1 00:00:00,000 --> 00:00:03,000 โทรศัพท์มือถือเครื่องนี้ 2 00:00:03,000 --> 00:00:06,000 เริ่มชีวิตของมัน 3 00:00:06,000 --> 00:00:08,000 ในเหมืองพื้นบ้าน 4 00:00:08,000 --> 00:00:10,000 ทางภาคตะวันออกของประเทศคองโก 5 00:00:10,000 --> 00:00:12,000 แร่ถูกขุดด้วยแก๊งติดอาวุธ 6 00:00:12,000 --> 00:00:14,000 ที่ใช้เด็กเป็นทาส 7 00:00:14,000 --> 00:00:16,000 เป็นแร่ที่คณะมนตรีความมั่นคงของสหประชาชาติ 8 00:00:16,000 --> 00:00:18,000 เรียกว่า "แร่เลือด" 9 00:00:18,000 --> 00:00:20,000 ต่อมามันเดินทางมาอยู่ในชิ้นส่วนประกอบ 10 00:00:20,000 --> 00:00:22,000 และลงเอยในโรงงานแห่งหนึ่ง 11 00:00:22,000 --> 00:00:24,000 ในเมืองเฉินจิ้น ประเทศจีน 12 00:00:24,000 --> 00:00:27,000 ลูกจ้างในโรงงานนี้กว่า 12 คนฆ่าตัวตายไปแล้ว 13 00:00:27,000 --> 00:00:29,000 เฉพาะปีนี้ปีเดียว 14 00:00:29,000 --> 00:00:32,000 ชายคนหนึ่งตายหลังจากทำงานไม่หยุด 36 ชั่วโมง 15 00:00:33,000 --> 00:00:35,000 เราทุกคนชอบช็อกโกแลต 16 00:00:35,000 --> 00:00:37,000 เราซื้อมันให้ลูกๆ 17 00:00:37,000 --> 00:00:40,000 ร้อยละ 80 ของโกโก้ทั่วโลกมาจากโคตดิวัวร์ (Cote d'Ivoire) และกานา 18 00:00:40,000 --> 00:00:43,000 เก็บเกี่ยวโดยเด็กๆ 19 00:00:43,000 --> 00:00:45,000 โคตดิวัวร์มีปัญหาใช้เด็กเป็นทาสเยอะมาก 20 00:00:45,000 --> 00:00:48,000 เด็กๆ มักจะถูกส่งตัวมาจากพื้นที่อื่นที่มีเหตุการณ์ความขัดแย้ง 21 00:00:48,000 --> 00:00:51,000 ถูกใช้ทำงานในไร่กาแฟ 22 00:00:51,000 --> 00:00:53,000 เฮปาริน (Heparin) น้ำยาเจือจางเลือด 23 00:00:53,000 --> 00:00:55,000 ผลิตภัณฑ์เภสัชกรรมตัวหนึ่ง 24 00:00:55,000 --> 00:00:58,000 กำเนิดในร้านช่างท้องถิ่น 25 00:00:58,000 --> 00:01:00,000 แบบนี้ในประเทศจีน 26 00:01:00,000 --> 00:01:02,000 เพราะส่วนประกอบที่สำคัญ 27 00:01:02,000 --> 00:01:05,000 มาจากไส้หมู 28 00:01:05,000 --> 00:01:08,000 เพชรของคุณ - ทุกท่านคงเคยได้ยินหรือได้ดูหนังเรื่อง "เพชรเลือด (Blood Diamond)" แล้ว 29 00:01:08,000 --> 00:01:10,000 นี่คือเหมืองเพชรในซิมบับเว 30 00:01:10,000 --> 00:01:12,000 ตอนนี้ 31 00:01:12,000 --> 00:01:14,000 ฝ้าย - อุซเบกิสถานคือผู้ส่งออกฝ้าย 32 00:01:14,000 --> 00:01:16,000 อันดับสองของโลก 33 00:01:16,000 --> 00:01:19,000 ทุกปีเมื่อมาถึงฤดูเก็บเกี่ยวฝ้าย 34 00:01:19,000 --> 00:01:21,000 รัฐบาลจะปิดโรงเรียน 35 00:01:21,000 --> 00:01:24,000 ไล่เด็กขึ้นรถเมล์ ส่งพวกเขาไปที่ไร่ฝ้าย 36 00:01:24,000 --> 00:01:27,000 บังคับให้เก็บฝ้ายตลอดเวลาสามสัปดาห์ 37 00:01:27,000 --> 00:01:29,000 นี่คือการใช้แรงงานเด็ก 38 00:01:29,000 --> 00:01:31,000 ในระดับสถาบัน 39 00:01:32,000 --> 00:01:35,000 และผลิตภัณฑ์ทั้งหมดนี้อาจจะจบสิ้นวงจรชีวิต 40 00:01:35,000 --> 00:01:37,000 ในกองขยะหน้าตาแบบนี้ในมะนิลา 41 00:01:37,000 --> 00:01:40,000 เมืองเหล่านี้ ที่มาทั้งหมดนี้ 42 00:01:40,000 --> 00:01:42,000 สะท้อนช่องว่างของธรรมาภิบาล 43 00:01:42,000 --> 00:01:44,000 นี่คือคำอธิบายที่นิ่มนวลที่สุด 44 00:01:44,000 --> 00:01:47,000 ที่ผมคิดได้เกี่ยวกับเรื่องนี้ 45 00:01:47,000 --> 00:01:49,000 นี่คือทะเลมืด 46 00:01:49,000 --> 00:01:52,000 ที่ห่วงโซ่อุปทานโลกเริ่มต้น 47 00:01:52,000 --> 00:01:54,000 ห่วงโซ่อุปทานโลก 48 00:01:54,000 --> 00:01:57,000 ที่นำส่งสินค้าหลากยี่ห้อที่เราโปรดปราน 49 00:01:57,000 --> 00:02:00,000 ช่องว่างธรรมาภิบาลบางช่อง 50 00:02:00,000 --> 00:02:03,000 บริหารจัดการโดยรัฐเถื่อน 51 00:02:03,000 --> 00:02:05,000 บางรัฐไม่ใช่รัฐอีกต่อไปแล้วด้วย 52 00:02:05,000 --> 00:02:07,000 แต่เป็นรัฐล้มเหลว 53 00:02:07,000 --> 00:02:09,000 บางประเทศ 54 00:02:09,000 --> 00:02:12,000 เป็นแค่ประเทศที่เชื่อว่าการผ่อนปรนกฏเกณฑ์หรือการไร้ซึ่งกฏเกณฑ์ใดๆ 55 00:02:12,000 --> 00:02:15,000 คือวิธีที่ดีที่สุดในการดึงดูดเงินลงทุน 56 00:02:15,000 --> 00:02:17,000 และส่งเสริมการค้า 57 00:02:17,000 --> 00:02:19,000 รัฐทั้งสองแบบนี้ทำให้เราเผชิญกับ 58 00:02:19,000 --> 00:02:22,000 ภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกทางศีลธรรมและจริยธรรมขนาดใหญ่ 59 00:02:23,000 --> 00:02:25,000 ผมรู้ว่าไม่มีใครหรอกที่อยากเป็นคนสมรู้ร่วมคิด 60 00:02:25,000 --> 00:02:28,000 หลังจากที่รู้แล้ว 61 00:02:28,000 --> 00:02:30,000 ว่าเกิดการละเมิดสิทธิมนุษยชน 62 00:02:30,000 --> 00:02:32,000 ในห่วงโซ่อุปทานโลก 63 00:02:32,000 --> 00:02:34,000 แต่ ณ ขณะนี้ 64 00:02:34,000 --> 00:02:37,000 บริษัทส่วนใหญ่ที่มีส่วนในห่วงโซ่อุปทานที่ว่า 65 00:02:37,000 --> 00:02:39,000 ไม่มีวิธีอะไรเลย 66 00:02:39,000 --> 00:02:41,000 ที่จะทำให้เรามั่นใจว่า 67 00:02:41,000 --> 00:02:43,000 ไม่มีใครต้องจำนองอนาคตของตัวเอง 68 00:02:43,000 --> 00:02:46,000 ไม่มีใครต้องเสียสละสิทธิของพวกเขา 69 00:02:46,000 --> 00:02:48,000 ในการนำส่งสินค้า 70 00:02:48,000 --> 00:02:50,000 ยี่ห้อต่างๆ ที่เราโปรดปราน 71 00:02:51,000 --> 00:02:53,000 ผมไม่ได้มาที่นี่เพื่อทำให้คุณหดหู่ 72 00:02:53,000 --> 00:02:56,000 เกี่ยวกับสถานการณ์ของห่วงโซ่อุปทานโลก 73 00:02:56,000 --> 00:02:58,000 แต่เราต้องเผชิญหน้ากับความจริง 74 00:02:58,000 --> 00:03:01,000 เราต้องตระหนักว่านี่คือปัญหาร้ายแรง 75 00:03:01,000 --> 00:03:04,000 ปัญหาการด้อยสิทธิ 76 00:03:04,000 --> 00:03:06,000 นี่คือสาธารณรัฐที่เป็นอิสระ 77 00:03:06,000 --> 00:03:08,000 อาจเข้าข่ายรัฐล้มเหลว 78 00:03:08,000 --> 00:03:11,000 ไม่ใช่รัฐประชาธิปไตยแน่ๆ 79 00:03:12,000 --> 00:03:14,000 และตอนนี้ 80 00:03:14,000 --> 00:03:16,000 สาธารณรัฐห่วงโซ่อุปทานที่เป็นอิสระนี้ 81 00:03:16,000 --> 00:03:18,000 ไม่มีใครกำกับดูแล 82 00:03:18,000 --> 00:03:21,000 ในทางที่จะทำให้เรามั่นใจว่า 83 00:03:21,000 --> 00:03:24,000 เราจะสามารถค้าขายหรือบริโภคอย่างมีศีลธรรม 84 00:03:25,000 --> 00:03:27,000 โอเค เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องใหม่ 85 00:03:27,000 --> 00:03:29,000 คุณเคยเห็นภาพยนตร์สารคดีหลายเรื่อง 86 00:03:29,000 --> 00:03:31,000 เกี่ยวกับโรงงานนรกในอุตสาหกรรมสิ่งทอ 87 00:03:31,000 --> 00:03:34,000 ทั่วโลก แม้แต่ในประเทศพัฒนาแล้ว 88 00:03:34,000 --> 00:03:36,000 ถ้าคุณอยากเห็นโรงงานนรกแบบคลาสสิก 89 00:03:36,000 --> 00:03:38,000 ก็ไปเจอผมได้ครับที่ แมดิสัน สแควร์ การ์เด้น (Madison Square Garden) 90 00:03:38,000 --> 00:03:41,000 ผมจะพาคุณเดินไปดูโรงงานนรกของคนจีน 91 00:03:41,000 --> 00:03:44,000 ลองดูเฮปารินเป็นตัวอย่าง 92 00:03:44,000 --> 00:03:46,000 นี่คือผลิตภัณฑ์เภสัชกรรม 93 00:03:46,000 --> 00:03:49,000 คุณคงคาดว่าห่วงโซ่อุปทานที่นำส่งมันไปยังโรงพยาบาล 94 00:03:49,000 --> 00:03:52,000 จะสะอาดเอี่ยมไร้มลทิน 95 00:03:53,000 --> 00:03:55,000 ปัญหาคือส่วนประกอบหลักในผลิตภัณฑ์ตัวนี้ 96 00:03:55,000 --> 00:03:57,000 อย่างที่ผมพูดไปแล้ว 97 00:03:57,000 --> 00:03:59,000 มาจากหมู 98 00:03:59,000 --> 00:04:02,000 ผู้ผลิตรายใหญ่ในอเมริกา 99 00:04:02,000 --> 00:04:04,000 ที่ทำส่วนประกอบชนิดนี้ 100 00:04:04,000 --> 00:04:07,000 ตัดสินใจเมื่อไม่กี่ปีก่อนว่าจะย้ายโรงงานไปที่จีน 101 00:04:07,000 --> 00:04:10,000 เพราะจีนเป็นประเทศที่เลี้ยงหมูมากที่สุดในโลก 102 00:04:10,000 --> 00:04:12,000 ตอนที่โรงงานของพวกเขาในจีน 103 00:04:12,000 --> 00:04:15,000 ซึ่งก็คงจะสะอาดมากๆ 104 00:04:15,000 --> 00:04:17,000 รับซื้อส่วนประกอบทั้งหมด 105 00:04:17,000 --> 00:04:19,000 มาจากโรงฆ่าสัตว์หลังบ้านของคนจีน 106 00:04:19,000 --> 00:04:21,000 ที่ครอบครัวเชือดหมู 107 00:04:21,000 --> 00:04:24,000 และสกัดเอาส่วนผสมนี้ออกมา 108 00:04:24,000 --> 00:04:26,000 เมื่อสองสามปีก่อน เกิดกรณีอื้อฉาว 109 00:04:26,000 --> 00:04:28,000 มีคนตายประมาณ 80 คนทั่วโลก 110 00:04:28,000 --> 00:04:30,000 จากสารปนเปื้อน 111 00:04:30,000 --> 00:04:33,000 ที่ซึมเข้าไปอยู่ในห่วงโซ่อุปทานของเฮปาริน 112 00:04:33,000 --> 00:04:35,000 ที่แย่กว่านั้นคือ ซัพพลายเออร์ (supplier) บางราย 113 00:04:35,000 --> 00:04:39,000 ตระหนักว่าพวกเขาสามารถทดแทนผลิตภัณฑ์ 114 00:04:39,000 --> 00:04:42,000 ด้วยตัวอื่นที่สร้างผลเหมือนกับเฮปารินในการทดสอบ 115 00:04:43,000 --> 00:04:46,000 ผลิตภัณฑ์ตัวแทนนี้มีราคาเพียง 9 ดอลลาร์ต่อปอนด์ (ประมาณ 600 บาท/ก.ก.) 116 00:04:46,000 --> 00:04:49,000 ขณะที่เฮปาริน ส่วนประกอบที่แท้จริง 117 00:04:49,000 --> 00:04:52,000 มีราคา 900 ดอลลาร์ต่อปอนด์ (ประมาณ 6 หมื่นบาท/ก.ก.) 118 00:04:52,000 --> 00:04:54,000 เรื่องนี้ไม่ต้องคิดเลย 119 00:04:54,000 --> 00:04:57,000 ปัญหาคือมันฆ่าคนมากกว่าเดิม 120 00:04:57,000 --> 00:04:59,000 ทีนี้คุณจะถามตัวเองว่า 121 00:04:59,000 --> 00:05:01,000 "ทำไมองค์การอาหารและยาของสหรัฐฯ (U.S.FDA) 122 00:05:01,000 --> 00:05:03,000 ถึงปล่อยให้เกิดเรื่องอย่างนี้?" 123 00:05:03,000 --> 00:05:05,000 องค์การอาหารและยาของจีน 124 00:05:05,000 --> 00:05:07,000 ปล่อยเรื่องอย่างนี้ได้อย่างไร?" 125 00:05:07,000 --> 00:05:10,000 คำตอบนั้นเรียบง่ายมาก 126 00:05:10,000 --> 00:05:12,000 จีนได้ระบุประเภทโรงงานที่ผลิต 127 00:05:12,000 --> 00:05:15,000 ว่าเป็นโรงงานเคมี ไม่ใช่โรงงานเภสัชกรรม 128 00:05:15,000 --> 00:05:17,000 รัฐก็เลยไม่ตรวจสอบโรงงานเหล่านี้ 129 00:05:17,000 --> 00:05:19,000 ส่วนองค์การอาหารและยาของสหรัฐฯ 130 00:05:19,000 --> 00:05:21,000 ก็เจอปัญหาขอบเขตการกำกับดูแล 131 00:05:21,000 --> 00:05:23,000 เพราะโรงงานอยู่ในจีน 132 00:05:23,000 --> 00:05:25,000 ที่จริง องค์การอาหารและยาของสหรัฐฯ สอบสวนกรณีที่เกิดนอกประเทศ 133 00:05:25,000 --> 00:05:28,000 ประมาณ 12 เรื่องต่อปี อาจจะถึง 20 ในปีที่ดี 134 00:05:28,000 --> 00:05:30,000 มีโรงงานแบบนี้ 500 แห่ง 135 00:05:30,000 --> 00:05:32,000 ที่ผลิตสารทดแทนเฮปาริน 136 00:05:32,000 --> 00:05:35,000 เฉพาะในจีนเพียงประเทศเดียว 137 00:05:35,000 --> 00:05:38,000 อันที่จริง ประมาณร้อยละ 80 138 00:05:38,000 --> 00:05:40,000 ของสารประกอบหลักในยา 139 00:05:40,000 --> 00:05:42,000 ตอนนี้มาจากต่างประเทศ 140 00:05:42,000 --> 00:05:44,000 โดยเฉพาะจีนและอินเดีย 141 00:05:44,000 --> 00:05:47,000 และเราก็ไม่มีระบบธรรมาภิบาล 142 00:05:47,000 --> 00:05:49,000 เราไม่มีระบบกำกับดูแล 143 00:05:49,000 --> 00:05:51,000 ที่จะทำให้มั่นใจว่า 144 00:05:51,000 --> 00:05:53,000 การผลิตยานั้นปลอดภัย 145 00:05:55,000 --> 00:05:57,000 เราไม่มีระบบที่จะมั่นใจว่า 146 00:05:57,000 --> 00:05:59,000 สิทธิมนุษยชน ศักดิ์ศรีขั้นพื้นฐาน 147 00:05:59,000 --> 00:06:01,000 จะได้รับการคุ้มครอง 148 00:06:02,000 --> 00:06:05,000 ดังนั้น ในระดับชาติ 149 00:06:05,000 --> 00:06:07,000 และเราก็ทำงานในประมาณ 60 ประเทศ 150 00:06:07,000 --> 00:06:09,000 ในระดับชาติ 151 00:06:09,000 --> 00:06:11,000 เราเห็นการพังทลายย่อยยับของความสามารถของรัฐบาล 152 00:06:11,000 --> 00:06:14,000 ที่จะกำกับดูแลการผลิต 153 00:06:14,000 --> 00:06:17,000 บนแผ่นดินของตัวเอง 154 00:06:17,000 --> 00:06:19,000 ปัญหาที่แท้จริงของห่วงโซ่อุปทานโลก 155 00:06:19,000 --> 00:06:21,000 ก็คือมันเป็นห่วงโซ่ข้ามชาติ 156 00:06:21,000 --> 00:06:23,000 รัฐบาลที่กำลังเข้าสู่ภาวะล้มเหลว 157 00:06:23,000 --> 00:06:25,000 ที่กำลังปล่อยปละละเลย 158 00:06:25,000 --> 00:06:27,000 ในระดับประเทศ 159 00:06:27,000 --> 00:06:29,000 ยิ่งไม่สามารถรับมือกับปัญหา 160 00:06:29,000 --> 00:06:32,000 ระดับนานาชาติได้ 161 00:06:32,000 --> 00:06:34,000 ดูจากพาดหัวข่าวก็ได้ครับ 162 00:06:34,000 --> 00:06:37,000 อย่างที่โคเปนเฮเกน ปีที่แล้ว 163 00:06:37,000 --> 00:06:39,000 รัฐบาลต่างๆ ล้มเหลวอย่างสิ้นเชิง 164 00:06:39,000 --> 00:06:41,000 ในการทำสิ่งที่ถูกต้อง 165 00:06:41,000 --> 00:06:44,000 เมื่อเผชิญหน้ากับความท้าทายระดับสากล 166 00:06:44,000 --> 00:06:47,000 หรือลองดูการประชุมจี 20 (G20) เมื่อสองสัปดาห์ก่อนก็ได้ 167 00:06:47,000 --> 00:06:50,000 ถดถอยจากพันธกรณีที่ประกาศเพียงเมื่อไม่กี่เดือนก่อน 168 00:06:52,000 --> 00:06:54,000 คุณจะเลือกประเด็น 169 00:06:54,000 --> 00:06:57,000 ความท้าทายขนาดใหญ่ระดับโลก ประเด็นไหนก็ได้ที่เราคุยกันสัปดาห์นี้ 170 00:06:57,000 --> 00:07:00,000 และถามตัวเองว่า ไหนล่ะภาวะผู้นำจากรัฐบาล 171 00:07:00,000 --> 00:07:03,000 ที่จะก้าวออกมาและประกาศวิธีแก้ไข 172 00:07:03,000 --> 00:07:05,000 มาตรการรับมือ 173 00:07:05,000 --> 00:07:08,000 กับปัญหาสากลเหล่านี้? 174 00:07:08,000 --> 00:07:11,000 คำตอบสั้นๆ คือ พวกเขาทำไม่ได้ พวกเขาอยู่ระดับชาติ 175 00:07:12,000 --> 00:07:14,000 ผู้มีสิทธิออกเสียงเลือกตั้งอยู่ในประเทศ 176 00:07:14,000 --> 00:07:16,000 พวกเขามีผลประโยชน์เฉพาะเขตแดน 177 00:07:16,000 --> 00:07:18,000 พวกเขาตั้งผลประโยชน์เหล่านั้นเป็นรอง 178 00:07:18,000 --> 00:07:21,000 เอาสินค้าสาธารณะระดับนานาชาติเป็นหลักไม่ได้ 179 00:07:21,000 --> 00:07:23,000 ดังนั้น ถ้าเราจะมั่นใจได้ว่าจะมี 180 00:07:23,000 --> 00:07:25,000 สินค้าสาธารณะสำคัญๆ 181 00:07:25,000 --> 00:07:27,000 ในระดับนานาชาติ 182 00:07:27,000 --> 00:07:30,000 ในกรณีนี้คือ ห่วงโซ่อุปทานโลก 183 00:07:30,000 --> 00:07:33,000 เราก็จะต้องมองหากลไกอื่น 184 00:07:33,000 --> 00:07:35,000 ต้องใช้เครื่องจักรตัวอื่น 185 00:07:37,000 --> 00:07:40,000 โชคดีที่เรามีตัวอย่างบางกรณีแล้ว 186 00:07:41,000 --> 00:07:43,000 ในทศวรรษ 1990 187 00:07:43,000 --> 00:07:45,000 มีเรื่องอื้อฉาวเกิดขึ้นหลายเรื่อง 188 00:07:45,000 --> 00:07:47,000 เกี่ยวกับการผลิตสินค้ามียี่ห้อในอเมริกา 189 00:07:47,000 --> 00:07:49,000 ประเด็นการใช้แรงงานเด็ก แรงงานบังคับ 190 00:07:49,000 --> 00:07:52,000 การบั่นทอนสุขภาพและความปลอดภัยขั้นรุนแรง 191 00:07:52,000 --> 00:07:54,000 ในที่สุด ในปี 1996 (พ.ศ.2539) ประธานาธิบดีคลินตัน 192 00:07:54,000 --> 00:07:57,000 ก็เรียกประชุมที่ทำเนียบขาว 193 00:07:57,000 --> 00:08:00,000 เชิญนักอุตสาหกรรม นักสิทธิมนุษยชน เอ็นจีโอ 194 00:08:00,000 --> 00:08:02,000 สหภาพแรงงาน กระทรวงแรงงาน 195 00:08:02,000 --> 00:08:04,000 เชิญฝ่ายเหล่านี้มาอยู่ในห้อง 196 00:08:04,000 --> 00:08:06,000 แล้วบอกว่า "เอาล่ะ 197 00:08:06,000 --> 00:08:08,000 ผมไม่อยากให้โลกาภิวัตน์เป็นการวิ่งแข่งไปสู่จุดเสื่อม 198 00:08:08,000 --> 00:08:10,000 ผมไม่รู้ว่าจะป้องกันมันได้อย่างไร 199 00:08:10,000 --> 00:08:12,000 แต่อย่างน้อยผมก็จะเปิดห้องทำงานของผม 200 00:08:12,000 --> 00:08:14,000 ให้พวกคุณทุกคนมารวมตัวกัน 201 00:08:14,000 --> 00:08:17,000 หาหนทางแก้ปัญหา" 202 00:08:17,000 --> 00:08:19,000 คนกลุ่มนี้ก็เลยจัดตั้งคณะทำงานเฉพาะกิจแห่งทำเนียบขาวขึ้นมา 203 00:08:19,000 --> 00:08:22,000 ใช้เวลาประมาณสามปีถกเถียงกัน 204 00:08:22,000 --> 00:08:25,000 ว่าใครควรจะมีความรับผิดชอบอะไรบ้าง 205 00:08:25,000 --> 00:08:28,000 ในห่วงโซ่อุปทานโลก 206 00:08:28,000 --> 00:08:31,000 บริษัทไม่รู้สึกว่าเป็นความรับผิดชอบของพวกเขา 207 00:08:31,000 --> 00:08:33,000 เพราะพวกเขาไม่ได้เป็นเจ้าของโรงงาน 208 00:08:33,000 --> 00:08:35,000 ไม่ได้เป็นนายจ้างของแรงงานเหล่านั้น 209 00:08:35,000 --> 00:08:38,000 ไม่มีความรับผิดชอบทางกฎหมาย 210 00:08:38,000 --> 00:08:40,000 คนที่เหลือรอบโต๊ะประชุม 211 00:08:40,000 --> 00:08:42,000 บอกว่า "โทษนะ พูดอย่างนั้นไม่ได้หรอก 212 00:08:42,000 --> 00:08:45,000 คุณมีพันธะที่จะต้องดูแล มีพันธกิจ 213 00:08:45,000 --> 00:08:47,000 ที่จะให้เรามั่นใจว่าผลิตภัณฑ์ 214 00:08:47,000 --> 00:08:50,000 จะเดินทางจากที่ไหนก็แล้วแต่ ไปยังร้านค้า 215 00:08:50,000 --> 00:08:53,000 ในทางที่ทำให้เราบริโภคมันได้ 216 00:08:53,000 --> 00:08:56,000 โดยไม่ต้องห่วงความปลอดภัยของเรา 217 00:08:56,000 --> 00:09:00,000 หรือไม่ต้องเสียสละมโนธรรมของเรา 218 00:09:00,000 --> 00:09:02,000 เวลาบริโภคสินค้าตัวนั้น" 219 00:09:02,000 --> 00:09:05,000 พวกเขาเลยตกลงกันว่า "โอเค สิ่งที่เราจะทำ 220 00:09:05,000 --> 00:09:07,000 คือเราจะตกลงร่วมใช้มาตรฐานเดียวกัน 221 00:09:07,000 --> 00:09:09,000 ร่วมใช้จรรยาบรรณแบบเดียวกัน 222 00:09:09,000 --> 00:09:11,000 และประกาศใช้มันตลอดสาย 223 00:09:11,000 --> 00:09:13,000 ห่วงโซ่อุปทานโลกของเรา 224 00:09:13,000 --> 00:09:15,000 ไม่ว่าใครจะเป็นเจ้าของหรือผู้ควบคุม 225 00:09:15,000 --> 00:09:18,000 เราจะทำให้เป็นส่วนหนึ่งของพันธสัญญานี้" 226 00:09:18,000 --> 00:09:21,000 นั่นคือวาบแห่งอัจฉริยะ 227 00:09:21,000 --> 00:09:23,000 เพราะสิ่งที่พวกเขาทำ 228 00:09:23,000 --> 00:09:26,000 คือการใช้พลังของพันธสัญญา 229 00:09:26,000 --> 00:09:28,000 พลังของภาคเอกชน 230 00:09:28,000 --> 00:09:30,000 ในการนำส่งสินค้าสาธารณะ 231 00:09:30,000 --> 00:09:32,000 ความเป็นจริงก็คือ 232 00:09:32,000 --> 00:09:34,000 สัญญาจ้างที่บริษัทยี่ห้อชั้นนำข้ามชาติยักษ์ใหญ่แห่งหนึ่ง 233 00:09:34,000 --> 00:09:37,000 ทำกับซัพพลายเออร์ในอินเดียหรือจีน 234 00:09:37,000 --> 00:09:39,000 มีพลังการหว่านล้อม 235 00:09:39,000 --> 00:09:41,000 สูงกว่ากฎหมายแรงงานในประเทศมาก 236 00:09:41,000 --> 00:09:43,000 กฏระเบียบด้านสิ่งแวดล้อมในประเทศ 237 00:09:43,000 --> 00:09:46,000 มาตรฐานสิทธิมนุษยชนในประเทศ 238 00:09:46,000 --> 00:09:49,000 โรงงานเหล่านี้คงไม่มีวันเจอใครไปตรวจสอบเลย 239 00:09:49,000 --> 00:09:52,000 และถ้ามีเจ้าหน้าที่ไปตรวจสอบ 240 00:09:52,000 --> 00:09:54,000 ก็จะเป็นเรื่องน่าทึ่งมากถ้าเจ้าหน้าที่ 241 00:09:54,000 --> 00:09:57,000 ปฏิเสธไม่รับสินบน 242 00:09:58,000 --> 00:10:00,000 แม้ในกรณีที่เจ้าหน้าที่ทำงานเต็มที่ 243 00:10:00,000 --> 00:10:03,000 รายงานว่าโรงงานเหล่านี้ละเมิดกฎระเบียบ 244 00:10:04,000 --> 00:10:06,000 ค่าปรับก็จะเล็กน้อยจนน่าขัน 245 00:10:06,000 --> 00:10:08,000 แต่ถ้าคุณถูกบอกเลิกสัญญา 246 00:10:08,000 --> 00:10:10,000 จากบริษัทยี่ห้อดัง 247 00:10:10,000 --> 00:10:12,000 มันจะเป็นความแตกต่าง 248 00:10:12,000 --> 00:10:15,000 ระหว่างการอยู่รอดของธุรกิจ หรือล้มละลาย 249 00:10:15,000 --> 00:10:17,000 นี่คือความแตกต่าง 250 00:10:17,000 --> 00:10:19,000 ดังนั้นสิ่งที่เราทำได้ 251 00:10:19,000 --> 00:10:21,000 ที่ผ่านมาคือเราได้ใช้ 252 00:10:21,000 --> 00:10:23,000 พลังและอิทธิพล 253 00:10:23,000 --> 00:10:26,000 ของสถาบันเพียงแห่งเดียวที่เป็นสถาบันข้ามชาติ 254 00:10:26,000 --> 00:10:28,000 ในห่วงโซ่อุปทานโลก 255 00:10:28,000 --> 00:10:31,000 นั่นคือ บริษัทข้ามชาติ 256 00:10:31,000 --> 00:10:33,000 ผลักดันให้พวกเขาทำสิ่งที่ถูกต้อง 257 00:10:33,000 --> 00:10:36,000 ใช้พลังเพื่อความดี 258 00:10:36,000 --> 00:10:39,000 ในการนำส่งสินค้าสาธารณะสำคัญๆ 259 00:10:40,000 --> 00:10:42,000 แน่นอน เรื่องนี้ไม่ได้เกิดขึ้นเองโดยธรรมชาติ 260 00:10:42,000 --> 00:10:44,000 ของบริษัทข้ามชาติ 261 00:10:44,000 --> 00:10:47,000 องค์กรของพวกเขาไม่ได้ถูกก่อตั้งมาทำเรื่องนี้ แต่ถูกก่อตั้งมาทำกำไร 262 00:10:47,000 --> 00:10:50,000 แต่พวกเขาเป็นองค์กรที่มีประสิทธิภาพสูงมาก 263 00:10:50,000 --> 00:10:52,000 พวกเขามีทรัพยากร 264 00:10:52,000 --> 00:10:55,000 และถ้าเราสามารถเพิ่มเจตจำนง ความทุ่มเท 265 00:10:55,000 --> 00:10:58,000 พวกเขาก็รู้ว่าจะต้องนำส่งสินค้าอย่างไร 266 00:11:00,000 --> 00:11:03,000 ทีนี้ การจะบรรลุเป้านี้ไม่ใช่เรื่องง่าย 267 00:11:03,000 --> 00:11:06,000 ห่วงโซ่อุปทานที่ผมฉายให้ดูก่อนหน้านี้ 268 00:11:06,000 --> 00:11:08,000 มันไม่มีอยู่จริง 269 00:11:08,000 --> 00:11:10,000 คุณต้องมีพื้นที่ปลอดภัย 270 00:11:10,000 --> 00:11:13,000 พื้นที่ที่คนจะมารวมตัวกัน 271 00:11:13,000 --> 00:11:15,000 นั่งลงโดยไม่ต้องกลัวว่าจะถูกใครตัดสิน 272 00:11:15,000 --> 00:11:17,000 ไม่กลัวว่าใครจะกล่าวหา 273 00:11:17,000 --> 00:11:19,000 จะได้เผชิญกับปัญหาจริงๆ 274 00:11:19,000 --> 00:11:22,000 ตกลงกันว่าปัญหาคืออะไร และร่วมกันหาวิธีแก้ไข 275 00:11:22,000 --> 00:11:25,000 เราทำเรื่องนี้ได้ วิธีแก้ไขทางเทคนิคมีอยู่แล้ว 276 00:11:25,000 --> 00:11:28,000 ปัญหาอยู่ที่การขาดความไว้วางใจกัน ขาดความมั่นใจ 277 00:11:28,000 --> 00:11:30,000 ขาดความเป็นแนวร่วม 278 00:11:30,000 --> 00:11:32,000 ระหว่างเอ็นจีโอ กลุ่มรณรงค์ 279 00:11:32,000 --> 00:11:35,000 องค์กรภาคประชาสังคม 280 00:11:35,000 --> 00:11:38,000 และบริษัทข้ามชาติ 281 00:11:38,000 --> 00:11:41,000 ถ้าเราสามารถนำกลุ่มทั้งสองฝั่งนี้มาอยู่ในพื้นที่ปลอดภัย 282 00:11:41,000 --> 00:11:43,000 ทำให้พวกเขาทำงานร่วมกัน 283 00:11:43,000 --> 00:11:46,000 เราก็จะสามารถนำส่งสินค้าสาธารณะได้เลย 284 00:11:46,000 --> 00:11:49,000 หรือภายในเวลาไม่นาน 285 00:11:49,000 --> 00:11:51,000 นี่คือข้อเสนอที่สุดโต่ง 286 00:11:51,000 --> 00:11:53,000 และก็บ้ามากถ้าคิดว่า 287 00:11:53,000 --> 00:11:56,000 ถ้าคุณเป็นเด็กสาวอายุ 15 ชาวบังกลาเทศ 288 00:11:56,000 --> 00:11:59,000 ออกจากหมู่บ้านในชนบท 289 00:11:59,000 --> 00:12:02,000 ไปทำงานในโรงงานในเมืองดาก้า 290 00:12:02,000 --> 00:12:05,000 และค่าแรง 22, 23, 24 ดอลลาร์ต่อเดือน (ประมาณ 700 บาท) 291 00:12:07,000 --> 00:12:10,000 โอกาสที่ดีที่สุดของคุณที่จะมีสิทธิในที่ทำงาน 292 00:12:10,000 --> 00:12:12,000 คือถ้าโรงงานนั้นกำลังผลิต 293 00:12:12,000 --> 00:12:14,000 ให้กับบริษัทยี่ห้อดัง 294 00:12:14,000 --> 00:12:16,000 ที่มีจรรยาบรรณเป็นลายลักษณ์อักษร 295 00:12:16,000 --> 00:12:19,000 และบรรจุจรรยาบรรณนั้นเป็นส่วนหนึ่งของสัญญาจ้างกับโรงงาน 296 00:12:20,000 --> 00:12:22,000 เป็นเรื่องบ้า 297 00:12:22,000 --> 00:12:24,000 ที่คิดว่าบริษัทข้ามชาติกำลังพิทักษ์สิทธิมนุษยชน 298 00:12:24,000 --> 00:12:26,000 ผมรู้ว่าคุณคงไม่เชื่อหูตัวเอง 299 00:12:26,000 --> 00:12:28,000 คุณจะบอกว่า "เราจะไว้ใจพวกเขาได้ยังไง?" 300 00:12:28,000 --> 00:12:30,000 ที่จริงเราไม่ไว้ใจครับ 301 00:12:30,000 --> 00:12:32,000 เราใช้กฏจากยุคควบคุมขีปนาวุธ 302 00:12:32,000 --> 00:12:34,000 "ไว้ใจ แต่ตรวจสอบ" 303 00:12:34,000 --> 00:12:36,000 เราจึงไปตรวจสอบ 304 00:12:36,000 --> 00:12:39,000 เราหาข้อมูลเรื่องห่วงโซ่อุปทาน จดชื่อโรงงานทั้งหมด 305 00:12:39,000 --> 00:12:41,000 เราสุ่มเลือกบางโรงงาน 306 00:12:41,000 --> 00:12:44,000 ส่งนักตรวจสอบเข้าไป โดยไม่แจ้งก่อนล่วงหน้า 307 00:12:44,000 --> 00:12:46,000 เพื่อตรวจสอบสถานการณ์ในโรงงาน 308 00:12:46,000 --> 00:12:48,000 เสร็จแล้วเราก็ตีพิมพ์ผลการตรวจสอบ 309 00:12:48,000 --> 00:12:51,000 ความโปร่งใสคือหัวใจของเรื่องนี้ 310 00:12:52,000 --> 00:12:55,000 คุณอ้างได้ว่าคุณรับผิดชอบ 311 00:12:55,000 --> 00:12:58,000 แต่ความรับผิดชอบที่ปราศจากการตรวจสอบ 312 00:12:58,000 --> 00:13:00,000 มักจะใช้ไม่ได้ 313 00:13:00,000 --> 00:13:03,000 ดังนั้นสิ่งที่เรากำลังทำคือ ไม่เพียงแต่ชักจูงบริษัทข้ามชาติ 314 00:13:03,000 --> 00:13:06,000 แต่เรากำลังมอบเครื่องมือให้พวกเขานำส่งสินค้าสาธารณะ 315 00:13:06,000 --> 00:13:08,000 ที่เรียกว่า ความเคารพในสิทธิมนุษยชน 316 00:13:08,000 --> 00:13:10,000 และเราก็กำลังตรวจสอบ 317 00:13:10,000 --> 00:13:12,000 คุณไม่ต้องเชื่อผมนะครับ และคุณก็ไม่ควรเชื่อผมด้วย 318 00:13:12,000 --> 00:13:15,000 แต่ไปที่เว็บไซต์ ดูผลการตรวจสอบ 319 00:13:15,000 --> 00:13:17,000 และถามตัวเองว่า บริษัทนี้กำลังทำตัว 320 00:13:17,000 --> 00:13:20,000 ในทางที่รับผิดชอบต่อสังคมหรือเปล่า? 321 00:13:20,000 --> 00:13:22,000 ฉันจะซื้อผลิตภัณฑ์นี้ได้หรือไม่ 322 00:13:22,000 --> 00:13:25,000 โดยไม่ต้องอ่อนข้อจุดยืนทางศีลธรรม? 323 00:13:25,000 --> 00:13:28,000 นี่คือวิธีที่ระบบนี้ทำงาน 324 00:13:30,000 --> 00:13:32,000 ผมเกลียดความคิด 325 00:13:32,000 --> 00:13:35,000 ที่ว่ารัฐบาลไม่ได้ปกป้องสิทธิมนุษยชนทั่วโลก 326 00:13:35,000 --> 00:13:37,000 ผมเกลียดความคิด 327 00:13:37,000 --> 00:13:39,000 ที่ว่ารัฐบาลได้ปล่อยปละละเลย 328 00:13:39,000 --> 00:13:42,000 และผมก็ทำใจยอมรับไม่ได้ 329 00:13:42,000 --> 00:13:45,000 กับความคิดที่่ว่าเราทำให้รัฐบาลทำหน้าที่ไม่ได้ 330 00:13:45,000 --> 00:13:47,000 ผมทำเรื่องนี้มา 30 ปีแล้ว 331 00:13:47,000 --> 00:13:49,000 ตลอดเวลานั้นผมได้เห็น 332 00:13:49,000 --> 00:13:52,000 ความสามารถ ความทุ่มเท และเจตจำนงของรัฐบาล 333 00:13:52,000 --> 00:13:54,000 ที่ทำให้เรื่องนี้เสื่อมถอย 334 00:13:54,000 --> 00:13:57,000 และผมก็ไม่เห็นว่าพวกเขาจะทำตัวดีขึ้น 335 00:13:57,000 --> 00:13:59,000 ตอนนั้นเราเริ่มจากความคิด 336 00:13:59,000 --> 00:14:01,000 ที่ว่านี่คือมาตรการชั่วคราว 337 00:14:01,000 --> 00:14:04,000 แต่ตอนนี้เรากำลังคิดว่า ที่จริงแล้ว 338 00:14:04,000 --> 00:14:06,000 นี่น่าจะเป็นจุดเริ่มต้น 339 00:14:06,000 --> 00:14:09,000 ของการกำกับดูแลแบบใหม่ และการรับมือ 340 00:14:09,000 --> 00:14:11,000 กับความท้าทายสากล 341 00:14:11,000 --> 00:14:14,000 คุณอาจเรียกมันว่า ธรรมาภิบาลแบบเครือข่าย เรียกว่าอะไรก็ได้ 342 00:14:14,000 --> 00:14:17,000 ผู้มีส่วนร่วมจากภาคเอกชน 343 00:14:17,000 --> 00:14:19,000 บริษัทและเอ็นจีโอทั้งหลาย 344 00:14:19,000 --> 00:14:21,000 จะต้องมาช่วยกันคิด 345 00:14:21,000 --> 00:14:23,000 เพื่อรับมือกับความท้าทายหลักๆ ที่เรากำลังจะเผชิญ 346 00:14:23,000 --> 00:14:25,000 แค่ดูเรื่องโรคระบาดก็ได้ 347 00:14:25,000 --> 00:14:28,000 โรคไข้หวัดหมู ไข้หวัดนก H1N1 348 00:14:28,000 --> 00:14:30,000 ดูระบบสุขภาพในหลายๆประเทศ 349 00:14:30,000 --> 00:14:32,000 พวกเขามีทรัพยากรพอไหม 350 00:14:32,000 --> 00:14:35,000 ที่จะรับมือกับโรคระบาดรุนแรง? 351 00:14:35,000 --> 00:14:37,000 ไม่เลย 352 00:14:37,000 --> 00:14:40,000 ภาคเอกชนกับเอ็นจีโอ 353 00:14:40,000 --> 00:14:42,000 จะมาร่วมกันแก้ไขได้หรือเปล่า? 354 00:14:42,000 --> 00:14:44,000 ได้แน่นอน 355 00:14:44,000 --> 00:14:46,000 สิ่งที่พวกเขาขาด คือพื้นที่ปลอดภัย 356 00:14:46,000 --> 00:14:48,000 ที่จะมาร่วมกันหาข้อตกลง 357 00:14:48,000 --> 00:14:50,000 และลงมือปฏิบัติ 358 00:14:50,000 --> 00:14:53,000 นี่คือสิ่งที่เราพยายามจะสร้าง 359 00:14:54,000 --> 00:14:56,000 ผมรู้ดีว่า 360 00:14:56,000 --> 00:14:58,000 เรื่องนี้มักจะดูเหมือน 361 00:14:58,000 --> 00:15:00,000 ความรับผิดชอบที่ใหญ่โตเกินไป 362 00:15:00,000 --> 00:15:02,000 สำหรับบริษัทใดบริษัทหนึ่ง 363 00:15:02,000 --> 00:15:04,000 "คุณอยากให้ผมคุ้มครองสิทธิมนุษยชน 364 00:15:04,000 --> 00:15:06,000 ตลอดห่วงโซ่อุปทานโลกของผม 365 00:15:06,000 --> 00:15:09,000 ที่มีซัพพลายเออร์หลายพันเจ้า 366 00:15:09,000 --> 00:15:12,000 มันดูยากเกินไป อันตรายเกินไป 367 00:15:12,000 --> 00:15:14,000 สำหรับบริษัทใดบริษัทหนึ่ง" 368 00:15:14,000 --> 00:15:16,000 แต่แล้วเราก็มีสมาชิก 369 00:15:16,000 --> 00:15:19,000 มีบริษัท 4,000 แห่งมาเป็นสมาชิกเรา 370 00:15:19,000 --> 00:15:21,000 บางแห่งเป็นบริษัทใหญ่ยักษ์มาก 371 00:15:21,000 --> 00:15:23,000 โดยเฉพาะอุตสาหกรรมเครื่องกีฬา 372 00:15:23,000 --> 00:15:26,000 พวกเขาตอบรับความท้าทายและทำสำเร็จ 373 00:15:26,000 --> 00:15:29,000 เรามีตัวอย่าง มีต้นแบบ 374 00:15:30,000 --> 00:15:32,000 และเมื่อไรก็ตามที่เราถกเถียง 375 00:15:32,000 --> 00:15:34,000 ปัญหาหนึ่งที่เราต้องรับมือ 376 00:15:34,000 --> 00:15:37,000 นั่นคือ แรงงานเด็กในไร่เมล็ดฝ้ายในอินเดีย 377 00:15:37,000 --> 00:15:40,000 ปีนี้เราจะติดตามสถานการณ์ในไร่เมล็ดฝ้าย 50,000 แห่งในอินเดีย 378 00:15:41,000 --> 00:15:43,000 เป็นตัวเลขที่ดูเยอะมาก 379 00:15:43,000 --> 00:15:46,000 ตัวเลขขนาดนี้ทำให้คุณอยากปิดหูไม่รับรู้ 380 00:15:46,000 --> 00:15:49,000 แต่เราย่อยมันลงถึงระดับความเป็นจริงพื้นฐาน 381 00:15:49,000 --> 00:15:51,000 และที่จริง สิทธิมนุษยชน 382 00:15:51,000 --> 00:15:54,000 ก็ย่อยลงมาเหลือเพียงคำถามเดียว 383 00:15:54,000 --> 00:15:57,000 คือ เราจะมอบศักดิ์ศรีคืนให้แก่คนคนนี้หรือเปล่า? 384 00:15:57,000 --> 00:15:59,000 คนจน 385 00:15:59,000 --> 00:16:01,000 คนที่สิทธิมนุษยชนถูกละเมิด 386 00:16:01,000 --> 00:16:03,000 แก่นสารของปัญหานี้ 387 00:16:03,000 --> 00:16:05,000 คือการสูญเสียศักดิ์ศรี 388 00:16:05,000 --> 00:16:07,000 การขาดศักดิ์ศรี 389 00:16:07,000 --> 00:16:10,000 เรื่องนี้เริ่มจากการคืนศักดิ์ศรีให้กับผู้คน แค่นั้นเอง 390 00:16:10,000 --> 00:16:13,000 ผมเคยไปเยือนสลัมนอกเมืองเกอร์กาอัน (Gurgaon) 391 00:16:13,000 --> 00:16:15,000 ติดกับเดลี 392 00:16:15,000 --> 00:16:18,000 เมืองใหม่เมืองหนึ่งที่กำลังพุ่งแรง 393 00:16:18,000 --> 00:16:21,000 ในอินเดียตอนนี้ 394 00:16:21,000 --> 00:16:23,000 ผมไปคุยกับคนงาน 395 00:16:23,000 --> 00:16:25,000 ที่ทำงานในโรงงานสิ่งทอ 396 00:16:25,000 --> 00:16:28,000 ผมถามว่า พวกเขาอยากส่งสารอะไรไปถึงบริษัทยี่ห้อดัง 397 00:16:29,000 --> 00:16:32,000 พวกเขาไม่ได้ตอบว่าเงิน 398 00:16:32,000 --> 00:16:35,000 พวกเขาตอบว่า "คนที่จ้างพวกเรา 399 00:16:35,000 --> 00:16:38,000 ทำกับเรายังกับไม่ใช่มนุษย์ 400 00:16:38,000 --> 00:16:40,000 ราวกับว่าเราไม่มีตัวตน 401 00:16:40,000 --> 00:16:43,000 ขอให้ไปบอกพวกเขาว่า ช่วยทำกับเราเหมือนเป็นมนุษย์ด้วย" 402 00:16:44,000 --> 00:16:46,000 นี่คือความเข้าใจพื้นๆ ของผมเรื่องสิทธิมนุษยชน 403 00:16:46,000 --> 00:16:49,000 นี่คือข้อเสนอง่ายๆ ของผมต่อคุณ 404 00:16:49,000 --> 00:16:52,000 ข้อเสนอง่ายๆ ต่อผู้มีอำนาจตัดสินใจ 405 00:16:52,000 --> 00:16:54,000 ทุกคนในห้องนี้ และทุกคนนอกห้อง 406 00:16:54,000 --> 00:16:56,000 พวกเราสามารถตัดสินใจได้ 407 00:16:56,000 --> 00:16:58,000 ว่าจะมารวมตัวกัน 408 00:16:58,000 --> 00:17:01,000 รับมือกับปัญหา หยิบยกมันขึ้นมา 409 00:17:01,000 --> 00:17:03,000 ปัญหาที่รัฐบาลปล่อยมือไปแล้ว 410 00:17:03,000 --> 00:17:05,000 ถ้าเราไม่ทำ 411 00:17:05,000 --> 00:17:07,000 ก็เท่ากับว่าเราละทิ้งความหวัง 412 00:17:07,000 --> 00:17:10,000 ละทิ้งความเป็นมนุษย์ขั้นพื้นฐานของเรา 413 00:17:10,000 --> 00:17:12,000 ซึ่งผมก็รู้ว่าไม่ใช่จุดที่เราอยากยืน 414 00:17:12,000 --> 00:17:14,000 และเราก็ไม่จำเป็นต้องยืน 415 00:17:14,000 --> 00:17:16,000 ผมจึงขอวิงวอนตรงนี้ 416 00:17:16,000 --> 00:17:18,000 ขอเชิญให้มาร่วมกับเรา เข้ามาอยู่ในพื้นที่ปลอดภัย 417 00:17:18,000 --> 00:17:20,000 และเริ่มลงมือให้เกิดผล 418 00:17:20,000 --> 00:17:22,000 ขอบคุณมากครับ 419 00:17:22,000 --> 00:17:25,000 (เสียงปรบมือ)