Nyt on aika haastaa käsityksemme ja oletuksemme normaaliuden ja äärimmäisyyden välillä.
Tänään on oppitunti unohtaa oppimamme.
Joka kerta kun muutamme elävän olennon koneeksi ja varastojen täyttäjäksi, liikevoitto muuttuu aina
ratkaisevaksi tekijäksi. Ja voiton kasvattaminen tarkoittaa sitä, että tuotantoa ja tehokkuutta on lisättävä.
Munivien kanojen kehot väsyvät ennen aikojaan tuotannon äärimmäisistä vaatimuksista.
Jokainen puoli niiden elämästä säädellään varmistamaan maksimaalisen tuotannon. Niiden munimissykliä kontrolloidaan
altistamalla ne valolle useiden päivien ajaksi jota seuraa pitkä jakso totaalista pimeyttä,
sekä nälkiinnyttämällä niitä viikkoja kerrallaan yrityksenä pakottaa niiden väsyneitä kehoja tuottamaan yhä
uuden syklin, sekä suoranaisesti muuntelemalla niiden geneettistä rakennetta.
Olemme nähkääs optimoineet koneistomme, jalostaneet toisen kanalajikkeen lihaksi
ja toisen munien tuotantoon. Tämän vuoksi kananmunateollisuudessa syntyy miljoonia, ellei miljardia
ei-toivottuja urostipuja joka vuosi. Nämä kananpojat eivät muni. Niistä ei siis ole hyötyä.
Jotta - kuten he sanovat - näistä ei-toivotuista "päästäisiin eroon", ne joko kaasutetaan kivuliaasti,
tukehdutetaan hitaasti muovipusseissa tai murskataan elävältä. Puhumme samoista
suloisista, pörröisistä tipuista joita ihailemme pääsiäisen aikoihin.
Niille ei anneta edes kolmea päivää elinaikaa.
Tämä on tavallinen toimenpide ympäri maailmaa.
Tämä on tavallinen toimenpide ympäri maailmaa.
Tämä on tavallinen toimenpide ympäri maailmaa.
Pois heitettyjen kananpoikien sisaret saavat elää lyhyen elinikänsä
ahtaissa häkkikanaloissa, jossa niillä ei ole tilaa edes levittää siipiään. Tietysti nykypäivänä kuulee puhetta
vapaiden ja häkittömien kanaloiden noususta. Totuus kuitenkin on, että tälläiset nimikkeet
tuovat lohtua vain meidän omalletunnollemme. Häkittömät kanat ahdetaan pieniin vajoihin ja
niiden kuolleisuus on kaksi kertaa häkkikanalan asukkaiden verran.
Toivottavasti alat ymmärtää tämän valheen voimaa. Esitämme tätä julmaa vankeutta,
näännyttämistä, pahoinpitelyä sekä päivän ja vuoden ikäisten poikasten julmaa murhaamista
täysin normaalina asiana - kaikki pakattuna pieneen täydelliseen soikioon.
Ja me julkeamme koristella niitä uuden elämän juhlimiseksi. Imarrella noita samoja
kananpoikia jotka murskattiin elävältä niiden tuottamiseksi. Sekoitamme niitä
erilaisiin herkkuihin lapsillemme ja lähimmäisillemme. Julkeamme aloittaa päivämme kurjuuden perikuvalla ja
kutsua sitä iloisesti "häränsilmäksi". Voisimme saman tien aloittaa päivämme heittämällä tipuja tehosekoittimeen.
Ja ihmiset sanovat, että veganismi on äärimmäinen valinta.
Eläintuotteet, jotka näemme kaikin tavoin tavanomaisina osana jokapäiväistä elämää, paljastavat takaisinmallinnuksena kieroutuneen,
monimutkaisen ja yksinkertaisuudessaan eettisesti haastavan matkan alkupisteestä
prosessoinnin ja valmistuksen kautta itse lopputuotteeseen. Siis, eläimen syntymästä
vankeuden, pahoinpitelyn, teurastuksen ja ruumiiden mustamaalauksen kautta
kaupan kiiltäviin ja tyydyttäviin tuotteisiin, syömme mitä tahansa antamatta ajatustakaan sille mitä kyseiset
eläimet saivat kestää.
Tekstitykset tarjoaa Amara.org:n yhteisö