WEBVTT

00:00:01.528 --> 00:00:04.280
(เสียงระฆัง)

00:00:06.280 --> 00:00:09.360
หากไม่มีการเกิดและการตาย


00:00:09.450 --> 00:00:13.880
เราก็เหมือนถูกสาปให้มีชีวิตอยู่ตลอดไป
ชาติแล้วชาติเล่า

00:00:13.890 --> 00:00:31.573
สำหรับผมแล้วนี่ไม่ใช่ทางพ้นทุกข์
แต่เป็นความทุกข์และความสิ้นหวังต่างหาก

00:00:33.573 --> 00:00:38.286
ถ้าธรรมชาติที่แท้จริงของเรา
ไม่มีการเกิดและตาย

00:00:38.466 --> 00:00:43.634
ก็หมายความว่า เราจะต้องอยู่ตลอดไป

00:00:43.787 --> 00:00:46.660
เกิดแล้วเกิดอีก เกิดแล้วเกิดอีก

00:00:47.911 --> 00:00:50.884
สำหรับผมแล้ว
คำสอนที่ว่าไม่มีการเกิด การตายนั้น

00:00:51.294 --> 00:00:53.947
ไม่ใช่ทางแก้ปัญหา แต่เป็นปัญหาต่างหาก

00:00:53.977 --> 00:00:55.367
(เสียงหัวเราะ)

00:00:55.967 --> 00:00:58.141
คือผมไม่รู้สึก...เอิ่ม

00:00:58.349 --> 00:01:05.844
คือผมไม่เข้าใจจริงจัง แถมยังรู้สึกหดหู่
ปนงงกับคำสอนจริงๆ นะครับ

00:01:05.928 --> 00:01:11.906
คือมันไม่ใช่แค่คิดนะครับ แต่รู้สึกด้วย

00:01:12.000 --> 00:01:16.408
สำหรับผม มันไม่ได้ช่วยอะไรผมเลย 
นอกจากทำให้หดหู่และเซ็งชีวิตหนักขึ้น

00:01:16.649 --> 00:01:18.598
สำหรับผม ถ้าผมตายก็อยากจะตายไปเลยมากกว่า

00:01:18.688 --> 00:01:22.181
ดีกว่าต้องกลับชาติมามีชีวิตอีกครั้ง

00:01:24.490 --> 00:01:26.562
(แม่ชี)
นมัสการท่านอาจารย์ สวัสดีญาติธรรมทุกท่าน

00:01:26.625 --> 00:01:28.139
กัลยาณมิตรท่านนี้บอกว่า

00:01:28.234 --> 00:01:32.421
คำสอนเกี่ยวกับธรรมชาติที่แท้จริง
ที่ว่าไม่มีการเกิดและการตายนั้น

00:01:32.438 --> 00:01:36.042
ดูเหมือนจะบอกว่าเราต้องอยู่ตลอดไป

00:01:36.375 --> 00:01:40.506
สำหรับเขาแล้ว นี่ไม่ใช่ทางพ้นทุกข์

00:01:40.642 --> 00:01:42.880
แต่กลับเป็นความทุกข์อย่างหนึ่ง

00:01:42.904 --> 00:01:44.144
ซึ่งไม่ใช่แต่เพียงคิดเอาเท่านั้น

00:01:44.194 --> 00:01:47.972
แต่เกิดความกลัวและสิ้นหวังอย่างจริงจัง

00:01:48.091 --> 00:01:51.048
สำหรับเขาแล้ว มันคงจะดีกว่า

00:01:51.139 --> 00:01:53.896
ที่จะตายแล้วเกิดใหม่

00:01:54.295 --> 00:01:55.690
...ถ้าทำได้

00:01:55.819 --> 00:01:57.776
(เสียงหัวเราะ)

00:01:58.067 --> 00:02:02.408
เพราะถ้าเราตายได้ ก็หมายความว่า 
ชีวิตนั้นมีจำกัดและมีคุณค่า

00:02:02.468 --> 00:02:04.809
ฉะนั้นเราก็ควร
จะหาความสุขใส่ตัวให้มากที่สุด

00:02:04.849 --> 00:02:06.503
แต่ถ้าเราเกิดใหม่อยู่ต่อไปเรื่อยๆ

00:02:06.563 --> 00:02:09.823
ช้าเร็วเราก็ต้องเบื่อแน่นอน

00:02:09.865 --> 00:02:14.196
(เสียงหัวเราะ)

00:02:17.467 --> 00:02:19.517
โลกนี้มีคนอยู่สองประเภท

00:02:19.787 --> 00:02:21.359
(เสียงหัวเราะ)

00:02:21.457 --> 00:02:27.990
ประเภทหนึ่ง อยากมีชีวิตอยู่ตลอดไป

00:02:28.053 --> 00:02:31.084
พวกนี้กลัวตายมาก

00:02:31.651 --> 00:02:35.369
ในประวัติศาสตร์มนุษยชาติเราจึงพบว่า

00:02:35.419 --> 00:02:39.409
หลายต่อหลายคนแสวงหาความเป็นอมตะ

00:02:41.698 --> 00:02:49.188
ในลัทธิเต๋า ก็มีความพยายามทดลอง
สมุนไพร ยา สารเคมีต่างๆ

00:02:49.263 --> 00:02:52.765
ที่ช่วยให้เป็นอมตะ

00:02:56.021 --> 00:02:59.351
ก็คือ...คือ...

00:02:59.753 --> 00:03:05.759
พวกเขาแสวงหาชีวิตอันเป็นนิรันดร์

00:03:08.909 --> 00:03:13.715
เบื้องหลังของความปรารถนาอย่างนั้น

00:03:13.787 --> 00:03:23.295
คือความกลัวการดับสูญ

00:03:23.469 --> 00:03:28.014
กลัวการไม่มีตัวตน

00:03:29.091 --> 00:03:31.539
ไม่อยากจะเปลี่ยนผ่านจาก "ความมีตัวตน"

00:03:31.589 --> 00:03:35.543
ไปสู่ความไม่มี
มันเป็นความคิดที่น่ากลัว

00:03:36.017 --> 00:03:40.559
เราต้องมาทำความเข้าใจ
พวกที่แสวงหาความอมตะ

00:03:40.589 --> 00:03:42.851
ผู้ไม่ปรารถนาต่อความตาย

00:03:42.882 --> 00:03:45.653
พวกเขาก็เป็นทุกข์กับ
ความคิด ความเชื่อเช่นนั้น

00:03:45.828 --> 00:03:50.632
เที่ยวแสวงหาหนทางแห่งความไม่ตาย

00:03:51.569 --> 00:03:55.922
หวาดหวั่นต่อความรู้สึกไม่มีตัวตน

00:03:58.454 --> 00:03:59.873
ขณะที่

00:03:59.913 --> 00:04:04.583
บางพวก กลับเหนื่อยหน่ายกับการมีชีวิตอยู่

00:04:07.159 --> 00:04:15.587
พออายุผ่านไป 50, 70 ปี หรือบางที 30
ก็เริ่มเบื่อ

00:04:18.473 --> 00:04:22.744
รู้สึกว่าการจะมีชีวิตอยู่ต่อไปนั้น
เป็นทุกข์เหลือเกิน

00:04:23.589 --> 00:04:28.464
พวกนี้จึงปรารถนาภาวะของความไม่มีตัวตน

00:04:30.233 --> 00:04:33.895
บางคนคิดว่าการฆ่าตัวตาย

00:04:33.895 --> 00:04:36.715
เป็นทางพ้นทุกข์

00:04:36.715 --> 00:04:41.992
เป็นการเปลี่ยนผ่านจากความ "มี" 
ไปสู่ความ "ไม่มี"

NOTE Paragraph

00:04:42.826 --> 00:04:50.237
และความปรารถนาเช่นนี้ 
มีรากมาจากความเห็นที่ผิด

00:04:51.133 --> 00:04:54.594
ที่เข้าใจว่ามีสภาวะบางอย่าง
ที่เรียกว่า "ความไม่มีตัวตน"

00:04:55.049 --> 00:04:57.546
"ความไม่คงอยู่"

00:04:59.504 --> 00:05:01.976
"ความดับสูญ"

00:05:02.757 --> 00:05:10.985
จึงอยากจะบรรลุถึงสภาวะอย่างนั้น
เพื่อว่าจะได้ไม่ต้องมาทนทุกข์อีกต่อไป

00:05:11.252 --> 00:05:14.483
ไม่ต้องทนเบื่ออีกต่อไป

00:05:14.673 --> 00:05:17.379
ถึงได้ปรารถนาสภาวะแห่ง "ความไม่มี"

00:05:17.602 --> 00:05:22.424
เพื่อที่....จะหายไป

00:05:22.879 --> 00:05:26.944
และความปรารถนาอย่างนี้
ก็มีฐานมาจากความเห็นผิดเช่นกัน

00:05:27.085 --> 00:05:31.419
ทีนี้...มุมมองที่ถูกต้องคือ

NOTE Paragraph

00:05:31.973 --> 00:05:35.048
การเกิด และการตาย
หรือความมีชีวิต และความตาย

00:05:35.098 --> 00:05:37.277
เป็นสิ่งที่มาเป็นคู่ "ด้วยกันเสมอ"

00:05:37.297 --> 00:05:41.152
เราจะไปแยกอย่างหนึ่ง
ออกจากอีกอย่างหนึ่งไม่ได้เลย

00:05:42.696 --> 00:05:46.426
คือ ตอนนี้
เธอกำลังแสวงหา "ภาวะความตาย (ดับ)"

00:05:46.831 --> 00:05:50.374
แล้วก็พยายามแยกเอา "ภาวะความมีชีวิต"
ออกมาต่างหาก

00:05:50.607 --> 00:05:52.449
มันเป็นไปไม่ได้เลย

00:05:52.489 --> 00:05:58.796
เพราะสองสิ่งนี้มา "คู่กันเสมอ"
เหมือนข้างซ้ายและข้างขวา

00:05:58.839 --> 00:06:01.570
เราจะไปแยกซ้ายออกจากขวาไม่ได้

00:06:01.635 --> 00:06:03.891
หรือจะแยกขวาออกจากซ้ายก็ไม่ได้

00:06:03.941 --> 00:06:09.568
มันเป็นกฏของธรรมชาติเลย ซึ่งเราจะเห็นได้
เมื่อเราเจริญสติลึกลงไปภายใน

00:06:10.465 --> 00:06:16.300
เราจะเห็นได้เลยว่าพวกนี้เป็นเพียง
"การสมมติเรียกขึ้นมาเท่านั้น"

00:06:16.836 --> 00:06:21.703
คำว่า "ซ้าย" หรือ "ขวา"
เป็นคำพูดในหัวต่างหาก

00:06:21.842 --> 00:06:25.781
เป็นความคิดมากเสียกว่าความเป็นจริง

00:06:27.102 --> 00:06:30.105
ฉะนั้นคำพูดประเภท เบื่อ-ไม่เบื่อ

00:06:30.155 --> 00:06:33.630
ทุกข์ - สุข
มีตัวตน - ไม่มีตัวตน

00:06:33.650 --> 00:06:38.745
เป็นเพียงการ "จำแนกด้วยความคิด"

00:06:38.893 --> 00:06:44.186
จากฐานการตีความของสมอง
หาใช่ความเป็นจริง

00:06:45.795 --> 00:06:50.636
เราทำราวกับว่าเรารู้ว่าอะไรคือความจริง

00:06:51.399 --> 00:06:56.381
และ..เราก็เพียงแค่ต้องการ
จัดหมวดหมู่ความจริง

00:06:56.468 --> 00:06:59.545
แต่ความจริงที่เราคิดว่าเรา "รู้" เนี่ย

00:06:59.595 --> 00:07:02.896
เป็นเพียงการตีความของจิต

00:07:03.029 --> 00:07:07.841
"เกิด" และ "ตาย" ก็เป็นเพียง
การตีความของความคิด

00:07:10.683 --> 00:07:14.511
มันไม่ใช่ความเป็นจริง

00:07:14.695 --> 00:07:16.591
และเราก็ได้เรียนในคอร์สภาวนานี้

00:07:16.591 --> 00:07:20.071
ว่า "การเกิด" "ชีวิต" และ "ความตาย"

00:07:20.071 --> 00:07:23.030
เป็นเพียงทัศนะ หาใช่ความจริงไม่

00:07:23.030 --> 00:07:27.992
รวมไปถึง "การคงอยู่" หรือ "การไม่คงอยู่"
เป็นความตรงข้ามที่มาเป็นคู่

00:07:28.458 --> 00:07:36.353
ที่เป็นพื้นฐานของทัศนะ 
"ความเกิด" และ "ความตาย"

00:07:36.751 --> 00:07:39.807
และถ้าฟังจากคำถามของเธอจะบอกชัดว่า

00:07:39.807 --> 00:07:42.567
เธอยังคงเชื่อ ใน...

00:07:42.737 --> 00:07:46.624
ในความมีตัวตน เชื่อว่ามีวิญญาณ...

00:07:46.654 --> 00:07:49.778
ที่จะคงอยู่ชั่วนิรันดร์

00:07:49.788 --> 00:07:52.890
แต่ในความเป็นจริงมันไม่ใช่อย่างนั้น

00:07:52.890 --> 00:07:55.464
ไม่มีสิ่งใดเลย ที่จะสามารถ
คงที่ไม่เปลี่ยนแปลง

00:07:55.464 --> 00:07:58.295
แม้สักช่วงขณะเดียว

00:07:59.489 --> 00:08:04.430
แล้วใครกันล่ะที่เบื่อ?

00:08:05.055 --> 00:08:07.084
เพราะเธอ ณ ขณะนี้

00:08:07.084 --> 00:08:13.349
ก็ไม่ใช่เธอเมื่อตะกี้

00:08:15.202 --> 00:08:19.333
ทั้งนี้เพราะเรายังดูลงไปไม่ลึกพอ

00:08:19.554 --> 00:08:25.959
ยังไม่สัมผัสถึงธรรมชาติแท้จริง ที่ไม่มี
การแบ่งแยก "ความเกิด - ความดับ"

00:08:26.511 --> 00:08:30.650
ไม่มี "ของตน - ของผู้อื่น"
ไม่มี "ความคงอยู่ - ไม่คงอยู่"

00:08:31.180 --> 00:08:37.415
ผู้ปรารถนาจะแจ้งในนิพพาน

00:08:38.731 --> 00:08:46.155
อาจจะมีความคิดแบบนี้ก็ได้ว่า
เมื่อได้สัมผัสนิพพานแล้ว

00:08:46.659 --> 00:08:51.346
เราไม่ต้องเกิดอีกต่อไป

00:08:51.739 --> 00:08:56.506
ว่าเรา (ตอนนี้) อยู่ในสถานะของ 
"ความไม่เป็นอะไร"

00:09:00.019 --> 00:09:04.983
นั่นเป็น "มิจฉาทิฏฐิ" ที่สุดในเรื่องนิพพาน

00:09:05.331 --> 00:09:10.127
เข้าใจว่านิพพานคือ การดับสิ้น

00:09:10.497 --> 00:09:14.412
สำหรับบางคน การดับสิ้น คือทางพ้นทุกข์

00:09:14.512 --> 00:09:19.966
เพราะไม่ต้องเกิดใหม่เพื่อเป็นทุกข์อีกต่อไป

00:09:21.595 --> 00:09:23.307
นี่คือ "ความเห็นผิด"

00:09:23.399 --> 00:09:29.033
คนจำนวนมาก ไปจนถึงนักศึกษา
ศาสนาพุทธชาวตะวันตก

00:09:29.190 --> 00:09:36.807
เชื่อว่าเป้าหมายของศาสนาพุทธคือ
"การดับสูญ"

00:09:41.250 --> 00:09:44.356
การอยู่ในสภาพ "ไม่เป็นอะไร" ชั่วนิรันดร์

00:09:44.460 --> 00:09:50.893
ทว่าพระพุทธเจ้าได้ทรงตรัส
"ปฏิเสธ" หลายครั้งเหลือเกินว่า

00:09:50.951 --> 00:09:54.174
เป้าหมายของเรา 
"ไม่ใช่การบรรลุสู่ความไม่มีไม่เป็นอะไร"

00:09:54.194 --> 00:09:59.394
หรือเพื่อ...เพื่อ...

00:09:59.467 --> 00:10:01.686
"บรรลุสู่การขาดสูญ"

00:10:01.861 --> 00:10:03.516
ทรงตรัสย้ำเสมอว่า

00:10:03.567 --> 00:10:06.611
"เราไม่ได้สอนให้บรรลุถึงความดับสูญ

00:10:06.684 --> 00:10:11.354
แต่เราแสดงให้เห็นถึง

00:10:11.403 --> 00:10:15.377
ภาวะที่อยู่เหนือเลยขึ้นไป
ทั้งจากมุมมองสมมติแห่ง

00:10:15.577 --> 00:10:19.587
"ความขาดสูญ และ ความมีตัวตนเที่ยงแท้"

00:10:20.417 --> 00:10:23.878
ซึ่งเป็นสองสิ่งที่เป็นคู่ตรงข้ามกัน

00:10:27.062 --> 00:10:33.630
ความอมตะ เป็นความสุดโต่งข้างหนึ่ง

00:10:33.788 --> 00:10:39.898
วิญญาณที่ไม่มีวันตาย

00:10:40.042 --> 00:10:44.002
คือความเห็นสุดโต่งไปข้างหนึ่ง

00:10:44.387 --> 00:10:49.430
และความขาดสูญ 
ก็เป็นความสุดโต่งอีกข้างหนึ่ง

00:10:49.460 --> 00:10:54.578
ดังนั้น สัมมาทิฏฐิ (มุมมองที่ถูกต้อง) คือ
การมองข้ามพ้นสมมติทั้ง 2 นี้

00:10:54.798 --> 00:10:56.826
ความคงอยู่ชั่วนิรันดร์

00:10:56.843 --> 00:11:00.523
และ....

00:11:00.563 --> 00:11:04.009
ความดับสูญสู่ความไม่มีอะไร

00:11:04.429 --> 00:11:10.321
ฉะนั้น การมาเจริญสติเข้ามาดู
ก็เพื่อละมุมมองที่ผิดเหล่านี้

00:11:10.379 --> 00:11:14.493
มีมุมมองสมมติแห่ง
ความเป็นคู่ มากมายที่รอให้เราละ

00:11:14.563 --> 00:11:17.337
และเมื่อเราละทัศนะเหล่านี้ออกไปได้

00:11:17.387 --> 00:11:19.337
เราจะพบสันติสุข

00:11:19.422 --> 00:11:21.959
ไม่มีความกังวลอีกต่อไป

00:11:22.373 --> 00:11:25.209
โดยเฉพาะ เลิกกังวลว่าจะมี
"เรา" ที่จะต้อง

00:11:25.352 --> 00:11:32.044
ไปเวียนว่ายตายเกิดอยู่ในสังสารวัฏ

00:11:32.494 --> 00:11:34.653
มันไม่มีการเกิดและการตายที่แท้จริง

00:11:34.693 --> 00:11:38.564
ไม่มีใคร ที่ต้องไปเกิดไปตาย

00:11:39.214 --> 00:11:44.373
ทั้งหมดเป็นเพียงสมมติเท่านั้น

00:11:44.826 --> 00:11:48.201
เมื่อเห็นแจ้งอย่างนี้ จะรู้สึกโปร่งโล่ง

00:11:48.344 --> 00:11:50.573
เราจะไม่กลัวอีกต่อไป

00:11:50.724 --> 00:11:56.268
เราจะเห็นว่าทุกสิ่งทุกอย่าง 
เปลี่ยนสู่สภาพใหม่อยู่ตลอดเวลา

00:11:56.331 --> 00:11:59.517
ปีติและความสุขจึงเกิดขึ้นได้

00:11:59.547 --> 00:12:04.237
ความจางคลายแห่งทุกข์จึงเกิดขึ้นได้

00:12:04.358 --> 00:12:09.368
และด้วยมุมมองนี้เอง เราสามารถช่วยใครต่อใคร
อีกหลายคน ให้เป็นทุกข์น้อยลง

00:12:09.815 --> 00:12:12.310
ชีวิตย่อมมีความหมาย

00:12:12.559 --> 00:12:16.579
เราจะไม่รู้สึกเหนื่อยหน่าย
ซังกะตายในชีวิต

00:12:16.710 --> 00:12:20.741
เพราะรู้ว่าชีวิตนั้นมีความหมาย

00:12:21.283 --> 00:12:24.005
มีประโยชน์

00:12:24.421 --> 00:12:31.600
รู้ว่าสามารถส่งผ่านความเห็นอกเห็นใจ 
และความปรีดา

00:12:32.180 --> 00:12:36.098
ช่วยเยียวยาความทุกข์ในโลก

00:12:36.961 --> 00:12:42.154
ไม่สนใจด้วยซ้ำว่าวิญญาณจะเที่ยง

00:12:42.154 --> 00:12:46.434
หรือ...หรือ...

00:12:46.467 --> 00:12:50.152
ไม่เที่ยง
จะมองว่าคงอยู่ตลอดไป

00:12:50.152 --> 00:12:52.254
หรือจะมองว่าขาดสูญ

00:12:52.288 --> 00:12:54.669
เพราะใจเป็นอิสระต่อทิฏฐิเหล่านี้

00:12:54.669 --> 00:12:57.226
ฉะนั้น นิพพาน อย่างแรกเลยคือ

00:12:57.343 --> 00:13:02.221
เป็นความดับทุกข์ในแบบที่ว่านี้
โดยสิ้นเชิง

00:13:02.291 --> 00:13:06.631
เช่น ความกลัว ความโกรธ ความผิดหวัง

00:13:06.696 --> 00:13:10.418
ความดับทุกข์โดยสิ้นเชิงนี้จะเป็นไปได้
ก็ต่อเมื่อ

00:13:10.448 --> 00:13:16.735
เธอสามารถขจัดความคิดของสิ่งที่เป็นของคู่
อย่างเกิดและตาย

00:13:16.735 --> 00:13:19.580
มีตัวตน และไม่มีตัวตน

00:13:20.946 --> 00:13:25.616
ดังนั้น เราสามารถนิยาม "นิพพาน" แบบชัดเจน


00:13:26.006 --> 00:13:29.206
ว่าเป็นภาวะปราศจากการคิดปรุงแต่ง

00:13:29.786 --> 00:13:36.677
และความสิ้นทุกข์ก็เริ่มต้นจากตรงนี้แหละ

00:13:38.037 --> 00:13:39.177
(เสียงหัวเราะ)

00:13:39.267 --> 00:13:40.762
ดีมาก! ยิ้มสวย!

00:13:40.918 --> 00:13:43.535
(เสียงหัวเราะ)

00:13:43.595 --> 00:13:45.721
ยิ้มสวยมาก

00:13:47.762 --> 00:13:53.015
เชื่อมโยง บันดาลใจ เติมเต็ม

00:13:53.144 --> 00:14:24.529
(เสียงระฆัง)