1
00:00:00,000 --> 00:00:03,000
1995 թ․-ին,

2
00:00:03,000 --> 00:00:05,000
ես սովորում էի համալսարանում,

3
00:00:05,000 --> 00:00:08,000
և իմ ընկերուհու հետ ճամփորդում էի

4
00:00:08,000 --> 00:00:10,000
Պրովիդենս, Ռոդ Այլենդից դեպի

5
00:00:10,000 --> 00:00:12,000
Պորտլենդ, Օրեգոն։

6
00:00:12,000 --> 00:00:15,000
Գիտեք, մենք երիտասարդ էինք ու գործազուրկ,

7
00:00:15,000 --> 00:00:17,000
այդ պատճառով ընտրել էինք ճանապարհ, որն անցնում էր

8
00:00:17,000 --> 00:00:19,000
նահանգային այգիների և

9
00:00:19,000 --> 00:00:22,000
ազգային անտառների միջով,

10
00:00:22,000 --> 00:00:25,000
կարճ ասած` ընտրել էինք հնարավոր ամենաերկար ճանապարհը։

11
00:00:26,000 --> 00:00:29,000
Հարավային Դակոտայում ինչ-որ տեղ,

12
00:00:29,000 --> 00:00:32,000
ես շրջվում եմ դեպի իմ ընկերուհին,

13
00:00:32,000 --> 00:00:34,000
և տալիս մի հարց,

14
00:00:34,000 --> 00:00:36,000
որն ինձ տանջում էր

15
00:00:36,000 --> 00:00:39,000
3000 կմ-ի ընթացքում։

16
00:00:40,000 --> 00:00:44,000
«Ի՞նչ է նշանակում այդ չինական հիերոգլիֆը, որ անընդհատ տեսնում եմ ճանապարհին»։

17
00:00:47,000 --> 00:00:51,000
Իմ ընկերուհին ապշած նայում է ինձ վրա։

18
00:00:51,000 --> 00:00:53,000
Առաջին շարքում նստած պարոնը

19
00:00:53,000 --> 00:00:56,000
կատարյալ ընդօրինակում է այդ հայացքը։

20
00:00:56,000 --> 00:00:59,000
(Ծիծաղ)

21
00:00:59,000 --> 00:01:01,000
Ես շարունակում եմ․ «Դե գիտես,

22
00:01:01,000 --> 00:01:03,000
բոլոր այն նշանները, որ մենք տեսնում ենք,

23
00:01:03,000 --> 00:01:06,000
որոնց վրա չինական հիերոգլիֆ է պատկերված»։

24
00:01:07,000 --> 00:01:10,000
Նա շարունակում է զարմացած նայել ինձ վրա մի քանի վայրկյան,

25
00:01:10,000 --> 00:01:13,000
և ապա սկսում է ծիծաղել,

26
00:01:13,000 --> 00:01:15,000
քանի որ հասկանում է, թե ինչի մասին եմ խոսում։

27
00:01:15,000 --> 00:01:18,000
Եվ ահա թե ինչի մասին էի ես խոսում։

28
00:01:18,000 --> 00:01:24,000
(Ծիծաղ)

29
00:01:24,000 --> 00:01:28,000
Ահա, պիկնիկի տարածք խորհրդանշող հայտնի չինական հիերոգլիֆը։

30
00:01:28,000 --> 00:01:30,000
(Ծիծաղ)

31
00:01:30,000 --> 00:01:34,000
Ես անցկացրել եմ իմ կյանքի վերջին հինգ տարին,

32
00:01:34,000 --> 00:01:36,000
մտածելով այն իրավիճակների մասին,

33
00:01:36,000 --> 00:01:39,000
որոնք սրան շատ նման են․

34
00:01:39,000 --> 00:01:41,000
թե ինչու ենք մենք երբեմն սխալ մեկնաբանում

35
00:01:41,000 --> 00:01:43,000
մեր շուրջն եղած նշանները,

36
00:01:43,000 --> 00:01:46,000
և ինչպես ենք մենք վարվում, երբ դա տեղի է ունենում,

37
00:01:46,000 --> 00:01:50,000
և ինչ է այդ ամենն ասում մեր մարդկային էության մասին։

38
00:01:50,000 --> 00:01:52,000
Այլ կերպ ասած` ինչպես Քրիսն է ասում,

39
00:01:52,000 --> 00:01:54,000
ես անցկացրել եմ իմ վերջին հինգ տարին

40
00:01:54,000 --> 00:01:57,000
սխալ լինելու մասին մտածելով։

41
00:01:57,000 --> 00:02:00,000
Դուք կարող եք զարմանալ, որ ես այսպիսի տարօրինակ կարիերայի ուղի եմ բռնել,

42
00:02:00,000 --> 00:02:03,000
բայց իրականում ես մեծ առավելություն ունեմ՝

43
00:02:03,000 --> 00:02:05,000
մրցակցության բացակայություն։

44
00:02:05,000 --> 00:02:07,000
(Ծիծաղ)

45
00:02:07,000 --> 00:02:10,000
Իրականում, մեզանից շատերն ամեն բան անում են,

46
00:02:10,000 --> 00:02:13,000
որպեսզի խուսափեն սխալ լինելու մասին մտածելուց,

47
00:02:13,000 --> 00:02:15,000
կամ առնվազն խուսափեն այն մասին մտածելուց,

48
00:02:15,000 --> 00:02:17,000
որ մենք ինքներս կարող է սխալ լինենք։

49
00:02:17,000 --> 00:02:19,000
Տեսականորեն մենք շատ լավ դա հասկանում ենք։

50
00:02:19,000 --> 00:02:21,000
Մենք բոլորս գիտենք, որ այս սենյակում բոլորը սխալներ են գործում։

51
00:02:22,000 --> 00:02:25,000
Մարդկային տեսակը, ընդհանուր առմամբ, սխալվում է, դա նորմալ է։

52
00:02:26,000 --> 00:02:29,000
Բայց երբ հերթը հասնում է ինձ, հենց այս պահին,

53
00:02:29,000 --> 00:02:31,000
բոլոր այն համոզմունքներին, որ ես ունեմ,

54
00:02:31,000 --> 00:02:34,000
այստեղ ներկա ժամանակում,

55
00:02:34,000 --> 00:02:38,000
տեսականորեն սխալ լինելու մասին հանկարծակիորեն

56
00:02:38,000 --> 00:02:41,000
հօդս են ցնդում,

57
00:02:41,000 --> 00:02:44,000
և ես չեմ կարող անգամ պատկերացնել մի բան, որի մասին սխալվում եմ։

58
00:02:45,000 --> 00:02:48,000
Եվ ահա թե ինչում է խնդիրը, մենք բոլորս ապրում ենք ներկա ժամանակում։

59
00:02:48,000 --> 00:02:51,000
Մենք գնում ենք հանդիպումների ներկա ժամանակում,

60
00:02:51,000 --> 00:02:53,000
մենք արձակուրդ ենք գնում ներկա ժամանակում,

61
00:02:53,000 --> 00:02:57,000
մենք ընտրությունների ենք գնում և քվեարկում ներկա ժամանակում։

62
00:02:57,000 --> 00:03:00,000
Փաստացիորեն, մենք բոլորս ապրում ենք մեր կյանքը,

63
00:03:00,000 --> 00:03:02,000
պարփակված մեր սեփական իրավացիության

64
00:03:02,000 --> 00:03:05,000
մի փոքր փուչիկի մեջ։

65
00:03:06,000 --> 00:03:08,000
Կարծում եմ, որ դա խնդիր է։

66
00:03:08,000 --> 00:03:11,000
Կարծում եմ, որ դա խնդիր է մեզանից յուրաքանչյուրի համար, որպես անհատ,

67
00:03:11,000 --> 00:03:14,000
մեր անձնական և մասնագիտական կյանքում,

68
00:03:14,000 --> 00:03:17,000
ինչպես նաև մեզ բոլորիս համար, միասին վերցրած` որպես հասարակություն։

69
00:03:17,000 --> 00:03:19,000
Այսպիսով, այսօր ես ուզում եմ,

70
00:03:19,000 --> 00:03:22,000
նախ, խոսել այն մասին, թե ինչու ենք մենք պարփակված

71
00:03:22,000 --> 00:03:24,000
սեփական իրավացիության համոզմունքի մեջ։

72
00:03:24,000 --> 00:03:27,000
Եվ ապա, թե ինչու է դա խնդիր հանդիսանում։

73
00:03:27,000 --> 00:03:29,000
Եվ վերջապես, ես ուզում եմ համոզել ձեզ,

74
00:03:29,000 --> 00:03:31,000
որ միանգամայն հնարավոր է,

75
00:03:31,000 --> 00:03:33,000
հաղթահարել այդ զգացմունքը,

76
00:03:33,000 --> 00:03:35,000
և եթե դուք կարողանաք անել դա,

77
00:03:35,000 --> 00:03:37,000
դա կլինի ամենահիանալի,

78
00:03:37,000 --> 00:03:40,000
բարոյական, ինտելեկտուալ և ստեղծագործական քայլը, որը դուք կարող եք անել։

79
00:03:42,000 --> 00:03:44,000
Ինչու՞ ենք մենք պարփակված

80
00:03:44,000 --> 00:03:46,000
սեփական իրավացիության զգացմունքի մեջ։

81
00:03:46,000 --> 00:03:49,000
Պատճառներից մեկը կապ ունի սխալ լինելու զգացմունքների հետ։

82
00:03:49,000 --> 00:03:51,000
Թուլ տվեք մի բան հարցնել ձեզ,

83
00:03:51,000 --> 00:03:55,000
կամ թույլ տվեք մի բան հարցնել ձեզ, քանի որ դուք հենց այստեղ եք։

84
00:03:55,000 --> 00:03:58,000
Ինչպե՞ս ես դուք ձեզ զգում

85
00:03:58,000 --> 00:04:01,000
երբ սխալվում եք։

86
00:04:01,000 --> 00:04:04,000
Ահավոր։ Շատ վատ։

87
00:04:04,000 --> 00:04:06,000
Շփոթված։ Լավ, հիանալի է։

88
00:04:06,000 --> 00:04:08,000
Սարսափելի, շատ վատ, շփոթված,

89
00:04:08,000 --> 00:04:11,000
շնորհակալ եմ, դրանք հրաշալի պատասխաններ են,

90
00:04:11,000 --> 00:04:14,000
բայց դրանց մեկ այլ հարցի պատասխաններ են։

91
00:04:14,000 --> 00:04:16,000
Դուք պատասխանում եք հետևյալ հարցին․

92
00:04:16,000 --> 00:04:19,000
Ի՞նչ եք զգում, երբ գիտակցում եք, որ սխալ եք։

93
00:04:19,000 --> 00:04:23,000
(Ծիծաղ)

94
00:04:23,000 --> 00:04:26,000
Գիտակցումը, որ դուք սխալ եք, կարող է ձեզ ստիպել զգալ այդ ամենը և էլի ուրիշ բաներ էլ, ճի՞շտ է։

95
00:04:26,000 --> 00:04:29,000
Նկատի ունեմ, դա կարող է լինել կործանիչ, բացահայտման նման,

96
00:04:29,000 --> 00:04:31,000
այն կարող է իրականում զվարճալի լինել,

97
00:04:31,000 --> 00:04:34,000
ինչպես օրինակ չինական հիերոգլիֆի իմ հիմար սխալը։

98
00:04:34,000 --> 00:04:37,000
Բայց պարզապես սխալ լինելը

99
00:04:37,000 --> 00:04:39,000
որևէ զգացմունք չի առաջացնում։

100
00:04:39,000 --> 00:04:42,000
Ահա մի անալոգիա։

101
00:04:42,000 --> 00:04:44,000
Հիշում եք Loony Tunes-ի այն մուլտֆիլմը,

102
00:04:44,000 --> 00:04:46,000
որտեղ մի խեղճ դաշտագայլ

103
00:04:46,000 --> 00:04:48,000
միշտ հետապանդում է բայց երբեք չի կարողանում հասնել մի թռչնակի։

104
00:04:48,000 --> 00:04:51,000
Մուլտֆիլմի գրեթե բոլոր դրվագներում,

105
00:04:51,000 --> 00:04:53,000
մի պահ կա, երբ դաշտագայլը վազում է թռչունի հետևից,

106
00:04:53,000 --> 00:04:55,000
և թռչունը վազում է ժայռից անդին,

107
00:04:55,000 --> 00:04:58,000
ինչը նորմալ է, քանի որ նա թռչուն է և կարող է թռնել։

108
00:04:58,000 --> 00:05:02,000
Բայց դաշտագայլը իր հետևից է վազում։

109
00:05:02,000 --> 00:05:04,000
Եվ ահա թե ինչն է զվարճալի,

110
00:05:04,000 --> 00:05:06,000
համենայն դեպս երբ դուք վեց տարեկան եք,

111
00:05:06,000 --> 00:05:08,000
որ դաշտագայլը նույնպես խնդիր չունի։

112
00:05:08,000 --> 00:05:10,000
Նա շարունակում է վազել,

113
00:05:10,000 --> 00:05:12,000
մինչ այն պահը, երբ ներքև է նայում

114
00:05:12,000 --> 00:05:15,000
և գիտակցում է, որ օդում է գտնվում։

115
00:05:15,000 --> 00:05:18,000
Հենց այդ ժամանակ էլ նա վայր է ընկնում։

116
00:05:19,000 --> 00:05:21,000
Երբ մենք սխալվում ենք,

117
00:05:21,000 --> 00:05:24,000
բայղ դեռ չենք գիտակցել դա,

118
00:05:24,000 --> 00:05:27,000
մենք նման ենք այդ դաշտագայլին,

119
00:05:27,000 --> 00:05:30,000
երբ նա վազում է օդում, բայց դեռ ներքև չի նայել։

120
00:05:31,000 --> 00:05:34,000
Մենք արդեն սխալվել ենք,

121
00:05:34,000 --> 00:05:36,000
մենք արդեն խնդիր ունենք,

122
00:05:36,000 --> 00:05:39,000
բայց մենք զգում ենք կարծես ամեն բան լավ է։

123
00:05:40,000 --> 00:05:43,000
Բայց ես պետք է իրականում ուղղեմ իմ մի քիչ առաջ ասածը։

124
00:05:43,000 --> 00:05:46,000
Սխալ լինելը նման է մի բանի,

125
00:05:46,000 --> 00:05:49,000
այն նման է իրավացի լինելուն։

126
00:05:49,000 --> 00:05:52,000
(Ծիծաղ)

127
00:05:52,000 --> 00:05:55,000
Այսպիսով, դա մեկ պատճառ է, կառուցվածքային պատճառ,

128
00:05:55,000 --> 00:05:57,000
որը ստիպում է մեզ պարփակված մնալ սեփական իրավացիության համոզմունքի մեջ։

129
00:05:57,000 --> 00:05:59,000
Ես անվանում եմ դա սխալների հանդեպ կուրություն։

130
00:05:59,000 --> 00:06:01,000
Դեպքերի մեծամասնությունում

131
00:06:01,000 --> 00:06:04,000
մենք չունենք որևէ ներքին ազդանշան,

132
00:06:04,000 --> 00:06:06,000
որը կհուշի մեզ, որ մենք սխալվում ենք,

133
00:06:06,000 --> 00:06:09,000
քանի դեռ շատ ուշ չէ։

134
00:06:09,000 --> 00:06:12,000
Բայց կա նաև երկրորդ պատճառը, որը ստիպում է մեզ միշտ իրավացի գտնվելու համոզմունքն ունենալ,

135
00:06:12,000 --> 00:06:14,000
և այն վերաբերում է մեր հասարակության մշակույթին։

136
00:06:15,000 --> 00:06:18,000
Հիշեք մի պահ ձեր դպրոցական տարիները։

137
00:06:18,000 --> 00:06:20,000
Դուք նստած եք դասարանում,

138
00:06:20,000 --> 00:06:23,000
և ձեր ուսուցիչը բաժանում է ստուգողական աշխատանքները,

139
00:06:23,000 --> 00:06:25,000
և դրանցից մեկն այսպիսի տեսք ունի։

140
00:06:25,000 --> 00:06:27,000
Սա իմը չէ, ի դեպ։

141
00:06:27,000 --> 00:06:29,000
(Ծիծաղ)

142
00:06:29,000 --> 00:06:32,000
Եվ ահա դուք դպրոցում եք,

143
00:06:32,000 --> 00:06:34,000
և դուք հստակ գիտեք, թե ինչպիսի կարծիք կազմել

144
00:06:34,000 --> 00:06:37,000
այն երեխայի մասին, ով գրել է այդ ստուգողական աշխատանքը։

145
00:06:37,000 --> 00:06:40,000
Նա հիմար է, անախորժություններ է ստեղծում,

146
00:06:40,000 --> 00:06:43,000
երբեք չի անում իր տնային աշխատանքը։

147
00:06:43,000 --> 00:06:46,000
Եվ այդպես, մինչ դուք դառնում եք իննը տարեկան,

148
00:06:46,000 --> 00:06:48,000
դուք արդեն սովորրում եք, նախ,

149
00:06:48,000 --> 00:06:50,000
որ մարդիկ, ովքեր սխալներ են անում

150
00:06:50,000 --> 00:06:53,000
ծույլ, անպատասխանատու հիմարներ են,

151
00:06:53,000 --> 00:06:55,000
և երկրորդ,

152
00:06:55,000 --> 00:06:57,000
որ կյանքում հաջողության հասնելու գրավականը

153
00:06:57,000 --> 00:07:00,000
սխալներից զերծ մնալն է։

154
00:07:01,000 --> 00:07:05,000
Մենք շատ լավ սովորում ենք այդ վատ դասը։

155
00:07:06,000 --> 00:07:08,000
Եվ մեզանից շատերը,

156
00:07:08,000 --> 00:07:12,000
և ես կասկածում եմ, որ մեզանից շատերը, հատկապես այս սենյակում,

157
00:07:12,000 --> 00:07:14,000
այդ դասից քաղում են այն միտքը, որ պետք է դառնալ

158
00:07:14,000 --> 00:07:16,000
կատարյալ միայն հինգերով սովորող աշակերտ,

159
00:07:16,000 --> 00:07:19,000
պերֆեկցիոնիստ, գերազանցիկ։

160
00:07:19,000 --> 00:07:21,000
Ճի՞շտ եմ ասում,

161
00:07:21,000 --> 00:07:25,000
պր․ Գլխավոր տնօրեն, աստրոֆիզիկ, մարաթոնային վազքի մասնակից։

162
00:07:25,000 --> 00:07:32,000
(Ծիծաղ)

163
00:07:32,000 --> 00:07:36,000
Ինչպես պարզվում է, դուք բոլորդ գլխավոր տնօրեններ, աստրոֆիզիկներ և մարաթոնային վազքի մասնակիցներ եք։

164
00:07:36,000 --> 00:07:38,000
Շատ լավ։

165
00:07:38,000 --> 00:07:41,000
Բայց այդ դեպքում մենք սկսում ենք սարսափել

166
00:07:41,000 --> 00:07:43,000
նույնիսկ այն մտքից, որ ինչ-որ տեղ սխալվել ենք։

167
00:07:43,000 --> 00:07:46,000
Քանի որ, մենք գիտենք,

168
00:07:46,000 --> 00:07:48,000
որ սխալվելը

169
00:07:48,000 --> 00:07:51,000
նշանակում է, որ մեզ հետ ինչ-որ բան այն չէ։

170
00:07:51,000 --> 00:07:53,000
Այդպիսով, մենք պարզապես պնդում ենք, որ մենք ճիշտ ենք,

171
00:07:53,000 --> 00:07:55,000
քանի որ դա նշանակում է, որ մենք խելացի ենք, պատասխանատու,

172
00:07:55,000 --> 00:07:58,000
ողջախոհ և հուսալի։

173
00:07:59,000 --> 00:08:01,000
Թույլ տվեք մի պատմություն պատմել։

174
00:08:01,000 --> 00:08:03,000
Մի քանի տարի առաջ,

175
00:08:03,000 --> 00:08:06,000
մի կին դիմեց Beth Israel Deaconess բժշկական կենտրոն` վիրահատության համար։

176
00:08:06,000 --> 00:08:08,000
Beth Israel-ը Բոստոնում է։

177
00:08:08,000 --> 00:08:10,000
Այն Հարվարդի հիվանդանոցն է,

178
00:08:10,000 --> 00:08:12,000
երկրում ամենալավ հիվանդանոցներից մեկն է։

179
00:08:12,000 --> 00:08:15,000
Այսպիսով, այդ կնոջը վիրահատում են։

180
00:08:15,000 --> 00:08:17,000
Նրան անզգայացնում են, վիրաբույժը կատարում է իր աշխատանքը,

181
00:08:17,000 --> 00:08:20,000
դնում է կարերը և ուղարկում հիվանդին իր սենյակ՝ ապաքինման։

182
00:08:20,000 --> 00:08:23,000
Ամեն բան կարծես թե լավ է։

183
00:08:23,000 --> 00:08:26,000
Կինն արթնանում է, նայում է ինքն իրեն,

184
00:08:26,000 --> 00:08:30,000
և հարցնում․ «Ինչու՞ է իմ մարմնի սխալ կողմը վիրակապերի մեջ»։

185
00:08:30,000 --> 00:08:33,000
Իսկ վիրակապված է նրա սխալ կողմն այն պատճառով,

186
00:08:33,000 --> 00:08:35,000
որովհետև վիրաբույժը վիրահատել է

187
00:08:35,000 --> 00:08:38,000
նրա ձախ ոտքը, աջի փոխարեն։

188
00:08:39,000 --> 00:08:42,000
Երբ հիվանդանոցի առողջապահության որակի փոխնախագահը

189
00:08:42,000 --> 00:08:45,000
պատահարի մասին ելույթ ունեցավ,

190
00:08:45,000 --> 00:08:48,000
նա ասաց մի շատ հետաքրքիր բան։

191
00:08:48,000 --> 00:08:51,000
Նա ասաց․ «Ինչ-ինչ պատճառով,

192
00:08:51,000 --> 00:08:53,000
վիրաբույժը համոզված է եղել,

193
00:08:53,000 --> 00:08:55,000
որ նա հիվանդի ճիշտ կողմում է գտնվում»։

194
00:08:55,000 --> 00:08:58,000
(Ծիծաղ)

195
00:09:00,000 --> 00:09:02,000
Այս պատմությունը ցույց է տալիս,

196
00:09:02,000 --> 00:09:05,000
որ վստահելը մեր այն համոզմունքին,

197
00:09:05,000 --> 00:09:08,000
որ մենք ինչ-որ բանի ճիշտ կողմում ենք գտնվում,

198
00:09:08,000 --> 00:09:11,000
կարող է շատ վտանգավոր լինել։

199
00:09:11,000 --> 00:09:14,000
Իրավացի լինելու ներքին համոզմունքը,

200
00:09:14,000 --> 00:09:16,000
որ մենք բոլորս հաճախ ունենում ենք,

201
00:09:16,000 --> 00:09:18,000
վստահելի խորհրդատու չէ

202
00:09:18,000 --> 00:09:21,000
արտաքին աշխարհում կատարվող իրադարձությունների համար։

203
00:09:21,000 --> 00:09:23,000
Բայց մենք գործում ենք դրան հակառակ,

204
00:09:23,000 --> 00:09:27,000
և բացառում ենք այն հնարավորությունը, որ մենք կարող ենք սխալվել,

205
00:09:27,000 --> 00:09:29,000
և այդ ժամանակ կատարում ենք այնպիսի արարքներ, ինչպես օրինակ,

206
00:09:29,000 --> 00:09:33,000
Մեքսիկայի ծոց ավելի քան 750 միլիոն լիտր նավթ արտանետումը

207
00:09:33,000 --> 00:09:36,000
կամ համաշխարհային տնտեսության ոչնչացումը։

208
00:09:37,000 --> 00:09:40,000
Այսպիսով, սա հսկայական գործնական խնդիր է։

209
00:09:40,000 --> 00:09:43,000
Բայց սա նաև հսկայական սոցիալական խնդիր է։

210
00:09:43,000 --> 00:09:47,000
Մի պահ պատկերացրեք, թե ինչ է նշանակում միշտ իրավացի զգալ։

211
00:09:47,000 --> 00:09:49,000
Դա նշանակում է, որ ըստ ձեզ, ձեր համոզմունքները

212
00:09:49,000 --> 00:09:52,000
լիովին արտացոլում են իրականությունը։

213
00:09:52,000 --> 00:09:54,000
Եվ երբ դուք այդպես եք մտածում,

214
00:09:54,000 --> 00:09:56,000
խնդիր է առաջանում, այն է՝

215
00:09:56,000 --> 00:09:58,000
ինչպես կարող եք բացատրել այն փաստը,

216
00:09:58,000 --> 00:10:01,000
որ որոշ մարդիկ չեն համաձայնվում ձեզ հետ։

217
00:10:01,000 --> 00:10:04,000
Պարզվում է, մեզանից շատերը բացատրում են դա նույն կերպ՝

218
00:10:04,000 --> 00:10:07,000
մի շարք չարաբաստիկ ենթադրություններ անելով։

219
00:10:08,000 --> 00:10:11,000
Առաջին հերթին, երբ ինչ-որ մեկը հայտնում է իր անհամաձայնությունը,

220
00:10:11,000 --> 00:10:14,000
մենք պարզապես ենթադրում ենք, որ նա անտեղյակ է։

221
00:10:14,000 --> 00:10:16,000
Նա չունի այն տեղեկատվությունը, որը մենք ունենք,

222
00:10:16,000 --> 00:10:19,000
և երբ մենք տրամադրենք նրան այդ տեղեկատվությունը,

223
00:10:19,000 --> 00:10:22,000
նա կտեսնի ճշմարտությունը և կմիանա մեր համախոհների բանակին։

224
00:10:22,000 --> 00:10:25,000
Երբ դա տեղի չի ունենում,

225
00:10:25,000 --> 00:10:27,000
երբ պարզվում է, որ մարդիկ ունեն նույն փաստերն ինչ մենք,

226
00:10:27,000 --> 00:10:29,000
բայց միևնույն է տարբեր կարծիք ունեն,

227
00:10:29,000 --> 00:10:31,000
մենք անում ենք մեր երկրորդ ենթադրությունը,

228
00:10:31,000 --> 00:10:33,000
այն է՝ նրանք հիմար են։

229
00:10:33,000 --> 00:10:35,000
(Ծիծաղ)

230
00:10:35,000 --> 00:10:37,000
Նրանք ունեն ամբողջական պատկերն իրենց առաջ,

231
00:10:37,000 --> 00:10:40,000
բայց չափազանց հիմար են, որպեսզի ճիշտ եզրակացություն անեն։

232
00:10:40,000 --> 00:10:42,000
Երբ դա էլ տեղի չի ունենում,

233
00:10:42,000 --> 00:10:45,000
երբ պարզվում է, որ մարդիկ, ովքեր համաձայն չեն մեզ հետ,

234
00:10:45,000 --> 00:10:47,000
ունեն նույն փաստերը ինչ մենք,

235
00:10:47,000 --> 00:10:50,000
և իրենք իրականում բավականին խելացի են,

236
00:10:50,000 --> 00:10:53,000
մենք անում ենք մեր երրորդ ենթադրությունը․

237
00:10:53,000 --> 00:10:56,000
նրանք գիտեն ճշմարտությունը,

238
00:10:56,000 --> 00:10:58,000
և նրանք դիտավորյալ խեղաթյուրում են այն

239
00:10:58,000 --> 00:11:01,000
իրենց չարամիտ նպատակների համար։

240
00:11:02,000 --> 00:11:04,000
Այդպիսով, սա սարսափելի է։

241
00:11:04,000 --> 00:11:07,000
Ճշմարիտ լինելու մեր կախումը

242
00:11:07,000 --> 00:11:09,000
խոչնդոտում է մեզ կանխելու սխալներ,

243
00:11:09,000 --> 00:11:11,000
երբ դա այնքան անհրաժեշտ է մեզ,

244
00:11:11,000 --> 00:11:14,000
ինչը ստիպում է, որ մենք միմյանց հանդեպ սարսափելի վարվենք։

245
00:11:15,000 --> 00:11:17,000
Բայց ինձ համար ամենատարօրինակն

246
00:11:17,000 --> 00:11:20,000
ու ամենաողբերգականն այն է,

247
00:11:20,000 --> 00:11:24,000
որ դրա հետ միասին կորում է մարդկային էակ լինելու ամբողջ իմաստը։

248
00:11:24,000 --> 00:11:26,000
Կարծես մենք ուզում ենք պատկերացնել,

249
00:11:26,000 --> 00:11:29,000
որ մեր ուղեղը նման է թափանցիկ պատուհանի,

250
00:11:29,000 --> 00:11:31,000
և մենք դուրս ենք նայում այդ պատուհանից

251
00:11:31,000 --> 00:11:34,000
և նկարագրում ենք կյանքը։

252
00:11:34,000 --> 00:11:36,000
Մենք ուզում ենք, որ բոլորը նայեն դուրս նույն պատուհանից

253
00:11:36,000 --> 00:11:38,000
և նույն բանը տեսնեն:

254
00:11:38,000 --> 00:11:40,000
Դա այդպես չէ,

255
00:11:40,000 --> 00:11:43,000
և եթե այդպես լիներ` կյանքը շատ ձանձրալի կլիներ:

256
00:11:43,000 --> 00:11:46,000
Ձեր միտքը հրաշալի է ոչ թե նրանով,

257
00:11:46,000 --> 00:11:49,000
որ դուք տեսնում եք աշխարհն այնպես, ինչպես այն կա,

258
00:11:50,000 --> 00:11:53,000
այլ նրանով, որ դուք տեսնում եք աշխարհը յուրահատուկ կերպով:

259
00:11:54,000 --> 00:11:56,000
Մենք կարող ենք հիշել անցյալը,

260
00:11:56,000 --> 00:11:59,000
և մենք կարող ենք մտածել ապագայի մասին,

261
00:11:59,000 --> 00:12:01,000
և մենք կարող ենք պատկերացնել մեզ

262
00:12:01,000 --> 00:12:04,000
մեկ ուրիշ մարդու տեղը մեկ ուրիշ վայրում:

263
00:12:04,000 --> 00:12:06,000
Եվ մենք բոլորս դա տարբեր կերպ ենք անում,

264
00:12:06,000 --> 00:12:08,000
ահա թե ինչու մենք բոլորս կարող ենք նայել նույն գիշերային երկնքին

265
00:12:08,000 --> 00:12:10,000
և տեսնել սա,

266
00:12:10,000 --> 00:12:12,000
ու նաև սա,

267
00:12:12,000 --> 00:12:15,000
և սա։

268
00:12:15,000 --> 00:12:18,000
Եվ այո, այդ նույն պատճառով, մենք նաև սխալվում ենք։

269
00:12:19,000 --> 00:12:21,000
Հազար երկու հարյուր տարի առաջ Դեկարտն ասել է իր հայտնի խոսքերը․

270
00:12:21,000 --> 00:12:23,000
«Ես մտածում եմ, հետևաբար ես գոյություն ունեմ»։

271
00:12:23,000 --> 00:12:25,000
Սուրբ Ավգուստինը, մտածել

272
00:12:25,000 --> 00:12:28,000
և գրել է հետևյալը․ "Fallor ergo sum",

273
00:12:28,000 --> 00:12:32,000
«Ես սխալվում եմ, հետևաբար ես գոյություն ունեմ»։

274
00:12:32,000 --> 00:12:34,000
Ավգուստինը հասկացել է,

275
00:12:34,000 --> 00:12:36,000
որ մեր սխալվելու ունակությունը

276
00:12:36,000 --> 00:12:38,000
ինչ-որ ամոթալի թերություն չէ

277
00:12:38,000 --> 00:12:40,000
մարդկային համակարգում,

278
00:12:40,000 --> 00:12:43,000
այն մի բան չէ, որը մենք կարող ենք ոչնչացնել կամ հաղթահարել։

279
00:12:43,000 --> 00:12:46,000
Այն հիմնովին բնութագրում է մեզ, որպես մարդկանց։

280
00:12:46,000 --> 00:12:48,000
Որովհետև, ի տարբերության Աստծուն,

281
00:12:48,000 --> 00:12:51,000
մենք չգիտենք, թե ինչ է իրականում տեղի ունենում։

282
00:12:51,000 --> 00:12:54,000
Եվ ի տարբերություն մյուս բոլոր էակների,

283
00:12:54,000 --> 00:12:58,000
մենք մոլեգնորեն փորձում ենք գտնել դրա պատասխանը։

284
00:12:58,000 --> 00:13:00,000
Իմ կարծիքով, այդ մոլեգին փնտրտուքը

285
00:13:00,000 --> 00:13:02,000
մեր արդյունավետության և ստեղծարարության

286
00:13:02,000 --> 00:13:05,000
աղբյուրն ու արմատն է։

287
00:13:05,000 --> 00:13:08,000
Անցյալ տարի, որոշ պատճառներից դրդված,

288
00:13:08,000 --> 00:13:10,000
ես շատ հաճախ լսում էի

289
00:13:10,000 --> 00:13:12,000
հանրային ռադիո ալիքի This American Life կոչվող հաղորդումը:

290
00:13:12,000 --> 00:13:15,000
Ես լսում ու լսում էի,

291
00:13:15,000 --> 00:13:18,000
և ինչ-որ մի պահ, ես սկսեցի մտածել,

292
00:13:18,000 --> 00:13:21,000
որ բոլոր պատմությունները սխալ լինելու մասին են:

293
00:13:22,000 --> 00:13:24,000
Եվ իմ առաջին միտքը հետևյալն է․

294
00:13:24,000 --> 00:13:26,000
«Ես գժվել եմ։

295
00:13:26,000 --> 00:13:28,000
Ես վերածվել եմ սխալներով տարված մի գիժ կնոջ։

296
00:13:28,000 --> 00:13:30,000
Ես ամեն տեղ տեսնում եմ սխալներ»,

297
00:13:30,000 --> 00:13:32,000
ինչն այդպես էլ կա իրականում։

298
00:13:32,000 --> 00:13:34,000
Բայց մի քանի ամիս անց,

299
00:13:34,000 --> 00:13:36,000
ես հնարավորություն ունեցա հարցազրույց անցկացնել Իռա Գլասի հետ, ով այդ հաղորդումն է վարում։

300
00:13:36,000 --> 00:13:38,000
Ես ակնարկեցի այդ մասին նրան,

301
00:13:38,000 --> 00:13:41,000
և նա ասաց․ «Չէ, դու ճիշտ ես։

302
00:13:41,000 --> 00:13:43,000
Իրականում,

303
00:13:43,000 --> 00:13:45,000
մենք մեր անձնակազմով կատակում ենք,

304
00:13:45,000 --> 00:13:47,000
որ մեր հաղորդման յուրաքանչյուր դրվագ

305
00:13:47,000 --> 00:13:50,000
ունի նույն կառուցվածքը,

306
00:13:50,000 --> 00:13:52,000
և այն հետևյալն է՝

307
00:13:52,000 --> 00:13:55,000
«Ես կարծում էի, որ այս մի բանը պետք է տեղի ունենա,

308
00:13:55,000 --> 00:13:58,000
բայց դրա փոխարեն տեղի է ունենում մեկ այլ բան»։

309
00:13:58,000 --> 00:14:01,000
«Եվ բանը նրանում է», ասում է Իռա Գլասը, «որ մենք դրա կարիքն ունենք։

310
00:14:01,000 --> 00:14:03,000
Մեզ պետք են այդ պահերը,

311
00:14:03,000 --> 00:14:05,000
զարմանքի և բացահայտման և սխալ գտնվելու պահերը,

312
00:14:05,000 --> 00:14:07,000
որպեսզի ունենանք այդ պատմությունները»։

313
00:14:07,000 --> 00:14:09,000
Եվ մնացած մարդիկ,

314
00:14:09,000 --> 00:14:12,000
մեր ունկնդիրները և ընթերցողները,

315
00:14:12,000 --> 00:14:14,000
նրանք կուլ են տալիս այդ պատմությունները։

316
00:14:14,000 --> 00:14:17,000
Մենք սիրում ենք սյուժեի անսպասելի փոփոխություններ,

317
00:14:17,000 --> 00:14:20,000
շեղող հանգամանքներ և անակնկալ վերջաբաններ։

318
00:14:20,000 --> 00:14:23,000
Երբ խոսքը գնում է պատմությունների մասին,

319
00:14:23,000 --> 00:14:26,000
մենք սիրում ենք սխալվել։

320
00:14:26,000 --> 00:14:28,000
Բայց գիտեք, մեր պատմություններն այդպիսին են,

321
00:14:28,000 --> 00:14:31,000
որովհետև մեր կյանքն այդպիսին է։

322
00:14:31,000 --> 00:14:34,000
Մենք կարծում ենք, որ տեղի է ունենալու մի բան,

323
00:14:34,000 --> 00:14:37,000
բայց դրա փոխարեն մեկ այլ բան է տեղի ունենում։

324
00:14:37,000 --> 00:14:39,000
Ջորջ Բուշը կարծում էր, որ նա գրավելու է Իրաքը,

325
00:14:39,000 --> 00:14:41,000
գտնելու է զանգվածային ոչնչացման զենք,

326
00:14:41,000 --> 00:14:44,000
ազատագրելու է մարդկանց և ժողովրդավարություն է բերելու Միջին Արևելք։

327
00:14:45,000 --> 00:14:47,000
Բայց դրա փոխարեն մեկ այլ բան տեղի ունեցավ։

328
00:14:48,000 --> 00:14:50,000
Եվ Հոսնի Մուբարակը

329
00:14:50,000 --> 00:14:52,000
մտածում էր, որ լինելու է Եգիպտոսի բռնակալը իր ամբողջ կյանքի ընթացքում,

330
00:14:52,000 --> 00:14:54,000
մինչ նա կամ շատ ծեր կդառնա կամ կհիվանդանա

331
00:14:54,000 --> 00:14:57,000
և կփոխանցի իշխանությունն իր որդուն։

332
00:14:57,000 --> 00:15:00,000
Բայց դրա փոխարեն մեկ այլ բան տեղի ունեցավ։

333
00:15:01,000 --> 00:15:03,000
Եվ միգուցե դուք մտածում էիք,

334
00:15:03,000 --> 00:15:05,000
որ մեծանալու եք և ամուսնանաք դպրոցական տարիների ձեր սիրած աղջկան,

335
00:15:05,000 --> 00:15:08,000
և միասին երեխաներ դաստիարակեք։

336
00:15:09,000 --> 00:15:12,000
Բայց դրա փոխարեն մեկ այլ բան տեղի ունեցավ։

337
00:15:12,000 --> 00:15:14,000
Եվ պետք է ասեմ ձեզ,

338
00:15:14,000 --> 00:15:16,000
որ ես մտածում էի, որ գրում եմ մի շատ ձանձրալի գիրք,

339
00:15:16,000 --> 00:15:18,000
մի բանի մասին, որ բոլորն ատում են

340
00:15:18,000 --> 00:15:21,000
մարդկանց մի նեղ խմբի համար, որը երբեք այդպես էլ չի կազմավորվի։

341
00:15:21,000 --> 00:15:23,000
Եվ դրա փոխարեն մեկ այլ բան տեղի ունեցավ։

342
00:15:23,000 --> 00:15:25,000
(Ծիծաղ)

343
00:15:25,000 --> 00:15:27,000
Նկատի ունեմ, դա կյանք է։

344
00:15:27,000 --> 00:15:29,000
Չգիտեմ լավ է դա թե վատ,

345
00:15:29,000 --> 00:15:32,000
բայց մենք ստեղծում ենք այս բոլոր զարմանալի պատմությունները

346
00:15:32,000 --> 00:15:34,000
աշխարհի մասին,

347
00:15:34,000 --> 00:15:37,000
և ապա աշխարհը զարմացնում է մեզ։

348
00:15:40,000 --> 00:15:43,000
Մի նեղացեք, բայց այս կոնֆերանսը

349
00:15:43,000 --> 00:15:45,000
մեր սխալ գտնվելու ունակության

350
00:15:45,000 --> 00:15:47,000
մի անհավատալի հուշարձան է։

351
00:15:47,000 --> 00:15:49,000
Մենք անցկացնում ենք մի ամբողջ շաբաթ

352
00:15:49,000 --> 00:15:51,000
խոսելով նորարարությունների և առաջխաղացման

353
00:15:51,000 --> 00:15:53,000
և բարելավումների մասին,

354
00:15:53,000 --> 00:15:56,000
բայց գիտեք թե ինչու՞ են մեզ անհրաժեշտ այս բոլոր նորարարությունները,

355
00:15:56,000 --> 00:15:58,000
առաջխաղացումները և բարելավումները։

356
00:15:58,000 --> 00:16:00,000
Որովհետև այն ամենի կեսը,

357
00:16:00,000 --> 00:16:03,000
բոլոր այն հրաշալի բաների կեսը, որոնք պիտի փոխեին աշխարհը,

358
00:16:03,000 --> 00:16:05,000
TED 1998 թ-ին,

359
00:16:05,000 --> 00:16:07,000
էհ,

360
00:16:07,000 --> 00:16:11,000
(Ծիծաղ)

361
00:16:11,000 --> 00:16:13,000
իրականում այնպես չաշխատեցին, ինչպես մտածված էր։

362
00:16:13,000 --> 00:16:15,000
(Ծիծաղ)

363
00:16:15,000 --> 00:16:18,000
Ու՞ր է իմ թռչող սարքը, Քրիս։

364
00:16:18,000 --> 00:16:22,000
(Ծիծաղ)

365
00:16:22,000 --> 00:16:27,000
(Ծափահարություններ)

366
00:16:27,000 --> 00:16:30,000
Եվ ահա մենք կրկին այստեղ ենք։

367
00:16:30,000 --> 00:16:32,000
Եվ ամեն բան այդպես էլ տեղի է ունենում։

368
00:16:32,000 --> 00:16:34,000
Մենք մեկ այլ գաղափարով ենք հանդես գալիս։

369
00:16:34,000 --> 00:16:37,000
Մեկ այլ պատմություն ենք պատմում։

370
00:16:37,000 --> 00:16:40,000
Մեկ այլ կոնֆերանս կազմակերպում։

371
00:16:40,000 --> 00:16:42,000
Այս կոնֆերանսի թեման,

372
00:16:42,000 --> 00:16:44,000
ինչպես դուք արդեն հազար անգամ լսել եք,

373
00:16:44,000 --> 00:16:46,000
հրաշքի վերաբացահայտումն է։

374
00:16:46,000 --> 00:16:48,000
Իմ կարծիքով,

375
00:16:48,000 --> 00:16:51,000
եթե դուք իսկապես ուզում եք բացահայտել հրաշալին,

376
00:16:51,000 --> 00:16:53,000
դուք պետք է դուրս գաք

377
00:16:53,000 --> 00:16:59,000
այդ փոքրիկ սեփական իրավացիության պարփակված տարածքից,

378
00:16:59,000 --> 00:17:02,000
նայեք միմյանց,

379
00:17:02,000 --> 00:17:05,000
նայեք տիեզերքի անսահմանությանը,

380
00:17:05,000 --> 00:17:08,000
բարդությանը և

381
00:17:08,000 --> 00:17:11,000
խորհրդավորությանը,

382
00:17:11,000 --> 00:17:14,000
և կարողանաք ասել․

383
00:17:14,000 --> 00:17:18,000
«Ահ, ես չգիտեմ։

384
00:17:18,000 --> 00:17:20,000
Միգուցե ես սխալվում եմ»։

385
00:17:20,000 --> 00:17:22,000
Շնորհակալություն։

386
00:17:22,000 --> 00:17:25,000
(Ծափահարություններ)

387
00:17:25,000 --> 00:17:27,000
Շնորհակալություն։

388
00:17:27,000 --> 00:17:30,000
(Ծափահարություններ)