WEBVTT 00:00:21.820 --> 00:00:23.260 [NΑΤΑΛΙ ΤΖΟΥΜΠΕΡΓΚ] Χρειάζεται θάρρος για να 00:00:23.260 --> 00:00:24.560 εκθέσεις στον κόσμο κάτι που έφτιαξες. 00:00:25.300 --> 00:00:29.580 Είναι δύσκολο να διαφοροποιήσεις τον εαυτό σου από την δουλειά. 00:00:29.580 --> 00:00:32.460 Πού τελειώνει η δουλειά και πού αρχίζω εγώ; 00:00:33.300 --> 00:00:34.880 Ξέρω ότι ακούγεται κλισέ. 00:00:35.200 --> 00:00:35.780 [Χανς Μπεργκ] Όχι, αλλά ... 00:00:35.840 --> 00:00:37.160 [ΝΤΖΟΥΜΠΕΡΚ] Παρόλο που είναι αλήθεια! 00:00:37.160 --> 00:00:38.160 [ΓΕΛΙΑ] 00:00:39.180 --> 00:00:43.840 [Η Ναταλί Ντζούμπεργκ και ο Χανς Μπεργκ Μοιράζονται τα Συναισθήματά τους ] 00:00:47.860 --> 00:00:48.980 [Σε έφαγα ολόκληρη] 00:00:50.520 --> 00:00:51.640 [Σε καταβρόχθησα] 00:00:52.980 --> 00:00:55.680 [ΜΠΕΡΓΚ] Υπήρχε μια αίσθηση λύπης όσο έφτιαχνα τη μουσική της ταινίας. 00:00:56.140 --> 00:00:57.140 Ένιωθα κάπως ευάλωτος. 00:00:57.140 --> 00:00:57.980 [Σε άπλωσα αραιά] 00:00:58.680 --> 00:01:00.520 [Δεν άφησα ούτε ένα ψίχουλο] 00:01:01.460 --> 00:01:03.000 [ΝΤΖΟΥΜΠΕΡΓΚ] Δεν ένιωθα το έργο τόσο προσωπικό 00:01:03.000 --> 00:01:04.340 όταν το έφτιαχνα. 00:01:05.020 --> 00:01:06.500 Αλλά όταν το είδα στην γκαλερί, 00:01:06.820 --> 00:01:07.960 τότε το ένιωσα πολύ προσωπικό- 00:01:07.960 --> 00:01:09.820 ένιωσα ντροπή, σαν να ήθελα να απολογηθώ. 00:01:09.820 --> 00:01:10.640 [ΓΕΛΑΝΕ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ] 00:01:10.680 --> 00:01:13.260 [Ντροπή] 00:01:23.840 --> 00:01:26.780 [ΝΤΖΟΥΜΠΕΡΓΚ] Η ντροπή είναι ένα από τα κυρίαρχα συναισθήματα μου. 00:01:30.400 --> 00:01:33.420 Συνήθως υπάρχει μια αίσθηση ντροπής 00:01:33.420 --> 00:01:36.100 κατά την διάρκεια της δημιουργίας. 00:01:36.680 --> 00:01:38.420 Ξεκινάει ως ιδέα, 00:01:38.420 --> 00:01:40.680 η οποία μοιάζει πολύ, πολύ στέρεα και συμπαγής. 00:01:41.260 --> 00:01:42.040 Όμως δεν είναι έτσι. 00:01:42.660 --> 00:01:45.060 Χρειάζομαι πάντα χρόνο 00:01:45.060 --> 00:01:46.580 για να το αποδεχτώ αυτό. 00:01:47.420 --> 00:01:49.720 Αλλά όταν η δουλειά έχει ολοκληρωθεί, 00:01:49.720 --> 00:01:55.500 το έργο δεν είναι τόσο τέλειο όσο η ιδέα που είχα στο μυαλό μου. 00:01:57.100 --> 00:02:00.440 Το συνειδητοποίησα κατά βάθος εδώ και καιρό 00:02:00.440 --> 00:02:01.300 [ΓΕΛΙΑ] 00:02:01.300 --> 00:02:04.620 ότι το έργο έχει ξεφύγει από τον έλεγχο. 00:02:08.560 --> 00:02:11.300 [Επιθυμία] 00:02:22.580 --> 00:02:24.280 [ΜΠΕΡΓΚ] Στο "Πώς να Σφάξετε ένα Δαίμονα" 00:02:24.280 --> 00:02:26.680 σκέφτομαι πολύ για τον εθισμό, 00:02:26.690 --> 00:02:27.980 το να θες κάτι πολύ 00:02:27.980 --> 00:02:29.280 και μετά να μην το παίρνεις. 00:02:35.140 --> 00:02:38.760 Ήθελα η μουσική να ακούγεται σαν την φωνή του εθισμού. 00:02:38.760 --> 00:02:39.920 Υπνωτική, θελκτική 00:02:39.920 --> 00:02:41.709 σχεδόν σαν το τραγούδι μιας σειρήνας 00:02:41.709 --> 00:02:43.500 που σε παρασύρει κάπου. 00:02:44.420 --> 00:02:45.920 [ΝΤΖΟΥΜΠΕΡΓΚ] Η επιθυμία για κάτι παραπάνω. 00:02:45.920 --> 00:02:47.300 Η επιθυμία για κάτι διαφορετικό. 00:02:47.720 --> 00:02:50.760 Η χαρά που νιώθεις όταν σκέφτεσαι "Α να το, το απέκτησα, το έχω" 00:02:50.760 --> 00:02:53.680 αλλά στο τέλος αυτό το κάτι δεν μένει. 00:02:53.680 --> 00:02:57.440 Πόσες φορές αυτή η αίσθηση απόκτησης καταρρέει και γίνεται κομμάτια; 00:03:05.760 --> 00:03:07.740 [ΜΠΕΡΓΚ] Υπάρχει μια συσχέτιση με το "Εδώ είναι ο Παράδεισος." 00:03:17.560 --> 00:03:20.400 Αυτός νιώθει ότι του αξίζουν πράγματα. 00:03:26.600 --> 00:03:30.260 Ήθελα η μουσική να δίνει την αίσθηση του αδιάντροπου νικητή. 00:03:30.260 --> 00:03:31.260 Είναι απλώς ο νικητής. 00:03:31.260 --> 00:03:32.260 Απλώς του αξίζει η νίκη. 00:03:32.860 --> 00:03:36.080 Ήθελα αυτή την ατμόσφαιρα της δεκαετίας του '80 γιατί όλα μοιάζουν υπέροχα- 00:03:36.080 --> 00:03:37.440 απλώς υπέροχα χωρίς παραπάνω σκέψη. 00:03:37.440 --> 00:03:39.560 [ΝΤΖΟΥΜΠΕΡΓΚ] Είναι ωραία μέχρι να καταντήσει αηδιαστική. 00:03:40.800 --> 00:03:43.960 Είναι η μόνη μουσική που με κάνει να νιώθω ντροπή όταν την ακούω. 00:03:43.960 --> 00:03:44.640 [ΓΕΛΙΑ] 00:03:44.640 --> 00:03:45.660 [ΜΠΕΡΓΚ] Το οποίο είναι τέλειο! 00:03:45.660 --> 00:03:46.400 [ΓΕΛΙΑ] 00:03:49.100 --> 00:03:52.500 [ΜΠΕΡΓΚ] Νομίζει ότι θα παραμείνει χαρούμενος για πάντα. 00:03:52.500 --> 00:03:53.520 [ΝΤΖΟΥΜΠΕΡΓΚ] Μέχρι να τον καταβάλει η απληστία του. 00:03:53.520 --> 00:03:54.920 [ΜΠΕΡΓΚ] Όταν αρχίσεις να θες πιο πολλά, 00:03:54.920 --> 00:03:56.740 τότε δεν είναι πια παράδεισος. 00:03:59.840 --> 00:04:01.880 [Ευτυχία] 00:04:01.880 --> 00:04:04.020 [Ευτυχία και Απελπισία] 00:04:08.540 --> 00:04:11.260 [ΜΠΕΡΓΚ] Η παράσταση λέγεται, "Ένα Τελευταίο Ταξίδι στον Κάτω Κόσμο." 00:04:12.100 --> 00:04:13.870 Δεν ξέρεις αν πρόκειται για ένα τελευταίο ταξίδι 00:04:13.870 --> 00:04:16.340 και μετά είσαι ελεύθερος να φύγεις, 00:04:17.040 --> 00:04:18.180 ή αν είναι ένα τελευταίο ταξίδι, 00:04:18.180 --> 00:04:20.780 και μετά δεν έχει επιστροφή. 00:04:29.320 --> 00:04:31.920 [ΝΤΖΟΥΜΠΕΡΓΚ] Όταν αισθανόμαστε χαρά νιώθουμε ολοκληρωμένοι, 00:04:31.930 --> 00:04:35.010 γιατί στα δευτερόλεπτα που διαρκεί η χαρά, 00:04:35.010 --> 00:04:37.510 δεν υπάρχει τίποτα άλλο. 00:04:37.510 --> 00:04:38.420 Απλά είναι ότι 00:04:39.100 --> 00:04:40.680 διαρκεί τόσο λίγο. 00:04:44.340 --> 00:04:48.540 Ενώ τα συναισθήματα που νιώθεις όταν δεν είσαι καλά, 00:04:48.540 --> 00:04:49.900 μένουν για πάντα. 00:04:55.000 --> 00:04:58.840 Ο φόβος ότι θα παγιδευτείς σε αυτή την απελπισία 00:04:58.849 --> 00:05:01.280 είναι σαν ένα ψέμα τόσο πιστικό 00:05:01.280 --> 00:05:04.040 που με ξεγελάει κάθε φορά- η αλήθεια είναι πως 00:05:05.140 --> 00:05:08.300 κανένα συναίσθημα δεν κρατά για πάντα [Τίποτα για αυτούς που έρχονται μετά] 00:05:09.300 --> 00:05:11.200 [είχα κόμπο στον λαιμό] 00:05:11.920 --> 00:05:13.820 [τον κατάπια] 00:05:15.800 --> 00:05:17.320 Το να δεις την αλήθεια, 00:05:17.320 --> 00:05:19.600 ειδικά μια αλήθεια σχετικά με τον εαυτό σου, 00:05:19.600 --> 00:05:21.169 μπορεί να είναι οδυνηρό, 00:05:21.169 --> 00:05:24.980 αλλά είναι πολύ σημαντικό να το κάνεις για μάλλον μετά θα σε οδηγήσει 00:05:26.580 --> 00:05:27.280 σε μια μεγαλύτερη ελευθερία.