514 --> 00:05:14.876
Het water was heel relevant.

00:05:14.876 --> 00:05:16.080
Hoe snel stroomde het?

00:05:16.080 --> 00:05:18.533
Hoe diep zijn die kuilen
in die stroomversnellingen?

00:05:18.533 --> 00:05:21.751
Hoe sterk waren die draaikolken
die ons probeerden terug te zuigen?

00:05:21.751 --> 00:05:24.206
En natuurlijk: hoe reageerden wij daar op?

00:05:24.206 --> 00:05:25.569
Dat was relevant,

00:05:25.569 --> 00:05:28.313
maar op dat moment leek het ...

00:05:29.236 --> 00:05:32.412
of dat het enige was dat belangrijk was,

00:05:32.412 --> 00:05:33.445
dat moment.

00:05:33.445 --> 00:05:35.931
En dat was met afstand
de meest 'zen-ervaring'

00:05:35.931 --> 00:05:37.264
die ik ooit had gehad.

00:05:37.264 --> 00:05:41.109
Maar op hetzelfde moment dat ik denk
zo in het moment te leven,

00:05:41.109 --> 00:05:47.234
kijk ik naar een opeenstapeling momenten
die anderhalve kilometer hoog reiken.

00:05:47.234 --> 00:05:49.687
De jongste rotslaag van de Grand Canyon

00:05:49.687 --> 00:05:50.877
ligt bovenop,

00:05:50.877 --> 00:05:52.685
is gevormd uit Kaibab kalksteen,

NOTE Paragraph

00:05:52.685 --> 00:05:54.241
en zit vol fossielen

00:05:54.241 --> 00:05:55.421
die daar zijn gekomen

00:05:55.421 --> 00:05:57.859
toen de woestijn ten zuidwesten
zoals wij die kennen

00:05:57.859 --> 00:05:59.642
een inlandse zee was.

00:06:00.042 --> 00:06:02.606
Dat was 270 miljoen jaar geleden.

00:06:02.996 --> 00:06:04.806
De oudste rotsen van de Grand Canyon,

00:06:04.806 --> 00:06:05.805
mijn God,

00:06:05.805 --> 00:06:07.487
die hebben niet veel mensen gezien,

00:06:07.487 --> 00:06:09.948
want niet veel mensen
komen tot op de bodem,

00:06:09.948 --> 00:06:12.709
maar ze zijn zwart en verwrongen
en doorweefd met roze.

00:06:12.709 --> 00:06:14.614
Ze zijn zo verbijsterend

00:06:14.614 --> 00:06:18.407
dat ze zijn vernoemd naar de goden
Vishnu and Zoroaster.

00:06:18.867 --> 00:06:21.961
Ik wilde nooit meer weg
uit de Grand Canyon.

00:06:21.961 --> 00:06:22.956
Nooit.

00:06:22.956 --> 00:06:24.365
Ik wou daar beneden blijven

00:06:24.365 --> 00:06:28.901
en voor de rest van mijn leven
wegblijven uit de gekte van de randwereld.

00:06:29.551 --> 00:06:32.792
Ken je dat gevoel van verliefd worden?

00:06:32.792 --> 00:06:36.916
Die bijna pijnlijke mate van aanbidding?

00:06:37.496 --> 00:06:41.296
Hoe het de onbelangrijke zaken
gewoon lijkt weg te vagen

00:06:41.296 --> 00:06:43.383
en je aanmoedigt je grotere zelf te zijn,

00:06:43.383 --> 00:06:45.176
je betere zelf,

00:06:45.176 --> 00:06:50.423
dat zelf dat tegelijkertijd
naar binnen en buiten reikt?

00:06:50.793 --> 00:06:56.083
Weet je nog dat je wist
dat je nooit meer hetzelfde zou zijn?

00:06:56.543 --> 00:06:59.006
Dat had ik met de Grand Canyon.

00:06:59.006 --> 00:07:01.770
En daar was ik dan,
ik bereidde me voor op een maand,

00:07:01.770 --> 00:07:05.327
op een hele maand verblijf
bij de Grand Canyon,

00:07:05.327 --> 00:07:06.852
het was een droom die uitkwam.

00:07:06.852 --> 00:07:10.054
Maar ik twijfelde of ik echt zou gaan.

00:07:10.054 --> 00:07:14.254
Ik leef in wat ik noem mijn elastiekjaren.

00:07:14.254 --> 00:07:16.965
Sommige mensen noemen het
de 'sandwichgeneratie' --

00:07:16.965 --> 00:07:21.150
dat je wordt platgedrukt tussen de zorg
voor je bejaarde ouders en je kinderen --

00:07:21.150 --> 00:07:25.054
maar sandwiches zijn feitelijk
zo gezellig en warm, weet je?

00:07:25.054 --> 00:07:27.019
Het lijkt meer op elastiek.

00:07:27.019 --> 00:07:30.902
Het lijkt meer op naar alle kanten
worden uitgetrokken, heel dun,

00:07:30.902 --> 00:07:32.720
en soms breek je ook,

00:07:33.280 --> 00:07:36.455
met name als je, zeg maar,
in de menopauze zit.

00:07:36.455 --> 00:07:37.961
(Gelach)

00:07:38.791 --> 00:07:40.794
Dus daar stond ik dan,

00:07:40.794 --> 00:07:44.474
daar stond ik dan en ik dacht:
ik kan natuurlijk niet echt gaan.

00:07:44.474 --> 00:07:47.255
Ik bedoel, wie moet er dan koken?

00:07:47.255 --> 00:07:50.618
Wie zorg er dan voor, zeg maar,
dat er schone kleren voorhanden zijn?

00:07:50.618 --> 00:07:55.573
En wie maakt er schoon, en rijdt,
en lost de kleine probleempjes op?

00:07:55.573 --> 00:07:59.106
Hoe kan iemand nou zonder mij?

00:07:59.106 --> 00:08:02.796
Maar de echte vraag,
waar ik me echt zorgen over maakte:

00:08:02.796 --> 00:08:09.159
wat moet ik als mijn gezin
me niet voortdurend afleidt van mezelf?

00:08:10.379 --> 00:08:12.868
Ik was bang voor die stilte;

00:08:12.868 --> 00:08:14.913
ik was bang om naar een plek te gaan

00:08:14.913 --> 00:08:18.605
waarvan ik wist dat ik er
eerlijk en open moest zijn.

00:08:19.496 --> 00:08:22.097
Dat is tenslotte waar schrijven over gaat.

00:08:22.515 --> 00:08:23.650
Absoluut.

00:08:23.650 --> 00:08:26.506
Je moet als schrijver de diepte opzoeken.

00:08:26.506 --> 00:08:28.328
Als je niet diep graaft,

00:08:28.328 --> 00:08:31.094
ziet alles wat je verzint er goedkoop uit,

00:08:31.094 --> 00:08:32.349
levenloos.

00:08:32.349 --> 00:08:33.983
Dat heb je gelezen en dat weet je.

00:08:33.983 --> 00:08:36.043
Dat boek heb je uit en weggezet.

00:08:36.043 --> 00:08:42.203
Stel nu, dat ik eindelijk de tijd
en de ruimte krijg waarvan ik droomde

00:08:42.203 --> 00:08:45.272
en ik kom erachter dat ik
de moed niet heb om te schrijven?

00:08:46.772 --> 00:08:50.784
Er zijn een paar dingen
erger dan de dood, denk ik.

00:08:51.244 --> 00:08:57.681
En erachter komen dat je vergeten bent
hoe te leven is er een van.

00:08:59.111 --> 00:09:00.861
En daar maakte ik me zorgen over.

00:09:00.861 --> 00:09:05.863
Ik had veel over de dood nagedacht
toen ik me op die reis voorbereidde.

00:09:06.240 --> 00:09:08.250
Er is een reden
waarom je daarover denkt --

00:09:08.250 --> 00:09:11.170
je laat je familie achter,
dus je hebt morbide gedachten.

00:09:11.788 --> 00:09:16.445
Maar vlak voordat ik vertrok, had ik ook
een artikel gelezen over een jonge vrouw.

00:09:17.915 --> 00:09:19.934
Ze was 21 jaar oud

00:09:19.934 --> 00:09:22.294
en ze werd vermist in de kloof.

00:09:22.294 --> 00:09:23.621
Ergens daar beneden,

00:09:23.621 --> 00:09:26.142
terwijl ik mijn voorbereidingen trof,

00:09:26.310 --> 00:09:28.430
was er een reddingsoperatie
voor haar gaande.

00:09:28.430 --> 00:09:33.725
De kranten zeiden dat ze een studente
van de Universiteit van Montana was,

00:09:33.725 --> 00:09:36.825
dat ze de cultuur bestudeerde
van de inheemse bevolking,

00:09:36.825 --> 00:09:39.252
dat ze antropologie studeerde,

00:09:39.252 --> 00:09:43.513
dat ze een begenadigd violiste was,

00:09:43.513 --> 00:09:44.966
dat ze hield van dansen

00:09:44.966 --> 00:09:48.634
en dat ze de zomer daarvoor
door de Rocky Mountains was getrokken.

00:09:48.634 --> 00:09:52.855
En nu werd ze vermist op een riviertocht.

00:09:53.495 --> 00:09:55.865
Ze sprak tot mijn verbeelding, snap je?

00:09:55.865 --> 00:09:58.268
Ik dacht: zo'n meisje, zo'n vrouw ...

00:09:58.268 --> 00:10:01.257
Ik kon me haar voorstellen hoe ze peddelde

00:10:01.257 --> 00:10:03.044
en hoe ze de zijkloven introk

00:10:03.044 --> 00:10:06.813
en 's nachts onder de sterren lag,

00:10:06.813 --> 00:10:10.180
en hoe de Melkweg haar nacht bekroonde.

00:10:10.300 --> 00:10:11.375
(Muziek begint)

00:10:11.375 --> 00:10:13.015
Ze heette Kaitlin

00:10:13.535 --> 00:10:15.368
en toen ze tien dagen onderweg was,

00:10:15.368 --> 00:10:20.856
stopte ze bij de Phantom Ranch,
waar alle riviertochten stoppen,

00:10:20.856 --> 00:10:23.178
en ze schreef haar ouders een kaartje

00:10:23.178 --> 00:10:26.477
en zei dat ze de tijd van haar leven had.

00:10:26.927 --> 00:10:28.976
De volgende dag werd ze 21

00:10:29.306 --> 00:10:31.942
op een van de grootste
stroomversnellingen in de kloof.

00:10:32.442 --> 00:10:33.726
En vijf dagen later

00:10:33.726 --> 00:10:35.631
werden haar reisgenoten wakker

00:10:36.921 --> 00:10:38.516
en ze was weg.

00:10:39.256 --> 00:10:40.739
En ik wist wat er gebeurd was.

00:10:40.739 --> 00:10:44.609
Die rivier, die rivier is meedogenloos.

00:10:45.219 --> 00:10:46.904
Die rivier is meedogenloos

00:10:46.904 --> 00:10:49.235
en ook al is de kloof een wonder,

00:10:49.695 --> 00:10:53.530
het is geen vergevingsgezind wonder.

00:10:54.810 --> 00:10:57.498
Dus wist ik wat er
met Kaitlin was gebeurd.

00:10:58.378 --> 00:11:01.115
Dit gebeurt er als een lichaam verdrinkt:

00:11:01.575 --> 00:11:02.884
het zinkt

00:11:03.544 --> 00:11:06.615
tot het uiteindelijk weer komt drijven,

00:11:06.615 --> 00:11:10.395
de armen gespreid als vleugels.

00:11:11.085 --> 00:11:13.205
En omdat ik de kloof ken en liefheb,

00:11:13.205 --> 00:11:16.082
en omdat ik er de eerste keer
ook bijna verdronk,

00:11:16.082 --> 00:11:18.238
begon ik te schrijven over die jonge vrouw

00:11:19.404 --> 00:11:21.691
en hoe we leven en sterven.

00:11:21.691 --> 00:11:24.125
Ik wou zeggen dat hoe tragisch dit ook is,

00:11:24.125 --> 00:11:27.632
misschien verzacht het om te weten
dat ze een groots en vol leven leefde

00:11:27.632 --> 00:11:30.565
tot op haar allerlaatste moment.

00:11:31.585 --> 00:11:35.196
De Grand Canyon is
het oudste museum op aarde.

00:11:35.196 --> 00:11:39.896
Sommige gesteenten dateren
van twee miljard jaar geleden.

00:11:41.036 --> 00:11:44.366
De onherbergzame omstandigheden
remmen alle mogelijke verval.

00:11:44.366 --> 00:11:47.165
Voetsporen van indianen,
manden, gereedschappen,

00:11:47.165 --> 00:11:51.575
zelfs graankorrels
kun je er nog steeds vinden.

00:11:51.575 --> 00:11:54.056
En dan is er de rivier zelf,

00:11:54.056 --> 00:11:58.035
iedere kilometer
afgeladen met geschiedenis.

00:11:58.555 --> 00:12:03.626
En dan is er natuurlijk
het grootste amfitheater in de VS:

00:12:03.626 --> 00:12:05.410
Redwall Cavern.

00:12:06.110 --> 00:12:09.154
Kaitlin zou haar eerste week
daar zijn gearriveerd.

00:12:09.154 --> 00:12:10.610
En omdat ze een muzikant was

00:12:10.610 --> 00:12:12.635
en omdat haast
elke muzikant het daar doet,

00:12:12.635 --> 00:12:15.972
weet ik zeker dat ze haar muziek
daar zou hebben gespeeld.

00:12:16.442 --> 00:12:21.097
John Wesley Powell, de eerste blanke man
die ooit door de Grand Canyon trok,

00:12:21.097 --> 00:12:23.956
schatte dat er 50.000 mensen
in die grot konden.

00:12:23.956 --> 00:12:25.626
Ik weet niet of hij gelijk had,

00:12:25.626 --> 00:12:28.906
maar ik denk wel
dat om daar je muziek te spelen

00:12:28.906 --> 00:12:33.685
net zoiets moet zijn als spelen in
een van 's werelds grootste kathedralen.

00:12:33.995 --> 00:12:35.604
In haar rivierdagboek schreef ze:

00:12:35.604 --> 00:12:37.105
"Ik ga deze ervaring binnen

00:12:37.105 --> 00:12:39.399
met de intentie mijn hart
en ziel open te stellen

00:12:39.399 --> 00:12:43.345
voor wat zich ook voordoet,
in welke vorm ook."

00:12:43.345 --> 00:12:46.853
De meeste mensen --
je weet dat ze dat nooit zeggen.

00:12:48.303 --> 00:12:52.607
Angst, terughoudendheid,
schuld, constipatie --

00:12:52.607 --> 00:12:57.517
we vinden altijd wel een reden
om niet voluit ons leven in te duiken.

00:12:57.517 --> 00:12:59.281
Daar deed Kaitlin niet aan mee.

00:12:59.281 --> 00:13:02.920
Ze verbleef een koude
wintermaand in de kloof.

00:13:02.920 --> 00:13:06.655
Ze ging haar verjaardag niet vieren
met vrienden, familie en de beschaving,

00:13:06.655 --> 00:13:08.936
maar buiten in de kloof.

00:13:08.936 --> 00:13:12.057
Kaitlin leefde haar leven ten volle,

00:13:12.057 --> 00:13:15.547
en dat is bijzonder en waardevol

00:13:15.547 --> 00:13:17.217
en je ziet het steeds minder.

00:13:17.217 --> 00:13:18.217
(Muziek stopt)

00:13:18.337 --> 00:13:20.724
Dus ik schreef mijn artikel
en deed het op de post

00:13:20.724 --> 00:13:24.516
en ik pakte mijn spullen
en nam afscheid van mijn gezin

00:13:24.516 --> 00:13:27.940
en ik stapte in de auto
en begon naar het zuiden te rijden,

00:13:27.940 --> 00:13:32.906
en ik hoopte de moed te vinden
me open te stellen voor wat er zou komen.

00:13:34.176 --> 00:13:37.439
Weet je, de wildernis
is niet gewoon een plek daarbuiten,

00:13:37.439 --> 00:13:39.316
een berg, een kloof.

00:13:39.846 --> 00:13:41.691
Het is ook hierbinnen.

00:13:41.981 --> 00:13:46.406
Het is dat niet in kaart gebrachte
deel van ons innerlijk,

00:13:46.406 --> 00:13:51.612
de duistere dingen die we
gezegd, gedaan of gedacht hebben

00:13:51.612 --> 00:13:55.937
waarvoor we verstoten zouden worden
als iemand ervan wist.

00:13:57.127 --> 00:13:59.689
Voor mij was dat natuurlijk mijn abortus.

00:13:59.689 --> 00:14:02.807
Wie begrijpt er nou
dat een 36-jarige vrouw

00:14:02.807 --> 00:14:04.835
in prima gezondheid

00:14:04.835 --> 00:14:07.578
besluit: "Nee, niet voor mij.

00:14:07.578 --> 00:14:11.051
Ik zou geen goede moeder zijn.
Ik ga er niet aan beginnen"?

00:14:12.181 --> 00:14:13.902
Ik zou zeker afgewezen worden.

00:14:13.902 --> 00:14:18.596
Maar ik wist ook dat ik
er daarmee niet vanaf kwam.

00:14:18.596 --> 00:14:20.207
En dat klopte.

00:14:20.207 --> 00:14:25.618
Als ik wilde schrijven over echte dingen,
dan moest ik mezelf onder ogen zien.

00:14:25.938 --> 00:14:28.144
Toen ik thuiskwam,

00:14:28.754 --> 00:14:34.097
werd ik gevraagd een lang thema-artikel
te schrijven voor een zondagskrant

00:14:34.097 --> 00:14:36.838
over wat ik had geleerd van de kloof.

00:14:36.838 --> 00:14:38.356
Ik ging zitten

00:14:38.996 --> 00:14:41.337
en je begrijpt waarover ik schreef.

00:14:42.517 --> 00:14:44.187
Weet je nog dat ding over liefde,

00:14:44.187 --> 00:14:45.960
hoe het je openmaakt en je vervult

00:14:45.960 --> 00:14:48.385
en je vraagt groter en beter te zijn

00:14:48.385 --> 00:14:51.762
en minder oordelend en vrijgeviger?

00:14:52.272 --> 00:14:55.747
Zo was mijn gezin toen ze dat stuk lazen.

00:14:57.987 --> 00:15:00.948
Vorige maand was ik weer
bij de Grand Canyon

00:15:01.718 --> 00:15:04.541
en het was toen de regering gesloten was.

00:15:04.541 --> 00:15:06.018
Ik was er een van de weinigen.

00:15:06.018 --> 00:15:09.175
Ik was er 'artist-in-residence' geweest;
ik kon er verblijven.

00:15:09.175 --> 00:15:10.779
En laat me je vertellen,

00:15:11.539 --> 00:15:15.456
als ik februari al stil vond,

00:15:15.456 --> 00:15:21.638
stel je voor, een woestenij
van 5.000 vierkante kilometer

00:15:21.638 --> 00:15:24.440
met bijna geen mens te bekennen.

00:15:24.440 --> 00:15:29.190
Het was bijna griezelig --
lege parkeerplaats, lege wegen.

00:15:29.920 --> 00:15:31.691
Maar ik vond het zalig.

00:15:31.691 --> 00:15:34.686
Ik genoot van die stille ruimte

00:15:34.686 --> 00:15:37.799
en ik genoot van de gedachten
die zouden opkomen.

00:15:38.299 --> 00:15:39.419
Ik dacht aan Kaitlin

00:15:39.419 --> 00:15:43.691
en ik vroeg me af of de steenman
die ik in februari voor haar had gebouwd

00:15:43.691 --> 00:15:45.885
nog aan de rivier zou staan.

00:15:45.885 --> 00:15:50.059
Ik ben dus naar rivier geweest
om te kijken, maar hij was weg.

00:15:50.779 --> 00:15:52.257
Maar dat gaf niet.

00:15:52.727 --> 00:15:56.740
Kaitlins lichaam was in maart
in de rivier teruggevonden

00:15:57.420 --> 00:15:59.728
en ze was inmiddels weer thuis.

00:16:02.538 --> 00:16:08.346
De dichteres Mary Oliver stelt een vraag
in haar gedicht 'The Summer Day':

00:16:08.346 --> 00:16:13.763
Ze zegt: "Sterft niet alles
uiteindelijk, en te vroeg?

00:16:14.770 --> 00:16:20.387
Vertel me, wat ga jij doen
met je wilde en dierbare leven?"

00:16:21.017 --> 00:16:22.988
En dit is mijn antwoord:

00:16:23.658 --> 00:16:29.644
Ik wil leven met mijn armen wijd.

00:16:31.044 --> 00:16:36.374
De dood is een onopmerkelijke gebeurtenis,
alledaags op alle mogelijke manieren.

00:16:36.374 --> 00:16:40.190
Het is ons leven
dat opmerkelijk moet zijn.

00:16:41.270 --> 00:16:44.550
Het is onze bereidheid en verlangen

00:16:44.670 --> 00:16:49.230
het duistere en onbekende
onder ogen te zien,

00:16:49.870 --> 00:16:56.251
onze hoop juist die wildernis te verkennen

00:16:56.781 --> 00:17:01.898
die we allemaal naast ons
en in onszelf kunnen vinden.

00:17:03.268 --> 00:17:07.503
Het sneeuwt op dit moment
in de Grand Canyon

00:17:07.923 --> 00:17:10.008
en ik beloof je

00:17:10.008 --> 00:17:12.877
dat het er stil is.

00:17:13.617 --> 00:17:14.954
Dank je wel.

00:17:14.954 --> 00:17:16.896
(Applaus)