WEBVTT

00:00:06.777 --> 00:00:11.415
ลองนึกถึงการใช้คำ
ในการอธิบายทุกฉากในภาพยนต์

00:00:11.415 --> 00:00:13.318
ทุกตัวโน้ตในเพลงโปรดของคุณ

00:00:13.318 --> 00:00:16.035
หรือถนนทุกสายในเมือง

00:00:16.035 --> 00:00:20.859
ทีนี้ ลองนึกถึงการอธิบาย
โดยใช้เพียงเลข 1 กับ 0

00:00:20.859 --> 00:00:23.754
ทุกครั้งที่คุณใช้อินเทอร์เน็ต
ในการชมภาพยนต์

00:00:23.754 --> 00:00:24.863
ฟังเพลง

00:00:24.863 --> 00:00:26.349
หรือดูเส้นทาง

00:00:26.349 --> 00:00:28.859
นั่นคือสิ่งที่อุปกรณ์ของคุณทำ

00:00:28.859 --> 00:00:31.812
มันใช้ภาษารหัสเลขฐานสอง

NOTE Paragraph

00:00:31.812 --> 00:00:36.502
คอมพิวเตอร์ใช้เลขฐานสอง
เพราะมันเป็นการจัดเก็บข้อมูลที่เชื่อถือได้

00:00:36.502 --> 00:00:40.577
เช่น หน่วยความจำหลักของคอมพิวเตอร์
ประกอบด้วยทรานส์ซิสเตอร์

00:00:40.577 --> 00:00:44.154
ที่เปลี่ยนไปมา
ระหว่างระดับความต่างศักย์สูงและต่ำ

00:00:44.154 --> 00:00:47.644
เช่น 5 โวลต์และ 0 โวลต์

00:00:47.644 --> 00:00:51.750
ความต่างศักย์บางครั้งก็แกว่งไปมา
แต่เนื่องจากมันมีแค่สองแบบ

00:00:51.750 --> 00:00:55.751
ค่า 1 โวลต์
ก็ยังคงถูกอ่านว่ามีค่าต่ำ

00:00:55.751 --> 00:00:58.280
การอ่านค่าดังกล่าวถูกกระทำ
โดยโปรเซสเซอร์ของคอมพิวเตอร์

00:00:58.280 --> 00:01:02.595
ซึ่งใช้สถานะของทรานส์ซิสเตอร์
ในการควบคุมเครื่องคอมพิวเตอร์อื่น ๆ

00:01:02.595 --> 00:01:04.791
ตามคำสั่งของซอร์ฟแวร์

NOTE Paragraph

00:01:04.791 --> 00:01:08.132
ความชาญฉลาดของระบบนี้
ก็คือลำดับเลขฐานสองที่ถูกให้มา

00:01:08.132 --> 00:01:11.520
ไม่ได้มีถูกกำหนดให้ความหมายมาแต่ต้น

00:01:11.520 --> 00:01:15.205
แต่ว่า ข้อมูลแต่ละชนิด
ถูกเข้ารหัสเป็นเลขฐานสอง

00:01:15.205 --> 00:01:18.115
ตามชุดของกฎที่แตกต่างกัน

NOTE Paragraph

00:01:18.115 --> 00:01:19.497
ลองเอาตัวเลขมาจำนวนหนึ่ง

00:01:19.497 --> 00:01:21.179
ในระบบเลขฐานสิบตามธรรมดา

00:01:21.179 --> 00:01:26.032
แต่ละตัวเลขถูกคุณด้วย 10 
ยกกำลังด้วยค่าของตำแหน่งของมัน

00:01:26.032 --> 00:01:28.483
เริ่มจากศูนย์ในทางขวา

00:01:28.483 --> 00:01:35.040
ฉะนั้น 84 ในรูปแบบเลขฐานสิบ
คือ 4x10⁰ + 8x10¹

00:01:35.040 --> 00:01:37.755
การแสดงจำนวนเลขฐานสอง
ก็เป็นไปในแบบที่คล้ายกัน

00:01:37.755 --> 00:01:41.561
แต่ว่าแต่ละตำแหน่งถูกคูณด้วยสอง
ที่ยกกำลังค่าของตำแหน่งของมัน


NOTE Paragraph

00:01:41.561 --> 00:01:45.573
ฉะนั้น 84 จะถูกเขียนเป็นแบบนี้

NOTE Paragraph

00:01:45.573 --> 00:01:50.376
ในขณะเดียวกัน ตัวหนังสือถูกแปร
ไปตามกฎมาตรฐานอย่างเช่น UTF-8

00:01:50.376 --> 00:01:55.483
ซึ่งกำหนดให้แต่ละตัวอักษร
เป็นชุดจำเพาะของเลขฐานสอง 8 ตัว

00:01:55.483 --> 00:02:02.389
ในกรณีนี้ 01010100 หมายถึงตัว T

NOTE Paragraph

00:02:02.389 --> 00:02:06.147
แล้วเราจะรู้ได้อย่างไรว่าลำดับเลขนี้

00:02:06.147 --> 00:02:08.832
จะเป็นตัว T หรือ 84

00:02:08.832 --> 00:02:11.870
คุณไม่อาจทราบได้จากการดูแค่ลำดับเลข

00:02:11.870 --> 00:02:16.442
เหมือนกับที่คุณไม่สามารถบอกได้ว่า
เสียง "ดา" เดี่ยว ๆ หมายถึงอะไร

00:02:16.442 --> 00:02:21.279
คุณต้องการบริบทที่จะบอกว่า
คุณกำลังได้ยินภาษารัสเซีย สเปน หรืออังกฤษ

00:02:21.279 --> 00:02:22.670
และคุณต้องการ
บริบทในลักษณะที่คล้ายกัน

00:02:22.670 --> 00:02:26.785
เพื่อบอกว่าคุณกำลังดูจำนวนเลขฐานสอง
หรือข้อความเลขฐานสอง

NOTE Paragraph

00:02:26.785 --> 00:02:31.146
รหัสฐานสองยังถูกใช้กับข้อมูล
ที่มีความซับซ้อนมากกว่านั้นอีก

00:02:31.146 --> 00:02:33.492
ยกตัวอย่างเช่น แต่ละฉากของวีดีโอนี้

00:02:33.492 --> 00:02:35.960
ถูกสร้างขึ้นจากพิกเซลนับแสน

00:02:35.960 --> 00:02:37.641
ในรูปสี

00:02:37.641 --> 00:02:41.095
ทุก ๆ พิกเซล
ถูกแสดงด้วยลำดับฐานสองสามตัว

00:02:41.095 --> 00:02:43.701
ที่สอดคล้องกับสีหลัก

00:02:43.701 --> 00:02:45.487
แต่ละลำดับเข้ารหัสจำนวน

00:02:45.487 --> 00:02:48.671
ที่กำหนดความเข้มของแต่ละสี

00:02:48.671 --> 00:02:52.600
เมื่อโปรแกรมขับวีดีโอถ่ายทอดข้อมูลนี้

00:02:52.600 --> 00:02:55.310
ไปยังคริสตัลเหลวนับล้านในจอของคุณ

00:02:55.310 --> 00:02:58.088
เพื่อทำให้คุณเห็นเป็นสี
ที่มีความสว่างและมืดต่างกัน

NOTE Paragraph

00:02:58.088 --> 00:03:01.402
เสียงของวีดีโอนี้
ก็ถูกบันทึกเป็นระบบฐานสอง

00:03:01.402 --> 00:03:04.806
ด้วยการใช้เทคนิคที่เรียกว่า
พัลส์ โค้ด มอดูเลชั่น


00:03:04.806 --> 00:03:07.190
คลื่นเสียงที่ต่อเนื่องกันถูกทำให้เป็นดิจิตัล

00:03:07.190 --> 00:03:11.582
โดยการ "ถ่ายภาพนิ่ง" ของแอมพลิจูด
ของทุก ๆ สองสามมิลลิวินาที

00:03:11.582 --> 00:03:15.247
ข้อมูลเหล่านี้ถูกบันทึกเป็นตัวเลข
ในรูปแบบของชุดระบบฐานสอง

00:03:15.247 --> 00:03:19.160
จำนวนมากถึง 44,000 ชุด
สำหรับเสียงแต่ละวินาที

00:03:19.160 --> 00:03:21.770
เมื่อพวกมันถูกอ่านโดยซอร์ฟแวร์เสียง
ของคอมพิวเตอร์ของคุณ

00:03:21.770 --> 00:03:26.124
ตัวเลขเหล่านี้กำหนดความเร็ว
ในการสั่นของขดลวดในลำโพง

00:03:26.124 --> 00:03:28.965
เพื่อสร้างเสียงในความถี่ต่าง ๆ กัน

NOTE Paragraph

00:03:28.965 --> 00:03:32.660
ทั้งหมดนี้ต้องการบิทมากมายหลายพันล้าน

00:03:32.660 --> 00:03:36.663
แต่จำนวนดังกล่าวสามารถถูกทำให้ลดลงได้
ด้วยรูปแบบการบีบอัด

00:03:36.663 --> 00:03:41.171
ยกตัวอย่างเช่น ถ้ารูป
มีส่วนสีเขียวติด ๆ กัน 30 พิกเซล

00:03:41.171 --> 00:03:46.019
พวกมันสามารถถูกบันทึกได้เป็น "สีเขียว 30" 
แทนที่จะถูกบันทึกข้อมูลแยกกันแต่ละพิกเซล

00:03:46.019 --> 00:03:49.194
กระบวนการนี้เรียกว่า การเข้ารหัสระยะเวลา

00:03:49.194 --> 00:03:54.094
เจ้ารูปแบบการบีบอัดนี้เอง
ก็ถูกเขียนเป็นระบบฐานสอง

NOTE Paragraph

00:03:54.094 --> 00:03:57.164
ฉะนั้นระบบฐานสองคือทุกสิ่งทุกอย่าง
สำหรับคอมพิวเตอร์สินะ

00:03:57.164 --> 00:03:58.549
ไม่จำเป็นหรอก

00:03:58.549 --> 00:04:00.967
มีงานวิจัยเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ระบบฐานสาม

00:04:00.967 --> 00:04:03.432
ที่มีวงจรที่ให้สถานะได้สามแบบ

00:04:03.432 --> 00:04:05.252
และแม้แต่คอมพิวเตอร์แบบควอนตัม

00:04:05.252 --> 00:04:08.916
ที่วงจรสามารถอยู่ได้ในหลายสถานะ
ในเวลาเดียวกัน

00:04:08.916 --> 00:04:11.339
แต่ถึงตอนนี้ ไม่มีคอมพิวเตอร์ใด

00:04:11.339 --> 00:04:14.635
ที่ให้ความเสถียรทางกายภาพมากพอ
สำหรับการเก็บและถ่ายทอดข้อมูล

00:04:14.635 --> 00:04:17.079
ฉะนั้นในตอนนี้ ทุกอย่างที่คุณเห็น

00:04:17.079 --> 00:04:17.848
ได้ยิน

00:04:17.848 --> 00:04:19.464
และได้อ่านผ่านหน้าจอ

00:04:19.464 --> 00:04:23.097
เป็นผลลัพธ์ของ "ถูก" และ "ผิด" 
ที่ถูกทำซ้ำเป็นพันล้านครั้ง

00:04:23.097 --> 00:04:25.371
ที่ถูกส่งมาถึงคุณ