WEBVTT

00:00:21.190 --> 00:00:23.890
Życie zadaje nam pytania.

00:00:25.493 --> 00:00:27.800
Jednym z najważniejszych jest:

00:00:28.900 --> 00:00:33.575
"Co zrobisz 
z trudnymi myślami i uczuciami?"

00:00:36.330 --> 00:00:39.801
Jeśli czujesz wstyd lub lęk,

00:00:41.140 --> 00:00:43.368
życie właśnie zadało ci pytanie.

NOTE Paragraph

00:00:44.840 --> 00:00:47.240
Zaraz masz wygłosić 
prelekcję TEDx,

00:00:47.890 --> 00:00:50.090
a w umyśle zaczyna się wrzawa.

00:00:51.050 --> 00:00:53.449
Co zamierzasz z tym zrobić?

00:00:55.800 --> 00:00:58.444
Dobre pytanie. (Śmiech)

00:01:00.930 --> 00:01:04.120
Odpowiedź na to i podobne pytania

00:01:04.910 --> 00:01:07.203
mówi wiele o trajektorii naszego życia.

00:01:08.083 --> 00:01:10.640
Czy będzie się toczyć 
w pozytywnym kierunku,

00:01:11.090 --> 00:01:15.290
w stronę dobrobytu,
miłości, wolności i współtworzenia,

00:01:16.010 --> 00:01:19.207
czy coraz niżej, w patologię i rozpacz.

00:01:22.470 --> 00:01:27.953
Opowiem o tym, że wewnątrz nas
jest odpowiedź na to pytanie.

00:01:28.750 --> 00:01:30.582
Przynajmniej jej zalążek.

00:01:32.020 --> 00:01:36.562
Jednak nasz arogancki, rozgadany, 
rozwiązujący problemy,

00:01:37.330 --> 00:01:41.656
analityczny i pełen sądów umysł
takiej odpowiedzi nie ma.

00:01:43.360 --> 00:01:47.690
Ciągle kusi nas,
żeby zboczyć na niewłaściwy tor.

00:01:50.320 --> 00:01:52.340
Nazywam się Steve Hayes.

00:01:53.040 --> 00:01:55.920
Od 30 lat badam
wraz ze współpracownikami

00:01:57.090 --> 00:02:00.010
niewielki zbiór procesów psychicznych

00:02:00.460 --> 00:02:03.610
- wymyślna nazwa na coś, co robią ludzie -

00:02:03.850 --> 00:02:06.170
elastyczność psychologiczną.

00:02:08.030 --> 00:02:11.522
To zestaw odpowiedzi na to pytanie.

00:02:13.900 --> 00:02:16.720
W ponad tysiącu badań wykazaliśmy,

00:02:17.520 --> 00:02:20.070
że elastyczność psychologiczna 
pozwala przewidzieć

00:02:20.740 --> 00:02:23.653
czy będziesz mieć problem psychiczny:
lęki, depresję, uraz?

00:02:24.210 --> 00:02:27.102
Jeśli masz jeden, to przewiduje
czy rozwiniesz kolejny.

00:02:27.650 --> 00:02:30.338
Pozwala przewidzieć ich nasilenie
i przewlekłość.

00:02:31.240 --> 00:02:34.270
Pozwala też przewidzieć wiele 
innych ważnych rzeczy,

00:02:35.120 --> 00:02:37.760
wykraczających poza psychopatologię.

00:02:38.760 --> 00:02:41.269
Jakim będziesz rodzicem?

00:02:42.066 --> 00:02:43.800
Jakim pracownikiem?

00:02:44.580 --> 00:02:48.259
Czy poradzisz sobie z behawioralnymi
wyzwaniami związanymi z chorobą fizyczną?

00:02:49.036 --> 00:02:51.240
Czy będziesz trzymać się planu ćwiczeń?

00:02:51.950 --> 00:02:54.348
Wszędzie, gdzie dociera ludzki umysł,

00:02:55.020 --> 00:02:58.331
elastyczność psychologiczna ma znaczenie.

00:03:02.750 --> 00:03:05.313
W tej prelekcji

00:03:06.070 --> 00:03:09.660
objaśnię podstawy naukowe
elastyczności psychologicznej.

00:03:10.770 --> 00:03:13.440
Nauczyliśmy się,
jak zmieniać te procesy.

00:03:14.221 --> 00:03:15.777
W trakcie kilkuset badań

00:03:16.260 --> 00:03:19.110
z zastosowaniem terapii 
akceptacji i zaangażowania (ACT)

00:03:19.520 --> 00:03:21.120
oraz pokrewnymi metodami

00:03:21.760 --> 00:03:23.940
wykazaliśmy, że można ją zmieniać.

00:03:24.620 --> 00:03:26.080
W wyniku zmian

00:03:26.610 --> 00:03:29.140
negatywne kierunki życia 
stają się pozytywne,

00:03:29.710 --> 00:03:32.886
wpływając na wszystkie
wspomniane sfery i wiele innych.

00:03:35.390 --> 00:03:37.490
Zatem przeprowadzę was teraz

00:03:39.400 --> 00:03:42.886
przez części składowe 
elastyczności psychologicznej.

00:03:44.390 --> 00:03:47.545
Wrócimy razem do momentu
z mojej przeszłości

00:03:48.800 --> 00:03:50.630
kiedy 34 lata temu


00:03:51.240 --> 00:03:54.615
po raz pierwszy skręciłem
z pełną mocą w tę stronę.

00:03:56.060 --> 00:03:57.320
Dziesiątki lat temu.

00:03:58.900 --> 00:04:01.045
34 lata temu o drugiej nad ranem

00:04:01.950 --> 00:04:04.752
na brązowo-złotym puszystym dywanie,

00:04:05.630 --> 00:04:07.418
ze skulonym ciałem,

00:04:08.078 --> 00:04:10.837
a z pewnością z umysłem w takiej postawie.

00:04:14.270 --> 00:04:17.042
Przez ostatnie dwa czy trzy lata

00:04:17.700 --> 00:04:21.299
pogrążałem się
w piekle ataków paniki.

00:04:23.120 --> 00:04:26.210
Po raz pierwszy zdarzyło mi się to
na strasznym zebraniu wydziału.

00:04:27.140 --> 00:04:30.305
Musiałem patrzeć 
jak profesorowie walczą między sobą.

00:04:30.920 --> 00:04:33.930
Tak, jak to potrafią 
tylko dzikie zwierzęta


00:04:34.320 --> 00:04:36.930
i profesorowie. (Śmiech)

00:04:41.890 --> 00:04:44.659
Chciałem ich błagać, żeby przestali.

00:04:46.110 --> 00:04:49.860
Zamiast tego doświadczyłem
pierwszego ataku paniki.

00:04:51.280 --> 00:04:53.936
Kiedy przyszła moja kolej,

00:04:54.440 --> 00:04:58.880
nie byłem w stanie wydobyć z siebie głosu.

00:05:01.408 --> 00:05:04.950
Wskutek szoku, przerażenia i zawstydzenia

00:05:05.680 --> 00:05:08.310
pierwszym publicznym atakiem paniki,

00:05:09.050 --> 00:05:11.460
zrobiłem wszystkie
logiczne, zdroworozsądkowe,

00:05:11.890 --> 00:05:15.150
sensowne i patologiczne rzeczy,
do których skłania nas umysł.

00:05:15.890 --> 00:05:17.895
Próbowałem uciekać od lęku.

00:05:19.270 --> 00:05:21.266
Próbowałem z nim walczyć.

00:05:22.060 --> 00:05:25.205
Próbowałem się przed nim chować.

00:05:25.520 --> 00:05:27.210
Siedziałem pod drzwiami.

00:05:27.400 --> 00:05:29.900
Widziałem, jak nadchodzi.
Sprzeciwiałem się mu.

00:05:30.170 --> 00:05:32.180
Brałem środki uspokajające i tak dalej.

00:05:33.194 --> 00:05:37.520
Wtedy ataki paniki stały się
częstsze i silniejsze.

00:05:38.300 --> 00:05:42.199
Najpierw w pracy, potem w podróży.

00:05:43.540 --> 00:05:47.920
Potem w restauracjach, w kinach, 
windach, przy telefonie.

00:05:49.300 --> 00:05:52.400
Potem nawet w domowym zaciszu.

00:05:54.680 --> 00:05:59.160
Wreszcie budziłem się z głębokiego snu
o drugiej nad ranem

00:06:00.200 --> 00:06:02.990
już pogrążony w ataku paniki.

00:06:06.660 --> 00:06:10.701
Ale tej nocy, na brązowo-złotym dywanie,

00:06:13.070 --> 00:06:17.855
kiedy obserwowałem fale lęku
i wrażenia płynące z ciała,

00:06:18.740 --> 00:06:20.990
było inaczej.

00:06:22.340 --> 00:06:24.850
Tej nocy było nawet straszniej,

00:06:25.450 --> 00:06:27.420
ale z pewną dozą satysfakcji.

00:06:29.260 --> 00:06:31.830
Nie miałem już ataku paniki.

00:06:33.370 --> 00:06:35.957
Umierałem na atak serca.

00:06:37.710 --> 00:06:39.310
Wszystko za tym przemawiało.

00:06:40.170 --> 00:06:41.770
Czułem ucisk w piersiach.

00:06:42.120 --> 00:06:44.010
Przeszywał mnie ból w dół ramienia.

00:06:44.480 --> 00:06:46.070
Pociłem się niesamowicie.

00:06:46.500 --> 00:06:48.520
Serce kołatało dziko i nieregularnie.

00:06:49.080 --> 00:06:51.130
Ten sam pajęczy głos, który mówił kiedyś:

00:06:51.760 --> 00:06:56.570
"Uciekaj", "Walcz", "Ukryj się przed lękiem",

00:06:57.737 --> 00:07:01.780
teraz mówił mi: "Zadzwoń.
Nie możesz jechać w tym stanie".

00:07:02.540 --> 00:07:05.802
"Umierasz. Wezwij karetkę".

00:07:07.380 --> 00:07:10.490
"To nie żart. Dzwoń!"

00:07:12.890 --> 00:07:17.769
Minuty mijały,
a ja nie sięgnąłem po słuchawkę.

00:07:18.970 --> 00:07:21.570
Towarzyszyło mi poczucie
opuszczania ciała

00:07:21.970 --> 00:07:23.540
i patrzenia na siebie z góry.

00:07:24.740 --> 00:07:29.360
Wyobraziłem sobie, co by było,
gdybym zadzwonił.

00:07:31.720 --> 00:07:35.620
Klatka po klatce, jak w zwiastunie filmu.

00:07:38.300 --> 00:07:41.840
Usłyszałem ratowników medycznych
idących po schodach,

00:07:42.250 --> 00:07:44.718
uderzanie w cienkie, puste drzwi.

00:07:45.680 --> 00:07:47.439
Podróż karetką,

00:07:48.010 --> 00:07:49.310
kabelki i rurki.

00:07:49.620 --> 00:07:51.433
Zatroskany wzrok pielęgniarek,

00:07:52.143 --> 00:07:53.940
kiedy prowadzono mnie na oddział.

00:07:55.440 --> 00:07:57.100
Aż wreszcie ostatni kadr,

00:07:58.230 --> 00:08:00.070
ostatnia scena zwiastuna filmowego.

00:08:00.960 --> 00:08:02.580
Nagle zdaję sobie sprawę,

00:08:03.250 --> 00:08:05.110
o czym to film.

00:08:06.850 --> 00:08:08.680
Patrzyłem i powtarzałem:

00:08:09.070 --> 00:08:11.230
"Proszę, Boże, tylko nie to".

00:08:14.920 --> 00:08:18.730
W ostatniej scenie
leżałem na noszach w izbie przyjęć.

00:08:19.730 --> 00:08:21.270
Pojawił się młody lekarz,

00:08:21.990 --> 00:08:24.540
według mnie zbyt wyluzowany.

00:08:28.010 --> 00:08:31.530
Podszedł i mogłem zobaczyć
uśmieszek na jego twarzy.

00:08:32.600 --> 00:08:34.382
Wiedziałem, co się stanie.

00:08:36.689 --> 00:08:38.308
Zbliżył się i powiedział:

00:08:38.980 --> 00:08:40.698
"Doktorze Hayes,

00:08:41.729 --> 00:08:43.870
nie ma pan zawału".

00:08:44.880 --> 00:08:46.680
Uśmieszek się poszerzył.

00:08:47.790 --> 00:08:50.301
"Ma pan atak paniki".

00:08:52.850 --> 00:08:55.512
Wiedziałem, że to prawda.

00:08:57.220 --> 00:09:00.341
To był tylko kolejny poziom piekła.

00:09:02.450 --> 00:09:04.506
Z ust wydobył mi się krzyk,

00:09:05.660 --> 00:09:07.958
dziwny, chrapliwy dźwięk.

00:09:10.190 --> 00:09:11.995
Brzmiał właśnie tak.

00:09:13.170 --> 00:09:16.870
(Krzyczy)

00:09:21.660 --> 00:09:24.160
Kiedy odbijałem się od dna,

00:09:24.950 --> 00:09:26.450
otworzyły się inne drzwi.

00:09:28.720 --> 00:09:30.160
Nie pamiętam, ile to trwało.

00:09:30.680 --> 00:09:32.689
Przyszło kilka minut później.

00:09:33.470 --> 00:09:36.510
Z rzadko odwiedzanej,
lecz do głębi mojej części mnie,

00:09:36.710 --> 00:09:38.280
znajdującej się za oczami,

00:09:38.460 --> 00:09:39.961
tej bardziej duchowej.

00:09:41.530 --> 00:09:43.510
Z samej duszy, jeśli można to tak ująć,

00:09:43.710 --> 00:09:45.400
popłynęły słowa.

00:09:46.045 --> 00:09:48.715
Wypowiedziałem je głośno w przestrzeń
o drugiej rano.

00:09:50.185 --> 00:09:51.240
Powiedziałem:

00:09:52.290 --> 00:09:54.271
"Nie wiem, kim jesteś,

00:09:55.460 --> 00:10:00.110
ale najwyraźniej możesz mnie zranić.

00:10:02.507 --> 00:10:05.530
Ale nie możesz jednego.

00:10:06.721 --> 00:10:12.200
Nie odwrócisz mnie 
od mojego własnego doświadczenia.

00:10:12.910 --> 00:10:14.489
Nie możesz tego zrobić”.

00:10:20.420 --> 00:10:24.021
Moje wówczas o wiele młodsze ciało
zaczęło w bólu wstawać.

00:10:28.420 --> 00:10:32.189
Wysuszone i palące ścieżki łez na twarzy

00:10:32.950 --> 00:10:36.330
wskazywały, że byłem tam bardzo długo.

00:10:38.650 --> 00:10:41.850
Wyprostowałem się i obiecałem sobie:

00:10:44.970 --> 00:10:50.741
"Nigdy więcej 
nie będę od siebie uciekał".

00:10:53.820 --> 00:10:56.544
Nie wiedziałem, jak to osiągnąć.

00:10:57.540 --> 00:10:59.531
Szczerze mówiąc wciąż się uczę.

00:11:01.720 --> 00:11:05.671
Nie miałem pojęcia, 
jak wprowadzić to w życie innych.

00:11:07.290 --> 00:11:12.984
Nauczyłem się dopiero podczas pracy
z terapią akceptacji i zaangażowania,

00:11:13.745 --> 00:11:15.800
a to było daleko przede mną.

00:11:16.940 --> 00:11:18.540
W ciągu tych 34 lat

00:11:18.780 --> 00:11:21.180
nie było ani jednego dnia,

00:11:21.460 --> 00:11:24.210
w którym nie pamiętałbym 
o mojej obietnicy.

00:11:25.220 --> 00:11:27.880
Stając w ten sposób,

00:11:28.840 --> 00:11:32.030
a podświadomie wiesz, 
że to właściwa postawa

00:11:32.377 --> 00:11:34.757
do obcowania z bólem i cierpieniem,

00:11:35.114 --> 00:11:36.964
coś zaczyna się dziać.

00:11:38.574 --> 00:11:41.874
Teraz mogę ująć w słowa,
co nauka mówi o tej postawie.

00:11:42.579 --> 00:11:44.720
To emocjonalna otwartość.

00:11:45.090 --> 00:11:48.770
Przeżycie tego, co jest do przeżycia.
Nawet, jeśli to trudne.

00:11:49.660 --> 00:11:53.260
Zdolność do przyjrzenia się swoim myślom,
a nie tylko przeżywania ich.

00:11:54.016 --> 00:11:57.036
Nie pozwalanie na to, 
by przysłaniały wszystko inne,

00:11:57.186 --> 00:11:59.200
ale dostrzenie ich z pewnego dystansu.

00:11:59.690 --> 00:12:01.570
To łączenie się z duchową częścią nas.

00:12:02.560 --> 00:12:04.420
Ta perspektywa
pozwala pokierować uwagą

00:12:04.740 --> 00:12:06.740
elastycznie, płynnie, wedle woli

00:12:07.310 --> 00:12:09.530
w kierunku tego, 
na czym chcemy się skupić.

00:12:11.820 --> 00:12:14.880
To umiejętność podążania 
w kierunku ważnych rzeczy

00:12:15.150 --> 00:12:16.750
z otwartymi dłońmi i ramionami,

00:12:17.450 --> 00:12:20.430
tak aby odczuwać, działać,
dawać i uczestniczyć.

00:12:21.460 --> 00:12:24.700
To właśnie elastyczność psychologiczna.

00:12:26.940 --> 00:12:30.220
Powstaje na fundamencie tego, 
co już znamy.

00:12:31.370 --> 00:12:35.340
Można ująć to jednym słowem,
które nie będzie dla nas zaskoczeniem.

00:12:36.820 --> 00:12:39.750
To słowo to "miłość”.

00:12:40.670 --> 00:12:44.900
Kiedy przyjmiesz wobec siebie
postawę troski, życzliwości i miłości,

00:12:45.338 --> 00:12:46.918
życie otwiera się.

00:12:47.868 --> 00:12:51.230
Możemy wówczas kierować się
ku sensowi i powołaniu.

00:12:51.971 --> 00:12:57.801
Przekazywać miłość, udział,
piękno, wkład do życia innych.

00:13:00.430 --> 00:13:02.820
Na początku tego nie dostrzegałem,

00:13:03.510 --> 00:13:07.650
ale zwrot w kierunku bólu i cierpienia

00:13:07.920 --> 00:13:11.241
był w rzeczywistości związany
ze zwrotem w kierunku sensu i powołania.

00:13:12.000 --> 00:13:13.340
Nie wpadłem na to od razu.

00:13:14.470 --> 00:13:18.610
Zacząłem to dostrzegać u moich klientów,
gdy rozpocząłem z nimi pracę z ACT.

00:13:18.980 --> 00:13:21.020
Zacząłem to dostrzegać we własnym życiu.

00:13:22.500 --> 00:13:25.680
Kilka lat później
uderzyło mnie to z całą mocą.

00:13:26.957 --> 00:13:30.310
Do tego czasu zrobiłem już kilka
randomizowanych badań nad ACT.

00:13:30.790 --> 00:13:33.150
Zacząłem prowadzić szkolenia.

00:13:33.470 --> 00:13:38.115
Przekazywałem lekarzom 
wiedzę na temat naszej pracy.

00:13:39.256 --> 00:13:42.017
Podczas prowadzenia pewnego warsztatu
miałem fale lęku,

00:13:42.497 --> 00:13:44.910
co było zupełnie normalne.

00:13:45.460 --> 00:13:47.579
Nawet dziś czuję lęk podczas przemówień.

00:13:48.610 --> 00:13:50.710
W porządku. Byłem na to otwarty.

00:13:51.040 --> 00:13:53.040
No dalej, jest ok.

00:13:55.913 --> 00:13:58.163
Ale potem przyszła kolejna fala.

00:13:58.563 --> 00:14:02.221
Miałem wrażenie, że rozpłaczę się
przed tymi wszystkimi lekarzami.

00:14:03.473 --> 00:14:05.789
Że rozpłaczę się bez żadnej kontroli.

00:14:07.370 --> 00:14:08.839
Zdziwiło mnie to.

00:14:10.130 --> 00:14:12.654
Lęk minął i dokończyłem warsztat.

00:14:13.210 --> 00:14:15.685
Na kolejnym warsztacie 
sytuacja się powtórzyła.

00:14:17.350 --> 00:14:20.742
Zdałem sobie sprawę, 
że czuję się bardzo młodo.

00:14:21.200 --> 00:14:23.340
Jeszcze podczas warsztatu
spytałem siebie:

00:14:24.220 --> 00:14:25.665
"Ile masz lat?”

00:14:25.920 --> 00:14:28.720
Odpowiedź brzmiała: "8 lub 9”.

00:14:30.800 --> 00:14:33.210
Wróciło do mnie wspomnienie 
pewnego wydarzenia.

00:14:33.950 --> 00:14:38.920
Nie myślałem o nim od czasu,
kiedy miało miejsce - gdy miałem 8-9 lat.

00:14:39.580 --> 00:14:42.100
Nie miałem czasu zająć się tym
podczas warsztatu,

00:14:42.830 --> 00:14:45.350
ale tej nocy wróciłem do niego w hotelu.

00:14:47.181 --> 00:14:49.275
Leżałem pod łóżkiem,

00:14:49.935 --> 00:14:53.000
przysłuchując się kłótni rodziców 
w pokoju obok.

00:14:53.810 --> 00:14:58.326
Tata wrócił późno i pod wpływem, znowu.

00:14:59.300 --> 00:15:02.264
Mama wydzierała się na niego.

00:15:03.940 --> 00:15:07.763
Za to, że wydaje ich skromne oszczędności 
na swoje uzależnienie.

00:15:08.480 --> 00:15:11.624
Że jest bezwartościowym mężem i ojcem.

00:15:12.260 --> 00:15:14.270
A on powtarzał: "Zamknij się!"

00:15:14.660 --> 00:15:16.840
"Lepiej się zamknij albo zobaczysz!”

00:15:17.833 --> 00:15:19.860
Wiedziałem, że zacisnął już pięści.

00:15:20.480 --> 00:15:23.493
Usłyszałem przerażające uderzenie
i krzyk matki.

00:15:27.110 --> 00:15:28.710
Później dowiedziałem się,

00:15:29.280 --> 00:15:32.250
że był to stolik do kawy
lecący przez duży pokój.

00:15:33.950 --> 00:15:36.258
Myślałem: "Czy dojdzie do rozlewu krwi?"

00:15:36.600 --> 00:15:38.226
"Czy on ją bije?”

00:15:39.430 --> 00:15:42.970
Mój chłopięcy umysł wyraźnie postanowił:


00:15:44.100 --> 00:15:46.488
"Zrobię coś z tym!”

00:15:50.760 --> 00:15:54.400
Zdałem sobie sprawę, 
że nic nie mogłem uczynić.

00:15:54.840 --> 00:15:56.060
Nic bezpiecznego.

00:15:57.380 --> 00:15:59.280
Schowałem się jeszcze głębiej.

00:16:00.420 --> 00:16:03.172
Skuliłem się i zacząłem płakać.

00:16:04.590 --> 00:16:05.923
Rozumiecie?

00:16:07.850 --> 00:16:10.740
Siedziałem, obserwując, 
jak te stare byki walczą

00:16:11.110 --> 00:16:13.064
na wydziale psychologii

00:16:13.760 --> 00:16:15.709
i tak, byłem przerażony.

00:16:16.000 --> 00:16:17.997
Tak, czułem lęk.

00:16:18.980 --> 00:16:23.306
Ale tak naprawdę 
chciałem się po prostu rozpłakać.

00:16:24.060 --> 00:16:26.073
Na wydziale psychologii?

00:16:26.470 --> 00:16:28.860
(Śmiech)

00:16:29.350 --> 00:16:30.513
Naprawdę?

00:16:33.960 --> 00:16:36.060
Ale nie miałem wtedy do niego dostępu.

00:16:36.770 --> 00:16:39.340
Nie miałem dla niego miejsca.

00:16:40.260 --> 00:16:43.094
On jest powodem, dla którego 
zostałem psychologiem.

00:16:44.100 --> 00:16:46.512
Nie miałem nawet o tym pojęcia.

00:16:48.810 --> 00:16:51.310
Pochłonęły mnie artykuły,

00:16:51.900 --> 00:16:54.280
CV, granty i osiągnięcia.

00:16:54.530 --> 00:16:55.961
Ho ho!

00:16:58.740 --> 00:17:04.748
Znalazłem się tam, 
ponieważ poprosił mnie, żebym coś zrobił.

00:17:06.769 --> 00:17:11.530
A ja jedynie potraktowałem go z góry.

00:17:12.460 --> 00:17:16.810
Kazałem mu się uciszyć i odejść.

00:17:18.280 --> 00:17:21.770
Uciekałem, 
walczyłem i ukrywałem się.

00:17:22.630 --> 00:17:24.930
Byłem nieżyczliwy i pozbawiony miłości.

00:17:25.430 --> 00:17:29.741
Wobec kogo? Wobec mnie.

00:17:29.862 --> 00:17:35.107
Wobec tych części mnie, 
które zwązane są z sensem mego życia.

00:17:36.480 --> 00:17:39.380
Cierpimy tam, gdzie nam zależy.

00:17:40.000 --> 00:17:42.500
Zależy nam tam, gdzie cierpimy.

00:17:42.960 --> 00:17:45.360
Te dwa kluczowe elementy

00:17:45.990 --> 00:17:49.190
są w istocie tym samym.

00:17:50.233 --> 00:17:52.633
Kiedy przyjmujesz siebie,
nawet gdy jest ciężko,

00:17:52.843 --> 00:17:55.500
dokonujesz wobec siebie aktu miłości.

00:17:56.695 --> 00:17:59.305
Dopiero mając to za podstawę 
możesz pozwolić sobie

00:17:59.645 --> 00:18:01.600
na ryzyko zwrócenia się w kierunku

00:18:02.090 --> 00:18:05.180
dawania miłości, piękna i komunikacji,

00:18:05.980 --> 00:18:08.939
wkładu na rzecz świata.

00:18:10.010 --> 00:18:13.429
Kiedy to zrozumiałem
obiecałem sobie coś jeszcze.

00:18:15.140 --> 00:18:19.364
Nigdy więcej nie będę ciebie odrzucał,

00:18:19.820 --> 00:18:24.248
ani twego przesłania na temat
naszego celu w życiu.

00:18:26.140 --> 00:18:29.629
Nie będę z tobą negocjował, 
abyś pozwolił mi na warsztat,

00:18:29.920 --> 00:18:33.090
albo prelekcję TED. (Śmiech)

00:18:34.010 --> 00:18:36.910
Chcę cię tutaj ze mną.

00:18:37.570 --> 00:18:39.438
Delikatnieję przy tobie.

00:18:40.530 --> 00:18:45.250
Pozwalasz mi zrozumieć moje życie.

00:18:49.060 --> 00:18:51.600
Zachęcam was

00:18:52.200 --> 00:18:56.636
do zapoznania się z badaniami 
nad elastycznością psychiczną,

00:18:56.970 --> 00:19:00.613
ale w kontekście tego, co już wiecie:


00:19:00.860 --> 00:19:05.408
Traktowanie samego siebie z miłością,
nawet kiedy jest ciężko,

00:19:05.880 --> 00:19:09.476
pozwoli wam wprowadzić
więcej miłości do świata

00:19:09.780 --> 00:19:12.927
w sposób, który jest zgodny z wami.

00:19:14.080 --> 00:19:16.020
To bardzo ważne.

00:19:16.949 --> 00:19:18.300
Wiecie o tym.

00:19:19.020 --> 00:19:22.013
Wie o tym 
płaczący ośmiolatek wewnątrz was.

00:19:22.900 --> 00:19:24.537
Wszyscy to wiemy.

00:19:26.600 --> 00:19:29.480
Miłość to nie wszystko

00:19:29.900 --> 00:19:31.969
– to jedyne, co jest.

00:19:33.270 --> 00:19:34.190
Dziękuję.

00:19:34.640 --> 00:19:36.410
Mam nadzieję,
że przydałem się wam.

00:19:36.580 --> 00:19:38.960
(Oklaski)