1
00:00:00,000 --> 00:00:03,000
من با یک گروه شامل300 کودک

2
00:00:03,000 --> 00:00:05,000
در سنین 6 تا 8 سال در یک موزه کودکان صحبت می کردم

3
00:00:05,000 --> 00:00:09,000
و یک کیف پر از پای مصنوعی همراه خود داشتم ،

4
00:00:09,000 --> 00:00:11,000
شبیه آنچه که شما این بالا مشاهده می کنید

5
00:00:11,000 --> 00:00:13,000
وآنها را روی یک میز برای بچه ها قرار دادم

6
00:00:13,000 --> 00:00:17,000
و براساس تجربه من ، می دانید ،کودکان بطور طبیعی در مورد

7
00:00:17,000 --> 00:00:19,000
چیزهایی که نمی دانند یا نمی فهمند ویا

8
00:00:19,000 --> 00:00:21,000
چیزهایی که برایشان بیگانه است کنجکاوند.

9
00:00:21,000 --> 00:00:23,000
آنها فقط وقتی یاد می گیرند که از تفاوت ها بترسند

10
00:00:23,000 --> 00:00:26,000
که بزرگسالان باعث شوند آنها اینگونه رفتار کنند.

11
00:00:26,000 --> 00:00:29,000
وشاید کنجکاوی طبیعی خود را سانسور می کند

12
00:00:29,000 --> 00:00:32,000
و یا همانطور که می دانید ، از سوال پرسیدن امتناع کنند

13
00:00:32,000 --> 00:00:34,000
به این امید که بچه های کوچک باادبی به نظر برسند.

14
00:00:34,000 --> 00:00:38,000
لذا، من با خودم فکر کردم که یک معلم کلاس اول بیرون، داخل راهرو

15
00:00:38,000 --> 00:00:41,000
به این بچه های بازیگوش می گوید:"هر کاری که می کنید

16
00:00:41,000 --> 00:00:43,000
فقط به پاهاش زل نزنید"

17
00:00:43,000 --> 00:00:45,000
اما ، البته نکته مهم همینجاست.

18
00:00:45,000 --> 00:00:48,000
به خاطر همین من آنجا بودم ، من می خواستم از آنها دعوت کنم که نگاه کنند و کشف کنند

19
00:00:48,000 --> 00:00:52,000
پس با بزرگترها معامله ای کردم

20
00:00:52,000 --> 00:00:55,000
که بچه ها بتوانند ، بدون بزرگترها، به مدت 2 دقیقه وارد اتاق شوند

21
00:00:55,000 --> 00:00:57,000
فقط خودشان.

22
00:00:57,000 --> 00:01:01,000
درها باز شد ، بچه ها سریع به سمت میز پاها آمدند

23
00:01:01,000 --> 00:01:04,000
کودکان کنجکاوی میکردند ،بهم تنه میزدند،انگشتهای پاها را تکان می دادند

24
00:01:04,000 --> 00:01:06,000
وآنها سعی می کردند تمام وزن خود را روی پای مخصوص دوی سرعت گذارند تا

25
00:01:06,000 --> 00:01:08,000
ببینند چه اتفاقی برای آن می افتد

26
00:01:08,000 --> 00:01:10,000
ومن گفتم،"بچه ها! خیلی سریع-

27
00:01:10,000 --> 00:01:14,000
من امروز صبح از خواب بیدار شدم، تصمیم گرفتم که از روی یک خانه بپرم

28
00:01:14,000 --> 00:01:16,000
نه یک خانه خیلی بزرگ ، حدودا دو یا سه طبقه-

29
00:01:16,000 --> 00:01:21,000
شما یک حیوان ، یک ابر قهرمان ،یک شخصیت کارتونی ،

30
00:01:21,000 --> 00:01:23,000
یا هر چیزی که بتوانید همین الان در تخیل خود بسازید، در نظر بگیرید

31
00:01:23,000 --> 00:01:25,000
چه نوع پایی برای من می ساختید؟"

32
00:01:25,000 --> 00:01:28,000
و فوراً یکی داد زد "کانگورو!"

33
00:01:28,000 --> 00:01:30,000
"نه ،نه ، نه!باید یک قورباغه باشد!"

34
00:01:30,000 --> 00:01:32,000
"نه.باید گو گو گجت باشد!"

35
00:01:32,000 --> 00:01:34,000
"نه ، نه ،نه! باید باورنکردنیها باشد."

36
00:01:34,000 --> 00:01:37,000
وچیزهای دیگری که من نمی شناختمشان

37
00:01:37,000 --> 00:01:39,000
وبعد یک بچه هشت ساله گفت ،

38
00:01:39,000 --> 00:01:43,000
"هی چرا پرواز نمی کنی؟"

39
00:01:44,000 --> 00:01:47,000
من وهمه افراد در اتاق با تعجب گفتیم "آره"

40
00:01:47,000 --> 00:01:49,000
(خنده حضار)

41
00:01:49,000 --> 00:01:52,000
وبه این صورت بود که من ازیک زنی که

42
00:01:52,000 --> 00:01:56,000
قرار بود بچه ها او را بعنوان یک "معلول" بشناسند

43
00:01:56,000 --> 00:02:01,000
به کسی تبدیل شدم که دارای پتانسیل هایی بود که بدن آنها هنوز آن توانایی را نداشت.

44
00:02:01,000 --> 00:02:03,000
به کسی که شاید حتی ابر توانا باشد.

45
00:02:03,000 --> 00:02:05,000
جالب بود.

46
00:02:05,000 --> 00:02:10,000
بعضی از شما در واقع من را یازده سال پیش در TED دیدید ،

47
00:02:10,000 --> 00:02:14,000
وصحبتهای بسیاری در باره اینکه چقدر این کنفرانس موجب تغییر زندگی می شود ، شده است

48
00:02:14,000 --> 00:02:18,000
هم برای سخنرانان وهم برای شرکت کنندگان ،ومن مستثنی نیستم.

49
00:02:18,000 --> 00:02:24,000
TED در واقع سکوی پرتابی برای ده سال بعد زندگی من بود.

50
00:02:24,000 --> 00:02:29,000
در آن زمان پاهایی که من نشان دادم در زمینه اعضای مصنوعی بسیار بدیع بود.

51
00:02:29,000 --> 00:02:31,000
من پاهای سرعتی ساخته شده از فیبر کربن موجی شکل داشتم.

52
00:02:31,000 --> 00:02:33,000
که طرح آن برگرفته از پشت پای یوز پلنگ بود ،

53
00:02:33,000 --> 00:02:35,000
که شاید شما آنرا دیروز روی صحنه دیده باشید.

54
00:02:35,000 --> 00:02:41,000
وهمچنین این پاهای سیلیکنی طبیعی رنگ شده و بسیار زنده

55
00:02:41,000 --> 00:02:45,000
بنابراین در آن زمان برای من فرصتی بود تا

56
00:02:45,000 --> 00:02:49,000
به مبتکران خارج از مجموعه پزشکی و سنتی اعضای مصنوعی اعلام کنم

57
00:02:49,000 --> 00:02:53,000
استعداد خود را در زمینه علم وهنر

58
00:02:53,000 --> 00:02:55,000
به ساخت پاهای مصنوعی وارد کنند.

59
00:02:55,000 --> 00:03:00,000
پس ما می توانیم از جداسازی شکل ، عملیات وزیبایی وهمچنین

60
00:03:00,000 --> 00:03:02,000
دادن ارزشهای متفاوت به آنها جلوگیری کنیم.

61
00:03:02,000 --> 00:03:06,000
خوب از خوش شانسی من بسیاری از افراد به این درخواست پاسخ دادند.

62
00:03:06,000 --> 00:03:11,000
و کار با یکی از شرکت کنندگان کنفرانس TED ،

63
00:03:11,000 --> 00:03:14,000
چی پرلمن ، که امیدوارم امروز در میان تماشاچیان باشد ،

64
00:03:14,000 --> 00:03:17,000
او سردبیر مجله ای به نام آی دی بود

65
00:03:17,000 --> 00:03:20,000
و عکس روی جلد مجله را به من اختصاص داد.

66
00:03:20,000 --> 00:03:23,000
این یک سفر فوق العاده را آغاز کرد.

67
00:03:23,000 --> 00:03:25,000
ملاقاتهایی جالب توجهی در آن زمان برای من پیش می آمد ،

68
00:03:25,000 --> 00:03:28,000
برای سخنرانی های بسیاری دعوت می شدم

69
00:03:28,000 --> 00:03:31,000
در مورد طراحی پاهای یوزپلنگی در سراسر دنیا.

70
00:03:31,000 --> 00:03:34,000
افراد زیادی از زن ومرد ، بعد از کنفرانس و سخنرانی من

71
00:03:34,000 --> 00:03:36,000
پیش من میآمدند.

72
00:03:36,000 --> 00:03:38,000
وگفتگو به این صورت بود که:

73
00:03:38,000 --> 00:03:42,000
"می دونی ایمی! تو بسیار جذاب هستی.

74
00:03:42,000 --> 00:03:44,000
تو معلول بنظر نمی آی."

75
00:03:44,000 --> 00:03:45,000
(خنده حضار)

76
00:03:45,000 --> 00:03:47,000
من فکر کردم"خوب این جالبه

77
00:03:47,000 --> 00:03:49,000
چون من احساس معلول بودن نمی کردم."

78
00:03:49,000 --> 00:03:54,000
واین گفتگوها چشمهای من را

79
00:03:54,000 --> 00:03:56,000
روی مساله ای باز کرد ، و آن زیبایی بود

80
00:03:56,000 --> 00:03:59,000
یک زن زیبا چطور باید به نظر برسد؟

81
00:03:59,000 --> 00:04:01,000
یک بدن سکسی چگونه است؟

82
00:04:01,000 --> 00:04:03,000
و جالب اینکه از نقطه نظر هویتی

83
00:04:03,000 --> 00:04:06,000
معلولیت چه معنایی دارد؟

84
00:04:06,000 --> 00:04:09,000
منظورم اینست که-- پامالا اندرسون بیشتر از من عضو مصنوعی دارد

85
00:04:09,000 --> 00:04:11,000
کسی به او معلول نمی گوید.

86
00:04:11,000 --> 00:04:16,000
(خنده حضار)

87
00:04:17,000 --> 00:04:21,000
لذا این مجله از طریق طراح گرافیک ، پیتر ساویل

88
00:04:21,000 --> 00:04:26,000
به دست اکساندر مک کویین ، طراح مد ، و نیک کنایت ، عکاس رسید

89
00:04:26,000 --> 00:04:28,000
کسانی که آنها نیز علاقه مند به کشف این همین مکالمات بودند

90
00:04:28,000 --> 00:04:31,000
لذا ، 3 ماه بعد از TED من خودم را

91
00:04:31,000 --> 00:04:36,000
در پروازی بسوی لندن یافتم ، و اولین کارهای مد خودم را شروع کردم

92
00:04:36,000 --> 00:04:37,000
که منتج به این جلد شد

93
00:04:37,000 --> 00:04:40,000
فشن - توانی ؟

94
00:04:40,000 --> 00:04:44,000
اولین نمایش مد خودم را ، سه ماه بعد از آن ، برای الکساندر مک کویین

95
00:04:44,000 --> 00:04:49,000
روی یک جفت پای چوبی که با دست و با استفاده از ذغال سفت تراش داده شده بود انجام دادم

96
00:04:49,000 --> 00:04:52,000
هیچ کس این مساله رو نمی دونست و همه فکر می کردند که اونها چکمه های چوبی هستند

97
00:04:52,000 --> 00:04:54,000
حقیقتش ، من الان اونها رو با خودم اینجا روی سن آوردم

98
00:04:55,000 --> 00:04:59,000
درخت انگور ، مگنولیا . واقعا که گیج کننده است

99
00:05:00,000 --> 00:05:03,000
مساله کاملا شاعرانه است

100
00:05:03,000 --> 00:05:08,000
شعر در واقع چیزی است که یک مساله پیش پا افتاده را متعالی می کند ویک موضوع بی اهمیت را

101
00:05:08,000 --> 00:05:10,000
به یک قلمرو هنر تبدیل می کند

102
00:05:10,000 --> 00:05:16,000
شعر می تواند چیز هایی را که مثلا برای مردم ترسناک هستند را

103
00:05:16,000 --> 00:05:18,000
به چیزی تبدیل کند که همه را به تماشای خود دعوت کند .

104
00:05:18,000 --> 00:05:21,000
ممکن است آنرا کمی طولانی تر کند

105
00:05:21,000 --> 00:05:23,000
و شاید هم قابل فهم

106
00:05:23,000 --> 00:05:27,000
این مساله رو من خودم در ماجراهای بعدی

107
00:05:27,000 --> 00:05:31,000
از هنرمندی به نام متئو بارنی در فیلمش به نام "چرخه کریماستر" یاد گرفتم

108
00:05:31,000 --> 00:05:34,000
این همانجایی بود که واقعا من متوجه شدم

109
00:05:34,000 --> 00:05:36,000
که پاهایی که من می سازم می تواند مصنوعاتی پوشیدنی باشند

110
00:05:36,000 --> 00:05:43,000
و حتی در همین مرحله، من پا رو فراتر از نیاز به جایگزینی برجستگی های انسانی

111
00:05:43,000 --> 00:05:45,000
به عنوان یک ایدئال زیبایی خواهی، گذاشتم

112
00:05:45,000 --> 00:05:49,000
لذا ما چیزی ساختیم که مردم آن را دوست دارند و به آن پای شیشه ای می گویند

113
00:05:49,000 --> 00:05:53,000
و در واقع آنها از پلی اورتان شفاف ساخته شده اند

114
00:05:53,000 --> 00:05:55,000
a.k.a از مواد توپ بولینگ

115
00:05:55,000 --> 00:05:56,000
و سنگین

116
00:05:56,000 --> 00:05:58,000
و بعد ما این پاها را ساختیم که در داخل شن قالب گیری شده بود

117
00:05:58,000 --> 00:06:02,000
و یک سیستم ریشه سیب زمینی مانند در آنها رشد می کند و ریشه های چغندر مانند از بالای آنها بیرون می زند .

118
00:06:02,000 --> 00:06:04,000
و یک پای برنجی خیلی دوست داشتنی

119
00:06:04,000 --> 00:06:06,000
که نمای نزدیک بهتری از دیگری دارد

120
00:06:06,000 --> 00:06:08,000
و شخصیت بعدی ما یک موجود نیمه زن نیمه چیتا بود

121
00:06:08,000 --> 00:06:10,000
بیعت دوباره من با زندگی ورزشی ام

122
00:06:10,000 --> 00:06:13,000
14 ساعت آرایش پای مصنوعی

123
00:06:13,000 --> 00:06:17,000
برای دست یافتن به یک موجودی که دارای پنچه های مصنوعی است

124
00:06:17,000 --> 00:06:21,000
پنجه و یک دم شلاق مانند که به اطراف حرکت می کند

125
00:06:21,000 --> 00:06:23,000
مثل مارمولک خانگی

126
00:06:23,000 --> 00:06:24,000
(خنده حضار)

127
00:06:25,000 --> 00:06:29,000
و یک جفت پای دیگری که ما با همکاری هم توانستیم بسازیم اینها بودند

128
00:06:29,000 --> 00:06:31,000
مثل پاهای عروس دریایی

129
00:06:31,000 --> 00:06:33,000
اینها هم از پلی اورتان ساخته شده اند

130
00:06:33,000 --> 00:06:36,000
و تنها دلیلی که اینگونه پاها می توانند عرضه شوند

131
00:06:36,000 --> 00:06:39,000
خارج از فیلم های سینمایی،

132
00:06:39,000 --> 00:06:42,000
این است که احساسات و تخیلات افراد را تحریک و مشتعل کند

133
00:06:42,000 --> 00:06:45,000
در واقع یکجور هوسبازی بود

134
00:06:45,000 --> 00:06:51,000
امروز من بیش از 12 جفت پای مصنوعی دارم

135
00:06:51,000 --> 00:06:53,000
که افراد مختلف آنها را برای من ساخته اند

136
00:06:53,000 --> 00:06:57,000
و با آنها مذاکرات مختلفی را روی زمین زیر پایم انجام میدهم

137
00:06:57,000 --> 00:06:59,000
و می توانم قد خودم را نیز افزایش بدهم

138
00:06:59,000 --> 00:07:01,000
من پنج مدل قد مختلف دارم

139
00:07:01,000 --> 00:07:03,000
(خنده حضار)

140
00:07:03,000 --> 00:07:05,000
امروز من 1 متر و 85 سانتیمتر هستم

141
00:07:05,000 --> 00:07:08,000
و من این پاها رو کمی بیشتر از یک سال پیش از

142
00:07:08,000 --> 00:07:10,000
موسسه ارتوپدی دورست در انگلستان دریافت کردم

143
00:07:10,000 --> 00:07:12,000
و وقتی آنها را به منزل خودم در منهتن بردم

144
00:07:12,000 --> 00:07:14,000
اولین شبی که در محله شروع به قدم زدن کردم ، به یک فرد رویایی بسیار زیبا تبدیل شده بودم

145
00:07:14,000 --> 00:07:17,000
و دختری آنجا بود که سالها بود که مرا می شناخت

146
00:07:17,000 --> 00:07:19,000
و می دانست که من در حالت عادی 1 متر 73 سانتیمتر هستم

147
00:07:19,000 --> 00:07:21,000
دهنش از تعجب باز مانده بود

148
00:07:21,000 --> 00:07:24,000
و گفته که :" تو اینقد بلند قد شدی !"

149
00:07:24,000 --> 00:07:26,000
و من جواب دادم که "می دونم ، خنده داره ؟"

150
00:07:26,000 --> 00:07:28,000
منظورم اینه که ، مثل این میمونه که یه پا روی پاهات پوشیده باشی

151
00:07:28,000 --> 00:07:31,000
و یک رابطه کاملا جدیدی رو با همسایه ها برقرارکردم

152
00:07:31,000 --> 00:07:33,000
رابطه ای رو که هرگز فکر نمی کردم بتوانم برقرار کنم

153
00:07:33,000 --> 00:07:36,000
و از این بابت بسیار شاد بودم

154
00:07:36,000 --> 00:07:38,000
و اون دختر به من نگاه کرد

155
00:07:38,000 --> 00:07:40,000
و گفت : "ولی ، ایمی ، این منصفانه نیست"

156
00:07:40,000 --> 00:07:43,000
(خنده حضار)

157
00:07:43,000 --> 00:07:45,000
(تشویق حضار)

158
00:07:45,000 --> 00:07:49,000
و اون درواقع داشت به یک چیز شگفت انگیز اشاره می کرد

159
00:07:49,000 --> 00:07:51,000
این منصفانه نیست که تو بتونی قدت رو بلند کنی

160
00:07:51,000 --> 00:07:53,000
اونقدر که بخواهی

161
00:07:53,000 --> 00:07:55,000
و این زمانی بود که من فهمیدم ...

162
00:07:55,000 --> 00:07:58,000
و این زمانی بود که من فهمیدم که مکالمه مردم در این مورد

163
00:07:58,000 --> 00:08:00,000
در دهه ای که گذشت

164
00:08:00,000 --> 00:08:02,000
عمیقا تغییر کرده

165
00:08:02,000 --> 00:08:07,000
دیگر مکالمه بر سر فایق آمدن بر نقص ها و معلولیت ها نبود

166
00:08:07,000 --> 00:08:09,000
این مکالمه بر سر زیاده خواهی بود

167
00:08:09,000 --> 00:08:13,000
مکالمه بر سر پتانسیل ها بود

168
00:08:13,000 --> 00:08:18,000
یک عضو مصنوعی، دیگر برای رفع نیاز به جایگزینی یک عضو از دست رفته، ارائه نمی شد

169
00:08:18,000 --> 00:08:21,000
حالا دیگر به عنوان یک سمبل پوشیدنی ها بود

170
00:08:21,000 --> 00:08:24,000
حالا دیگر قدرت آن وجود داشت که هرچه را بخواهند بسازند

171
00:08:24,000 --> 00:08:26,000
در این فضا

172
00:08:26,000 --> 00:08:29,000
لذا افرادی که تا کنون در اینگونه جوامع ، معلول نامیده می شدند

173
00:08:29,000 --> 00:08:34,000
حالا می توانند معمار هویت خود باشند

174
00:08:34,000 --> 00:08:36,000
و در واقع در ادامه بتوانند این هویت را نیز تغییر دهند

175
00:08:36,000 --> 00:08:38,000
با طراحی بدن هایشان

176
00:08:38,000 --> 00:08:41,000
از منظر توانمندبودن

177
00:08:41,000 --> 00:08:46,000
و چیزی که در حال حاضر من را هیجان زده می کند این است که

178
00:08:46,000 --> 00:08:50,000
تلفیق پیش رفته ترین فناوری های ...

179
00:08:50,000 --> 00:08:52,000
روباتیک ، بیونیک ...

180
00:08:52,000 --> 00:08:54,000
با اشعار قدیمی،

181
00:08:54,000 --> 00:09:00,000
ما داریم به فهم انسانیت جامع نزدیک تر می شویم

182
00:09:00,000 --> 00:09:05,000
من فکر می کنم که اگر ما می خواهیم پتانسیل های خود را

183
00:09:05,000 --> 00:09:07,000
در علوم انسانی بطور کامل بشناسیم

184
00:09:07,000 --> 00:09:11,000
نیاز به جشن گرفتن آن نیروهایی داریم که قلب انسان را می شکند

185
00:09:11,000 --> 00:09:14,000
و آن معلولیت های با شکوهی که همه ما ها داریم

186
00:09:14,000 --> 00:09:17,000
من به یاد آن جمله معروف شایلاک در متون شکسپیر می افتم :

187
00:09:17,000 --> 00:09:21,000
"اگر که ما را زخمی کنی، ما خونی نخواهیم ریخت ؟

188
00:09:21,000 --> 00:09:24,000
و اگر ما را غلغلک بدهی ، ما نخواهیم خندید ؟"

189
00:09:24,000 --> 00:09:27,000
این انسانیت ماست

190
00:09:27,000 --> 00:09:29,000
و تمام پتانسیلی که درون ماست

191
00:09:29,000 --> 00:09:32,000
که ما را زیبا می کند

192
00:09:32,000 --> 00:09:33,000
متشکرم

193
00:09:33,000 --> 00:09:40,000
(تشویق حضار)