0:00:06.560,0:00:11.430
Przygotowanie wyprawy na Arktykę[br]zajęło Amundsenowi prawie dwa lata.

0:00:11.430,0:00:16.210
Dostał fundusze od króla Norwegii[br]i osobiście wybrał zaufanych ludzi.

0:00:16.210,0:00:20.470
Otrzymał nawet błogosławieństwo[br]słynnego podróżnika Fridtjofa Nansena

0:00:20.470,0:00:25.950
i możliwość użycia jego statku Fram,[br]którego konstrukcja była odporna na lód.

0:00:25.950,0:00:31.280
Tuż przed podróżą powiedział towarzyszom:

0:00:31.280,0:00:35.300
"Panowie, wyruszamy[br]w przeciwnym kierunku".

0:00:35.300,0:00:36.840
Na początku XX wieku

0:00:36.840,0:00:40.410
niemal każdy obszar globu[br]zbadano i umieszczono na mapie

0:00:40.410,0:00:43.190
z wyjątkiem dwóch miejsc:

0:00:43.190,0:00:47.030
bieguna północnego, ukrytego głęboko[br]w zamarzniętych wodach Arktyki,

0:00:47.030,0:00:51.170
i bieguna południowego wewnątrz[br]niedawno odkrytego, lodowego kontynentu

0:00:51.170,0:00:53.680
w przepastnym Oceanie Antarktycznym.

0:00:53.680,0:00:56.050
Jako weteran wielu ekspedycji,

0:00:56.050,0:00:59.630
Amundsen długo marzył[br]o zdobyciu bieguna północnego.

0:00:59.630,0:01:02.640
Ale w 1909 roku, podczas przygotowań,

0:01:02.640,0:01:07.320
doszła do niego wieść, że dwaj Amerykanie,[br]Frederick Cook i Robert Peary,

0:01:07.320,0:01:10.570
podjęli rywalizację w jego zdobyciu.

0:01:10.570,0:01:13.090
Zamiast porzucić zaplanowaną podróż,

0:01:13.090,0:01:19.690
Amundsen postanowił obrać[br]kierunek na "ostatni wielki problem".

0:01:19.690,0:01:22.970
Ale nie tylko załoga Amundsena[br]nie znała jego prawdziwych zamiarów.

0:01:22.970,0:01:27.480
Brytyjski oficer marynarki[br]Robert F. Scott był już w Antarktyce

0:01:27.480,0:01:31.090
i prowadził własną wyprawę[br]na biegun południowy.

0:01:31.090,0:01:36.420
Statek Scotta, Terra Nova,[br]dotarł do Melbourne w 1910 roku,

0:01:36.420,0:01:40.860
gdzie przywitała go wiadomość,[br]że Amundsen też zmierzał na południe.

0:01:40.860,0:01:44.640
Niechętnie został rywalem Norwega,

0:01:44.640,0:01:48.540
w "wyścigu na Biegun",[br]jak to określały gazety.

0:01:48.540,0:01:51.910
Był to dziwny wyścig.

0:01:51.910,0:01:56.130
Obie ekspedycje wyruszyły[br]w różnym czasie z różnych miejsc,

0:01:56.130,0:01:59.750
miały też zupełnie inne plany podróży.

0:01:59.750,0:02:03.010
Amundsen skupiał się[br]jedynie na zdobyciu Bieguna,

0:02:03.010,0:02:05.270
Bogatszy o wiedzę[br]ze swoich arktycznych wypraw,

0:02:05.270,0:02:08.310
połączył doświadczenia[br]innuickie i norweskie,

0:02:08.310,0:02:12.360
przybywając z małą załogą[br]i ponad setką psów.

0:02:12.360,0:02:15.570
Jego ludzie byli ubrani[br]w focze skóry i futra,

0:02:15.570,0:02:18.728
mieli też specjalnie[br]zaprojektowane narty i buty.

0:02:18.728,0:02:21.348
Wyprawa Scotta była bardziej złożona.

0:02:21.348,0:02:24.898
Planując intensywne badania[br]naukowe w trakcie ekspedycji,

0:02:24.898,0:02:28.118
podróżował z ponad trzy razy[br]większą załogą niż Amundsen,

0:02:28.119,0:02:32.619
ponad 30 psami, 19 kucami syberyjskimi

0:02:32.619,0:02:36.109
i trzema nowoczesnymi saniami motorowymi.

0:02:36.109,0:02:37.979
Ale te dodatkowe rzeczy i ludzie

0:02:37.979,0:02:41.699
obciążyły statek, walczący[br]ze sztormami południowych wód.

0:02:41.699,0:02:44.449
Kiedy w końcu zaczęli rozładunek,

0:02:44.449,0:02:47.989
odkryli, że zarówno kuce,[br]jak i sanie były bezużyteczne

0:02:47.989,0:02:50.809
na tak srogim śniegu i lodzie.

0:02:50.809,0:02:55.189
Wiosną 1911 roku,[br]przeczekawszy długą noc polarną,

0:02:55.189,0:02:57.569
obie ekspedycje ruszyły[br]w daleką drogę na południe.

0:02:57.569,0:03:00.709
Załoga Scotta ruszyła[br]przez Lodowiec Beardmore’a,

0:03:00.709,0:03:04.799
podążając trasą wcześniejszej[br]wyprawy Ernesta Shackletona.

0:03:04.799,0:03:09.549
Ale choć dobrze opisana,[br]trasa wciąż była ciężka.

0:03:09.549,0:03:12.149
Tymczasem, mimo falstartu,

0:03:12.149,0:03:17.119
pięcioosobowa drużyna Amundsena[br]miała dobry czas, idąc nową trasą

0:03:17.119,0:03:20.139
również przez Góry Transantarktyczne.

0:03:20.139,0:03:21.939
Wyprzedzili zespół Scotta,

0:03:21.939,0:03:26.669
docierając do odległego celu 14 grudnia.

0:03:26.669,0:03:30.669
Aby uniknąć niejasności jak te[br]otaczające zdobycie bieguna północnego,

0:03:30.669,0:03:33.579
przeszli teren na planie siatki,

0:03:33.579,0:03:36.699
aby upewnić się, że zdobyli biegun.

0:03:36.699,0:03:38.709
Oprócz flag i namiotu

0:03:38.709,0:03:44.029
zostawili dla Scotta list,[br]znaleziony ponad miesiąc później.

0:03:44.029,0:03:46.301
Kiedy zespół Scotta[br]wreszcie dotarł na Biegun,

0:03:46.301,0:03:49.161
przegranie "wyścigu" było[br]ich najmniejszym problemem.

0:03:49.161,0:03:53.901
W drodze powrotnej[br]dwóch z pięciu ludzi zmarło

0:03:53.901,0:03:56.101
z zimna, głodu i wycieńczenia.

0:03:56.101,0:03:59.341
Pozostali podróżnicy liczyli[br]na umówione spotkanie

0:03:59.341,0:04:01.111
z zespołem wysłanym z ich bazy.

0:04:01.111,0:04:05.601
Z powodu serii nieszczęśliwych[br]wypadków i złej komunikacji,

0:04:05.601,0:04:07.791
ratunek nigdy nie nadszedł.

0:04:07.791,0:04:13.071
Ich szczątki i dziennik Scotta[br]znaleziono dopiero na wiosnę.

0:04:13.071,0:04:15.612
Dziś naukowcy z wielu różnych krajów

0:04:15.612,0:04:18.732
żyją i pracują w stacjach[br]badawczych na Antarktydzie.

0:04:18.732,0:04:22.092
Ale podróże tych pionierów[br]nie zostały zapomniane.

0:04:22.092,0:04:25.892
Mimo odmiennych losów,[br]przeszli razem do historii,

0:04:25.892,0:04:29.550
a stacja badawcza znajdująca się[br]na Biegunie nosi ich imiona.