1
00:00:06,648 --> 00:00:09,226
คุณกำลังเล่าเรื่องสนุก ๆ 
ให้เพื่อนฟังอยู่ดี ๆ

2
00:00:09,226 --> 00:00:13,637
ทันใดนั้นเอง ตอนมาถึงส่วนสำคัญ
เขาก็ขัดขึ้นว่า

3
00:00:13,637 --> 00:00:17,819
"เอเลียนกับฉัน" ไม่ใช่ "ฉันกับเอเลียน"

4
00:00:17,819 --> 00:00:19,813
พวกเราส่วนใหญ่อาจเกิดความรำคาญ

5
00:00:19,813 --> 00:00:21,907
แต่นอกเหนือจากการขัดที่ดูหยาบคายนี้

6
00:00:21,907 --> 00:00:23,713
เพื่อนของคุณมีเหตุผลหรือเปล่า

7
00:00:23,713 --> 00:00:26,837
ประโยคของคุณผิดไวยากรณ์หรือเปล่า

8
00:00:26,837 --> 00:00:30,867
และถ้าเขายังเข้าใจมันได้อยู่
มันจะไปสำคัญอะไรล่ะ

9
00:00:30,867 --> 00:00:32,722
จากมุมมองของนักภาษาศาสตร์

10
00:00:32,722 --> 00:00:36,547
ไวยากรณ์คือชุดของรูปแบบ
ในการนำคำมาประกอบกัน

11
00:00:36,547 --> 00:00:39,096
เพื่อให้เกิดเป็นวลี หรืออนุประโยค

12
00:00:39,096 --> 00:00:41,905
ไม่ว่าจะเป็นในการพูด
หรือการเขียนก็ตาม

13
00:00:41,905 --> 00:00:44,090
แต่ละภาษามีรูปแบบไวยากรณ์
ที่แตกต่างกัน

14
00:00:44,090 --> 00:00:47,433
ในภาษาอังกฤษ ประธานมักจะมาก่อน

15
00:00:47,433 --> 00:00:48,689
ตามด้วยคำกริยา

16
00:00:48,689 --> 00:00:50,007
และจากนั้นจึงเป็นกรรม

17
00:00:50,007 --> 00:00:52,554
ในขณะที่ภาษาญี่ปุ่น
และอีกหลาย ๆ ภาษา

18
00:00:52,554 --> 00:00:55,898
ลำดับคือประธาน กรรม และคำกริยา

19
00:00:55,898 --> 00:01:00,151
นักวิชาการบางรายพยายาม
จัดแจงรูปแบบพื้นฐานของทุกภาษา

20
00:01:00,151 --> 00:01:02,496
แต่นอกเหนือไปจาก
โครงสร้างพื้นฐานบางอย่าง

21
00:01:02,496 --> 00:01:04,593
เช่นการมีคำนาม หรือคำกริยา แล้ว

22
00:01:04,593 --> 00:01:08,939
สิ่งที่เรียกว่า ความเป็นสากลทางภาษา
ปรากฏอยู่น้อยมาก

23
00:01:08,939 --> 00:01:12,026
และในขณะภาษาใด ๆ ก็ต้องการ
รูปแบบที่แน่นอนเพื่อการใช้งาน

24
00:01:12,026 --> 00:01:17,306
การศึกษารูปแบบเหล่านี้ ทำให้เกิด
การถกเถียงระหว่างสองแนวคิด

25
00:01:17,306 --> 00:01:20,913
ที่เป็นที่รู้จักกันว่าภาษาศาสตร์แบบกำหนด
และภาษาศาสตร์แบบบรรยาย

26
00:01:20,913 --> 00:01:22,198
สรุปรวมก็คือ

27
00:01:22,198 --> 00:01:26,061
นักภาษาศาสตร์แบบกำหนดคิดว่า
ภาษาควรที่จะอยู่ในกรอบของกฎที่ชัดเจน

28
00:01:26,061 --> 00:01:30,692
ในขณะที่นักภาษาศาสตร์แบบบรรยายเห็นว่า
ความหลากหลายและการดัดแปลงเป็นเรื่องปกติ

29
00:01:30,692 --> 00:01:33,880
และเป็นส่วนสำคัญของภาษา

30
00:01:33,880 --> 00:01:38,321
ตามประวัติศาสตร์ 
ส่วนใหญ่ภาษาถูกใช้เพื่อสนทนา

31
00:01:38,321 --> 00:01:42,286
แต่เมื่อคนมีการติดต่อสื่อสารกันมากขึ้น
และการเขียนมีความสำคัญมากขึ้น

32
00:01:42,286 --> 00:01:46,341
ภาษาเขียนถูกใช้เป็นมาตราฐาน
เพื่อการสือสารที่กว้างขวางขึ้น

33
00:01:46,341 --> 00:01:51,081
และเป็นการให้หลักประกันว่า 
คนที่อยู่ในคนละพื้นที่จะเข้าใจกันและกัน

34
00:01:51,081 --> 00:01:56,741
ในหลายภาษา รูปแบบมาตรฐานนี้
เป็นแบบเดียวเท่านั้นที่ได้รับการยอมรับ

35
00:01:56,741 --> 00:02:00,665
ทั้งที่มันถูกดัดแปลง
มาจากรูปแบบการพูดแบบเดียว

36
00:02:00,665 --> 00:02:03,078
โดยทั่วไปแล้ว โดยคนที่มีอำนาจ

37
00:02:03,078 --> 00:02:07,426
นักวิชาการทางภาษาทำหน้าที่สร้างกฎ
และเผยแผ่มาตรฐานนี้

38
00:02:07,426 --> 00:02:13,021
โดยให้รายละเอียดในกฎแต่ละชุด
ที่สะท้อนไวยากรณ์ที่พวกเขาสร้างขึ้น

39
00:02:13,021 --> 00:02:17,245
และกฎสำหรับไวยากรณ์การเขียน
ถูกดัดแปลงมาใช้กับภาษาพูดด้วยเช่นกัน

40
00:02:17,245 --> 00:02:21,683
รูปแบบของการพูด
ที่ไม่เหมือนกับกฎการเขียน

41
00:02:21,683 --> 00:02:24,090
ถูกมองว่าเป็นความวิบัติ
หรือการใช้ภาษาแบบชนชั้นล่าง

42
00:02:24,090 --> 00:02:26,675
และหลายคนที่เติบโตมา
กับการพูดในลักษณะนี้

43
00:02:26,675 --> 00:02:30,570
ถูกบังคับให้เปลี่ยนมาใช้
รูปแบบที่เป็นมาตรฐาน

44
00:02:30,570 --> 00:02:31,886
อย่างไรก็ดี เมื่อไม่นานมานี้เอง

45
00:02:31,886 --> 00:02:36,140
นักภาษาศาสตร์เข้าใจว่า การพูด
เป็นปรากฏการณ์ที่แยกขาดจากการเขียน

46
00:02:36,140 --> 00:02:38,287
ที่มีความสม่ำเสมอและรูปแบบของมันเอง

47
00:02:38,287 --> 00:02:42,891
พวกเราส่วนใหญ่เรียนรู้ที่จะพูด
ตอนที่เราอายุยังน้อยจนจำไม่ได้ด้วยซ้ำ

48
00:02:42,891 --> 00:02:46,468
เราสร้างคลังการพูดของเรา
ผ่านนิสัยที่ไม่ได้ผ่านความคิด

49
00:02:46,468 --> 00:02:48,828
ไม่ใช่กฎที่ต้องจดจำ

50
00:02:48,828 --> 00:02:52,621
และเพราะว่าการพูดยังใช้อารมณ์
และน้ำเสียงสูงต่ำสำหรับสื่อความหมาย

51
00:02:52,621 --> 00:02:54,775
โครงสร้างของมันมักจะยืดหยุ่นมากกว่า

52
00:02:54,775 --> 00:02:58,727
เพื่อปรับให้เข้ากับความต้องการ
กับผู้พูดและผู้ฟัง

53
00:02:58,727 --> 00:03:03,241
นั่นอาจหมายถึงการหลีกเลี่ยงอนุประโยค
ที่ยากต่อการวิเคราะห์แจกแจงในทันที

54
00:03:03,241 --> 00:03:06,037
การเปลี่ยนเปลงเพื่อหลีกเลี่ยง
การออกเสียงที่ทำให้ติดขัด

55
00:03:06,037 --> 00:03:09,388
หรือกร่อนเสียงเพื่อทำให้พูดได้เร็วขึ้น

56
00:03:09,388 --> 00:03:13,571
วิธีการทางภาษาศาสตร์ที่พยายาม
เข้าใจและร่างแผนที่ความแตกต่าง


57
00:03:13,571 --> 00:03:17,945
โดยไม่เข้าไปกำกับแก้ไข
เรียกว่าภาษาศาสตร์แบบบรรยาย


58
00:03:17,945 --> 00:03:20,301
แทนที่จะกำหนดว่า
ภาษาควรถูกนำไปใช้อย่างไร

59
00:03:20,301 --> 00:03:23,131
มันอธิบายว่าคนใช้ภาษากันอย่างไร

60
00:03:23,131 --> 00:03:27,259
และติดตามนวัฒกรรมที่มันเกี่ยวข้อง

61
00:03:27,259 --> 00:03:28,878
แต่ในขณะที่การโต้เถียงระหว่าง

62
00:03:28,878 --> 00:03:31,175
ภาษาศาสตร์แบบกำหนด
และแบบบรรยายยังคงดำเนินต่อไป


63
00:03:31,175 --> 00:03:33,598
ทั้งสองแนวคิดนี้
ไม่ได้มีความสมบูรณ์ในทุกแง่มุม

64
00:03:33,598 --> 00:03:37,072
เอาเข้าจริง ภาษาศาสตร์แบบกำหนด
มีประโยชน์สำหรับการบอกเรา

65
00:03:37,072 --> 00:03:41,675
เกี่ยวกับรูปแบบพื้นฐานทั่วไป
ณ เวลาใด เวลาหนึ่ง

66
00:03:41,675 --> 00:03:44,471
มันมีความเสำคัญ
ไม่เพียงแต่สำหรับบริบทที่เป็นทางการ

67
00:03:44,471 --> 00:03:48,432
แต่ยังทำให้การสื่อสารง่ายขึ้นอีก
ระหว่างผู้พูดที่ไม่ใช่เจ้าของภาษา

68
00:03:48,432 --> 00:03:50,620
ที่มีพื้นเพที่แตกต่างกัน

69
00:03:50,620 --> 00:03:52,194
ทว่าภาษาศาสตร์แบบบรรยาย


70
00:03:52,194 --> 00:03:54,447
ให้รายละเอียดเชิงลึกกับเรา
ว่าความคิดของเราทำงานอย่างไร

71
00:03:54,447 --> 00:03:58,855
และวิธีการโดยสัญชาตญาณ
ซึ่งเราสร้างกรอบการมองโลกของเรา

72
00:03:58,855 --> 00:04:03,461
ที่สุดแล้ว ไวยากรณ์ควรถูกพิจารณา
ว่าเป็นกลุ่มพฤติกรรมทางภาษา

73
00:04:03,461 --> 00:04:06,751
ที่คนยอมรับตกลงและสร้างขึ้นมาใหม่
อย่างสม่ำเสมอ

74
00:04:06,751 --> 00:04:09,966
โดยกลุ่มคนที่ใช้ภาษานั้น

75
00:04:09,966 --> 00:04:11,352
เช่นเดียวกับตัวภาษาเอง

76
00:04:11,352 --> 00:04:13,217
มันเป็นเส้นใยที่สวยงามและซับซ้อน

77
00:04:13,217 --> 00:04:17,080
ที่สอดประสานผ่านความร่วมมือ
ของผู้พูดและผู้ฟัง

78
00:04:17,080 --> 00:04:18,565
ผู้เขียนและผู้อ่าน

79
00:04:18,565 --> 00:04:20,781
นักภาษาศาสตร์แบบกำหนด
และแบบบรรยาย

80
00:04:20,781 --> 00:04:22,663
จากทั้งใกล้และไกล