1
00:00:00,000 --> 00:00:03,000
Dalam satu ucapan saya kepada 300 kanak-kanak,

2
00:00:03,000 --> 00:00:05,000
yang berusia enam hingga lapan tahun di satu muzium,

3
00:00:05,000 --> 00:00:09,000
saya membawa satu beg yang dipenuhi kaki-kaki,

4
00:00:09,000 --> 00:00:11,000
sama seperti yang anda lihat di sini,

5
00:00:11,000 --> 00:00:13,000
Saya meletakkannya di atas meja, untuk kanak-kanak ini.

6
00:00:13,000 --> 00:00:17,000
Dari pengalaman saya, kanak-kanak ini biasanya ingin tahu

7
00:00:17,000 --> 00:00:19,000
mengenai apa yang mereka tidak tahu, dan tidak faham,

8
00:00:19,000 --> 00:00:21,000
atau yang janggal kepada mereka.

9
00:00:21,000 --> 00:00:23,000
Mereka hanya berasa takut kepada kelainan

10
00:00:23,000 --> 00:00:26,000
apabila orang dewasa mempengaruhi mereka supaya mereka berasa takut,

11
00:00:26,000 --> 00:00:29,000
dan mungkin menyekat rasa ingin tahu itu,

12
00:00:29,000 --> 00:00:32,000
ataupun, mengawal temubual

13
00:00:32,000 --> 00:00:34,000
supaya mereka menjadi kanak-kanak yang bersopan.

14
00:00:34,000 --> 00:00:38,000
Jadi, saya membayangkan seorang cikgu sekolah rendah tahun satu di lobi,

15
00:00:38,000 --> 00:00:41,000
dengan kanak-kanak yang nakal, berkata, " Sekarang, walau apa pun yang kamu lakukan,

16
00:00:41,000 --> 00:00:43,000
jangan merenung kaki-kakinya."

17
00:00:43,000 --> 00:00:45,000
Tetapi, itulah pokoknya.

18
00:00:45,000 --> 00:00:48,000
Itulah sebab saya berada di sana, saya mahu mereka lihat and berfikir.

19
00:00:48,000 --> 00:00:52,000
Jadi, saya dapat persetujuan dengan orang dewasa (cikgu)

20
00:00:52,000 --> 00:00:55,000
bahawa kanak-kanak dibenarkan masuk ke dewan ini, tanpa orang dewasa, selama dua minit,

21
00:00:55,000 --> 00:00:57,000
bersendirian.

22
00:00:57,000 --> 00:01:01,000
Apabila pintu-pintu dibuka, mereka medekati meja di mana kaki-kaki ini diletakkan,

23
00:01:01,000 --> 00:01:04,000
kemudian mereka tekan-tekan, dan mereka goyang-goyang jari-jari kaki,

24
00:01:04,000 --> 00:01:06,000
dan mereka juga meletakkan segala keberatan mereka ke atas 'kaki lari pecut'.

25
00:01:06,000 --> 00:01:08,000
kerana mereka ingin tahu akibatnya.

26
00:01:08,000 --> 00:01:10,000
Kemudian, saya berkata, " Adik-adik, --

27
00:01:10,000 --> 00:01:14,000
pagi ini, selepas saya bangun dari tidur, saya memutuskan bahawa saya hendak melompat dari atas rumah --

28
00:01:14,000 --> 00:01:16,000
bukan rumah yang terlalu besar, dua atau tiga tingkat --

29
00:01:16,000 --> 00:01:21,000
tetapi, jika anda boleh memikirkan sesuatu binatang atau watak superhero atau watak kartun,

30
00:01:21,000 --> 00:01:23,000
apa-apa saja yang kamu boleh bayangkan sekarang,

31
00:01:23,000 --> 00:01:25,000
apakah jenis kaki anda akan bina dan berikan kepada saya?

32
00:01:25,000 --> 00:01:28,000
Dengan cepat, suatu jeritan "Kanggaru !"

33
00:01:28,000 --> 00:01:30,000
"Bukan, bukan ! Sepatutnya seekor katak!"

34
00:01:30,000 --> 00:01:32,000
"Bukan, bukan ! Sepatutnya Go Go Gadget!"

35
00:01:32,000 --> 00:01:34,000
"Bukan, bukan ! Sepatutnya The Incredibles!"

36
00:01:34,000 --> 00:01:37,000
Dan macam-macam yang saya tidak mengerti.

37
00:01:37,000 --> 00:01:39,000
Lepas itu, seorang budak berusia lapan tahun berkata,

38
00:01:39,000 --> 00:01:43,000
"Hey, mengapa kamu tak mahu terbang?"

39
00:01:44,000 --> 00:01:47,000
Seluruh dewan, termasuk saya bercakap, "Ya"

40
00:01:47,000 --> 00:01:49,000
(Gelak ketawa)

41
00:01:49,000 --> 00:01:52,000
Dengan begitu saja, saya bertukar dari seorang wanita

42
00:01:52,000 --> 00:01:56,000
yang kanak-kanak ini diberitahu sebagai seorang 'cacat'

43
00:01:56,000 --> 00:02:01,000
ke seorang yang berpotensi hebat.

44
00:02:01,000 --> 00:02:03,000
Seorang yang mungkin mempunyai kebolehan luar biasa.

45
00:02:03,000 --> 00:02:05,000
Menarik.

46
00:02:05,000 --> 00:02:10,000
Anda mungkin sudah lihat saya di TED, 11 tahun yang lalu,

47
00:02:10,000 --> 00:02:14,000
dan ada banyak topik tentang bertapa mengubah-hidupnya persidangan TED ini

48
00:02:14,000 --> 00:02:18,000
untuk penceramah dan perserta yang hadir, saya tidak terkecuali.

49
00:02:18,000 --> 00:02:24,000
TED sesungguhnya adalah titik perlancaran ke dekad selanjutnya dalam perjalanan hidup saya.

50
00:02:24,000 --> 00:02:29,000
Sewaktu itu, kaki-kaki yang saya perlihatkan adalah sangat terkini.

51
00:02:29,000 --> 00:02:31,000
Saya mempunyai kaki-kaki gentian karbon untuk lari pecut,

52
00:02:31,000 --> 00:02:33,000
yang diilhamkan dari kaki belakang harimau bintang,

53
00:02:33,000 --> 00:02:35,000
yang mungkin anda lihat di pentas ini semalam.

54
00:02:35,000 --> 00:02:41,000
Kaki-kaki palsu ini juga kelihatan seperti asli, yang dicatkan dengan silika.

55
00:02:41,000 --> 00:02:45,000
Waktu itu merupakan peluang saya untuk mencabar

56
00:02:45,000 --> 00:02:49,000
pencipta-pencipta diluar komuniti perubatan kaki tangan palsu

57
00:02:49,000 --> 00:02:53,000
untuk datang dan membawa bakat mereka ke dunia sains dan seni

58
00:02:53,000 --> 00:02:55,000
binaan kaki-kaki palsu.

59
00:02:55,000 --> 00:03:00,000
Supaya kita boleh berhenti mengasingkan rupa, fungsi dan estetika,

60
00:03:00,000 --> 00:03:02,000
dan memberikan mereka nilai-nilai yang berlainan.

61
00:03:02,000 --> 00:03:06,000
Saya bernasib baik, ramai orang menyahut cabaran saya itu.

62
00:03:06,000 --> 00:03:11,000
Dan lucunya perjalanan saya bermula dengan seorang perserta persidangan TED --

63
00:03:11,000 --> 00:03:14,000
Chee Pearlman, yang saya harap ada di sini.

64
00:03:14,000 --> 00:03:17,000
Beliau adalah editor majalah ID pada masa itu,

65
00:03:17,000 --> 00:03:20,000
dan beliau menulis mengenai saya di muka hadapan.

66
00:03:20,000 --> 00:03:23,000
Ia adalah permulaan kepada suatu perjalanan yang luar biasa.

67
00:03:23,000 --> 00:03:25,000
Saya bertemu dengan mereka-mereka yang ingin tahu pada masa itu;

68
00:03:25,000 --> 00:03:28,000
Saya pernah terima pelbagai jemputan untuk berucap

69
00:03:28,000 --> 00:03:31,000
mengenai rekabentuk kaki harimau bintang di seluruh dunia.

70
00:03:31,000 --> 00:03:34,000
Selepas berucap, ramai orang datang bercakap dengan saya,

71
00:03:34,000 --> 00:03:36,000
lelaki dan wanita

72
00:03:36,000 --> 00:03:38,000
Perbualan tersebut biasanya macam ini,

73
00:03:38,000 --> 00:03:42,000
"Aimee, anda amat cantik.

74
00:03:42,000 --> 00:03:44,000
.Anda tidak kelihatan cacat."

75
00:03:44,000 --> 00:03:45,000
(Gelak ketawa)

76
00:03:45,000 --> 00:03:47,000
Saya fikir, " Baguslah,

77
00:03:47,000 --> 00:03:49,000
sebab saya tidak rasa cacat."

78
00:03:49,000 --> 00:03:54,000
Dan ini telah membuka mata saya kepada perbualan ini

79
00:03:54,000 --> 00:03:56,000
yang boleh dikaji, tentang kecantikan.

80
00:03:56,000 --> 00:03:59,000
Bagaimana seorang wanita cantik perlu kelihatan?

81
00:03:59,000 --> 00:04:01,000
Apakah badan yang seksi?

82
00:04:01,000 --> 00:04:03,000
Yang menariknya, dari sudut identiti,

83
00:04:03,000 --> 00:04:06,000
apakah makna kecacatan?

84
00:04:06,000 --> 00:04:09,000
Maksud saya -- Pamela Anderson ada lebih banyak bahagian badan palsu di dalam badannya.

85
00:04:09,000 --> 00:04:11,000
Tetapi tak ada orang panggil dia cacat.

86
00:04:11,000 --> 00:04:16,000
(Gelak ketawa)

87
00:04:17,000 --> 00:04:21,000
Jadi majalah ini, melalui tangan pereka grafik Peter Saville,

88
00:04:21,000 --> 00:04:26,000
menemui pereka fesyen Alexander McQueen, and jurugambar Nick Knight,

89
00:04:26,000 --> 00:04:28,000
yang juga ingin mengkaji perbualan tersebut.

90
00:04:28,000 --> 00:04:31,000
Jadi, tiga bulan selepas TED, saya menaiki kapal terbang

91
00:04:31,000 --> 00:04:36,000
ke London, untuk membuat penggambaran fesyen pertama saya,

92
00:04:36,000 --> 00:04:37,000
yang anda boleh lihat di muka depan majalah ini --

93
00:04:37,000 --> 00:04:40,000
"Fashion-able"?

94
00:04:40,000 --> 00:04:44,000
Tiga bulan kemudian, saya memperaga untuk Alexander McQueen

95
00:04:44,000 --> 00:04:49,000
dengan memakai sepasang kaki kayu ukiran tangan dibuat daripada padatan abu.

96
00:04:49,000 --> 00:04:52,000
Tidak yang tahu - semua orang ingat kaki palsu ini adalah kasut kayu.

97
00:04:52,000 --> 00:04:54,000
Sebenarnya, saya telah membawa kaki palsu tersebut di pentas ini:

98
00:04:55,000 --> 00:04:59,000
Anggur-anggur, magnolia-magnolia -- memang menakjubkan.

99
00:05:00,000 --> 00:05:03,000
Hal-hal puisi.

100
00:05:03,000 --> 00:05:08,000
Puisi berpotensi mengangkat perkara-perkara yang membosankan dan diabaikan

101
00:05:08,000 --> 00:05:10,000
ke dunia seni.

102
00:05:10,000 --> 00:05:16,000
Ia boleh mengubah benda-benda yang menakutkan orang

103
00:05:16,000 --> 00:05:18,000
kepada sesuatu yang menarik perhatian mereka,

104
00:05:18,000 --> 00:05:21,000
untuk melihat dengan lebih lama,

105
00:05:21,000 --> 00:05:23,000
dan mungkin memahami.

106
00:05:23,000 --> 00:05:27,000
Saya mempelajari sendiri dari cabaran saya yang seterusnya.

107
00:05:27,000 --> 00:05:31,000
Artis Matthew Barney, dalam filem beliau yang bernama "The Cremaster Cycle."

108
00:05:31,000 --> 00:05:34,000
Waktu inilah timbulnya kesedaran

109
00:05:34,000 --> 00:05:36,000
bahawa kaki-kaki palsu saya adalah ukiran yang boleh dipakai.

110
00:05:36,000 --> 00:05:43,000
Dan pada saat ini, saya mula beralih dari keperluan untuk meniru kemanusian

111
00:05:43,000 --> 00:05:45,000
sebagai satu-satunya estetika yang ideal.

112
00:05:45,000 --> 00:05:49,000
Jadi, kami hasilkan apa yang orang panggil kaki kaca

113
00:05:49,000 --> 00:05:53,000
walaupun ianya adalah polyurethane yang lutsinar,

114
00:05:53,000 --> 00:05:55,000
juga dikenali sebagai bahan bola boling

115
00:05:55,000 --> 00:05:56,000
Beratnya!

116
00:05:56,000 --> 00:05:58,000
Kemudian, kami menghasilkan kaki-kaki yang dibentuk dibawah tanah

117
00:05:58,000 --> 00:06:02,000
dengan tanaman ubi kayu yang tumbuh di dalam, and ubi bit diatas

118
00:06:02,000 --> 00:06:04,000
dan jari kaki kekuningan yang cantik.

119
00:06:04,000 --> 00:06:06,000
Itu adalah gambar lebih dekat tentangnya.

120
00:06:06,000 --> 00:06:08,000
Kemudian, satu lagi watak adalah separuh-wanita, separuh harimau bintang --

121
00:06:08,000 --> 00:06:10,000
sedikit penghormatan kepada kehidupan saya sebagai seorang atlit.

122
00:06:10,000 --> 00:06:13,000
solekan prostetik selama 14 jam

123
00:06:13,000 --> 00:06:17,000
untuk menyerupai mahluk yang mempunyai cakar,

124
00:06:17,000 --> 00:06:21,000
kuku dan ekor yang bergerak-gerak,

125
00:06:21,000 --> 00:06:23,000
semacam tokek.

126
00:06:23,000 --> 00:06:24,000
(Gelak ketawa)

127
00:06:25,000 --> 00:06:29,000
Dan kemudian sepasang kaki yang kami hasilkan adalah ...

128
00:06:29,000 --> 00:06:31,000
kelihatan kaki-kaki ubur-ubur.

129
00:06:31,000 --> 00:06:33,000
juga polyurethane.

130
00:06:33,000 --> 00:06:36,000
Dan satu-satunya tujuan kaki-kaki ini,

131
00:06:36,000 --> 00:06:39,000
diluar konteks filem ini,

132
00:06:39,000 --> 00:06:42,000
adalah merangsang pancaindra dan menghidupkan imaginasi.

133
00:06:42,000 --> 00:06:45,000
Jadi, keinginanan adalah sangat penting.

134
00:06:45,000 --> 00:06:51,000
Hari ni, saya mempunyai duabelas pasang kaki-kaki palsu

135
00:06:51,000 --> 00:06:53,000
yang dibuat oleh pelbagai orang untuk saya,

136
00:06:53,000 --> 00:06:57,000
dan dengan kaki-kaki ini, saya mampu berjalan di atas pelbagai bentuk muka bumi.

137
00:06:57,000 --> 00:06:59,000
dan, saya berupaya mengubah ketinggian saya --

138
00:06:59,000 --> 00:07:01,000
Saya mempunyai lima ketinggian yang berlainan.

139
00:07:01,000 --> 00:07:03,000
(Gelak ketawa)

140
00:07:03,000 --> 00:07:05,000
Hari ni, ketinggian saya 6'1".

141
00:07:05,000 --> 00:07:08,000
Saya mempunyai kaki-kaki ni sejak satu tahun dahulu

142
00:07:08,000 --> 00:07:10,000
di Dorset Orthopaedic di England

143
00:07:10,000 --> 00:07:12,000
dan semasa saya membawanya pulang ke kediaman saya di Manhattan,

144
00:07:12,000 --> 00:07:14,000
pada malam pertama saya ke satu jamuan yang sangat ranggi.

145
00:07:14,000 --> 00:07:17,000
Dan seorang gadis yang saya kenali selama berberapa tahun

146
00:07:17,000 --> 00:07:19,000
dengan ketinggian biasa saya pada 5'8".

147
00:07:19,000 --> 00:07:21,000
Beliau terkejut apabila nampak saya,

148
00:07:21,000 --> 00:07:24,000
dan dia pun berkata, "Tingginya kamu!"

149
00:07:24,000 --> 00:07:26,000
Dan saya berkata, " Saya tahu. Bagus kan?"

150
00:07:26,000 --> 00:07:28,000
Maksud saya, ia seperti memakai jangkungan atas jangkungan,

151
00:07:28,000 --> 00:07:31,000
tetapi saya ada pengalaman baru dengan ketinggian pintu-pintu

152
00:07:31,000 --> 00:07:33,000
yang tidak pernah saya jangkakan.

153
00:07:33,000 --> 00:07:36,000
Dan saya seronok dengan pengalaman baru ini.

154
00:07:36,000 --> 00:07:38,000
Kemudian, beliau merenung saya

155
00:07:38,000 --> 00:07:40,000
dan berkata, " Tapi Aimee, ini tidak adil."

156
00:07:40,000 --> 00:07:43,000
(Gelak ketawa)

157
00:07:43,000 --> 00:07:45,000
(Tepukan)

158
00:07:45,000 --> 00:07:49,000
Yang menarik, beliau bukan sekadar berkata, beliau betul-betul maksudkannya.

159
00:07:49,000 --> 00:07:51,000
Tidak adil kamu boleh mengubah ketinggian,

160
00:07:51,000 --> 00:07:53,000
sesuka hati kamu.

161
00:07:53,000 --> 00:07:55,000
Pada masa itu saya tahu --

162
00:07:55,000 --> 00:07:58,000
bahawa perbualan saya dengan masyarakat

163
00:07:58,000 --> 00:08:00,000
sudah berubah secara mendadak

164
00:08:00,000 --> 00:08:02,000
di dekad akhir ini.

165
00:08:02,000 --> 00:08:07,000
Ini sudah bukan satu perbualan tentang menhadapi kekurangan.

166
00:08:07,000 --> 00:08:09,000
Ini adalah perbualan tentang kelebihan.

167
00:08:09,000 --> 00:08:13,000
Ia satu perbualan tentang pontensi.

168
00:08:13,000 --> 00:08:18,000
Kaki ataupun tangan protestik tidak lagi mewakili keperluan untuk menggantikan kehilangan ataupun kerugian.

169
00:08:18,000 --> 00:08:21,000
Ia juga boleh mewakili satu simbol dimana pemakai itu

170
00:08:21,000 --> 00:08:24,000
mempunyai keupayaan untuk membuat apa saja mereka ingini

171
00:08:24,000 --> 00:08:26,000
di ruangan itu.

172
00:08:26,000 --> 00:08:29,000
Jadi, orang-orang yang masyarakat lihat sebagai cacat

173
00:08:29,000 --> 00:08:34,000
kini, mereka boleh menjadi arkitek identiti mereka sendiri

174
00:08:34,000 --> 00:08:36,000
dan juga berterusan mengubah identiti-identiti tersebut

175
00:08:36,000 --> 00:08:38,000
melalui rekabentuk badan-badan mereka

176
00:08:38,000 --> 00:08:41,000
dari tempat pemberdayaan.

177
00:08:41,000 --> 00:08:46,000
Apa yang begitu seronok untuk saya sekarang adalah

178
00:08:46,000 --> 00:08:50,000
apabila kita menggabungkan teknologi terkini --

179
00:08:50,000 --> 00:08:52,000
seperti robotiks, bioniks --

180
00:08:52,000 --> 00:08:54,000
dengan puisi yang lama,

181
00:08:54,000 --> 00:09:00,000
kita sedang mendekati pemahaman kemanusiaan kita.

182
00:09:00,000 --> 00:09:05,000
Saya berasa bahawa, jika kita ingin menemui potensi sepenuhnya

183
00:09:05,000 --> 00:09:07,000
di kalangan kemanusiaan kita,

184
00:09:07,000 --> 00:09:11,000
kita harus meraikan kuasa yang begitu menakjubkan itu

185
00:09:11,000 --> 00:09:14,000
dan kecacatan mulia yang kita punyai.

186
00:09:14,000 --> 00:09:17,000
Saya teringat kepada Shylock yang ditulis oleh Shakespeare:

187
00:09:17,000 --> 00:09:21,000
"Jika anda tikam kami, tidak berdarah ke?,

188
00:09:21,000 --> 00:09:24,000
dan jika kamu menggeletek kami, tidak ketawa ke?"

189
00:09:24,000 --> 00:09:27,000
Ia adalah sifat kemanusiaan kita,

190
00:09:27,000 --> 00:09:29,000
dan semua pontensi di dalamnya,

191
00:09:29,000 --> 00:09:32,000
yang membuat kita cantik.

192
00:09:32,000 --> 00:09:33,000
Terima kasih.

193
00:09:33,000 --> 00:09:40,000
(Tepukan)