Պատկերացրեք ապրում ենք նախապատմական ժամանակաշրջանում:

Հիմա մտածեք

Ինչպե՞ս էինք ժամանակին հետևում առանց ժամացույցի:

Բոլոր ժամացույցները հիմնված են կրկնվող օրինաչափության վրա, որը բաժանում է

ժամանակը երկու հավասար սեգմենտների:

Այս օրինաչափությունները գտնելու համար

նայում ենք դրախտի կողմը:

Արևը, որը ծագում և մայր է մտնում ամեն օր

ամենապարզն օրինաչափությունն է:

Չնայած, ավելի երկար ժամանակը հետևելու համար,

մենք ավելի երկար ցիկլեր փոձեցինք գտնել:

Սրա համար, նայեցինք լուսնին,

որը աստիճանաբար մեծանում էր

և ապա կորչում:

Երբ հաշվում ենք լիալուսինների

միջև եղած ժամանակը

ստանում ենք 29:

Սա է ամիսների հիմքը:

Չնայած, եթե փորձենք 29-ը հավասար մասերի բաժանել

մենք խնդրի առաջ կկանգնենք. դա հնարավոր չէ:

Միակ ձև այն հավասար մասերի բաժանելու,

այն պետք է 29 միավորների բաժանել:

29-ը պարզ թիվ:

Այն չի կարող "մասնատվել":

Եթե թիվը կարող է բաժանվել

մեկից մեծ թվերի

այն կոչվում է բաղադրյալ:

Եթե հետաքրքրասեր ենք, կցանկանք իմանալ

Ընդամենը քանի՞ պարզ թիվ կա,

և ինչքա՞ն են մեծանում:

Դասակարգենք բոլոր թվերը երկու կատեգորիայի:

Պարզ թվերը գրում ենք ձախի վրա,

իսկ բաղադրյալները՝ աջի:

Սկզբից դրանք հետ ու առաջ են թռնում:

Ոչ մի բացահայտ օրինաչափություն չկա:

Օգտագործենք ժամանակակից մեթոդ

ամբողջական պատկերը տեսնելու համար:

Պետք է օգտագործել "Ուլամի պարույրը":

Սկզբից մեծացող

պարույրի մեջ հերթով թվում ենք

բոլոր թվերը:

Ապա, բոլոր պարզ թվերը ներկում ենք կապույտ:

Վերջում հեռվացնում, որ տեսնենք միլիոնավոր թվերը:

Սա պարզ թվերի օրինաչափությունն է, որն

անվերջ շարունակվում է:

Այս կառուցվածքի օրինաչափությունը մինչ օրս

էլ շարունակում է մնած չլուծված: