In juni 1998
vertrok Tory Murden McClure
vanaf Nags Head in North Carolina
richting Frankrijk.
Dat is haar boot,
de American Pearl.
Hij is 7 meter lang en maar 1 meter 80
op z'n breedste punt.
Het dek had de grootte van een laadbak
van een Ford F-150 pickup.
Tori bouwde hem, samen met haar vrienden,
met de hand,
en hij woog ruim 800 kilo.
Haar plan was om 'm in haar eentje
over de Atlantische Oceaan te roeien...
... zonder motor, zonder zeil ...
iets wat geen enkele vrouw
of Amerikaan ooit had gedaan.
Dit zou haar route worden:
bijna 5.800 kilometer over
de wijdse Noord-Atlantische oceaan.
Beroepsmatig werkte Tori
als projectbeheerder
voor de gemeente Louisville, Kentucky,
haar woonplaats.
Maar haar echte passie was ontdekken.
Dit was niet haar eerste grote expeditie.
Een paar jaar eerder werd ze de eerste
vrouw die de Zuidpool skiënd bereikte.
Ze was een talentvolle roeister
tijdens haar studie,
en was in 1992 zelfs in de race
voor een plek binnen het Olympisch team,
maar dit... dit was anders.
(Video+Muziek) Tori Murden McClure:
Hé. Het is zondag, 5 juli.
Locale tijd, 9 uur 's ochtends,
dus nog hetzelfde als in Kentucky.
Dawn Landes: Tori maakte deze video's
tijdens het roeien.
Dit was haar 21ste dag op zee.
Op dit moment had ze
1600 kilometer afgelegd
en had al ruim twee weken
met niemand gesproken
doordat een storm al haar
lange-afstand-communicatie-apparatuur
al op de 5e dag kapot maakte.
De meeste dagen zagen er zo uit.
Op dit moment heeft ze al meer dan
200.000 slagen geroeid,
vechtend tegen de stroming
en de wind.
Op sommige dagen kwam ze maar
5 meter vooruit.
Tja...
En hoe frustrerend dagen als deze
ook waren
sommige dagen zagen er heel anders uit.
(Video) TMM: En ik wil jullie graag
mijn kleine vrienden laten zien.
DL:
Ze zag vissen, dolfijnen,
walvissen, haaien...
en zelfs een paar zeeschildpadden.
Na twee weken zonder menselijk contact,
kon Tori contact leggen
met een vrachtschip,
via de marifoon.
(Video) Tori Murden McClure:
Hebben jullie de
weersvoorspelling, 'over'?
Man:
Je koerst richting een lagedrukgebied,
dat ligt voor je, maar het verplaatst,
je gaat noord-oost
en achter ons ligt een hogedrukgebied.
Dat zou ook richting
oost-noordoost moeten trekken.
TMM: Goed, hartelijk dank.
DL: Ze is blij weer met een mens
te kunnen praten.
TMM:
Dus: geen dramatische weersvoorspelling.
DL:
De weersvoorspelling miste,
dat haar route precies
orkaan Daniëlle zou kruisen,
in het zwaarste orkaanseizoen ooit gemeten
op de Atlantische oceaan.
(Video) Tory Murden McClure:
Net m'n enkel verzwikt.
Er waait een zeer sterke oostenwind.
Het gaat te keer.
Het stormt!
Na 12 stormachtige dagen
lukte het me om 4 uur te roeien,
zonder windvlagen.
Ik ben niet heel erg blij.
Zo vrolijk als ik vanmorgen was,
zo triest ben ik nu.
DL:
Na bijna 3 maanden op zee
had ze ongeveer 5000 kilometer afgelegd.
Ze zat op ongeveer tweederde van de route.
Maar in de storm waren de golven
zo hoog als zeven verdiepingen.
Haar boot bleef maar kapseizen,
soms zelfs over de lengte-as,
Roeien werd onmogelijk.
(Video) TMM:
Half zeven 's ochtends.
Ik zit midden in iets groots,
slechts en lelijks.
Twee keer omgeslagen.
Bij de tweede keer heb ik met m'n rug
de richel van het plafond afgebroken.
Ongeveer 6 keer gekapseisd,
de laatste keer weer om de lengte-as.
Ik draag het noodbaken bij me
en ik zou het noodsignaal
af kunnen laten gaan,
maar eerlijk gezegd denk ik niet dat
iemand deze kleine boot ooit zal vinden.
Hij ligt nu zo ver onder water,
dat alleen de cabine nog zichtbaar is.
Het is 10 uur 's ochtends,
Ik ben de tel kwijt qua kapseizen,
ik lijk wel elk kwartier om te slaan.
Ik denk dat ik m'n linker arm
gebroken heb.
De golven...
scheuren de boot in stukjes.
Ik blijf bidden, onzeker
of ik het zal redden...
Tori stelde haar noodbaken in werking
en werd gered
door een containerschip.
Haar verlaten boot werd
2 maanden later
vlakbij Frankrijk aangetroffen.
Ik las het in de krant.
In 1998 zat ik op de middelbare school
in Louisville, Kentucky.
Nu woon ik in New York,
ik schrijf liedjes.
Haar moed bleef me altijd bij.
Ik herschrijf nu haar verhaal
naar een musical met de titel: 'Roeien'.
Toen Tori thuiskwam,
was ze totaal ontmoedigd.
Ze was blut.
Ze had het zwaar met de overgang
terug de maatschappij in.
In deze scene zit ze thuis...
...de telefoon gaat,
vrienden bellen,
maar ze weet niets te zeggen.
Ze zingt dit lied.
Het heet: 'Lief hart'.
(Gitaar-intro)
Toen ik nog droomde,
nam ik mijn lichaam,
naar prachtige plekken,
nooit eerder geweest.
Ik zag Gibraltar,
de sterren van Kentucky,
badend in maanlicht,
lachten me toe.
Toen ik hier wakker werd,
was de lucht zwaar bewolkt.
Ik ging naar een feestje,
waar oude bekenden...
me probeerden te begrijpen
en vroegen waar ik was.
Maar ik kan niet verklaren,
wat mij overkwam.
O, luister, lief hart,
met volle aandacht,
ga recht zo die gaat.
O, luister, lief hart.
Je kan van de kaart zijn,
maar val niet uiteen.
(vocale improvisatie)
Toen ik nog daar was,
gedragen door de oceaan,
hij wiegde en gooide
zo licht als een kind.
Nu zo bezwaarlijk,
niets kan me troosten.
M'n gedachten drijven alle kanten op,
grillig en wild.
Oh, luister, lief hart,
met volle aandacht,
ga recht zo die gaat.
Oh, luister, lief hart.
Je kan van de kaart zijn,
maar val niet uit elkaar.
(Vocale improvisatie + instrumentaal)
Uiteindelijk lukt het Tori
steviger in haar schoenen te staan.
Ze gaat weer uit met haar vrienden.
Ze ontmoet een man
en wordt voor het eerst verliefd.
Ze vindt een nieuwe baan
bij een andere Louisville-er...
Mohammed Ali.
Op een dag luncht Tori
met haar nieuwe baas
en vertelt dat twee andere vrouwen
op het punt staan
de Atlantische oceaan over te roeien,
om te doen wat haar
bijna het leven had gekost.
Zijn reactie, was typisch Ali:
"Je wilt de rest van je leven
niet doorgaan voor 'de vrouw
die bíjna de oceaan over roeide'."
Hij had gelijk.
Tori herbouwde de American Pearl...
en in december 1999...
lukte het haar.
(Applaus + gitaar slot)
Dank je wel!
(Applaus)