1 00:00:02,415 --> 00:00:05,417 [απόσπασμα από το ηχητικό βιβλίο 'Αννα Καρένινα] «Κεφάλαιο 10». 2 00:00:05,419 --> 00:00:08,537 «Ο ζωγράφος Μιχαήλοβ, όπως κι όλες τις ώρες της ημέρας, 3 00:00:08,537 --> 00:00:12,462 δούλευε όταν του φέρανε τα επισκεπτήρια του Κόμη Βρόνσκι και του Γκολενίσεφ. 4 00:00:12,534 --> 00:00:16,138 Το πρωί είχε δουλέψει στο εργαστήριο, συμπληρώνοντας έναν μεγάλο πίνακα». 5 00:00:16,138 --> 00:00:20,089 Πάντα δούλευε με θέρμη και επιτυχία όταν ήταν κακοδιάθετος. 6 00:00:20,089 --> 00:00:22,678 [Νταϊάνα Αλ Χαντίντ, Καλλιτέχνης] 7 00:00:22,678 --> 00:00:26,453 «Ζωγράφιζε έναν άνθρωπο που βρισκότανε σε κρίση οργής.» 8 00:00:26,453 --> 00:00:30,892 «Το σχέδιο το είχε κάνει πριν από μέρες, δεν τον ικανοποιούσε όμως». 9 00:00:31,732 --> 00:00:33,942 Νομίζω ότι θα ξεκινήσω από εδώ. 10 00:00:33,942 --> 00:00:35,595 [Η Νταϊάνα Αλ-Χαντίντ παίζει με τα κλασικά] 11 00:00:35,595 --> 00:00:41,166 «Ήταν όμως λερωμένο και είχε στάξει απάνω του στεατίνη» 12 00:00:41,929 --> 00:00:45,059 «Πήρε παρ' όλα αυτά το σχέδιο, το έβαλε στο τραπέζι του» 13 00:00:45,059 --> 00:00:49,820 «και γέρνοντας προς τα πίσω μισοκλείνοντας τα μάτια του, άρχισε να το κοιτάζει.» 14 00:00:49,820 --> 00:00:54,343 «Ξάφνου χαμογέλασε και ανασήκωσε χαρούμενος τα χέρια του.» 15 00:00:54,811 --> 00:00:58,563 Λατρεύω την αφήγηση ιστοριών, λατρεύω τις ιστορίες, 16 00:00:58,563 --> 00:01:01,452 τα μυθιστορήματα, τους χαρακτήρες. 17 00:01:01,452 --> 00:01:05,251 Αλλά αντιστέκομαι στο να προσδιορίζω τα πράγματα. 18 00:01:05,251 --> 00:01:08,166 Προτιμώ να είμαι πιο αινιγματική. 19 00:01:09,033 --> 00:01:12,161 Όλη η δουλειά μου έχει να κάνει με το πώς σχεδιάζω. 20 00:01:12,161 --> 00:01:15,722 Χτίζω πράγματα που αποτελούνται από πολλά μικρά κομμάτια. 21 00:01:15,733 --> 00:01:19,415 Είναι σαν μια κατασκευή, αφαιρώ και κόβω και προσθέτω και κολλάω 22 00:01:19,452 --> 00:01:21,983 και λυγίζω και δίνω μορφή σε κάτι. 23 00:01:27,320 --> 00:01:30,349 Βάζω πολλή σωματική εργασία στη δουλειά μου 24 00:01:30,732 --> 00:01:33,813 Έχει να κάνει με το ταμπεραμέντο μου. 25 00:01:34,223 --> 00:01:38,657 Η δουλειά μου δεν απορρέει μόνο από μία σταθερή απόφαση 26 00:01:38,658 --> 00:01:42,755 αλλά από πολλές αλληλένδετες και μεταβλητές αποφάσεις. 27 00:01:42,755 --> 00:01:46,470 Γιαυτό μου επιτρέπει μια διαφορετικού είδους εγκεφαλική δραστηριότητα. 28 00:01:46,483 --> 00:01:50,882 Μπορώ, λόγου χάρη, να ακούσω την Άννα Καρένινα αναπόσπαστη. 29 00:01:51,577 --> 00:01:54,045 [συνέχεια από το ηχητικό βιβλίο] «Κεφάλαιο 12» 30 00:01:54,066 --> 00:01:58,996 «Είχε λησμονήσει εκείνο τον πίνακα που είχε ζωγραφίσει πριν τρια χρόνια» 31 00:01:58,996 --> 00:02:03,654 «Είχε λησμονήσει τις αγωνίες και την έκσταση μέσα από αυτό» 32 00:02:03,654 --> 00:02:08,764 «όταν για μήνες ήταν η μόνη σκέψη που τον βασάνιζε μέρα νύχτα». 33 00:02:08,854 --> 00:02:13,410 «Είχε λησμονήσει, όπως πάντα, τους πίνακες που είχε ολοκληρώσει». 34 00:02:28,492 --> 00:02:32,782 Μεγάλο μέρος του οπτικού λεξιλογίου των γλυπτών 35 00:02:32,782 --> 00:02:36,313 προήλθε από την επιθυμία να αποδομήσω το έργο τέχνης 36 00:02:36,313 --> 00:02:40,608 να διαλύσω όσο πιο πολλή μάζα μπορούσα μέσα από το αντικείμενο. 37 00:02:41,835 --> 00:02:46,258 Αυτές οι σταγόνες που είναι σαν να αιωρούνται στην απομόνωση 38 00:02:46,258 --> 00:02:51,055 Όταν συνειδητοποίησα ότι μπορούσα να κάνω την επιφάνεια υγρή 39 00:02:51,055 --> 00:02:55,177 ή να της δώσω κάποια κίνηση 40 00:02:55,177 --> 00:03:00,756 τότε σκέφτηκα «Είναι ευκαιρία να χτίσω εικόνες με αυτό το υλικό». 41 00:03:02,091 --> 00:03:06,163 [ηχητικό βιβλίο] «Η φιγούρα του, από νεκρή και επινοημένη, έγινε ξάφνου ζωντανή, 42 00:03:06,163 --> 00:03:09,618 έγινε μια φιγούρα που του φαινόταν αδύνατο πια να αλλάξει.» 43 00:03:09,618 --> 00:03:14,726 «Η φιγούρα φαινόταν να ζει και είχε πάρει την τελειωτική της μορφή.» 44 00:03:20,166 --> 00:03:23,003 Σε κάθε έργο αναρωτιέμαι 45 00:03:23,003 --> 00:03:29,126 πώς θα επαναπροσδιορίσω τη μέθοδό μου που μου έχει γίνει πια τόσο οικεία; 46 00:03:29,126 --> 00:03:32,259 Όταν λοιπόν οι εικόνες κολλάνε μεταξύ τους 47 00:03:32,259 --> 00:03:35,506 όταν είναι όλα έτοιμα, όταν το έργο έχει στεγνώσει και μπορούμε να το αποκαλύψουμε 48 00:03:35,506 --> 00:03:38,607 το αφαιρούμε από τον τοίχο και πετάγεται προς τα έξω. 49 00:03:38,607 --> 00:03:42,136 Γίνεται πολυδιάστατο. 50 00:03:42,136 --> 00:03:45,352 Το έργο αποκτά διαφορετικές υφές. 51 00:03:45,352 --> 00:03:49,732 Δεν ξέρω πώς το αντιλαμβάνεται ο κόσμος. Παύει να'ναι εικόνα, γίνεται αντικείμενο. 52 00:04:00,314 --> 00:04:03,227 [ηχητικό βιβλίο] «Δεν πίστευε πως το έργο του ήταν καλύτερο 53 00:04:03,227 --> 00:04:07,709 απ'όλα τα έργα του Ραφαήλ, ήξερε όμως πως αυτό που θέλησε να αποδώσει 54 00:04:07,709 --> 00:04:11,517 κανείς δεν το είχε αποδώσει ως τα τότε.» 55 00:04:11,517 --> 00:04:18,637 «Οι κρίσεις όμως των άλλων, είχαν γι'αυτόν τεράστια σημασία.» 56 00:04:21,437 --> 00:04:24,137 Συχνά όταν κάποιοι γνωρίζουν την πηγή της έμπνευσης 57 00:04:24,137 --> 00:04:26,495 λένε «ώστε αυτό σημαίνει!» 58 00:04:26,495 --> 00:04:30,476 «Αυτό πρέπει να έχει την τάδε ερμηνεία» 59 00:04:30,476 --> 00:04:35,320 Θέλω να παρέμβω σε οποιαδήποτε βιαστική ερμηνεία. 60 00:04:35,386 --> 00:04:38,543 Δεν μεγάλωσα σε χριστιανικό σπίτι 61 00:04:38,543 --> 00:04:42,761 Δεν γνωρίζω τις ιστορίες από τη Βίβλο που ενέπνευσαν τους πίνακες. 62 00:04:42,765 --> 00:04:47,973 Μοιάζουν πολύ γενναιόδωροι, έχουν να δώσουν κάτι στον καθένα από εμάς. 63 00:04:48,099 --> 00:04:50,119 Είναι κομμάτι της ιστορίας μου. 64 00:04:50,119 --> 00:04:53,152 Είναι κομμάτι της ιστορίας του καθενός από εμάς. 65 00:04:53,242 --> 00:04:55,597 [OHWOW Gallery, Λος Άντζελες] 66 00:04:55,597 --> 00:04:58,315 [Νταϊάνα Αλ-Χαντίντ: «Χώμα και Φιγούρες»] 67 00:04:58,315 --> 00:05:00,894 Κατά κάποιο τρόπο κλέβω τις συνθέσεις 68 00:05:00,894 --> 00:05:03,459 παίρνω μόνο τον σκελετό 69 00:05:03,459 --> 00:05:05,629 αλλά εξαφανίζω οτιδήποτε άλλο. 70 00:05:05,629 --> 00:05:07,379 Οι λεπτομέρειες χάνονται. 71 00:05:07,379 --> 00:05:08,780 Τίποτα δεν είναι σταθερό. 72 00:05:08,780 --> 00:05:11,310 Όλα έχουν κίνηση, στάζουν και λερώνουν τον χώρο.