1
00:00:06,777 --> 00:00:11,415
ลองนึกถึงการใช้คำ
ในการอธิบายทุกฉากในภาพยนต์

2
00:00:11,415 --> 00:00:13,318
ทุกตัวโน้ตในเพลงโปรดของคุณ

3
00:00:13,318 --> 00:00:16,035
หรือถนนทุกสายในเมือง

4
00:00:16,035 --> 00:00:20,859
ทีนี้ ลองนึกถึงการอธิบาย
โดยใช้เพียงเลข 1 กับ 0

5
00:00:20,859 --> 00:00:23,754
ทุกครั้งที่คุณใช้อินเทอร์เน็ต
ในการชมภาพยนต์

6
00:00:23,754 --> 00:00:24,863
ฟังเพลง

7
00:00:24,863 --> 00:00:26,349
หรือดูเส้นทาง

8
00:00:26,349 --> 00:00:28,859
นั่นคือสิ่งที่อุปกรณ์ของคุณทำ

9
00:00:28,859 --> 00:00:31,812
มันใช้ภาษารหัสเลขฐานสอง

10
00:00:31,812 --> 00:00:36,502
คอมพิวเตอร์ใช้เลขฐานสอง
เพราะมันเป็นการจัดเก็บข้อมูลที่เชื่อถือได้

11
00:00:36,502 --> 00:00:40,577
เช่น หน่วยความจำหลักของคอมพิวเตอร์
ประกอบด้วยทรานส์ซิสเตอร์

12
00:00:40,577 --> 00:00:44,154
ที่เปลี่ยนไปมา
ระหว่างระดับความต่างศักย์สูงและต่ำ

13
00:00:44,154 --> 00:00:47,644
เช่น 5 โวลต์และ 0 โวลต์

14
00:00:47,644 --> 00:00:51,750
ความต่างศักย์บางครั้งก็แกว่งไปมา
แต่เนื่องจากมันมีแค่สองแบบ

15
00:00:51,750 --> 00:00:55,751
ค่า 1 โวลต์
ก็ยังคงถูกอ่านว่ามีค่าต่ำ

16
00:00:55,751 --> 00:00:58,280
การอ่านค่าดังกล่าวถูกกระทำ
โดยโปรเซสเซอร์ของคอมพิวเตอร์

17
00:00:58,280 --> 00:01:02,595
ซึ่งใช้สถานะของทรานส์ซิสเตอร์
ในการควบคุมเครื่องคอมพิวเตอร์อื่น ๆ

18
00:01:02,595 --> 00:01:04,791
ตามคำสั่งของซอร์ฟแวร์

19
00:01:04,791 --> 00:01:08,132
ความชาญฉลาดของระบบนี้
ก็คือลำดับเลขฐานสองที่ถูกให้มา

20
00:01:08,132 --> 00:01:11,520
ไม่ได้มีถูกกำหนดให้ความหมายมาแต่ต้น

21
00:01:11,520 --> 00:01:15,205
แต่ว่า ข้อมูลแต่ละชนิด
ถูกเข้ารหัสเป็นเลขฐานสอง

22
00:01:15,205 --> 00:01:18,115
ตามชุดของกฎที่แตกต่างกัน

23
00:01:18,115 --> 00:01:19,497
ลองเอาตัวเลขมาจำนวนหนึ่ง

24
00:01:19,497 --> 00:01:21,179
ในระบบเลขฐานสิบตามธรรมดา

25
00:01:21,179 --> 00:01:26,032
แต่ละตัวเลขถูกคุณด้วย 10 
ยกกำลังด้วยค่าของตำแหน่งของมัน

26
00:01:26,032 --> 00:01:28,483
เริ่มจากศูนย์ในทางขวา

27
00:01:28,483 --> 00:01:35,040
ฉะนั้น 84 ในรูปแบบเลขฐานสิบ
คือ 4x10⁰ + 8x10¹

28
00:01:35,040 --> 00:01:37,755
การแสดงจำนวนเลขฐานสอง
ก็เป็นไปในแบบที่คล้ายกัน

29
00:01:37,755 --> 00:01:41,561
แต่ว่าแต่ละตำแหน่งถูกคูณด้วยสอง
ที่ยกกำลังค่าของตำแหน่งของมัน


30
00:01:41,561 --> 00:01:45,573
ฉะนั้น 84 จะถูกเขียนเป็นแบบนี้

31
00:01:45,573 --> 00:01:50,376
ในขณะเดียวกัน ตัวหนังสือถูกแปร
ไปตามกฎมาตรฐานอย่างเช่น UTF-8

32
00:01:50,376 --> 00:01:55,483
ซึ่งกำหนดให้แต่ละตัวอักษร
เป็นชุดจำเพาะของเลขฐานสอง 8 ตัว

33
00:01:55,483 --> 00:02:02,389
ในกรณีนี้ 01010100 หมายถึงตัว T

34
00:02:02,389 --> 00:02:06,147
แล้วเราจะรู้ได้อย่างไรว่าลำดับเลขนี้

35
00:02:06,147 --> 00:02:08,832
จะเป็นตัว T หรือ 84

36
00:02:08,832 --> 00:02:11,870
คุณไม่อาจทราบได้จากการดูแค่ลำดับเลข

37
00:02:11,870 --> 00:02:16,442
เหมือนกับที่คุณไม่สามารถบอกได้ว่า
เสียง "ดา" เดี่ยว ๆ หมายถึงอะไร

38
00:02:16,442 --> 00:02:21,279
คุณต้องการบริบทที่จะบอกว่า
คุณกำลังได้ยินภาษารัสเซีย สเปน หรืออังกฤษ

39
00:02:21,279 --> 00:02:22,670
และคุณต้องการ
บริบทในลักษณะที่คล้ายกัน

40
00:02:22,670 --> 00:02:26,785
เพื่อบอกว่าคุณกำลังดูจำนวนเลขฐานสอง
หรือข้อความเลขฐานสอง

41
00:02:26,785 --> 00:02:31,146
รหัสฐานสองยังถูกใช้กับข้อมูล
ที่มีความซับซ้อนมากกว่านั้นอีก

42
00:02:31,146 --> 00:02:33,492
ยกตัวอย่างเช่น แต่ละฉากของวีดีโอนี้

43
00:02:33,492 --> 00:02:35,960
ถูกสร้างขึ้นจากพิกเซลนับแสน

44
00:02:35,960 --> 00:02:37,641
ในรูปสี

45
00:02:37,641 --> 00:02:41,095
ทุก ๆ พิกเซล
ถูกแสดงด้วยลำดับฐานสองสามตัว

46
00:02:41,095 --> 00:02:43,701
ที่สอดคล้องกับสีหลัก

47
00:02:43,701 --> 00:02:45,487
แต่ละลำดับเข้ารหัสจำนวน

48
00:02:45,487 --> 00:02:48,671
ที่กำหนดความเข้มของแต่ละสี

49
00:02:48,671 --> 00:02:52,600
เมื่อโปรแกรมขับวีดีโอถ่ายทอดข้อมูลนี้

50
00:02:52,600 --> 00:02:55,310
ไปยังคริสตัลเหลวนับล้านในจอของคุณ

51
00:02:55,310 --> 00:02:58,088
เพื่อทำให้คุณเห็นเป็นสี
ที่มีความสว่างและมืดต่างกัน

52
00:02:58,088 --> 00:03:01,402
เสียงของวีดีโอนี้
ก็ถูกบันทึกเป็นระบบฐานสอง

53
00:03:01,402 --> 00:03:04,806
ด้วยการใช้เทคนิคที่เรียกว่า
พัลส์ โค้ด มอดูเลชั่น


54
00:03:04,806 --> 00:03:07,190
คลื่นเสียงที่ต่อเนื่องกันถูกทำให้เป็นดิจิตัล

55
00:03:07,190 --> 00:03:11,582
โดยการ "ถ่ายภาพนิ่ง" ของแอมพลิจูด
ของทุก ๆ สองสามมิลลิวินาที

56
00:03:11,582 --> 00:03:15,247
ข้อมูลเหล่านี้ถูกบันทึกเป็นตัวเลข
ในรูปแบบของชุดระบบฐานสอง

57
00:03:15,247 --> 00:03:19,160
จำนวนมากถึง 44,000 ชุด
สำหรับเสียงแต่ละวินาที

58
00:03:19,160 --> 00:03:21,770
เมื่อพวกมันถูกอ่านโดยซอร์ฟแวร์เสียง
ของคอมพิวเตอร์ของคุณ

59
00:03:21,770 --> 00:03:26,124
ตัวเลขเหล่านี้กำหนดความเร็ว
ในการสั่นของขดลวดในลำโพง

60
00:03:26,124 --> 00:03:28,965
เพื่อสร้างเสียงในความถี่ต่าง ๆ กัน

61
00:03:28,965 --> 00:03:32,660
ทั้งหมดนี้ต้องการบิทมากมายหลายพันล้าน

62
00:03:32,660 --> 00:03:36,663
แต่จำนวนดังกล่าวสามารถถูกทำให้ลดลงได้
ด้วยรูปแบบการบีบอัด

63
00:03:36,663 --> 00:03:41,171
ยกตัวอย่างเช่น ถ้ารูป
มีส่วนสีเขียวติด ๆ กัน 30 พิกเซล

64
00:03:41,171 --> 00:03:46,019
พวกมันสามารถถูกบันทึกได้เป็น "สีเขียว 30" 
แทนที่จะถูกบันทึกข้อมูลแยกกันแต่ละพิกเซล

65
00:03:46,019 --> 00:03:49,194
กระบวนการนี้เรียกว่า การเข้ารหัสระยะเวลา

66
00:03:49,194 --> 00:03:54,094
เจ้ารูปแบบการบีบอัดนี้เอง
ก็ถูกเขียนเป็นระบบฐานสอง

67
00:03:54,094 --> 00:03:57,164
ฉะนั้นระบบฐานสองคือทุกสิ่งทุกอย่าง
สำหรับคอมพิวเตอร์สินะ

68
00:03:57,164 --> 00:03:58,549
ไม่จำเป็นหรอก

69
00:03:58,549 --> 00:04:00,967
มีงานวิจัยเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ระบบฐานสาม

70
00:04:00,967 --> 00:04:03,432
ที่มีวงจรที่ให้สถานะได้สามแบบ

71
00:04:03,432 --> 00:04:05,252
และแม้แต่คอมพิวเตอร์แบบควอนตัม

72
00:04:05,252 --> 00:04:08,916
ที่วงจรสามารถอยู่ได้ในหลายสถานะ
ในเวลาเดียวกัน

73
00:04:08,916 --> 00:04:11,339
แต่ถึงตอนนี้ ไม่มีคอมพิวเตอร์ใด

74
00:04:11,339 --> 00:04:14,635
ที่ให้ความเสถียรทางกายภาพมากพอ
สำหรับการเก็บและถ่ายทอดข้อมูล

75
00:04:14,635 --> 00:04:17,079
ฉะนั้นในตอนนี้ ทุกอย่างที่คุณเห็น

76
00:04:17,079 --> 00:04:17,848
ได้ยิน

77
00:04:17,848 --> 00:04:19,464
และได้อ่านผ่านหน้าจอ

78
00:04:19,464 --> 00:04:23,097
เป็นผลลัพธ์ของ "ถูก" และ "ผิด" 
ที่ถูกทำซ้ำเป็นพันล้านครั้ง

79
00:04:23,097 --> 00:04:25,371
ที่ถูกส่งมาถึงคุณ