1
00:00:00,000 --> 00:00:04,000
"حتی در خالصترین شرایط غیر مذهبی،

2
00:00:04,000 --> 00:00:10,000
همجنسگرایی نشانگر سواستفاده قوه جنسیست.

3
00:00:10,000 --> 00:00:15,000
جایگزین رقتبار درجه دویی برای واقعیت است--

4
00:00:15,000 --> 00:00:17,000
پرواز رقتباری از زندگی است.

5
00:00:17,000 --> 00:00:21,000
و بدین ترتیب، سزاوار هیچ شفقتی نیست

6
00:00:21,000 --> 00:00:24,000
استحقاق هیچ همدلی

7
00:00:24,000 --> 00:00:26,000
بعنوان اقلیتی رنج کشیده را ندارند،

8
00:00:26,000 --> 00:00:33,000
و شایستگی هیچ تلقی به جز یک بیماری خطرناک را ندارد."

9
00:00:33,000 --> 00:00:38,000
این بریدهای مجله تایم در سال ۱۹۶۶ است هنگامی که من سه ساله بودم.

10
00:00:38,000 --> 00:00:42,000
و سال گذشته، رئیس جمهور ایالات متحده

11
00:00:42,000 --> 00:00:45,000
از ازدواج همجنسگرایان حمایت کرد.

12
00:00:45,000 --> 00:00:52,000
( تشویق تماشاگران)

13
00:00:52,000 --> 00:00:58,000
و پرسش من این است که چگونه از آنجا به اینجا رسیدم؟

14
00:00:58,000 --> 00:01:03,000
چگونه یک بیماری به یک هویت تبدیل شد؟

15
00:01:03,000 --> 00:01:06,000
هنگامی که حدود شش سال داشتم،

16
00:01:06,000 --> 00:01:09,000
با مادر و برادرم به یک مغازه کفشفروشی رفتم.

17
00:01:09,000 --> 00:01:11,000
وقتی خرید کفش تمام شد،

18
00:01:11,000 --> 00:01:15,000
فروشنده به ما گفت که هریک از ما میتوانیم یک بادکنک به خانه ببریم.

19
00:01:15,000 --> 00:01:20,000
برادرم یک بادکنک قرمز خواست، و من یک بادکنک صورتی.

20
00:01:20,000 --> 00:01:25,000
مادرم گفت فکر میکند بهتر است که یک بادکنک آبی بگیرم.

21
00:01:25,000 --> 00:01:28,000
اما گفتم که من قطعا بادکنک صورتی رنگ را میخواهم.

22
00:01:28,000 --> 00:01:34,000
و به من یادآوری کرد که رنگ مورد علاقه من آبی است.

23
00:01:34,000 --> 00:01:39,000
این حقیقت که در حال حاضر رنگ مورد علاقهام آبیست، و هنوز هم همجنسگرا هستم.--

24
00:01:39,000 --> 00:01:42,000
( خنده تماشاگران)

25
00:01:42,000 --> 00:01:46,000
هم نشانی است از نفوذ مادرم و هم محدویتهای آن.

26
00:01:46,000 --> 00:01:48,000
( خنده تماشاگران)

27
00:01:48,000 --> 00:01:55,000
( تشویق تماشاگران)

28
00:01:55,000 --> 00:01:58,000
هنگامی که کوچک بودم، مادرم میگفت،

29
00:01:58,000 --> 00:02:02,000
"عشقی که تو به فرزندانت داری مثل هیچ احساسی در دنیا نیست.

30
00:02:02,000 --> 00:02:05,000
و تا زمانی که فرزندی نداری، نمیدانی که این احساس چیست."

31
00:02:05,000 --> 00:02:09,000
وقتی بچه بودم به نظرم این بهترین تعریف جهان بود

32
00:02:09,000 --> 00:02:12,000
که او ممکن بود درباره مادری برای من و برادرم به زبان بیاورد.

33
00:02:12,000 --> 00:02:14,000
و هنگامی که نوجوان بودم، فکر میکردم

34
00:02:14,000 --> 00:02:18,000
که من گِی (همجنسگرا) هستم و احتمالا نمیتوانم خانواده داشته باشم.

35
00:02:18,000 --> 00:02:20,000
و وقتی که او این جمله را میگفت مضطربم میکرد.

36
00:02:20,000 --> 00:02:21,000
بعد از اینکه همجنسگرایی من فاش شد،

37
00:02:21,000 --> 00:02:25,000
وقتی که او گفتن این جمله را ادامه میداد، عصبانی میشدم.

38
00:02:25,000 --> 00:02:29,000
گقتم،"من گِی هستم، و هیچ راهی برای اینکه مرا (به پدر بودن) هدایت کند وجود ندارد.

39
00:02:29,000 --> 00:02:32,000
و می خواهم گفتن این حرف را تمام کنی."

40
00:02:35,000 --> 00:02:40,000
حدود بیست سال پیش، سردبیرانم در نشریه نیویورک تایمز از من خواستند

41
00:02:40,000 --> 00:02:42,000
که در مورد فرهنگ ناشنوایی مقالهای بنویسم.

42
00:02:42,000 --> 00:02:44,000
ترجیح دادم که از خیلی عقب شروع کنم.

43
00:02:44,000 --> 00:02:46,000
من ناشنوایی را کاملا یک بیماری تلقی میکردم.

44
00:02:46,000 --> 00:02:48,000
مردم بیچاره ای که نمیتوانند بشنوند.

45
00:02:48,000 --> 00:02:51,000
آنها فاقد حس شنوایی بودند، و ما برایشان چه میتوانیم بکنیم؟

46
00:02:51,000 --> 00:02:53,000
سپس من پا به دنیای ناشنوایان گذاشتم.

47
00:02:53,000 --> 00:02:55,000
به انجمنها و باشگاههای ناشنوایان رفتم.

48
00:02:55,000 --> 00:02:59,000
من اجرای تئاتر و شعرخوانی ناشنوایان را تماشا کردم.

49
00:02:59,000 --> 00:03:05,000
حتی به مسابقه دختر شایسته ناشنوایان آمریکا در نشویل، ایالت تنسی رفتم

50
00:03:05,000 --> 00:03:09,000
جایی که مردمش از برگزاری این مسابقه آبکی جنوبی شکایت میکنند.

51
00:03:09,000 --> 00:03:13,000
( خنده تماشاگران)

52
00:03:13,000 --> 00:03:17,000
هرچه که عمیقتر و عمیقتر در دنیای ناشنوایی غوطهورمیشدم،

53
00:03:17,000 --> 00:03:20,000
بیشتر متقاعد میشدم که ناشنوایی یک فرهنگ است

54
00:03:20,000 --> 00:03:23,000
و این که افراد در دنیای ناشنوایی میگویند،

55
00:03:23,000 --> 00:03:26,000
"ما فقدان شنوایی نداریم، بلکه ما در یک فرهنگ عضویت داریم،"

56
00:03:26,000 --> 00:03:29,000
چیزی را میگفتند که ماندگار بود.

57
00:03:29,000 --> 00:03:30,000
اما این فرهنگ من نبود،

58
00:03:30,000 --> 00:03:33,000
به ویژه نمیخواستم که عجله کنم و به آن ملحق شوم،

59
00:03:33,000 --> 00:03:36,000
اما آن را به عنوان یک فرهنگ

60
00:03:36,000 --> 00:03:38,000
و افرادی که عضو آن بودند را درک کردم و پذیرفتم،

61
00:03:38,000 --> 00:03:44,000
این احساس به اندازه فرهنگ لاتین یا فرهنگ همجنسگرایان و یا فرهنگ یهودی ارزشمند بود.

62
00:03:44,000 --> 00:03:49,000
این احساس شاید حتی به اندزه فرهنگ آمریکایی معتبر بود.

63
00:03:49,000 --> 00:03:52,000
سپس دوست یکی از دوستانم صاحب دختری کوتوله شد.

64
00:03:52,000 --> 00:03:54,000
هنگامی که دخترش به دنیا آمد،

65
00:03:54,000 --> 00:03:56,000
ناگهان با پرسشهایی مواجه شد

66
00:03:56,000 --> 00:03:59,000
که حالا برای من کاملا شدت و قوت پیدا میکردند.

67
00:03:59,000 --> 00:04:03,000
او با این سوال مواجه بود که با این کودک چه باید بکند.

68
00:04:03,000 --> 00:04:06,000
آیا او باید بگوید،" تو کاملا مثل بقیه هستی و فقط کمی کوتاه تری؟ "

69
00:04:06,000 --> 00:04:10,000
و یا سعی بر ساختن نوعی هویت کوتولهای برای او بکند،

70
00:04:10,000 --> 00:04:12,000
و در جامعه کوتولههای آمریکا مشارکت کند،

71
00:04:12,000 --> 00:04:15,000
و نسبت به انچه که برای کوتوله ها اتفاق میافتد آگاه شود؟

72
00:04:15,000 --> 00:04:16,000
و ناگهان فکر کردم،

73
00:04:16,000 --> 00:04:19,000
بیشتر کودکان ناشنوا از پدر و مادرهای شنوا متولد میشوند.

74
00:04:19,000 --> 00:04:22,000
این پدر مادرهای شنوا تمایل دارند که برای معالجه آنها تلاش کنند.

75
00:04:22,000 --> 00:04:26,000
این افراد ناشنوا در دوران بزرگسالی به شکلی اجتماعات خودشان را کشف می کنند.

76
00:04:26,000 --> 00:04:28,000
بیشتر افراد همجنسگرا از پدرو مادرهای دگرجنسگرا متولد میشوند.

77
00:04:28,000 --> 00:04:30,000
این پدر مادرهای دگرجنسگرا اغلب از فرزندان همجنسگرایشان میخواهند

78
00:04:30,000 --> 00:04:33,000
آنچه را پیشه کنند که به نظر آنان جریان اصلی جهان است،

79
00:04:33,000 --> 00:04:36,000
و این افراد همجنسگرا مجبورند بعدتر هویتشان را کشف کنند.

80
00:04:36,000 --> 00:04:38,000
و این دوستم بود که

81
00:04:38,000 --> 00:04:41,000
با این پرسشها درباره هویت دختر کوتولهاش مواجه شده بود.

82
00:04:41,000 --> 00:04:43,000
و من فکر کردم، باز هم:

83
00:04:43,000 --> 00:04:46,000
خانوادهای که خود را عادی قلمداد میکند

84
00:04:46,000 --> 00:04:48,000
بچهای دارد که به نظر غیرعادی است.

85
00:04:48,000 --> 00:04:53,000
و به این ایده اندیشیدم که در واقع دو نوع هویت وجود دارد.

86
00:04:53,000 --> 00:04:54,000
هویت عمودی،

87
00:04:54,000 --> 00:04:57,000
که نسل به نسل از والدین به کودک میرسد.

88
00:04:57,000 --> 00:05:03,000
چیزهایی مثل قومیت، غالبا ملیت، زبان و اغلب مذهب.

89
00:05:03,000 --> 00:05:08,000
این چیزها را فرد با والدین و کودکان خود مشترک دارد.

90
00:05:08,000 --> 00:05:10,000
با اینکه گاهی برخی از اینها میتوانند مشکلاتی به بار آورد،

91
00:05:10,000 --> 00:05:12,000
ولی تلاشی برای علاج آنها نمیشود.

92
00:05:12,000 --> 00:05:15,000
شما میتوانید مدعی شوید که در ایالت متحده --

93
00:05:15,000 --> 00:05:17,000
با وجود رئیس جمهور فعلی ما--

94
00:05:17,000 --> 00:05:19,000
رنگین پوست بودن سختتر است.

95
00:05:19,000 --> 00:05:22,000
و در عین حال، کسی سعی نمی کند تضمین کند

96
00:05:22,000 --> 00:05:26,000
که نسل آتی کودکانی که از آمریکاییهای آفریقایی تبار و آسیایی متولد میشوند

97
00:05:26,000 --> 00:05:29,000
پوست سفید رنگ و موی زرد داشته باشند.

98
00:05:29,000 --> 00:05:33,000
انواع دیگر هویت نیز هستند که فرد آنها را از یک گروه همتا می گیرد.

99
00:05:33,000 --> 00:05:36,000
و من آنها را هویت افقی مینامم.

100
00:05:36,000 --> 00:05:39,000
زیرا گروه همتا یک تجربه افقی است.

101
00:05:39,000 --> 00:05:41,000
این هویتها برای پدر و مادرفرد بیگانهاند

102
00:05:41,000 --> 00:05:45,000
و فرد آنها را زمانی پیدا میکند که همتا و همشانان خود را ببینید.

103
00:05:45,000 --> 00:05:48,000
این هویتها، هویت های افقی،

104
00:05:48,000 --> 00:05:52,000
همواره مردم سعی می کنند که آنها را معالجه کنند.

105
00:05:52,000 --> 00:05:55,000
و من میخواستم ببینیم به چه شکلی

106
00:05:55,000 --> 00:05:57,000
مردمی که این جور هویتها را دارند

107
00:05:57,000 --> 00:06:00,000
باا آنها رابطه خوب برقرار میکنند.

108
00:06:00,000 --> 00:06:04,000
به نظرم سه سطح پذیرش وجود دارد

109
00:06:04,000 --> 00:06:05,000
که میبایستی به وقوع بپیوندد.

110
00:06:05,000 --> 00:06:11,000
پذیرش فردی، پذیرش خانوادگی، و پذیرش اجتماعی.

111
00:06:11,000 --> 00:06:13,000
و همیشه اینها با هم اتفاق نمیافتند.

112
00:06:13,000 --> 00:06:17,000
خیلی اوقات، افرادی که چنین شرایطی را دارند بسیار عصبانی هستند

113
00:06:17,000 --> 00:06:20,000
زیرا احساس میکنند که پدر و مادرشان آنها را دوست ندارند،

114
00:06:20,000 --> 00:06:24,000
در حالی که آنچه اتفاق میآفتد آن است که والدین آنها را نمیپذیرند.

115
00:06:24,000 --> 00:06:28,000
عشق چیزی است که بصورت ایدآل بیقید و شرط

116
00:06:28,000 --> 00:06:31,000
در رابطه بین یک پدر یا مادر با فرزند است.

117
00:06:31,000 --> 00:06:34,000
اما پذیرش چیز زمانبری است.

118
00:06:34,000 --> 00:06:36,000
پذیرش همواره زمان نیاز دارد.

119
00:06:36,000 --> 00:06:41,000
یکی از کوتولهها که باهاش آشنا شدم نامش کلینتون براون است.

120
00:06:41,000 --> 00:06:44,000
هنگامی که متولد شد تشخیص داده شد که او مبتلا به کوتولگی دیاستروفیک است( بیماری که استخوانهای بیمار به هم میپییچد)

121
00:06:44,000 --> 00:06:46,000
یک بیماری بسیار فلجکننده،

122
00:06:46,000 --> 00:06:50,000
به پدر و مادرش گفته شد که او هرگز نخواهد توانست راه برود، هرگز حرف نخواهد زد،

123
00:06:50,000 --> 00:06:52,000
و هیچ توانایی هوشی ندارد،

124
00:06:52,000 --> 00:06:54,000
و احتمالا او هرگز حتی آنها را نخواهد شناخت.

125
00:06:54,000 --> 00:06:58,000
و به آنها پیشنهاد شده بود که کودک را در بیمارستان بسپارند

126
00:06:58,000 --> 00:07:00,000
تا او بتواند در بیمارستان به آرامی بمیرد.

127
00:07:00,000 --> 00:07:02,000
مادرش گفت که اینکار را نخواهد کرد.

128
00:07:02,000 --> 00:07:04,000
و پسرش را به خانه برد.

129
00:07:04,000 --> 00:07:07,000
با اینکه او توفیق تحصیلی و مالی زیادی نداشت،

130
00:07:07,000 --> 00:07:09,000
بهترین پزشک در کشور

131
00:07:09,000 --> 00:07:12,000
برای معالجه کوتولگی دیستروفیک را یافت

132
00:07:12,000 --> 00:07:14,000
و کلینتون را به او سپرد.

133
00:07:14,000 --> 00:07:16,000
کلینتون در دوره کودکیش،

134
00:07:16,000 --> 00:07:19,000
۳۰ جراحی عمده داشت.

135
00:07:19,000 --> 00:07:21,000
و تمامی این مدت را در بیمارستان بود

136
00:07:21,000 --> 00:07:23,000
در حالیکه مراحل درمان را طی میکرد،

137
00:07:23,000 --> 00:07:25,000
و در نتیجه او الان میتواند راه برود.

138
00:07:25,000 --> 00:07:29,000
و زمانی که در بیمارستان بود، برای او آموزگارانی فرستادند تا برای کارهای مدرسه به او کمک کنند.

139
00:07:29,000 --> 00:07:32,000
کلینتون سخت کار کرد چونکه کار دیگری نداشت که انجام دهد.

140
00:07:32,000 --> 00:07:34,000
و به سطحی از تحصیلات رسید

141
00:07:34,000 --> 00:07:38,000
که هیچ یک از اعضای خانوادهاش به آن نرسیده بود.

142
00:07:38,000 --> 00:07:41,000
در حقیقت او اولین فرد در خانوادهاش بود که به کالج رفت،

143
00:07:41,000 --> 00:07:44,000
جایی که او در محیط دانشگاه زندگی میکرد و خودرو ویژهاش را میراند

144
00:07:44,000 --> 00:07:47,000
که سازگار با شرایط غیرعادی بدنش بود.

145
00:07:47,000 --> 00:07:50,000
مادرش برایم تعریف کرد که یک روز به خانه آمد--

146
00:07:50,000 --> 00:07:52,000
و به کالج نزدیک خانه رفت--

147
00:07:52,000 --> 00:07:55,000
او گفت،" آن خودروی آشنا را دیدم

148
00:07:55,000 --> 00:07:59,000
در پارکینک یک میکده پارک شده بود.( خنده تماشاگران)

149
00:07:59,000 --> 00:08:04,000
"با خودم فکر کردم، آنها ۶ فوت قد دارند،و او سه فوت قد دارد.

150
00:08:04,000 --> 00:08:06,000
دو آبجو برای آنها مثل چهار تا آبجو برای کلینتون است."

151
00:08:06,000 --> 00:08:09,000
گفت: "میدانستم که نمیتوانم وارد شوم و مزاحمش بشوم،

152
00:08:09,000 --> 00:08:13,000
اما به خانه رفتم، و هشت تا پیغام روی تلفن همراهش گذاشتم."

153
00:08:13,000 --> 00:08:15,000
او گفت،" سپس فکر کردم،

154
00:08:15,000 --> 00:08:17,000
اگر زمانی که او متولد شد کسی به من می گفت

155
00:08:17,000 --> 00:08:22,000
که نگرانی آینده من این خواهد بود که او با همکلاسیهایش الکل بنوشد و رانندگی کند --"

156
00:08:22,000 --> 00:08:31,000
( تشویق تماشاگران)

157
00:08:31,000 --> 00:08:33,000
به او گفتم،" فکر میکنی چه کردی

158
00:08:33,000 --> 00:08:38,000
که به او کمک کرد تا تبدیل به چنین آدم جذاب، موفق وفوقالعادهای بشود؟"

159
00:08:38,000 --> 00:08:42,000
و او گفت،" من چه کردم؟ فقط عاشقش بودم.

160
00:08:42,000 --> 00:08:45,000
کلینتون همواره نوری در دل داشت.

161
00:08:45,000 --> 00:08:52,000
و من و پدرش خوششانس بودیم که اولین کسانی بودیم که این نور را دیدم."

162
00:08:52,000 --> 00:08:55,000
میخواهم بریدهای از یک روزنامه دیگر در دهه شصت را نقل کنم.

163
00:08:55,000 --> 00:09:01,000
این یکی از سال ۱۹۶۸ است-- مجله ماهانه آتلانتیک، صدای آمریکای آزاد--

164
00:09:01,000 --> 00:09:03,000
نوشته یک بایواتیکیست مهم (کسی که مفاهیم اخلاقی کشفیات جدید علوم زیستشناسی را بررسی میکند).

165
00:09:03,000 --> 00:09:07,000
او گفته، "هیچ دلیلی وجود ندارد برای احساس گناه

166
00:09:07,000 --> 00:09:10,000
در مورد واگذاشتن یک کودک مبتلا به سندروم داون (عقب مانده ذهنی)،

167
00:09:10,000 --> 00:09:15,000
چه پنهان کردنش در یک آسایشگاه باشد

168
00:09:15,000 --> 00:09:19,000
و چه احساس مرگ برای آنها.

169
00:09:19,000 --> 00:09:24,000
این ناراحت کننده است- بله- وحشتناک است. اما هیچ حس گناهی را به همراه ندارد.

170
00:09:24,000 --> 00:09:28,000
گناه واقعی ناشی از صدمه به یک انسان ناشی میشود،

171
00:09:28,000 --> 00:09:33,000
و یک عقبمانده، انسان نیست."

172
00:09:33,000 --> 00:09:37,000
برای پیشرفت عظیمی که کردهایم جوهر زیادی خرج نوشتن شده

173
00:09:37,000 --> 00:09:39,000
برای بهبود وضع افرادهمجسگرایان.

174
00:09:39,000 --> 00:09:43,000
تغییری که نگرش ما باعث شده هر روز در سرفصل خبرهاست.

175
00:09:43,000 --> 00:09:48,000
اما ما فراموش کردهایم که به افرادی که تفاوتها دیگری داشتند چگونه نگاه میکردیم.

176
00:09:48,000 --> 00:09:50,000
چگونه به افرادی که معلول بودند نگاه میکردیم،

177
00:09:50,000 --> 00:09:53,000
چگونه غیر انسانی با مردم برخورد میکردیم.

178
00:09:53,000 --> 00:09:55,000
و تغییری که حاصل شده،

179
00:09:55,000 --> 00:09:57,000
که تقریبا به همان میزان بنیادیست،

180
00:09:57,000 --> 00:09:59,000
چیزیست که ما خیلی به آن توجه نمیکنیم.

181
00:09:59,000 --> 00:10:03,000
یکی از خانوادههایی که من با آنها مصاحبه کردم، تام و کرن روباردز،

182
00:10:03,000 --> 00:10:07,000
که از گذشتهشان گفتند، هنگامی که به عنوان نیویورکیهای جوان موفق

183
00:10:07,000 --> 00:10:11,000
اولین فرزندشان مبتلا به سندروم داون تشخیص داده شد.

184
00:10:11,000 --> 00:10:15,000
آنها فکر کردند که امکانات آموزشی موجود برای پسرشان چیزی نیست که باید باشد،

185
00:10:15,000 --> 00:10:19,000
بنابراین تصمیم گرفتند که مرکز کوچکی را ایجاد کنند--

186
00:10:19,000 --> 00:10:22,000
دو کلاس که با تعداد اندکی پدر و مادرهای دیگر تاسیس کردند

187
00:10:22,000 --> 00:10:25,000
برای آموزش کودکان مبتلا به سندروم داون.

188
00:10:25,000 --> 00:10:29,000
و طی سالها این مرکز رشد کرده و به مرکزی به نام کوک سنتر Cooke Center, تبدیل شده،

189
00:10:29,000 --> 00:10:31,000
که اکنون در آنجا هزاران هزار

190
00:10:31,000 --> 00:10:35,000
کودکان مبتلا به ناتوانایی ذهنی در حال آموزش هستند.

191
00:10:35,000 --> 00:10:38,000
از زمانی که داستان ماهنامه آتلانتیک منتشر شد تاکنون،

192
00:10:38,000 --> 00:10:42,000
امید به زندگی افراد مبتلا به بیماری داون سه برابر شده است.

193
00:10:42,000 --> 00:10:47,000
تجربه مبتلایان به بیماری داون شامل کسانیست که بازیگر هستند،

194
00:10:47,000 --> 00:10:53,000
کسانی که نویسنده هستند، برخی از آنها توانایی آن را دارند که کاملا مستقل زندگی کنند.

195
00:10:53,000 --> 00:10:55,000
خانواده رابردز کارهای زیادی در این خصوص انجام دادهاند.

196
00:10:55,000 --> 00:10:56,000
بهشان گفتم آیا از این موضوع متاسف هستید؟

197
00:10:56,000 --> 00:10:59,000
آیا آرزو میکردید که فرزندتان دچار بیماری داون نبود؟

198
00:10:59,000 --> 00:11:00,000
ایا آرزو میکردید که هرگز نمیشنیدید که فرزند تان بیمار است؟

199
00:11:00,000 --> 00:11:03,000
بطرز جالبی پدر کودک بیمار گفت،

200
00:11:03,000 --> 00:11:05,000
" خُب برای دیوید ، پسرمان، من تاسف میخورم،

201
00:11:05,000 --> 00:11:09,000
زیرا برای دیوید، بودن در دنیا مشکل است،

202
00:11:09,000 --> 00:11:12,000
و دلم میخواست که میشد زندگی بهتری به او داد،

203
00:11:12,000 --> 00:11:17,000
اما فکر میکنم اگر تمامی کسانی را که به بیماری داون مبتلایند را از دست بدهیم این یک فاجعه خواهد بود."

204
00:11:17,000 --> 00:11:20,000
و کرن روباردز به من گفت،" من هم مثل تام فکر میکنم.

205
00:11:20,000 --> 00:11:24,000
برای دیوید، اگر به من بود ظرف یک لحظه به او زندگی راحتتری میدادم.

206
00:11:24,000 --> 00:11:29,000
اما در مورد خودم اگر بخواهیم صحبت کنم-- خوب ، ۲۳ سال پیش که او به دنیا آمد هرگز بر این باور نبودم که

207
00:11:29,000 --> 00:11:31,000
که به این مرحله برسم--

208
00:11:31,000 --> 00:11:36,000
در مورد خودم میگویم، این مرا بسیار بهتر و بسیار مهربانتر

209
00:11:36,000 --> 00:11:39,000
و بسیار هدف دارتر در تمامی عمرمم کرده،

210
00:11:39,000 --> 00:11:45,000
من شخصا، آن را با هیچ چیز در دنیا عوض نمیکنم."

211
00:11:45,000 --> 00:11:50,000
ما در مرحلهای زندگی میکنیم که پذیرش اجتماعی برای این موارد وخیلی از موقعیت های دیگر

212
00:11:50,000 --> 00:11:51,000
بالا و بالاتر میرود و رو به افزایش است.

213
00:11:51,000 --> 00:11:53,000
و در عین حال ما در لحظه ای زندگی میکنیم

214
00:11:53,000 --> 00:11:56,000
که توانایی ما برای از بین بردن اینگونه شرایط

215
00:11:56,000 --> 00:11:59,000
تا به حدی رسیده که هرگز آن را تصور نمیکردیم.

216
00:11:59,000 --> 00:12:02,000
اکنون بیشتر نوزادان ناشنوا در ایالات متحده

217
00:12:02,000 --> 00:12:04,000
قسمت حلزونی گوش برایشان کاشته میشود،

218
00:12:04,000 --> 00:12:09,000
که درمغزشان گذارده شده و به یک دستگاه گیرنده متصل است،

219
00:12:09,000 --> 00:12:14,000
و به آنها اجازه میدهد که برگردانی از شنوایی با استفاده از تکلم دهانی را بدست اورند.

220
00:12:14,000 --> 00:12:18,000
آمیختهای که در موش BMN-111، آزمایش شده است

221
00:12:18,000 --> 00:12:23,000
در جلوگیری از فعال شدن ژن آکندروپلازی(ژنی که عامل بیماری کوتولگیست) موثر است.

222
00:12:23,000 --> 00:12:26,000
آکندروپلازی رایجترین شکل بیماری کوتولگیست،

223
00:12:26,000 --> 00:12:30,000
و موشهایی که دارای ژن اکندروپلازی هست و این ماده را دریافت کردند،

224
00:12:30,000 --> 00:12:32,000
تا اندازه طبیعی و کامل رشد میکند،

225
00:12:32,000 --> 00:12:34,000
و آزمایش این دارو برای انسان نیز نزدیک است.

226
00:12:34,000 --> 00:12:36,000
آزمایشات خونی نیز در حال پیشرفتاند

227
00:12:36,000 --> 00:12:42,000
که با قطعیت بالاتر و در دوران اولیه بارداری علائم بیماری داون را تشخیص میدهند،

228
00:12:42,000 --> 00:12:47,000
و برای مردم این را آسانتر و آسانتر میکند تا بارداری را برطرف کنند،

229
00:12:47,000 --> 00:12:48,000
و یا به آن خاتمه دهند.

230
00:12:48,000 --> 00:12:53,000
بنابراین ما هم پیشرفت اجتماعی و هم پیشرفت پزشکی و درمانی داریم.

231
00:12:53,000 --> 00:12:55,000
و من به هردو اینها باور دارم.

232
00:12:55,000 --> 00:12:59,000
معتقدم پیشرفتهای اجتماعی فوق العاده ، معنیدار و عالی هستند،

233
00:12:59,000 --> 00:13:02,000
وهمین عقیده را در مورد پیشرفتهای پزشکی دارم.

234
00:13:02,000 --> 00:13:06,000
اما فکرمیکنم هنگامیکه یکی از این دو با دیگری همخوان نباشد تراژدی رخ میدهد.

235
00:13:06,000 --> 00:13:08,000
هنگامی که من تعامل این دو را در

236
00:13:08,000 --> 00:13:11,000
شرایطی مانند سه موقعیتی را که شرح دادم میبینیم،

237
00:13:11,000 --> 00:13:14,000
گاهی فکر میکنم موقعیتی شبیه به آن لحظاتی از یک اپرای بزرگ پیش میآید

238
00:13:14,000 --> 00:13:17,000
که قهرمان داستان به عشقش نسبت به معشوق پی میبرد

239
00:13:17,000 --> 00:13:21,000
درست در همان لحظهای که معشوق بر تخت خفته و هدر میرود.

240
00:13:21,000 --> 00:13:24,000
( خنده تماشاگران)

241
00:13:24,000 --> 00:13:28,000
ما باید با هم در مورد راه های درمان فکر کنیم.

242
00:13:28,000 --> 00:13:31,000
خیلی اوقات پرسشی که والدین دارند این است که،

243
00:13:31,000 --> 00:13:33,000
ما جه اعتباری به فرزندانمان میدهیم،

244
00:13:33,000 --> 00:13:35,000
و چه چیزی را در آنها درمان میکنیم؟

245
00:13:35,000 --> 00:13:39,000
جیم سینکلر، فعال برجسته بیماری درخودماندگی (اوتیسم)، گفت،

246
00:13:39,000 --> 00:13:43,000
"هنگمی که پدر و مادری میگویند که ' آرزو میکردم که فرزندم بیماری اوتیسم نداشت ،'

247
00:13:43,000 --> 00:13:48,000
چیزی که آنها واقعا می گویند این است که آرزو میکردم که این بچه وجود نداشت

248
00:13:48,000 --> 00:13:52,000
و در عوض کودکی دیگری که بیماری اوتیسم نداشت را داشتم."

249
00:13:52,000 --> 00:13:57,000
قرائت دوبارهی این چیزیست که در هنگام سوگواری موجودیتمان میشنوید.

250
00:13:57,000 --> 00:14:00,000
چیزیست که در زمانی که برای شفا دعا میکنیم میشنوید--

251
00:14:00,000 --> 00:14:02,000
زمانی که آخرین آرزوی شما این است

252
00:14:02,000 --> 00:14:05,000
این است که روزی ما محو شویم

253
00:14:05,000 --> 00:14:10,000
غریبه هایی را که میتوانید آنها دوست داشته باشید به پس چهرههای روند."

254
00:14:10,000 --> 00:14:13,000
این دیدگاه بسیار افراطیست،

255
00:14:13,000 --> 00:14:17,000
اما این به حقیقتی اشاره دارد که این افراد با زندگی که دارند درگیرهستند

256
00:14:17,000 --> 00:14:22,000
و درمان یا تغییر و یا رفع آن را نمیخواهند.

257
00:14:22,000 --> 00:14:25,000
آنها میخواهند همان کسی که باشند که به دنیا آمدند تا آن کس باشند.

258
00:14:25,000 --> 00:14:29,000
یکی از خانواده هایی که من با آنها برای این پروژه مصاحبه کردم

259
00:14:29,000 --> 00:14:34,000
خانواده دیلان کلیبالد بود که یکی از عاملان کشتار دبیرستان کلمباین( در سال ۱۹۹۹ در ایالت کلرادوی) بود.

260
00:14:34,000 --> 00:14:37,000
زمان زیادی را برد تا آنها را متقاعد کنم تا با من صحبت کنند،

261
00:14:37,000 --> 00:14:40,000
و بالاخره روزی موافقت کردند، آنها پر از داستانهای و موضوعاتی بودند

262
00:14:40,000 --> 00:14:41,000
که از گفتن آنها نمیتوانستند خوداری کنند.

263
00:14:41,000 --> 00:14:44,000
اولین آخر هفتهای که با آنها گذراندم-- اولین از آخر هفتههای بسیاری که با آنها بودم--

264
00:14:44,000 --> 00:14:47,000
بیش از ۲۰ ساعت گفتگو ضبط کردم.

265
00:14:47,000 --> 00:14:49,000
و یکشنبه شب، ما بسیار خسته بودیم.

266
00:14:49,000 --> 00:14:52,000
در آشپزخانه نشسته بودیم. سو کلیبالد شام را آماده میکرد.

267
00:14:52,000 --> 00:14:55,000
و من گفتم،"اگر دیلن الان اینجا بود،

268
00:14:55,000 --> 00:14:58,000
میدانی چه سوالی از او میپرسیدی؟"

269
00:14:58,000 --> 00:15:00,000
و پدرش گفت،" البته که میدانم.

270
00:15:00,000 --> 00:15:04,000
میخواهم از او بپرسم که فکر میکرد دارد چه غلطی میکند."

271
00:15:04,000 --> 00:15:07,000
و سو به زمین خیره شد، و برای دقیقهای فکر کرد.

272
00:15:07,000 --> 00:15:09,000
بعد سرش را بالا آورد و گفت،

273
00:15:09,000 --> 00:15:13,000
"ازاو میخواستم که مرا ببخشد برای اینکه مادرش بودم

274
00:15:13,000 --> 00:15:18,000
و هرگز نفهمیدم که در ذهن او چه میگذرد."

275
00:15:18,000 --> 00:15:21,000
چند سال بعد که با او شام میخوردم--

276
00:15:21,000 --> 00:15:23,000
یکی از دفعاتی زیادی که با هم شام خوردیم--

277
00:15:23,000 --> 00:15:26,000
او گفت" میدانی، اوایل که این اتفاق افتادهبود،

278
00:15:26,000 --> 00:15:30,000
آرزو میکردم که هرگز ازدواج نکرده بودم و فرزندی نداشتم.

279
00:15:30,000 --> 00:15:33,000
اگر به اوهایو نرفته بودم و با تام سر راه هم قرار نمیگرفتیم،

280
00:15:33,000 --> 00:15:37,000
این بچه وجود نداشت و این اتفاق وحشتناک نمیافتاد.

281
00:15:37,000 --> 00:15:42,000
اما بعدا احساس کردم که من فرزندانم را خیلی دوست دارم

282
00:15:42,000 --> 00:15:45,000
و نمیخواهم زندگی بدون آنها را تصور کنم.

283
00:15:45,000 --> 00:15:50,000
تصدیق میکنم رنجی که آنها برای دیگران سبب شدند نابخشودنی است،

284
00:15:50,000 --> 00:15:53,000
اما دردی که برای من سبب شدند قابل بخشش است."

285
00:15:53,000 --> 00:15:57,000
"بنابراین در عین اینکه تصدیق میکنم دنیا جای بهتری میبود

286
00:15:57,000 --> 00:16:00,000
اگر دیلن هرگز به دنیا نمیآمد،

287
00:16:00,000 --> 00:16:05,000
اما معتقدم که برای من بهتر نمیبود."

288
00:16:05,000 --> 00:16:12,000
برایم حیرتانگیز بود که چطور همه این خانوادهها با این فرزندان و این مشکلات،

289
00:16:12,000 --> 00:16:15,000
مشکلاتی که بیشترشان حاضر بودند برای جلوگیریشان هر کاری بکنند،

290
00:16:15,000 --> 00:16:18,000
در تجربه فرزند داشتن این همه معنا یافتهاند.

291
00:16:18,000 --> 00:16:22,000
بعد فکر کردم، همه ما که فرزند داریم

292
00:16:22,000 --> 00:16:24,000
عاشق فرزندانمان هستیم با همه کاستیها و معایبشان.

293
00:16:24,000 --> 00:16:29,000
اگر ناگهان فرشته باشکوهی از سقف وارد اتاق نشیمن من شود

294
00:16:29,000 --> 00:16:31,000
و پیشنهاد کند که فرزندان مرا ببرد

295
00:16:31,000 --> 00:16:37,000
و در عوض فرزندان بهتر- مودبتر، بامزهتر، بهتر، یا باهوشتری بدهد--

296
00:16:37,000 --> 00:16:42,000
به فرزندانم میچسبم و دعا میکنم که این منظره وحشتناک دور شود.

297
00:16:42,000 --> 00:16:44,000
و در نهایت احساس میکنم

298
00:16:44,000 --> 00:16:48,000
همانطوری که ما قابلیت احتراق لباس راحتی را در کوره آزمایش میکنیم

299
00:16:48,000 --> 00:16:53,000
تا مطمئن شویم کودکمان هنگام عبور از کنار اجاق آتش نمیگیرد،

300
00:16:53,000 --> 00:16:57,000
داستان خانوادههایی که این تفاوتهای افراطی را بازگو میکنند

301
00:16:57,000 --> 00:16:59,000
تجربه جهانی فرزند داری را منعکس میکند،

302
00:16:59,000 --> 00:17:03,000
که همواره به این صورت است که گاهی آدم به کودک خود نگاه میکند و فکر میکند،

303
00:17:03,000 --> 00:17:06,000
تو از کجا پیدایت شد؟

304
00:17:06,000 --> 00:17:08,000
( خنده تاشاگران)

305
00:17:08,000 --> 00:17:13,000
معلوم میشود درحالی که هر یک از این تفاوتها به شکل منفرد وجود دارد--

306
00:17:13,000 --> 00:17:16,000
خانوادههای زیادی هستند که با اسکیزوفرنی درگیرند،

307
00:17:16,000 --> 00:17:18,000
خانواده هایی زیادی هستند که کودکانشان دگرجنسگونه (ترنسجندر) هستند،

308
00:17:18,000 --> 00:17:20,000
خانواده های زیادی هستند که کودکان نابغه دارند--

309
00:17:20,000 --> 00:17:23,000
که از خیلی جهات نیز با چالشهای مشابه روبرو هستند--

310
00:17:23,000 --> 00:17:25,000
در هر یک از این دستهها خانواده های زیادی هستند--

311
00:17:25,000 --> 00:17:27,000
اما اگر به این فکر کنید

312
00:17:27,000 --> 00:17:30,000
که تجربهی گفتگو درباره تفاوت در درون خانواده

313
00:17:30,000 --> 00:17:32,000
همان چیزی است که مردم به آن اشاره میکنند،

314
00:17:32,000 --> 00:17:36,000
آنوقت است که متوجه میشوید که این تقریبا یک پدیده جهانی است.

315
00:17:36,000 --> 00:17:41,000
تازه، معلوم میشود که این تفاوتهای ما و برداشت ما از تفاوت است

316
00:17:41,000 --> 00:17:43,000
که ما را به هم پیوند میدهد.

317
00:17:43,000 --> 00:17:49,000
زمانی که روی این پروژه کار میکردم تصمیم گرفتم بچهدار شوم

318
00:17:49,000 --> 00:17:52,000
فراد زیادی شگفتزده شدند و گفتند،

319
00:17:52,000 --> 00:17:53,000
" اما چگونه میتوانی تصمیم به بچهدار شدن بگیری

320
00:17:53,000 --> 00:17:58,000
آن هم وسط مطالعه دراین باره که هر چیزی میتواند برعکس از آب دربیاید؟"

321
00:17:58,000 --> 00:18:01,000
گفتم، "من روی مسئله همه آنچه که ممکن است برعکس از آب درآید کار نمیکنم.

322
00:18:01,000 --> 00:18:04,000
من در حال مطالعه بر این هستم که حتی وقتی همه چیز به نظر اشتباه است، چقدر عشق میتواند در میان باشد."

323
00:18:04,000 --> 00:18:09,000
من در حال مطالعه بر این هستم که حتی وقتی همه چیز به نظر اشتباه است، چقدر عشق میتواند در میان باشد."

324
00:18:09,000 --> 00:18:14,000
درباره مادر کودکی معلول که دیده بودم بسیار فکر کردم،

325
00:18:14,000 --> 00:18:18,000
کودکی به شدت معلول که به علت غفلت پرستار درگذشت.

326
00:18:18,000 --> 00:18:21,000
هنگامی که خاکستر او دفن شد، مادرش گفت،

327
00:18:21,000 --> 00:18:29,000
" من اینجا به خاطر دو خسران طلب آمرزش و دعا میکنم،

328
00:18:29,000 --> 00:18:35,000
یکی به خاطر کودکی که میخواستم و دیگری به خاطر پسرم که عاشقش بودم."

329
00:18:35,000 --> 00:18:40,000
متوجه شدم که هرکسی ممکن است عاشق هر کودکی باشد

330
00:18:40,000 --> 00:18:42,000
تنها اگر اراده این کار را داشته باشد.

331
00:18:42,000 --> 00:18:47,000
همسر من پدر بیولوژیکی دو کودک است

332
00:18:47,000 --> 00:18:50,000
که مادرانشان دوستان او و زنان همجنسگرا در مینیاپلیس هستند.

333
00:18:50,000 --> 00:18:56,000
یکی از دوستان نزدیکم در کالج، طلاق گرفته بود و میخواست بچهدار شود.

334
00:18:56,000 --> 00:18:58,000
اینطوری شد که من و او حالا یک دختر داریم،

335
00:18:58,000 --> 00:19:00,000
و حالا مادر و دختر در تگزاس زندگی میکنند.

336
00:19:00,000 --> 00:19:03,000
من و شوهرم پسری داریم که همیشه پیش ما زندگی میکند

337
00:19:03,000 --> 00:19:05,000
و من پدر بیولوژیکیاش هستم،

338
00:19:05,000 --> 00:19:09,000
و مادر واسطه برای بارداری او لورا بود،

339
00:19:09,000 --> 00:19:12,000
مادر لزبین اُلیور و لوسی در مینیاپلیس.

340
00:19:12,000 --> 00:19:21,000
(تشویق تماشاگران)

341
00:19:21,000 --> 00:19:27,000
خُب مختصرش میشود پنج والد برای چهار فرزند در سه ایالت.

342
00:19:27,000 --> 00:19:30,000
افرادی هستند که فکر می کنم که وجود خانواده من

343
00:19:30,000 --> 00:19:35,000
به نحوی به خانواده آنها صدمه میزند و یا آن را تضعیف و یا تخریب میکند.

344
00:19:35,000 --> 00:19:38,000
افرادی هم هستند که فکر میکنند خانوادههایی مانند خانواده من

345
00:19:38,000 --> 00:19:40,000
نباید اجازه وجود داشته باشند.

346
00:19:40,000 --> 00:19:46,000
من مدل تقلیلی عشق را قبول نمیکنم، تنها عشق افزاینده را قبول دارم.

347
00:19:46,000 --> 00:19:49,000
و معتقدم همانطوری که به تنوع گونهها نیاز داریم

348
00:19:49,000 --> 00:19:51,000
تا زمین به روال طبیعی خود پیش رود،

349
00:19:51,000 --> 00:19:56,000
به تنوع عطوفت و خانواده نیز نیاز داریم

350
00:19:56,000 --> 00:20:00,000
تا چرخه محبت را تقویت کنیم.

351
00:20:00,000 --> 00:20:03,000
یک روز بعد از تولد پسرمان،

352
00:20:03,000 --> 00:20:07,000
پزشک وارد اتاق بیمارستان شد و گفت نگران است.

353
00:20:07,000 --> 00:20:10,000
زیرا پسر ما پاهایش را درست صاف نمیکرد.

354
00:20:10,000 --> 00:20:13,000
دکتر گفت که شاید نشانه اشکال مغزی باشد.

355
00:20:13,000 --> 00:20:17,000
و تا اندازهای که بچه پاهایش را صاف میکند، پاها نامتقارن هستند،

356
00:20:17,000 --> 00:20:20,000
به نظر دکتر این میتوانست نشان از وجود یک تومور باشد.

357
00:20:20,000 --> 00:20:25,000
او سر بسیار بزرگی داشت، که دکتر فکر کرد شاید حاکی از هیدروسفالی باشد.

358
00:20:25,000 --> 00:20:27,000
و همانطور که او همه این چیزها را به من میگفت،

359
00:20:27,000 --> 00:20:31,000
من احساس میکردم که درونم آب میشود و به زمین میریزد.

360
00:20:31,000 --> 00:20:33,000
فکر کردم، من سالهاست روی کتابی کار کردهام

361
00:20:33,000 --> 00:20:36,000
درباره اینکه افراد به چه معنویتی دستیافتهاند

362
00:20:36,000 --> 00:20:39,000
با تجربه داشتن فرزندانی معلول،

363
00:20:39,000 --> 00:20:43,000
و من نمیخواستم یکی از آنان باشم.

364
00:20:43,000 --> 00:20:46,000
زیرا آنچه با آن مواجه شده بودم یک بیماری بود.

365
00:20:46,000 --> 00:20:48,000
و مانند همه پدر و مادرها از لحظه ابتدای زندگی،

366
00:20:48,000 --> 00:20:51,000
میخواستم فرزندم را از بیماری محافظت کنم.

367
00:20:51,000 --> 00:20:55,000
میخواستم خودم را هم از بیماری محافظت کنم.

368
00:20:55,000 --> 00:20:57,000
در عین حال، از کاری که انجام داده بودم میدانستم

369
00:20:57,000 --> 00:21:01,000
که اگر پسرم هر کدام از مشکلاتی را که میخواستیم آزمایش کنیم میداشت،

370
00:21:01,000 --> 00:21:04,000
که در نهایت هویت او را تشکیل میداد،

371
00:21:04,000 --> 00:21:09,000
و اگر هویت او باشند، هویت من نیز خواهند شد،

372
00:21:09,000 --> 00:21:13,000
که آن بیماری قرار است به محض تشخیص، شکل کاملا متفاوتی به خود بگیرد.

373
00:21:13,000 --> 00:21:16,000
بچه را به امآرآی و کت-اسکن بردیم،

374
00:21:16,000 --> 00:21:20,000
بچه یکروزه را دادیم تا از شریان او خون بگیرند.

375
00:21:20,000 --> 00:21:21,000
احساس درماندگی میکردیم.

376
00:21:21,000 --> 00:21:22,000
و پس از پنج ساعت،

377
00:21:22,000 --> 00:21:25,000
گفتند که مغز او کاملا سالم است،

378
00:21:25,000 --> 00:21:28,000
و تا آن موقع پاهایش را به خوبی صاف میکند.

379
00:21:28,000 --> 00:21:31,000
هنگامی که از متخصص پرسیدم اوضاع از چه قرار است،

380
00:21:31,000 --> 00:21:35,000
او گفت احتمالا صبح پای بچه دچار گرفتگی عضلات شده بود.

381
00:21:35,000 --> 00:21:39,000
( خنده تماشاگران)

382
00:21:39,000 --> 00:21:46,000
اما فکر کردم که چقدر مادرم درست میگفت.

383
00:21:46,000 --> 00:21:50,000
فکر کردم، عشقی که آدم به فرزندش دارد

384
00:21:50,000 --> 00:21:53,000
مانند هیچ احساس دیگری در دنیا نیست،

385
00:21:53,000 --> 00:21:59,000
و تا زمانی که فرزند ندارید، نمیدانید که این احساس چگونه است.

386
00:21:59,000 --> 00:22:02,000
به گمانم بچهها مرا اسیر کردند

387
00:22:02,000 --> 00:22:05,000
آن لحظهای که حس پدری را با فقدان درآمیختم.

388
00:22:05,000 --> 00:22:07,000
اما مطمئن نیستم که حس آن لحظه را میتوانستم درک کنم

389
00:22:07,000 --> 00:22:13,000
اگر که در این پروژه تحقیقاتی فرونرفته بودم.

390
00:22:13,000 --> 00:22:16,000
من با عشقهای عجیب و غریب فراوانی مواجه شدهام،

391
00:22:16,000 --> 00:22:20,000
و خیلی طبیعی دچار الگوهای فریبده آن شدم.

392
00:22:20,000 --> 00:22:26,000
دیدم که چگونه نور میتواند فرومایهترین آسیبها را منور کند.

393
00:22:26,000 --> 00:22:30,000
در طول این ده سال، مشاهده کردهام و آموختهام

394
00:22:30,000 --> 00:22:34,000
شادی دهشتناک ناشی مسئولیت غیرقابل تحمل را،

395
00:22:34,000 --> 00:22:37,000
و دیدهام که چطور بر همه چیز پیروز میشود.

396
00:22:37,000 --> 00:22:42,000
و در حالی که گاهی فکر میکردم والدینی که با آنها مصاحبه میکردم نادان هستند،

397
00:22:42,000 --> 00:22:46,000
و خود را برای تمام عمر اسیر کودکان ناسپاسشان کردهاند

398
00:22:46,000 --> 00:22:49,000
و تلاش میکنند از مصیبت هویت بسازند،

399
00:22:49,000 --> 00:22:54,000
آن روز فهمیدم که تحقیقاتم برایم قایق کوچکی ساخته

400
00:22:54,000 --> 00:22:57,000
و من آمادهام تا با آن به کشتی آنها بپوندم.

401
00:22:57,000 --> 00:22:59,000
سپاسگزارم.

402
00:22:59,000 --> 00:23:05,000
( تشویق تماشاگران)