Ik wil beginnen met te vertellen vanuit welke hoedanigheid ik het over dit onderwerp ga hebben, want eerlijk is eerlijk, je moet echt niet luisteren naar de eerste de beste die een mening heeft over COVID-19. (Gelach) Ik hou me al 20 jaar professioneel bezig met wereldgezondheid en ik ben gespecialiseerd in gezondheidssystemen en in wat daarmee gebeurt als ze grote schokken te verduren krijgen. Ik heb ook gewerkt in de wereldgezondheidsjournalistiek; ik heb geschreven over wereldgezondheid en bioveiligheid voor kranten en websites; en ik heb een paar jaar geleden een boek gepubliceerd over de gevaren die onze planeet loopt waar het gaat om wereldgezondheid. Ik ondersteunde en leidde epidemiologieprojecten, uiteenlopend van evaluaties van ebola-behandelingscentra tot het onderzoeken van overdracht van tuberculose in gezondheidsklinieken en het zorgen voor vogelgriep-paraatheid. Ik heb een master's in International Health. Ik ben geen dokter en geen verpleegster. Mijn specialiteit is niet patiëntzorg of het zorgen voor individuele mensen. Mijn specialiteit is het beschouwen van populaties en gezondheidssystemen -- wat er gebeurt wanneer ziektes zich op grotere schaal verbreiden. Als we cijfers moeten geven voor expertise in wereldgezondheid op een schaal van 1 tot 10 -- waarbij 1 een willekeurig iemand is die zijn hart lucht op Facebook en 10 de Wereldgezondheidsorganisatie -- dan kun je mij waarschijnlijk een 7 of een 8 geven. Hou dat in gedachten terwijl ik mijn verhaal doe. Ik begin met wat basiskennis, want die is wellicht ondergesneeuwd door het lawaai van de media rondom COVID-19. COVID-19 is een coronavirus en coronavirussen zijn een specifieke subset virussen en ze hebben als virussen wat unieke karakteristieken. Ze gebruiken RNA in plaats van DNA als hun genetisch materiaal en hun oppervlak is bezaaid met wat lijkt op spijkers en die gebruiken ze om cellen mee binnen te dringen. Die 'spijkers' zijn de corona in het coronavirus. COVID-19 wordt een nieuw coronavirus genoemd, want tot december kenden we slechts zes coronavirussen; COVID-19 is het zevende. Het is nieuw voor ons, heeft net een gen-sequentiebepaling, heeft net een naam -- daarom is het nieuw. Als je je SARS herinnert -- Severe Acute Respiratory Syndrome -- of MERS -- Middle East Respiratory Syndrome -- dat waren coronavirussen en ze worden beide ademhalingssyndromen genoemd, want dat doen coronavirussen: ze vallen je longen aan. Je hoeft niet over te geven en je bloedt niet uit je ogen, je krijgt geen bloedingen, ze vallen je longen aan. COVID-19 is precies zo. Het veroorzaakt een reeks problemen met de luchtwegen die uiteenlopen van een droge hoest en koorts, helemaal tot een dodelijke virale longontsteking. En die reeks symptomen is een van de redenen dat het zo lastig is geweest om deze uitbraak te volgen. Heel veel mensen krijgen COVID-19, maar hun symptomen zijn zo mild dat ze er niet eens mee naar de huisarts gaan. Je ziet ze dus niet in het systeem. Met name kinderen hebben weinig last van COVID-19 en daar mogen we dankbaar voor zijn. Coronavirussen zijn zoönotisch, wat betekent dat dieren mensen besmetten. Bij sommige coronavirussen, zoals ook COVID-19, besmetten mensen ook mensen. Die laatste soort verspreidt zich sneller en verder, dus ook COVID-19. Zoönotische ziektes zijn lastig uit te roeien omdat ze ook in dieren voorkomen. Een voorbeeld is de vogelgriep, die we wel kunnen uitroeien onder gekweekte dieren zoals kalkoenen en eenden, maar hij komt ieder jaar terug omdat wilde vogels het virus ook dragen. Je hoort er niet veel van, omdat vogelgriep zich niet van mens tot mens verspreidt, maar we hebben ieder jaar wereldwijd uitbraken in gevolgelteboederijen. COVID-19 is waarschijnlijk van dier naar mens gesprongen op een wildmarkt in Wuhan in China. Nu gaan we wat dieper op de zaak in. Dit is niet de laatste uitbraak die we ooit gaan zien. We gaan meer uitbraken zien en meer epidemieën. Nee, niet misschien; dat weten we zeker. En het is het resultaat van hoe wij mensen met onze planeet omgaan. Menselijke keuzes brengen ons in de positie waarin we meer uitbraken gaan zien. Deels komt dat door klimaatverandering: een warmer klimaat is gastvrijer voor virussen en bacteria. Maar het komt ook omdat we zelfs de laatste wilde gebieden op onze planeet binnendringen. Als we het Amazonewoud platbranden en omploegen om zo goedkoop boerderijland aan te winnen, als het laatste beetje Afrikaanse rimboe tot boerderijen wordt geconverteerd, als wilde dieren in China tot uitroeiing worden gejaagd, dan komen mensen in contact met populaties wilde dieren waar ze nooit mee in contact zijn geweest en die populaties hebben nieuwe soorten ziekten: bacteria, virussen -- dingen waar we niet klaar voor zijn. Met name vleermuizen zijn berucht voor het huizen van ziektes die mensen kunnen besmetten. Maar dat zijn niet de enige dieren die dat doen. Dus zolang we afgelegen plaatsen minder afgelegen blijven maken, zullen de uitbraken blijven komen. We kunnen uitbraken niet stoppen met quarantaines of reisverboden. Daar denkt iedereen eerst aan: Mensen moeten stoppen met reizen; deze uitbraak mag niet gebeuren. Maar het is echt heel moeilijk een goede quarantaine te regelen. Het is heel moeilijk om reizen aan banden te leggen. Zelfs de landen die serieus hebben geïnvesteerd in gezondheidszorg, zoals de VS en Zuid Korea, kunnen dat soort beperkingen niet snel genoeg in gang zetten om een uitbraak echt direct te stoppen. Daar zijn logische redenen voor en medische redenen. Kijk eens naar COVID-19. Het lijkt er nu op dat er een periode kan zijn waarin je het hebt maar geen symptomen hebt van wel 24 dagen. Dus mensen lopen met dit virus rond maar je ziet het niet. Ze gaan niet in quarantaine. Niemand heeft door dat dat nodig is. Er zitten ook negatieve kanten aan quarantaine en reisbeperkingen. Mensen zijn sociale dieren en ze sputteren tegen als ze niet mogen bewegen en als je probeert ze af te zonderen. We zagen in de ebola-uitbraak dat zodra je quarantaines gaat opzetten, mensen het proberen te vermijden. Als individuele patiënten weten dat er een quarantaineprotocol is, gaan ze misschien niet naar de dokter omdat ze bang zijn voor het medische systeem of ze kunnen het niet betalen en ze willen niet worden weggehaald van hun familie en vrienden. Politici en overheidspersoneel, als ze weten dat quarantaine het gevolg kan zijn als ze over uitbraken en gevallen praten, houden soms echte informatie achter uit angst een quarantaineprotocol op gang te brengen. Natuurlijk zijn dit soort oneerlijk en ontwijkend gedrag precies wat het zo lastig maakt om zo'n uitbraak te volgen. We kunnen quarantaines en reisbeperkingen beter regelen en dat moeten we ook. Maar het is niet onze enige optie en ook niet de beste optie om met deze situaties om te gaan. De enige langetermijnoplossing om uitbraken minder ernstig te maken is het bouwen van een wereldgezondheidssysteem dat de kernfuncties van wereldgezondheid wereldwijd ondersteunt, zodat alle landen, zelfs de arme, in staat zijn nieuwe besmettelijke ziekten snel te identificeren en behandelen. China is flink bekritiseerd voor hun reactie op COVID-19. Maar als COVID-19 nu eens was begonnen in Tsjaad, met zijn drie en een halve dokter per 100.000 mensen? Wat als het was begonnen in Congo-Kinshasa, waar net de laatste ebola-patiënt de behandeling heeft afgerond? Landen als deze hebben gewoon niet de middelen om op een besmettelijke ziekte te reageren, om mensen te behandelen of om ze snel genoeg te rapporteren aan de rest van de wereld. Ik leidde een ebola-evaluatie van behandelingspunten in Sierra Leone. En het moet gezegd dat lokale doktoren in Sierra Leone de ebola-crisis snel in de gaten hadden -- eerst als een gevaarlijk besmettelijk hemorragisch virus en vervolgens als ebola zelf. Maar ook al hadden ze het herkend, ze hadden geen middelen om te reageren. Ze hadden niet genoeg dokters of ziekenhuisbedden en ze hadden niet genoeg informatie over hoe ebola te behandelen of hoe besmettingspreventie te organiseren. Elf dokters overleden in Sierra Leone aan ebola. Het land had er maar 120 toen de crisis begon. Ter vergelijking, Dallas Baylor Medical Center heeft meer dan 1000 artsen. Dit is het soort ongelijkheid waar mensen aan sterven. Eerst doodt het de arme mensen wanneer de uitbraak begint en vervolgens doodt het mensen over de hele wereld wanneer de uitbraak zich verspreidt. Als we dit soort uitbraken echt willen vertragen en hun impact minimaliseren, moeten we ervoor zorgen dat elk land ter wereld het vermogen heeft nieuwe ziektes te herkennen en te behandelen, en erover te rapporteren, zodat ze hun informatie kunnen overdragen. COVID-19 gaat een enorme druk leggen op gezondheidssystemen. Ik ga het in deze talk niet hebben over sterftecijfers, omdat niemand het daar op dit moment nog over eens is. Maar een cijfer waar we het over eens zijn, is dat ongeveer 20% van de mensen die het krijgt ervoor opgenomen zullen moeten worden. Ons medische systeem in de VS kan dat maar net aan. Maar wat gaat er gebeuren in Mexico? COVID-19 heeft ook wat echte zwakheden blootgelegd in de logistiek van ons wereldgezondheidssysteem. Just-in-time-bestellende LEAN-systemen zijn lekker efficient in goede tijden, maar in tijden van crisis betekent het dat we geen reservevoorraad hebben. Als een hospitaal of een land geen gezichtsmaskers meer heeft of andere beschermende uitrusting, is er geen opslagplaats vol met dozen waar we nog wat meer kunnen halen. Je moet het bestellen bij je leverancier, wachten tot ze het maken, en dan wachten tot ze het verschepen -- meestal vanuit China. Dat is nogal een tijdsverlies op een moment dat je snel moet handelen. Als we perfect op COVID-19 voorbereid waren geweest, had China de uitbraak eerder herkend. Ze waren klaar geweest om besmette mensen te behandelen zonder eerst nieuwe gebouwen te hoeven bouwen. Ze zouden transparant zijn geweest in hun informatievoorziening zodat we niet die idiote geruchten op sociale media in China hadden gehad. En ze hadden die informatie gedeeld met wereldgezondheidsorganisaties opdat die het konden rapporteren naar nationale gezondheidssystemen zodat die zich konden voorbereiden. Nationale gezondheidssystemen hadden dan voorraad aan kunnen leggen van benodigd beschermend materiaal en medisch personeel kunnen trainen in behandeling en besmettingspreventie. We zouden wetenschappelijk opgestelde protocols hebben over hoe om te gaan met situaties zoals besmetting op cruiseschepen. En we zouden echte informatie hebben die werd verspreid naar iedereen, zodat we geen gênante, beschamende incidenten hadden zoals xenofobie -- denk aan de Aziatisch uitziende mensen die in Philadelphia werden aangevallen. Maar zelfs als we dat allemaal deden, hadden we nog steeds uitbraken. De keuzes die we maken over hoe we deze planeet bewonen, maken dat onvermijdbaar. Als de experts het ergens over eens zijn inzake COVID-19, dan is het wel dit: hier in de VS en wereldwijd gaat het nog slechter worden voor het beter wordt. We zien gevallen van overdracht van mens op mens die niet komen door reizen maar gewoon gebeuren in onze gemeenschap. En we zien mensen die besmet zijn waarvan we niet eens weten hoe ze die hebben opgelopen. Dat zijn signalen van een uitbraak die verergert, niet van een uitbraak die we in de hand hebben. Het is deprimerend, maar niet verrassend. Wanneer wereldgezondheidsexperts spreken over scenario's voor nieuwe virussen, is dit een van de scenario's die ze bekijken. We hoopten allemaal er makkelijk vanaf te komen. Maar wanneer experts het hebben over virale planning, is dit het type situatie en de manier waarop ze denken dat het zich ontwikkelt. Ik wil besluiten met wat persoonlijk advies. Was je handen! Was je handen vaak! Ik weet dat je al vaak je handen wast -- jullie zijn nette mensen -- maar was je handen nog vaker. Implementeer momenten en routines waarop je automatisch je handen wast. Was je handen wanneer je een gebouw inkomt en uitgaat. Was je handen voor het begin van een vergadering en na afloop ervan. Zorg dat handen wassen een routine wordt. Reinig je telefoon. Je raakt die telefoon voortdurend aan met je vieze, ongewassen handen. Ik weet dat je hem meeneemt naar het toilet. (Gelach) Reinig dus je telefoon en overweeg hem minder vaak buiten te gebruiken. Misschien kun je TikTok en Instagram alleen nog thuis doen? Raak je gezicht niet aan. Wrijf niet in je ogen. Bijt niet op je nagels. Veeg je neus niet af aan de rug van je hand -- doe dat trouwens sowieso niet, het is walgelijk. (Gelach) Draag geen gezichtsmasker. Gezichtsmaskers zijn voor zieke mensen en voor zorgverleners. Als je ziek bent, houdt dat masker je hoesten en niezen tegen en dat beschermt de mensen om je heen. En voor een zorgverlener maakt het gezichtsmasker deel uit van hun persoonlijke beschermingsset, waarvoor je getraind bent ze zo te gebruiken dat je zorg kunt verlenen zonder ziek te worden. Voor een gewoon, gezond mens betekent een gezichtsmasker slechts een zweterig gezicht. (Gelach) Laat die maskers in de winkel liggen voor de dokters en verplegers en de zieken. Als je denkt dat je symptomen van COVID-19 hebt, blijf thuis en bel je huisarts voor advies. Als er COVID-19 bij je is geconstateerd, onthoud dan dat het meestal heel mild is. En als je rookt, is dit het ideale moment om ermee te stoppen. Als je rookt, is nu natuurlijk altijd het ideale moment om ermee te stoppen, maar als je rookt en je maakt je zorgen over COVID-19, garandeer ik je dat stoppen absoluut het beste is wat je kan doen om jezelf te beschermen tegen de ergste consequenties van COVID-19. COVID-19 is iets engs op een moment dat zo ongeveer al ons nieuws beangstigend lijkt. Er zijn genoeg slechte maar aantrekkelijke opties voor hoe daar mee om te gaan: paniek, vreemdelingenhaat, pleinvrees, autoritarisme -- al te simplistische leugens die ons doen denken dat haat en razernij en eenzaamheid de oplossingen zijn tegen uitbraken. Maar dat zijn ze niet; ze zorgen juist dat we ons slecht voorbereiden. Er is ook een reeks saaie maar bruikbare opties die we kunnen gebruiken in reactie op uitbraken, dingen zoals hier en overal de gezondheidszorg verbeteren; investeren in gezondheidsinfrastructuur en ziektesurveillance, zodat we weten dat er nieuwe ziektes aan komen; het bouwen van gezondheidssystemen over de hele wereld; onze toevoerketens eens kritisch bekijken, zodat ze klaar zijn voor noodgevallen; en mensen beter inlichten, zodat we het kunnen hebben over ziekte-uitbraken en de statistische risico's zonder dat er direct blinde paniek uitbreekt. Sociale gelijkheid moet centraal staan, want in deze situatie, zoals in zovele, is sociale gelijkheid feitelijk in ons eigen belang. Heel erg bedankt voor het luisteren naar mij vandaag en laat ik de eerste zijn die het zegt: was je handen wanneer je het theater verlaat. (Applaus)