[απόσπασμα από το ηχητικό βιβλίο
'Αννα Καρένινα]
<<Ο καλλιτέχνης Μιχαϊλοφ έπιανε πάντα
δουλειά
όταν του έφερναν τις κάρτες του
Κόμη Βρόνσκι και του Γκολένιτσεφ.
Από το πρωι δούλευε στο μεγάλο στούντιο
πάνω σε έναν μεγάλο πίνακα>>
Πάντα δούλευε με θέρμη και επιτυχία
όταν ήταν κακοδιάθετος.
[Νταϊάνα Αλ Χαντίντ, Καλλιτέχνης]
<<Έφτιαχνε το σκίτσο ενός άνδρα
που είναι εξοργισμένος>>
<<Ήταν ένα σκίτσο που είχε ξανακάνει
αλλά δεν ήταν ικανοποιημένος με αυτό".
Νομίζω ότι πρέπει να ξεκινήσω από εδώ.
Η Νταϊάνα Αλ Χαντίντ παίζει τα κλασικά
<Αλλά ήταν βρόμικο και λερωμένο με κερί.>
<<Παρόλα αυτά το πήρε,
το έβαλε στο τραπέζι του >>
<<έκανε δυο βήματα πίσω, έτριψε τα μάτια
του και στάθηκε να το κοιτάζει>>.
<<Ταυτόχρονα χαμογέλασε και έκανε
μια χειρονομία ευτυχίας>>.
Λατρεύω την αφήγηση ιστοριών,
λατρεύω τις ιστορίες
τις νουβέλες, τους χαρακτήρες.
Αλλά αντιστέκομαι στο να συγκεκριμενοποιώ
τα πράγματα.
Προτιμώ να είμαι πιο διφορούμενη.
Όλη η δουλειά μου έχει να κάνει
με το πώς σχεδιάζω.
Χτίζω πράγματα που αποτελούνται από
πολλά μικρά κομμάτια,
σαν μια κατασκευή, αφαιρώ και κόβω
και προσθέτω και κολλάω
και λυγίζω και δίνω μορφή σε κάτι.
Βάζω πολλή σωματική εργασία
στη δουλειά μου
Έχει να κάνει με το ταπεραμέντο μου.
Η δουλειά μου δεν απορρέει
μόνο από μία σταθερή απόφαση
αλλά από πολλές
εναλλασσόμενες αποφάσεις.
Γιαυτό μου επιτρέπει μια διαφορετικού
είδους εγκεφαλική δραστηριότητα.
Μπορώ, λόγου χάρη, να ακούσω
την Άννα Καρένινα αναπόσπαστη.
[συνέχεια από το ηχητικό βιβλίο]
<<Κεφάλαιο 12>>
<<Είχε λησμονήσει εκείνο τον πίνακα
που είχε ζωγραφίσει πριν τρια χρόνια>>
<<Είχε λησμονήσει τις αγωνίες και την
έκσταση μέσα από αυτό>>
<<όταν για μήνες ήταν η μόνο σκέψη
που τον βασάνιζε μέρα νύχτα>>.
<<Είχε λησμονήσει, όπως πάντα,
τους πίνακες που είχε ολοκληρώσει>>.
Μεγάλο μέρος του οπτικού λεξιλογίου
των γλυπτών
προήλθε από την επιθυμία
να διαλύσω το έργο τέχνης
να διαλύσω όσο πιο πολλή μάζα μπορούσα
από το αντικείμενο.
Αυτές οι σταγόνες που είναι σαν να
αιωρούνται στην απομόνωση
Όταν συνειδητοποίησα ότι μπορούσα
να κάνω την επιφάνεια υγρή
ή να της δώσω κάποια κίνηση
τότε σκέφτηκα <<Είναι ευκαιρία να χτίσω
εικόνες με αυτό το υλικό>>.
[ηχητικό βιβλίο] <<Η φιγούρα είχε
μετατραπεί σε ζωντανό ον
με έναν απαράλλαχτο τρόπο.
Η φιγούρα ήταν ζωντανή
και ήταν σαφής και
ξεκάθαρα προσδιορισμένη>>.
Σε κάθε έργο αναρωτιέμαι
πώς μπορώ να επαναπροσδιορίσω τη
μέθοδό μου που μου είναι τόσο οικεία;
Όταν λοιπόν οι εικόνες κολλάνε μεταξύ τους
όταν είναι έτοιμο και έχει στεγνώσει
και μπορούμε να το αποκαλύψουμε
το αφαιρούμε από τον τοίχο
και πετάγεται.
Έτσι αποκτούν πολλές διαστάσεις.
Είναι μια διαδικασία με πολλές υφάνσεις.
Δεν ξέρω πώς το αντιλαμβάνεται ο κόσμος
αλλά παύει να είναι εικόνα,
γίνεται αντικείμενο
[ηχητικό βιβλίο] <<Δεν πίστευε ότι
ο πίνακας ήταν καλύτερος
από όλους τους πίνακες του Ραφαήλ
αλλά ήξερε