[NΑΤΑΛΙ ΤΖΟΥΜΠΕΡΓΚ]
Χρειάζεται θάρρος για να

εκθέσεις στον κόσμο κάτι που έφτιαξες.

Είναι δύσκολο να διαφοροποιήσεις τον
εαυτό σου από την δουλειά.

Πού τελειώνει η δουλειά και πού αρχίζω
εγώ;

Ξέρω ότι ακούγεται κλισέ.

[Χανς Μπεργκ]
Όχι, αλλά ...

[ΝΤΖΟΥΜΠΕΡΚ]
Παρόλο που είναι αλήθεια!

[ΓΕΛΙΑ]

[Η Ναταλί Ντζούμπεργκ και ο Χανς Μπεργκ
Μοιράζονται τα Συναισθήματά τους ]

[Σε έφαγα ολόκληρη]

[Σε καταβρόχθησα]

[ΜΠΕΡΓΚ] Υπήρχε μια αίσθηση λύπης 
όσο έφτιαχνα τη μουσική της ταινίας.

Ένιωθα κάπως ευάλωτος.

[Σε άπλωσα αραιά]

[Δεν άφησα ούτε ένα ψίχουλο]

[ΝΤΖΟΥΜΠΕΡΓΚ]
Δεν ένιωθα το έργο τόσο προσωπικό

όταν το έφτιαχνα.

Αλλά όταν το είδα στην γκαλερί,

τότε το ένιωσα πολύ προσωπικό-

[ΓΕΛΑΝΕ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ]

[Ντροπή]

[ΝΤΖΟΥΜΠΕΡΓΚ] Η ντροπή είναι ένα από τα 
κυρίαρχα συναισθήματα μου.

Συνήθως υπάρχει μια αίσθηση ντροπής

κατά την διάρκεια της δημιουργίας.

Ξεκινάει ως ιδέα,

η οποία μοιάζει πολύ, πολύ στέρεα και
συμπαγής.

Όμως δεν είναι έτσι.

Χρειάζομαι πάντα χρόνο

για να το αποδεχτώ αυτό.

Αλλά όταν η δουλειά έχει ολοκληρωθεί,

το έργο δεν είναι τόσο τέλειο όσο
η ιδέα που είχα στο μυαλό μου.

[ΓΕΛΙΑ]

[Επιθυμία]

[ΜΠΕΡΓΚ] Στο "Πώς να Σφάξετε ένα 
Δαίμονα"

σκέφτομαι πολύ για τον εθισμό,

το να θες κάτι πολύ

και μετά να μην το παίρνεις.

Ήθελα η μουσική να ακούγεται σαν την
φωνή του εθισμού.