Shah Rukh Kha:
"Kızlar görülmeli, duyulmamalı."

"Sessiz ol." veya "Kapa çeneni."

Bu kelimeler kız çocuklarını susturmak 
niyetiyle sık bir şekilde kullanılır,

çocukluktan itibaren

yetişkinliğe ve yaşlılığa kadar.

Sıradaki konuşmacımızı
tanıtmaktan gurur duyuyorum,

kadın sesinin gerçek bir şampiyonu,

Dünya Bankası, Birleşmiş Milletler

ve Hindistan'daki ve dünyadaki
çeşitli STK'ler için

yoksulluk, cinsiyet ve gelişim danışmanı.

Kendisini, kültürel detektif
olarak tanıtıyor.

Ünlü sosyal bilimci ve yazarı
karşılamak için sesimizi yükseltelim,

Deepa Narayan.

(Müzik)

(Alkış)

Her ebeveynin amacı
iyi bir kız çocuğu yetiştirmek

ama aslında yaptıkları şey,

kız çocuklarını sınırlamak,
kısıtlamak ve ezmek.

Kızlarını ezerek,
taciz edilmelerine hazırlıyorlar.

Bu, hiçbir ebeveynin tahammül
edemeyeceği kadar yıkıcı olurdu,

bu sebeple maskelendi.

Hindistan'da buna "ayarlamak" diyoruz.

Eminim bu kelimeyle karşılaştınız.

"Canım, biraz ayarlan.

Kendini ayarla.

Ne olursa olsun, kendini ayarla."

Ayarlamak, kızlara güçsüz olmayı,
var olmamayı, görünmemeyi

ve benliksiz olmayı öğretirken

erkeklere dünya üzerindeki gücü
ve otoriteyi ellerine almayı öğretmekte.

Biz de bu sırada cinsiyet eşitliği
ve kadınların güçlendirilmesi hakkında

konuşmaya devam ediyoruz.

2012 yılında, Delhi’de hareket hâlindeki
bir otobüste toplu tecavüzden sonra

tacizin gerçek sebeplerini
öğrenmek istedim.

Çok basit bir soruyu sormaya başladım.

Senin için iyi bir adam
veya iyi bir kadın olmak ne demek?

Cevaplara o kadar çok şaşırdım ki

özellikle genç insanların cevaplarına,

bu proje, araştırma projesi hâline geldi
ve hayatıma egemen oldu.

Üç yıl boyunca, 600'den fazla, eğitimli,
orta sınıf kadın, adam ve çocuk dinledim.

1.800 saat dinledim,

8.000 sayfa not aldım

ve hepsini anlamak için
bir yıl daha harcadım.

Günümüzde, çevremizde birçoğunuz gibi,
buradakilerin tamamı gibi, benim gibi

iyi giyimli, eğitimli kadınlar görüyoruz
ve dünyanın değiştiğini düşünüyoruz

fakat bu dışsal değişiklikler
son derece yanıltıcı

çünkü içsel olarak değişmedik.

Bugün fakir insanları konuşmayacağım.

Sadece orta sınıf
ve üst sınıf hakkında konuşacağım

çünkü en çok bizler inkâr ediyoruz.

Kadınlar eğitildiklerinde,
çalıştıklarında ve kazançları olduğunda

eşit, güçlü ve özgür olacaklar diye
tekrar tekrar söyleyen bizdik.

Öyle değiller.

Neden?

Araştırman sonunda, kadınları silen,

kadınların görünmez olmasına sebep olan
yedi alışkanlık belirledim

fakat bu alışkanlıklar devam ediyor

çünkü bize çok tanıdık geliyorlar

ve biz onları iyilik ve ahlaklılık
olarak görüyoruz.

İyi ve ahlaki olan herhangi bir şeyi
niçin bırakalım ki?

Bir yandan çocuklarımızı seviyoruz,

kızlarımızı seviyoruz,

diğer yandan onları eziyoruz.

Birinci alışkanlık: Vücudun yok.

Bir kızı hayalet hâline
getirmek için ilk adım

vücudunun kaybolmasını sağlamak,
vücudu yokmuş gibi davranmak.

23 yaşındaki Akangsha dedi ki

"Biz aile içerisinde hiçbir zaman
vücut hakkında konuşmazdık."

Bu sessizliğin içinde
milyonlarca kız cinsel tacize uğruyor

ve annelerine bile söylemiyorlar.

Başkalarından gelen negatif yorumlar,
kadınların %90'ının

vücutlarından memnun 
olmamasına sebep oluyor.

Bir kız vücudunu reddettiğinde

tek evini reddediyor

ve görünmezlik ve güvensizlik,
onun sağlam olmayan temeli hâline geliyor.

İkinci alışkanlık: Sessiz ol. Kes sesini.

Eğer var olmamalıysanız

ve vücudunuz yoksa nasıl sesiniz olabilir?

Neredeyse her kadının dediği gibi

''Küçükken annem beni azarlar

ve 'Sakın konuşma, sessiz ol,

sakin konuş, asla itiraz etme
ve sakın cevap verme.

Cevap verme.' derdi".

Eminim hepiniz bunu duymuşsunuzdur.

Bu yüzden kızlar korkuyor ve siniyorlar.

Sessiz kalıyorlar

ve "Boş ver. Bırak gitsin.

Bir anlamı yok. Zaten kimse
umursamıyor." diyorlar.

Eğitimli kadınlar, birinci sorunlarının,

sanki onları boğmaya hazır bir ayak,
boğazlarına basmışçasına

konuşma imkânlarının
olmadığını söylediler.

Sessiz kalmaları onları pasifleştirir.

Üçüncü alışkanlık: İnsanları mutlu et.

Diğer insanları mutlu et.

Herkes, sömürüldüğünde bile
her zaman gülümseyen,

hiç hayır demeyen,
hiç sinirlenmeyen kadınları sever.

18 yaşındaki Amisha dedi ki

''Babam 'Sen gülümsemedikçe 
kendimi iyi hissetmiyorum.' dedi.

Bu yüzden gülümsüyor.

Babası aslında kızına kendi mutluluğunun

kızının mutluluğundan
daha önemli olduğunu öğretiyor.

Her gün herkesi mutlu etmeye çalışmaları,

kızları karar vermekten
korkar hâle getiriyor.

Bu sebepten onlara sorulunca

"Her neyse, ne olursa olsun.

Her şey bana uyar." diyorlar.

25 yaşındaki Darsha,

büyük gururla

''Ben esneğim.

Ben, diğerleri beni nasıl isterse
öyle oluyorum." dedi.

Bu tür kızlar hayallerini ve arzularını

feda ediyorlar.

Depresyon hariç

hiç kimse onları fark etmiyor bile.

Depresyon sessizce girer.

Kızlar bir parçalarını daha kaybederler.

Dördüncü alışkanlık: Cinsiyetsizsin.

Sanıyorum 1,3 milyar nüfusu ile

seks Hindistan’a hiç yabancı değil.

İnsanlar artık kadınların cinsel 
istekleri olduğunu anlıyorlar

ve bunu kabul ediyorlar.

Fakat kendi vücuduna
sahip olmasına izin verilmeyen,

kendi vücudu hakkında eğitilmeyen,

cinsel tacize uğramış,

hayır diyemeyen,

utanma duygusu ile doldurulmuş kadınlar
cinsel arzularını nasıl elde edebilirler?

Kadının cinselliği bastırılmıştır.

Beşinci alışkanlık: 
Kadınlara sakın güvenme.

Kadınlar birlikte hareket ederse 
dünya nasıl değişir bir düşünün

ama kültürel değerlerimiz erkeğe saygıya

ve aile kurumuna
daha çok önem verdiği için

bu gerçekleşemiyor.

Kadınların çoğu dedi ki

"Sadece güvenilir bir kadın tanıyorum,

o da benim."

30 yaşındaki Ruchi bile

Delhi Üniversitesi'nde, kadınların
güçlendirilmesi üzerinde

çalışmasına rağmen

"Kadınlara güvenmiyorum. Çabuk
kıskanıyor ve dedikodu yapıyorlar." dedi.

Açıkçası, şehirlerde

kadınlar kadın gruplarına katılmıyorlar

ve nedeni sorulunca
"Dedikoduya zamanımız yok." diyorlar.

Yalnız bir kadını yıkmak daha kolaydır.

Altıncı alışkanlık:
Sorumluluk arzudan önemli.

15 yaşında olmasına rağmen Muskan,
'iyi bir kızın' uzun bir tanımını verdi.

"O kibar, nazik, görgülü, sevecen,
şefkatli, dürüst ve itaatkârdır.

Yaşlılara saygı gösterir,
herkese koşulsuz yardım eder,

başkalarına iyi davranır
ve görevlerini yerine getirir."

Yorucu, değil mi?

Sen görevlerini yerine getirdiğin zaman,

küçük de olsa kalan arzular da kaybolur.

Fedakâr annelerin konuşacak
bir şeyleri kalmadığı zaman,

yemek hakkında konuşurlar,

"Bugün ne yedin? Akşam yemeğini yedin mi?
Ne yiyeceksin?" gibi.

24 yaşındaki Saurabh gibi erkekler de
bu tür kadınlara "sıkıcı" diyorlar.

Kadın, artık hâline geliyor.

Yedinci alışkanlık: Tamamen bağımlı ol.

Bu alışkanlıklar,
bütün kadınları ezip korkutuyor,

hayatta kalmaları için
erkeklere bağımlı hâle getiriyor

ve bu, erkek egemen sistemin
devam etmesine sebep oluyor.

Bize iyilik ve ahlak hakkında öğretilen
yedi alışkanlığın hepsi

kadınların elinden hayatlarını söküp alır

ve erkekleri, kadınlara
eziyet edecek pozisyona koyar.

Hepimiz değişmeliyiz.

Ama bunu nasıl yapacağız?

Alışkanlık sadece bir alışkanlıktır.

Her alışkanlık öğrenilmiştir,

bu demek ki biz
bu alışkanlardan vazgeçebiliriz

ve bu kişisel değişim çok önemlidir.

Ben de değişmek zorundaydım.

Ancak bu, milyonlarca kadını
ezen sistemi değiştirmiyor.

Bu yüzden köklere geri dönmeliyiz.

İyi bir kadın ve iyi bir erkek
tanımlarını değiştirmeliyiz

çünkü bu, her toplumun temelidir.

Esnek kadınlara ihtiyacımız yok,
esnek tanımlara ihtiyacımız var,

erkekler için de.

Bu büyük toplumsal değişim
erkeklerin katılımı olmadan gerçekleşemez.

Sizlere ihtiyacımız var.

Güçlü değişimler için erkeklerin

değişimin öncüleri olmasına
ihtiyacımız var.

Yoksa gençlerin

güvenli ve özgür olmalarına

200 yıl daha var.

Erkeklerin de desteğiyle yarım milyar
kadının birbiriyle bilgi paylaşımı için,

hem kişisel hem de politik değişim için
bir araya geldiğini hayal edin.

Erkekleri kendi gruplarında düşünün,

kadın ve erkeklerin
sadece birbirlerini dinlemek için

bir araya geldiklerini düşünün,

ön yargısız, birbirlerini suçlamadan,
yargılamadan, birbirlerinden utanmadan.

Bir düşünün ne kadar değişebiliriz.

Biz bunu birlikte yapabiliriz.

Kadınlar, kendinizi düzeltmeyin.

Erkekler, kendinizi düzeltin.

Şimdi zamanıdır.

Teşekkürler.

(Alkış)

SRK: Çok güzel anlattın.

Deepa'yı alkışlayalım.

Onu dinlerken kadınlarla yaptığımız
en basit konuşmalarda bile

saldırgan olduğumuzu fark ettim.

Mesela, ben bazen kızıma bunu söylüyorum,

"Canım, gülmen beni çok mutlu ediyor,
gülmezsen üzülüyorum."

Özür dilerim, tekrarlamayacağım.

Bugünden itibaren kızıma
şunu söyleyeceğim:

"Ne yaparsan yap,
ben sevmesem de mutlu olurum."

Nasılım, ne düşünüyorsun?

(Alkış)

Bizim çok iyi durumdadır diye
düşündüğümüz kızlardan

yerine getirilmemiş bunca hikâyeyi, arzuyu

ve yeterince bağımsız olamamayı
dinleyince kendini nasıl hissettin?

DN: Çok üzüldüm.

Ben çok şok oldum
ve bu yüzden kendimi durduramadım

çünkü bir araştırma yapma
ve kitap yazma gibi bir düşüncem yoktu.

Daha önce 17 kitap yazdım
ve kendime "İşim bitti." demiştim

ama St. Stephan College'a gittiğimde

ki o, Delhi'deki en elit üniversite,
genç kadın ve erkeğin,

kadın ve erkek olmanın onlara ne anlam
ifade ettiğini anlatmalarını dinledim.

Benim gibi hissetmiyorlar, daha ziyade
annemin dönemindeymiş gibi düşünüyorlar.

Bu yüzden birçok farklı
üniversitelere gittim.

Bana çarpıcı gelen şey şuydu:

Her kadın kendini yalnız hissediyor,

korkusunu ve davranışlarını saklıyor

çünkü kendini suçlu hissediyor.

Kişisel bir suç değil, bu eğitimin hatası

ve bence en büyük keşif şu ki

taklit etmeyi bırakırsak

etrafımız da değişecek.

KRK: Kızlar, siz Deepa'nın
söylediklerine hemfikir misiniz?

(Alkış)

O kızı görüyor musun,

"Dediğini duydun mu?
Sen bana bunu dedin." diyor.

Evet, böyle olmalı.

Siz erkekler ayarlanın. 
Biz artık ayarlanmayacağız.

(Alkış)

Çok teşekkürler.
İyi akşamlar. Teşekkürler.

(Alkış)