M.Ö. 426 Atina drama festivalinde,
Genç şair Aristophanes tarafından yazılmış

"Kömürcüler" adlı komedi oyunu,
birincilik ödülünü aldı.

Oyunda, Peleponez Savaşı zamanlarında
Atina'nın tasviri öyle tartışmalıydı ki

Politikacı Kleon, Aristophanes'i

"Yabancıların karşısında Atinalılara
iftira atmaktan" mahkemeye çıkardı.

Aristophanes, 2 yıl sonra 
"Atlılar" oyunuyla geri dönüş yaptı.

Bu oyunda, açıkça Kleon ile alay etti.

Kleon'u canlandıran karakteri,
şehrin çıkışında bir sosis satıcısı

olarak betimledi.

Hicvin bu tarzı, 5. yüzyıl Atinasının
sınırsız demokrasisinin bir sonucuydu.

Şimdilerde buna "Eski Komedi" diyoruz.

Aristophanes'in oyunları,

günümüze kadar ulaşabilmiş
en eski komedi dramalarıdır.

Bu oyunlar
taklitler, şarkılar, cinsel espriler

ve sürreal fantezilerle doludur.

Sıklıkla, gübre böceğinin üzerinde
cennete uçan bir kahraman

ya da, sahibini içeride tutmak için
etrafına ağ atılmış bir ev gibi

izleyicinin beklentisini alt üst etmek 
için, vahşi durumlara yer verilmiştir.

Bütün bunlar, o günden bu yana

komedinin nasıl 
yazılıp oynanılacağını şekillendirdi.

"Komedi" kelimesi, Antik Yunan kökenli

"Komos" yani "zevk almak"
ve "Oide" , "şarkı söylemek"

kelimelerinin birleşmesiyle oluşmuştur.

Bir benzeri olan "trajedi" 'den,
aslında birçok yönüyle ayrılır.

Antik Atina trajedilerinde,
büyüklerin muazzam düşüşü konu alınırken,

komedilerde genellikle
mutlu son oluyordu.

Trajedi, neredeyse her zaman
efsanelerden esinlenirken

komedi dönemin olayları ile ilgileniyordu.

Aristophanes'in komedileri,
sıradan insanları kutlarken

güçlü olanlara saldırır.

Onun hedefleri
kibirli politikacılar,

savaş yanlısı generaller ve 
kendini beğenmiş entelektüeller gibi

herkesin tepkilerini görebileceği,
en ön sırada oturanlardı.

Bunun sonucunda,
bu insanlara

"komedide alaya alınanlar" anlamına gelen

"Komoidoumenoi" denildi.

Aristophanes'in ahlaksız ve çoğu zaman 
müstehcen olan hicvi,

liderlerin şehre olan
bağlılığını ölçüyordu.

Atina ve Spartalılar arasındaki
Peleponez Savaşı,

Aristophanes'in çalışmalarından
esinlenilmiştir.

M.Ö. 421 yılında yazılmış,
"Barış" adlı oyununda

orta yaşlı bir Atinalı
"politikacıları vurgunlamaktan"

sürgün edilen "Barış" 'ı 
mağaradan çıkararak özgür bırakır.

Denizcilik bozgunun akıbetinde,

M.Ö. 411'de, Aristophanes

"Lysistrata-Kadınlar Savaşı" 'nı yazdı.

Oyunda, Atina kadınları savaştan sıkılmış,
eşleri barış ilan edinceye kadar

seks grevine girmişlerdir.

"Bulutlar" adlı oyununda olduğu gibi,

moda olan felsefik düşünceyi hicvettiği
fantastik senaryolarla

tartışmalı durumlara dikkat çeker.

"Bulutlar" 'da, kahraman Strepsiades

yanlışın doğru olduğunu nasıl 
kanıtlayacağını ve borcun, borç olmadığını

öğrendiği, Sokrates'in
yeni felsefe okuluna kaydolur.

Bu oyunlar, her ne kadar tuhaf olsa da

kahramanlar sonunda her zaman üstün gelir.

Aristophanes, aynı zamanda "Parabasis" 'in

yani "aktörlerin doğrudan izleyicelere
hitap ettiği,

çoğu zaman oyun yazarını övdüğü ya da
tartışmalı yorumlar ve şakalar yaptığı

bir komedi tekniğinin ustası 
hâline de gelmiştir.

Mesela, "Birds" adlı oyunda, korolar 
farklı kuşlardan oluşur

ve Atinalı hakimleri, eğer oyunları
birincilik ödülünü almazsa

onları şehirde yürürlerken pisletmek ile
tehdit ederler.

Muhtemelen, hakimler oyunu izlediklerinde
bu şakaya müteşekkir olmamışlardı.

Yeni fikirler keşfederek,
Atina halkını özeleştiriye teşvik ederek

Aristophanes sadece 
vatandaşlarıyla alay etmemiş,

komedinin doğasını da şekillendirmiştir.

Bazı bilgeler tarafından
"Komedinin Babası" olarak takdir edilmiş,

parmak izleri komedi tekniklerinin

şakşakçılıktan, iki kişilik gösteriye,

canlandırmalardan, politik hicve kadar

her yerinde görülür.

Serbest konuşma özgürlüğünün övülmesiyle

ve sıradan kahramanları kutlamasıyla

oyunları, izleyiciyi
güldürürken düşündürmüştür.

M.Ö. 425'te, Kleon'a karşılık verdiği
cevabında,

hâlâ bugüne yankı yapar;

"Ben bir komedyenim.

Bu yüzden adalet hakkında konuşacağım.

Kulaklarına işitmesi

ne denli zor gelse de."