Jongens, we hebben een probleem. (Gelach) De groei is aan het vervagen en dat is erg. Onze wereldeconomie stopt met groeien. En dat is niet nieuw. De groei vermindert nu al 50 jaar. Als we zo doorgaan, moeten we leren leven in een wereld zonder groei in het komende decennium. Dit is eng, want als de economie niet groeit, gaan onze kinderen geen beter leven krijgen. Nog enger is, dat als de taart niet groeit, ieder van ons een kleiner stuk zal krijgen. We willen per se een groter stuk. Dit leidt tot spanningen en ernstige conflicten. Groei is belangrijk. Als we naar de geschiedenis van de groei kijken, waren tijden van grote groei altijd het gevolg van grote productierevoluties. Het gebeurde drie keer, zo om de 50-60 jaar. De stoommachine in het midden van de 19e eeuw, het massaproductiemodel in het begin van de 20ste eeuw -- bedankt, meneer Ford. En de eerste automatiseringsgolf in de jaren 70. Waarom hebben deze productierevoluties zo een enorme groei van onze economieën teweeggebracht? Omdat ze een enorme verbetering van productiviteit hebben geïnjecteerd. Het is vrij eenvoudig: om te groeien, moet je meer produceren, meer in onze economie investeren. Dit betekent meer arbeid, meer kapitaal of meer productiviteit. Telkens was de productiviteit de hefboom van de groei. Ik ben hier vandaag om jullie te vertellen dat we aan de vooravond staan van een enorme verandering, en dat deze verandering, verrassend genoeg, opnieuw van de productie zal komen. Ze zal ons uit onze groei-inzinking halen en radicaal de manier veranderen waarop mondialisering in de afgelopen tien jaar vorm kreeg. Ik ga praten over de geweldige vierde productierevolutie die eraan komt. Het is niet zo dat we niets aan de productie hebben gedaan sinds de laatste revolutie. We hebben een aantal nogal slappe pogingen gedaan om ze te revitaliseren. Maar geen ervan is de grote revisie geweest die we nodig hadden om weer te groeien. Zo hebben we geprobeerd om onze fabrieken offshore te verhuizen, om kosten te verlagen en te profiteren van goedkope arbeidskrachten. Niet alleen heeft dit de productiviteit niet aangezwengeld, maar het bespaarde slechts eventjes geld, omdat goedkope arbeid niet lang goedkoop bleef. Vervolgens probeerden we onze fabrieken groter te maken en werden ze per product gespecialiseerd. Het idee was om veel van één product te maken, dat op te slaan om te worden verkocht naargelang de vraag. Dit hielp de productiviteit voor een tijdje. Maar het introduceerde veel rigiditeit in onze bevoorradingsketen. Neem nu kledingverkoop. Traditionele kledingbedrijven hebben in het buitenland mondiale, rigide bevoorradingsketens uitgebouwd. Toen fast-fashion concurrenten zoals Zara hun voorraden sneller begonnen aan te vullen van twee collecties per jaar naar een collectie per maand, was geen van hen in staat om gelijke tred te houden. De meeste van hen verkeren vandaag in grote moeilijkheden. Maar met al hun tekortkomingen zijn dat de fabrieken die we vandaag kennen. Wanneer je er gaat kijken, zien ze er hetzelfde uit als 50 jaar geleden. We hebben alleen de locatie, de grootte en de manier van werken veranderd. Ken je nog iets anders dat er hetzelfde uitziet als 50 jaar geleden? Het is krankzinnig. We hebben alle mogelijke aanpassingen aan het model aangebracht en nu stoten we tegen zijn grenzen. Na alle mislukte pogingen om ons productiemodel te repareren, dachten we dat de groei van elders zou kunnen komen. We wendden ons naar de tech-sector -- daar vind je heel wat innovaties. Om er één te noemen: het internet. We hoopten dat het groei zou brengen. En inderdaad, het veranderde ons leven. Het veroorzaakte grote veranderingen in de media, de diensten, het entertainment. Maar het deed niet veel voor de productiviteit. Eigenlijk is het verrassend dat de productiviteit daalt ondanks al die innovatie-inspanningen. Curieus, we zitten op het werk, scrollen door Facebook, bekijken video's op YouTube, en we worden minder productief. Toch raar, hè. (Gelach) Daarom groeien we niet. We faalden bij het heruitvinden van de productieruimte en grote technologische innovaties gebeurden elders. Maar wat als we die krachten konden bundelen? Wat als de bestaande productie en grote technologische innovatie samenkwamen om de volgende grote productie-vernieuwing te creëren? Bingo! Dit is de vierde productierevolutie en ze gebeurt op dit moment . Belangrijke technologieën duiken op in de productieruimte, met kracht! Zij gaan de industriële productiviteit met meer dan een derde verhogen. Dat is enorm en het zal een sterke groei tot gevolg hebben. Ik leg het uit. Heb je al eens geavanceerde productie-robots ontmoet? Ze zijn zo groot als mensen, ze werken ermee samen en ze kunnen worden geprogrammeerd om complexe, niet-repetitieve taken uit te voeren. Vandaag zijn in onze fabrieken slechts 8 procent van de taken geautomatiseerd: de minder complexe, repetitieve taken. In 10 jaar zal dat 25 procent worden . Het betekent dat tegen 2025 geavanceerde robots de werknemers zullen aanvullen zodat ze samen 20 procent productiever zullen zijn, ze 20 procent meer zullen produceren om 20 procent extra groei te geven. Dit is geen vergezocht, futuristisch idee. Deze robots werken nu al voor ons. Vorig jaar in de VS hielpen ze Amazon bij het voorbereiden en verzenden van de producten voor Cyber Monday, de jaarlijkse piek van de online verkoop. Vorig jaar in de VS was het de grootste online-verkoopdag van het jaar én van de geschiedenis. Consumenten kochten die dag voor 3 miljard dollar aan elektronica. Dat is reële economische groei. Dan is er additief fabriceren, 3D-printen. 3D-printen heeft plasticproductie al verbeterd en doet dat nu ook voor metaal. Dat zijn geen kleine industrieën. Kunststof en metalen vertegenwoordigen 25 procent van de wereldwijde industriële productie. Ik geef eens een echt voorbeeld. In de lucht- en ruimtevaartindustrie horen brandstofsproeiers tot de meest complexe onderdelen om te fabriceren, om één reden: ze bestaan uit 20 verschillende onderdelen die elk afzonderlijk moeten worden geproduceerd en vervolgens zorgvuldig samengesteld. Aerospace-bedrijven kunnen nu met 3D-printing die 20 verschillende onderdelen reduceren tot slechts één. De resultaten? 40 procent meer productiviteit, 40 procent meer productie, 40 procent meer groei in deze specifieke sector. Maar het spannendste deel van deze nieuwe productie-revolutie gaat veel verder dan de productiviteit. Het gaat om het produceren van betere, slimmere producten. Het gaat over grootschalig maatwerk. Stel je een wereld voor waar je exact die producten kunt kopen die je wilt met de functionaliteit die je nodig hebt, met het ontwerp dat je wil, met dezelfde kosten en tijd als een in massa geproduceerd product zoals je auto, je kleding of je mobiele telefoon. De nieuwe productie-revolutie maakt dat mogelijk. Geavanceerde robots zijn programmeerbaar om elke productconfiguratie uit te voeren zonder enige voorbereiding of aanpassing. 3D-printers produceren direct elk aangepast ontwerp. We kunnen nu een partij produceren van één product, jouw product, met dezelfde kosten en aanlooptijd als een grote partij. Dat zijn slechts enkele voorbeelden van de productie-revolutie die bezig is. Niet alleen zal de fabricage productiever worden, ze zal ook flexibeler worden, en dat waren precies de elementen van groei die wij misten. Maar er zijn zelfs nog een aantal grotere implicaties voor ons allemaal als het fabriceren terug in de schijnwerpers komt te staan. Het zal een enorme macro-economische verschuiving creëren. Ten eerste zullen onze fabrieken terugkeren naar onze thuismarkten. In de wereld van maatwerk op schaal, wordt nabijheid van de consument de nieuwe norm. Onze fabrieken zullen kleiner en wendbaarder worden. Schaal maakt niet meer uit, flexibiliteit wel. Zij zullen diverse producten op bestelling gaan produceren. De verandering zal drastisch zijn. Mondialisering zal een nieuw tijdperk intreden. De oost-naar-west handelsstromen zullen worden vervangen door regionale handelsstromen. Oosten voor Oosten, Westen voor Westen. Wanneer je erover nadenkt dan was het oude model nogal krankzinnig. Stapels voorraden, producten die de hele wereld rondreizen voordat ze bij hun eindgebruikers aankomen. Het nieuwe model, de productie net naast de consumentenmarkt, zal veel schoner, veel beter voor ons milieu zijn. In ontwikkelde economieën zal de productie terug naar huis komen, en meer werkgelegenheid, hogere productiviteit en meer groei creëren. Goed nieuws, toch? Maar groei -- komt niet vanzelf. Volwassen economieën moeten er voor gaan. We zullen onze medewerkers massaal moeten omscholen. In de meeste landen, zoals in mijn land, Frankrijk, hebben we onze kinderen verteld dat productie geen toekomst had. Dat het ver weg gebeurde. Dat moeten we omkeren en fabricage moet weer aan de universiteit onderwezen worden. Alleen de landen die moedig gaan transformeren, zullen in staat zal zijn om deze groei aan te grijpen. Het is ook een kans voor ontwikkelende economieën. Natuurlijk zullen China en andere opkomende economieën niet meer de fabriek van de wereld zijn. Eigenlijk was dat op lange termijn geen duurzaam model omdat die landen steeds rijker worden. Vorig jaar was het al even duur om te produceren in Brazilië als om te produceren in Frankrijk. In 2018 zullen de productiekosten in China op gelijke voet staan met de Verenigde Staten. De nieuwe productie-revolutie zal de overgang van de opkomende economieën versnellen naar een model gedreven door binnenlandse consumptie. En dat is goed, want dit is waar de groei zal worden gecreëerd. In de komende vijf jaar zullen de volgende miljard consumenten in China meer groei in onze economieën injecteren dan de vijf grootste Europese markten bij elkaar. Deze vierde productierevolutie is een kans voor ons allemaal. Als we het goed spelen, zullen we duurzame groei zien in al onze economieën. Dat betekent meer welvaart voor ons allemaal en een betere toekomst voor onze kinderen. Dank je. (Applaus)