0:00:00.824,0:00:04.517
ผมทำหน้าที่ผู้รับผิดชอบเคสผู้ป่วยฉุกเฉิน[br]มาเป็นเวลา 7 ปี ในนิวยอร์ก

0:00:04.517,0:00:06.359
ผมเป็นผู้รับผู้ป่วยรายแรก [br]ในเหตุการณ์หลายต่อหลายครั้ง

0:00:06.359,0:00:09.677
ไม่ว่าจะเป็นอุบัติเหตุทางรถยนต์ต่างๆ[br]หรือ ผู้บาดเจ็บจากพายุเฮอร์ริเคนแซนดี้

0:00:09.677,0:00:11.421
ถ้าคุณเป็นเหมือนคนอีกหลายๆคน

0:00:11.421,0:00:13.389
ความตาย อาจเป็นสิ่งที่น่ากลัวที่สุด

0:00:13.389,0:00:14.810
บางคนรู้ว่ามันกำลังจะมาถึง

0:00:14.810,0:00:16.809
บางคนก็ไม่รู้

0:00:16.809,0:00:18.913
มีเอกสารทางการแพทย์ที่ไม่ค่อยเป็นที่รู้จัก[br]ชิ้นหนึ่ง เกี่ยวกับเรื่อง

0:00:18.913,0:00:20.859
ความตายที่กำลังจะมาถึง

0:00:20.859,0:00:22.186
เราจะเรียกว่า มันเป็นโรคชนิดหนึ่งก็ได้

0:00:22.186,0:00:23.919
ในฐานะผู้ให้การรักษา ผมถูกฝึกให้

0:00:23.919,0:00:25.741
ทำการรักษาโรค หรืออาการเหล่านี้[br]เช่นเดียวกับโรคและอาการอื่นๆ

0:00:25.741,0:00:27.282
ดังนั้น เมื่อคนไข้ที่มีอาการหัวใจวาย[br]มองมาที่ผม

0:00:27.282,0:00:29.510
แล้วถามว่า [br]"ตอนนี้ ฉัน/ผม กำลังจะตายใช่ไหม"

0:00:29.510,0:00:33.236
เราถูกฝึกให้ประเมินสถานการณ์ของคนไข้

0:00:33.236,0:00:35.382
และตลอดเวลาที่ผมทำอาชีพนี้ [br]ผมต้องให้คำตอบ

0:00:35.382,0:00:37.328
กับคนไข้มากมาย ในสถานการณ์

0:00:37.328,0:00:38.965
ที่ผู้ป่วยเหลือเวลาในชีวิตอีกไม่กี่นาที

0:00:38.965,0:00:42.090
และผมไม่สามารถที่จะช่วยอะไรพวกเขาได้อีก

0:00:42.090,0:00:44.876
เมื่อมาถึงจุดนี้ ผมมีอยู่สองทางเลือก

0:00:44.876,0:00:48.588
ผมจะบอกกับคนไข้ว่าเขากำลังจะตาย

0:00:48.588,0:00:51.615
หรือผมจะโกหกพวกเขาเพื่อให้พวกเขาสบายใจ

0:00:51.615,0:00:53.808
ในช่วงแรกที่ผมทำอาชีพนี้ [br]เมื่อผมเจอกับทางเลือกสองทาง

0:00:53.808,0:00:55.366
ผมเลือกที่จะโกหก

0:00:55.366,0:00:57.295
ผมกลัว

0:00:57.295,0:00:59.635
ผมกลัวว่า ถ้าผมบอกความจริง

0:00:59.635,0:01:02.976
พวกเขาจะเสียชีวิตไปพร้อมกับความกลัว

0:01:02.976,0:01:06.182
และพยายามตะเกียกตะกาย[br]ในวาระสุดท้ายของชีวิต

0:01:06.182,0:01:08.950
ความคิดของผมเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง[br]เพราะเหตุการณ์หนึ่ง

0:01:08.950,0:01:11.799
เมื่อห้าปีที่แล้ว ผมได้รับคนไข้ที่ประสบอุบัติเหตุ[br]จากรถจักรยานยนต์

0:01:11.799,0:01:14.601
ผู้ขับขี่บาดเจ็บสาหัสมาก สาหัสมากจริงๆ

0:01:14.601,0:01:17.432
แล้วในขณะที่ผมทำการตรวจ ผมก็พบว่า [br]ผมทำอะไรไม่ได้แล้ว

0:01:17.432,0:01:19.399
ไม่มีอะไรจะช่วยเขาได้

0:01:19.399,0:01:22.664
และเช่นเดียวกับในกรณีอื่นๆอีกมากมาย[br]เขามองตาผม

0:01:22.664,0:01:27.076
และถามคำถามนั้น[br]"ผมกำลังจะตายใช่มั้ย"

0:01:27.076,0:01:30.582
ในขณะนั้นเอง ผมตัดสินใจต่างออกไป

0:01:30.582,0:01:33.462
ผมตัดสินใจบอกความจริงกับเขา

0:01:33.462,0:01:36.556
ผมตัดสินใจบอกกับเขาว่า ใช่ เขากำลังจะตาย

0:01:36.556,0:01:39.820
และผมไม่สามารถช่วยอะไรเขาได้

0:01:39.820,0:01:43.596
ปฏิกริยาของเขา ทำให้ผมประหลาดใจ[br]มาจนถึงทุกวันนี้

0:01:43.596,0:01:45.501
เขาเอนตัวลง และมีสีหน้า

0:01:45.501,0:01:47.927
ที่แสดงถึงการยอมรับชะตากรรม

0:01:47.927,0:01:49.630
เขาไม่ได้หวาดกลัว [br]หรือหวาดหวั่นต่อความตาย

0:01:49.630,0:01:52.010
อย่างที่ผมกลัวว่าเขาจะเป็น

0:01:52.010,0:01:55.222
เขานอนอยู่อย่างนั้น และเมื่อผมมองตาเขา

0:01:55.222,0:01:57.950
ผมมองเห็นการยอมรับอย่างสงบ

0:01:57.950,0:01:59.688
ตั้งแต่ตอนนั้นเป็นต้นมา ผมก็ตัดสินใจ

0:01:59.688,0:02:04.402
ว่ามันไม่ใช่หน้าที่ของผม ที่จะทำให้[br]ผู้ที่กำลังจะเสียชีวิตสบายใจ ด้วยคำโกหก

0:02:04.402,0:02:07.147
หลังจากนั้นผมได้รับผิดชอบคนไข้อีกหลายราย

0:02:07.147,0:02:09.655
ซึ่งอยู่ในวาระสุดท้าย

0:02:09.655,0:02:11.511
และผมไม่สามารถช่วยอะไรพวกเขาได้อีกแล้ว

0:02:11.511,0:02:13.150
คนไข้ส่วนใหญ่ เกือบทุกราย

0:02:13.150,0:02:16.484
มีปฏิกริยาต่อความเป็นจริงคล้ายๆกัน

0:02:16.484,0:02:18.550
คือพวกเขายอมรับความจริงอย่างสงบ

0:02:18.550,0:02:20.972
แต่ที่จริงแล้ว มีลักษณะที่เหมือนกัน[br]อยู่สามแบบ

0:02:20.972,0:02:25.247
ที่ผมสังเกตได้จากเกือบทุกคน

0:02:25.247,0:02:28.903
ลักษณะแรกที่มักจะทำให้ผมประหลาดใจ

0:02:28.903,0:02:32.840
ไม่ว่าคนไข้จะมีความเชื่อทางศาสนา [br]หรือมาจากวัฒนธรรมใด

0:02:32.840,0:02:35.675
พวกเขาล้วนต้องการการให้อภัย

0:02:35.675,0:02:37.221
ไม่ว่าเราจะเรียกสิ่งเหล่านั้นว่า บาป

0:02:37.221,0:02:40.090
หรืออาจเรียกว่าเป็นความรู้สึกเสียใจ เสียดาย

0:02:40.090,0:02:42.503
ความรู้สึกผิด เป็นอะไรที่สากล

0:02:42.503,0:02:43.899
ผมเคยได้ดูแลสุภาพบุรุษสูงวัยท่านหนึ่ง

0:02:43.899,0:02:46.317
ซึ่งมีอาการหัวใจวายอย่างเฉียบพลัน

0:02:46.317,0:02:48.443
ในขณะที่ผมกำลังเตรียมตัว และเตรียมอุปกรณ์

0:02:48.443,0:02:51.368
สำหรับการบีบตัวของหัวใจของเขา

0:02:51.368,0:02:55.721
ผมเริ่มเกริ่นให้เขาทราบถึง [br]อนาคตที่อาจหลีกเลี่ยงไม่ได้ของเขา

0:02:55.721,0:02:58.719
เขาทราบได้จากน้ำเสียง [br]และลักษณะท่าทางของผม

0:02:58.719,0:03:01.385
และในขณะที่ผมกำลังติดแผ่นวัดคลื่นหัวใจ[br]ลงบนหน้าอกของเขา

0:03:01.385,0:03:03.289
เพื่อเตรียมรับมือกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น

0:03:03.289,0:03:05.817
เขามองตาผม แล้วพูดว่า

0:03:05.817,0:03:08.517
"ผมน่าจะใช้เวลา กับลูกหลานให้มากกว่านี้"

0:03:08.517,0:03:11.588
"ผมไม่น่าจะเห็นแก่ตัว [br]เอาเวลาไว้ทำอะไรเป็นส่วนตัวเลย"

0:03:11.588,0:03:13.920
เมื่อพวกเขาเผชิญกับความตาย

0:03:13.920,0:03:16.854
สิ่งที่พวกเขาต้องการคือการให้อภัย

0:03:16.854,0:03:18.742
ลักษณะประการที่สอง ที่ผมสังเกตพบ

0:03:18.742,0:03:21.030
คือความต้องการเป็นที่จดจำ

0:03:21.030,0:03:23.287
ไม่ว่าจะโดยผม

0:03:23.287,0:03:25.001
หรือผู้คนที่พวกเขารัก พวกเขาต้องการทราบว่า

0:03:25.001,0:03:27.150
พวกเขาจะมีชีวิตอยู่ต่อไปในความทรงจำ

0:03:27.150,0:03:29.474
พวกเราทุกคน มีความต้องการที่จะเป็นอมตะ

0:03:29.474,0:03:32.118
พวกเขาต้องการอยู่ในหัวใจ [br]และในความคิดของคนที่พวกเขารัก

0:03:32.118,0:03:35.391
หรือในความทรงจำของผม ลูกทีมของผม [br]หรือใครก็ตามที่อยู่รายล้อม

0:03:35.391,0:03:38.282
นับครั้งไม่ถ้วนครับ ที่คนไข้มองตาผม

0:03:38.282,0:03:42.220
แล้วถามว่า "คุณจะจำผมได้ไหม"

0:03:42.220,0:03:44.672
และลักษณะประการสุดท้าย ที่ผมสังเกตพบ

0:03:44.672,0:03:47.900
ซึ่งสะเทือนใจ และสั่นคลอนผมได้มากที่สุด

0:03:47.900,0:03:51.440
คือการที่ผู้ที่กำลังจะเสียชีวิต ต้องการคำยืนยันว่า[br]พวกเขาได้ใช้ชีวิตอย่างมีความหมาย

0:03:51.440,0:03:54.222
พวกเขาต้องการทราบว่า พวกเขาไม่ได้ใช้ชีวิตไป[br]อย่างเปล่าประโยชน์

0:03:54.222,0:03:57.170
เพื่อทำเรื่องไร้สาระต่างๆ

0:03:57.170,0:04:00.319
นี่เป็นเหตุการณ์ที่ผมพบเจอ [br]ในช่วงต้นๆ ของการทำอาชีพนี้

0:04:00.319,0:04:02.408
ผมถูกเรียกให้ออกไปปฏิบัติหน้าที่

0:04:02.408,0:04:04.332
คนไข้เป็นผู้หญิงในวัย 50 ปลายๆ

0:04:04.332,0:04:06.390
เธอถูกอัดอยู่ในรถ ซึ่งถูกชนอย่างแรง

0:04:06.390,0:04:10.068
จากทั้งสองข้างหลังจากหมุน[br]เนื่องจากลื่นไถล ที่ความเร็วสูง

0:04:10.068,0:04:12.500
เธออาการสาหัส สาหัสมากๆ

0:04:12.500,0:04:14.740
ในขณะที่พนักงานดับเพลิงกำลังพยายาม[br]เคลื่อนย้ายเธอออกจากรถ

0:04:14.740,0:04:17.707
ผมก็ปีนลงไปเพื่อเริ่มให้การดูแลเธอ

0:04:17.707,0:04:20.767
ในขณะที่ผมกำลังพูดคุยกับเธออยู่[br]เธอพูดกับผมว่า

0:04:20.767,0:04:23.980
"ยังมีอะไรอีกมากมาย ที่ฉันอยากทำในชีวิต"

0:04:23.980,0:04:27.832
เธอรู้สึกว่า เธอยังไม่ได้ทำอะไรบางอย่าง[br]ให้โลกจดจำ

0:04:27.832,0:04:29.789
หลังจากที่เราคุยกันต่อไป ผมได้ทราบว่า

0:04:29.789,0:04:32.197
เธอเป็นคุณแม่ ที่อุปการะเด็กกำพร้าสองคน

0:04:32.197,0:04:35.312
ซึ่งกำลังจะเข้าเรียนเพื่อเป็นแพทย์

0:04:35.312,0:04:37.382
เธอทำให้ เด็กสองคน

0:04:37.382,0:04:40.100
ได้รับโอกาสในชีวิต ที่พวกเขาอาจจะไม่ได้รับ

0:04:40.100,0:04:42.321
และพวกเขาก็จะมีอนาคต ที่จะได้ช่วยเหลือ[br]ชีวิตของคนอื่นๆต่อไป

0:04:42.321,0:04:44.683
ในฐานะแพทย์

0:04:44.683,0:04:46.472
สุดท้ายแล้วเราใช้เวลาถึง 45 นาที

0:04:46.472,0:04:48.339
ในการเคลื่อนย้ายเธอออกจากซากรถ

0:04:48.339,0:04:52.569
และเธอสิ้นใจ[br]ก่อนที่เราจะสามารถพาเธอออกมาได้

0:04:52.569,0:04:54.661
ผมเชื่อว่า สิ่งที่เรามักจะเห็นในภาพยนตร์

0:04:54.661,0:04:55.945
เมื่อเราต้องเผชิญกับวาระสุดท้ายของชีวิต

0:04:55.945,0:04:58.857
ความหวาดกลัว ความน่าหวั่นวิตกเหล่านั้น

0:04:58.857,0:05:01.535
ผมได้พบความเป็นจริงที่ว่า[br]ไม่ว่าสถานการณ์จะเป็นอย่างไร

0:05:01.535,0:05:04.448
ในท้ายที่สุุด ทุกคนจะยอมรับได้อย่างสงบ

0:05:04.448,0:05:08.140
และผมพบว่า สิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นสิ่งเล็กน้อย

0:05:08.140,0:05:11.704
แม้แต่สิ่งเล็กน้อยที่สุด ที่คุณได้ทำให้แก่โลก

0:05:11.704,0:05:14.633
ก็อาจเป็นสิ่งที่ทำให้คุณรู้สึกเป็นสุขสงบได้[br]ในวาระสุดท้ายของชีวิต

0:05:14.633,0:05:16.665
ขอบคุณครับ

0:05:16.665,0:05:20.319
(เสียงปรบมือ)