1
00:00:00,650 --> 00:00:02,898
ฉันมีเพื่อนคนหนึ่งในโปรตุเกส

2
00:00:02,898 --> 00:00:05,322
คุณตาของเค้าเอารถจักรยานและเครื่องซักผ้า

3
00:00:05,322 --> 00:00:08,474
มาสร้างเป็นรถเพื่อใช้รับส่งคนในครอบครัว

4
00:00:08,474 --> 00:00:11,018
เขาทำเช่นนี้ เพราะเขาไม่มีเงินพอที่จะซื้อรถจริงๆได้

5
00:00:11,018 --> 00:00:13,922
และพอดีว่าเขาก็รู้วิธีการสร้างรถเอง

6
00:00:13,922 --> 00:00:17,058
ในสมัยก่อน คนเราเข้าใจวิธีการทำงานของสิ่งต่าง ๆ

7
00:00:17,058 --> 00:00:20,890
รวมถึงวิธีการสร้างสิ่งเหล่านั้น 
เราจึงสามารถสร้าง และซ่อมแซมเองได้

8
00:00:20,890 --> 00:00:22,017
หรืออย่างน้อยที่สุด

9
00:00:22,017 --> 00:00:25,497
ก็ใช้เป็นข้อมูลในการตัดสินใจซื้อ

10
00:00:25,497 --> 00:00:27,889
การลงมือทำด้วยตัวเองเอง (do-it-yourself) เหล่านี้

11
00:00:27,889 --> 00:00:31,098
ได้หายไปในครึ่งหลังของคริสต์ศตวรรษที่ 20

12
00:00:31,098 --> 00:00:34,770
แต่ตอนนี้ สังคมของนักประดิษฐ์นั้น
ได้กลับมาใหม่ในรูปแบบ ”โอเพนซอร์ส”

13
00:00:34,770 --> 00:00:37,918
ที่นำความรู้ว่าสิ่งต่างๆ นั้นทำงานอย่างไร

14
00:00:37,918 --> 00:00:41,113
และมันทำด้วยอะไร ออกมาเผยแพร่

15
00:00:41,113 --> 00:00:44,137
และฉันคิดว่าเราจำเป็นต้องคุยให้ลึกขึ้นไปอีกระดับ

16
00:00:44,137 --> 00:00:47,105
คือข้อมูลว่าส่วนประกอบหรือวัสดุต่างๆ นั้นทำด้วยอะไร

17
00:00:47,105 --> 00:00:49,257
ซึ่งโดยส่วนใหญ่แล้ว เรารู้กันดีอยู่แล้วว่า

18
00:00:49,257 --> 00:00:52,779
วัสดุดั้งเดิมทั่วไปเช่นกระดาษและผ้าทำมาจากอะไร

19
00:00:52,779 --> 00:00:54,808
รวมไปถึงวิธีที่จะผลิตมันขึ้นมา

20
00:00:54,808 --> 00:00:58,871
แต่ตอนนี้ เรามีวัสดุใหม่ๆ ที่น่าพิศวง

21
00:00:58,871 --> 00:01:01,074
เช่น พลาสติกที่เปลี่ยนรูปร่างได้เอง

22
00:01:01,074 --> 00:01:03,426
สีที่สามารถใช้เป็นสื่อนำกระแสไฟฟ้า

23
00:01:03,426 --> 00:01:07,842
เม็ดสีที่เปลี่ยนสีเองได้ เนื้อผ้าที่เปล่งแสงได้

24
00:01:07,842 --> 00:01:11,213
ให้ฉันโชว์ตัวอย่างให้คุณดู

25
00:01:14,169 --> 00:01:17,885
นี่คือหมึกนำไฟฟ้าที่เราสามารถใช้ระบายสีวงจรพิมพ์

26
00:01:17,885 --> 00:01:19,828
แทนที่จะใช้วิธีแบบดั้งเดิม

27
00:01:19,828 --> 00:01:22,426
เพื่อสร้างวงจรพิมพ์ หรือการเชื่อมด้วยสายไฟ

28
00:01:22,426 --> 00:01:24,815
สำหรับตัวอย่างชิ้นเล็กๆ นี้

29
00:01:24,815 --> 00:01:28,696
เราใช้มันสร้างเซ็นเซอร์สัมผัสที่ เมื่อแตะกับผิวหนัง

30
00:01:28,696 --> 00:01:31,411
จะทำให้ไฟดวงเล็กๆนี้ติด

31
00:01:31,411 --> 00:01:34,506
ศิลปินบางกลุ่มได้นำหมึกนำไฟฟ้านี้ไปใช้บ้างแล้ว

32
00:01:34,506 --> 00:01:37,881
แต่การพัฒนาล่าสุดบ่งชี้ว่า ในไม่ช้าเราจะสามารถ

33
00:01:37,881 --> 00:01:42,376
ใช้งานมันในเครื่องพิมพ์เลเซอร์และในปากกา

34
00:01:42,376 --> 00:01:44,706
และนี่คือแผ่นอะคริลิคเรืองแสง

35
00:01:44,706 --> 00:01:47,502
ที่มีการผสมสารเรืองแสงไว้ข้างใน

36
00:01:47,502 --> 00:01:50,119
ซึ่งในขณะที่อะคริลิคปกติ

37
00:01:50,119 --> 00:01:52,467
จะเรืองแสงหรือกระจายแสงเฉพาะรอบ ๆ ขอบ

38
00:01:52,467 --> 00:01:55,737
แต่อะคริลิคใหม่นี้เรืองแสงทั่วทั้งพื้นผิว

39
00:01:55,737 --> 00:01:58,650
เมื่อฉันเปิดไฟรอบๆ มัน

40
00:01:58,650 --> 00:02:00,952
เท่าที่ทราบมีการประยุกต์ใช้อยู่สองรูปแบบสำหรับวัสดุนี้

41
00:02:00,952 --> 00:02:06,065
คือใช้ในการออกแบบตกแต่งภายในและในระบบ มัลติ-ทัช

42
00:02:06,065 --> 00:02:08,066
ตัวอย่างต่อไปคือ เม็ดสีที่เปลี่ยนสีได้

43
00:02:08,066 --> 00:02:10,679
ตามอุณหภูมิที่กำหนด

44
00:02:10,679 --> 00:02:13,465
ทีนี้ ฉันจะวางของชิ้นนี้บนจานร้อน

45
00:02:13,465 --> 00:02:16,970
ที่ถูกตั้งค่าเป็นอุณหภูมิที่สูงกว่าอุณหภูมิห้องเพียงเล็กน้อย

46
00:02:16,970 --> 00:02:22,816
แล้วคุณจะเห็นว่าอะไรเกิดขึ้น

47
00:02:22,816 --> 00:02:25,576
หนึ่งในการประยุกต์ใช้วัสดุชนิดนี้

48
00:02:25,576 --> 00:02:28,818
คือการใช้ในขวดนมสำหรับเด็กทารก

49
00:02:28,818 --> 00:02:34,172
เพื่อบ่งชี้ว่านมเย็นพอดื่มได้หรือยัง

50
00:02:34,172 --> 00:02:36,928
และนี่เป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งของวัสดุที่รู้จักกันทั่วไป

51
00:02:36,928 --> 00:02:38,837
ที่นับว่าเป็นวัสดุอัจฉริยะ

52
00:02:38,837 --> 00:02:41,777
ไม่อีกกี่ปี่ข้างหน้า วัสดุพวกนี้ก็จะอยู่ในสินค้า

53
00:02:41,777 --> 00:02:45,136
และเทคโนโลยีที่เราใช้ในชีวิตประจำวัน

54
00:02:45,136 --> 00:02:49,350
เราอาจไม่ได้มีรถที่บินได้เหมือนในหนังไซ-ไฟ
(ภาพยนต์บันเทิงคดีแนววิทยาศาสตร์)

55
00:02:49,350 --> 00:02:51,719
แต่เราอาจมีกำแพงที่เปลี่ยนสีได้

56
00:02:51,719 --> 00:02:53,481
ตามอุณหภูมิห้อง

57
00:02:53,481 --> 00:02:55,375
แป้นพิมพ์ที่ม้วนเก็บได้

58
00:02:55,375 --> 00:02:59,807
และ หน้าต่างที่เปลี่ยนเป็นสีทึบเมื่อเปิดสวิตช์

59
00:02:59,807 --> 00:03:02,312
ฉันเองถูกอบรมมาให้เป็นนักวิทยาศาสตร์เพื่อสังคม

60
00:03:02,312 --> 00:03:06,169
แล้ววันนี้ฉันมาพูดเกี่ยวกับวัสดุอัจฉริยะเพื่ออะไรนะ?

61
00:03:06,169 --> 00:03:08,882
ก่อนอื่นเลย ต้องบอกว่าฉันเองเป็นนักประดิษฐ์

62
00:03:08,882 --> 00:03:11,288
ฉันอยากรู้เสมอว่าสิ่งของต่างๆ ทำงานอย่างไร

63
00:03:11,288 --> 00:03:12,915
และถูกสร้างขึ้นมาอย่างไร

64
00:03:12,915 --> 00:03:16,223
แต่เนื่องจากฉันคิดว่า เราควรมีความเข้าใจที่ลึกเข้าไปอีก

65
00:03:16,223 --> 00:03:19,044
เกี่ยวกับวัสดุต่างๆ ที่ประกอบขึ้นเป็นโลกของเรา

66
00:03:19,044 --> 00:03:21,524
ซึ่งตอนนี้ เรายังไม่รู้ว่า

67
00:03:21,524 --> 00:03:25,213
ในอนาคตโลกเราจะมีวัสดุไฮ–เทคอะไรบ้าง

68
00:03:25,213 --> 00:03:28,738
วัสดอัจฉริยะเหล่านี้เองก็ยากที่จะได้ผลิตได้ในปริมาณน้อยๆ

69
00:03:28,738 --> 00:03:32,778
และยังไม่มีข้อมูลใดๆ ที่ยืนยันว่ามันจะถูกใช้งานจริง

70
00:03:32,778 --> 00:03:36,675
และข้อมูลเกี่ยวกับการผลิตมันก็ยิ่งน้อยๆ เข้าไปอีก

71
00:03:36,675 --> 00:03:39,342
ดังนั้นตอนนี้ วัสดุอัจฉริยะเหล่านี้จึงถูกจำกัดวง

72
00:03:39,342 --> 00:03:42,054
ในวงความลับทางการค้าและสิทธิบัตร

73
00:03:42,054 --> 00:03:46,166
ที่เฉพาะมหาวิทยาลัยและองค์กรที่ร่วมมือถึงสามารถเข้าถึงได้

74
00:03:46,166 --> 00:03:49,015
ดังนั้นเมื่อสามปีกว่าที่แล้ว เคิร์สตี้ บอยล์ และฉัน

75
00:03:49,015 --> 00:03:52,232
เริ่มต้นโครงการที่เราเรียกว่า 
”โอเพนแมททีเรียล” (Open Materials)

76
00:03:52,232 --> 00:03:54,039
ซึ่งเป็นเว็บไซต์ที่เรา

77
00:03:54,039 --> 00:03:56,551
หรือใครก็ตามที่อยากร่วมงานกับเรา

78
00:03:56,551 --> 00:03:59,607
ร่วมแชร์การทดลอง และเผยแพร่ข้อมูล

79
00:03:59,607 --> 00:04:02,807
กระตุ้นให้เกิดการสนับสนุนเมื่อสามารถทำได้

80
00:04:02,807 --> 00:04:06,816
และรวบรวมทรัพยากรต่างๆ เช่นเอกสารการวิจัย

81
00:04:06,816 --> 00:04:10,156
และบทช่วยสอนจากนักประดิษฐ์เหมือนพวกเรา

82
00:04:10,156 --> 00:04:12,778
เราอยากให้เว็บนี้เติบใหญ่

83
00:04:12,778 --> 00:04:15,316
เกิดเป็นการร่วมสร้างฐานข้อมูล

84
00:04:15,316 --> 00:04:19,609
ข้อมูลที่เกี่ยวกับการสร้างวัสดุอัจริยะเอง (do-it-yourself)

85
00:04:19,609 --> 00:04:21,829
แต่เหตุใดเราถึงต้องสนใจด้วยว่า

86
00:04:21,829 --> 00:04:25,592
วัสดุอัจฉริยะเหล่านี้ทำงาน หรือถูกสร้างขึ้นอย่างไร

87
00:04:25,592 --> 00:04:29,770
ก่อนอื่นคือ เราไม่สามารถสร้างอะไรเราที่ไม่เข้าใจ

88
00:04:29,770 --> 00:04:32,122
และถ้าเราใช้ในสิ่งที่เราไม่เข้าใจ

89
00:04:32,122 --> 00:04:34,330
ในที่สุดจะกลายเป็นมันสร้างตัวตนของเรา

90
00:04:34,330 --> 00:04:37,082
วัตถุเราใช้ เช่นเสื้อผ้าที่เราสวม

91
00:04:37,082 --> 00:04:40,646
บ้านที่เราอยู่ ทั้งหมดมีผลกระทบอย่างมากต่อ

92
00:04:40,646 --> 00:04:44,229
ลักษณะนิสัย สุขภาพ และคุณภาพชีวิต

93
00:04:44,229 --> 00:04:47,370
ดังนั้นถ้าเราอยู่ใน โลกที่ทำจากวัสดุอัจริยะ

94
00:04:47,370 --> 00:04:50,729
เราควรรู้ และเข้ามัน

95
00:04:50,729 --> 00:04:53,073
สิ่งที่สองที่สำคัญพอกัน

96
00:04:53,073 --> 00:04:56,433
นวัตกรรมมักถูกค้นพบโดยไม่ได้ตั้งใจ

97
00:04:56,433 --> 00:04:59,818
ดังนั้นในหลายๆ ครั้งนวัตกรรมถูกสร้างหรือปรับปรุง

98
00:04:59,818 --> 00:05:02,137
โดยมือสมัครเล่น ไม่ใช่โดยผู้เชี่ยวชาญ

99
00:05:02,137 --> 00:05:04,617
นับจากจักรยานภูเขา

100
00:05:04,617 --> 00:05:07,929
ถึงเซมิคอนดัคเตอร์ ถึงคอมพิวเตอร์

101
00:05:07,929 --> 00:05:10,868
ไปจนถึงเครื่องบิน

102
00:05:10,868 --> 00:05:14,897
ที่ท้าทายที่สุดคือ วัสดุศาสตร์นั้นมีความซับซ้อน

103
00:05:14,897 --> 00:05:17,393
และส่วนใหญ่ต้องใช้อุปกรณ์ราคาสูง

104
00:05:17,393 --> 00:05:19,561
แต่นั่นไม่เสมอไปนะ

105
00:05:19,561 --> 00:05:23,149
สองนักวิทยาศาสตร์ในมหาวิทยาลัยอิลลินอยส์เข้าใจข้อนี้ดี

106
00:05:23,149 --> 00:05:25,749
เมื่อพวกเขาเผยแพร่บทความเกี่ยวกับวิธีอย่างง่าย

107
00:05:25,749 --> 00:05:28,169
สำหรับทำหมึกนำไฟฟ้า

108
00:05:28,169 --> 00:05:30,081
จอร์แดน บังเกอร์ ผู้ซึ่งไม่มี

109
00:05:30,081 --> 00:05:33,041
ประสบการณ์ด้านเคมีก่อนหน้านั้น

110
00:05:33,041 --> 00:05:35,828
ได้อ่านบทความนั้น และทำการทดลองตาม

111
00:05:35,828 --> 00:05:40,217
ในสถานที่ของเขา ใช้เฉพาะวัสดุและเครื่องมือ

112
00:05:40,217 --> 00:05:41,809
ที่หาได้ทั่วไป

113
00:05:41,809 --> 00:05:43,410
เขาใช้เตาอบขนมปัง

114
00:05:43,410 --> 00:05:46,376
หรือแม้แต่เครื่องผสม vortex ที่ทำขึ้นเอง

115
00:05:46,376 --> 00:05:50,411
ตามคำแนะนำจากนักวิทยาศาสตร์อีกคนหนึ่ง

116
00:05:50,411 --> 00:05:53,163
แล้วจอร์แดนก็เผยแพร่ผลการทดลองของเขาออนไลน์

117
00:05:53,163 --> 00:05:56,651
รวมถึงสิ่งเขาได้พยายามแต่ไม่สำเร็จด้วย

118
00:05:56,651 --> 00:05:59,795
เพื่อให้ผู้อื่นสามารถศึกษา และนำไปปรับปรุงต่อได้

119
00:05:59,795 --> 00:06:02,467
นวัตกรรมของ จอร์แดน เริ่มจาก

120
00:06:02,467 --> 00:06:06,346
การใช้การทดลองที่สร้างขึ้นในแล็บขนาดใหญ่

121
00:06:06,346 --> 00:06:07,848
ในมหาวิทยาลัย

122
00:06:07,848 --> 00:06:11,035
มาทำขึ้นในโรงเก็บรถเล็กๆ ในชิคาโก

123
00:06:11,035 --> 00:06:15,296
และใช้เฉพาะ วัสดุราคาถูกและเครื่องมือที่เขาทำเอง

124
00:06:15,296 --> 00:06:17,569
เมื่อเขาเผยแพร่งานงานของเขาแล้ว

125
00:06:17,569 --> 00:06:19,293
คนอื่นๆ ก็สามารถรับปรับปรุงต่อได้

126
00:06:19,293 --> 00:06:23,837
และอาจประดิษฐ์กระบวนการที่ดีหรือง่ายขึ้นไปอีก

127
00:06:23,837 --> 00:06:26,053
อีกตัวอย่างที่ฉันอยากพูดถึงคือ

128
00:06:26,053 --> 00:06:29,718
แฮนน่าห์ เพอร์เนอร์-วิลสัน จาก คิด-ออฟ-โน-พาร์ท

129
00:06:29,718 --> 00:06:32,598
เป้าหมายของโครงการของเธอคือการ

130
00:06:32,598 --> 00:06:35,070
การโชว์คุณสมบัติต่างๆ ของวัสดุ

131
00:06:35,070 --> 00:06:40,094
ในขณะเดียวกันก็มุ่งเน้นเรื่องความคิดสร้างสรรค์
และทักษะของผู้สร้าง

132
00:06:40,094 --> 00:06:42,534
ชุดทดลองอิเล็กทรอนิกส์นั้นมีประสิทธิภาพมาก

133
00:06:42,534 --> 00:06:45,086
เพราะมันช่วยสอนเรา ว่าสิ่งต่างๆ ทำงานอย่างไร

134
00:06:45,086 --> 00:06:48,062
แต่ข้อจำกัดต่างๆ เนื่องจากการออกแบบชุดทดลองนั้น

135
00:06:48,062 --> 00:06:50,222
ก็มีผลต่อวิธีการเรียนรู้ของเราด้วย

136
00:06:50,222 --> 00:06:52,710
ดังนั้นแฮนน่าห์จึงเสนอวิธีที่แตกต่างไป

137
00:06:52,710 --> 00:06:55,926
โดยสร้างเทคนิคหลายๆ แบบ

138
00:06:55,926 --> 00:06:58,625
ที่จะสร้างวัสดุที่พิเศษ

139
00:06:58,625 --> 00:07:01,430
ที่ช่วยให้เราหลุดพ้นจากข้อจำกัด
ของสิ่งที่ได้ถูกออกแบบไว้ล่วงหน้า

140
00:07:01,430 --> 00:07:04,841
โดยเฉพาะการสอนเราเกี่ยวกับตัวของวัสดุเอง

141
00:07:04,841 --> 00:07:07,574
หนึ่งในการทดลองที่น่าสนใจของแฮนน่าห์คือ

142
00:07:07,574 --> 00:07:09,544
การทดลองนี้ซึ่งฉันชอบมาก

143
00:07:09,544 --> 00:07:12,961
["ลำโพงกระดาษ"]

144
00:07:12,961 --> 00:07:16,239
ที่เราเห็นนี่เป็นเพียงกระดาษหนึ่งแผ่น

145
00:07:16,239 --> 00:07:20,681
และมีเทปทองแดงเชื่อมต่อกับเครื่องเล่น mp3

146
00:07:20,681 --> 00:07:22,334
และแม่เหล็ก

147
00:07:22,334 --> 00:07:29,983
(เพลง: "มีความสุขร่วมกัน - Happy Together")

148
00:07:32,931 --> 00:07:36,767
โดยการอ้างถึงงานวิจัยโดย มาร์เชลโล โคเอลโฮ
จากมหาวิทยาลัยเอ็มไอที (MIT)

149
00:07:36,767 --> 00:07:39,550
แฮนน่าห์สร้างลำโพงกระดาษหลายแบบ

150
00:07:39,550 --> 00:07:41,953
จากวัสดุที่หลากหลาย

151
00:07:41,953 --> 00:07:46,228
ตั้งแต่เทปทองแดง ถึงผ้าและหมึกที่นำไฟฟ้าได้

152
00:07:46,228 --> 00:07:48,964
เช่นเดียวกับจอร์แดนและนักประดิษฐ์อีกหลายๆ คน

153
00:07:48,964 --> 00:07:50,591
แฮนน่าห์เผยแพร่ผลงานของเธอ

154
00:07:50,591 --> 00:07:55,725
และอนุญาตให้ คนอื่นสามารถคัดลอกหรือทำซ้ำได้

155
00:07:55,725 --> 00:07:58,929
และการที่กระดาษอิเล็กทรอนิกส์นั้น
เป็นเทคโนโลยี่ที่มีอนาคตมาก

156
00:07:58,929 --> 00:08:00,736
โดยเฉพาะในวงการวัสดุศาสตร์

157
00:08:00,736 --> 00:08:04,938
มันทำให้เราสามารถสร้างอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์
ที่มีความยืดหยุ่นสูงขึ้น ด้วยราคาที่ถูกลง

158
00:08:04,938 --> 00:08:07,494
งานทดลองของแฮนน่าห์

159
00:08:07,494 --> 00:08:09,742
และการที่เธอได้แชร์ผลงานของเธอกับคนอื่น

160
00:08:09,742 --> 00:08:13,562
ได้เปิดประตูให้กับโอกาสใหม่ๆ

161
00:08:13,562 --> 00:08:19,002
ที่มีทั้งความสร้างสรรค์ ความดึงดูดใจ และเป็นนวัตกรรม

162
00:08:19,002 --> 00:08:21,907
สิ่งที่น่าสนใจเกี่ยวกับการเป็นนักประดิษฐ์

163
00:08:21,907 --> 00:08:24,950
คือการ ที่เราสร้างสิ่งต่างๆ 
จากความรัก และความอยากรู้อยากเห็น

164
00:08:24,950 --> 00:08:27,029
เราจะไม่กลัวที่จะล้มเหลว

165
00:08:27,029 --> 00:08:30,917
เรามักจะแก้ปัญหาจากมุมที่แปลกใหม่

166
00:08:30,917 --> 00:08:33,906
และในกระบวนการนั้นเอง เรามักพบทางเลือกใหม่

167
00:08:33,906 --> 00:08:36,338
หรือกระทั่งวิธีที่ดีกว่าการทำสิ่งต่าง ๆ

168
00:08:36,338 --> 00:08:40,106
ดังนั้น เมื่อยิ่งมีคนทดลองวัสดุต่างๆ มากขึ้น

169
00:08:40,106 --> 00:08:43,582
ก็จะมีนักวิจัยที่อยากแชร์งานวิจัยของพวกเขา

170
00:08:43,582 --> 00:08:46,022
และผู้ผลิตที่อยากแชร์ความรู้ของพวกเขา

171
00:08:46,022 --> 00:08:48,862
และมันจะนำมาซึ่งโอกาสที่ดีขึ้นในการสร้างเทคโนโลยี

172
00:08:48,862 --> 00:08:51,800
ที่มีประโยชน์แก่ทุกคน

173
00:08:51,800 --> 00:08:54,293
ดังนั้นฉันรู้สึกหมือนที่ เท็ด เนลสัน (Ted Nelson) เคยรู้สึก

174
00:08:54,293 --> 00:08:58,004
ที่เขาได้เขียนไว้ในช่วงปี 1970 ว่า

175
00:08:58,004 --> 00:09:01,002
"คุณต้องเข้าใจคอมพิวเตอร์เดี๋ยวนี้"

176
00:09:01,002 --> 00:09:04,856
ซึ่งในขณะนั้น คอมพิวเตอร์มักจะเป็นเมนเฟรมขนาดใหญ่

177
00:09:04,856 --> 00:09:06,986
ที่เฉพาะนักวิทยาศาสตร์เท่านั้นจะให้ความสนใจ

178
00:09:06,986 --> 00:09:09,706
และไม่มีใครกล้าฝันว่าจะมีคอมพิวเตอร์ที่บ้าน

179
00:09:09,706 --> 00:09:12,682
ดังนั้นมันอาจดูแปลกหน่อยที่ฉันยืนอยู่ที่นี่ และบอกคุณว่า

180
00:09:12,682 --> 00:09:15,722
"คุณต้องเข้าใจวัสดุอัจฉริยะตอนนี้"

181
00:09:15,722 --> 00:09:19,458
ขอเพียงให้คุณทราบว่า การหาความรู้เบื้องต้น

182
00:09:19,458 --> 00:09:21,722
เกี่ยวกับเทคโนโลยีที่กำลังเติบโตนี้

183
00:09:21,722 --> 00:09:24,119
เป็นวิธีที่ดีที่สุดเพื่อให้แน่ใจว่า เราจะได้ร่วม

184
00:09:24,119 --> 00:09:26,282
ในการกำหนดอนาคตของเราเอง

185
00:09:26,282 --> 00:09:28,753
ขอบคุณค่ะ

186
00:09:28,753 --> 00:09:32,753
(เสียงปรบมือ)