Պատկերացրեք ապրում ենք նախապատմական ժամանակաշրջանում:
Հիմա մտածեք
Ինչպե՞ս էինք ժամանակին հետևում առանց ժամացույցի:
Բոլոր ժամացույցները հիմնված են կրկնվող օրինաչափության վրա, որը բաժանում է
ժամանակը երկու հավասար սեգմենտների:
Այս օրինաչափությունները գտնելու համար
նայում ենք դրախտի կողմը:
Արևը, որը ծագում և մայր է մտնում ամեն օր
ամենապարզն օրինաչափությունն է:
Չնայած, ավելի երկար ժամանակը հետևելու համար,
մենք ավելի երկար ցիկլեր փոձեցինք գտնել:
Սրա համար, նայեցինք լուսնին,
որը աստիճանաբար մեծանում էր
և ապա կորչում:
Երբ հաշվում ենք լիալուսինների
միջև եղած ժամանակը
ստանում ենք 29:
Սա է ամիսների հիմքը:
Չնայած, եթե փորձենք 29-ը հավասար մասերի բաժանել
մենք խնդրի առաջ կկանգնենք. դա հնարավոր չէ:
Միակ ձև այն հավասար մասերի բաժանելու,
այն պետք է 29 միավորների բաժանել:
29-ը պարզ թիվ:
Այն չի կարող "մասնատվել":
Եթե թիվը կարող է բաժանվել
մեկից մեծ թվերի
այն կոչվում է բաղադրյալ:
Եթե հետաքրքրասեր ենք, կցանկանք իմանալ
Ընդամենը քանի՞ պարզ թիվ կա,
և ինչքա՞ն են մեծանում:
Դասակարգենք բոլոր թվերը երկու կատեգորիայի:
Պարզ թվերը գրում ենք ձախի վրա,
իսկ բաղադրյալները՝ աջի:
Սկզբից դրանք հետ ու առաջ են թռնում:
Ոչ մի բացահայտ օրինաչափություն չկա:
Օգտագործենք ժամանակակից մեթոդ
ամբողջական պատկերը տեսնելու համար:
Պետք է օգտագործել "Ուլամի պարույրը":
Սկզբից մեծացող
պարույրի մեջ հերթով թվում ենք
բոլոր թվերը:
Ապա, բոլոր պարզ թվերը ներկում ենք կապույտ:
Վերջում հեռվացնում, որ տեսնենք միլիոնավոր թվերը:
Սա պարզ թվերի օրինաչափությունն է, որն
անվերջ շարունակվում է:
Այս կառուցվածքի օրինաչափությունը մինչ օրս
էլ շարունակում է մնած չլուծված: