1
00:00:00,000 --> 00:00:03,000
1995 წელია

2
00:00:03,000 --> 00:00:05,000
მე უნივერსიტეტში ვსწავლობ

3
00:00:05,000 --> 00:00:08,000
და დაქალთან ერთად ვმოგზაურობ

4
00:00:08,000 --> 00:00:10,000
პროვიდენსიდან (როდ აილენდის შტატი)

5
00:00:10,000 --> 00:00:12,000
პორტლენდში (ორეგონის შტატი) მივდივართ.

6
00:00:12,000 --> 00:00:15,000
ხომ იცით... ახალგაზრდები ვართ, დაუსაქმებლები

7
00:00:15,000 --> 00:00:17,000
და ყველაფერს ვაკეთებთ ჩვენს გზაზე,

8
00:00:17,000 --> 00:00:19,000
გავდივართ ეროვნული პარკებით

9
00:00:19,000 --> 00:00:22,000
და ტყეებით.

10
00:00:22,000 --> 00:00:25,000
მოკლედ, ყველაზე გრძელი გზით მივდივართ, რაც ალბათ შეიძლება, რომ აირჩიო.

11
00:00:26,000 --> 00:00:29,000
და სადღაც შუაგულ სამხრეთ დაკოტაში,

12
00:00:29,000 --> 00:00:32,000
მივუბრუნდი ჩემს მეგობარს

13
00:00:32,000 --> 00:00:34,000
და ვუსვამ კითხვას,

14
00:00:34,000 --> 00:00:36,000
რომელიც

15
00:00:36,000 --> 00:00:39,000
2 000 მილის მანძილზე მაწუხებდა.

16
00:00:40,000 --> 00:00:44,000
„რას უნდა ნიშნავდეს ის ჩინური იეროგლიფი, ყველგან რომ ვხედავ გზებზე?“

17
00:00:47,000 --> 00:00:51,000
ჩემი მეგობარი გაკვირვებული მიყურებს.

18
00:00:51,000 --> 00:00:53,000
ახლა წინა რიგში ჯენტლმენი

19
00:00:53,000 --> 00:00:56,000
ზუსტ იმიტაციას აკეთებს ამ გამომეტყველებისა.

20
00:00:56,000 --> 00:00:59,000
(სიცილი)

21
00:00:59,000 --> 00:01:01,000
და მე ისევ ვეუბნები, „აი ხო იცი,

22
00:01:01,000 --> 00:01:03,000
ის ნიშნები, ყველგან, რომ გვხვდება,

23
00:01:03,000 --> 00:01:06,000
ზედ ჩინური იეროგლიფით“

24
00:01:07,000 --> 00:01:10,000
რამდენიმე წუთი მაკვირდება

25
00:01:10,000 --> 00:01:13,000
და მერე კვდება სიცილით,

26
00:01:13,000 --> 00:01:15,000
რადგან ხვდება რას ვგულისხმობდი.

27
00:01:15,000 --> 00:01:18,000
და აი რაზე ვეკითხებოდი.

28
00:01:18,000 --> 00:01:24,000
(სიცილი)

29
00:01:24,000 --> 00:01:28,000
დიახ, ცნობილი ჩინური იეროგლიფი საპიკნიკე სივრცის აღსანიშნავად.

30
00:01:28,000 --> 00:01:30,000
(სიცილი)

31
00:01:30,000 --> 00:01:34,000
ჩემი ცხოვრების ბოლო ხუთი წელი

32
00:01:34,000 --> 00:01:36,000
გავატარე სწორედ ამგვარ სიტუაციებზე ფიქრში.

33
00:01:36,000 --> 00:01:39,000
სწორედ ესეთებზე

34
00:01:39,000 --> 00:01:41,000
რატომ არის, რომ ხანდახან არასწორად აღვიქვამთ

35
00:01:41,000 --> 00:01:43,000
ნიშნებს ჩვენს გარშემო?

36
00:01:43,000 --> 00:01:46,000
როგორ ვიქცევით, როდესაც ესე ხდება?

37
00:01:46,000 --> 00:01:50,000
რას გვეუბნება ყველაფერი ეს ადამიანურ ბუნებაზე ?

38
00:01:50,000 --> 00:01:52,000
სხვა სიტყვებით, რომ ვთქვა

39
00:01:52,000 --> 00:01:54,000
ბოლო ხუთი წელი გავატარე იმაზე ფიქრში

40
00:01:54,000 --> 00:01:57,000
თუ რას ნიშნავს, ცდებოდე.

41
00:01:57,000 --> 00:02:00,000
შეიძლება იფიქროთ, რომ ეს უცანაური არჩევანია კარიერაში წინსვლისთვის.

42
00:02:00,000 --> 00:02:03,000
მაგრამ ერთი დიდი უპირატესობა აქვს,

43
00:02:03,000 --> 00:02:05,000
არანაირი კონკურენცია არ არის სამსახურებზე.

44
00:02:05,000 --> 00:02:07,000
(სიცილი)

45
00:02:07,000 --> 00:02:10,000
უმრავლესობა ჩვენთაგანი აკეთებს ყველაფერს,

46
00:02:10,000 --> 00:02:13,000
რომ თავი აარიდოს ცდომაზე ფიქრს,

47
00:02:13,000 --> 00:02:15,000
თუ არა და სულ ცოტა აარიდოს თავი იმაზე ფიქრს,

48
00:02:15,000 --> 00:02:17,000
რომ ჩვენ თავად ვცდებით.

49
00:02:17,000 --> 00:02:19,000
აბსტრაქტულად ჩვენ გვესმის,

50
00:02:19,000 --> 00:02:21,000
რომ ყველა ამ ოთახში მყოფი უშვებს შეცდომებს,

51
00:02:22,000 --> 00:02:25,000
რომ ადამიანები... ზოგადად არ არიან უშეცდომონი - კარგი, გასაგებია.

52
00:02:26,000 --> 00:02:29,000
მაგრამ, როდესაც საქმე მე მეხება, აქ და აი ახლა

53
00:02:29,000 --> 00:02:31,000
როდესაც საქმე ეხება ყველა ჩემს რწმენას,

54
00:02:31,000 --> 00:02:34,000
ახლა, აწმყოში,

55
00:02:34,000 --> 00:02:38,000
მოულოდნელად ეს აბსტრაქტული მოწიწება „უშეცდომობის“ წინაშე,

56
00:02:38,000 --> 00:02:41,000
უჩინარდება.

57
00:02:41,000 --> 00:02:44,000
არაფერი მომივა თავში, რაზეც ვცდები.

58
00:02:45,000 --> 00:02:48,000
საქმე ისაა, რომ აწმყო დრო არის ის, სადაც ჩვენ ვცხოვრობთ.

59
00:02:48,000 --> 00:02:51,000
ჩვენ გვაქვს შეხვედრები აწმყოში,

60
00:02:51,000 --> 00:02:53,000
ჩვენ მივდივართ ოჯახთან ერთად დასასვენებლად აწმყო დროში,

61
00:02:53,000 --> 00:02:57,000
ჩვენ მივდივართ არჩევნებზე და ხმას ვაძლევთ აწმყო დროში.

62
00:02:57,000 --> 00:03:00,000
საბოოლო ჯამში, ჩვენ ძალზე ეფექტურად ვახერხებთ ამ ცხოვრებაში მოგზაურობას

63
00:03:00,000 --> 00:03:02,000
ჩვენს პატარა ბუშტებში გამომწყვდეულები,

64
00:03:02,000 --> 00:03:05,000
ბუშტებში, სადაც ყველაფერში ძალიან მართლები გვგონია ჩვენი თავები.

65
00:03:06,000 --> 00:03:08,000
ჩემი აზრით ეს პრობლემაა.

66
00:03:08,000 --> 00:03:11,000
ჩემი აზრით, ეს პრობლემაა თითოეული ჩვენგანისთვის, როგორც ინდივიდუალთათვის

67
00:03:11,000 --> 00:03:14,000
ჩვენივე პირადულ და პროფესიულ ცხოვრებაში.

68
00:03:14,000 --> 00:03:17,000
და ასევე, მე ვფიქრობ, ეს პრობლემაა ყველა ჩვენგანისთვის კოლექტიურად, როგორც კულტურისთვის.

69
00:03:17,000 --> 00:03:19,000
დღეს მინდა პირველ რიგში ვილაპარაკო იმაზე,

70
00:03:19,000 --> 00:03:22,000
თუ რატომ ვიჭედებით იმ განცდაში,

71
00:03:22,000 --> 00:03:24,000
რომ ვართ ყოველთვის მართლები

72
00:03:24,000 --> 00:03:27,000
და მეორე, რატომ არის ეს პრობლემა.

73
00:03:27,000 --> 00:03:29,000
და საბოლოოდ, მე მინდა თქვენ დაგარწმუნოთ,

74
00:03:29,000 --> 00:03:31,000
რომ შესაძლებელია

75
00:03:31,000 --> 00:03:33,000
გვერდიდან შეხედო ამ გრძნობას.

76
00:03:33,000 --> 00:03:35,000
და თუ შენ ეს შეძელი მიხვდები, რომ

77
00:03:35,000 --> 00:03:37,000
ეს არის ის ერთადერთი დიდებული , მორალური, ინტელექტუალური

78
00:03:37,000 --> 00:03:40,000
და შემოქმედებითი ნახტომი, რომლის გაკეთებაც შენ შეგიძლია.

79
00:03:42,000 --> 00:03:44,000
ჰო და, რატომ ვიჭედებით

80
00:03:44,000 --> 00:03:46,000
ამ უშეცდომლობის გრძნობაში?

81
00:03:46,000 --> 00:03:49,000
ერთერთი მიზეზია - გრძნობა, რომლის დროსაც ხვდები, რომ შენ ცდები.

82
00:03:49,000 --> 00:03:51,000
მოდით რაღაცას გკითხავთ.

83
00:03:51,000 --> 00:03:55,000
მოდით თქვენ გკითხავთ, რადგან ახლოს სხედხართ.

84
00:03:55,000 --> 00:03:58,000
რა გრძნობა გაქვს, სუფთა ემოციურად,

85
00:03:58,000 --> 00:04:01,000
რას გრძნობ, როდესაც ცდები?

86
00:04:01,000 --> 00:04:04,000
საშინელი... დაშვებული ცერა თითი...

87
00:04:04,000 --> 00:04:06,000
შემარცხვენელი. . . კარგით, გადასარევია.

88
00:04:06,000 --> 00:04:08,000
საშინელი, დაშვებული ცერა თითი, შემარცხვენელი--

89
00:04:08,000 --> 00:04:11,000
დიდი მადლობა, არაჩვეულებრივი პასუხებია,

90
00:04:11,000 --> 00:04:14,000
მაგრამ ესენი სხვა კითხვას პასუხობენ.

91
00:04:14,000 --> 00:04:16,000
თქვენ პასუხობთ კითხვას:

92
00:04:16,000 --> 00:04:19,000
„რა გრძნობაა, როდესაც აცნობიერებ, რომ შეცდი?“

93
00:04:19,000 --> 00:04:23,000
(სიცილი)

94
00:04:23,000 --> 00:04:26,000
როდესაც აცნობიერებ, რომ ცდები თავს ზუსტად ეგრე გრძნობ და უარესადაც, არა?

95
00:04:26,000 --> 00:04:29,000
ეს შეიძლება იყოს გამანადგურებელი, გამომააშკარავებელი,

96
00:04:29,000 --> 00:04:31,000
ასევე შეიძლება იყოს საკმაოდ სასაცილოც,

97
00:04:31,000 --> 00:04:34,000
როგორც ჩემ სულელური ჩინური იეროგლიფის შეცდომა.

98
00:04:34,000 --> 00:04:37,000
მაგრამ უბრალოდ არასწორი ყოფნა

99
00:04:37,000 --> 00:04:39,000
არნაირად არ იგრძნობა.

100
00:04:39,000 --> 00:04:42,000
მაგალითს მოვიყვან.

101
00:04:42,000 --> 00:04:44,000
გახსოვთ ლუნი თუნის მულტფილმი?

102
00:04:44,000 --> 00:04:46,000
სადაც ერთი პათეტიკური კოიოტი

103
00:04:46,000 --> 00:04:48,000
მუდამ დასდევს მრბოლელს და ვერასდროს ეწევა.

104
00:04:48,000 --> 00:04:51,000
ამ მულტფილმის თითქმის ყველა სერიაში,

105
00:04:51,000 --> 00:04:53,000
არის ისეთი მომენტი, სადაც კოიოტი მისდევს მრბოლელს

106
00:04:53,000 --> 00:04:55,000
და მრბოლელი კი ვარდება კლდიდან.

107
00:04:55,000 --> 00:04:58,000
პრობლემა არ არის, ის ჩიტია და მას ფრენა შეუძლია.

108
00:04:58,000 --> 00:05:02,000
მაგრამ მას თან მიჰყვება კოიოტიც.

109
00:05:02,000 --> 00:05:04,000
სასაცილო კი ის არის -

110
00:05:04,000 --> 00:05:06,000
ნუ, თუ თქვენ 6 წლის ხართ -

111
00:05:06,000 --> 00:05:08,000
რომ კოიოტიც მშვენივრად გრძნობს თავს.

112
00:05:08,000 --> 00:05:10,000
ის უბრალოდ აგრძელებს სირბილს.

113
00:05:10,000 --> 00:05:12,000
სწორედ იმ მომენტამდე, სანამ ქვევით ჩაიხედავს

114
00:05:12,000 --> 00:05:15,000
და გააცნობიერებს, რომ ჰაერშია.

115
00:05:15,000 --> 00:05:18,000
აი მომენტი, როდესაც ის ვარდება.

116
00:05:19,000 --> 00:05:21,000
როდესაც ჩვენ რამეზე ვცდებით --

117
00:05:21,000 --> 00:05:24,000
არა მაშინ, როდესაც ჩვენ ამას ვათვითცნობიერებთ, არამედ მანამდე -

118
00:05:24,000 --> 00:05:27,000
ჩვენ იმ კოიოტს ვგავართ ,

119
00:05:27,000 --> 00:05:30,000
რომლიც უკვე გასცდა კლდეს, მაგრამ ჯერ არ ჩაუხედავს ქვევით.

120
00:05:31,000 --> 00:05:34,000
იცით, ჩვენ უკვე შევცდით,

121
00:05:34,000 --> 00:05:36,000
უკვე შარში ვართ.

122
00:05:36,000 --> 00:05:39,000
მაგრამ ისეთი განცდა გვაქვს, თითქოს მყარ ნიადაგზე ვდგავართ.

123
00:05:40,000 --> 00:05:43,000
ასე, რომ მგონი, ერთ წუთის წინ რაც გითხარით ის უნდა შევასწორო.

124
00:05:43,000 --> 00:05:46,000
რაღაც განცდა არსებობს, როდესაც შეცდი -

125
00:05:46,000 --> 00:05:49,000
განცდა იმისა, რომ მართალი ხარ.

126
00:05:49,000 --> 00:05:52,000
(სიცილი)

127
00:05:52,000 --> 00:05:55,000
ეს არის ერთერთი მიზეზი, სტრუქტრურული მიზეზი იმისა,

128
00:05:55,000 --> 00:05:57,000
თუ რატომ ვიჭედებით იმ გრძნობაში, რომ ვართ მართლები.

129
00:05:57,000 --> 00:05:59,000
მე ამას შეცდომით სიბრმავეს ვეძახი.

130
00:05:59,000 --> 00:06:01,000
უმრავლეს შემთხვევაში

131
00:06:01,000 --> 00:06:04,000
ჩვენ არ გვაქვს შინაგანი ალღო,

132
00:06:04,000 --> 00:06:06,000
რომელიც მიგვახვედრებს, რომ ვცდებით,

133
00:06:06,000 --> 00:06:09,000
მანამ სანამ ეს ძალიან გვიანი არ არის.

134
00:06:09,000 --> 00:06:12,000
მაგრამ არსებობს მეორე მიზეზიც ჩვენი ტყვეობის ასახსნელად

135
00:06:12,000 --> 00:06:14,000
და ეს უკვე კულტურულია.

136
00:06:15,000 --> 00:06:18,000
წამით გაიხსენეთ დაწყებითი სკოლა.

137
00:06:18,000 --> 00:06:20,000
კლასში ზიხართ

138
00:06:20,000 --> 00:06:23,000
და თქვენი მასწავლებელი შემოწმებულ საკონტროლო ნაწერს უკან გიბრუნებთ.

139
00:06:23,000 --> 00:06:25,000
ერთერთი მათგანი ასე გამოიყურება. <ასე არ ქნა> <მნახე>  .

140
00:06:25,000 --> 00:06:27,000
ეს ჩემი არ არის, ისე.

141
00:06:27,000 --> 00:06:29,000
(სიცილი)

142
00:06:29,000 --> 00:06:32,000
და აი ხართ დაწყებით სკოლაში

143
00:06:32,000 --> 00:06:34,000
და ზუსტად იცით რა იფიქროთ

144
00:06:34,000 --> 00:06:37,000
ამ ბავშვზე.

145
00:06:37,000 --> 00:06:40,000
„შტერი ბავშვია, წესრიგის დამრღვევი,

146
00:06:40,000 --> 00:06:43,000
რომელიც არასდროს აკეთებს საშინაო დავალებას“.

147
00:06:43,000 --> 00:06:46,000
იმ დროისთვის, როდესაც უკვე 9 წლის ხართ,

148
00:06:46,000 --> 00:06:48,000
იცით, რომ, პირველ რიგში,

149
00:06:48,000 --> 00:06:50,000
ხალხი, რომელიც ცდება არიან ზარმაცები,

150
00:06:50,000 --> 00:06:53,000
სულელები და უპასუხისმგებლონი.

151
00:06:53,000 --> 00:06:55,000
და მეორე -

152
00:06:55,000 --> 00:06:57,000
წარმატების მისაღწევად ცხოვრებაში

153
00:06:57,000 --> 00:07:00,000
არასდროს შეცდომა არ უნდა დაუშვათ.

154
00:07:01,000 --> 00:07:05,000
ჩვენ ამ ძალიან ცუდ გაკვეთილებს ძალიან კარგად შევიმეცნებთ ხოლმე.

155
00:07:06,000 --> 00:07:08,000
ბევრი ჩვენგანი

156
00:07:08,000 --> 00:07:12,000
და მე ეჭვი მაქვს განსაკუთრებით დიდი რაოდენობა ამ ოთახში მყოფთა

157
00:07:12,000 --> 00:07:14,000
პრობლემას იმით წყვეტს, რომ

158
00:07:14,000 --> 00:07:16,000
საბოლოო ჯამში ხდება უნაკლო ხუთოსანი.

159
00:07:16,000 --> 00:07:19,000
პერფექციონისტი, მეტის მიღწევის მოსურნე.

160
00:07:19,000 --> 00:07:21,000
მართალია, არა?

161
00:07:21,000 --> 00:07:25,000
მისტერ აღმასრულებელო დირექტორო, ასტროფიზიკოსო და ულტრა-მარათონელო?

162
00:07:25,000 --> 00:07:32,000
(სიცილი)

163
00:07:32,000 --> 00:07:36,000
ჩანს, თქვენ ყველანი აღმასრულებელი დირექტორები, ასტრო ფიზიკოსები და ულტრა-მარათონელები ხართ!

164
00:07:36,000 --> 00:07:38,000
კარგი, მშვენიერია.

165
00:07:38,000 --> 00:07:41,000
ყველაფერი გადასარევია ... უბრალოდ მერე ჩვენ ვმწარდებით,

166
00:07:41,000 --> 00:07:43,000
როდესაც არის ალბათობა, რომ ჩვენ შეიძლება რაღაც შეგვშლოდა.

167
00:07:43,000 --> 00:07:46,000
რადგან ამის მიხედვით,

168
00:07:46,000 --> 00:07:48,000
რაღაცაში მცდარობა

169
00:07:48,000 --> 00:07:51,000
ნიშნავს, რომ რაღაც ვერ არის ჩვენში ჯანსაღად, რომ ჩვენ თავად გვჭირს რაღაც.

170
00:07:51,000 --> 00:07:53,000
შემდეგ ჩვენ უბრალოდ დავიჟინებთ ხოლმე, რომ მართლები ვართ.

171
00:07:53,000 --> 00:07:55,000
ეს ხომ გვაგრძნობინებს, რომ ვართ გონიერები, პასუხისმგებლიანები

172
00:07:55,000 --> 00:07:58,000
სათნოები და უსაფრთხოდ.

173
00:07:59,000 --> 00:08:01,000
მოდით ერთ ამბავს მოგიყვებით.

174
00:08:01,000 --> 00:08:03,000
ერთ-ორი წლის წინ

175
00:08:03,000 --> 00:08:06,000
ქალი შედის ბეთ ისრაელის სამედიცინო ცენტრში ოპერაციის გასაკეთებლად.

176
00:08:06,000 --> 00:08:08,000
ბეთ ისრაელი ბოსტონში მდებარეობს.

177
00:08:08,000 --> 00:08:10,000
ეს ჰარვარდის სასწავლებელი საავადმყოფოა.

178
00:08:10,000 --> 00:08:12,000
ერთერთი საუკეთესოა ქვეყანაში.

179
00:08:12,000 --> 00:08:15,000
ჰო და, ეს ქალი შეყავთ საოპერაციოში,

180
00:08:15,000 --> 00:08:17,000
უკეთებენ ანესთეზიას, ექმი აკეთებს თავის საქმეს,

181
00:08:17,000 --> 00:08:20,000
კერავს პაციენტს და უშვებს უკან გამოსაჯანსაღებლად.

182
00:08:20,000 --> 00:08:23,000
თითქოს, ყველაფერმა კარგად ჩაიარა.

183
00:08:23,000 --> 00:08:26,000
ქალს ეღვიძება, თავის თავის დახედავს

184
00:08:26,000 --> 00:08:30,000
და იკითხავს, „რატომ არის ჩემი სხეულის სხვა მხარე სახვევებში?“

185
00:08:30,000 --> 00:08:33,000
ნუ, იმიტომაა სახვევებში მისი სხეულის სხვა მხარე,

186
00:08:33,000 --> 00:08:35,000
რომ ქირურგმა ეს მთავარი ოპერაცია

187
00:08:35,000 --> 00:08:38,000
მის მარცხენა ფეხზე გააკეთა მარჯვენის ნაცვლად.

188
00:08:39,000 --> 00:08:42,000
როდესაც ბეთ ისრაელის ჯანმრთელობის ხარისხის მართვის ვიცე პრეზიდენტმა

189
00:08:42,000 --> 00:08:45,000
ამ ინციდენეტზე ისაუბრა,

190
00:08:45,000 --> 00:08:48,000
ერთი ძალზედ საინტერესო რამ თქვა.

191
00:08:48,000 --> 00:08:51,000
მან თქვა „რაღაც მიზეზის გამო,

192
00:08:51,000 --> 00:08:53,000
ქირურგმა უბრალოდ ჩათვალა,

193
00:08:53,000 --> 00:08:55,000
რომ ის სწორ მხარეს იდგა“.

194
00:08:55,000 --> 00:08:58,000
(სიცილი)

195
00:09:00,000 --> 00:09:02,000
ამ ისტორიის არსი ის არის,

196
00:09:02,000 --> 00:09:05,000
რომ ზედმეტი ნდობა გრძნობისა,

197
00:09:05,000 --> 00:09:08,000
რომ ხარ სწორ მხარეს, სულ ერთია რისა,

198
00:09:08,000 --> 00:09:11,000
შეიძლება ძალიან სახიფათო იყოს.

199
00:09:11,000 --> 00:09:14,000
ეს შინაგანი გრძნობა მართებულობისა,

200
00:09:14,000 --> 00:09:16,000
რომელსაც ჩვენ ყველანი ასე ხშირად განვიცდით,

201
00:09:16,000 --> 00:09:18,000
არ არის სანდო

202
00:09:18,000 --> 00:09:21,000
რეალურ ცხოვრებაში.

203
00:09:21,000 --> 00:09:23,000
მომემნტი, როდესაც თავს ვაჩვენებთ, რომ ეს მართებული ქცევაა

204
00:09:23,000 --> 00:09:27,000
და ვივიწყებთ იმ აზრს, რომ შეიძლება ვცდებოდეთ

205
00:09:27,000 --> 00:09:29,000
- აი, მაშინ ხდება რომ 200 მილიონი

206
00:09:29,000 --> 00:09:33,000
გალონი ნავთობი იღვრება მექსიკის ყურეში,

207
00:09:33,000 --> 00:09:36,000
ან ვსპობთ მსოფლიო ეკონომიკას.

208
00:09:37,000 --> 00:09:40,000
ასე, რომ ეს არის უდიდესი ყოველდღიური პრობლემა.

209
00:09:40,000 --> 00:09:43,000
მაგრამ ეს ასევე სოციალური პრობლემაცაა.

210
00:09:43,000 --> 00:09:47,000
ერთი წუთით დაფიქრდით რა გრძნობაა, როდესაც ხარ მართალი.

211
00:09:47,000 --> 00:09:49,000
ასეთ დროს შენ თვლი, რომ შენი რწმენები

212
00:09:49,000 --> 00:09:52,000
უნაკლოდ ასახავს რეალობას.

213
00:09:52,000 --> 00:09:54,000
როდესაც ასე ფიქრობ,

214
00:09:54,000 --> 00:09:56,000
ერთი პრობლემა გაქვს გადასაჭრელი.

215
00:09:56,000 --> 00:09:58,000
როგორ დაარწმუნო

216
00:09:58,000 --> 00:10:01,000
სხვებიც ამაში.

217
00:10:01,000 --> 00:10:04,000
აღმოჩნდა, რომ უმრავლესობა ჩვენს შორის ერთნაირად ხსნის სხვათა ქცევას.

218
00:10:04,000 --> 00:10:07,000
ყველანი ვარაუდთა ამ სამწუხარო ჩამონათვალს მივმართავთ.

219
00:10:08,000 --> 00:10:11,000
პირველი რასაც ხშირად ვაკეთებთ, როდესაც ვინმე არ გვეთანხმება,

220
00:10:11,000 --> 00:10:14,000
ვასკვნით, რომ ისინი უვიცები არიან.

221
00:10:14,000 --> 00:10:16,000
მათ ხელი არ მიუწვდებათ იმავე ინფორმაციამდე, რაზეც ჩვენ.

222
00:10:16,000 --> 00:10:19,000
და როდესაც ჩვენ გულუხვად გავუზიარებთ ჩვენს ხელთ არსებულ ინფორმაციას,

223
00:10:19,000 --> 00:10:22,000
ისინი ნათელს ეზიარებიან და ჩვენს გუნდში გადმოვლენ.

224
00:10:22,000 --> 00:10:25,000
როდესაც ამგვარი მსჯელობა არ მუშაობს,

225
00:10:25,000 --> 00:10:27,000
როდესაც აღმოჩნდება, რომ იმ ხალხს იგივე ფაქტები ცოდნია, რაც ჩვენ

226
00:10:27,000 --> 00:10:29,000
და კვლავ არ გვეთანხმებიან,

227
00:10:29,000 --> 00:10:31,000
გადავდივართ მეორე ვარაუდზე.

228
00:10:31,000 --> 00:10:33,000
ვარაუდზე, რომ ისინი იდიოტები არიან.

229
00:10:33,000 --> 00:10:35,000
(სიცილი)

230
00:10:35,000 --> 00:10:37,000
რომ მათ ამოცანის ამოსახსნელად საჭირო ხელსაწყოები აქვთ,

231
00:10:37,000 --> 00:10:40,000
მაგრამ იმდენად ჭკუასუსტები არიან, რომ არ შეუძლიათ მათი სწორად გამოყენება

232
00:10:40,000 --> 00:10:42,000
როდესაც ეს დაშვებაც არ მუშაობს:

233
00:10:42,000 --> 00:10:45,000
როდესაც ამ ხალხს რომელიც არ გვეთანხმება,

234
00:10:45,000 --> 00:10:47,000
თურმე იგივე ფაქტებიც ცოდნია

235
00:10:47,000 --> 00:10:50,000
და საკმაოდ გონიერებიც ყოფილან,

236
00:10:50,000 --> 00:10:53,000
მესამე ვარაუდზე გადავდივართ.

237
00:10:53,000 --> 00:10:56,000
მათ იციან სიმართლე

238
00:10:56,000 --> 00:10:58,000
და განზრახ ამახინჯებენ მათ

239
00:10:58,000 --> 00:11:01,000
მათ საკუთარი ბოროტი მიზნების გამო.

240
00:11:02,000 --> 00:11:04,000
ეს კატასტროფაა.

241
00:11:04,000 --> 00:11:07,000
ასეთი დამოკიდებულება ჩვენს მართებულობასთან

242
00:11:07,000 --> 00:11:09,000
გვაფერხებს ჩვენივე შეცდომების შეფერხებისაგან

243
00:11:09,000 --> 00:11:11,000
მაშინ, როდესაც ეს ძალიან გვჭირდება

244
00:11:11,000 --> 00:11:14,000
და იწვევს იმას, რომ ერთმანეთს საზიზღრად ვეპყრობით.

245
00:11:15,000 --> 00:11:17,000
მაგრამ იცით რა არის

246
00:11:17,000 --> 00:11:20,000
ჩემთვის ყველაზე ტრაგიკული?

247
00:11:20,000 --> 00:11:24,000
ის, რომ აზრი ეკარგება ადამიანად ყოფნის იდეას.

248
00:11:24,000 --> 00:11:26,000
ჩვენ გვინდა წარმოვიდგინოთ,

249
00:11:26,000 --> 00:11:29,000
რომ ჩვენი გონება უნაკლოდ გამჭვირვალე ფანჯარასავითაა

250
00:11:29,000 --> 00:11:31,000
და ჩვენ უბრალოდ ვიცქირებით

251
00:11:31,000 --> 00:11:34,000
და აღვწერთ სამყაროს იქიდან.

252
00:11:34,000 --> 00:11:36,000
ჩვენს გვსურს ყველა სხვაც ამავე ფანჯრიდან იყურებოდეს

253
00:11:36,000 --> 00:11:38,000
და იგივე სცენას ხედავდეს, რასაც ჩვენ.

254
00:11:38,000 --> 00:11:40,000
ეს არ არის ჭეშმარიტება,

255
00:11:40,000 --> 00:11:43,000
და ეს რომ ესე იყოს, სამყარო საოცრად მოსაწყენი იქნებოდა.

256
00:11:43,000 --> 00:11:46,000
თქვენი გონების სასწაული ის კი არ არის, რომ

257
00:11:46,000 --> 00:11:49,000
თქვენ შეგიძლიათ ხედავდეთ სამყაროს ისეთს, როგორიც ის არის,

258
00:11:50,000 --> 00:11:53,000
არამედ ისეთს, როგორიც ის არ არის.

259
00:11:54,000 --> 00:11:56,000
ჩვენ შეგვიძია გვახსოვდეს წარსული,

260
00:11:56,000 --> 00:11:59,000
ვიფიქროთ მომავალზე

261
00:11:59,000 --> 00:12:01,000
და წარმოვიდგინოთ როგორი იქნება

262
00:12:01,000 --> 00:12:04,000
სხვა ადამიანი სულ სხვა ადგილას.

263
00:12:04,000 --> 00:12:06,000
და ჩვენ ყველანი ამას სხვადასხვანაირად ვაკეთებთ.

264
00:12:06,000 --> 00:12:08,000
რისი შედეგიცაა ის, რომ ჩვენ ყველანი ვუყურებთ ერთსა და იმავე ღამის ცას

265
00:12:08,000 --> 00:12:10,000
და ვხედავთ ამას

266
00:12:10,000 --> 00:12:12,000
და ასევე ამას

267
00:12:12,000 --> 00:12:15,000
და ამას.

268
00:12:15,000 --> 00:12:18,000
და ამის შედეგია ისიც, რომ ჩვენ ვცდებით.

269
00:12:19,000 --> 00:12:21,000
1200 წლით ადრე სანამ დეკარტი იტყოდა ცნობილ ფრაზას,

270
00:12:21,000 --> 00:12:23,000
„მე ვაზროვნებ, მაშასადამე მე ვარსებობ“,

271
00:12:23,000 --> 00:12:25,000
აი ეს ადამიანი - ნეტარიავგუსტინე, დაჯდა და თქვა „

272
00:12:25,000 --> 00:12:28,000
„Fallor ergo sum” -

273
00:12:28,000 --> 00:12:32,000
- “მე ვცდები, მაშასადამე მე ვარსებობ.“

274
00:12:32,000 --> 00:12:34,000
ავგუსტინე მიხვდა, რომ

275
00:12:34,000 --> 00:12:36,000
ჩვენი შესაძლებლობები საქმის გაფუჭებაში

276
00:12:36,000 --> 00:12:38,000
არ არის ჩვენი სამარცხვინო დეფექტი

277
00:12:38,000 --> 00:12:40,000
არ არის ისეთ რამ,

278
00:12:40,000 --> 00:12:43,000
რაც შეგვიძლია აღმოვფხვრათ ან გადავლახოთ.

279
00:12:43,000 --> 00:12:46,000
ეს სავსებით ფუნდამენტურია ჩვენი არსებისათვის.

280
00:12:46,000 --> 00:12:48,000
ღვთისგან განსხვავებით,

281
00:12:48,000 --> 00:12:51,000
ჩვენ არ ვიცით დანამდვილებით რა ხდება გარეთ,

282
00:12:51,000 --> 00:12:54,000
მაგრამ ყველა სხვა ცხოველისგან განსხვავებით,

283
00:12:54,000 --> 00:12:58,000
ჩვენ ჩაციკლულები ვართ გავიგოთ რა ხდება.

284
00:12:58,000 --> 00:13:00,000
ჩემთვის ეს ამგვარი კონცეტრაცია

285
00:13:00,000 --> 00:13:02,000
წყაროცაა ყველა სახის პროდუქტიულობისა

286
00:13:02,000 --> 00:13:05,000
და შემოქმედობითობის.

287
00:13:05,000 --> 00:13:08,000
იცით, შარშან, ბევრი სხვადასხვა მიზეზის გამო,

288
00:13:08,000 --> 00:13:10,000
რომ საზოგადოებრივი რადიოს „ეს ამერიკული ცხოვრებაას“

289
00:13:10,000 --> 00:13:12,000
ძალიან ბევრ სერიას ვუსმენდი.

290
00:13:12,000 --> 00:13:15,000
ჰო, და ვუსმენ, ვუსმენ

291
00:13:15,000 --> 00:13:18,000
და რაღაც მომენტში გავათვითცნობიერე,

292
00:13:18,000 --> 00:13:21,000
ყველა ეს ისტორია მცდარობას უკავშრდება.

293
00:13:22,000 --> 00:13:24,000
ჩემი პირველი ფიქრი იყო

294
00:13:24,000 --> 00:13:26,000
„მე მგონი ყველაფერში

295
00:13:26,000 --> 00:13:28,000
სიმცდარეს ვხედავ,

296
00:13:28,000 --> 00:13:30,000
ყველან წარმოვიდგენ ხოლმე“ ,

297
00:13:30,000 --> 00:13:32,000
რაც რა თქმა უნდა მომხდარა.

298
00:13:32,000 --> 00:13:34,000
მაგრამ ერთი-ორი თვის შემდეგ მე მომეცა საშუალება

299
00:13:34,000 --> 00:13:36,000
ინტერვიუ ამეღო აირა გლასისგან, ამ შოუს მასპინძლისგან.

300
00:13:36,000 --> 00:13:38,000
და მე ეს მოვუყევი.

301
00:13:38,000 --> 00:13:41,000
მან მითხრა „ არა, იცი, მგონი ეს მართალია“ .

302
00:13:41,000 --> 00:13:43,000
„მართლაც“ , ის ამბობს

303
00:13:43,000 --> 00:13:45,000
„ჩვენ, იქ მომუშავენი, ვხუმრობთ ხოლმე,

304
00:13:45,000 --> 00:13:47,000
რომ ყველა ეპიზოდს

305
00:13:47,000 --> 00:13:50,000
ერთი შეფარული თემა აქვს“ .

306
00:13:50,000 --> 00:13:52,000
. „თემა კი ასეთია:

307
00:13:52,000 --> 00:13:55,000
მეგონა ეს მოხდებოდა

308
00:13:55,000 --> 00:13:58,000
და სავსებით სხვა რამ მოხდა“ .

309
00:13:58,000 --> 00:14:01,000
„საქმე იმაშია“, ამბობს აირა, „ რომ ჩვენ გვჭირდება ეს,

310
00:14:01,000 --> 00:14:03,000
გვჭირდება ეს მომენტები

311
00:14:03,000 --> 00:14:05,000
გაკვირვებისა და სიმცდარისა,

312
00:14:05,000 --> 00:14:07,000
რათა ეს ისტორიები შედგეს“.

313
00:14:07,000 --> 00:14:09,000
ჩვენი მხრივ კი, ჩვენ როგორც აუდიენცია

314
00:14:09,000 --> 00:14:12,000
როგორც მსმენელები და მკითხველები

315
00:14:12,000 --> 00:14:14,000
ჩვენ მოვიხმართ ამ პროდუქტს.

316
00:14:14,000 --> 00:14:17,000
ჩვენ გვიყვარს

317
00:14:17,000 --> 00:14:20,000
გამაოგნებელი დასასრულები.

318
00:14:20,000 --> 00:14:23,000
როდესაც ჩვენს ისტორიებს ეხება საქმე,

319
00:14:23,000 --> 00:14:26,000
ჩვენ გვიყვარს მცდარობა.

320
00:14:26,000 --> 00:14:28,000
მაგრამ იცით რა? ჩვენი ისტორიები ასეთია,

321
00:14:28,000 --> 00:14:31,000
რადგან ჩვენი ცხოვრებაა ამგვარი.

322
00:14:31,000 --> 00:14:34,000
ჩვენ გვგონია, რომ ერთი მოხდება

323
00:14:34,000 --> 00:14:37,000
და ამ დროს მეორე ხდება.

324
00:14:37,000 --> 00:14:39,000
ჯორჯ ბუშს ეგონა, რომ ის შეიჭრებოდა ერაყში,

325
00:14:39,000 --> 00:14:41,000
იპოვიდა მასობრივი განადგურების აურება იარაღს,

326
00:14:41,000 --> 00:14:44,000
გაათვისუფლებდა ხალხს და ახლო აღმოსავლეთში დემოკრატიას შეიტანდა.

327
00:14:45,000 --> 00:14:47,000
მაგრამ სავსებით სხვა რამ მოხდა ამ დროს.

328
00:14:48,000 --> 00:14:50,000
და ჰოსნი მუბარაკს ეგონა,

329
00:14:50,000 --> 00:14:52,000
რომ სიცოცხლის ბოლომდე ,

330
00:14:52,000 --> 00:14:54,000
სანამ ძალიან არ დაბერდებოდა და დაავადმყოფდებოდა

331
00:14:54,000 --> 00:14:57,000
და სანამ ძალაუფლებას შვილებს არ გადასცემდა, ეგვიპტის დიქტატორი იქნებოდა.

332
00:14:57,000 --> 00:15:00,000
მაგრამ საერთოდ სხვა რამ მოხდა ამის მაგივრად.

333
00:15:01,000 --> 00:15:03,000
და ალბათ თქვენ გქონდათ ფიქრი,

334
00:15:03,000 --> 00:15:05,000
რომ გაიზრდებოდით, შეუღლდებოდით თქვენი სკოლის სიყვარულზე,

335
00:15:05,000 --> 00:15:08,000
დაბრუნდებოდით მშობლიურ ქალაქში და გაზრდიდით ბევრ შვილს ერთად.

336
00:15:09,000 --> 00:15:12,000
მაგრამ ამის მაგივრად სხვა რამ მოხდა.

337
00:15:12,000 --> 00:15:14,000
და ერთი რამ უნდა გითხრათ,

338
00:15:14,000 --> 00:15:16,000
მე მეგონა ვწერდი საუცხოოდ გონივრულ წიგნს საგანზე,

339
00:15:16,000 --> 00:15:18,000
რომელიც ყველას ეზიზღება,

340
00:15:18,000 --> 00:15:21,000
აუდიენციისთვის, რომელიც ამას არასდროს გამოიყენებდა.

341
00:15:21,000 --> 00:15:23,000
და საერთოდ სხვა რამ მოხდა.

342
00:15:23,000 --> 00:15:25,000
(სიცილი)

343
00:15:25,000 --> 00:15:27,000
ეს ცხოვრებაა.

344
00:15:27,000 --> 00:15:29,000
ავად თუ კარგად,

345
00:15:29,000 --> 00:15:32,000
ჩვენ ვართ შემოქმედნი ჩვენს გარშემო არსებული

346
00:15:32,000 --> 00:15:34,000
სამყააროს შესახებ საუცხოო ისტორიებისა.

347
00:15:34,000 --> 00:15:37,000
შემდეგ ცხოვრება გვიბრუნდება და აქეთ გვაოცებს.

348
00:15:40,000 --> 00:15:43,000
არავის არ ვაყენებ შეურაცყოფას , მაგრამ ეს მთელი კონფერენცია

349
00:15:43,000 --> 00:15:45,000
ამჟაღავნებს ჩვენს დაუჯერებლად დიდ

350
00:15:45,000 --> 00:15:47,000
შესაძლებლობას - შევცდეთ.

351
00:15:47,000 --> 00:15:49,000
ჩვენ მთელი კვირა დავხარჯეთ, რომ

352
00:15:49,000 --> 00:15:51,000
გველაპარაკა ინოვაციებზე, წინსვლებზე,

353
00:15:51,000 --> 00:15:53,000
და გაუმჯობესებაზე

354
00:15:53,000 --> 00:15:56,000
... მაგრამ იცით რატომ გვჭიდება ყველა ეს ინოვაცია,

355
00:15:56,000 --> 00:15:58,000
წინსვლა და გაუმჯობესება?

356
00:15:58,000 --> 00:16:00,000
იმიტომ, რომ ყველაზე

357
00:16:00,000 --> 00:16:03,000
გამაოგნებელი და სამყაროს შემცვლელი ... !

358
00:16:03,000 --> 00:16:05,000
ნუ ხო იცით... TED 1998…!

359
00:16:05,000 --> 00:16:07,000
ეჰ

360
00:16:07,000 --> 00:16:11,000
(სიცილი)

361
00:16:11,000 --> 00:16:13,000
არ გამოსულა ეგრე , არა?

362
00:16:13,000 --> 00:16:15,000
(სიცილი)

363
00:16:15,000 --> 00:16:18,000
სად არის ჩემი ჯეთ პექი კრის?

364
00:16:18,000 --> 00:16:22,000
(სიცილი)

365
00:16:22,000 --> 00:16:27,000
(ტაში)

366
00:16:27,000 --> 00:16:30,000
ასე რომ ასე ვართ ისევ

367
00:16:30,000 --> 00:16:32,000
და აი ესეც გრძლედება

368
00:16:32,000 --> 00:16:34,000
ჩვენ ახალი იდეა გვიჩნდება,

369
00:16:34,000 --> 00:16:37,000
ახალ ამბავს ვყვებით,

370
00:16:37,000 --> 00:16:40,000
ახალ კონფერენციას ვატარებთ.

371
00:16:40,000 --> 00:16:42,000
ამჟამინდელის თემაა,

372
00:16:42,000 --> 00:16:44,000
როგორც თქვენ უკვე 7 მილიონჯერ მოისმინეთ ალბათ უკვე,

373
00:16:44,000 --> 00:16:46,000
სასწაულის ხელახალი აღმოჩენა.

374
00:16:46,000 --> 00:16:48,000
ჩემი აზრით -

375
00:16:48,000 --> 00:16:51,000
თუ მართლა გსურს სასწაულის ხელახლა აღმოჩენა,

376
00:16:51,000 --> 00:16:53,000
უნდა დატოვო ის პაწაწინა,

377
00:16:53,000 --> 00:16:59,000
დამთრგუნველი სივრცე შეუცდომლობის.

378
00:16:59,000 --> 00:17:02,000
უნდა მიმოვიხედოთ, დავაკვირდეთ ერთმანეთს,

379
00:17:02,000 --> 00:17:05,000
შევხედოთ უზარმაზარ,

380
00:17:05,000 --> 00:17:08,000
კომპლექსურ, მისტიკურ

381
00:17:08,000 --> 00:17:11,000
სამყაროს

382
00:17:11,000 --> 00:17:14,000
და შეგვეძლოს ვთქვათ

383
00:17:14,000 --> 00:17:18,000
„ვა, არ ვიცი,

384
00:17:18,000 --> 00:17:20,000
იქნებ ვცდები“.

385
00:17:20,000 --> 00:17:22,000
მადლობა

386
00:17:22,000 --> 00:17:25,000
(ტაში)

387
00:17:25,000 --> 00:17:27,000
მადლობა მეგობრებო

388
00:17:27,000 --> 00:17:30,000
(ტაში)