1
00:00:16,000 --> 00:00:21,000
Hier volgt een verhaal over de componist Igor Stravinsky.

2
00:00:21,000 --> 00:00:25,000
Hij wilde een nieuw ballet maken.

3
00:00:25,000 --> 00:00:28,000
Maar in plaats van van voren af aan te beginnen

4
00:00:28,000 --> 00:00:31,000
haalde hij een aantal favoriete 
klassieke manuscripten tevoorschijn,

5
00:00:31,000 --> 00:00:33,000
pakte zijn rode pen

6
00:00:33,000 --> 00:00:36,000
en begon te strepen

7
00:00:36,000 --> 00:00:38,000
alsof het zijn eigen muziek was.

8
00:00:38,000 --> 00:00:42,000
Hij leende de basis en melodieën 
van bekende werken,

9
00:00:42,000 --> 00:00:46,000
maar componeerde zijn eigen harmonieën 
en ritmes onder dat werk.

10
00:00:46,000 --> 00:00:51,000
Toen het ballet uitkwam, waren de 
recensenten woedend.

11
00:00:51,000 --> 00:00:54,000
Ze zeiden: "Hoe kun je de klassiekers zo behandelen?

12
00:00:54,000 --> 00:00:56,000
Laat ze met rust."

13
00:00:56,000 --> 00:00:59,000
Weet iemand wat Stravinsky antwoordde?

14
00:00:59,000 --> 00:01:03,000
Hij zei: "Jullie hebben respect, ik liefde."

15
00:01:03,000 --> 00:01:07,000
Ik hou van kranten, ik groeide ermee op.

16
00:01:07,000 --> 00:01:11,000
Mijn ouders waren geabonneerd op twee kranten.

17
00:01:11,000 --> 00:01:15,000
Mijn schoonvader en ooms zijn verslaggevers.

18
00:01:15,000 --> 00:01:18,000
Ik lees mijn hele leven al kranten.

19
00:01:18,000 --> 00:01:21,000
Het nadeel van kranten is dat ze vergankelijk zijn.

20
00:01:21,000 --> 00:01:23,000
Ze blijven niet bestaan.

21
00:01:23,000 --> 00:01:28,000
Als je ze uitgelezen hebt, komen ze bij het oud papier.

22
00:01:28,000 --> 00:01:31,000
Desondanks ken ik niemand die niet ooit

23
00:01:31,000 --> 00:01:34,000
iets uit de krant heeft geknipt.

24
00:01:34,000 --> 00:01:41,000
Onze impuls is om dingen die iets voor ons betekenen 
te redden van de vergetelheid.

25
00:01:41,000 --> 00:01:46,000
Ik denk dat mensen verzamelaars zijn, 
kunstenaars helemaal.

26
00:01:46,000 --> 00:01:51,000
Geen dwangmatige verzamelaars, dat is wat anders.

27
00:01:51,000 --> 00:01:55,000
Die verzamelen alles, een kunstenaar 
verzamelt selectief.

28
00:01:55,000 --> 00:01:58,000
Die verzamelt alleen dingen waar hij van houdt.

29
00:01:58,000 --> 00:02:00,000
Een kunstenaar moet ideeën verzamelen

30
00:02:00,000 --> 00:02:04,000
en de beste manier die ik daarvoor ken, is lezen.

31
00:02:04,000 --> 00:02:09,000
En wat kun je beter lezen dan een dagelijks 
verslag van wat mensen meemaken,

32
00:02:09,000 --> 00:02:12,000
zoals in de krant.

33
00:02:12,000 --> 00:02:17,000
In 2005, ik was net afgestudeerd,

34
00:02:17,000 --> 00:02:20,000
had ik vreselijk last van schrijversblok.

35
00:02:20,000 --> 00:02:23,000
Ik zat naar een Word-bestand te staren

36
00:02:23,000 --> 00:02:27,000
met die uitdagende blinkende cursor.

37
00:02:27,000 --> 00:02:32,000
Het schrijven, dat me normaal enorm veel 
vreugde brengt, was nu --

38
00:02:32,000 --> 00:02:34,000
het was gewoon niet leuk meer.

39
00:02:34,000 --> 00:02:37,000
Op een dag zat ik naar het scherm te staren

40
00:02:37,000 --> 00:02:38,000
en keek naar de prullenbak

41
00:02:38,000 --> 00:02:44,000
met een berg papier en dacht: "Hier zit ik,

42
00:02:44,000 --> 00:02:45,000
zonder woorden.

43
00:02:45,000 --> 00:02:48,000
Terwijl er hier vlakbij

44
00:02:48,000 --> 00:02:51,000
dagelijks duizenden aan huis worden bezorgd."

45
00:02:51,000 --> 00:02:55,000
Dus ik dacht: ik steel er een paar. 
Ik deed het volgende.

46
00:02:55,000 --> 00:02:57,000
Ik pakte een pen die ik gebruik om te tekenen

47
00:02:57,000 --> 00:03:00,000
en begon woorden te omcirkelen die me opvielen.

48
00:03:00,000 --> 00:03:06,000
Die woorden verbond ik met elkaar 
tot korte zinnen en grappige teksten.

49
00:03:06,000 --> 00:03:12,000
Toen ik klaar was, streepte ik de woorden door 
die ik niet had gebruikt.

50
00:03:13,000 --> 00:03:18,000
Dat ziet er zo uit. Alsof de CIA 
een haiku heeft gemaakt.

51
00:03:18,000 --> 00:03:21,000
(Gelach)

52
00:03:21,000 --> 00:03:23,000
Ik had geen idee wat ik aan het doen was.

53
00:03:23,000 --> 00:03:27,000
Ik wist alleen dat het een goed gevoel gaf 
om die woorden

54
00:03:27,000 --> 00:03:31,000
te zien verdwijnen onder de inkt.

55
00:03:31,000 --> 00:03:34,000
Ik begon ze dagelijks op mijn blog te publiceren

56
00:03:34,000 --> 00:03:37,000
en noemde ze 'newspaper blackout poems'.

57
00:03:37,000 --> 00:03:40,000
Na een tijdje werd het door internet opgepikt

58
00:03:40,000 --> 00:03:43,000
en verzamelde ik ze in mijn eerste boek 
Newspaper Blackout.

59
00:03:43,000 --> 00:03:48,000
Ik dacht dat ik de overheid oplichtte.

60
00:03:49,000 --> 00:03:54,000
Links het dossier dat de FBI over John Lennon heeft 
en rechts een 'blackout'-gedicht.

61
00:03:54,000 --> 00:03:58,000
Na een poosje kreeg ik allerlei e-mails en tweets

62
00:03:58,000 --> 00:04:04,000
en ander commentaar dat mijn werk
verre van origineel was.

63
00:04:04,000 --> 00:04:08,000
Er werd het meest verwezen naar de briljante

64
00:04:08,000 --> 00:04:11,000
Britse kunstenaar Tom Phillips.

65
00:04:11,000 --> 00:04:15,000
In de jaren zestig kocht Phillips in een boekhandel

66
00:04:15,000 --> 00:04:18,000
de eerste de beste Victoriaanse roman die hij kon vinden.

67
00:04:18,000 --> 00:04:20,000
Thuis begon hij op de bladzijden

68
00:04:20,000 --> 00:04:22,000
te tekenen en te schilderen.

69
00:04:22,000 --> 00:04:24,000
En, net als ik, liet hij bepaalde woorden staan

70
00:04:24,000 --> 00:04:31,000
in zijn kunstwerken. Hij doet dit al veertig jaar.

71
00:04:31,000 --> 00:04:35,000
Zijn project heet 'A Humument'. 
Je kunt het opzoeken.

72
00:04:35,000 --> 00:04:38,000
Het is zijn levenswerk.

73
00:04:38,000 --> 00:04:42,000
Wat ik ontdekte over Tom Phillips 
is dat hij het idee

74
00:04:42,000 --> 00:04:46,000
voor zijn veertigjarige project kreeg 
door een interview

75
00:04:46,000 --> 00:04:48,000
met schrijver William Burroughs in Paris Review,

76
00:04:48,000 --> 00:04:51,000
waar Burroughs over zijn 'cut-up'-methode 
van schrijven vertelde.

77
00:04:51,000 --> 00:04:54,000
Waarbij je een stuk tekst schrijft, in stukken knipt

78
00:04:54,000 --> 00:04:58,000
en herschikt zodat je een nieuw stuk tekst krijgt.

79
00:04:58,000 --> 00:05:01,000
De grap is dat toen ik informatie over 
Burroughs ging zoeken

80
00:05:01,000 --> 00:05:03,000
ik erachter kwam dat hij het idee

81
00:05:03,000 --> 00:05:07,000
voor deze techniek van zijn vriend Brion Gysin had.

82
00:05:07,000 --> 00:05:13,000
Gyson was een schilder. 
Als hij een doek voorbereidt,

83
00:05:13,000 --> 00:05:17,000
en het canvas snijdt, knipte hij een 
stapel kranten aan stukken

84
00:05:17,000 --> 00:05:20,000
en aan de hand van hoe de snippers vielen,

85
00:05:20,000 --> 00:05:24,000
kreeg hij inspiratie voor het schrijven van poëzie.

86
00:05:25,000 --> 00:05:27,000
Als je dan verder gaat zoeken

87
00:05:27,000 --> 00:05:29,000
kom je erachter dat dertig jaar eerder,

88
00:05:29,000 --> 00:05:31,000
een dichter met de naam Tristan Tzara

89
00:05:31,000 --> 00:05:35,000
in Parijs op het toneel stond, met een hoed en een krant,

90
00:05:35,000 --> 00:05:37,000
een krant in stukken knipte,

91
00:05:37,000 --> 00:05:40,000
de snippers in de hoed deed om ze er één voor één

92
00:05:40,000 --> 00:05:43,000
uit te halen en als gedicht voor te lezen.

93
00:05:43,000 --> 00:05:48,000
Ik ging nog verder tot 1760,

94
00:05:48,000 --> 00:05:52,000
naar Caleb Whitford, buurman van Benjamin Franklin.

95
00:05:52,000 --> 00:05:55,000
In die tijd was een krant nog relatief nieuw,

96
00:05:55,000 --> 00:05:57,000
en de kolommen waren heel smal.

97
00:05:57,000 --> 00:06:00,000
Caleb las horizontaal over de kolommen

98
00:06:00,000 --> 00:06:03,000
in plaats van verticaal. En daardoor onstonden

99
00:06:03,000 --> 00:06:07,000
allerlei grappige combinaties waar zijn vrienden 
in de kroeg om in een deuk lagen.

100
00:06:07,000 --> 00:06:11,000
Uiteindelijke publiceerde hij ze zelfs in een krant.

101
00:06:11,000 --> 00:06:16,000
Dus mijn idee was niet alleen volstrekt onorigineel,

102
00:06:16,000 --> 00:06:24,000
het bleek ook nog eens dat mensen al 
250 jaar poëzie uit kranten halen.

103
00:06:24,000 --> 00:06:27,000
Wat moet ik doen?

104
00:06:27,000 --> 00:06:31,000
In plaats van ontmoedigd te raken, 
bleef ik doorgaan, want ik weet iets

105
00:06:31,000 --> 00:06:34,000
dat veel kunstenaars weten, maar dat maar 
weinigen willen toegeven.

106
00:06:34,000 --> 00:06:39,000
Niets is helemaal origineel.

107
00:06:39,000 --> 00:06:43,000
Al het creatieve werk bouwt voort op iets wat er al was.

108
00:06:43,000 --> 00:06:47,000
Ieder nieuw idee is gewoon een remix of mash-up

109
00:06:47,000 --> 00:06:50,000
van één of twee bestaande ideeën.

110
00:06:50,000 --> 00:06:56,000
En dit bedoel ik. Dit leren ze je op de kunstacademie.

111
00:06:56,000 --> 00:07:00,000
Teken een rechte lijn. Teken er nog één naast.

112
00:07:00,000 --> 00:07:02,000
Hoeveel lijnen zijn er?

113
00:07:02,000 --> 00:07:04,000
De eerste die je hebt getekend.

114
00:07:04,000 --> 00:07:07,000
En de tweede.

115
00:07:07,000 --> 00:07:10,000
Maar dan is er ook nog een nieuwe lijn ontstaan 
tussen deze twee in.

116
00:07:10,000 --> 00:07:12,000
Één plus één is dus drie.

117
00:07:12,000 --> 00:07:16,000
Over lijnen gesproken, nog een voorbeeld:

118
00:07:16,000 --> 00:07:18,000
Genetica.

119
00:07:18,000 --> 00:07:23,000
Je hebt een vader en moeder, 
maar de som van jou

120
00:07:23,000 --> 00:07:25,000
is meer dan die twee delen.

121
00:07:25,000 --> 00:07:28,000
Je bent een remix of mash-up van je vader en moeder

122
00:07:28,000 --> 00:07:31,000
en al je voorouders.

123
00:07:32,000 --> 00:07:34,000
En zoals je een stamboom hebt van je familie

124
00:07:34,000 --> 00:07:37,000
heb je die ook van ideeën.

125
00:07:37,000 --> 00:07:39,000
Je kunt je familie niet kiezen,

126
00:07:39,000 --> 00:07:42,000
maar je kunt wel je vrienden kiezen, 
de boeken die je leest,

127
00:07:42,000 --> 00:07:45,000
de films die je bekijkt, 
de muziek waar je naar luistert,

128
00:07:45,000 --> 00:07:47,000
de plaatsen waar je woont, etc.

129
00:07:47,000 --> 00:07:52,000
Je bent een mash-up van wat je in je leven haalt.

130
00:07:52,000 --> 00:07:55,000
Wat ik heb gedaan, 
is kijken naar alle kunstenaars

131
00:07:55,000 --> 00:07:58,000
die voor mij kwamen en heb een 
soort stamboom gebouwd,

132
00:07:58,000 --> 00:08:01,000
een creatieve afkomst waar ik uit kan putten.

133
00:08:01,000 --> 00:08:05,000
Vervolgens heb ik de kunstenaars die ik al bewonder

134
00:08:05,000 --> 00:08:07,000
en waardeer toegevoegd.

135
00:08:07,000 --> 00:08:12,000
En heb alles van ze gejat wat ik maar kon.

136
00:08:12,000 --> 00:08:17,000
Precies. Jatten. Ik ben een creatieve kleptomaan.

137
00:08:17,000 --> 00:08:21,000
Maar in tegenstelling tot een gewone kleptomaan 
steel ik alleen maar

138
00:08:21,000 --> 00:08:23,000
dingen die echt iets voor me betekenen,

139
00:08:23,000 --> 00:08:26,000
dingen die ik echt kan gebruiken in mijn werk.

140
00:08:26,000 --> 00:08:30,000
Mr. Steve Jobs kan het nog veel beter

141
00:08:30,000 --> 00:08:33,000
uitleggen dan ik.

142
00:08:34,000 --> 00:08:37,000
Steve Jobs: Het gaat erom jezelf bloot te stellen

143
00:08:37,000 --> 00:08:40,000
aan het beste wat mensen ooit hebben gedaan.

144
00:08:40,000 --> 00:08:44,000
En die dingen dan mee te nemen bij wat je doet.

145
00:08:44,000 --> 00:08:46,000
Picasso zei altijd:

146
00:08:46,000 --> 00:08:49,000
"Goede kunstenaars kopiëren, 
geweldige kunstenaars stelen."

147
00:08:49,000 --> 00:08:55,000
En ik ben schaamteloos wat betreft het stelen 
van goede ideeën.

148
00:08:57,000 --> 00:09:00,000
Picasso zei het. Kunst is diefstal.

149
00:09:00,000 --> 00:09:03,000
Ooit vroeg een schrijver aan David Bowie

150
00:09:03,000 --> 00:09:05,000
of hij zichzelf origineel vond. Hij zei: "Nee,

151
00:09:05,000 --> 00:09:09,000
ik ben eerder een smaakvolle dief.

152
00:09:09,000 --> 00:09:12,000
De enige kunst die ik echt bestudeer,

153
00:09:12,000 --> 00:09:15,000
is die waar ik wat van kan stelen."

154
00:09:16,000 --> 00:09:18,000
Hoe kijkt een kunstenaar naar de wereld?

155
00:09:18,000 --> 00:09:21,000
Ten eerste vraag zij zich af wat de moeite 
van het stelen waard is

156
00:09:21,000 --> 00:09:24,000
en daarna gaat ze verder naar het volgende.

157
00:09:24,000 --> 00:09:27,000
Dat is het wel zo'n beetje. Als je op deze manier 
naar de wereld kijkt,

158
00:09:27,000 --> 00:09:30,000
is er geen goede of slechte kunst.

159
00:09:30,000 --> 00:09:33,000
Maar alleen kunst die de moeite waard is om te stelen 
en kunst die dat niet is.

160
00:09:33,000 --> 00:09:35,000
En alles ligt voor het grijpen.

161
00:09:35,000 --> 00:09:37,000
Als je vandaag niets vindt dat de moeite 
van het stelen waard is,

162
00:09:37,000 --> 00:09:41,000
vind je het misschien morgen, volgende maand,

163
00:09:41,000 --> 00:09:43,000
of jaren later.

164
00:09:44,000 --> 00:09:48,000
T.S. Eliot zei dat onvolwassen dichters imiteren,

165
00:09:48,000 --> 00:09:51,000
geweldige dichters stelen.

166
00:09:51,000 --> 00:09:55,000
Maar hij zei: "Slechte dichters schenden

167
00:09:55,000 --> 00:09:56,000
wat ze stelen.

168
00:09:56,000 --> 00:09:59,000
En goede dichters maken het beter

169
00:09:59,000 --> 00:10:01,000
of in ieder geval anders."

170
00:10:01,000 --> 00:10:03,000
En daar draait het om bij creatieve diefstal.

171
00:10:03,000 --> 00:10:05,000
Imitatie is niet het grootste compliment.

172
00:10:05,000 --> 00:10:09,000
Dus in plaats van te dichten zoals William Burroughs,

173
00:10:09,000 --> 00:10:13,000
of kleurrijke kunstwerken te maken zoals Tom Phillips,

174
00:10:13,000 --> 00:10:16,000
heb ik geprobeerd van mijn gedichten 
mijn eigen ding te maken

175
00:10:16,000 --> 00:10:18,000
en ermee door te gaan. Want nu weet ik

176
00:10:18,000 --> 00:10:21,000
dat transformatie eigenlijk het grootste compliment is:

177
00:10:21,000 --> 00:10:25,000
de dingen die je gestolen hebt tot iets eigens maken.

178
00:10:25,000 --> 00:10:31,000
Vandaag hebben jullie al een uur naar deze

179
00:10:31,000 --> 00:10:35,000
geweldige sprekers geluisterd. Ik wil dat je doet

180
00:10:35,000 --> 00:10:37,000
wat mijn vriendin Wendy MacNaughton doet,

181
00:10:37,000 --> 00:10:40,000
ik wil dat je iedereen besteelt die je hebt ontmoet.

182
00:10:40,000 --> 00:10:43,000
Pak van alle sprekers die je vandaag hebt gehoord iets mee

183
00:10:43,000 --> 00:10:44,000
dat jou aanspreekt.

184
00:10:44,000 --> 00:10:47,000
De mensen die je later nog ontmoet,

185
00:10:47,000 --> 00:10:50,000
neem iets van ze mee, neem het mee naar jouw kantoor,

186
00:10:50,000 --> 00:10:52,000
naar waar jij werkt

187
00:10:52,000 --> 00:10:55,000
en combineer het met jouw ideeën en gedachten.

188
00:10:55,000 --> 00:10:58,000
Maak er iets heel nieuws van.

189
00:10:58,000 --> 00:11:01,000
En neem het mee in jouw wereld, 
zodat we het weer van jou kunnen stelen.

190
00:11:01,000 --> 00:11:04,000
Zo jat je als een kunstenaar.

191
00:11:04,000 --> 00:11:05,000
Bedankt.

192
00:11:05,000 --> 00:11:07,000
(Applaus)