Thich Nhat Hanh zen maisuak erantzuten du

Inoiz izan zara gai haserre bizian
dagoen pertsona bat lasaitzeko?

(Pine arr.) Thay maitea,

Aste honetan sumina zaintzen
ikasten ari gara.

Nerabe baten galdera:

Thay maitea, inoiz lasaitu ahal izan duzu

haserre bizian zegoen inor?

Thayk lortu izan du lasaitzea

berarekin haserre zeuden hainbat

pertzepzio oker edo bekaizkeria zela eta.

Batzuetan denbora asko behar da

pertsona bat lasaitzeko, aldatzeko.

Bada horrelako jendea kleroan

eta gizartean ere bai.

Thayren bidea oso erraza da:

Erasoei, irainei ez erantzutea.

Inoiz ez erantzun irainei, erasoei,

ez eman esplikaziorik ere.

Isiltasun hutsa.

Thayk ez zuen bere burua zuritu,

ez zuen ezer egin,

zerbait egiteak
bestearen haserrea indartuko duelako.

Arnasa hartu, bota, onartu

eta ez erantzun, ez erreakzionatu.

Thayk zerbait hobea ere egin dezake,

zenbait egun edo hilabete geroago

amodiozko gutuna idatz ahal dielako.

Hainbat aldiz egin dut.

Norbaitek salatzen zaitu,

min handia eragiten dizu

eta baita zure komunitateari ere bai.

Baina idatzi ahal diezaiokezu,

gutun adeitsu bat,

beste horrek gutxiago sufritu dezan.

Batzuetan denbora behar da

bestearen sufrimendua gutxitu dadin,

haserrea amaitzeko.

Baina beti da eragingarria.

Badakizue Vietnamen

oso komunitate ederra genuela,

'Prajna' izeneko praktika leku bat.

400 monje-moja gazte zeuden

bertan bizi eta praktikatzen.

Harmonia, elkartasun

energia handia sortu zuten,

bake-energia.

Gazte asko etorri ziren

gurekin praktikatzera.

Mendietan zegoen.

Eta hala ere,

batzuetan 5000 gazte etortzen ziren

5 edo 6 eguneko erretiroetara.

Eta aldatu egiten ziren.

Benetako mugimendua zen.

Jendea gogoz ari zen.

Baina Vietnam bezalako herri baten

hori gauza arriskutsua iruditzen zaie

gobernuko mandatariei.

Indar gehiegi duenari beldurra diote.

Kontrolatu ahal ez izateko beldurra.

Saiatu ziren

gure praktika-zentroa eraisten.

Gure monje-moja gazteak

aurre egin zuten errukia,
indarkeriarik eza erabiliz

urte eta erdi baino luzeagoz.

Azkenean ezin izan zuten gehiago jasan

jende bortitza bidali zutelako
gure zentroetara.

Suntsitu, erre, eraso egin zuten.

Argi indarra moztu zuten.

Ura moztu zuten.

Oihu egiten ziguten.

Iraindu.

Ehunka lagun, ondo antolatuta
gu iraintzera etorri ziren,

suntsitzera, apurtzera.

Azkenean alde egin behar izan genuen

eta inguruko tenplu batera joan

babes bila.

Baina gure atzetik jarraitu zuten

bertatik alde egin genuen arte.

Monje-moja gazte horietako asko

Tailandiara joan dira,

Alemaniara, Frantziara, AEBra.

Identifikatu genituen

haiexek,

zentroa suntsitzen saiatu zirenak.

Thayk idatzi die

gorrotorik ez diegula esateko,

behar bada izan direlako

pertzepzio okerren biktimak,

eta honek haiengan sortu du

beldurra eta haserrea.

Vietnameko Thayren ikasleek

Thayren liburuak bidali dizkiete
opari gisa.

Biolentziari, haserreari
maitasunarekin egin dakioke aurre.

Hori da beti egiten duguna:

erantzuna eman
errukia erabiliz,

eta ulermena

biolentziari, ez-ulertzeari aurre egiteko

Garai baten, Thayk antolatu zuen

Gizarte-Zerbitzurako Gazteen Eskola bat.

Ehunka gazte trebatu genituen,

gazte adoretsuak,
lekaide eta laikoak,

landetara joan zitezen 
laguntza emateko

gerraren biktimei

eta jende behartsuei,

osasuna, hezkuntza antolatu zezaten,

ekonomia-garapena,

eta bizitza kalitatea hobetu
landa guneetan.

Gutako asko hil zituzten.

Lanean zihardutela hil zituzten.

Vietnameko gerran

ez ginelako batu

gerraren inolako alderdirekin.

Alderdi biak onartu nahi genituen.

Berradiskidetzea, bakea nahi genuen

gerrarekin jarraitzea baino.

Horregatik, alderdi bien zapalketaren
biktima izan ginen.

Eta beti errukiarekin erantzun genuen.

Gutako hainbat erailak izan ondoren

hileta antolatu genuen.

Eta esan genuen:
Erail gaituztenak ez ditugu gorrotatzen

badakigulako biktimak direla,

beldurra, mesfidantza sortu dituzten

pertzepzio okerren biktimak.

Nahi dugu gu ezagutzea

eta gu hobeto ulertzea.

Ez diegu kalterik egin nahi,

herritarrei lagundu nahi diegu,

gerraren biktimei,
umezurtzei, behartsuei.

Hasieran jarraituko du

zapalketa, biolentzia.

Baina beranduago

zapalketak gutxitzen dira.

Emaitza bat dago.

Hori izan zen gure bizipena

Vietnamen jardun eta praktikatu genuen

urteetan.

Chan Kong arrebak idatzitako liburuan,

'Learning True Love'

antzerako hainbat gertakizun
azaltzen dira.

'Learning True Love' irakurri dezakezu.

Chan Kong arrebak artikulu bat ere

idatzi zuen 'The novice' liburuan.

Hori ere irakur dezakezue,

'The Novice' liburua,

antzerako gauzei buruz jakiteko.

Beraz, errukia, ulermena erabiltzea

biolentziari, ulertu ezinari aurre egiteko

praktika ona da,

emaitzak ekar dezakeena

eraman onez praktikatuz gero.

Poliziaren zenbait kide

gure erretiroetara etorri dira Tailandiara

eta baita Plum Villagera praktikatzera.

Biontzako garaipena da:

guretzako eta haientzako.

konektatu,
inspiratu, elikatu

(Kanpai hotsa)