WEBVTT

00:00:21.510 --> 00:00:23.820
[Nathalie Djurberg]
Tıpkı sizin yaptığınız gibi

00:00:23.820 --> 00:00:25.300
bir şeyler üretmek cesurcaydı.

00:00:25.300 --> 00:00:29.580
Kendinizle işinizi
ayırt etmek oldukça zor.

00:00:29.580 --> 00:00:32.460
İş ne zaman bitiyor
ve ben ne zaman başlıyorum?

00:00:33.300 --> 00:00:34.880
Bu çok berbat bir durum.

00:00:34.880 --> 00:00:36.119
[Hans Berg] Aslında şöyle.

00:00:36.119 --> 00:00:37.780
[Djurberg] Doğru da olsa durum bu.

00:00:37.780 --> 00:00:38.620
(Gülüyor)

00:00:39.180 --> 00:00:43.840
[Nathalie Djurberg & Hans Berg
Hislerini paylaş]

00:00:47.560 --> 00:00:48.980
[Seni yiyip bitirdim.]

00:00:49.290 --> 00:00:51.770
[Seni bir çırpıda yalayıp yuttum.]

00:00:52.720 --> 00:00:55.680
[Berg] Bu kısa filme müzik yapmak
benim için biraz hüzünlüydü.

00:00:55.850 --> 00:00:57.630
Kendimi savunmasız hissettim.

00:00:57.630 --> 00:00:58.680
[Seni adeta mahvettim]

00:00:58.680 --> 00:01:00.520
[Tek bir kırıntını dahi bırakmadım]

00:01:01.288 --> 00:01:03.000
[Djurberg] Bu iş üzerinde çalışırken

00:01:03.000 --> 00:01:04.670
iş, bana özelmiş gibi hissetmedim.

00:01:05.020 --> 00:01:06.450
Ancak galeride görünce

00:01:06.450 --> 00:01:07.800
bana ait olduğunu hissettim

00:01:07.800 --> 00:01:09.980
ve kendime dokunarak
"çok affedersin." dedim.

00:01:09.980 --> 00:01:10.680
(Gülüşmeler)

00:01:10.680 --> 00:01:13.260
Utanç

00:01:23.840 --> 00:01:26.780
[Djurberg] "Utanmışlık" en ağır basan
duygularımdan biri.

00:01:30.400 --> 00:01:32.060
Üretimim esnasında

00:01:32.060 --> 00:01:36.100
bende genellikle utanma duygusu oluyor.

00:01:36.680 --> 00:01:38.420
Bu durum bir fikirle ortaya çıkıyor

00:01:38.420 --> 00:01:40.797
ve o fikir beni çok fazla
katı hissettiriyor.

00:01:41.169 --> 00:01:42.300
Aslında öyle değil.

00:01:42.660 --> 00:01:45.060
Bunu güçlükle kabulleniyorum

00:01:45.060 --> 00:01:46.580
ve biraz zamanımı alıyor.

00:01:47.420 --> 00:01:49.720
Fakat öte tarafa geçtiğimde

00:01:49.720 --> 00:01:55.500
eserim, saçma fikrimin hissettirdiği
kadar kusursuz olmuyor.

00:01:57.100 --> 00:02:00.440
Şu an düşünüyorum da
bunun fazlasıyla farkındaydım.

00:02:00.440 --> 00:02:01.300
(Gülüyor)

00:02:01.300 --> 00:02:04.620
Kontrolü biraz kaybettiğimi biliyordum.

00:02:08.560 --> 00:02:11.300
Arzu

00:02:22.280 --> 00:02:24.524
[Berg] How to Slay a Demon filmi sürecinde

00:02:24.524 --> 00:02:26.530
bağımlılık, bir şeyi istemek

00:02:26.530 --> 00:02:29.400
ve ona ulaşamamak gibi meseleleri
çok düşündüm.

00:02:35.140 --> 00:02:38.760
Müziğin, bağımlılığın sesine
benzemesini istiyordum.

00:02:38.760 --> 00:02:40.276
Hipnotik, çekici

00:02:40.276 --> 00:02:43.708
ve insanı cezbeden
bir siren gibi olmalıydı.

00:02:44.240 --> 00:02:46.040
[Djurberg] Daha fazlasını istemek,

00:02:46.040 --> 00:02:47.456
daha başka şeyleri istemek.

00:02:47.720 --> 00:02:50.760
"İşte şimdi anladım!"
hissinin verdiği neşe.

00:02:50.760 --> 00:02:53.680
Fakat bu ruh hali sonra kayboluyor.

00:02:53.680 --> 00:02:57.440
"Meseleyi anladım" hissi
kaç kez parçalandı ki?

00:03:05.177 --> 00:03:08.020
[Berg] İşte bu, "This Is Heaven"
eserimizle bağlantılı.

00:03:17.560 --> 00:03:20.400
Karakterimiz bir şeyler yapmaya
hakkı olduğunu düşünüyor.

00:03:26.600 --> 00:03:30.260
Kısa filmde "Shameless winner"
müziğini kullanmak istedim.

00:03:30.260 --> 00:03:31.260
Çünkü o kazanıyor.

00:03:31.260 --> 00:03:32.170
O bunu hak ediyor.

00:03:32.170 --> 00:03:33.840
Seksenler ortamını yaratmak istedim

00:03:33.840 --> 00:03:35.760
çünkü o zamanlar her şey harika gibiydi.

00:03:35.760 --> 00:03:37.720
Her şey tamamen harikaydı, hayal değildi.

00:03:37.720 --> 00:03:40.020
[Djurberg] Her şey, iğrenç olana
kadar harikaydı.

00:03:40.800 --> 00:03:43.960
Duyduğumda utandığım tek müzik bu.

00:03:43.960 --> 00:03:44.802
(Gülüyorlar)

00:03:44.802 --> 00:03:46.160
[Berg] Mükemmel!

00:03:46.160 --> 00:03:46.930
(Gülüyorlar)

00:03:48.650 --> 00:03:51.710
[Berg] Karakter, sonsuza dek
mutlu kalacağını sanıyor.

00:03:51.710 --> 00:03:53.940
[Djurberg] Ta ki mutluluk
aşırıya kaçana kadar.

00:03:53.940 --> 00:03:55.270
[Berg] Daha fazla istedikçe

00:03:55.270 --> 00:03:57.070
geriye cennet diye bir şey kalmıyor.

00:03:59.840 --> 00:04:01.880
Mutluluk

00:04:01.880 --> 00:04:04.020
Mutluluk ve Umutsuzluk.

00:04:08.400 --> 00:04:11.397
[Berg] Kısa filmimizin adı
"One Last Trip To The Underworld."

00:04:11.690 --> 00:04:14.069
Son yolculukta
olup olmadığınızı bilmiyorsunuz,

00:04:14.069 --> 00:04:16.700
sonra da her neredeyseniz
oradan kurtuluyorsunuz.

00:04:16.886 --> 00:04:18.387
Belki de bu son yolculuğunuz

00:04:18.387 --> 00:04:21.070
ve buraya bir daha hiç
geri dönmeyeceksiniz.

00:04:29.084 --> 00:04:32.370
[Djurberg] Neşeliyken kendimizi
iliklerimize kadar hissederiz

00:04:32.370 --> 00:04:35.010
çünkü sonraki neşeli halimiz

00:04:35.010 --> 00:04:37.510
pek de bir şeye benzemez.

00:04:39.100 --> 00:04:40.830
Genellikle çok kısa sürer.

00:04:44.340 --> 00:04:48.540
Sonra da kötü ruh hali bize eşlik eder

00:04:48.540 --> 00:04:49.900
ve sonsuza dek sürer.

00:04:55.000 --> 00:04:58.840
Bu umutsuzluk içinde sıkışıp kalma korkusu

00:04:58.849 --> 00:05:01.280
beni her gün kandıran

00:05:01.280 --> 00:05:04.040
çok güçlü bir yalan gibi.

00:05:05.140 --> 00:05:08.300
Yani, hiçbir ruh hali son bulmuyor.

00:05:09.300 --> 00:05:11.200
[Boğuldum ben]

00:05:11.920 --> 00:05:13.820
[Yuttum seni]

00:05:15.620 --> 00:05:17.139
Gerçeği görmek,

00:05:17.139 --> 00:05:19.820
özellikle de kendinizle ilgili
bir gerçeği fark etmek

00:05:19.820 --> 00:05:21.169
acı verici olabilir.

00:05:21.169 --> 00:05:22.880
Fakat öyle olması çok önemli

00:05:22.880 --> 00:05:25.442
çünkü sizi daha büyük
bir özgürlüğe götürüyor.

00:05:26.050 --> 00:05:27.510
Belki de götürmüyor.