ชีวิตบนถนนของคนไร้ชนชาติ
ตั้งแต่สมัยทศวรรษที่80 เด็กไร้สัญชาติที่มาจากฟิลลิปปินส์หลายร้อยคน
ทำมาหากินตลอดจนดำรงชีวิตอยู่ตามถนนในเมืองซาบาห์
เด็กที่สามารถพบเห็นได้ตามบริเวณตลาดโกตา กินนาบาลูนั้น
ไม่ถูกทิ้งก็ไม่มีผู้ปกครอง
พวกเขาไม่ได้เข้ารับการศึกษาในโรงเรียนของรัฐ
และไม่มีเอกสารรับรองจึงเข้าเรียนโรงเรียนเอกชนไม่ได้
เด็กบางคนมีชีวิตเที่ยวเล่นไปวันวันตามท้องถนน
ส่วนเด็กบางคนก็ทำงาน แต่เป็นงานที่ออกจะผิดแปลกไปจากงานปกติ
เช่นงานพวกช่วยคนถือของจับจ่ายตลาด บ้างก็ขายถุงพลาสติก บุหรี่ และล๊อตเตอร์รี่
บ้างก็เป็นขอทาน
หรือเป็นเหยื่อยาเสพย์ติด
หนูชื่ออะไร
แพทริเชีย
ชื่อจริงล่ะ
ราจา ราฮิม
ราจา ราฮิม
ไม่เรียนเหรอ
ไม่ค่ะ
อายุเท่าไหร่
จะสิบสองขวบแล้วค่ะ
จะสิบสองแล้วเหรอ
ถ้ามีโอกาสได้เรียนหนังสือ หนูจะไปเรียนมั๊ย
ไปค่ะ
โอเค
ชื่ออะไร
มูฮัมหมัด
มูฮัมหมัด
มูฮัมหมัด ซยาห์
อายุเท่าไหร่
เก้าขวบ
เรียนหนังสืออยู่รึเปล่า
เปล่า
อายุเท่าไหร่
อายุเก้าขวบกว่า
เก้าขวบ
ไปเรียนหนังสือรึเปล่า
เปล่า
เปล่า
ไม่ได้ไปโรงเรียนเหรอ
จำนวนของเด็กไร้สัญชาติเหล่านี้เพิ่มขึ้นทุกๆปี
หากพวกเขายังไม่ได้รับการดูแล ความหวังที่จะมีอนาคตที่สดใสคงเลือนลางลงไปทุกที
สถานฑูตฟิลิปปินส์ในกัวลาลัมเปอร์ควรจัดตั้งสถานกงสุลฟิลิปปินส์ในรัฐซาบาห์
หรือจัดโครงการเพื่อออกเอกสารให้ถูกต้องแก่เด็กเหล่านี้
รวมถึงคนฟิลิปปินส์ไร้สัญชาติคนอื่นๆที่อาศัยอยู่ที่รัฐซาบาห์