WEBVTT

00:00:00.000 --> 00:00:03.000
โทรศัพท์มือถือเครื่องนี้

00:00:03.000 --> 00:00:06.000
เริ่มชีวิตของมัน

00:00:06.000 --> 00:00:08.000
ในเหมืองพื้นบ้าน

00:00:08.000 --> 00:00:10.000
ทางภาคตะวันออกของประเทศคองโก

00:00:10.000 --> 00:00:12.000
แร่ถูกขุดด้วยแก๊งติดอาวุธ

00:00:12.000 --> 00:00:14.000
ที่ใช้เด็กเป็นทาส

00:00:14.000 --> 00:00:16.000
เป็นแร่ที่คณะมนตรีความมั่นคงของสหประชาชาติ

00:00:16.000 --> 00:00:18.000
เรียกว่า "แร่เลือด"

00:00:18.000 --> 00:00:20.000
ต่อมามันเดินทางมาอยู่ในชิ้นส่วนประกอบ

00:00:20.000 --> 00:00:22.000
และลงเอยในโรงงานแห่งหนึ่ง

00:00:22.000 --> 00:00:24.000
ในเมืองเฉินจิ้น ประเทศจีน

00:00:24.000 --> 00:00:27.000
ลูกจ้างในโรงงานนี้กว่า 12 คนฆ่าตัวตายไปแล้ว

00:00:27.000 --> 00:00:29.000
เฉพาะปีนี้ปีเดียว

00:00:29.000 --> 00:00:32.000
ชายคนหนึ่งตายหลังจากทำงานไม่หยุด 36 ชั่วโมง

00:00:33.000 --> 00:00:35.000
เราทุกคนชอบช็อกโกแลต

00:00:35.000 --> 00:00:37.000
เราซื้อมันให้ลูกๆ

00:00:37.000 --> 00:00:40.000
ร้อยละ 80 ของโกโก้ทั่วโลกมาจากโคตดิวัวร์ (Cote d'Ivoire) และกานา

00:00:40.000 --> 00:00:43.000
เก็บเกี่ยวโดยเด็กๆ

00:00:43.000 --> 00:00:45.000
โคตดิวัวร์มีปัญหาใช้เด็กเป็นทาสเยอะมาก

00:00:45.000 --> 00:00:48.000
เด็กๆ มักจะถูกส่งตัวมาจากพื้นที่อื่นที่มีเหตุการณ์ความขัดแย้ง

00:00:48.000 --> 00:00:51.000
ถูกใช้ทำงานในไร่กาแฟ

00:00:51.000 --> 00:00:53.000
เฮปาริน (Heparin) น้ำยาเจือจางเลือด

00:00:53.000 --> 00:00:55.000
ผลิตภัณฑ์เภสัชกรรมตัวหนึ่ง

00:00:55.000 --> 00:00:58.000
กำเนิดในร้านช่างท้องถิ่น

00:00:58.000 --> 00:01:00.000
แบบนี้ในประเทศจีน

00:01:00.000 --> 00:01:02.000
เพราะส่วนประกอบที่สำคัญ

00:01:02.000 --> 00:01:05.000
มาจากไส้หมู

00:01:05.000 --> 00:01:08.000
เพชรของคุณ - ทุกท่านคงเคยได้ยินหรือได้ดูหนังเรื่อง "เพชรเลือด (Blood Diamond)" แล้ว

00:01:08.000 --> 00:01:10.000
นี่คือเหมืองเพชรในซิมบับเว

00:01:10.000 --> 00:01:12.000
ตอนนี้

00:01:12.000 --> 00:01:14.000
ฝ้าย - อุซเบกิสถานคือผู้ส่งออกฝ้าย

00:01:14.000 --> 00:01:16.000
อันดับสองของโลก

00:01:16.000 --> 00:01:19.000
ทุกปีเมื่อมาถึงฤดูเก็บเกี่ยวฝ้าย

00:01:19.000 --> 00:01:21.000
รัฐบาลจะปิดโรงเรียน

00:01:21.000 --> 00:01:24.000
ไล่เด็กขึ้นรถเมล์ ส่งพวกเขาไปที่ไร่ฝ้าย

00:01:24.000 --> 00:01:27.000
บังคับให้เก็บฝ้ายตลอดเวลาสามสัปดาห์

00:01:27.000 --> 00:01:29.000
นี่คือการใช้แรงงานเด็ก

00:01:29.000 --> 00:01:31.000
ในระดับสถาบัน

00:01:32.000 --> 00:01:35.000
และผลิตภัณฑ์ทั้งหมดนี้อาจจะจบสิ้นวงจรชีวิต

00:01:35.000 --> 00:01:37.000
ในกองขยะหน้าตาแบบนี้ในมะนิลา

NOTE Paragraph

00:01:37.000 --> 00:01:40.000
เมืองเหล่านี้ ที่มาทั้งหมดนี้

00:01:40.000 --> 00:01:42.000
สะท้อนช่องว่างของธรรมาภิบาล

00:01:42.000 --> 00:01:44.000
นี่คือคำอธิบายที่นิ่มนวลที่สุด

00:01:44.000 --> 00:01:47.000
ที่ผมคิดได้เกี่ยวกับเรื่องนี้

00:01:47.000 --> 00:01:49.000
นี่คือทะเลมืด

00:01:49.000 --> 00:01:52.000
ที่ห่วงโซ่อุปทานโลกเริ่มต้น

00:01:52.000 --> 00:01:54.000
ห่วงโซ่อุปทานโลก

00:01:54.000 --> 00:01:57.000
ที่นำส่งสินค้าหลากยี่ห้อที่เราโปรดปราน

00:01:57.000 --> 00:02:00.000
ช่องว่างธรรมาภิบาลบางช่อง

00:02:00.000 --> 00:02:03.000
บริหารจัดการโดยรัฐเถื่อน

00:02:03.000 --> 00:02:05.000
บางรัฐไม่ใช่รัฐอีกต่อไปแล้วด้วย

00:02:05.000 --> 00:02:07.000
แต่เป็นรัฐล้มเหลว

00:02:07.000 --> 00:02:09.000
บางประเทศ

00:02:09.000 --> 00:02:12.000
เป็นแค่ประเทศที่เชื่อว่าการผ่อนปรนกฏเกณฑ์หรือการไร้ซึ่งกฏเกณฑ์ใดๆ

00:02:12.000 --> 00:02:15.000
คือวิธีที่ดีที่สุดในการดึงดูดเงินลงทุน

00:02:15.000 --> 00:02:17.000
และส่งเสริมการค้า

00:02:17.000 --> 00:02:19.000
รัฐทั้งสองแบบนี้ทำให้เราเผชิญกับ

00:02:19.000 --> 00:02:22.000
ภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกทางศีลธรรมและจริยธรรมขนาดใหญ่

00:02:23.000 --> 00:02:25.000
ผมรู้ว่าไม่มีใครหรอกที่อยากเป็นคนสมรู้ร่วมคิด

00:02:25.000 --> 00:02:28.000
หลังจากที่รู้แล้ว

00:02:28.000 --> 00:02:30.000
ว่าเกิดการละเมิดสิทธิมนุษยชน

00:02:30.000 --> 00:02:32.000
ในห่วงโซ่อุปทานโลก

00:02:32.000 --> 00:02:34.000
แต่ ณ ขณะนี้

00:02:34.000 --> 00:02:37.000
บริษัทส่วนใหญ่ที่มีส่วนในห่วงโซ่อุปทานที่ว่า

00:02:37.000 --> 00:02:39.000
ไม่มีวิธีอะไรเลย

00:02:39.000 --> 00:02:41.000
ที่จะทำให้เรามั่นใจว่า

00:02:41.000 --> 00:02:43.000
ไม่มีใครต้องจำนองอนาคตของตัวเอง

00:02:43.000 --> 00:02:46.000
ไม่มีใครต้องเสียสละสิทธิของพวกเขา

00:02:46.000 --> 00:02:48.000
ในการนำส่งสินค้า

00:02:48.000 --> 00:02:50.000
ยี่ห้อต่างๆ ที่เราโปรดปราน

NOTE Paragraph

00:02:51.000 --> 00:02:53.000
ผมไม่ได้มาที่นี่เพื่อทำให้คุณหดหู่

00:02:53.000 --> 00:02:56.000
เกี่ยวกับสถานการณ์ของห่วงโซ่อุปทานโลก

00:02:56.000 --> 00:02:58.000
แต่เราต้องเผชิญหน้ากับความจริง

00:02:58.000 --> 00:03:01.000
เราต้องตระหนักว่านี่คือปัญหาร้ายแรง

00:03:01.000 --> 00:03:04.000
ปัญหาการด้อยสิทธิ

00:03:04.000 --> 00:03:06.000
นี่คือสาธารณรัฐที่เป็นอิสระ

00:03:06.000 --> 00:03:08.000
อาจเข้าข่ายรัฐล้มเหลว

00:03:08.000 --> 00:03:11.000
ไม่ใช่รัฐประชาธิปไตยแน่ๆ

00:03:12.000 --> 00:03:14.000
และตอนนี้

00:03:14.000 --> 00:03:16.000
สาธารณรัฐห่วงโซ่อุปทานที่เป็นอิสระนี้

00:03:16.000 --> 00:03:18.000
ไม่มีใครกำกับดูแล

00:03:18.000 --> 00:03:21.000
ในทางที่จะทำให้เรามั่นใจว่า

00:03:21.000 --> 00:03:24.000
เราจะสามารถค้าขายหรือบริโภคอย่างมีศีลธรรม

00:03:25.000 --> 00:03:27.000
โอเค เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องใหม่

00:03:27.000 --> 00:03:29.000
คุณเคยเห็นภาพยนตร์สารคดีหลายเรื่อง

00:03:29.000 --> 00:03:31.000
เกี่ยวกับโรงงานนรกในอุตสาหกรรมสิ่งทอ

00:03:31.000 --> 00:03:34.000
ทั่วโลก แม้แต่ในประเทศพัฒนาแล้ว

00:03:34.000 --> 00:03:36.000
ถ้าคุณอยากเห็นโรงงานนรกแบบคลาสสิก

00:03:36.000 --> 00:03:38.000
ก็ไปเจอผมได้ครับที่ แมดิสัน สแควร์ การ์เด้น (Madison Square Garden)

00:03:38.000 --> 00:03:41.000
ผมจะพาคุณเดินไปดูโรงงานนรกของคนจีน

NOTE Paragraph

00:03:41.000 --> 00:03:44.000
ลองดูเฮปารินเป็นตัวอย่าง

00:03:44.000 --> 00:03:46.000
นี่คือผลิตภัณฑ์เภสัชกรรม

00:03:46.000 --> 00:03:49.000
คุณคงคาดว่าห่วงโซ่อุปทานที่นำส่งมันไปยังโรงพยาบาล

00:03:49.000 --> 00:03:52.000
จะสะอาดเอี่ยมไร้มลทิน

00:03:53.000 --> 00:03:55.000
ปัญหาคือส่วนประกอบหลักในผลิตภัณฑ์ตัวนี้

00:03:55.000 --> 00:03:57.000
อย่างที่ผมพูดไปแล้ว

00:03:57.000 --> 00:03:59.000
มาจากหมู

00:03:59.000 --> 00:04:02.000
ผู้ผลิตรายใหญ่ในอเมริกา

00:04:02.000 --> 00:04:04.000
ที่ทำส่วนประกอบชนิดนี้

00:04:04.000 --> 00:04:07.000
ตัดสินใจเมื่อไม่กี่ปีก่อนว่าจะย้ายโรงงานไปที่จีน

00:04:07.000 --> 00:04:10.000
เพราะจีนเป็นประเทศที่เลี้ยงหมูมากที่สุดในโลก

00:04:10.000 --> 00:04:12.000
ตอนที่โรงงานของพวกเขาในจีน

00:04:12.000 --> 00:04:15.000
ซึ่งก็คงจะสะอาดมากๆ

00:04:15.000 --> 00:04:17.000
รับซื้อส่วนประกอบทั้งหมด

00:04:17.000 --> 00:04:19.000
มาจากโรงฆ่าสัตว์หลังบ้านของคนจีน

00:04:19.000 --> 00:04:21.000
ที่ครอบครัวเชือดหมู

00:04:21.000 --> 00:04:24.000
และสกัดเอาส่วนผสมนี้ออกมา

00:04:24.000 --> 00:04:26.000
เมื่อสองสามปีก่อน เกิดกรณีอื้อฉาว

00:04:26.000 --> 00:04:28.000
มีคนตายประมาณ 80 คนทั่วโลก

00:04:28.000 --> 00:04:30.000
จากสารปนเปื้อน

00:04:30.000 --> 00:04:33.000
ที่ซึมเข้าไปอยู่ในห่วงโซ่อุปทานของเฮปาริน

00:04:33.000 --> 00:04:35.000
ที่แย่กว่านั้นคือ ซัพพลายเออร์ (supplier) บางราย

00:04:35.000 --> 00:04:39.000
ตระหนักว่าพวกเขาสามารถทดแทนผลิตภัณฑ์

00:04:39.000 --> 00:04:42.000
ด้วยตัวอื่นที่สร้างผลเหมือนกับเฮปารินในการทดสอบ

00:04:43.000 --> 00:04:46.000
ผลิตภัณฑ์ตัวแทนนี้มีราคาเพียง 9 ดอลลาร์ต่อปอนด์ (ประมาณ 600 บาท/ก.ก.)

00:04:46.000 --> 00:04:49.000
ขณะที่เฮปาริน ส่วนประกอบที่แท้จริง

00:04:49.000 --> 00:04:52.000
มีราคา 900 ดอลลาร์ต่อปอนด์ (ประมาณ 6 หมื่นบาท/ก.ก.)

00:04:52.000 --> 00:04:54.000
เรื่องนี้ไม่ต้องคิดเลย

00:04:54.000 --> 00:04:57.000
ปัญหาคือมันฆ่าคนมากกว่าเดิม

NOTE Paragraph

00:04:57.000 --> 00:04:59.000
ทีนี้คุณจะถามตัวเองว่า

00:04:59.000 --> 00:05:01.000
"ทำไมองค์การอาหารและยาของสหรัฐฯ (U.S.FDA)

00:05:01.000 --> 00:05:03.000
ถึงปล่อยให้เกิดเรื่องอย่างนี้?"

00:05:03.000 --> 00:05:05.000
องค์การอาหารและยาของจีน

00:05:05.000 --> 00:05:07.000
ปล่อยเรื่องอย่างนี้ได้อย่างไร?"

00:05:07.000 --> 00:05:10.000
คำตอบนั้นเรียบง่ายมาก

00:05:10.000 --> 00:05:12.000
จีนได้ระบุประเภทโรงงานที่ผลิต

00:05:12.000 --> 00:05:15.000
ว่าเป็นโรงงานเคมี ไม่ใช่โรงงานเภสัชกรรม

00:05:15.000 --> 00:05:17.000
รัฐก็เลยไม่ตรวจสอบโรงงานเหล่านี้

00:05:17.000 --> 00:05:19.000
ส่วนองค์การอาหารและยาของสหรัฐฯ

00:05:19.000 --> 00:05:21.000
ก็เจอปัญหาขอบเขตการกำกับดูแล

00:05:21.000 --> 00:05:23.000
เพราะโรงงานอยู่ในจีน

00:05:23.000 --> 00:05:25.000
ที่จริง องค์การอาหารและยาของสหรัฐฯ สอบสวนกรณีที่เกิดนอกประเทศ

00:05:25.000 --> 00:05:28.000
ประมาณ 12 เรื่องต่อปี อาจจะถึง 20 ในปีที่ดี

00:05:28.000 --> 00:05:30.000
มีโรงงานแบบนี้ 500 แห่ง

00:05:30.000 --> 00:05:32.000
ที่ผลิตสารทดแทนเฮปาริน

00:05:32.000 --> 00:05:35.000
เฉพาะในจีนเพียงประเทศเดียว

00:05:35.000 --> 00:05:38.000
อันที่จริง ประมาณร้อยละ 80

00:05:38.000 --> 00:05:40.000
ของสารประกอบหลักในยา

00:05:40.000 --> 00:05:42.000
ตอนนี้มาจากต่างประเทศ

00:05:42.000 --> 00:05:44.000
โดยเฉพาะจีนและอินเดีย

00:05:44.000 --> 00:05:47.000
และเราก็ไม่มีระบบธรรมาภิบาล

00:05:47.000 --> 00:05:49.000
เราไม่มีระบบกำกับดูแล

00:05:49.000 --> 00:05:51.000
ที่จะทำให้มั่นใจว่า

00:05:51.000 --> 00:05:53.000
การผลิตยานั้นปลอดภัย

00:05:55.000 --> 00:05:57.000
เราไม่มีระบบที่จะมั่นใจว่า

00:05:57.000 --> 00:05:59.000
สิทธิมนุษยชน ศักดิ์ศรีขั้นพื้นฐาน

00:05:59.000 --> 00:06:01.000
จะได้รับการคุ้มครอง

NOTE Paragraph

00:06:02.000 --> 00:06:05.000
ดังนั้น ในระดับชาติ

00:06:05.000 --> 00:06:07.000
และเราก็ทำงานในประมาณ 60 ประเทศ

00:06:07.000 --> 00:06:09.000
ในระดับชาติ

00:06:09.000 --> 00:06:11.000
เราเห็นการพังทลายย่อยยับของความสามารถของรัฐบาล

00:06:11.000 --> 00:06:14.000
ที่จะกำกับดูแลการผลิต

00:06:14.000 --> 00:06:17.000
บนแผ่นดินของตัวเอง

00:06:17.000 --> 00:06:19.000
ปัญหาที่แท้จริงของห่วงโซ่อุปทานโลก

00:06:19.000 --> 00:06:21.000
ก็คือมันเป็นห่วงโซ่ข้ามชาติ

00:06:21.000 --> 00:06:23.000
รัฐบาลที่กำลังเข้าสู่ภาวะล้มเหลว

00:06:23.000 --> 00:06:25.000
ที่กำลังปล่อยปละละเลย

00:06:25.000 --> 00:06:27.000
ในระดับประเทศ

00:06:27.000 --> 00:06:29.000
ยิ่งไม่สามารถรับมือกับปัญหา

00:06:29.000 --> 00:06:32.000
ระดับนานาชาติได้

00:06:32.000 --> 00:06:34.000
ดูจากพาดหัวข่าวก็ได้ครับ

00:06:34.000 --> 00:06:37.000
อย่างที่โคเปนเฮเกน ปีที่แล้ว

00:06:37.000 --> 00:06:39.000
รัฐบาลต่างๆ ล้มเหลวอย่างสิ้นเชิง

00:06:39.000 --> 00:06:41.000
ในการทำสิ่งที่ถูกต้อง

00:06:41.000 --> 00:06:44.000
เมื่อเผชิญหน้ากับความท้าทายระดับสากล

00:06:44.000 --> 00:06:47.000
หรือลองดูการประชุมจี 20 (G20) เมื่อสองสัปดาห์ก่อนก็ได้

00:06:47.000 --> 00:06:50.000
ถดถอยจากพันธกรณีที่ประกาศเพียงเมื่อไม่กี่เดือนก่อน

00:06:52.000 --> 00:06:54.000
คุณจะเลือกประเด็น

00:06:54.000 --> 00:06:57.000
ความท้าทายขนาดใหญ่ระดับโลก ประเด็นไหนก็ได้ที่เราคุยกันสัปดาห์นี้

00:06:57.000 --> 00:07:00.000
และถามตัวเองว่า ไหนล่ะภาวะผู้นำจากรัฐบาล

00:07:00.000 --> 00:07:03.000
ที่จะก้าวออกมาและประกาศวิธีแก้ไข

00:07:03.000 --> 00:07:05.000
มาตรการรับมือ

00:07:05.000 --> 00:07:08.000
กับปัญหาสากลเหล่านี้?

00:07:08.000 --> 00:07:11.000
คำตอบสั้นๆ คือ พวกเขาทำไม่ได้ พวกเขาอยู่ระดับชาติ

00:07:12.000 --> 00:07:14.000
ผู้มีสิทธิออกเสียงเลือกตั้งอยู่ในประเทศ

00:07:14.000 --> 00:07:16.000
พวกเขามีผลประโยชน์เฉพาะเขตแดน

00:07:16.000 --> 00:07:18.000
พวกเขาตั้งผลประโยชน์เหล่านั้นเป็นรอง

00:07:18.000 --> 00:07:21.000
เอาสินค้าสาธารณะระดับนานาชาติเป็นหลักไม่ได้

NOTE Paragraph

00:07:21.000 --> 00:07:23.000
ดังนั้น ถ้าเราจะมั่นใจได้ว่าจะมี

00:07:23.000 --> 00:07:25.000
สินค้าสาธารณะสำคัญๆ

00:07:25.000 --> 00:07:27.000
ในระดับนานาชาติ

00:07:27.000 --> 00:07:30.000
ในกรณีนี้คือ ห่วงโซ่อุปทานโลก

00:07:30.000 --> 00:07:33.000
เราก็จะต้องมองหากลไกอื่น

00:07:33.000 --> 00:07:35.000
ต้องใช้เครื่องจักรตัวอื่น

00:07:37.000 --> 00:07:40.000
โชคดีที่เรามีตัวอย่างบางกรณีแล้ว

00:07:41.000 --> 00:07:43.000
ในทศวรรษ 1990

00:07:43.000 --> 00:07:45.000
มีเรื่องอื้อฉาวเกิดขึ้นหลายเรื่อง

00:07:45.000 --> 00:07:47.000
เกี่ยวกับการผลิตสินค้ามียี่ห้อในอเมริกา

00:07:47.000 --> 00:07:49.000
ประเด็นการใช้แรงงานเด็ก แรงงานบังคับ

00:07:49.000 --> 00:07:52.000
การบั่นทอนสุขภาพและความปลอดภัยขั้นรุนแรง

00:07:52.000 --> 00:07:54.000
ในที่สุด ในปี 1996 (พ.ศ.2539) ประธานาธิบดีคลินตัน

00:07:54.000 --> 00:07:57.000
ก็เรียกประชุมที่ทำเนียบขาว

00:07:57.000 --> 00:08:00.000
เชิญนักอุตสาหกรรม นักสิทธิมนุษยชน เอ็นจีโอ

00:08:00.000 --> 00:08:02.000
สหภาพแรงงาน กระทรวงแรงงาน

00:08:02.000 --> 00:08:04.000
เชิญฝ่ายเหล่านี้มาอยู่ในห้อง

00:08:04.000 --> 00:08:06.000
แล้วบอกว่า "เอาล่ะ

00:08:06.000 --> 00:08:08.000
ผมไม่อยากให้โลกาภิวัตน์เป็นการวิ่งแข่งไปสู่จุดเสื่อม

00:08:08.000 --> 00:08:10.000
ผมไม่รู้ว่าจะป้องกันมันได้อย่างไร

00:08:10.000 --> 00:08:12.000
แต่อย่างน้อยผมก็จะเปิดห้องทำงานของผม

00:08:12.000 --> 00:08:14.000
ให้พวกคุณทุกคนมารวมตัวกัน

00:08:14.000 --> 00:08:17.000
หาหนทางแก้ปัญหา"

00:08:17.000 --> 00:08:19.000
คนกลุ่มนี้ก็เลยจัดตั้งคณะทำงานเฉพาะกิจแห่งทำเนียบขาวขึ้นมา

00:08:19.000 --> 00:08:22.000
ใช้เวลาประมาณสามปีถกเถียงกัน

00:08:22.000 --> 00:08:25.000
ว่าใครควรจะมีความรับผิดชอบอะไรบ้าง

00:08:25.000 --> 00:08:28.000
ในห่วงโซ่อุปทานโลก

00:08:28.000 --> 00:08:31.000
บริษัทไม่รู้สึกว่าเป็นความรับผิดชอบของพวกเขา

00:08:31.000 --> 00:08:33.000
เพราะพวกเขาไม่ได้เป็นเจ้าของโรงงาน

00:08:33.000 --> 00:08:35.000
ไม่ได้เป็นนายจ้างของแรงงานเหล่านั้น

00:08:35.000 --> 00:08:38.000
ไม่มีความรับผิดชอบทางกฎหมาย

00:08:38.000 --> 00:08:40.000
คนที่เหลือรอบโต๊ะประชุม

00:08:40.000 --> 00:08:42.000
บอกว่า "โทษนะ พูดอย่างนั้นไม่ได้หรอก

00:08:42.000 --> 00:08:45.000
คุณมีพันธะที่จะต้องดูแล มีพันธกิจ

00:08:45.000 --> 00:08:47.000
ที่จะให้เรามั่นใจว่าผลิตภัณฑ์

00:08:47.000 --> 00:08:50.000
จะเดินทางจากที่ไหนก็แล้วแต่ ไปยังร้านค้า

00:08:50.000 --> 00:08:53.000
ในทางที่ทำให้เราบริโภคมันได้

00:08:53.000 --> 00:08:56.000
โดยไม่ต้องห่วงความปลอดภัยของเรา

00:08:56.000 --> 00:09:00.000
หรือไม่ต้องเสียสละมโนธรรมของเรา

00:09:00.000 --> 00:09:02.000
เวลาบริโภคสินค้าตัวนั้น"

00:09:02.000 --> 00:09:05.000
พวกเขาเลยตกลงกันว่า "โอเค สิ่งที่เราจะทำ

00:09:05.000 --> 00:09:07.000
คือเราจะตกลงร่วมใช้มาตรฐานเดียวกัน

00:09:07.000 --> 00:09:09.000
ร่วมใช้จรรยาบรรณแบบเดียวกัน

00:09:09.000 --> 00:09:11.000
และประกาศใช้มันตลอดสาย

00:09:11.000 --> 00:09:13.000
ห่วงโซ่อุปทานโลกของเรา

00:09:13.000 --> 00:09:15.000
ไม่ว่าใครจะเป็นเจ้าของหรือผู้ควบคุม

00:09:15.000 --> 00:09:18.000
เราจะทำให้เป็นส่วนหนึ่งของพันธสัญญานี้"

00:09:18.000 --> 00:09:21.000
นั่นคือวาบแห่งอัจฉริยะ

00:09:21.000 --> 00:09:23.000
เพราะสิ่งที่พวกเขาทำ

00:09:23.000 --> 00:09:26.000
คือการใช้พลังของพันธสัญญา

00:09:26.000 --> 00:09:28.000
พลังของภาคเอกชน

00:09:28.000 --> 00:09:30.000
ในการนำส่งสินค้าสาธารณะ

NOTE Paragraph

00:09:30.000 --> 00:09:32.000
ความเป็นจริงก็คือ

00:09:32.000 --> 00:09:34.000
สัญญาจ้างที่บริษัทยี่ห้อชั้นนำข้ามชาติยักษ์ใหญ่แห่งหนึ่ง

00:09:34.000 --> 00:09:37.000
ทำกับซัพพลายเออร์ในอินเดียหรือจีน

00:09:37.000 --> 00:09:39.000
มีพลังการหว่านล้อม

00:09:39.000 --> 00:09:41.000
สูงกว่ากฎหมายแรงงานในประเทศมาก

00:09:41.000 --> 00:09:43.000
กฏระเบียบด้านสิ่งแวดล้อมในประเทศ

00:09:43.000 --> 00:09:46.000
มาตรฐานสิทธิมนุษยชนในประเทศ

00:09:46.000 --> 00:09:49.000
โรงงานเหล่านี้คงไม่มีวันเจอใครไปตรวจสอบเลย

00:09:49.000 --> 00:09:52.000
และถ้ามีเจ้าหน้าที่ไปตรวจสอบ

00:09:52.000 --> 00:09:54.000
ก็จะเป็นเรื่องน่าทึ่งมากถ้าเจ้าหน้าที่

00:09:54.000 --> 00:09:57.000
ปฏิเสธไม่รับสินบน

00:09:58.000 --> 00:10:00.000
แม้ในกรณีที่เจ้าหน้าที่ทำงานเต็มที่

00:10:00.000 --> 00:10:03.000
รายงานว่าโรงงานเหล่านี้ละเมิดกฎระเบียบ

00:10:04.000 --> 00:10:06.000
ค่าปรับก็จะเล็กน้อยจนน่าขัน

00:10:06.000 --> 00:10:08.000
แต่ถ้าคุณถูกบอกเลิกสัญญา

00:10:08.000 --> 00:10:10.000
จากบริษัทยี่ห้อดัง

00:10:10.000 --> 00:10:12.000
มันจะเป็นความแตกต่าง

00:10:12.000 --> 00:10:15.000
ระหว่างการอยู่รอดของธุรกิจ หรือล้มละลาย

00:10:15.000 --> 00:10:17.000
นี่คือความแตกต่าง

00:10:17.000 --> 00:10:19.000
ดังนั้นสิ่งที่เราทำได้

00:10:19.000 --> 00:10:21.000
ที่ผ่านมาคือเราได้ใช้

00:10:21.000 --> 00:10:23.000
พลังและอิทธิพล

00:10:23.000 --> 00:10:26.000
ของสถาบันเพียงแห่งเดียวที่เป็นสถาบันข้ามชาติ

00:10:26.000 --> 00:10:28.000
ในห่วงโซ่อุปทานโลก

00:10:28.000 --> 00:10:31.000
นั่นคือ บริษัทข้ามชาติ

00:10:31.000 --> 00:10:33.000
ผลักดันให้พวกเขาทำสิ่งที่ถูกต้อง

00:10:33.000 --> 00:10:36.000
ใช้พลังเพื่อความดี

00:10:36.000 --> 00:10:39.000
ในการนำส่งสินค้าสาธารณะสำคัญๆ

NOTE Paragraph

00:10:40.000 --> 00:10:42.000
แน่นอน เรื่องนี้ไม่ได้เกิดขึ้นเองโดยธรรมชาติ

00:10:42.000 --> 00:10:44.000
ของบริษัทข้ามชาติ

00:10:44.000 --> 00:10:47.000
องค์กรของพวกเขาไม่ได้ถูกก่อตั้งมาทำเรื่องนี้ แต่ถูกก่อตั้งมาทำกำไร

00:10:47.000 --> 00:10:50.000
แต่พวกเขาเป็นองค์กรที่มีประสิทธิภาพสูงมาก

00:10:50.000 --> 00:10:52.000
พวกเขามีทรัพยากร

00:10:52.000 --> 00:10:55.000
และถ้าเราสามารถเพิ่มเจตจำนง ความทุ่มเท

00:10:55.000 --> 00:10:58.000
พวกเขาก็รู้ว่าจะต้องนำส่งสินค้าอย่างไร

00:11:00.000 --> 00:11:03.000
ทีนี้ การจะบรรลุเป้านี้ไม่ใช่เรื่องง่าย

00:11:03.000 --> 00:11:06.000
ห่วงโซ่อุปทานที่ผมฉายให้ดูก่อนหน้านี้

00:11:06.000 --> 00:11:08.000
มันไม่มีอยู่จริง

00:11:08.000 --> 00:11:10.000
คุณต้องมีพื้นที่ปลอดภัย

00:11:10.000 --> 00:11:13.000
พื้นที่ที่คนจะมารวมตัวกัน

00:11:13.000 --> 00:11:15.000
นั่งลงโดยไม่ต้องกลัวว่าจะถูกใครตัดสิน

00:11:15.000 --> 00:11:17.000
ไม่กลัวว่าใครจะกล่าวหา

00:11:17.000 --> 00:11:19.000
จะได้เผชิญกับปัญหาจริงๆ

00:11:19.000 --> 00:11:22.000
ตกลงกันว่าปัญหาคืออะไร และร่วมกันหาวิธีแก้ไข

00:11:22.000 --> 00:11:25.000
เราทำเรื่องนี้ได้ วิธีแก้ไขทางเทคนิคมีอยู่แล้ว

00:11:25.000 --> 00:11:28.000
ปัญหาอยู่ที่การขาดความไว้วางใจกัน ขาดความมั่นใจ

00:11:28.000 --> 00:11:30.000
ขาดความเป็นแนวร่วม

00:11:30.000 --> 00:11:32.000
ระหว่างเอ็นจีโอ กลุ่มรณรงค์

00:11:32.000 --> 00:11:35.000
องค์กรภาคประชาสังคม

00:11:35.000 --> 00:11:38.000
และบริษัทข้ามชาติ

00:11:38.000 --> 00:11:41.000
ถ้าเราสามารถนำกลุ่มทั้งสองฝั่งนี้มาอยู่ในพื้นที่ปลอดภัย

00:11:41.000 --> 00:11:43.000
ทำให้พวกเขาทำงานร่วมกัน

00:11:43.000 --> 00:11:46.000
เราก็จะสามารถนำส่งสินค้าสาธารณะได้เลย

00:11:46.000 --> 00:11:49.000
หรือภายในเวลาไม่นาน

NOTE Paragraph

00:11:49.000 --> 00:11:51.000
นี่คือข้อเสนอที่สุดโต่ง

00:11:51.000 --> 00:11:53.000
และก็บ้ามากถ้าคิดว่า

00:11:53.000 --> 00:11:56.000
ถ้าคุณเป็นเด็กสาวอายุ 15 ชาวบังกลาเทศ

00:11:56.000 --> 00:11:59.000
ออกจากหมู่บ้านในชนบท

00:11:59.000 --> 00:12:02.000
ไปทำงานในโรงงานในเมืองดาก้า

00:12:02.000 --> 00:12:05.000
และค่าแรง 22, 23, 24 ดอลลาร์ต่อเดือน (ประมาณ 700 บาท)

00:12:07.000 --> 00:12:10.000
โอกาสที่ดีที่สุดของคุณที่จะมีสิทธิในที่ทำงาน

00:12:10.000 --> 00:12:12.000
คือถ้าโรงงานนั้นกำลังผลิต

00:12:12.000 --> 00:12:14.000
ให้กับบริษัทยี่ห้อดัง

00:12:14.000 --> 00:12:16.000
ที่มีจรรยาบรรณเป็นลายลักษณ์อักษร

00:12:16.000 --> 00:12:19.000
และบรรจุจรรยาบรรณนั้นเป็นส่วนหนึ่งของสัญญาจ้างกับโรงงาน

00:12:20.000 --> 00:12:22.000
เป็นเรื่องบ้า

00:12:22.000 --> 00:12:24.000
ที่คิดว่าบริษัทข้ามชาติกำลังพิทักษ์สิทธิมนุษยชน

00:12:24.000 --> 00:12:26.000
ผมรู้ว่าคุณคงไม่เชื่อหูตัวเอง

00:12:26.000 --> 00:12:28.000
คุณจะบอกว่า "เราจะไว้ใจพวกเขาได้ยังไง?"

00:12:28.000 --> 00:12:30.000
ที่จริงเราไม่ไว้ใจครับ

00:12:30.000 --> 00:12:32.000
เราใช้กฏจากยุคควบคุมขีปนาวุธ

00:12:32.000 --> 00:12:34.000
"ไว้ใจ แต่ตรวจสอบ"

00:12:34.000 --> 00:12:36.000
เราจึงไปตรวจสอบ

00:12:36.000 --> 00:12:39.000
เราหาข้อมูลเรื่องห่วงโซ่อุปทาน จดชื่อโรงงานทั้งหมด

00:12:39.000 --> 00:12:41.000
เราสุ่มเลือกบางโรงงาน

00:12:41.000 --> 00:12:44.000
ส่งนักตรวจสอบเข้าไป โดยไม่แจ้งก่อนล่วงหน้า

00:12:44.000 --> 00:12:46.000
เพื่อตรวจสอบสถานการณ์ในโรงงาน

00:12:46.000 --> 00:12:48.000
เสร็จแล้วเราก็ตีพิมพ์ผลการตรวจสอบ

00:12:48.000 --> 00:12:51.000
ความโปร่งใสคือหัวใจของเรื่องนี้

00:12:52.000 --> 00:12:55.000
คุณอ้างได้ว่าคุณรับผิดชอบ

00:12:55.000 --> 00:12:58.000
แต่ความรับผิดชอบที่ปราศจากการตรวจสอบ

00:12:58.000 --> 00:13:00.000
มักจะใช้ไม่ได้

00:13:00.000 --> 00:13:03.000
ดังนั้นสิ่งที่เรากำลังทำคือ ไม่เพียงแต่ชักจูงบริษัทข้ามชาติ

00:13:03.000 --> 00:13:06.000
แต่เรากำลังมอบเครื่องมือให้พวกเขานำส่งสินค้าสาธารณะ

00:13:06.000 --> 00:13:08.000
ที่เรียกว่า ความเคารพในสิทธิมนุษยชน

00:13:08.000 --> 00:13:10.000
และเราก็กำลังตรวจสอบ

00:13:10.000 --> 00:13:12.000
คุณไม่ต้องเชื่อผมนะครับ และคุณก็ไม่ควรเชื่อผมด้วย

00:13:12.000 --> 00:13:15.000
แต่ไปที่เว็บไซต์ ดูผลการตรวจสอบ

00:13:15.000 --> 00:13:17.000
และถามตัวเองว่า บริษัทนี้กำลังทำตัว

00:13:17.000 --> 00:13:20.000
ในทางที่รับผิดชอบต่อสังคมหรือเปล่า?

00:13:20.000 --> 00:13:22.000
ฉันจะซื้อผลิตภัณฑ์นี้ได้หรือไม่

00:13:22.000 --> 00:13:25.000
โดยไม่ต้องอ่อนข้อจุดยืนทางศีลธรรม?

00:13:25.000 --> 00:13:28.000
นี่คือวิธีที่ระบบนี้ทำงาน

NOTE Paragraph

00:13:30.000 --> 00:13:32.000
ผมเกลียดความคิด

00:13:32.000 --> 00:13:35.000
ที่ว่ารัฐบาลไม่ได้ปกป้องสิทธิมนุษยชนทั่วโลก

00:13:35.000 --> 00:13:37.000
ผมเกลียดความคิด

00:13:37.000 --> 00:13:39.000
ที่ว่ารัฐบาลได้ปล่อยปละละเลย

00:13:39.000 --> 00:13:42.000
และผมก็ทำใจยอมรับไม่ได้

00:13:42.000 --> 00:13:45.000
กับความคิดที่่ว่าเราทำให้รัฐบาลทำหน้าที่ไม่ได้

00:13:45.000 --> 00:13:47.000
ผมทำเรื่องนี้มา 30 ปีแล้ว

00:13:47.000 --> 00:13:49.000
ตลอดเวลานั้นผมได้เห็น

00:13:49.000 --> 00:13:52.000
ความสามารถ ความทุ่มเท และเจตจำนงของรัฐบาล

00:13:52.000 --> 00:13:54.000
ที่ทำให้เรื่องนี้เสื่อมถอย

00:13:54.000 --> 00:13:57.000
และผมก็ไม่เห็นว่าพวกเขาจะทำตัวดีขึ้น

00:13:57.000 --> 00:13:59.000
ตอนนั้นเราเริ่มจากความคิด

00:13:59.000 --> 00:14:01.000
ที่ว่านี่คือมาตรการชั่วคราว

00:14:01.000 --> 00:14:04.000
แต่ตอนนี้เรากำลังคิดว่า ที่จริงแล้ว

00:14:04.000 --> 00:14:06.000
นี่น่าจะเป็นจุดเริ่มต้น

00:14:06.000 --> 00:14:09.000
ของการกำกับดูแลแบบใหม่ และการรับมือ

00:14:09.000 --> 00:14:11.000
กับความท้าทายสากล

00:14:11.000 --> 00:14:14.000
คุณอาจเรียกมันว่า ธรรมาภิบาลแบบเครือข่าย เรียกว่าอะไรก็ได้

00:14:14.000 --> 00:14:17.000
ผู้มีส่วนร่วมจากภาคเอกชน

00:14:17.000 --> 00:14:19.000
บริษัทและเอ็นจีโอทั้งหลาย

00:14:19.000 --> 00:14:21.000
จะต้องมาช่วยกันคิด

00:14:21.000 --> 00:14:23.000
เพื่อรับมือกับความท้าทายหลักๆ ที่เรากำลังจะเผชิญ

00:14:23.000 --> 00:14:25.000
แค่ดูเรื่องโรคระบาดก็ได้

00:14:25.000 --> 00:14:28.000
โรคไข้หวัดหมู ไข้หวัดนก H1N1

00:14:28.000 --> 00:14:30.000
ดูระบบสุขภาพในหลายๆประเทศ

00:14:30.000 --> 00:14:32.000
พวกเขามีทรัพยากรพอไหม

00:14:32.000 --> 00:14:35.000
ที่จะรับมือกับโรคระบาดรุนแรง?

00:14:35.000 --> 00:14:37.000
ไม่เลย

00:14:37.000 --> 00:14:40.000
ภาคเอกชนกับเอ็นจีโอ

00:14:40.000 --> 00:14:42.000
จะมาร่วมกันแก้ไขได้หรือเปล่า?

00:14:42.000 --> 00:14:44.000
ได้แน่นอน

00:14:44.000 --> 00:14:46.000
สิ่งที่พวกเขาขาด คือพื้นที่ปลอดภัย

00:14:46.000 --> 00:14:48.000
ที่จะมาร่วมกันหาข้อตกลง

00:14:48.000 --> 00:14:50.000
และลงมือปฏิบัติ

00:14:50.000 --> 00:14:53.000
นี่คือสิ่งที่เราพยายามจะสร้าง

NOTE Paragraph

00:14:54.000 --> 00:14:56.000
ผมรู้ดีว่า

00:14:56.000 --> 00:14:58.000
เรื่องนี้มักจะดูเหมือน

00:14:58.000 --> 00:15:00.000
ความรับผิดชอบที่ใหญ่โตเกินไป

00:15:00.000 --> 00:15:02.000
สำหรับบริษัทใดบริษัทหนึ่ง

00:15:02.000 --> 00:15:04.000
"คุณอยากให้ผมคุ้มครองสิทธิมนุษยชน

00:15:04.000 --> 00:15:06.000
ตลอดห่วงโซ่อุปทานโลกของผม

00:15:06.000 --> 00:15:09.000
ที่มีซัพพลายเออร์หลายพันเจ้า

00:15:09.000 --> 00:15:12.000
มันดูยากเกินไป อันตรายเกินไป

00:15:12.000 --> 00:15:14.000
สำหรับบริษัทใดบริษัทหนึ่ง"

00:15:14.000 --> 00:15:16.000
แต่แล้วเราก็มีสมาชิก

00:15:16.000 --> 00:15:19.000
มีบริษัท 4,000 แห่งมาเป็นสมาชิกเรา

00:15:19.000 --> 00:15:21.000
บางแห่งเป็นบริษัทใหญ่ยักษ์มาก

00:15:21.000 --> 00:15:23.000
โดยเฉพาะอุตสาหกรรมเครื่องกีฬา

00:15:23.000 --> 00:15:26.000
พวกเขาตอบรับความท้าทายและทำสำเร็จ

00:15:26.000 --> 00:15:29.000
เรามีตัวอย่าง มีต้นแบบ

00:15:30.000 --> 00:15:32.000
และเมื่อไรก็ตามที่เราถกเถียง

00:15:32.000 --> 00:15:34.000
ปัญหาหนึ่งที่เราต้องรับมือ

00:15:34.000 --> 00:15:37.000
นั่นคือ แรงงานเด็กในไร่เมล็ดฝ้ายในอินเดีย

00:15:37.000 --> 00:15:40.000
ปีนี้เราจะติดตามสถานการณ์ในไร่เมล็ดฝ้าย 50,000 แห่งในอินเดีย

00:15:41.000 --> 00:15:43.000
เป็นตัวเลขที่ดูเยอะมาก

00:15:43.000 --> 00:15:46.000
ตัวเลขขนาดนี้ทำให้คุณอยากปิดหูไม่รับรู้

00:15:46.000 --> 00:15:49.000
แต่เราย่อยมันลงถึงระดับความเป็นจริงพื้นฐาน

NOTE Paragraph

00:15:49.000 --> 00:15:51.000
และที่จริง สิทธิมนุษยชน

00:15:51.000 --> 00:15:54.000
ก็ย่อยลงมาเหลือเพียงคำถามเดียว

00:15:54.000 --> 00:15:57.000
คือ เราจะมอบศักดิ์ศรีคืนให้แก่คนคนนี้หรือเปล่า?

00:15:57.000 --> 00:15:59.000
คนจน

00:15:59.000 --> 00:16:01.000
คนที่สิทธิมนุษยชนถูกละเมิด

00:16:01.000 --> 00:16:03.000
แก่นสารของปัญหานี้

00:16:03.000 --> 00:16:05.000
คือการสูญเสียศักดิ์ศรี

00:16:05.000 --> 00:16:07.000
การขาดศักดิ์ศรี

00:16:07.000 --> 00:16:10.000
เรื่องนี้เริ่มจากการคืนศักดิ์ศรีให้กับผู้คน แค่นั้นเอง

00:16:10.000 --> 00:16:13.000
ผมเคยไปเยือนสลัมนอกเมืองเกอร์กาอัน (Gurgaon)

00:16:13.000 --> 00:16:15.000
ติดกับเดลี

00:16:15.000 --> 00:16:18.000
เมืองใหม่เมืองหนึ่งที่กำลังพุ่งแรง

00:16:18.000 --> 00:16:21.000
ในอินเดียตอนนี้

00:16:21.000 --> 00:16:23.000
ผมไปคุยกับคนงาน

00:16:23.000 --> 00:16:25.000
ที่ทำงานในโรงงานสิ่งทอ

00:16:25.000 --> 00:16:28.000
ผมถามว่า พวกเขาอยากส่งสารอะไรไปถึงบริษัทยี่ห้อดัง

00:16:29.000 --> 00:16:32.000
พวกเขาไม่ได้ตอบว่าเงิน

00:16:32.000 --> 00:16:35.000
พวกเขาตอบว่า "คนที่จ้างพวกเรา

00:16:35.000 --> 00:16:38.000
ทำกับเรายังกับไม่ใช่มนุษย์

00:16:38.000 --> 00:16:40.000
ราวกับว่าเราไม่มีตัวตน

00:16:40.000 --> 00:16:43.000
ขอให้ไปบอกพวกเขาว่า ช่วยทำกับเราเหมือนเป็นมนุษย์ด้วย"

00:16:44.000 --> 00:16:46.000
นี่คือความเข้าใจพื้นๆ ของผมเรื่องสิทธิมนุษยชน

00:16:46.000 --> 00:16:49.000
นี่คือข้อเสนอง่ายๆ ของผมต่อคุณ

00:16:49.000 --> 00:16:52.000
ข้อเสนอง่ายๆ ต่อผู้มีอำนาจตัดสินใจ

00:16:52.000 --> 00:16:54.000
ทุกคนในห้องนี้ และทุกคนนอกห้อง

00:16:54.000 --> 00:16:56.000
พวกเราสามารถตัดสินใจได้

00:16:56.000 --> 00:16:58.000
ว่าจะมารวมตัวกัน

00:16:58.000 --> 00:17:01.000
รับมือกับปัญหา หยิบยกมันขึ้นมา

00:17:01.000 --> 00:17:03.000
ปัญหาที่รัฐบาลปล่อยมือไปแล้ว

00:17:03.000 --> 00:17:05.000
ถ้าเราไม่ทำ

00:17:05.000 --> 00:17:07.000
ก็เท่ากับว่าเราละทิ้งความหวัง

00:17:07.000 --> 00:17:10.000
ละทิ้งความเป็นมนุษย์ขั้นพื้นฐานของเรา

00:17:10.000 --> 00:17:12.000
ซึ่งผมก็รู้ว่าไม่ใช่จุดที่เราอยากยืน

00:17:12.000 --> 00:17:14.000
และเราก็ไม่จำเป็นต้องยืน

00:17:14.000 --> 00:17:16.000
ผมจึงขอวิงวอนตรงนี้

00:17:16.000 --> 00:17:18.000
ขอเชิญให้มาร่วมกับเรา เข้ามาอยู่ในพื้นที่ปลอดภัย

00:17:18.000 --> 00:17:20.000
และเริ่มลงมือให้เกิดผล

NOTE Paragraph

00:17:20.000 --> 00:17:22.000
ขอบคุณมากครับ

NOTE Paragraph

00:17:22.000 --> 00:17:25.000
(เสียงปรบมือ)